"ျပည္သူေတြ တာ၀န္ေက်ဖို႕လိုတယ္" ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေဟာတာေျပာတာ နားေထာင္ရတဲ့ အခါျဖစ္ေစ၊ ေခတ္ေပၚဒီမိုကေရစီ မဟာပညာေက်ာ္ေတြေရးတဲ့ စာတိုစာရွည္ေတြကို ဖတ္ရတဲ့ အခါျဖစ္ေစ၊ ျပည္သူေတြ တာ၀န္ေက်ပါ။ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုသိပါ ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားရတယ္။
ၾကားရတဲ့ အခါတိုင္း နားကေလာျပီး ဖတ္ရတဲ့အခါတိုင္း မ်က္စိေနာက္မိတယ္။ "ငျပဴကမ်ားျပဲရတယ္ရွိေသး" လို႕အျမဲပါးစပ္က ထြက္လာေလ့ရွိတယ္။ တကယ္တမ္း ကိုယ့္တာ၀န္ကိုသိၿပီး တာ၀န္ေက်ရမွာက သူတို႕ေလ။ ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္းမွာ ျမန္မာျပည္သူလူထုက တာ၀န္မေက်ခဲ့တာ ဘယ္မွာရွိလို႕လဲ။
နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြ ရတာနာပံုေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းဖို႕ ၾကည္းေၾကာင္းေရေၾကာင္း ခ်ီလာေတာ့ လမ္းတေလ်ာက္လံုးမွာရွိတဲ့ ရြာတိုင္းရြာတိုင္းကရရာလက္နက္စြဲကိုင္ျပီး ခုခံတိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမင္းျခံ၊ သေျပတန္း၊ အင္း၀ခံတပ္ေတြက ရဲမက္အေပါင္းကလည္း အေသခံျပီးတိုက္ဖို႕ အသင့္ရွိေနခဲ့ၾကတယ္။ ကင္း၀န္မင္းႀကီးက "အဂႍလိပ္ေတြကို မခုခံရ၊ ခုခံလွ်င္ သူပုန္" ဆိုတဲ့ ေၾကးနန္းရုိက္အမိန္႕ထုတ္လို႕သာ မတိုက္ၾကရတာျဖစ္တယ္။
ေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ဘုရင္နဲ႕မိဘုရားကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၿပီးေနာက္မွာလည္း ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ေတြက အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြကို ဆန္႕က်င္တိုက္ခိုက္ျမဲ တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါ ကင္း၀န္မင္းႀကီးနဲ႕ အေပါင္းပါမ်ားက နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြနဲ႕အတူ နယ္တကာလိုက္ပါၿပီး ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ေတြကို လက္နက္ခ်အညံခံဖို႕ လွဳံ႕ေဆာ္စည္းရုံးခဲ့ၾကတယ္။ လက္နက္ခ်သူေတြကို တိုက္သူႀကီး၊ ရြာသူႀကီးရာထူးေတြေပးမယ္ဆိုၿပီး နားခ်ခဲ့တယ္။ လစာ ရိကၡာေတြ၊ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြေပးၿပီး ဆြယ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ဘဲ စစ္ကဲေတာ္မင္းတို႕ သမာဓိၿမိဳ႕၀န္မင္းတို႕ဆိုတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစအျဖစ္ ေရာက္သူေတြေရာက္သြားၾကတယ္။ က်က္သေရေဆာင္ေရႊစလြယ္ရမင္း(KSM)၊ အမွဳထမ္းေကာင္းမင္း(ATM)၊ တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳးေဆာင္(TPS)၊ ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ခံေတြလဲ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ႏွစ္လံုးျပဴး ဆုခ်ခံရသူ၊ ေရႊဓါးခ်ီးျမွင့္ခံရသူေတြလည္းအမ်ားအျပားရွိလာခဲ့ၾက တယ္။
အဲဒီဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြဟာ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရက သူတို႕အက်ိဳးကို သစၥာရွိစြာ ထမ္းေဆာင္တဲ့ လက္ပါးေစေတြကို ခ်ီးျမွင့္တာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းျမန္မာလူထုရဲ႕ လြပတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲေတြ အရွိန္အဟုန္ႀကီးမားျပင္းထန္လာတဲ့အခါၾကေတာ့ ဘိလပ္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရွိ "ေဂ်ာ့ဘုရင္ေရႊဘုန္း ေနကႏွဳန္းပမာ" ကိုယ္တိုင္က ခ်ီးျမွင့္တယ္ဆိုတဲ့ 'ဆာ'ဘြဲ႕ ေပးခံရသူမ်ားေတာင္ ရွိလာခဲ့ၾကတယ္။ ဂဠဳန္ဆရာစံနဲ႕ အေပါင္းအပါမ်ိဳးခ်စ္လယ္သမားေတြကိုေတာ့ ႀကိဳးစင္ပို႔ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုႏုတို႕၊ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔လို ေက်ာင္းသားေတြကိုတကၠသိုလ္ကထုတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းကို ရန္သူေတာ္ နံပါတ္ ၁ လို႕ေၾကညာၿပီး ကိုေအာင္ဆန္းကို ဆုေတာ္ေငြ ၅က်ပ္ အထုတ္ခံ၀ရမ္းေျပး အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္းတို႕ ေက်ာင္းထုတ္ခံရလို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြက သပိတ္ေမွာက္ၾကေတာ့လည္း မိဘျပည္သူတရပ္လံုးကတစ္ခဲနက္ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဂႍလိပ္ရဲ႕ ကြ်န္ပညာအစား သခင္ပညာသင္ၾကားႏိုင္ဖို႕ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းေတြ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအႏွံ႔ ထူေထာင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ေငြေၾကးစိုက္ ထုတ္ၿပီး ေက်ာင္းေတြေထာင္ေပးခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းလို ပုဂၢိဳလ္ကစၿပီး အခေၾကးေငြ လံုး၀မယူဘဲ ေစတနာဆရာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီေနာက္ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ လူငယ္တစု ဘီအိုင္ေအဖြဲ႕စည္းထူေထာင္ၿပီး ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ အတူ၀င္ေရာက္လာေတာ့လည္း တစ္ျပည္လံုးက ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကၿပီး ေယာက်္ားမွန္သမွ် ဘီအိုင္ေအတပ္ထဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခါဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔က ဂ်ပန္ကိုျပန္ၿပီး ေတာ္လွန္ၾကဆိုေတာ့လည္း လွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမက်န္ ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏြဲခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြကလည္း ေယာက်္ားေတြနဲ႔ တန္းတူရင္ေဘာင္တန္းၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အဂႍလိပ္၊ အေမရိကန္စစ္တပ္ေတြေတာင္ စစ္ေျမျပင္မွာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတပ္ဖြဲ႕ေတြမရွိေသးပါဘူး။
စစ္ၿပီးေခတ္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏြဲရာမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဖဆပလကဘတိုက္ပြဲေခၚသံေပးသမွ် တစ္ခဲနက္လိုက္ပါ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာခ်ည္းျဖစ္ တယ္။ ေနသူရိန္အစည္းအေ၀းႀကီးတက္ၾကဆိုလည္း အိမ္ရွိလူကုန္လာတက္ၾကတယ္။ ျပည္လံုးကြ်တ္ သပိတ္တိုက္ပြဲ ေခၚသံေပးေတာ့လည္း အစိုးရ၀န္ထမ္းအားလံုး၊ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္က ပုလိပ္ေတြပါမက်န္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ပင္လံုညီလာခံလုပ္မယ္ဆိုေတာ့လည္း တိုင္းရင္းသားေတြပါ စုစည္းပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ အဆင့္ဆင့္မွာ ျပည္သူလူထုဘက္က တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြရဲ႕ ေနာက္က အရုိးေၾကေၾကအေရခန္းခန္း တာ၀န္သိသိနဲ႔ လိုက္ပါခဲ့ၾကတာခ်ည္းျဖစ္တယ္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း အမ်ိဳးသားတပ္ေပါင္းစုႀကီးျဖစ္တဲ့ ဖဆပလႀကီးၿပိဳကြဲသြားတာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တာ။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံဆိုတဲ့အဆင့္က တက္မလာတာ အားလံုးဟာ ျပည္သူေတြေၾကာင့္ လံုး၀မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္သူလူထုဟာ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္လဲ ကြ်န္ျဖစ္ခဲ့ဖူး၊ ဖက္ဆစ္လက္ေအာက္လဲ ေရာက္ခဲ့ဘူး၊ ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲ အလီလီလဲ ဆင္ႏြဲခဲ့ဖူး၊ ဖဆပလရဲ႕ ျပည္ေတာ္သာေခတ္နဲ႔ ျပဴေစာထီးကိုလဲၾကံဳခဲ့ဖူး၊ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းေကာင္စီေအာက္လဲ ေရာက္ခဲ့ဖူး၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ဆိုတာလဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ စစ္ေရးေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါ ႂကြယ္၀ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္း ကိုယ့္တာ၀န္ကို သိပ္သိပါတယ္။ ေရွးကတာ၀န္ေက်ခဲ့သလို ေနာင္လည္းတာ၀န္ေက်ဖို႔ အသင့္ရွိပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက သူတို႔တာ၀န္မေက်ခဲ့ၾကတာေတြကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္လုပ္ေနခဲ့ၾကၿပီး ျပည္သူလူထုကိုသာ တာ၀န္ေက်ၾကပါ။ တာ၀န္သိၾကပါလို႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတဲ့အခါတိုင္း ပါးစပ္ယားလြန္းလို႔ မနည္းခ်ဳပ္တီးထားရတယ္။ အလားတူဘဲ ေခတ္ေပၚမဟာပညာေက်ာ္ေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသၾကပါလို႔ လွ်ာအရုိးမရွိတိုင္း ေတာေျပာေတာင္ေျပာ ေျပာေနတာေတြၾကားရတိုင္းလည္း၊ KSMေတြ ATMေတြ TPSေတြကို ေျပးျပးသတိရမိပါတယ္။ SKL(Shwe Ka Laung္) ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ထူးတစ္ခုထြင္ၿပီး ေပးလိုက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္မိပါတယ္။
သူတို႕ေျပာေျပာေနတဲ့ တိုးတက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသတဲ့ ျပည္သူေတြတာ၀န္သိလို႔ သူတို႔ႏိုင္ငံႀကီးေတြခ်မ္းသာေနတာဆိုတဲ့ အသံေတြၾကားရတိုင္း 'မျပံဳးဘဲ ၀ါးလံုးကြဲ" ရယ္ခ်င္လာရတယ္။ နယူးေယာက္ကုလသမဂၢအေဆာက္အအံုႀကီး ပတ္၀န္းက်င္ကလမ္းေတြမွာ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ရင္ တေယာက္ထဲလမ္းမေလွ်ာက္ပါနဲ႔လို႔ ကုညသမဂၢလံုျခံဳေရးအေစာင့္ေတြက ညီလာခံလာတက္သူေတြကို မျပတ္သတိေပးေနရတာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ျပယုဂ္လား။ ဘရြတ္ကလင္းရပ္ကြက္က လမ္းေတြ မွာ ဟီးထေနတဲ့ အမိွဳက္ပံုႀကီးေတြ မိလႅာပိုက္ေပါက္က လွ်ံထြက္ျပီး လမ္းေပၚမွာအိုင္ထြန္းေနတာေတြ၊ ကေလးေလးေတြက မူယစ္ေဆးလိုက္ေရာင္းေနတာေတြ၊ လူငယ္ဒုစရိုက္ဂိုဏၤးေတြအခ်င္းခ်င္း ရိုက္ပြဲသတ္ပြဲႀကီၚေတြ ေန႔စဥ္ဆူညံေနတာကေရာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕သေကၤတ ေတြလား။
သမၼတအိုဘားမားရဲ႕ၿမိဳ႕ ခ်ီကာဂိုပန္းျခံႀကီးအတြင္းက ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဧရာမသစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ အိုးမဲ့အိမ္မဲ႕ေတြေထာင္ခ်ီရွိေနတဲ့အတြက္ အဲဒီ 'Tree People' လို႕ေခၚတဲ့ 'သစ္ပင္လူသားမ်ား' အတြက္ ျမဴနီစပယ္က စာတိုက္သေကၤတ တစ္ခုသတ္မွတ္ၿပီး စာတိုက္ပံုးထားေပးရပါတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံက သမၼတေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပတဲ့အခါတိုင္း မဲလာေပးသူ ၅၀% ရွိေအာင္ ပါတီႀကီးေတြက သူတို႕ပါတီ၀င္ေတြကို မနည္းႀကီးေဆာ္ၾသေပးရပါတယ္။ အဲဒါတာ၀န္သိတာလား၊ တာ၀န္ေက်တာလား။
ေခတ္ေပၚမဟာပညာေက်ာ္(SKL) ေတြ ခဏခဏခ်ီးမြန္းျပေနတဲ့ အာရွႏိုင္ငံေသးေသးေလးမွာ အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးေတြကို ေရေႏြးပူေလာင္းတာ၊ အပ္ေတြရိုက္သြင္းၿပီး ဆံုးမတာ၊ ဓားနဲ႔အသားကိုမႊန္းၿပီး ႏွိပ္စက္တာေတြ သူတို႔ဆီက သတင္းစာေတြမွာ ေန႔စဥ္လိုလိုပါေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံႀကီးသားစိတ္ဓါတ္၊ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသမွဳဆိုတာ အဲဒါမ်ိဳးေတြလား။ ေျမေအာက္ဘူတာရုံမွာ ဓာတ္ေငြ႕ေတြလႊတ္ၿပီး လူရာေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္တာ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသမွဳလား။ မူလတန္းေက်ာင္းေလးထဲ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ႀကီးနဲ႔ ဒလၾကမ္း၀င္ေမႊတာ ႏိုင္ငံႀကီးသားစိတ္ဓါတ္လား။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ လုပ္အားေပးလာတဲ့သူေလးကို မေတာ္မေလ်ာ္ျပဳတာ ႏိုင္ငံႀကီးသားအျပဳအမွဳလား။ ေခတ္ေပၚမဟာပညာေက်ာ္(SKL) မ်ား ဒါေတြကို မသိဘူးလား။ ေတာ္ေတာ္သနားစရာေကာင္းတယ္။
မွန္တခါးေတြ အလံုပိတ္ၿပီး ေလေအးစက္ဖြင့္ထားတဲ့ အခန္းႀကီးထဲကမထြက္ဘဲ ျမန္မာျပည္မွာလမသာဘူးလို႔ ညည္းျပၿပီး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြက လကိုလြမ္းေနလို႕ကေတာ့ ျပည္သူေတြက "သနားတယ္"လို႕ဟားတိုက္ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္မွာ ေသခ်ာတယ္။
မေန႕က ဘိလပ္မွာ လမသာဘူး။ ႏွင္းေတြက်လို႕ ေဘာလံုးပြဲေတြေတာင္ ေရြ႕လိုက္ရတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာေတာ့ လမင္းႀကီး ထိန္ထိန္သာလို႕
လူထုဦးစိန္၀င္း......
ငျပဴးကျပဲ
ၾကားရတဲ့ အခါတိုင္း နားကေလာျပီး ဖတ္ရတဲ့အခါတိုင္း မ်က္စိေနာက္မိတယ္။ "ငျပဴကမ်ားျပဲရတယ္ရွိေသး" လို႕အျမဲပါးစပ္က ထြက္လာေလ့ရွိတယ္။ တကယ္တမ္း ကိုယ့္တာ၀န္ကိုသိၿပီး တာ၀န္ေက်ရမွာက သူတို႕ေလ။ ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္းမွာ ျမန္မာျပည္သူလူထုက တာ၀န္မေက်ခဲ့တာ ဘယ္မွာရွိလို႕လဲ။
နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြ ရတာနာပံုေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းဖို႕ ၾကည္းေၾကာင္းေရေၾကာင္း ခ်ီလာေတာ့ လမ္းတေလ်ာက္လံုးမွာရွိတဲ့ ရြာတိုင္းရြာတိုင္းကရရာလက္နက္စြဲကိုင္ျပီး ခုခံတိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမင္းျခံ၊ သေျပတန္း၊ အင္း၀ခံတပ္ေတြက ရဲမက္အေပါင္းကလည္း အေသခံျပီးတိုက္ဖို႕ အသင့္ရွိေနခဲ့ၾကတယ္။ ကင္း၀န္မင္းႀကီးက "အဂႍလိပ္ေတြကို မခုခံရ၊ ခုခံလွ်င္ သူပုန္" ဆိုတဲ့ ေၾကးနန္းရုိက္အမိန္႕ထုတ္လို႕သာ မတိုက္ၾကရတာျဖစ္တယ္။
လက္နက္ခ်အညံခံခိုင္း
ေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ဘုရင္နဲ႕မိဘုရားကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၿပီးေနာက္မွာလည္း ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ေတြက အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြကို ဆန္႕က်င္တိုက္ခိုက္ျမဲ တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါ ကင္း၀န္မင္းႀကီးနဲ႕ အေပါင္းပါမ်ားက နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြနဲ႕အတူ နယ္တကာလိုက္ပါၿပီး ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ေတြကို လက္နက္ခ်အညံခံဖို႕ လွဳံ႕ေဆာ္စည္းရုံးခဲ့ၾကတယ္။ လက္နက္ခ်သူေတြကို တိုက္သူႀကီး၊ ရြာသူႀကီးရာထူးေတြေပးမယ္ဆိုၿပီး နားခ်ခဲ့တယ္။ လစာ ရိကၡာေတြ၊ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြေပးၿပီး ဆြယ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ဘဲ စစ္ကဲေတာ္မင္းတို႕ သမာဓိၿမိဳ႕၀န္မင္းတို႕ဆိုတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစအျဖစ္ ေရာက္သူေတြေရာက္သြားၾကတယ္။ က်က္သေရေဆာင္ေရႊစလြယ္ရမင္း(KSM)၊ အမွဳထမ္းေကာင္းမင္း(ATM)၊ တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳးေဆာင္(TPS)၊ ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ခံေတြလဲ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ႏွစ္လံုးျပဴး ဆုခ်ခံရသူ၊ ေရႊဓါးခ်ီးျမွင့္ခံရသူေတြလည္းအမ်ားအျပားရွိလာခဲ့ၾက တယ္။
ဆာဘြဲ႕အထိရၾက
အဲဒီဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြဟာ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရက သူတို႕အက်ိဳးကို သစၥာရွိစြာ ထမ္းေဆာင္တဲ့ လက္ပါးေစေတြကို ခ်ီးျမွင့္တာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းျမန္မာလူထုရဲ႕ လြပတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲေတြ အရွိန္အဟုန္ႀကီးမားျပင္းထန္လာတဲ့အခါၾကေတာ့ ဘိလပ္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရွိ "ေဂ်ာ့ဘုရင္ေရႊဘုန္း ေနကႏွဳန္းပမာ" ကိုယ္တိုင္က ခ်ီးျမွင့္တယ္ဆိုတဲ့ 'ဆာ'ဘြဲ႕ ေပးခံရသူမ်ားေတာင္ ရွိလာခဲ့ၾကတယ္။ ဂဠဳန္ဆရာစံနဲ႕ အေပါင္းအပါမ်ိဳးခ်စ္လယ္သမားေတြကိုေတာ့ ႀကိဳးစင္ပို႔ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုႏုတို႕၊ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔လို ေက်ာင္းသားေတြကိုတကၠသိုလ္ကထုတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းကို ရန္သူေတာ္ နံပါတ္ ၁ လို႕ေၾကညာၿပီး ကိုေအာင္ဆန္းကို ဆုေတာ္ေငြ ၅က်ပ္ အထုတ္ခံ၀ရမ္းေျပး အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားေက်ာင္းေတြ
ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္းတို႕ ေက်ာင္းထုတ္ခံရလို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြက သပိတ္ေမွာက္ၾကေတာ့လည္း မိဘျပည္သူတရပ္လံုးကတစ္ခဲနက္ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဂႍလိပ္ရဲ႕ ကြ်န္ပညာအစား သခင္ပညာသင္ၾကားႏိုင္ဖို႕ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းေတြ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအႏွံ႔ ထူေထာင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ေငြေၾကးစိုက္ ထုတ္ၿပီး ေက်ာင္းေတြေထာင္ေပးခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းလို ပုဂၢိဳလ္ကစၿပီး အခေၾကးေငြ လံုး၀မယူဘဲ ေစတနာဆရာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္။
အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း တိုက္ခဲ့ၾက
အဲဒီေနာက္ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ လူငယ္တစု ဘီအိုင္ေအဖြဲ႕စည္းထူေထာင္ၿပီး ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ အတူ၀င္ေရာက္လာေတာ့လည္း တစ္ျပည္လံုးက ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကၿပီး ေယာက်္ားမွန္သမွ် ဘီအိုင္ေအတပ္ထဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခါဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔က ဂ်ပန္ကိုျပန္ၿပီး ေတာ္လွန္ၾကဆိုေတာ့လည္း လွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမက်န္ ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏြဲခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြကလည္း ေယာက်္ားေတြနဲ႔ တန္းတူရင္ေဘာင္တန္းၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အဂႍလိပ္၊ အေမရိကန္စစ္တပ္ေတြေတာင္ စစ္ေျမျပင္မွာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတပ္ဖြဲ႕ေတြမရွိေသးပါဘူး။
တိုက္ပြဲေခၚသံေပးသမွ်
စစ္ၿပီးေခတ္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏြဲရာမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဖဆပလကဘတိုက္ပြဲေခၚသံေပးသမွ် တစ္ခဲနက္လိုက္ပါ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာခ်ည္းျဖစ္ တယ္။ ေနသူရိန္အစည္းအေ၀းႀကီးတက္ၾကဆိုလည္း အိမ္ရွိလူကုန္လာတက္ၾကတယ္။ ျပည္လံုးကြ်တ္ သပိတ္တိုက္ပြဲ ေခၚသံေပးေတာ့လည္း အစိုးရ၀န္ထမ္းအားလံုး၊ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္က ပုလိပ္ေတြပါမက်န္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ပင္လံုညီလာခံလုပ္မယ္ဆိုေတာ့လည္း တိုင္းရင္းသားေတြပါ စုစည္းပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ အဆင့္ဆင့္မွာ ျပည္သူလူထုဘက္က တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြရဲ႕ ေနာက္က အရုိးေၾကေၾကအေရခန္းခန္း တာ၀န္သိသိနဲ႔ လိုက္ပါခဲ့ၾကတာခ်ည္းျဖစ္တယ္။
ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းရဲ႕ တာ၀န္
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း အမ်ိဳးသားတပ္ေပါင္းစုႀကီးျဖစ္တဲ့ ဖဆပလႀကီးၿပိဳကြဲသြားတာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တာ။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံဆိုတဲ့အဆင့္က တက္မလာတာ အားလံုးဟာ ျပည္သူေတြေၾကာင့္ လံုး၀မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္သူလူထုဟာ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္လဲ ကြ်န္ျဖစ္ခဲ့ဖူး၊ ဖက္ဆစ္လက္ေအာက္လဲ ေရာက္ခဲ့ဘူး၊ ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲ အလီလီလဲ ဆင္ႏြဲခဲ့ဖူး၊ ဖဆပလရဲ႕ ျပည္ေတာ္သာေခတ္နဲ႔ ျပဴေစာထီးကိုလဲၾကံဳခဲ့ဖူး၊ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းေကာင္စီေအာက္လဲ ေရာက္ခဲ့ဖူး၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ဆိုတာလဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ စစ္ေရးေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါ ႂကြယ္၀ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္း ကိုယ့္တာ၀န္ကို သိပ္သိပါတယ္။ ေရွးကတာ၀န္ေက်ခဲ့သလို ေနာင္လည္းတာ၀န္ေက်ဖို႔ အသင့္ရွိပါတယ္။
ေရႊကေလာင္ဘြဲ႕ေပးခ်င္
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက သူတို႔တာ၀န္မေက်ခဲ့ၾကတာေတြကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္လုပ္ေနခဲ့ၾကၿပီး ျပည္သူလူထုကိုသာ တာ၀န္ေက်ၾကပါ။ တာ၀န္သိၾကပါလို႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတဲ့အခါတိုင္း ပါးစပ္ယားလြန္းလို႔ မနည္းခ်ဳပ္တီးထားရတယ္။ အလားတူဘဲ ေခတ္ေပၚမဟာပညာေက်ာ္ေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသၾကပါလို႔ လွ်ာအရုိးမရွိတိုင္း ေတာေျပာေတာင္ေျပာ ေျပာေနတာေတြၾကားရတိုင္းလည္း၊ KSMေတြ ATMေတြ TPSေတြကို ေျပးျပးသတိရမိပါတယ္။ SKL(Shwe Ka Laung္) ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ထူးတစ္ခုထြင္ၿပီး ေပးလိုက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္မိပါတယ္။
မျပံဳးဘဲနဲ႕ ၀ါးလံုးကြဲရယ္ခ်င္
သူတို႕ေျပာေျပာေနတဲ့ တိုးတက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသတဲ့ ျပည္သူေတြတာ၀န္သိလို႔ သူတို႔ႏိုင္ငံႀကီးေတြခ်မ္းသာေနတာဆိုတဲ့ အသံေတြၾကားရတိုင္း 'မျပံဳးဘဲ ၀ါးလံုးကြဲ" ရယ္ခ်င္လာရတယ္။ နယူးေယာက္ကုလသမဂၢအေဆာက္အအံုႀကီး ပတ္၀န္းက်င္ကလမ္းေတြမွာ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ရင္ တေယာက္ထဲလမ္းမေလွ်ာက္ပါနဲ႔လို႔ ကုညသမဂၢလံုျခံဳေရးအေစာင့္ေတြက ညီလာခံလာတက္သူေတြကို မျပတ္သတိေပးေနရတာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ျပယုဂ္လား။ ဘရြတ္ကလင္းရပ္ကြက္က လမ္းေတြ မွာ ဟီးထေနတဲ့ အမိွဳက္ပံုႀကီးေတြ မိလႅာပိုက္ေပါက္က လွ်ံထြက္ျပီး လမ္းေပၚမွာအိုင္ထြန္းေနတာေတြ၊ ကေလးေလးေတြက မူယစ္ေဆးလိုက္ေရာင္းေနတာေတြ၊ လူငယ္ဒုစရိုက္ဂိုဏၤးေတြအခ်င္းခ်င္း ရိုက္ပြဲသတ္ပြဲႀကီၚေတြ ေန႔စဥ္ဆူညံေနတာကေရာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕သေကၤတ ေတြလား။
သစ္ပင္လူသားမ်ား
သမၼတအိုဘားမားရဲ႕ၿမိဳ႕ ခ်ီကာဂိုပန္းျခံႀကီးအတြင္းက ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဧရာမသစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ အိုးမဲ့အိမ္မဲ႕ေတြေထာင္ခ်ီရွိေနတဲ့အတြက္ အဲဒီ 'Tree People' လို႕ေခၚတဲ့ 'သစ္ပင္လူသားမ်ား' အတြက္ ျမဴနီစပယ္က စာတိုက္သေကၤတ တစ္ခုသတ္မွတ္ၿပီး စာတိုက္ပံုးထားေပးရပါတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံက သမၼတေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပတဲ့အခါတိုင္း မဲလာေပးသူ ၅၀% ရွိေအာင္ ပါတီႀကီးေတြက သူတို႕ပါတီ၀င္ေတြကို မနည္းႀကီးေဆာ္ၾသေပးရပါတယ္။ အဲဒါတာ၀န္သိတာလား၊ တာ၀န္ေက်တာလား။
သနားစရာ
ေခတ္ေပၚမဟာပညာေက်ာ္(SKL) ေတြ ခဏခဏခ်ီးမြန္းျပေနတဲ့ အာရွႏိုင္ငံေသးေသးေလးမွာ အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးေတြကို ေရေႏြးပူေလာင္းတာ၊ အပ္ေတြရိုက္သြင္းၿပီး ဆံုးမတာ၊ ဓားနဲ႔အသားကိုမႊန္းၿပီး ႏွိပ္စက္တာေတြ သူတို႔ဆီက သတင္းစာေတြမွာ ေန႔စဥ္လိုလိုပါေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံႀကီးသားစိတ္ဓါတ္၊ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသမွဳဆိုတာ အဲဒါမ်ိဳးေတြလား။ ေျမေအာက္ဘူတာရုံမွာ ဓာတ္ေငြ႕ေတြလႊတ္ၿပီး လူရာေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္တာ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသမွဳလား။ မူလတန္းေက်ာင္းေလးထဲ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ႀကီးနဲ႔ ဒလၾကမ္း၀င္ေမႊတာ ႏိုင္ငံႀကီးသားစိတ္ဓါတ္လား။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ လုပ္အားေပးလာတဲ့သူေလးကို မေတာ္မေလ်ာ္ျပဳတာ ႏိုင္ငံႀကီးသားအျပဳအမွဳလား။ ေခတ္ေပၚမဟာပညာေက်ာ္(SKL) မ်ား ဒါေတြကို မသိဘူးလား။ ေတာ္ေတာ္သနားစရာေကာင္းတယ္။
လမင္းထိန္ထိန္သာ
မွန္တခါးေတြ အလံုပိတ္ၿပီး ေလေအးစက္ဖြင့္ထားတဲ့ အခန္းႀကီးထဲကမထြက္ဘဲ ျမန္မာျပည္မွာလမသာဘူးလို႔ ညည္းျပၿပီး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြက လကိုလြမ္းေနလို႕ကေတာ့ ျပည္သူေတြက "သနားတယ္"လို႕ဟားတိုက္ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္မွာ ေသခ်ာတယ္။
မေန႕က ဘိလပ္မွာ လမသာဘူး။ ႏွင္းေတြက်လို႕ ေဘာလံုးပြဲေတြေတာင္ ေရြ႕လိုက္ရတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာေတာ့ လမင္းႀကီး ထိန္ထိန္သာလို႕
လူထုဦးစိန္၀င္း......
