*အကုန္ခ်စ္တဲ႔ ဒဂုံ(၁)*

က်မတ႔ုိငယ္ငယ္က ေက်ာင္းေလးအေၾကာင္းကိုတင္လုိက္ပါတယ္.
က်မတုိ႔ေက်ာင္းေလးက သိပ္ေပ်ာ္ရႊင္ဘုိ႔ေကာင္းပါတယ္.က်မက
မူလတန္းကို အ.မ.က(၅)(ဘစ္ေလ်ာ႔ဟုမ္း)ဒဂုံမွာတက္ရပါတယ္.အလယ္တန္းနဲ႔
အထက္တန္းကို အ.ထ.က.(၁)ဒဂုံမွာတက္ ခဲ႔တာပါ.
က်မတုိ႔လက္ထက္က ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးေဒၚတင္ျမင္႔ပါ
ဆရာမၾကီးပင္စင္ယူေတာ႔ ဆရာၾကီးဦးနူိင္ေအာင္ေျပာင္းလာပါတယ္.

က်မတုိ႔ေက်ာင္းက သိပ္စည္းကမ္းရွိခဲ႔တယ္.က်မတုိ႔ငယ္ငယ္ကပါ.
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ လဲသိပ္ရင္းႏွီးၾကတယ္.ေမာင္နွမေတြလုိပါဘဲ.
ဆရာမေတြဆုိလဲ သိပ္သေဘာေကာင္းၾကတယ္.တပည္႔ေတြကိုပညာအျပည္႔
ေစတနာပါပါနဲ႔သင္ေပးခဲ႔တာပါ.ဆရာက်င္႔ဝတ္နဲ႔လဲညီၾကပါတယ္.

က်မတုိ႔ေမာင္နွမ(၃)ေယာက္ရွိတယ္.ေမာင္နွမ(၃)ေယာက္လုံးတေက်ာင္း
တည္းပါဘဲ.က်မမိဘေတြကဝန္းထမ္းေတြပါ.က်မတုိ႔ေက်ာင္းမွာဝန္ထမ္း
သားသမီးေတြမ်ားပါတယ္(အဲဒီအခ်ိန္ကပါ).မိဘေတြမွာလဲဘာအျပိုင္အဆုိင္မွ
မရွိသလုိ.ဆရာေတြလဲအျပိုင္အဆုိင္မရွိပါဘူး.(အရင္ကေနာ္).

ေက်ာင္းမွမနက္ဆုိနူိင္ငံေတာ္အလံကို အေလးျပဳရတယ္.စပီကာၾကီးနဲ႔
နူိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ျပိဳင္တူသီဆုိၾကရတယ္.ညေနေက်ာင္းဆုိလဲ.
နူိင္ငံေတာ္အလံကိုအေလးျပဳရတာဘဲ.နူိင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆုိေနခ်ိန္
ေက်ာင္းကုိေရာက္ေနတယ္ဆုိရင္မန္႔တပ္ရပ္ျပီးေရာက္ေနတဲ႔ေနရာကေနသီဆုိရပါတယ္.
ေက်ာင္းေနာက္ၾကရင ္ေဘာလုံးကြင္းမွာ ျမက္နူတ္ရင္နူတ္မနူတ္ရင္
သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရတယ္.ေက်ာင္းတံဆိတ္မတပ္ရင္လဲ ဒဏ္ေၾကးေပးရပါတယ္.

မိန္းခေလးေတြဆုိရင္ ေဘာ္လီေက်ာျပည္႔ဝတ္ရတယ္. မဝတ္ရင္ဆရာမ
ေဒၚခင္ႏြဲ႔ႏြ႔ဲကၾကိတ္လုံးနဲ႔ ေဆာ္ေတာ႔တာ.ေယာက်ၤားေလးေတြအိပ္သာ
ထဲမွာေဆးလိပ္ဝင္ေသာက္ရင္ ဆရာတုတ္ေပါ(သုိ႔)ဆရာေလ်ာဖီကလုိက္ေၾကြး
ေတာ႔တာဘဲၾကိတ္လုံးနဲ႔ ေပ်ာ္ဘုိ႔ေကာင္းပါတယ္.ဆရာေတြကိုေလးေလးစားစား
ရွိခဲ႔ၾကပါတယ္.ေက်ာင္းမွမဟုတ္ပါဘူး အျပင္မွာေတြ႔လဲ ရုိေသၾကတာပါ.

က်မတုိ႔ေက်ာင္းၾကီးက အနူပညာသမားေတာ္ေတာ္ထြက္ခ႔ဲပါတယ္.
က်မတုိ႔ေက်ာင္းမွာ အမ်ိဴးသားေအာင္ပဲြေန႔တုိင္း က်မတုိ႔ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား
ေတြအတြက္ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ လုပ္ေပးခဲပါတယ္.(အရင္ကေနာ္).
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကိုယ္တုိင္တီးကိုယ္တုိင္ဆုိၾကတာေပါ႔႔
အျဖဴအစိမ္း ကိုလဲတူညီဝတ္ရတယ္.ရင္ဖုံးေလးေတြကမိန္းခေလးေတြ
ေယာက်ၤားေလးေတြက ရွပ္ေကာ္လံေတြ နဲ႔ေက်ာင္းကလဲ အျဖဴအစိမ္း
ဝယ္လုိ႔ရတယ္.အျပင္ထက္ေစ်းသက္သာတယ္.

ေအာင္စာရင္းထြက္လုိ႔ ေက်ာင္းသားသစ္လက္ခံရင္လဲ ဘာဝင္ေၾကးမွာေပးစရာမလုိပါဘူး
စာအုပ္ဘုိးရယ ္မိဘဆရာအသင္းေၾကးဘဲ ေပးခဲ႔ရပါတယ္.မိဘေတြလဲသိပ္မပူရဘူး
က်မတုိ႔အခိ်န္တုံးကပါ.စည္းကမ္းသိပ္ၾကီးျပီးေတာ႔ ေက်ာင္းစည္းကမ္းနဲ႔သိပ္ညီတဲ႔က်မတုိ႔
ေက်ာင္းၾကီးကေတာ႔ ခုဆုိရင္ အရင္နဲ႔ဘာမွမဆုိင္ေတာ႔ ပါဘူး။

က်မတူမကို္ ေက်ာင္းအပ္တာ သူအေမက်မ အမ ေတာ္ေတာ္ ကုန္သြားပါတယ္.
က်မတုိ႔ ေနတာဒဂုံျမိဳ႔နယ္မွာ ေနထုိင္တာေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားခဲ႔တယ္.
က်မသူငယ္ခ်င္းသမီး အတြက္လုိက္လုပ္ေပးတာ ေက်ာင္းဝင္းေၾကး(၁၀)သိန္း
ေပးလုိက္ရပါတယ္. ေနာက္မိဘဆရာအသင္းေၾကး ေပးရတယ္ဘာဘုိး ညာဘုိး
ေပးရေသးတယ္.ဆရာမေတြကခေလးမိဘေတြ အက်ီၤဆုိင္ဖြင္႔ရင္ အက်ီၤၤသူတုိ႔အတြက္ေပး
ရတယ္.ေ၇ႊဆုိင္ဆုိေရႊ. မိဘစီးပြားေရးဘာလုပ္လဲ လုိက္ၾကည္႔ျပီးေတာင္းေတာ႔တာပါဘဲ.

တကယ္မလြယ္တဲ႔ ေက်ာင္းၾကီးပါဘဲ.ခုေတာ႔ဆရာမေတြအတြက္ေပးရ.(လစဥ္ေနာ)္.
ေက်ာင္းမွာမိဘေတြက သားသမီးကိုၾကိဳေတာ႔လဲ အျပိဳင္ေတြဝတ္ရ.သားသမီးေတြကိုလဲ
အျပိဳင္ဆင္ၾက. ဟူး ..ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ ေကာင္းတယ္.က်မတုိ႔ငယ္ငယ္ကအကုန္ခ်စ္တဲ႔
ဒဂုံ(၁)က ခုေတာ႔ အလကားေက်ာင္းၾကီးပါဘဲ လုိ႔ခံစားမိလာခဲ႔တယ္.စာဆုိလဲ
က်ဴရွင္မွာသင္ မနက္က်ဴရွင္ညက်ဴရွင္ ေက်ာင္းမွာအျပီးမသင္ခဲ႔ရပါဘူး.

ေမးခြန္းၾကိဳဝယ္ရေသးတယ္. ေတာ္ေတာ္မလြယ္တဲ႔ေက်ာင္းပါ.ခုဆုိရင္
ဆရာေတြက ဆရာက်င္႔ဝတ္မရွိ ေပးရင္သင္မယ္မေပးရင္ ကေလးကိုရုိက္မယ္.
မိန္းခေလးေတြကလဲ အျဖူအစိမ္း ကိုဝတ္ခ်င္သလုိဝတ္ ေယာက်ာၤးေလးေတြလဲ
လက္ၾကားထဲမွာေဆးလိပ္တုိနဲ႔ ဆရာသမားကိုရုိေသရမယ္ဆုိတာမသိ.
ဆရာမေတြ ကိုလဲေလးစားရ ေကာင္းမွန္းမသိပါဘူး. ဘာပညာေတြရျပီး ဘာပညာေတြ
တတ္လဲေတာ္လဲေတာ႔ က်မ မသိဘူး. ေငြေပးရင္ ပညာရမယ္ ဆုိတာဘဲ က်မသိတယ္.

ဒီလုိပညာေရးစနစ္ၾကီးက ဘယ္လာေကာင္းေတာ႔မွာလဲရွင္.အရာရာကုိေငြကၾကီးဆုိး
ေနတာ.ေငြမ်ားတရားနူိင္ေခတ္ၾကီးကိုေရာက္ခ်င္မလွေရာက္ေနတာပါ.ဂုဏ္ထူးလုိခ်င္ရင္
ဘာကားဝယ္ေပးလုိက္ရမယ္.(၆)ဘာသာဂုဏ္ထူးအထင္မၾကီးဘူးက်မကေတာ႔
ဒီေခတ္ဒီစနစ္ေတြနဲ႔ က်မတုိ႔တုိင္ျပည္ရဲ႔ ပညာေရးစနစ္ ၾကီးကေတာ႔ ရင္ေလးစရာ
ၾကီးပါဘဲရွင္.ဒီမင္းဆုိးမင္းညစ္ ေတြရွိေနသမ်ွ ဆက္အုပ္ခ်ဴပ္ေနသမွ် က်မတုိ႔တုိင္းျပည္
ေငြပညာေရး ဘဲရွိလာမွာပါ. အကုန္ခ်စ္တဲ႔ ဒဂုံ(၁)က်မတုိ႔ေက်ာင္းၾကီးက ခုေတာ႔
ေငြကိုခ်စ္တဲ႔ဒဂုံ(၁)ျဖစ္လာပါျပီး.က်မတုိ႔ငယ္ငယ္ကဒဂုံ(၁)ကေတာ႔ဘယ္ေတာ႔မွ
ျပန္ျဖစ္လာမွမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး.က်မတုိ႔ကို နာ(၃)နာ နဲ႔သင္ၾကားေပးခဲ႔တဲ႔က်မတုိ႔ဆရာ
ဆရာမေတြအားလုံးကို ဒီေနရာေလးကေန ကန္ေတာ႔ရင္းနဲ႔ က်မတုိ႔ေက်ာင္းေလးအေၾကာင္း ကုိစိတ္မေကာင္းခ်င္မ်ားစြာျဖင္႔ နားလုိက္ပါအုံးမယ္.။

မ်ွေဝခံစားနူိင္ပါေစ.

*ျမတ္ေလးငုံ*

*အက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုဘုိနီေအာင္*

*အက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုဘုိနီေအာင္*. သူနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔အေၾကာင္းေလး ေရးမယ္လုိ႔
စိတ္ကူးမိတာနဲ႔ေရးလုိက္ပါတယ္. ကိုဘုိနီေအာင္ကို သူေထာင္ကထြက္လာမွ
ျမင္ဘူးပါတယ္.ဘာလမ္း(မူဆလင္)ေဆးရုံမွာပါ. သူေဆးရုံတက္ရတယ္ဆုိ႔လို႔
က်မအမ်ိဳးသားနဲ႔တူတူေရာက္ခဲ႔တာပါ. သူကိုမျမင္ဘူးေပမဲ႔ သူအတြက္ေဆးေတြ
ကိုေတာ႔ က်မအလွဴခံေပးဘူးပါတယ္.

သူကိုေတြေတာ႔ ေတာ္ေတာ္က်န္မားေရးမေကာင္းပါဘူး. စကားကိုေကာင္းေကာင္း
မေျပာနူိင္ဘူး.က်မနဲ႔သူကိုမိတ္ဆက္ေပးတဲ႔ က်မအမ်ိဳးသားကိုသူကၾကိုျပီးက်မနံမည္
ကိုေျပာျပပါတယ္.က်မကေတာ႔ သူကိုၾကည္႔ျပီးစိတ္မေကာင္းပါဘူး. ခနေနေတာ႔
သူအမၾကီးေရာက္လာပါတယ္.သူအမၾကီးနဲ႔ကေတာ႔ ေထာင္ဝင္စာေတြမွာေတြ႔ေနၾကပါ. အဲေတာ႔မွအမနဲ႔စကားေျပာျပီးေနၾကတာေပါ႔.

ကိုဘုိနီေအာင္ေဆးရုံကိုလဲ သူရဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားလာၾကတယ္.
လူနာလဲစကားေတြေျပာရလုိ႔ေမာေနမွာဘဲလုိ႔ ေတာင္က်မကေျပာမိပါေသးတယ္.
သူရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ သူရွိလာတာကို သူ ေပ်ာ္ေနပုံရပါတယ္.ျပုံးေနတာပါဘဲ.
က်မတုိ႔လဲ ေနာက္ေန႔ ျပန္လာခ႔ဲမယ္ ဆုိျပီးသူ႔ကို နူတ္ဆက္ျပီးျပန္ခဲ႔ၾကပါတယ္.
ေအာက္ေရာက္ေတာ႔ ေထာင္ထဲကသူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ထပ္လာေတြ႔ ၾကပါတယ္.
က်မအမ်ိဳးသားကေတာ႔ ကိုဘုိနီေအာင္ကိုေတြ႔ျပီးျပန္လာေတာ႔ မ်က္နွာမေကာင္းဘူး
ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ထိခုိက္ေနပုံပါဘဲ.ဲ

ကိုဘုိနီေအာင္ကိုၾကည္႔ရတာ (HIV)ေရာဂါကိုခံစားေနရတဲ႔ လူတေယာက္လုိ႔ဘဲေနာ္လုိ႔
က်မ အမ်ိဳးသားကိုေျပာျပလုိက္တယ္. က်မ အမ်ိဳးသားကဟုတ္တယ္.ဆုိျပီးေတာ႔ ကိုဘုိနီေအာင္အေၾကာင္းေလးေတြေျပာျပခဲ႔ပါတယ္.ကိုဘုိနီေအာင္ကခင္ဘုိ႔ေကာင္းတယ္.
ေထာင္ထဲမွာလဲ ေအးေအးေနတာ.ဘာျပသနာမွမရွိဘူး.

သူကိုအမိန္႔ခ်တာအနွစ္(၂၀).သူေနရတာကေတာ႔(၁၀)နွစ္လုိ႔ေျပာျပပါတယ္.
သူ႔ ပုဒ္မ ကေတာ႕၁၇(၁)လုိ႔ေျပာျပခဲ႔တယ္.ေတာတြင္းဆက္သြယ္မႈေပါ႔.
သူကိုစစ္ေၾကာေရးလုပ္တုံးက ေတာ္ေတာ္ကိုညွင္းပန္းခံခဲ႔ရတယ္လုိ႔လဲ
ေျပာျပပါတယ္. ျကင္စက္ေတြနဲ႔ုတုိ႔ျပီး စစ္ေၾကာေရးမွာ စစ္ခံခ႔ဲရပါတယ္.
ခနခနစစ္ပါမ်ားေတာ႔သူ႔ရဲ႔ အာရုံေၾကာ ေတြကမခံနူိင္ေတာ႔ဘူးေပါ႔.
တေျဖးေျဖးနဲ႔ သူအေၾကာေတြက အလုပ္မလုပ္ေတာ႔ပါဘူး.

ေနာက္ေတာ႔ သူက(တက္)တဲ႔ေရာဂါေတြ ျဖစ္လာတယ္. အာရုံေၾကာ
ေဆးေတြေသာက္ရတယ္.က်မကိုယ္တုိင္သူအတြက္ေဆးေတြကိုဆရာဝန္
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိကေတာင္းေပးခဲ႔ဘူးပါတယ္.ေနာက္ေတာ႔ေသာက္ေဆး
ေတြကမတုိးေတာ႔ပါဘူး.ထုိးေဆးထုိးမွသက္သာခဲ႔ပါတယ္. သူတက္ေနတဲ႔အခ်ိန္ဆုိရင္
သူကို ဝိုင္းဖိ ရတာ လူေလးငါးေယာက္ကို ဖိရပါတယ္.ဂေယာင္ ကတန္းေတြေျပာ
သူေျပာတဲ႔အခ်ိန္ဆုိလဲသူကို႔စစ္ ေနတုံးကသူေျဖခဲ႔တာ ေတြကိုျပန္ေျပာေလ႔
ရွိတယ္လုိ႔လဲ က်မအမ်ိဳးသားကေျပာျပပါတယ္.

ေဆးေတြကို ခနခနအထုိးခံခဲ႔ ရတဲ႔ကိုဘုိနီတေယာက္ ေထာင္ထဲကထြက္လာတာနဲ႔
သူနဲ႔တူတူေရာဂါပါ ပါလာခဲ႔တယ္ေလ.အဲဒီေရာဂါကေတာ႔ လူတုိင္းသိပ္ကို ေၾကာက္ၾကတဲ႔ (HIV)ေရာဂါပါဘဲ.စစ္အစုိးရလုပ္ရပ္ေတြေပါ႔.ေထာင္ထဲမွာ ေဆးဝါးကုသ ခံယူဘုိ႔ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ဘုိ႔ေကာင္းပါတယ္.လူေတြကိုလူလုိ႔မဆက္ဆံ နူိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ဘဝက
ေတာ္ေတာ္ကို ရင္နာဘုိ႔ ေကာင္းပါတယ္.

ေနထုိင္မေကာင္း ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ မွေရာဂါတျခား ေဆးတျခားနဲ႔ ကုသခံရတာပါ.
အစာအစားဆုိလဲသန္႔ရွင္းမႈ မရွိ တကုိယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဘုိ႔ အတြက္ေတာင္မွ
ေရကိုပုံစံနဲ႔ ခ်ဳိးခုိင္းေသးတယ္.အိမ္ကေထာင္ဝင္စာ လာရင္ ေဆးေတြကိုမွာ
ေဆးထုိးအပ္ေတြကိုမွာ တခါခါၾကေတာ႔ ေပးလုိ႔ရတာေပါ႔ တခါခါၾကျပန္ေတာ႔လဲ သလာဆီေတာ႔ျပန္သိမ္းခံရတာပါဘဲ.သလာဆီတယ္ဆုိတာက (ေထာင္ပိုင္ကေနျပီးတခန္းဝင္တခန္းထြက္စစ္ေဆးေရးလုပ္တာ)ကိုေျပာတာပါ.


အက်ဥ္းသားေတြ ဘဝကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ဆုိးရြာပါတယ္.ေကာင္းတဲ႔အခ်ိန္
ဆုိတာေတာ႔ ရွိခဲ႔ပါတယ္.ခနပါဘဲ.ေနာက္ေတာ႔လဲ ဒီပုံစံျပန္ျဖစ္တာပါဘဲ.
ကိုဘုိနီေအာင္ကို ဒီေရာဂါဆုိးၾကီးကို ေပးခဲ႔တာကေတာ႔အင္စိန္ေထာင္ ၾကီးပါဘဲ.
ေဆးမွဴးေတြက ေထာင္ထဲ မွာမူယစ္ေဆးဝါး မႈေတြနဲ႔ေရာက္ ေနၾကတဲ႔ လူေတြ
ကိုလဲဒီအပ္ေတြနဲ႔ေဆးထုိး သူတုိ႔ထုိးျပီးသားအပ္ေတြနဲ႔ က်န္တဲ႔နူိင္ငံေရး
အက်ဥ္းသားေတြကိုလဲျပန္ထုိး(HIV)ေရာဂါဆုိးၾကီးက တဆင္႔ျပီးတဆင္႔ကူးစက္ျပန္႔ႏွံ
ေနခဲ႔တာေပါ႔၊

က်မကို ကိုဘုိနီေအာင္အေၾကာင္းေျပာျပေနတဲ႔ က်မအမ်ိဳးသားလဲ သူရဲ႔ခံစားခ်က္
ေတြကိုေျပာျပေနခဲ႔ပါတယ္.ေနာက္တရက္ ဘာလမ္းေဆးရုံကို က်မတုိ႔
လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေတာ႔ ကိုဘုိနီေအာင္ေဆးရုံကဆင္းခြင္႔ေပးလုိက္ပါျပီး. ဆင္းရင္အကုိဘယ္မွာေနမလဲ ဆုိျပီးေမးေတာ႔ကိုညီ(ဗကသ)တုိ႔အိမ္မွာ
ေနမယ္ဆုိျပီးသူေျပာ ခဲ႔တယ္. ကိုညီအိမ္လိပ္စာေလးကိုယူျပီးေတာ႔စကားခနေျပာ သူလဲအိမ္မွာေနရမယ္ဆုိေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်က္ႏွာေတြကလန္းေနပါတယ္.
က်မတုိ႔လဲ သူကိုနူတ္ဆက္ျပီးျပန္လာခဲ႔ၾကတယ္.

သူရွိမေရာက္ျဖစ္တာ တပါတ္ေလာက္ၾကာသြားပါတယ.္ေရာက္တဲ႔ေန႔မွာ
သူေတာ္ေတာ္ေရာဂါဆုိးေနပါျပီး သူကိုကူညီေပးတဲ႔ ကိုညီတုိ႔လင္မယားရယ္ ေနာက္မသန္းျမင္႔ေအာင္(စာေရးဆရာမ)ထြန္းထြန္းနဲ႔ဖုိးသာထူး
တုိ႔ကေဘးနားမွာပါ.ကိုဘုိနီအမၾကီးကသူကို ေရေသာက္ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ု
တစက္ တစက္ နဲ႔တုိက္ေနေပးပါတယ္.သူကုိ သတ္သတ္ အိမ္ဌားေပးမလုိ႔
တုိင္ပင္ေနၾကတာပါ.သူအတြက္ အိမ္လုိက္ရွာ ေနၾကတာပါက်န္တဲ႔
သူငယ္ခ်င္းေတြ လဲကူညီၾကပါတယ္.

ေနာက္ေတာ႔က်မတုိ႔ ေနတဲ႔လမ္းထဲမွာ ဌားျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္.က်မတုိ႔အိမ္နဲ႔
အေပၚထပ္ ေအာက္ထပ္ ပါဘဲ.တတုိက္ထဲေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး ေဘးကတုိက္မွာပါ.
သူအတြက္လုိတာေတြ အိမ္ကယူေပးသူတုိ႔ေနဘုိ႔အတြက္ ဧည္႔စာရင္းေတြ လုပ္ေပး
ေနာက္ေတာ႔ (ကိုမုိးဝင္း .မဒုံ )တုိ႔လင္မယားကလဲကူညီပါတယ္.
ေက်ာက္ေျမာင္းထဲမွာ ေနခဲ႔ၾကတာပါ.

မသန္းျမင္႔ေအာင္ကပင္တုိင္ပါဘဲ ကူညီေပးတာ ေနာက္ဖုိးသားထူးနဲ႔ထြန္းထြန္း
တုိ႔လဲပင္တုိင္ပါဘဲ.က်မတုိ႔လမ္းထဲမွာ သိပ္မေနလုိက္ရပါဘူး တလေက်ာ္ေက်ာ္ ေလးမွာဘဲ.ကိုဘိုနီေအာင္ဆုံးသြားပါတယ္.သူမေသခင္မွာေဝဒနာကို
ေတာ္ေတာ္ေလးခံစားသြားရပါတယ္. သူကိုၾကည႔္ျပီးေဘးကေန
သနားလုိက္တာဘာမွ မစားနူိင္ဘူး ေနာက္ေရေတာင္ မေသာက္နူိင္ပါဘူး.
အသက္ထြက္တဲ႔အထိပါဘဲ.

(၁၂.၆.၂၀၀၁)မနက္၆နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာသူဆုံးသြားခဲ႔ပါတယ္.
သူရဲ႔စ်ာပနကိုေနခ်င္ဘဲ လုပ္ခဲ႔ၾကပါတယ္.ေထာင္ထြက္နူိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား
ေတာ္ေတာ္လူစုံလာၾကပါတယ္.သာေကတက (လယ္ရြာ)မွာမီးသျဂုိလ္လုိက္တယ္.
ေနာက္ရက္လည္ ဆြမ္းေက်ြးလုပ္ေတာ႔လဲ.ကိုညီ(ဗကသ)ရဲ႔အမ်ိဳးသမီးကကိုယ္တုိင္
မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ေပးခဲ႔ပါတယ္.ကိုဘုိနီေအာင္တေယာက္ ေနာက္ဘဝ ေတြမွာဒီလုိ
အျဖစ္ဆုိးမ်ိဳးနဲ႔ မၾကဳံရပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း....
*အက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုဘုိနီေအာင္* အေၾကာင္းေလးနားပါအုံးမယ္.

မွ်ေဝခံစားနူိင္ပါေစ.

*ျမတ္ေလးငုံ*

*နူိင္ငံျခားပို႔တဲ႔ ရြာေလး(သို႔) ၃၀၅ နူိ႔ဘုိး ဒုကၡသည္စခန္:*

*နူိင္ငံျခားပို႔တဲ႔ ရြာေလး(သို႔) ၃၀၅ နူိ႔ဘုိး္စခန္:* အေၾကာင္းေလး ကိုထင္ထားပါတယ္.
က်မတုိ႔လုိထုိင္းနူိင္ငံက ဒုကၡသည္လုိ႔ သတ္မွတ္ခံထားတဲ႔ လူေတြေနထုိင္ၾကတာပါ.
နူိင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ လူေတြက က်မတုိ႔နူိ႔ဘုိးကန္႔ထဲမွာ မ်ားၾကပါတယ္.
ရြာထဲမွာကေတာ႔ ကရင္ ဒုကၡသည္ ေတြမ်ားပါတယ္.။

က်မတုိ႔ေနတဲ႔ေနရာကိုေတာ႔ PAB အပိုင္းဆုိျပီးေတာ႔ သတ္မွတ္ေပးပါတယ္.
က်မေနတဲ႔အိမ္နံပါတ္ေလးကေတာ႔ (၃၀၅) ပါ.ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ.က်မတုိ႔မိသားစု(၃)ေယာက္.
မအိ.ကိုနီတြတ္ေက်ာ္နဲ႔မေခ်.ဗညား.ကိုဘုိေလး.ကိုဘုိေအး.ကိုေဇာ္ဝင္းထြတ္.
ကုိေအာင္ေက်ာ္ေဇယ်(IT).အားလုံးေပါင္း(၁၁)ေယာက္ေနခဲ႔ၾကပါတယ္.
အျမဲရွိတဲ႔လူကေတာ႔(၅)ေယာက္ကေတာ႔အျမဲေနၾကတာေပါ႔။

သိပ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ၾကပါတယ္လူစုံရင္ေပါ႔. ညဘက္ဆုိရင္မီးက၆နာရီခဲြဆုိလာျပီးေလ. ေကာ္ဖီေလးေသာက္
သူအေၾကာင္းေျပာ ကိုယ္႔အေၾကာင္းေျပာထခါခါလဲ လုျပီးေတာ႔ေျပာၾက မီးည(၉)နာရီဆုိပိတ္
္ေထာင္ထဲအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာျပၾက ဗဟုသုတလဲရ စိတ္မေကာင္းလဲျဖစ္ၾက .
ရယ္စရာသိပ္ေျပာတတ္တဲ႔ ဗညားကေတာ႔ အျမဲေနာက္ေနၾကေပါ႔
ကိုဘုိေအးၾကီးကအျမဲျပုံးျပုံးနဲ႔ ေနတတ္တယ္.က်မတုိ႔အိမ္ရဲ႔ စားဘုိမႈးကေတာ႔မေခ်ပါ.
မအိကလဲတမ်ိဳးရယ္ရပါတယ္. က်မသားကလဲတမ်ိဳး. ဆူညံေနတဲ႔ေဂဟာေလးပါ။

မအိနဲ႔ဗညား မရွိရင္ က်မတုိ႔အိမ္ေလးကေတာ္ေတာ္ ပ်င္းဘုိ႕ေကာင္းပါတယ္.
က်မတုိ႔အိမ္မွာမိန္းခေလးေတြကလႊဲရင္ အားလုံးကေထာင္ထြက္ေတြပါဘဲ.
မိန္းခေလး(၃)ေယာက္မွာ က်မကေတာ႔ ေဖာေဖာပါဘဲ သားရွိေတာ႔ဘာမွမလုပ္
ရပါဘူး.မေခ်ကထမင္းဟင္းခ်က္. မအိကေတာ႔ေရျဖည္႔.က်မကသူတုိ႔ကိုေဘးကေနပြား
ေပးယုံပါဘဲ.။

ေရႊဘုိသားဗညားကစကားကၾကြယ္ မအိကစာေရးဆရာမ ေတြ႔ၾကရင္အခ်င္းပြား.
သူမွန္ကိုယ္မွားေတြ ျဖစ္ၾကျပီးရင္ျပန္တည္ ေပ်ာ္ဘုိ႔ေကာင္းပါတယ္.
စိတ္လဲမဆုိးၾကပါဘူး. ထမင္းစားရင္လဲ အမ်ားၾကီးဆုိေတာ႔ ေပ်ာ္ဘုိ႔ေကာင္းပါ.
လူစုံမွာထမင္းစားၾကတဲ႔က်မတုိ႔အိမ္ေလးပါ.။

ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြလုိေနခဲ႔ၾကတဲ႔ က်မတုိ႔ေတြက ခုေတာ႔တျခားစီေနၾကရပါျပီး.
က်မတုိ႔က ၃၀၅ မွာက်န္ခဲ႔ရပါေသးတယ္. က်န္တဲ႔လူေတြအားလုံးကေတာ႔ အေမရိကန္
ကိုေရာက္ကုန္ပါျပီး ခုထိလဲေမာင္ႏွမေတြပါဘဲ. ဆူညံေနတဲ႔အိမ္ေလးကေတာ႔
ခုေတာ႔တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ေဂဟာေလးတခုျဖစ္ေနခဲ႔ ပါတယ္.ျငင္းခုန္ၾကတဲ႔ ဗညားနဲ႔ မအိ
တုိ႔မရွိလုိ႔ ရယ္သံေတြမၾကားျဖစ္ေတာ႔ဘူး ထမင္းဟင္းေကာင္းေကာင္း လဲမစားျဖစ္ေတာ႔ဘူး မေခ်မရွိလုိ႔ ေရျဖည္႔ေပးတဲ႔ မအိမရွိလုိ႔ေရေတြလဲပုံေတြမွာ အျမဲမျပည္႔ေတာ႔ပါဘူး. ျပံးျပုံးၾကီးနဲ႔
သူမ်ားေျပာတာနားေထာင္တတ္တဲ႔ ကိုဘုိေအးကိုလဲသတိရမိ. ျပည္ဆုံေတြ႔ဘုိ႔ဆုိတာက
သိပ္မလြယ္ တေနရာစီမွာ ဘ၀ေတြျပန္စျပန္ေတြ႔ၾကရင္ အရင္လုိဘဲ ျဖစ္ေနခ်င္ပါတယ.
္ က်မတုိ႔အိမ္ေလးကို အျမဲသတိတရနဲ႔ ေျပာျဖစ္ခဲ႔တဲ႔နူိ႔ဘုိးကန္႔ထဲက က်န္ခဲ႔တဲ႔လူေတြကေတာ႔ အျမဲေျပာၾကပါတယ္. ၃၀၅ အိမ္ေလးကအရင္လုိ႔ ရယ္သံေလးေတြ ဆူညံမေနေတာ႔ဘူးေနာ္ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္လူဘဝေတြက ခဏေလးပါဘဲ.

ေနရတဲ႔အခ်ိန္ေလးမွာ ဘာေတြလုပ္ေပးနူိင္မလဲ သူမ်ားအတြက္ဘာေတြလုပ္ေပးခဲ႔နုိင္မလဲ.
ကိုယ္အတြက္ဘာေတြလုပ္နူိင္မလဲ. စဥ္းစားရင္နဲ႔က်မတုိ႔နူိင္ငံက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြခုဆုိရင္
ထုိင္းနူိင္ငံမွာရွိတဲ႔ ကန္႔(၉)ကန္႔ထဲမွာသိန္းေပါင္းမ်ားစြာေရာက္ ေနၾကပါတယ္.ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိင္း ဒုကၡကိုယ္စီနဲ႔ယေန႔ထိ စခန္း(၉)ခုတုိင္းမွာေရာက္ေနဆဲပါဘဲ.ကုိယ္နူိင္ငံမွာေနခြင္႔ ေပးလုိ႔ေနရေတာ႔လဲ
အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ေသာကေတြေရာက္ၾကရတယ္.ဖိႏွိပ္ခံရ . လူအခြင္႔ေရးဆုိတာဘာမွန္းမသိရတဲ႔
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ စိတ္ ဒုကၡ ကိုယ္စီနဲ႔ပါ မတရားဖမ္းဆီးခံရ မတရားအာဏနဲ႔ဖိနွိပ္ၾက ျပည္သူေတြကေတာ႔အလွယ္ထုိးခံရပါတယ္.မခံတဲ႔အဆုံး ဒုကၡအျဖစ္နဲ႔ ခံယူဘုိ႔အတြက္ ထုိင္းနူိင္ငံကိုထြက္လာၾကတာပါဘဲ.။

သတိတရရွိမိ ဒုိ႔ ၃၀၅ ေလးေဟ႔ လုိ႔ေျပာရင္းနဲ႔ နားလုိက္ပါအုံးမယ္.

မ်ွေဝခံစားနူိင္ၾကပါေစ.

*ျမတ္ေလးငုံ*