05 September 2009

* မိခင္အားသတ္၍ ၀မ္းဗိုက္တြင္းမွ ကေလးျဖစ္သူအား ခြဲယူသည္႔ အျဖစ္အပ်က္*

*မိခင္အားသတ္၍၀မ္းဗိုက္တြင္းမွကေလးျဖစ္သူအားခြဲယူသည္႔အျဖစ္အပ်က္*ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တဲ႔အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ပါ။သူခေလးမရနူိင္ဘူးဆုိလုိ႔ကိုယ္ဝန္သည္ရင္႔မာၾကီးရဲဗိုက္ကိုဓားနဲ႔ခြဲခဲ႔အျဖစ္အပ်က္ေလးတင္ျပလုိက္ပါတယ္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊၀ါရွင္တန္ျပည္နယ္၊ၿမိဳ႔၃ၿမိဳ႔ဆံုရာျဖစ္ေသာကင္းန၀စ္ၿမိဳ႔တြင္ဂ်ဴလိုင္လ(၁)ရက္ေန႔၌ကေလးလိုခ်င္သူအာရွသူမွကိုယ္၀န္ေဆာင္မကၠဆီကိုႏိုင္ငံသူအားလွည္႔ဖ်ားေခၚေဆာင္ကာမႈခင္းျဖစ္ပြားခဲ႔ရာအေမရိကန္ႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံ၏ မီဒီယာမ်ားတြင္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္။


(လူသတ္မႈ က်ဴးလြန္သူ ဖီယန္ခ်ဳိင္း ဆီေဆာဗန္ ဆင္ဟာဗန္ )

အသက္ (၂၃)ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္႔ လာအိုႏိုင္ငံသူ ဖီယန္ခ်ဳိင္း ဆီေဆာဗန္ ဆင္ဟာဗန္ ဆိုသည္႔ ကင္းန၀စ္ၿမိဳ႔မွ အမ်ဳိးသမီးသည္၊ ပါစကိုၿမိဳ႕မွ အသက္(၂၇)ႏွစ္အရြယ္ ေအရာဆလီ ကြန္မန္ခ်ဳိ ဂိုးမက္ဆိုသည္႔မကၠဆီကိုႏိုင္ငံသူ အမ်ဳိးသမီးအား ၀မ္းဗိုက္တြင္းမွ ကေလးငယ္အား ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ျဖင္႔ ၀မ္းဗိုက္တြင္အၾကိမ္ၾကိမ္လွီးျဖတ္ထားကာ မေသမျခင္းေသေၾကာင္းႀကံစည္မႈျဖင္႔တရားခံအားျပည္နယ္တရားရံုးေတာ္မွခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းပင္ေသဒါဏ္ခ်
မွတ္ လိုက္သည္။
Type your summary here.


အခင္းျဖစ္ပြားပံုမွာဂ်ဴလိုင္လ(၁)ရက္ေန႔ညပိုင္းတြင္ကေလးပိုင္ဆိုင္ရန္ႀကိဳးပမ္းေသာဆင္ဟာဗန္မွာအေရးေပၚ
႒ာနသို႔မိမိခက္ခဲစြာကေလးေမြးဖြားေနရေၾကာင္းလွမ္းအေၾကာင္းၾကားလိုက္ရာ၊အကူညီေပးရန္ဦးစြာလာေရာက္ေသာ ရဲအရာရွိမွ ျပန္လည္ေျပာျပရာတြင္ ကားေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ သူမႏွင္႔ ကေလးငယ္ကို အတူေတြ႔ရၿပီး၊
ထိုအခ်ိန္ကေလးမွာ အသက္ရႈမႈ လကၡဏာ မေတြ႔ရဟု ဆိုသည္၊ ဆက္လက္ၿပီး ေျပာဆိုရာတြင္သူမ၏ကားအနီး တ၀ိုက္တြင္လဲ ေသြးမ်ားေပစြန္းေနေသာ စကၠဴလက္သုတ္ပု၀ါ မ်ားစြာေတြ႔ရကာ၊ ရဲအရာရွိအား ဤကေလးမွာ သူမကေလးျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေျပာဆိုေနကာ၊ သူမမွာတီရွပ္အကၤ်ီတထည္သာ၀တ္ဆင္ထားသည္ဟု ဆိုသည္၊ သို႔ပါ၍ ကင္းန၀စ္ေဆးရံုသို႔ မိခင္ေရာ ကေလးပါပို႔ေဆာင္ရာတြင္ မိခင္ျဖစ္သူမွာ ကေလးေမြးဖြား
ထားျခင္း လကၡဏာမေတြ႔ရေၾကာင္း၊ ကေလးျဖစ္သူမွာလဲ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းေမြးဖြားထားေသာ ပံုပန္းသ႑ာန္ မေတြ႔ရ၍ အေရးေပၚ႒ာန ေဆးဖက္ဆရာ၀န္မ်ားမွ မွတ္ခ်က္ေပးရာမွညတြင္းခ်င္းဤမႈခင္းေပၚေပါက္လာရျခင္း ျဖစ္သည္။

ရဲမွဆင္ဟာဗန္၏ကားတြင္းရွာေဖြရာတြင္ကားေနာက္ခန္းတြင္လူ၏အသားတဟ္ရွဴး၊ေတြ႔ရွိရကာရာဘာလက္
အိတ္မ်ား၊ ကပ္ေက်းမ်ားပါသည္႔ သူနာျပဳသံုးေသတၱာ၊ အေရးေပၚသံုး မီးသီး၊ ေသြးစြန္းေသာ ေျခအိတ္၊ ခြဲစိတ္ခန္းသံုး အပ္ခ်ည္၊ ကေလးေျခအိတ္ႏွင္႔ ကေလးႏို႔ဘူးမ်ားေတြ႔ ရွိရသည္ဟု ကင္းန၀စ္ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွ ဆိုသည္။ ေနာက္တေန႔ နံနက္ အရုဏ္တက္တြင္ တရားခံ ဆင္ဟာဗန္ အေရးေပၚေခၚယူေသာ ေဂ်စီပဲနီ ကုန္တိုက္ႏွင္႔
အေတာ္အတန္ မကြာေ၀းေသာ ကိုလံဘီယာ ပန္းၿခံအတြင္း၌ ၀မ္းဗိုက္တြင္ ျဖတ္ေတာက္ လွီးျဖတ္ထားေသာ ဒါဏ္ရာမ်ားစြာႏွင္႔ ဂိုမက္၏ အေလာင္းအားေတြ႔ ရွိခဲ႔ရသည္။

ထိုကေလးအား ၀ါရွင္တန္ျပည္နယ္ ဒုတိယအႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ စပုတ္ကင္း ေဆးရံုတြင္ အထူးၾကပ္မတ္ ကုသေနၿပီး၊ ေဆးရံုအာဏာပိုင္အဖြဲ႔မွ ကေလးအသက္ရွင္သန္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ေရာင္ျခည္သန္း လာၿပီဟု ယမန္ေန႔ညက ေၾကညာကာ၊ ဤအျဖစ္ပ်က္မ်ဳိး ရက္အနည္းငယ္ေစာကာ ျဖစ္ပြားခဲ႔ပါက ကေလးျဖစ္သူ၏ အသက္ကို ကယ္တင္ႏိုင္ရန္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ အေတာ္နည္းပါးသည္ဟု ထပ္ေလာင္းေၾကညာသည္။

ဆင္ဟာဗန္၏ မိသားစုႏွင္႔ မီဒီယာေတြ ဆံုေမးျမန္းရာတြင္ သူမအခုရက္မ်ားတြင္ ေကာက္ခါငင္ကာ မိမိ ေသာၾကာေန႔ မီဖြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိကေလးတေယာက္ျဖင္႔အခုရက္ပိုင္းအတြင္းလက္ထပ္မည္ျဖစ္သည္ဟု ကစင္႔ကလ်ား ေျပာဆိုေနသည္ ကိုၾကားရသည္ဟု မိသားစု၀င္မ်ားမွ ေျပာဆိုသည္။

ေသဆံုးသူ ေအရာဆလီ ကြန္မန္ခ်ဳိ ဂိုးမက္ သည္ သားသမီး ၂ဦးႏွင္႔ မကၠဆီကိုႏိုင္ငံမွဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေၾကာင္႔ မိသားစုႏွင္႔အတူ ပါစကိုၿမိဳ႕သို႔ လာေရာက္အေျခခ် လုပ္ကိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္ဟု ခင္ပြန္းျဖစ္သူမွ ေျဖဆိုသည္။

တရားခံ ဆင္ဟာဗန္မွာ ၿပီးခဲ႔ေသာအပါတ္က ျပည္နယ္တရားရံုးတြင္ အသနားခံခုခံေခ်ပမည္ျဖစ္ပါေသာေၾကာင္႔ အမႈအား လာမည္႔အပါတ္သို႔ ေရြ႕ဆိုင္းလိုက္သည္။

စာနာစိတ္ေတြမရွိၾကေတာ႔တဲ႔လူေတြကိုၾကည္႔ျပီးစာနာနားလည္ခံစားနူိင္ေစခ်င္လုိ႔ဒီသတင္းေလးကိုတင္လုိက္ပါတယ္။ေလာက ၾကီးမွာေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔ဒီလုိစိတ္ဓာတ္ေတြမရွိၾကပါေစနဲ႔............။

မ်ွေဝခံစားနူိင္ပါေစ။

*ျမတ္ေလးငုံ*

Type the rest of your post here.

04 September 2009

*၁၈ႏွစ္ၾကာ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည့္ သနားစဖြယ္ မိန္းကေလးငယ္၏အျဖစ္ဆုိး*

(၁၈ႏွစ္ၾကာဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည့္ေဂ်စီအား၁၈ႏွစ္ၾကာဖမ္းဆီးထားခဲ့သည့္္မိန္းကေလးငယ္၏
အျဖစ္ဆုိး)ဒီသတင္းကိုဖတ္လုိက္ရေတာ႔ေတာ္ေတာ္စာနာစိတ္ေတြနဲ႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။
ေဂ်စီဆုိတဲ႔ေကာင္းမေလးပါ။ဖတ္ဘူးတဲ႔လူေတြလဲရွိၾကမယ္ထင္ပါတယ္.ဆက္လက္ဖတ္လုိက္ၾကပါစုိ႔။.


(အႏွိပ္စက္ခံ ေဂ်စီလီးဒူးဂတ္)

အေမရိကန္ ရဲတပ္ဖြဲ႕သည္ ေဂ်စီလီးဒူးဂတ္ (၁၈)ႏွစ္လံုးလံုး အေနဆင္းရဲစြာ ျဖတ္သန္း
အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရသည့္ အခန္းက်ဥ္းေလးႏွင့္ တင္းကုပ္ေဟာင္း ေနရာေလး၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကို
ပထမဆံုးအႀကိမ္ ထုတ္ေဖာ္ျပသလိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ေဂ်စီသည္ သူမအသက္ (၁၁)ႏွစ္အရြယ္က
ဖီးလစ္ဂါရီဒိုႏွင့္ နန္စီဂါရီဒိုတို႔၏ ျပန္ေပးဆြဲဖမ္းဆီးမႈကို ခံခဲ့ရၿပီး (၁၈)ႏွစ္လံုးလံုး ဖီးလစ္၏
လိင္ဆိုင္ရာ ေက်းကၽြန္အျဖစ္ သိမ္ငယ္စြာ ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။

ဖီးလစ္ႏွင့္ နန္စီတို႔သည္ ေဂ်စီအား ၎တို႔အိမ္၏ အေနာက္ဘက္ရွိ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၿခံ၀င္းငယ္
ေလးထဲတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထိန္းသိမ္းထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ရဲတပ္ဖြဲ႕ကဆိုသည္။


(သနားစဖြယ္ေဂ်စီႏွင့္ သူမအား ျပန္ေပးဆြဲ ဖမ္းဆီးသြားသည့္ေနရာ)
Type your summary here.




(သနားစဖြယ္ေဂ်စီ ေနထုိင္ခဲ့ရသည့္ ၿခံဝင္းေနရာ)

ေဂ်စီ၏ မိသားစုသည္ ပန္းေရာင္၀တ္စံုႏွင့္ (၁၁)ႏွစ္သမီးေလး (၁၉၉၁)ခုႏွစ္က
ကယ္လီဖိုးနီးယားရွိ ေဆာက္သ္လိတ္ခ္တာဟိုး လမ္းဆံုအနီးတြင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီးေနာက္ ေသဆံုးသြားၿပီဟုပင္ ယူဆထားခဲ့ၾကသည္။ ေဂ်စီအား ဖီးလစ္တို႔က ဖမ္းဆီးထားသည့္
ေနရာသည္ ဆန္ဖရန္ဆစၥကို ၿမိဳ႕အနီးတြင္ တည္ရွိၿပီး အပ်က္အစီး အမိႈက္သရိုက္မ်ား
ျပည့္ႏွက္ေနကာ ရြက္ဖ်င္တဲ တစ္လံုးတြင္ ဖီးလစ္ႏွင့္ရသည့္ ကေလးႏွစ္ဦးႏွင့္အတူ
ေဂ်စီမွာ ခ်ိဳ႕တဲ့စြာ ေနခဲ့ရရွာသည္။

ယခုအခါတြင္ အသက္(၂၉)ႏွစ္ ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဂ်စီအား ရဲတစ္ဦးက ထိုတင္းကုပ္ရွိရာ
ၿခံ၀င္းအား မသကၤာသျဖင့္ ၀င္ေရာက္ရွာေဖြစဥ္ ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ရဲတပ္ဖြဲ႔သည္
ေဂ်စီမွာ ဦးေႏွာက္ေဆးျခင္း (Brainwash) ျပဳလုပ္မႈ ခံထားရသည္ဟု ယူဆေနၿပီး
ဘာသာေရးအရ မူမမွန္ေသာ အယူ၀ါဒမ်ား ရိုက္သြင္းထားျခင္းရွိ မရွိကို စစ္ေဆးေဖာ္ထုတ္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ ေဂ်စီသည္ သူမ၏ မိခင္၊ ပေထြးတို႔ႏွင့္ ေၾကကြဲဖြယ္ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ခ်ိန္တြင္
မိခင္ျဖစ္သူ တယ္ရီအား “ေမေမ၊ သမီးမွာ ကေလးေတြ ရွိေနၿပီ”ဟူေသာ စကားကို ဆို႔နင့္စြာ ေျပာၾကားခဲ့ရွာသည္။

ေဂ်စီ၏ ပေထြးျဖစ္သူ ကားလ္ပရိုဘင္က “သမီးေလး အသက္ရွင္ေနေသးတယ္ဆိုတာ
ရဲကလာေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လင္မယား ယံုေတာင္မယံုႏုိင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ တယ္ရီက
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္ၿပီးငိုေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငိုခဲ့မိတယ္”ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ရဲမ်ားက ေဂ်စီေရာ သမီးေလး(၂)ဦးပါ က်န္းမာေရး ေကာင္းမြန္ေသာ္လည္း ၎တုိ႕၏
စိတ္အေျခအေနကုိမူ စိုးရိမ္လ်က္ရွိၾကသည္။ ကားလ္ကလည္း “ကၽြန္ေတာ့္သမီးဟာ
ဖီးလစ္ရဲ႕ ယုတ္မာမႈကိုေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာမေပါက္ေအာင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ
ျပႆနာေတြ ရွိေနပါတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဖီးလစ္က သူ႔ကိုလက္ထပ္ထားတယ္လို႔
ထင္ေနတာပါ။ အဲဒီလိုျဖစ္ေအာင္လည္း လူယုတ္မာက ေသေသခ်ာခ်ာ ပံုသြင္းထားခဲ့တာ”
ဟု စြပ္စြဲေျပာဆိုသြားသည္။

(ေဂ်စီအား ၁၈ႏွစ္ၾကာဖမ္းဆီးထားခဲ့သည့္ေနရာ)




(ေဂ်စီ ေနထုိင္ခဲ့ရသည့္ အခန္းက်ဥ္း)

သနားစရာ မိန္းကေလးသည္ သူမ၏ သမီးဦးေလးအား အသက္(၁၄)ႏွစ္အရြယ္ျဖင့္
ဖြားျမင္ခဲ့ရရွာသည္။ ေဂ်စီသည္ အသက္(၁၅)ႏွစ္ႏွင့္ (၁၁)ႏွစ္အရြယ္ သမီးႏွစ္ဦးႏွင့္အတူ
ထိုတင္းကုပ္ ၿခံ၀င္းေလးထဲတြင္ ေဆာ့ကစားခြင့္ ရရွိေနခဲ့ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းမ်ားက ေတြ႕ျမင္ခဲ့သည့္
တုိင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္ဟု မထင္ခဲ့ၾကေပ။ ေဂ်စီမွာလည္း သူမ၏ ဘ၀မွန္ကို နားမလည္ႏိုင္
္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ မိႈင္းသြင္းခံရၿပီး ဖီးလစ္၏ လိင္အလုပ္အေကၽြး ဘ၀ျဖင့္ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနခဲ့ရသည္။ “သူ႔ကိုတကယ္ခ်ဳပ္ထားတာ တင္းကုပ္ထဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ဦးေႏွာက္ထဲမွာတင္ သူ႔ကိုခ်ဳပ္ထားတာပါ”ဟု စိတ္ပညာရွင္ တစ္ဦးက ေဂ်စီအတြက္
ၾကင္နာသနားစြာ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ေဂ်စီသည္ သူမ၏ တင္းကုပ္ေဂဟာေလးတြင္သာ သာယာေနခဲ့ၿပီး သူမ၏ ရႈပ္ပြေနေသာ
အိမ္ကေလးေရွ႕တြင္ Welcomeဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကိုပင္ တပ္ဆင္ထားေသးသည္။
ရဲတပ္ဖဲြ႕က ဖီးလစ္သည္ ေဂ်စီအား ယခုလို ေနထိုင္ရျခင္းသည္ ဘုရားသခင္၏
အလိုေတာ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု ႏုနယ္ေသာ ဦးေႏွာက္အတြင္း စြဲေနေအာင္ ၀ါဒမိႈင္းသြင္း
ေပးထားေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားသည္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕သည္ လူမဆန္ေသာ ကာမဘီလူး ဖီးလစ္အား ဩဂုတ္လ (၂၈)ရက္ေန႔က
ကယ္လီဖိုးနီးယား တရားရံုးတြင္ စတင္စစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သတင္းမ်ားအရ
ဖီးလစ္သည္ ျပန္ေပးမႈ၊ မုဒိမ္းမႈ၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္ပူးေပါင္း ႀကံစည္မႈ၊ လီဆယ္လိမ္ညာမႈစေသာ
စြဲခ်က္မ်ားျဖင့္ တရားစြဲဆိုထားၿပီး ၎၏ဇနီး နန္စီကိုလည္း ျပန္ေပးမႈ၊ ပူးေပါင္းႀကံစည္မႈမ်ား
အတြက္ တရားစြဲထားေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။


((၀ဲ) နန္စီဂါရီဒုိ ၊ (ယာ) ဖီးလစ္ဂါရာဒုိ)



(လူမဆန္သည့္ မုဒိမ္းသမား ဖီးလစ္)

ရင္းျမစ္။ ။ ပလန္းနက္ အင္တာနက္သတင္း ကို လူသားခ်င္းစာနာစြာျဖင္႔ျပန္လည္
ျဖန္႔ေဝေပးလုိက္ပါသည္။ေဂ်စီ လုိမ်ိဳးအျဖစ္ကို က်မတုိ႔လုိအမ်ိဳးသမီးေတြ
မေရာက္ၾကရပါေစနဲ႔ လုိ႔ဆုေတာင္းရင္း......။

မ်ွေဝခံစားနူိင္ၾကပါေစ။

* ျမတ္ေလးငုံ*
Type the rest of your post here.

03 September 2009

*ပုဂံနန္းဆက္ပ်က္သုန္းျခင္းအေၾကာင္း*

( *ပုဂံနန္းဆက္ပ်က္သုန္းျခင္းအေၾကာင္း*)သကၠရာဇ္ ၅၈၁ (ေအဒီ ၁၂၁၉) တြင္ နားေတာင္းမ်ားမင္း သားေတာ္က်စြာ မင္းျဖစ္ေတာ္မူေလသည္။ ဓမၼရာဇ ဟူေသာ အမည္ကို ခံယူေလသည္။ က်စြာမင္းၾကီးသည္
ပိဋကတ္သံုးပံုကို ၉ ေခါက္ျပန္ျပီးသင္ယူသည္။ပါဠိ၊အဌကထာ၊ဋီကာက်မ္းတို႔မွအထူးထူးေသာအဓိပၸာယတၱတုိ႔ကို က်နေတာ္မူလွျပီး ေမးအံ့၊ ေျဖအံ့ေသာ အရာတြင္ မည္သူႏွင့္ တူေသာသူ မရွိ၊ အရိယာသံဃာတုိ႔အားလည္း တစ္ေန႔ ၇ ၀ါ မွ် စာသင္ေတာ္မူသည္။

ျပည္ေရးရြာမူ နားမွ်ခံေတာ္မမူ၊ စစ္ေၾကာကြပ္ညွပ္ခင္း၊ တရားစိစစ္ခင္း ရွိသမွ်ကိုသားေတာ္ အိမ္ေရွ့ဥဇနာ သာလွ်င္ စိစစ္၍ ဆံုးျဖတ္ရေလသည္။ အေနာ္ရထာမင္းေစာသည္ ျပက္ကေရြေတာင္ေျခ၌ '' ငါဤျပည္၌ မင္းတစ္ၾကိမ္ျဖစ္မွ ေပပင္ေပါက္ေစေသာ္ '' ဟု အဓိဌာန္ျပီးစိုက္ေတာ္မူေသာ ေပပင္သည္ က်စြာမင္းလက္ထက္ တြင္ ေပါက္ေလသည္။ က်စြာမင္းသည္ တူရႊင္းေတာင္ေျခကက်ေသာ ေရကို ကန္ဆည္ၾကီးတည္ျပီး ၾကာမ်ိဳး ၅ ပါး ႏွင့္ျပည္စံုေစလ်က္ ၀မ္းဘဲ၊ ဟသၤာ၊ ၾကိဳးၾကာ၊ေရၾကက္၊ တုိ႔ႏွင့္လည္း ျပည္စံုေစေလသည္။

ကန္ေဘးတြင္ လည္း လယ္ေတာမ်ား စိုက္ပ်ိဳးေစျပီး တစ္ႏွစ္ ၃ သီး စားရေလသည္။ ထုိကန္နား၌လည္း မင္းတဲေဆာက္ျပီး စာသင္ေတာ္မူေလသည္။ ထုိသုိ႔ ပရိယတၳ သာသနာေတာ္ကို လြန္စြာအားထုတ္ေတာ္မူေသာ ေၾကာင့္ ေကာင္းမူေတာ္ျဖစ္ေသာ ျပာသာဒ္ၾကီးဘုရားကို အျပီးထိ မတည္ႏုိင္ခဲ့ေပ။ က်စြာမင္းၾကီးသည္ သန္လ်င္ ကစားရင္း သန္လ်က္ စူး၍ သက္ေတာ္ ၃၅ တြင္ နတ္ရြာလားေလသည္။
---------------------------------------------------------------------------------------
Type your summary here.


(မင္းယဥ္နရသိခၤမင္းျဖစ္ျခင္းႏွင့္ မသင့္ေသာအၾကံကိုၾကံျခင္းအေၾကာင္း)

သကၠရာဇ္ ၅၂၃ ခုေသာ္ နရသူမင္း၏ သားေတာ္ မင္းယဥ္နရသိခၤ မင္းျဖစ္ေတာ္မူေလသည္။ နန္းတက္လွ်င္ ညီေတာ္ကို နရပတိစည္သူ ဟူေသာ အမည္ႏွင့္ အိမ္ေရွ့ေပးေတာ္မူေလသည္။ မင္းယဥ္နရသိခၤလက္ထက္ တြင္ မိုးေရေကာင္းသည္။ျပည္တြင္းေရးလည္းသာယာေလသည္။ျပည္သူအေပါင္းတုိ႔လည္းခ်မ္းသာစြာအသက္ေမြးရ
ကုန္ေလသည္။

မင္းယဥ္နရသိခၤတြင္ မိဖုရား သံုးပါးရွိေလသည္။ ထုိမိဖုရား သံုးပါးသည္ မင္းၾကီး ၾကြေတာ္မူေလရာရာ၊ မင္းၾကီး ဆင္စီးေတာ္မူလွ်င္ မင္းၾကီးေနာက္ေတာ္က ဆင္ ၃ စီးႏွင့္ အျပိဳင္လုိက္ရ၏။ ေ၀ါ၊ ထမ္းစင္၊ သန္လ်င္းစီးျပီး ၾကြေသာ္ မင္းၾကီးေနာက္ေတာ္က တစ္ဦးမ မလြန္၊ မယုတ္ေစပဲ အျပိဳင္အညီ လုိက္ရေလသည္။

စည္းစိမ္၊ အေျခြအရံတုိ႔သည္လည္း တူညီေစသည္။ ထုိေၾကာင့္ မိဖုရားမ်ားသည္တစ္ပါးကိုတစ္ပါးေစာင္းေျမာင္း၊ ျငဴစူျခင္း မရွိ၊ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ခ်စ္ခင္ၾကေလသည္။ တစ္ေန႔ေသာ္ ၀ါးမွ ေမြးေသာ သံေသဒဇျဖစ္ေသာ သတုိ႔သမီးငယ္ကို မင္းၾကီးအား ဆက္သေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း သတို႔သမီးကို ျမင္ေသာ္ ဘုန္းမဆံုသျဖင့္''
နားက်ယ္ႏွင့္ ၀မ္းပ်က္လိလိ '' ဟုမိန္႔ေလသည္။

ထုိသတို႔သမီးကား နားအနည္းငယ္က်ယ္ေသာသူျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ရူပါကားအလြန္လွပေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ညီေတာ္ နရပတိစည္သူကို ေပးေလသည္။မင္းၾကီးမယ္ေတာ္ မိဖုရားလည္း သတုိ႔သမီးကို ျမင္ေသာ္ နားကို တန္ရုံျဖတ္ျပီးလွ်င္သားေတာ္ငယ္ကို ေပးေလသည္။ နားတန္ေလေသာ္ အလြန္လွေသာ အဆင္းကို ေဆာင္ျပီး ေယာက်္ားတကာတုိ႔ ျမင္လွ်င္ တိမ္းညႊတ္ကုန္ေလသည္။ မိဖုရားလည္း မင္းသမီးတုိ႔ တတ္အပ္ေသာ ပညာတုိ႔ကို သင္ျပေလသည္။

ထုိသုိ႔ ခယ္မေတာ္ စာသင္ေနစဥ္ မင္းၾကီးသည္ မယ္ေတာ္နန္းေတာ္လာခုိက္ ျမင္ေတြ႔ေလေသာ္တိမ္းမက္ေသာ စိတ္ျဖစ္ေလသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဤသို႔ၾကံေလသည္ '' ညီေတာ္ကို ငေဇာင္ခ်မ္းသုိ႔ စစ္ထြက္ ေစမည္ ၊ ထုိသုိ႔ ခ်ီေသာ ေနာက္မွ ခယ္မေတာ္ကို နန္းတင္မည္ ဟု မအပ္ေသာ ၾကံျခင္းကို ၾကံေလသည္။ မင္းၾကီး လည္းစီစဥ္ သည့္အတုိင္း ညီေတာ္ကို ငေဇာင္ခ်မ္းသုိ႔ ေစလႊတ္ေလသည္။

ညီေတာ္နရပတိစည္သူသည္ဥာဏ္ပဋိဘာန္ျပည့္စံုသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျမင္းခံငျပည့္ကိုအိမ္ေတာ္တြင္အခင္းရွိ
လွ်င္ လ်င္ျမန္စြာ သတင္းတင္ေလဟူ၍ မွာျပီး စစ္ခ်ီထြက္ေလသည္။ထုိေနာက္ငေဇာင္ခ်မ္းအရပ္သို႔ေရာက္လွ်င္ ျပည္သူ မ်ား ေကာင္းမြန္စြာ စားေသာက္ေနသည္ကို ေတြ႔ေသာအခါ ''ငါ့ေနာင္ေတာ္ ငါ့ကို ယိုးမယ္၍ ျပဳေခ်သည္'' ဟု အမွတ္ထားျပီး အမွဴဳး၊အမတ္၊စစ္သူၾကီး တုိ႔ကို သစၥာေပးေလသည္။ မင္းယဥ္နရသိခၤလည္း ''
ညီေတာ္ သစ္ဆိမ့္အရပ္သို႔ ေရာက္ေလျပီ ဟုၾကားလွ်င္ ခယ္မေတာ္ ေ၀ဠဳ၀တီကို နန္းတင္ေလသည္။
-----------------------------------------------------------------------------
(နရပတိစည္သူ ေနာင္ေတာ္ကိုလုပ္ၾကံျခင္း)

မင္းယဥ္နရသိခၤလည္း ခယ္မေတာ္ ေ၀ဠဳ၀တီကို သိမ္းျပီိးေသာ္ အမွာေတာ္ထားခဲ့ေသာျမင္းခံငျပည့္သည္ နံနက္ေခါင္းေလာင္းထုိးသည္ႏွင့္ ေအာင္သာကို ကူးျပီး ျမင္းစီးလ်က္ သက္သက္ညွင္းညွင္း ႏွင္ေလသည္။ ခ်င္းတြင္း ပရိမၼသို႔ ေရာက္ေသာ္ ပရိမၼကိုကူးျပီး ဟင္းလင္းကို အေျဖာင့္သန္းျပီး ငပတ္ေခ်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လွ်င္ ေန၀င္ေလသည္။

မိုးခ်ဳပ္ျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမင္းေတာ္ ပန္းသည္ကို ေရခ်ျပီးေသာ္ ျမင္းကို ျမက္စားေစ၍ မိမိမူ အိပ္ေလသည္။ ျမင္းလည္း အပန္းေျဖျပီး ျမင္းတုိ႔အနံ့ကိုရ၍ ျပင္းစြာ ဟီေလသည္။ နရပတိစည္သူသည္ ျမင္းသံ ကိုၾကားေသာ္ '' င့ါျမင္း ဟီသံ တကား '' ဟု စက္ေတာ္မေခၚပဲရွိေလသည္။ ျမင္းခံငျပည့္လည္း နံနက္လင္း ေသာ္ ျမင္းျဖင့္ ခရီးအနည္းငယ္ႏွင္ေသာ္ နရပတိစည္သူ တုိ႔စခန္းကို ေတြ႔သျဖင့္ အလ်င္၀င္ျပီး အေၾကာင္းစံုေလွ်ာက္ေလသည္။

နရပတိစည္သူသည္ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးေသာ မိဖုရားကို ေနာင္ေတာ္ နန္းတက္ေလသည္ ဟု ၾကားေသာ္ ၾကီးစြာေသာ အာဃာတစိတ္သို႔ ေရာက္သည္ျဖစ္၍ ျမင္းခံငျပည့္ကို'' နင္ ယမန္ည အဘယ္တြင္ အိပ္သနည္း '' ဟု ေမးေလသည္။ ငျပည့္လည္း '' ငပတ္ေခ်ာင္းတြင္ ျမင္းပန္းလွေသာ ေၾကာင့္ ကၽြန္ပ္ အိပ္ေပသည္ '' ဟု ေလွ်ာက္ေသာ္ နရပတိစည္သူ သည္မစိတ္မႊန္ေနရာ'' နင္သည္ ငါေနေတာ္မူေသာ အရပ္ႏွင့္ မေ၀း၊ မနီးတြင္ပင္ အိပ္သည္၊အိပ္ရာသည္ေလာ၊ တစ္နာရီဆိုေသာ အခ်ိန္ကား အလြန္တန္ဖိုးရွိ ''ဟု ဆိုျပီး မင္းတုိ႔မာန္ျဖင့္ ကြပ္မ်က္ေလသည္။

နရပတိစည္သူလည္း အမ်က္ရွိသျဖင့္ ေအာင္စြာငယ္ ဟူေသာ အမတ္ကို ေခၚျပီး ''နင္ ငါ့အမူေတာ္ကို အသက္စြန္႔၍ ထမ္း၊ ငါ့ေနာင္ေတာ္ ေမ့ေလ်ာ့သည္ကို ၾကည့္ရူျပီး လုပ္ၾကံေလ၊ အျပီးသုိ႔ေရာက္လွ်င္ ငါ့မရီးေတာ္ ၃ ပါးတြင္ နင္ စိတ္ရွိသသူႏွင့္ ငါ သူေကာင္းျပဳမည္ '' ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ ေအာင္စြာငယ္လည္း သူရဲရွစ္က်ိပ္ေရြးျပီးပုဂံသုိ႔ ခရီးအျပင္းႏွင္ေလသည္။ နရပတိစည္သူ လည္း ေနာက္မွ စစ္တပ္ျဖင့္ ခ်ီလာ
ေလသည္။ ထုိသုိ႔ ခ်ီရာ လမ္းတြင္ ကြပ္မ်က္ထားေသာ ကၽြန္ေတာ္ ငျပည့္၏အေလာင္း
ေမ်ာေလသည္။

နရပတိစည္သူက'' မည့္သည့္ အေကာင္နည္း'' ဟုေမးရာ အမတ္တုိ႔က''ငျပည့္အေကာင္ပါ''ဟုေလွ်ာက္သျဖင့္ ထုိေနရာတြင္ ဆယ္ျပီး သၿဂၤဳလ္၍ ''သည္အရပ္၀ယ္ သင္စားေစ၊'' ဟု မိန္႔ျပီး နတ္ကြန္းေဆာက္ေပးေလသည္။ နရပတိစည္သူ ေစေသာ ေအာင္စြာငယ္သည္ နန္းေတာ္သုိ႔ တိတ္တဆိတ္ ၀င္ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္ မင္းၾကီး ေရအိမ္ေတာ္ ၀င္ခိုက္ႏွင့္ၾကံဳေလသည္။ေအာင္စြာငယ္လည္း ေရအိမ္ထိလုိက္ျပီး လုပ္ၾကံသျဖင့္ ေရအိမ္တြင္ နတ္ရြာစံေလသည္။မင္းယဥ္နရသိခၤသည္ သက္ေတာ္ ၃၅ ႏွစ္တြင္ ညီေတာ္လုပ္ၾကံသျဖင့္ နတ္ရြာ၀င္ေလသည္။
-------------------------------------------------------------------------------
(နရပတိစည္သူအမ်က္ၾကီးျခင္းမွ စိတ္ႏူးညံ့လားျခင္းအေၾကာင္း)

နရပတိစည္သူသည္ ေနာင္ေတာ္ကို လုပ္ၾကံျပီးေသာ္ နန္းတက္ေလသည္။နရပတိစည္သူသည္ မင္းျဖစ္လွ်င္ မရီးေတာ္ တုိ႔ကို ေအာင္စြာငယ္ ႏွင့္ လက္ဆက္ေပးမည္ဟု ကတိဆိုထားေလသည္။ ထုိအေၾကာင္းကို မရီးေတာ္တုိ႔ၾကားလွ်င္ '' အရွင္မင္းၾကီး၊ ငါတုိ႔မိန္းမဟူသည္ကား လင္မ်ားသည္ကို အလိုရွိဖူးသေလာ၊ ငါတုိ႔မွာ အျပစ္မရွိ၊ သနားေတာ္မမူပါေသာ္လည္း အိမ္ေတာ္၀ယ္၊ က်ီးေစာင့္၊ ၾကက္ႏွင္ မွ်ျဖစ္ပါေစေလာ ''
ဟု ေလွ်ာက္ၾကေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း သနားသျဖင့္ ေအာင္စြာငယ္ကို ေခၚျပီး '' ေအာင္စြာငယ္၊ နင့္ကိုငါဆိုမိေပသည္မွန္၏၊ငါ့မရီးေတာ္ တစ္ပါးပါးကို ေပးပေခ်ာေသာ္ ငါ့ေဘးေတာ္၊ ဘုိးေတာ္တုိ႔ကိုျပစ္မွားသကဲ့သုိ႔ ရွိအံ့သည္။ နင္ကို အမ်ိဳးျမတ္ေသာ သူေကာင္းသမီး ႏွင့္ သူေကာင္းျပဳမည္”ဟူ၍ မိန္႔ေလေသာ္ ေအာင္စြာငယ္ က '' ထြီ '' ဟူ၍ မင္းၾကီးကို ဆိုပေခ်၏။

နရပတိစည္သူလည္း '' ငါသို႔ေသာ မင္းကို ၀ံ့သည္''ဟူ၍ အမ်က္ထြက္လ်က္ကြပ္မ်က္ေလသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ေနာင္ေတာ္ မင္းယဥ္နရသိခၤ၏ အထိန္းသား ျဖစ္ေသာ အနႏၲ သူရိယ ကိုလည္း
သတ္ရန္ အမိန္႔ေပးေလသည္။ အနႏၲ သူရိယလည္း ရဲရင့္တည္ၾကည္ေသာ ႏွလံုး ရွိသည္ျဖစ္၍
သတ္အံ့တြင္ စာလကၤာ ၄ ပိုဒ္ဆုိ၍ မင္းၾကီးကို ဆက္ေစသည္။ သူသတ္တုိ႔လည္း သတ္ျပီးမွ
မင္းၾကီးကို စာဆက္ေလသည္။ ထုိစာလကၤာ ၄ ပိုဒ္ကား-----
(၁) သူတစ္ေယာက္သည္၊ ေကာင္းဖုိ႔ေရာက္မူ၊ သူတစ္ေယာက္ကား၊
ေပ်ာက္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည္း။
(၂) ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊ မတ္ ဗိုလ္ရံ၍၊ေပ်ာ္စံရိပ္ျငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊
မင္းခ်မ္းသာကား၊သမုဒၵရာေရမ်က္ႏွာထက္၊ ခဏတက္သည္၊ ေရပြက္တမာ၊
တစ္သက္လ်ာတည္း။
(၃) ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အား မသတ္၊ ယခု လႊတ္လည္း၊ ၀ိပါက္ၾကမၼာ၊ လူတကာတုိ႔၊
ခႏၶာခုိင္က်ည္၊ အတည္မျမဲ၊ ေဖာက္လွဲတတ္သည္၊ မခၽြတ္စသာ၊ သတၱ၀ါတည္း။
(၄) ရွိခုိးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္အကၽြန္၊ ပန္ခဲ့တံု၏၊ ခုိက္ၾကံဳ၀ိပါက္၊ သံသာစက္၌၊
ၾကိဳက္လတ္တြန္မူ၊ တံုမမူလိုစိတ္ျမဲသို၍၊ ၾကည္ညိဳလႊတ္ျပန္၊ သခင္မြန္ကို၊
ခ်န္ဘိစိစစ္၊ အျပစ္ဖယ္ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏၊ ေသြးသည္ အနိစၥာ၊ ငါ့ခႏၶာတည္း။
ဟု မင္းၾကီးဖတ္ျပီးေသာ္ လႊတ္ေစ ဟုမိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ သူသတ္တုိ႔လည္း လြန္ေလျပီ
ဟုေလွ်ာက္ေသာ္'' နင္တုိ႔ မသတ္ခင္က သည္စာကို ဆက္ေကာင္းလ်က္ သတ္ျပီးမွ ဆက္သည္''
ဟုဆုိျပီး သူသတ္တုိ႔ကို မ်က္ျပန္ေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း စာကို ဖတ္ေတာ္မူျပီးကတည္းကပင္ တေအာက္ေမ့ေမ့ ေနာင္တၾကီးစြာ
ျဖစ္ေတာ္မူေလသည္။ ထုိမွစ၍ အမ်က္ေတာ္ကို ခ်ဳပ္ရုပ္ ဆီးတားေတာ္မူ ေလသည္။
ထုိေနာင္ ေနာင္အမ်က္ေတာ္ရွိျပီး သတ္ေစ ဟု အမိန္႔ေပးခံရသူတုိင္းကို တစ္လ ထား၍
စစ္ေမးျပီးမွ သတ္ရန္ မင္းေဆြမ်ိဳးျဖစ္ေသာ မဟာသမာန္းကို မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။
မင္းၾကီးလည္း မရီးေတာ္ တုိ႔ကို နန္းတင္ေလသည္။

နရပတိစည္သူသည္ မင္းက်င့္တရား ႏွင့္လည္း ျပည္စံုေတာ္မူသည္။ ေနာင္ေတာ္ကို သတ္မိသည့္အတြက္ အေနာ္ရထာကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းလွည့္ျပီး ကန္၊ေခ်ာင္း၊ ဆည္၊ေျမာင္း၊ တုိ႔ကို ျပဳစုေလသည္။
------------------------------------------------------------------------------
(နရပတိစည္သူ ကုသုိလ္ေတာ္ျပဳျခင္း)


(ကန္ေတာ့ပလႅင္ယခုပုံ)
နရပတိစည္သူသည္ ေနာင္ေတာ္ကို လုပ္ၾကံေတာ္မူေသာအခါ အလြယ္တကူ လုပ္ၾကံေတာ္မူႏုိင္သည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အေစာင့္ ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားစြာ ထားေတာ္မူေလသည္။ အတြင္းကိုယ္ရံေတာ္၊ အျပင္ကိုယ္ရံေတာ္ ဟူ၍ အသီးအသီး သင္းဖြဲ႔ျပီး နန္းေတာ္ပတ္လည္ အေစာင့္ အထပ္ထပ္ ခ်ထားေလသည္။ တန္ခိုးၾကီးေသာ ေရႊခြန္၊ေငြခြန္၊ပတၱျမားခြန္၊ တုိ႔ကို ကိုယ္တုိင္ စစ္ေၾကာေလသည္။ နန္းေတာ္ပတ္လည္တြင္ လည္း စပါးက်ီမ်ားေဆာက္ေတာ္မူေလသည္။

နရပတိစည္သူူသည္ ျပည္သူအက်ိဳးစီပြားကို ေဆာင္ေသာ မင္းျဖစ္ေလသည္။ ထုိမွတစ္ပါး လုိဏ္ ၂ ဆင့္ရွိေသာ ေကာင္းမူတစ္ဆူတည္ျပီးေဂါဓပလႅင္ဟုသမုတ္ေတာ္မူေလသည္။(ကန္ေတာ့ပလႅင္ဟုေခၚၾကေသးသည္။နရပတိစည္သူလက္ထက္က တည္ေသာ္လည္း အျပီးမသတ္ႏုိင္ဘဲ သားေတာ္နားေတာင္းမင္းလက္ထက္ ၁၂၂၇ တြင္သာ အျပီးသတ္ႏုိင္ခဲ့ေလသည္) သမထီးအရပ္၌ ဘုရား ၅ မ်က္ႏွာတစ္ဆူ တည္ေတာ္မူေလသည္။ ေနျပည္ေတာ္ ၀န္းက်င္တြင္ ေနထုိင္သီတင္းသံုးၾကေသာ ရဟန္းသံဃာတုိ႔ကိုလည္း ပစၥည္း ၄ ပါးေထာက္ပံ့ျပီး သာသနာေတာ္ ကို ထြန္းကားေစေလသည္။

(ကန္ေတာ့ပလႅင္မျပဳျပင္စဥ္ကပုံ)
-------------------------------------------------------------------------------------------
(နရပတိစည္သူမင္းလက္ထက္သံဃာတုိ႔ဂုိဏ္းကြဲျခင္း)

နရပတိစည္သူမင္းၾကီး၏ ဆရာေတာ္ျဖစ္ေသာ ဥတၱရာဇီ၀မဟာေထရ္ သည္ ဆပဒ သာမေဏႏွင့္တကြ တပည့္သံဃာ အမ်ားႏွင့္ သိန္းခုိကၽြန္းသုိ႔ တရားႏွီးေႏွာ ရန္အလုိ႔ဌာ ၾကြေလသည္။ သိန္းခုိကၽြန္းသို႔ ေရာက္ေသာ္ သိန္းခုိကၽြန္း၌ ရွိေသာ မဟာေထရ္တုိ႔ႏွင့္ တရားစကား ႏွီးေႏွာ၍ ၾကေလသည္္။ ထုိေနာက္ အႏြယ္တုိ႔ကို စစ္ေမးၾကေလေသာ္ '' သိန္းခုိကၽြန္း၌ ရွိေသာ မဟာေထရ္တုိ႔ကား ရွင္မဟိႏၵ ရဟႏၲာျမတ္တုိ႔ ပေ၀ဏီ အစဥ္အႏြယ္ ျဖစ္သည္။ ဥတၱရာဇီ၀မဟာေထရ္တုိ႔ကား ရွင္ေသာဏေထရ္၊ ဥတၱရေထရ္ တုိ႔ ပေ၀ဏီ
အစဥ္အႏြယ္ျဖစ္သည္'' ဟူ၍ တစ္ခ်က္တည္း ကံေဆာင္အံ့ေသာငွာ ဆပဒသာမေဏ ကို
ပဥၥင္းခံေတာ္မူၾက ေလသည္။

ရွင္ဆပဒ ပဥၥင္းျဖစ္ျပီးလွ်င္ ဆရာျဖစ္ေသာ ဥတၱရာဇီ၀ႏွင့္ ျပန္မလုိက္ေတာ့ဘဲ သိန္းခုိကၽြန္း၌စာသင္၍ ေနရစ္ေလသည္။ ရွင္ဆပဒလည္း အဌကထာႏွင့္တကြ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ဆယ္၀ါတုိင္တုိင္ သင္၍ တတ္ေျမာက္ျပီးမွ ပုဂံျပည္သုိ႔ ျပန္အံ့ေသာငွာ အားထုတ္ေလသည္။ ယင္းေသာအခါ ဆပဒ သာမေဏ ဤသို႔ ၾကံေလသည္။ '' ငါတစ္ဦးတည္းသာ ျပန္ေခ်ေသာ္ ပုဂံျပည္၀ယ္ ငါ့ဆရာ ဥတၱရာဇီ၀မဟာေထရ္ မရွိခဲ့ေသာ္ ပုဂံ၌ရွိေသာ ျမန္မာရဟန္းမ်ားႏွင့္တကြ သံဃာကံကို ျပဳရလတၱံ၊ သိန္းခိုကၽြန္းမွ ဥပသမၸဒကံ ျပည္စံုေအာင္ သံဃာ ၅ ပါး သြားရသည္ျဖစ္မွ ေလ်ာက္ပတ္မည္ '' အၾကံရွိသည္ ျဖစ္၍ ပါဠိ၊အဠကထာ၊ဋီကာ က်န္ေသာ
ေတမလိတၱရြာေန ရွင္သီ၀လိ တစ္ပါး၊ရွင္တာမလိႏၵတစ္ပါး၊ရွင္အာနႏၵာတစ္ပါး၊သိန္းခုိကၽြန္းသား ရွင္ရာဟုလာတစ္ပါး၊ သည္ ၄ ပါးႏွင့္ သေဘၤာစီး၍ ပုဂံသုိ႔ ကူးလာေလသည္။

သကၠရာဇ္ ၅၃၈ (ေအဒီ ၁၁၇၆) တြင္ နရပတိစည္သူမင္းသည္ လက္ညိူးေတာ္တြင္ ခူနာကိုက္၍ ၃ လတုိင္တုိင္ စက္ေတာ္မေခၚရ ရွိေခ်ေလသည္။ ေ၀ဠဳ၀တီမိဖုရားလည္း အနိစၥေရာက္ေတာ္မူေလသည္။ ငလ်င္ၾကီး လူပ္၍လည္း ဘုရား၊ဂူေက်ာင္း ျပိဳပ်က္သည္ မ်ားေလသည္။ သကၠရာဇ္ ၅၄၃ (ေအဒီ ၁၁၈၁) တြင္ ဆပဒမေထရ္တို႔ သေဘၤာစီး၍ ပုသိမ္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္လာေလသည္။ ၀ါလနီးေသာေၾကာင့္ ပုသိမ္ျမိဳ႔ ေတာင္အရပ္၌
၀ါဆုိေတာ္မူေလသည္။ ၀ါကၽြတ္ျပီးလွ်င္ ပုဂံျမိဳ႔သို႔ လာေတာ္မူေလသည္။

ပုဂံေရာက္ေသာ္ ဆရာသခင္ျဖစ္ေသာ ဥတၱရာဇီ၀ေထရ္ ျပန္လြန္သြားေလျပီ သိသျဖင့္ ဆရာ၏ သခ်ၤဴိင္းသုိ႔ သြား၍ ပူေဇာ္ေလသည္။ နရပတိစည္သူမင္းၾကီးလည္း ထုိေထရ္္ျမတ္ ၅ ပါးတုိ႔အား အတုိင္းအထက္ အလြန္ၾကည္ညိဳ ေတာ္မူ၍ ဧရာ၀တီျမစ္၌ ေလွေဖာင္ဖြဲ႔ေစ ျပီးလွ်င္ မ်ားစြာေသာ သာမေဏတုိ႔ကို ပင့္ျပီး ပဥၥင္းခံရေလသည္။ မင္းၾကီးသည္္ တစ္ေန႔ေသာ္ ငါးပါးေသာေထရ္တုိ႔ကို ပင့္ေတာ္မူျပီး အလွ်ဳၾကီးေပးျပီး သဘင္လည္း ခံေစေလသည္။

ထုိ သဘင္ခံရာတြင္ အျပင္အလ်ာႏွင့္ျပည္စံုေသာ ကေခ်သည္မတစ္ေယာက္ကို ရွင္ရာဟုလာေထရ္ ျမင္ေလေသာ္ တပ္ေသာစိတ္ရွိသည္ႏွင့္ ရဟန္းတရားကို အားမထုတ္ ႏုိင္ရွိသျဖင့္ မဟာေထရ္ ၄ ပါးတုိ႔လည္း ဆံုးမၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ကိုခ်ဳပ္ျခင္းငွာ မတတ္ႏုိင္ျဖစ္မွ မဟာေထရ္ တုိ႔က '' သင္တစ္ဦးေၾကာင့္ ငါတုိ႔ေလးဦးသည္ မရွက္ေလေကာင္း၊ ပရိသုဒၶျပဳလုိေသာ္လည္း ဤပုဂံတြင္ မျပဳေလႏွင့္၊ မလႅာယုကၽြန္းတြင္ သြား၍ ျပဳပါ '' ဟု ႏွင္လုိက္ေလသည္။

ရာဟုလာေထရ္လည္း မလႅာယု သို႔ေရာက္လွ်င္ မလႅယုကၽြန္း အစိုးရေသာ မင္းလည္း ၀ိနည္းေတာ္ အဆုံးအျဖတ္ကို သိလုိ၍ ေတာင္းပန္ေလသည္။ ရွင္ရာဟုလာလည္း ဋီကာက်မ္းႏွင့္တကြ ခုဒၵသိကၡာက်မ္းကို ျပျပီး အလံုးစံုေသာ ၀ိနည္းအဆံုးအျဖတ္ကို သိေစေလသည္။ မင္းလည္း အလြန္ ၀မ္းေျမာက္သျဖင့္ ပတၱျမားတစ္သပိတ္ လွဴေလသည္။ ရာဟုလာေထရ္လည္း ပတၱျမားတစ္ပိတ္ရလွ်င္ ပရိသုဒၶျပဳ၍ မလႅာယုကၽြန္းတြင္ အိမ္ရာေထာင္ ႏွင့္ ေနေလသည္။

ပုဂံျပည္၌လည္း ဆပဒေထရ္ ျပန္လြန္ေတာ္မူေလသည္။ က်န္ေသာ မဟာေထရ္ သံုးပါးတုိ႔ လည္း ပိဋကတ္က်မ္း တုိ႔ကို ပို႔သေတာ္မူ၍ သာသနာေတာ္ကို ထြန္းပေစေလသည္။တစ္ခါေသာ္ နရပတိစည္သူက ထုိမဟာေထရ္တုိ႔ကို ဆင္ေပါက္ တစ္စီးစီ လွဴေတာ္မူေလသည္။ထုိသုိ႔ လွဴေတာ္မူေသာ ဆင္ကို ရွင္သီ၀လိ မဟာေထရ္ ႏွင့္ ရွင္တာမလိႏၵမဟာေထရ္ ၂ ပါး တုိ႔သည္ ေတာမွာ လႊတ္ေလသည္။ အာနႏၵာေထရ္မူကား '' ေဆြမ်ိဳးတုိ႔အား ေပးလုိက္အံ့ '' ဟု၍ ပုသိမ္သုိ႔သြား၍ သေဘၤာတင္လုိက္ေလသည္။

ထုိအေၾကာင္းကို အရွင္သီ၀လိႏွင့္ရွင္တာမလိႏၵေထရ္တုိ႔သိလွ်င္ ဤသုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ '' ငါတုိ႔မူကား တရားမင္းၾကီးက လွဴေသာ ဆင္ကို ခ်မ္းသာေစဟုျပီး လႊတ္ေပးေလသည္၊ သခင္မူကား ထုိဆင္ကို ဆင္းရဲေစျခင္းငွာ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔အား ေပးလုိက္ေလသည္၊ သင္၏အမူအက်င့္ကား တရားေတာ္ႏွင့္ မေလ်ာက္ပတ္ '' ဟူ၍ မိန္႔ေလသည္။ ရွင္အာနႏၵာေထရ္လည္း '' သဗၺညဳဘုရားသခင္ ေဟာေတာ္မူေသာ တရားေတာ္၌လည္း ' ဥာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ 'ဟူေသာ ပါဠိေတာ္ ရွိေလသည္ ဟူ၍ မိန္႔ေလသည္။

မဟာေထရ္တုိ႔လည္း ငါတုိ႔အၾကီးဆုိသည့္ စကားကို မယူပါ ျဖစ္ရကား ယေန႔ကစ၍ အသီးအျခား သံဃာကံကို ျပဳေလ '' ဟူ၍ ခြေလသည္။ထုိေနာက္ ကာလရွည္ေသာ္ တာမလိႏၵေထရ္လည္း ဗဟုသုတ၊ ဗ်တၱိဗလရွိေသာ တပည့္တုိ႔အား ခ်ီးေျမွာက္လုိေသာငွာ အျမဲဆည္းကပ္လာကုန္ေသာ အမွဴး၊ အမတ္၊ သူေဌး၊ သူၾကြယ္၊တုိ႔အား '' ဒါယကာ၊ဤသူသည္ အၾကားအျမင္ မ်ား၏၊ ဗ်တၱိဗလႏွင့္ ျပည္႔စံု၏၊ ပစၥည္း ၄ ပါး ျပည္စံုမွလွ်င္
ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိကို ျဖည့္ေဆာင္ျခင္းငွာ တတ္ႏုိင္ကုန္ရာသည္၊ ပစၥည္း ၄ ပါး မျပည္စံုက
ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိကို မျဖည့္ႏုိင္ရာ '' ဟူ၍ ၀စီ၀ိညတ္တုိ႔ျဖင့္ ပစၥည္း ၄ ပါးကို ျဖစ္ေစေလသည္။

ထုိအေၾကာင္းကို သီ၀လိမဟာေထရ္ ၾကားေသာ္ ဤသို႔ဆိုေလသည္ '' ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀စီ၀ိညတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ပစၥည္းကို စက္ဆုပ္ရြံရွာေတာ္ မူေလသည္။ ထုိသုိ႔လ်က္ သခင္သည္ ၀စီ၀ိညတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ပစၥည္း ၄ ပါး တုိ႔ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေစဘိသနည္း။ သခင္၏ အမူအက်င့္သည္ မေလ်ာက္ပတ္'' ဟူ၍ မိန္႔ေလသည္။

တာမလိႏၵေထရ္လည္း'' ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိမိကိုယ္ဖုိ႔ကိုသာ ရည္၍ ၀စီ၀ိညတ္ျဖင့္ ျပဳ၍ရေသာ ပစၥည္းတုိ႔ကို စက္ဆုပ္ရြံရွာ ေတာ္မူေလသည္။ ငါမူကား ကုိယ္ဖုိ႔ကို မခံပါ၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ဗဟုသုတ၊ ရွိကုန္ေသာတပည့္တုိ႔အား ပစၥည္း ၄ ပါး ျပည္စံုပါမွ ပရိယတၱိ၊ပဋိပတၱိ ျဖည့္စြမ္းႏုိင္၍ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားစည္ပင္လတၱံ႔ ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ တုိက္တြန္းသည္။အပ္ပါ၏ '' ဟုမိန္႔ေလသည္။

ရွင္သီ၀လိေထရ္လည္း သခင္သည္ အကယ္၍ ဆိုေသာစကားကို မယူ၊ အလိုအတုိင္းသာ က်င့္ဘိလွ်င္ အသီးအျခား သံဃာကံကို ျပဳအံ့'' ဟူ၍ ခြဲေလသည္။ ထုိေန႔မွစ၍ ပုဂံျပည္တြင္ ရွင္အရဟံအႏြယ္ တစ္စု၊ သီ၀လိေထရ္ အႏြယ္ တစ္စု၊ တာမလိႏၵ အႏြယ္ တစ္စု၊ ရွင္အာနႏၵာအႏြယ္ တစ္စု တုိ႔သည္ ပုဂံတြင္ သာသနာေတာ္ကို ထင္ရွားစြာ ျပဳၾကေလသည္။
-----------------------------------------------------------------------------------------
(နရပတိစည္သူမင္းနတ္ရြာမစံမီလုပ္သင့္သည္မ်ားကိုလုပ္ေတာ္မူျခင္း)

နရပတိစည္သူမင္းၾကီးသည္ တစ္ရံေသာအခါ '' ၾကက္ယက္ဘုရား ၂ ဆူကို ထီးတင္္ေတာ္မူမည္ '' ဟူ၍ ေရႊေဖာင္ေတာ္ႏွင့္ဆန္ေလသည္။ထုိအခါမိေက်ာင္းတစ္ေကာင္သည္မင္းၾကီးေရႊေဖာင္ေတာ္ကိုေက်ာက္ကုန္းျဖင့္ တုိက္ခုိက္ေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ရန္မန္ငေထြး ဟူေသာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ကို ေရ၀ယ္ဆင္းျပီး မင္း၏ သန္လ်က္ေပးလ်က္ ထုိးက်ပ္ေစေလသည္။

ရန္မန္ငေထြးလည္း ေရ၀ယ္ဆင္းျပီး ထုိးက်ပ္ေလေသာ္ မိေက်ာင္းေသေလသည္။ ရန္မန္ငေထြးသည္ က်ားကို တစ္ေယာက္ခ်င္းသတ္၏။ ဆင္ကို လည္း တစ္ေယာက္ခ်င္း သတ္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္မင္းၾကီးက အနႏၲ သူရိယ ဟူေသာ အမည္ကိုေပးေတာ္မူေလသည္။အနႏၲသူရိယသည္ဆရာေတာ္ေပါင္းေလာင္းရွင္မဟာေထရ္ကို ဆရာျပဳျပီး ဘုရား၊သိမ္ ေက်ာင္း တုိ႔ကို ၾကီးစြာ ေဆာင္လုပ္ျပီး အလွဴၾကီးလုပ္ျပီး လွဴေသာ ၀တၳဳကံေကၽြးတုိ႔ကို
စာရင္းေရးျပီး မင္းၾကီး ေရွ့တြင္ဖတ္ေစျပီး သာဓုေခၚေစေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း '' အနႏၲ သူရိယ သည္ ပစၥဳပၸန္၌လည္း ငါ၏ အမူေတာ္ကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ေလသည္။ သံသရာ အဆက္ဆက္ အက်ိဳးမ်ားမည္ အေၾကာင္းကိုလည္း ျပဳေပသည္။ သည္သူကဲ့သို႔ အက်ိဳးလုိလားေသာ သူကား မရွိျပီ'' ဟု စဥ္းစားေတာ္မူျပီး မိဖုရားငယ္တြင္္ျမင္ေသာ မင္းသမီး ႏွင့္ စံုဖက္ေတာ္မူေလသည္။

နရပတိစည္သူမင္းၾကီးသည္ မင္း၏တရား ဆယ္ပါးကိုလည္း မျပတ္ ေဆာက္တည္
ေတာ္မူ၏။ ျပည္ေရးရြာမူ ရွိေသာအခါ ပညာရွိတုိ႔ ေလွ်ာက္ေသာ စကားကို ယူေတာ္မူျပီးကိုယ္ေတာ္တုိင္ သံုးသပ္၏။ ရာဇမာယာ၌ လိမၼာကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္သျဖင့္ ျပည္သူအေပါင္းတုိ႔ ခ်စ္ခင္ၾကကုန္ေလ၏။ သားေတာ္ ေဇယ်သိခၤကို နန္းေစာင့္ေစလ်က္ မိမိမူ အလံုးအရင္းျဖင့္ႏုိင္ငံေတာ္ အႏွံသြားျပီး ဘုရား၊ဂူ၊ေက်ာင္း၊ တန္ေဆာင္း၊ ဇရပ္တုိ႔ကို ျပဳေတာ္မူျပီးေလသည္။

တစ္ေန႔ေသာ္ မင္းၾကီးသည္'' ငါကား အသက္အိုမင္းလာေလျပီ ငါတြင္ သားေတာ္ ၅ ပါး ရွိရာ အားလံုးသည္ မင္းျဖစ္ထုိက္သူ ျဖစ္သည္ အဘယ္သို႔ ျပဳအံ့ နည္း ဟု ဟူးရားတုိ႔ျဖင့္ တုိင္ပင္ရာ ဟူးရားတုိ႔ဆိုသည့္ အတုိင္း သားေတာ္ ၅ ပါး အလယ္တြင္ ထီးျဖဴစိုက္ျပီးေသာ္ '' မင္းျပဳထုိက္ေသာသူကို ထီးျဖဴညြတ္ေစေသာ္'' ဟူ၍ ဓိဌာန္ေတာ္မူေလရာ ထီးျဖဴသည္ ေဇယ်သိခၤသုိ႔ညႊတ္ေလသည္။ ထုိ႔သို႔ ညႊတ္ေသာေၾကာင့္ ေဇယ်သိခၤကို ''ထီးလုိမင္းလုိ'' ဟူ၍ တြင္ေလသည္။

ဤသို႔ မင္းၾကီးသည္ ႏုိင္ငံေကာင္းက်ိဳးကို ထမ္းေဆာင္ရင္း သက္ေတာ္ ၆၆ တြင္ ေနမေကာင္းေတာ္မူ လာသျဖင့္ သားေတာ္ ၅ ပါးကို ေခၚကာ '' အုိ သားေတာ္ ၅ ပါးတုိ႔ ေမာင္တုိ႔သည္ ငါစီရင္ေတာ္မူသည္အတုိင္း မပ်က္ေစႏွင့္။ ညီညြတ္စြာ ခ်စ္ၾကည္လ်က္ ေဆာင္ရစ္ၾက။ အတူအညီ ေကာင္းစားျခင္းသာလွ်င္ အလြန္ တင့္တယ္သည္။ ကၽြန္မ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာ မရွိေသာသူသည္ ေကာင္းစားသည္ မမည္။

ျပည္ေရး ရြာမူ၌လည္း ျပည္ရႊာျငိမ္းခ်မ္းေစလုိေသာ္ ညီေနာင္ ၅ ပါးတုိ႔သည္ ႏူတ္သီးရွည္၍ ရွအံ့သို႔ထင္ေသာ္ ႏူတ္သီးကို ျဖတ္၊ အတက္ရွည္၍စူးအံ့သို႔ ထင္ေသာ္ အတက္ကို ျဖတ္၊ အေတာင္ရွည္၍ ပ်ံအံ့သုိ႔ ထင္ေသာ္ အေတာင္ကိုျဖဳတ္ ဤကဲ့သုိ႔ က်င့္ေလာ ငါတုိ႔မင္း မည္သည္ကား ခ်စ္သည္၊ မုန္းသည္မရွိ၊ ထံုးစံႏွင့္ အညီ ဒဏ္ကို ေပးရာသည္။ ထုိသို႔မွ အမူခပ္သိမ္းတုိ႔သည္ အျပီးသို႔ ေရာက္ေလရာသည္။

တစ္ေၾကာင္းလည္း အမူထမ္းတုိ႔ကို ခ်ီးေျမာက္သင့္က ခ်ီးေျမာက္ရာသည္။ ထုိမွတစ္ပါးလည္းခပ္သိမ္းေသာ ျပည္သူ လူတကာ အေပါင္းတုိ႔၏ ႏွလံုးကို ယူက်ံဴးဘိသကဲ့သို႔ တည့္မတ္စြာ က်င့္သည္ျဖစ္မွ အေျခြအရံ မ်ားေလရာသည္။ ထုိသုိ႔ အေျခြအရံ မ်ားသည္ ျဖစ္မွ တင့္တယ္္ေလ၏။စကားးကိုမပယ္ဘဲေကာင္းစြာက်င့္ၾကရစ္ '' ဟူ၍ ဆံုးမစကားေျပာၾကားေလသည္။ထုိေနာက္ မိဖုရား၊ မင္းေဆြစုိးမ်ိဳး၊ မွဴးၾကီး တုိ႔ကို '' ျပည္ရြာ မျငိမ္မသက္ ေသာင္းက်န္းပုန္ကုန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ငါသားေတာ္ တုိ႔ ငါစီရင္သည္ကုိ ဖ်က္ေသာ္
ငါ့အမိန္႔ေတာ္ကို မပစ္မပယ္ေသာ သူက အံုညီစုေပါင္း၍ ဆံုးမရစ္ '' ဟူ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။

နရပတိစည္သူလည္း အနာေရာဂါႏွိပ္စက္သျဖင့္ ၾကာေသာ္ နတ္ရြာစံေလသည္။ နတ္ရြာစံေသာ္ သားေတာ္ ေဇယ်သိခၤနန္းတက္ေလသည္။
--------------------------------------------------------------------------------------
(မင္းေခြးေခ်းမင္းျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္း)

သကၠရာဇ္ ( ၅၉၆ ) ေအဒီ ၁၂၃၄ တြင္ က်စြာမင္းၾကီးသားေတာ္ျဖစ္ေသာ ဥဇနာမင္း နန္းတက္ေလသည္။ တစ္ခါေသာ္ မင္းၾကီးသည္ ထြက္ေတာ္မူရာ ျမစ္သာရြာသူ ပန္းပြတ္သည္မ သမီးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေတာ္မူျပီး ႏွစ္သက္သျဖင့္ အနားေတာ္ ယူထားေတာ္မူေလသည္။ အပါးေတာ္တြင္လည္း မျပတ္ေစစားေတာ္မူေလသည္။ တစ္ခါေသာ္ ပန္းပြတ္သည္မေလးသည္ မင္းၾကီးကို ယပ္ခံေနရင္း ရုတ္တရက္ ေမ့လဲေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း လန္႔ေတာ္မူျပီး '' ၀က္ရူး ထသည္ေလာ '' ဟုေမးရာ ေဘးတြင္ရွိေသာမိဖုရားက''၀က္ရူးမဟုတ္ႏုိင္ အေၾကာင္းရွိမည္ '' ဟု ေလွ်ာက္ျပီး ေဆးဆရာမ်ားျဖင့္ ကုသေစေလသည္။ သူငယ္မလည္း ၾကာေသာ္ ပဋိသေႏၶ ေနလ ေစ့ျပီး သားေယာက်ၤား ေမြးဖြားေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း သူငယ္အရြယ္ ေရာက္ေသာ္ ဦးရီးေတာ္ ပဥၨင္းကို အပ္ျပီး စာသင္ေစေလသည္။

မင္းၾကီးဆရာေတာ္သခင္ျမတ္သည္သားေတာ္ျဖစ္ေသာမင္းေခြးေခ်း(ရာဇ၀င္တြင္မင္းေခြဟုသာေဖာ္ျပၾကသည္၊ မင္းသား ငယ္စဥ္က ေခ်ဆတ္တတ္ေသာ ေရာဂါရွိျပီး အိပ္ရာတြင္း၌ အျမဲ ေခြေနတတ္ေသာ ေၾကာင့္ မင္းေခြ ဟု ေခၚေၾကာင္း ဆုိၾကသည္။) ၏ဇာတာကို ယူ၍ၾကည့္ေသာ္ ေကာင္းမည္ အခ်ိန္သို႔ေရာက္ေနျပီ ဟုျမင္သျဖင့္ ဦးရီးပဥၨင္းကို ေခၚျပီး မင္းသားကို မင္းၾကီးအား အပ္ေပ ဟု မိန္႔ေလသည္။

ဦးရီးပဥၨင္းလည္း မင္းၾကီး ရွိရာ တလ( ယခု ဒလ) သို႔ ေခၚသြားေလသည္။ တစ္ခါေသာ္ မင္းၾကီးသည္ ဆင္ လုိက္ေတာ္မူရင္း စီးေတာ္မူေသာဆင္က ဆင္ရုိင္းကို မႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေျပးရာ မင္းၾကီး ဆင္ေပၚမွ က်ျပီး နတ္ရြာစံေလသည္။ မင္းၾကီးတြင္ သားေတာ္ ၂ ပါးရွိရာ သီဟသူ ႏွင့္ မင္းေခြးေခ်း ျဖစ္ၾကသည္။ သကၠရာဇ္(၆၀၂) တြင္ အိမ္ေရွ့မင္းျဖစ္ေသာ သီဟသူ သည္ မင္းၾကီးမရွိေသာ္ နန္းတက္မည္ ဟူ၍ လာေသာ္ အမတ္ၾကီးရာဇသၾကၤ ကနားေတာ္ေလွ်ာက္ေလသည္ " အရွင္သား.... ခမည္းေတာ္သည္ ေက်းစြန္ရြာနား ျဖစ္ေသာ တလျမိဳ႔မွာ အနိစၥေရာက္ေတာ္မူ၍ သျဂၤဳဟ္ေတာ္မူေသာ သခ်ၤိဳင္းေတာ္ကို ဦးတုိက္ရေသာ အမွဴးအမတ္တုိ႔လည္း ဦးတုိက္ရျပီ။ ဦးမတုိက္ရေသာ အမွဴးမတ္တုိ႔လည္း ရွိေနသည္၊ ဦးမတိုက္ရေသး
ေသာ အမွဴးအမတ္တုိ႔ကို ဦးတုိက္ေစျပီးမွ ဘိသိက္ခံေတာ္မူပါ '' ဟု ေလွ်ာက္ေလေသာ္ သီဟသူလည္း ယံုၾကည္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ '' ခမည္းေတာ္သခ်ၤိဳင္းကို ဦးတုိက္ျပီး အလ်င္ျပန္ခဲ့ '' ဟု မိန္႔ေလသည္။ အမတ္ၾကီး ရာဇသၾကၤလည္း မွဴးမတ္တုိ႔ႏွင့္ သခ်ၤိဳင္းေတာ္သို႔ ဦးတုိက္ျပီးေသာ္ ရုံးစုျပီး ရာဇသၾကၤ က ဤသို႔ ဆိုေလသည္။ '' အမတ္ တုိ႔ သီဟသူကို မင္းေျမွာက္သည္ရွိေသာ္ ျပည္ရြာအလံုး ခက္ေလေတာ့မည္။ သီဟသူဆုိေသာ မင္းသားသည္ အမ်က္ေစာင္မာတ္ၾကီး၏။

အျငဴအစူလည္းျပင္း၏။သူ၏သားမယားကိုလည္းမ်က္မုန္းက်ိဳးတတ္၏။ေလာဘလည္းၾကီး၏။သစၥာစကားကိုလည္မေစာင့္။ အမတ္တုိ႔ကို မဆိုႏွင့္ ငါကဲ့သို႔ေသာ အမတ္ၾကီးျဖစ္သူ ကိုမွ် မေထာက္မထား၊ မခန္႔မရည္း က်င့္ဖူးေလသည္။ မင္းျဖစ္ေသာ္ ငါတုိ႔ အမတ္တုိ႔ကို ႏွိပ္စက္မည္ အမွန္ျဖစ္သည္ '' ဟု အမတ္ၾကီးရာဇသၾကၤက စည္းရုံးေသာ္ အမတ္တုိ႔လည္း တစ္စိတ္တစ္၀ွမ္းတည္း ျဖစ္ျပီး သီဟသူကို ဖမ္းျပီး မင္းေခြးေခ်းကို နန္းတင္ၾကေလသည္။
-------------------------------------------------------------------------------------------
(မိဖုရားေစာလံုအေၾကာင္း)

နရသီဟပေတ့မင္းသည္ ေႏြလအခါေရာက္လွ်င္ ေရဖ်န္းကစားျမဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နန္းေတာ္မွ ျမစ္ဆိပ္တုိင္ ေအာင္ တစ္ေလွ်ာက္တည္း တဲေဆာက္ေစျပီးေသာ္ လူမျမင္သာေအာင္ ကာရံမိုးေစျပီး နန္းေတာ္မွ မိဖုရားမ်ား ျဖင့္ ေရကစားေလသည္။ တစ္ခါေသာ္ မိဖုရားေစာလံုကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသျဖင့္ စလိုေသာေၾကာင့္ ေမာင္းမငယ္မ်ား
ကို မ်က္ႏွာ၊ဦးဆံတုိ႔ကို ေရစိုေအာင္ ပတ္ေစခဲ့ေလသည္။ ေစာလံုလည္း မင္းၾကီး ငါကို အရွက္ခြဲ၏ ဟု အမွတ္ထားေလသည္။

ထုိေနာက္ မင္းၾကီးစားေတာ္၀ယ္ ေဆးထည့္ျပီးဆက္ေစေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း စားေတာ္ေခၚ ခါနီးတြင္ နန္းေစာင့္ေခြးက ေခ်ေလသျဖင့္ မင္းၾကီးက ေခြးအား ေပးေကၽြးရာ ေခြးလည္း စားေသာ ခဏ ေသေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း အဘယ္သူနည္း ဟုေမးရာ ေစာလံုပို႔ေသာ စားေတာ္ျဖစ္သည္ ဟု စားေတာ္ပို႔တုိ႔လည္း ေလွ်ာက္ရာ မင္းၾကီးက ေစာလံုကို ေမးရာ '' ဟယ္ ပန္းပြတ္သည္ေျမး.. နင္ကို႔ ႏွလံုးနာ ေသာေၾကာင့္ ငါလုပ္သည္ '' ဟုဆိုေလသည္။

မင္းၾကီးသည္ အခ်စ္ၾကီးလွ်င္ အမ်က္ၾကီးသည္ဆိုသည့္ အတိုင္း ပန္းပဲသမားမ်ားကို ေခၚျပီး ဖုိက်င္လုပ္ခုိင္းကာ ဖုိထုိးသတ္ေစ ဟု အမိန္႔ေတာ္ခ်ေလသည္။ေစာလံုလည္း သူသတ္တုိ႔ကို ေရႊ၊ေငြ မ်ားစြာေပးျပီး ဖုိကို ခုနစ္ရက္တုိင္တုိင္ ေဆာက္ေစေလသည္။ မိမိမူ သီတင္းသီလ ေဆာက္တည္ျပီး အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို နာေလသည္။

ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုလည္း ပြားမ်ားေလသည္။ ခုနစ္ရက္ေစ့ေသာ္ သူသတ္တုိ႔လည္း ေစာလံုကို အခ်ဳပ္ခန္းမွ ေခၚထုတ္လာေလသည္။ မင္းၾကီးတုိ႔လည္း မင္းေမွ်ာ္စင္မွ ၾကည့္ေနေလသည္။ ထုိေနာက္ေစာလံုကို ဖုိေပၚတင္ရာ ျပင္းျပင္းထေနေသာ မီးသည္ျငိမ္းေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း သည္ထက္ျပင္းေသာ ဖိုကိုထုိးေစျပီး သတ္ေစျပန္သည္။

မီးလည္း ျငိမ္းျပန္ေလသည္။ ဤသို႔သံုးၾကိမ္ျပဳျပီးေသာ ေစာလံုမွ '' မင္းၾကီး ပင္ပန္းလွသည္ ျပဳမေနေတာ့ႏွင့္'' ဟု ဆိုျပီး စိတ္ထဲတြင္ '' ငါသည္ ဤကဲ့သို႔ မီးျဖင့္ ေသကံပါလာေသာ္ တစ္ခဏခ်င္းကၽြမး္ေလာင္ ေစသတည္း '' ဟု ဆိုေလေသာ္ မီးထေတာက္လာျပီး ကၽြမ္း၍ ေလာင္ေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ေစာလံုကို သတ္ျပီးမွ စက္ေတာ္ေခၚေသာ္လည္းေစာလံုကိုသာ တသသ ေခၚေနေလသည္။
-----------------------------------------------------------------------------------
(နရသီဟပေတ့လက္ထက္တရုတ္တုိ႔စစ္ျပဳျခင္းအေၾကာင္း )

နရသီဟပေတ့မင္းသည္ ေႏြဥတု၊ေဆာင္းဥတု တြင္မိဖုရား ေမာင္းမမ်ားႏွင့္ ဥယ်ာဥ္ပန္းမန္ကစား ထြက္တတ္ေတာ္မူေလသည္။ မိုးဥတုေရာက္လွ်င္ တံုးေခါင္းအရပ္သို႔ သြားျပီး ေတာကစားတတ္သည္။ တစ္ခါေသာ္ မင္းၾကီးက ေစတီတည္လုိေသာ ဆႏၵေပၚရာ ဟူးရား တုိ႔အား ေမးရာတြင္ ဟူးရားတုိ႔က မဂၤလာေစတီကို တည္ေသာ္ ျပီးစီးေသာႏွစ္တြင္ပင္ ပ်က္စီးလိမ့္မည္ ဟုေလွ်ာက္ၾကသျဖင့္ နရသီဟပေတ့မင္း သည္ မတည္ဘဲေနေတာ္မူေလသည္။

ထုိအခါ ပံ့သကူမဟာေထရ္က''ဟယ္မင္းမိုက္....ဘုရားသခင္ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ရသူျဖစ္လ်က္ေလာဘႏုိင္ငံသို႔လုိက္ျပီး အနိစၥကမၼဌာန္းကိုမရူ၊ ကာမဂုဏ္ ခ်မ္းသာကိုသာ ခံစားသည္။ အလွဴေကာင္းမူျပဳျပီးမွ ျပည္ပ်က္အံ့သည္ကို စိုးရိမ္၍ ေနသည္ကား နင့္ထက္ မုိက္သသူ မရွိ၊ နင့္ျပည္ႏွင့္နင္ မေသဘဲ ေနရတံုအံ့ေလာ '' ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း သံသရာ အေရးကို ေၾကာက္သျဖင့္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂၆၉ တြင္ စတင္တည္ေတာ္မူေလသည္။

ပန္းပြတ္အရပ္တြင္ တည္ထားေသာေၾကာင့္ ပန္းပြတ္ေစတီ ဟုလည္း ေခၚၾကေလသည္။သကၠရာဇ္ ၆၄၃ (ေအဒီ ၁၂၈၁ ) တြင္ မုတၱမျမိဳ႔ကို စားေသာ အလိမၼာမင္းကို မြန္တုိ႔က လုပ္ၾကံျပီး ၀ါရိရူဆိုသူက မင္းျပဳေလသည္။ ထုိႏွစ္တြင္ တရုတ္ဘုရင္က အေနာ္ရထာမင္းသည္ တရုတ္ဘုရင္ကို ေရွးယခင္က ေရႊ၊ေငြမ်ားဆက္ဖူးသည္ ဟူ၍ အမတ္တစ္က်ိပ္ကို ေစလႊတ္ျပီး ေတာင္းေစေလသည္။ တခ်ိဳ႔ရာဇ၀င္တြင္ ဆင္ျဖဴေတာင္းသည္ ဟုဆိုၾကသည္။

ေတာင္းလာေသာ တရုတ္သံတုိ႔သည္ မင္းၾကီးေရွ့ေတာ္တြင္ မေကာ္မေရာ္ မက်စ္မလ်စ္ ျပဳေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ေဒါသ ထြက္သျဖင့္ အကုန္သတ္ေလ ဟု မိန္႔ေလသည္။ ထုိအခါ ပညာရွိအမတ္တုိ႔က ''မင္းၾကီး တရုတ္မင္းသံ တုိ႔သည္ ရာဇ၀တ္၌ မလိမၼာ၍ မေခ်မငံ က်င့္မိေလေသာ္လည္း မွတ္သားျပီး တရုတ္မင္းထံသို႔ ေစေတာ္မူသင့္သည္ သည္းခံေတာ္မူျပီး ျပည္ေရးရြာမူကို ေျပလည္ေအာင္ မိန္႔ေတာ္မူသင့္သည္၊ မင္းအဆက္
ဆက္တုိ႔သည္ သံတမန္ကို သတ္ေသာထံုးစံမရွိ၊ သည္းခံေတာ္မူပါ'' ဟု ေလွ်ာက္ၾကေလေသာ္လည္း မင္းၾကီးက '' ငါသို႔ေသာ မင္းကို မခန္႔မရည္း က်င့္သည္၊ သတ္ေလ '' ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။

အမတ္တုိ႔လည္း မင္းၾကီးကို ေၾကာက္သျဖင့္ အကုန္သတ္ေလသည္။တရုတ္မင္းၾကီးလည္း မ်က္ထြက္ျပီး စစ္သည္အမ်ားအျပားတုိ႔ကို ေစလႊတ္ေလသည္။ ထုိအခါ မင္းၾကီးက အမတ္မ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ျပီး ပုဂံျမိဳ႔မွ ခံရန္ျပင္ဆင္ေလသည္။ အုတ္လုိအပ္သျဖင့္ ဂူၾကီး၊ဂူငယ္ တုိ႔ကို ဖ်က္ေစေလသည္။ ထုိသုိ႔ ဖ်က္ရာတြင္ ေၾကးနီပုရပိုက္ ရသျဖင့္ ဖတ္ေလေသာ္ '' ပုဂံျပည္တြင္ သားျမႊာဖခင္ လက္ထက္ တရုတ္ဖ်က္၍ ပ်က္လိမ့္မည္ '' ဟု သုိက္စာဆုိထားသျဖင့္ မင္းၾကီးလည္း ေမာင္းမတုိ႔ကို စစ္ေမးရာ သားအျမႊာေမြးဖူးေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾကသျဖင့္ ျမိဳ႔ခံ မတုိက္ေစေတာ့ဘဲ စစ္သူၾကီး အနႏၲပစၥည္း၊ တုိ႔ကို ၾကည္း၊ေရ စစ္ေၾကာင္း အမ်ားျဖင့္
ေစလႊတ္ေလသည္။

စစ္သူၾကီးတုိ႔လည္း ငေဇာင္ခ်မ္းသို႔ ေရာက္ေလေသာ္ ျမိဳ႔ျပ လုပ္ျပီး ဗန္းေမာ္ အငူတြင္ ခံေလသည္။ တရုတ္တုိ႔လည္း ခ်ီလာေလသည္။ စစ္သူၾကီးတို႔လည္း တရုတ္တုိ႔ကို ခံ၍ တုိက္ေလသည္။ သံုးလတုိင္တုိင္ တုိက္ၾကရာ ေသေသာ တရုတ္စစ္သည္တုိ႔ထက္ ပိုေသာ စစ္သားတုိ႔ကို တရုတ္မင္းမွ မ်ားစြာပို႔သျဖင့္ မခံႏုိင္ဘဲ ငေဇာင္ခ်မ္းက်ေလသည္။ ငေဇာင္ခ်မ္း ပ်က္ေသာေန႔တြင္ သရပါတံခါး ေစာင့္ေသာ ငတပါးသင္နတ္သည္ နတ္ခ်င္း တုိက္ၾကရာတြင္ ရူံးသျဖင့္ ပုဂံသုိ႔ အလ်င္ျပန္ခဲ့ျပီး မင္းၾကီး၏ဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္ေလသည္။

'' ယေန႔ ငေဇာင္ခ်မ္း ပ်က္ျပီ၊ ကၽြႏု္ပ္လည္း ရူံးခဲ့ျပီ '' ေလွ်ာက္ေလသည္။ ဆရာေတာ္မွာ ေန႔တြင္ က်ိန္းေနရာမွ ႏုိးလာျပီး တပည့္ကို မင္းၾကီးအား ေလွ်ာက္ေစေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း စစ္သို႔စာပို႔လွ်င္ငေဇာင္ခ်မ္းက်ေၾကာင္း စာေရာက္လာသျဖင့္ ရဲေလွ၊ သမၺန္ အစရွိေသာတုိက္ေလွၾကီး တစ္ေထာင္တုိ႔ကို ျပင္ဆင္ေစျပီး ပုဂံျပည္သူတုိ႔ကို ေလွၾကီးေပၚတြင္ အကုန္တင္လ်က္ ပုသိမ္သို႔ စုန္ဆင္းေလသည္။

စစ္သူၾကီး အနႏၲပစၥည္းလည္း ငေဇာင္ခ်မ္းပ်က္လွ်င္မန္လည္ေတာ္ရံအေရွ့တြင္ျမိဳ႔ခံတည္ျပီးထပ္တုိက္ျပန္သည္။ စစ္သူၾကီးလည္း ရေသ့သူေတာ္တုိ႔ေပးေသာ ျပဒါးေသ ငုံျပီး တရုတ္တုိ႔ကို လုပ္ၾကံေလသည္။ သို႔ေသာ္ တရုတ္တုိ႔ဘက္မွ နတ္ခ်င္းပစ္ေသာျမားသင့္သျဖင့္ေကာင္းကင္တြင္က်ေလသည္။က်န္ေသာစစ္သူၾကီးတုိ႔လည္း တရုတ္တုိ႔က ဗိုလ္ပါမ်ားလွေသာေၾကာင့္ မေအာင္ႏုိင္သျဖင့္ ပုဂံသုိ႔ စုန္ေျပးၾကေလသည္။ ပုဂံေရာက္ေသာ္ တစ္ျပည္လံုး ပုသိမ္သို႔ စုန္ေျပးေၾကာင္းသိသျဖင့္ ပုသိမ္သုိ႔ လုိက္ျပန္ေလသည္။ တရုတ္တုိ႔လည္း လုိက္ျပန္ေလသည္။

သို႔ေသာ္တရုတ္တုိ႔မွာဗိုလ္ပါအင္အားမ်ားေသာေၾကာင့္စားနပ္ရိကၡာမလံုေလာက္သျဖင့္တရုတ္ေမာ္သို႔ေရာက္
ေသာ္ ျပန္ဆုတ္ၾကေလသည္။ ေအဒီ ၁၂၈၄ တြင္ နရသီဟပေတ့မင္း တရုတ္တုိ႔ကို ေၾကာက္ျပီး ေျပးေသာေၾကာင့္ တရုတ္ေျပးမင္းဟု တြင္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ တရုတ္တုိ႔ကား မေလ်ာ့ေသးေပ။ ျပန္တုိက္ရန္ အင္အားျပန္စုေၾကာင္း သိလွ်င္ ဆရာေတာရွင္ဒိသာပါေမာက္ကို မင္းၾကီး အပူကပ္ေလေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္လည္း ပုဂံျပည္သူတုိ႔ ဆင္းရဲေနသည္ကို မျမင္လိုသျဖင့္ သံတမန္အေနျဖင့္ တရုတ္ျပည္သို႔ ၾကြေလသည္။

ဆရာေတာ္သည္ သကၠရာဇ္ ၆၄၇ တြင္ တရုတ္ျပည္သုိ႔ၾကြေလသည္။ တရုတ္ျပည္႔ရွင္ျဖစ္ေသာ မြန္ဂုိမင္း ကူဗလိန္ခန္ ႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစကားမ်ားကို ဆိုသျဖင့္ ကူဗလိန္ခန္လည္း စစ္ေျပျငိမ္းေလသည္။ ဆရာေတာ္၏ ေက်ာက္စာတြင္ ဆရာေတာ္က ကူဗလိန္ခန္ကို ဤသို႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစကားဆုိခဲ့ေလသည္။

'' ဥယ်ာဥ္စိုက္ေသာ ေယာက်ၤားတို႔သည္ ေရသြန္းေလာင္း၍ အပင္ကိုၾကီးထြားေစသည္။အညြန္႔ကိုမဆိတ္ၾကေပ ။ သစ္ပင္သီး မွ အသီး ကို စားဖို႔ ေမွ်ာ္မွန္းၾကသည္ ။ ဤကဲ့သို႔ပင္ ပုဂံ ကို ေရသြန္းေလာင္းပါ ။ ပုဂံျပည္က ငယ္ေပသည္။ပုဂံျပည္၏ သာသနာ သည္ ျမင္႔ျမတ္ပါသည္ ။ မင္းၾကီး မွာလည္း ဘုရားဆု ကို ေတာင္းသူ မဟုတ္တံုေလာ ။

မင္းၾကီး တိုက္ခိုက္ ေအာင္ျမင္ခဲ႔တဲ႔ တိုင္းျပည္ မ်ားဟာ မ်ားလည္းမ်ား ၊ ၾကီးလည္းၾကီးေပတယ္ ၊ ပုဂံဆိုတာ ျပည္နယ္ တစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္ ။ သာသနာထြန္းကားတဲ႔ ေဒသ မို႔ ဘုရားေလာင္းတို႔ က ျမတ္နိဳးၾကတယ္ ။ စစ္သည္ မ်ား ကို မလႊတ္နဲ႔ဦး ။ ငါတို႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံ မ်ား ကို စိုက္ပ်ိဳးပါဦးမယ္ ။ စိုက္ပ်ိဳးျပီး စီးတဲ႔ အခ်ိန္က်မွ ၀င္လာပါ။''ဟူ၍ဆိုသျဖင့္ကူဗလိန္ခန္လည္းတပ္မ်ားကိုျပန္ရုတ္သိမ္းေလသည္။နရသီဟပေတ့မင္းၾကီးႏွင့္ျပည္သူအေပါင္းလည္း စိတ္ခ်မ္းသာရာ
ေရာက္ၾကေလသည္။
----------------------------------------------------------------------------
(ေက်ာ္စြာမင္းလက္ထက္ တုိင္းျပည္အႏွံပုန္ကုန္ျခင္းအေၾကာင္း)

သကၠရာဇ္ ( ၆၄၈ ) တြင္ တရုတ္ေျပးမင္း နရသီဟပေတ့မင္းၾကီး၏ သားေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ေသာ တလစား ေက်ာ္စြာ မင္းျဖစ္ေလသည္။ ပုဂံျမိဳ႔ၾကီး ပ်က္စီးျပီးေတာကဲ့သို႔ ရွိသည္ကို ျပင္ဆင္ျပီး ေနေတာ္မူေလသည္။ ေက်ာ္စြာ မင္းျဖစ္လွ်င္ အေနာ္ရထာမင္းၾကီး တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သည္ စတင္ျပိဳကြဲေလေတာ့သည္။

ရခိုင္ဓည၀တီ အစရွိေသာ အေနာက္တစ္လႊား ေနၾကကုန္ေသာ မစၧဂီရီ သက္ျမံဳ ဘႏၱ၀ါတုိ႔လည္း ဆက္ျမဲ ကပ္ျမဲတုိ႔ကို မဆက္ပဲ၊ ျခားနားေလသည္။ မြန္သံုးရပ္တြင္လည္းပဲကူးစားေသာ ငပမြန္လည္း တရဖ်ား အမည္ခံျပီး ျမိဳ႔ရံ ၃၂ ျမိဳ႔ ႏွင့္တကြ ျခားနားေလသည္။ မုတၱမ စားေသာ ၀ါရိရူလည္း ျခားနားေလသည္။

ယိုးဒယား၊ တနသာၤရီ၊ ေသာက္ကတဲ့၊ မ်က္နာမည္း(ဗီယက္နမ္)၊ လ၀ုိက္၊ လင္းစင္း၊ ယြန္းျပည္( ဇင္းမင္အနီး) အစစေသာ တုိင္းႏုိင္ငံတုိ႔သည္ ပုန္ကုန္ေလသည္။ သံလြင္ျမစ္ အေရွ့ဘက္တြင္ ရွိေသာ မိုင္းေမာ၊ ဟုိသာ၊ လာသာ၊ မုိးနာ၊ မုိး၀န္း၊ ကိုင္းမား၊ စသည္မ်ားကလည္း ျခားနားေလသည္။ ေစာလံုရွမ္း ၉ ျပည္ေထာင္ ႏွင့္ မြန္ ၃ ရပ္ပုသိမ္ ၃၂ ျမိဳ႔ စသျဖင့္ ရွမ္းမင္း၊မြန္မင္း တုိ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ျပီး ေက်ာ္စြာမင္း သာလွ်င္ ဗမာတုိ႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေလသည္။

ဤသို႔ျဖင့္အေနာ္ရထာမင္းတည္ခဲ့ေသာပထမျမန္မာႏုိင္ငံဟုဆုိႏုိင္ေသာႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးသည္ေက်ာ္စြာမင္းလက္ထက္တြင္ ကြဲျပိဳေလသည္။ေက်ာ္စြာမင္းျဖစ္ျပီး ၃ ႏွစ္ရွိေသာ္ ခမည္းေတာ္မိဖုရားငယ္မွ ေမြးေသာ ပုသိမ္စားႏွမ ဘြားေစာရွင္ကို မိဖုရားေျမွာက္ေလသည္။ ေက်ာ္စြာမင္းသည္ ႏွလံုးသိမ္ေမြ႔ေသာသူျဖစ္သည္။

အေရာင္အဆင္းအားျဖင့္ လည္း တင့္တယ္ေသာမင္းျဖစ္ေလသည္။ ျပည္သူအေပါင္းတုိ႔ကိုလည္း ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးေတာ္မူေလသည္။ ႏုိင္ငံအသီးသီးမွ ျခားနားသူမ်ားကိုလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္လုပ္ၾကံေစေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္မူမရခဲ့ေပ။
--------------------------------------------------------------------------------------------
(ပုဂံနန္းဆက္ပ်က္ျခင္းအေၾကာင္း)

ေက်ာ္စြာမင္းလက္ထက္တြင္ ေက်ာ္စြာမင္းထံမွ နန္းလုခဲ့ေသာ ရွမ္းညီေနာင္သံုးဦးတုိ႔၏ အေၾကာင္းမွာ... ဘိႏၵျမိဳ႔ကို အစိုးရေသာ ေစာ္ဘြားၾကီးတြင္ သားေတာ္ ၂ ပါး ရွိရာ ေစာ္ဘြားမရွိ၍ သားေတာ္ၾကီး နန္းတက္ေသာ္ ညီေတာ္ႏွင့္မၾကည္သည္ ျဖစ္ျပီး ဖမ္းျပီးသတ္မည္ျပဳရာ ညီေတာ္မွ ထြက္ေျပးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံျဖစ္ေသာ ျမင္စိုင္းသုိ႔ ေရာက္လာျပီး ျမင္စုိင္းအရပ္တြင္ အသည္သူၾကြယ္သမီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျဖစ္ေလသည္။

ထုိသူၾကြယ္သမီးႏွင့္ သင့္ရာတြင္ သားေတာ္ ၃ ပါးကို ဖြားျမင္ေလသည္။ ဖခင္သည္ သားေတာ္ ၃ ပါး အမူေတာ္ထမ္းႏုိင္သည့္ အရြယ္ေရာက္ေသာ္ နရသီဟပေတ့မင္းကို အမူေတာ္ ထမ္းရန္ ဆက္သေလသည္။ နရသီဟပေတ့မင္းလည္း အပါးေတာ္တြင္ ခစားေစသည္။

သားေတာ္ ၃ ပါးသည္ ရွမ္းဗမာ စပ္သျဖင့္ သူတစ္ပါး ျဖင့္မတူပဲ ညိဳသေယာင္ေယာင္၊ျဖဴသေယာင္ေယာင္ ရွိေလသည္။ ထုိသားေတာ္ ၃ ပါးသည္ ရွင္ဘုရင္၏ အမူေတာ္ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ထမ္းႏုိင္သျဖင့္ ရွင္ဘုရင္မွ သေဘာေတာ္က်သည္ျဖစ္ရာ အစ္ကိုအၾကီးကို ရာဇသၾကၤဘြဲ႔ ေပးျပီး ျမင္စုိင္းျမိဳ႔ကို စားေစေလသည္။ ညီေတာ္အလတ္ကိုလည္း အသခၤယာဟူေသာ အမည္ျဖင့္ မကၡရာျမိဳ႔ကို ေပးေလသည္။ညီေတာ္အငယ္ကိုလည္း သီဟသူ ဟူေသာ ဘြဲ႔ေပးလ်က္ ပင္လယ္ျမိ႔ကို စားေစေလသည္။

ေက်ာ္စြာမင္းျဖစ္ေသာ္ ရွမ္းညီေနာင္တုိ႔သည္လည္း ေက်ာ္စြာမင္းထံ ခစားၾကေလသည္။ ေက်ာ္စြာမင္းသည္ မိမိကို မင္းအျဖစ္ေျမွာက္ေပးေသာ မိဖုရားဘြားေစာကို အတုိင္အပင္ မရွိ၊ ေမ့ထားေလသည္။ ထုိအခါ မိဖုရားဘြားေစာသည္ ႏွလံုးနာသျဖင့္ ရွမ္းညီေနာင္သံုးဦးကို '' သင္တုိ႔ ညီအစ္ကို တုိ႔ကို သူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ငါၾကံမည္၊ ငါစည္းစိမ္ကို သင္တို႔မဖ်က္ေလႏွင့္၊ သင္တုိ႔ ငါသစၥာကို ခံပါ '' ဟူ၍ သစၥာေတာင္းေလသည္။

ေက်ာ္စြာမင္းတြင္ ရွမ္းညီေနာင္တုိ႔ ကုသိုလ္ကုန္သျဖင့္ ရွမ္းညီေနာင္တုိ႔လည္း သစၥာခံၾကေလသည္။ မိဖုရားဘြားေစာလည္း သင္တို႔ ျမင္စုိင္းအရပ္တြင္ ေစတီၾကီးတည္ၾကေလာ ျပီးလွ်င္ ငါအားေလွ်ာက္ ဟုေစလုိက္ေလသည္။ ရွမ္းညီေနာင္တုိ႔လည္း ျမင္စိုင္းအရပ္တြင္ တည္ျပီးေသာ မိဖုရားအား ေလွ်ာက္ေလသည္။

မိဖုရားလည္း ေက်ာ္စြာမင္းၾကီးကို '' အရွင့္မင္းၾကီး အေနာ္ရထာမင္းေစာၾကီး တည္ခဲ့ေသာ လယ္တြင္း ၁၁ ရြာသည္ကား ပဲကူးေျမႏွင့္ အတူ ေပ်ာ္ဖြယ္ရွိလွသည္။ ၾကြေတာ္မူျပီး ရွိေတာ္မူပါေလာ၊ ဘုရားတုိ႔ကိုလည္း ဖူးေျမာ္ပါေလာ '' ဟုနားေတာ္ေလွ်ာက္ေလသည္။

ေက်ာ္စြာမင္းၾကီးလည္းယံုေတာ္မူျပီးၾကြေတာ္မူေလသည္။လယ္တြင္းအရပ္သို႔ေရာက္ေသာ္သာေလ်ာင္းဘုရားသုိ႔တက္ျပီး ေတာင္ထိပ္မွၾကည့္ေတာ္မူလတ္ေသာ္ ျမင္စိုင္းအရပ္ရွိ ရွမ္းညီေနာင္သံုးဦး တုိ႔ေဆာက္ေသာ ေက်ာင္းေစတီတုိ႔ကို ျမင္ေလေသာ္ '' ဟို အရပ္ရွိ ေဖြးေဖြးလူပ္လူပ္ တုိ႔ကား အဘယ္နည္း '' ဟုေမးေလသည္။ မိဖုရားဘြားေစာလည္း ဘုန္းေတာ္ရိပ္ကုိလူံျပီး ကိုယ္စားေတာ္အလွဴၾကီးကို ျပဳေနပါသည္။ ဟုေလွ်ာက္ထားေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း သာဓုေခၚအံ့ဆိုျပီး ထုိအရပ္သုိ႔ၾကြေလသည္။ ျမင္စိုင္းသို႔ ေရာက္ေတာ္
မူလွ်င္ မင္းညီေနာင္တုိ႔သည္ မင္းၾကီးဖမး္ျပီး သကၤန္းလဲေပးျပီးေသာ္ ေခါင္းကိုရိတ္ျပီး ထုိေက်ာင္း၀ယ္ အေစာင့္အေရွာက္ႏွင့္ ထားေလသည္။ ညီေနာင္တုိ႔လည္း မိမိစားေသာ ျမိဳ႔တုိ႔ျဖင့္ မင္းျပဳၾကေလသည္။ သကၠရာဇ္(၆၆၂) တြင္ ေက်ာ္စြာမင္းနန္းက်ေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ပုဂံနန္းစဥ္နန္းဆက္လည္း ပ်က္ေလသည္။

(ပုဂံနန္းဆက္သည္ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္မွနန္းစသည္မဟုတ္သမုဒၵရာဇ္မင္းမွစျပီး၅၅ဆက္ရွိေလသည္။ )သမုိင္းထဲကျမန္မာမင္းတုိ႔ရဲ႔ပုံရိပ္္မ်ား ဘေလာ႔ထဲက ထပ္မံတင္ျပလုိက္ပါတယ္။

က်ဆက္လက္ေလ႔လာရွာေဖြမွတ္သားျပီးတင္ျပေပးပါမည္။

မ်ွေဝခံသားနုိင္ၾကပါေစ။

*ျမတ္ေလးငုံ*
Type the rest of your post here.

02 September 2009

*က်န္စစ္မင္းနွင္႔ ေျမးေတာ္အေလာင္းစည္သူ*

*က်န္စစ္မင္းနွင္႔ ေျမးေတာ္အေလာင္းစည္သူ*

(ငရမန္ကို ေအာင္ျခင္းအေၾကာင္း)

ငရမန္သည္ ေစာလူးကို ကြပ္မ်က္ျပီးေသာ္ ပုဂံျပည္သို႔ ခ်ီတက္ေလသည္။ ပုဂံသို႔ ေရာက္ေသာ္
မွဴဳးမတ္တုိ႔က'' က်န္စစ္သားသည္ လယ္တြင္း တစ္ဆယ့္တစ္ရြာကို ခ်ဳပ္ထားေလျပီ အိုင္တစ္ခုက
ိုကၽြဲ၂ခုလူးသကဲ့သို႔မျဖစ္လုိထုိေၾကာင့္က်န္စစ္သားကိုထုိးေလာ့ေအာင္ျမင္လွ်င္မင္းျပဳေလာ''
ဟုဆိုေလသည္။ငရမန္လည္းက်န္စစ္သားကိုထုိးအံ့ဟုဆိုကာက်န္စစ္သားတပ္စုေသာေနရာသို႔
သြားျပီးထုိးေသာ္က်န္စစ္သားလည္းမ်ားစြာေသာစစ္သည္တုိ႔ႏွင့္ တုိက္ေလသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္
ျပင္းထန္စြာ တုိက္ေလေသာ္ငရမန္၏ တပ္မ်ားသည္ က်န္စစ္သား၏ တပ္ကို မထုိးေဖါက္ႏုိင္ပဲ
ဆုတ္ေလသည္။

ငရမန္လည္း ေျပးေလသည္။ က်န္စစ္သားလည္း ရဲမက္တုိ႔ႏွင့္လုိက္ေလသည္။ ငရမန္သည္
ျမင္းကပါအရပ္တြင္တပ္ခံေလသည္။သို႔ေသာ္က်န္စစ္သား၏ထုိးစစ္ကိုမခံႏုိင္သျဖင့္ေလွစီးျပီး
ဆုတ္ေလသည္။က်န္စစ္သားလည္းလက္ရုံးထဲကထက္ျမက္ေသာမုဆိုးငစည္ကိုေခၚျပီးလုပ္ၾကံခုိင္း
ေလသည္။မုဆိုးငစည္လည္းမီေအာင္လုိက္ေလသည္။ငရမန္တုိ႔လည္းရြာသာေအာက္တြင္နားေန
ေလေသာ္မုဆိုးငစည္သည္ေရသဖန္းပင္ေပၚတက္ျပီးသာယာေသာငွက္တြန္သံ ျပဳေလသည္။
ငရမန္လည္း အဘယ္သို႔ေသာ ငွက္သည္ သာယာေသာ အသံကို ျပဳသနည္း ဟု စူးစမ္းေသာ္
မုဆိုးငစည့္မွ ျမွားပစ္သျဖင့္ ငရမန္လည္း ထုိေနရာတြင္ပင္ေသေလသည္။ပုဂံမွမွဴးမတ္တုိ႔လည္း
က်န္စစ္သားကို ပင့္ျပီး နန္းတင္ေလသည္။
--------------------------------------------------------------
(က်န္စစ္သား ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူေမြးျခင္းအေၾကာင္း)

သကၠရာဇ္ ၄၂၅ တြင္ ထီးလုိင္ရွင္က်န္စစ္သား မင္းျဖစ္ေတာ္မူ၏။ က်န္စစ္သားတြင္မိဖုရား(၄)ပါး
ရေလသည္။ မိဖုရား ၄ ပါးတြင္ မိဖုရားၾကီးျဖစ္ေသာ အပယ္ရတနာတြင္ သမီးေတာ္ ေရႊအိမ္သည္
ကို ျမင္ေလသည္။ မိဖုရား ဦးေဆာက္ပန္းဘြဲ႔ရေသာ မထီးတူမ သမၻဴလတြင္မူသားေတာ္ဖြား
ေလသည္။သို႔ေသာ္ ထုိသားေတာ္ကား ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူ ေမြးျပီးမွ ေရာက္လာေသာ
ေၾကာင့္ နန္းကိုမရဘဲ ရခုိင္ရွိေတာင္စဥ္ (၇)ခရုိင္ကုိသာ စားရေလသည္။ ထုိသားေတာ္ကား
ရာဇကုမာရမည္ေလသည္။နန္းမရေသာ္လည္းဖခင္ကိုမပုန္သည့္အျပင္ဖခင္ခ်ီးေျမွာက္ေသာ
ေရႊေငြတုိ႔ျဖင့္ဖခင္ကိုေက်းဇူးဆပ္ခဲ့ေသာသားလိမၼာအျဖစ္သမုိင္းတြင္ေကာင္းေသာနာမည္ျဖင့္
တြင္က်န္ရစ္သည္။

မင္းၾကီးသည္မိမိသမီးေတာ္ျဖစ္ေသာေရႊအိမ္သည္ကိုခ်စ္ျမတ္ႏုိးသျဖင့္တစ္ပင္တုိင္နန္းႏွင့္ထား
ေတာ္မူေလသည္။ထိုအေၾကာင္းကိုပဋိကၠရားမင္း၏သားၾကားေလေသာ္ျမရွင္ကိုငံုျပီးေကာင္းကင္
္ခရီးျဖင့္မင္းသမီးဆီလာေရာက္ျပီးအထိန္းေတာ္တုိ႔အားေငြဆယ္တင္းတံစိုးေပးျပီးမင္းသမီးျဖင့္
ရည္ငံၾကေလသည္။ထုိအေၾကာင္းကိုက်န္စစ္သားမင္းၾကားးေသာ္ အမတ္တုိ႔ကို ေခၚေတာ္မူူျပီး
'' င့ါသမီးေတာ္ကို ကုလားမင္းသားျဖင့္ စံုဖက္ရေသာ္ သင့္ေလာ၊ ငါ့အရွင္ေျမးျဖစ္ေသာ
ေစာယြမ္းႏွင့္ စံုဖက္ရေသာ္လည္း သင့္မည္ေလာ'' ဟုေမးေလေသာ္ အမတ္တုိ႔က ကုလားမင္းသား
ျဖင့္ စုံဖက္ေသာ္ တုိင္းျပည္သည္ ရွည္ေသာ္ ကုလားျပည္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ေလွ်ာက္ၾကေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း ေစာလူးမင္း၏ သားေတာ္ျဖစ္ေသာ ေစာယြမ္းျဖင့္ လက္ဆက္ေပးေလသည္။
ေစာယြမ္းမွာမူေျခမစြမ္းႏုိင္ပဲရွိသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္မူတြင္ရွင္အရဟံမွာမဟာေဗာဓိသို႔၀တ္ျပဳမည္
ဟုေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္သြားေသာ္ ကုလားမင္းသားကို ေတြ႔သျဖင့္'' မင္းသား...မသြားသင့္ျပီ၊
ေရႊအိမ္သည္ကိုစံုဖက္ျပီးေလျပီ''ဟုမိန္႔ေလေသာ္မင္းသားမွာ''ဟာ''ဟုပါးစပ္ဟလုိက္သျဖင္
့္ေကာင္းကင္မွက်ျပီးေသေလသည္။တခ်ိဳ႔ရာဇ၀င္မ်ားတြင္မင္းသားမွာမိမိခ်စ္ေသာသူျဖင့္မေပါင္း
ရသျဖင့္၀တ္ထားေသာျမရွင္လက္စြပ္ကိုခၽြတ္၍ကိုယ္ကိုသတ္ေသသည္ဟု ဆိုၾကေလသည္။ ကုလားမင္းသားေသျပီး မၾကာေသာအခ်ိန္တြင္ ေရႊအိမ္သည္တြင္ ပဋိသေႏၶေနေလသည္။
ေန႔ေစ့ျပီး မင္းသားကို မ်က္ႏွာျမင္ေသာအခါ ဦးကင္တံခါးလည္း ပြင့္ေလသည္။

အိမ့္ရွင္စည္ၾကီးလည္းလူမတီးဘဲျမည္ေလသည္။မင္းသားလည္းဖြားသည့္ေန႔မွစျပီးျပင္းျပစြာ
မဆိတ္မညံငိုေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း'' ေျမးေတာ္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ မတိတ္ေသာ
ငိုျခင္းျဖစ္သနည္း ဟု ဟူးရားတုိ႔အား ေမးေသာ္ ဟူးရားတုိ႔က ေျမးေတာ္သည္ ''တုိင္းကားႏုိင္ငံ
အပိုင္းအျခားကို သိလုိ၍ငိုသည္'' ဟုေလွ်ာက္ၾကေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း တုိင္းႏုိင္ငံ
အပုိင္းအျခားတို႔ကို ေရႊေပလႊာတြင္ ေရးျပီး ဖတ္ေစေသာ္ ေျမးေတာ္ အငိုတိတ္ေလသည္။
မင္းၾကီးလည္း ၀မ္းေျမာက္လွသျဖင့္ ေျမးေတာ္ကို ရင္ခြင္ပိုက္လ်က္ ရာဇပလႅင္တြင္
''သီရိေဇယ်သူရ '' ဟူေသာ နာမည္ ျဖင့္ ရာဇဘိေသက ခံေပးေလသည္။ ထုိရာဇဘိေသက
ခံေသာ ေန႔ပင္ စစ္သူၾကီးတုိ႔က ကုလားျပည္ကို အႏုိင္ရေၾကာင္း က်ည္းကုလားတုိ႔အား မင္းၾကီးကို ဆက္ေလသည္။
------------------------------------------------------------
(အေဆြခင္ပြန္းခ်င္းမျပစ္မွားသင့္ပံုကို ရွင္အရဟံေဟာေတာ္မူျခင္းအေၾကာင္း)

တစ္ခါေသာ္သက္မင္းကတံုမွပုန္ကုန္လာသျဖင့္က်န္စစ္သားမင္းမွဆင္၊ျမင္းအင္အားၾကီးျဖင့္
ဖမ္းရန္အမိန္႔ထုတ္ေလသည္။ထုိအခါက်န္စစ္သားမင္းကိုရွင္အရဟံမွသက္မင္းကတံုနဲ႔ပတ္သက္ျပီး
ဆုေတာင္းဖက္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုအတိတ္ခ်ီျပီးေဟာေျပာေလသည္။ေရွးဘ၀၌က်န္စစ္သားမင္း
အေလာင္းကားမင္းျဖစ္ေလသည္၊ရွင္အရဟံ အေလာင္းကား ပုဏၰားျဖစ္ေလသည္။ ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူကားမင္းသားျဖစ္ေလသည္၊မဟာဂီရီနတ္အေလာင္းကားသူေဌးသားျဖစ္
္ေလသည္၊သက္မင္းကတံုအေလာင္းကားစစ္သူူၾကီးျဖစ္ေလသည္၊က်န္စစ္သားမင္းအေလာင္း
မင္းျဖစ္ေနစဥ္ ထုိသူငါးေယာက္တို႔သည္ဘုရားသို႔သြားေရာက္ျပီး၀တ္ျပဳကာဆုေတာင္းၾကေလသည္။


မင္းသားက ဘုန္းၾကီးေသာမင္းျဖစ္လုိေၾကာင္းဆုေတာင္းေလသည္၊ပုဏၰားကားမင္းတုိ႔ကိုးကြယ္
ေသာရဟန္းျမတ္ျဖစ္လုိေၾကာင္းဆုေတာင္းၾကေလသည္။သူေဌးသားကမင္းတုိ႔ပူေဇာ္ရာနတ္ျဖစ္
္လုိေၾကာင္းဆုေတာင္းေလသည္။စစ္သူၾကီးကျပည္ေထာင္ဘက္ခ်င္းမင္းျဖစ္လုိေၾကာင္းဆုေတာင္း
ေလသည္။မင္းၾကီးကဤသူ၄ေယာက္တုိ႔ျဖစ္ရာအၾကီးအမွဴးးျဖစ္လုိျပီးအုပ္ခ်ဳပ္လုိေၾကာင္းဆုေတာင္း
ေလသည္။ထုိေၾကာင့္ေတာင္းေသာဆုအတုိင္းျဖစ္လာၾကရာရွင္အရဟံမွအေဆြခင္ပြန္းကိုမျပစ္မွား
သင့္ေၾကာင္းေဟာေျပာေလသည္။သက္မင္းကတံုကိုလည္းရွင္အရဟံမွတရားေဟာသျဖင့္ျပည္ေထာင္
္ဘက္ခ်င္း ျငိမ္းခ်မ္းရေလသည္။( သက္လူမ်ိဳးသည္ ရခိုင္လူမ်ိဳး ၇ မ်ိဳးထဲတြင္ ပါ၀င္ပါသည္။)

တစ္ေန႔ေသာ္ ရွင္အရဟံသည္ မင္းၾကီးကို ဤသို႔မိန္႔ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရား နဖူးသင္းက်စ္
ေတာ္ဓာတ္၊ စြယ္ေတာ္ဓာတ္တုိ႔ကို အေနာ္ရထာမင္းေစာ စည္းခံုတည္သည္၊ ပစၥေယာသံုးဆင့္သာ
ျပီးေလသည္၊အျပည့္အစံုမျပီးေသး၊သားေတာ္ျဖစ္ေသာေစာလူးလည္းစည္းစိမ္တြင္သာေနေလသည္၊
ခမည္းေတာ္္ေကာင္းမူကို ဆက္ျပီး မလုပ္ေပ၊ မင္းၾကီးလည္း အေနာ္ရထာမင္းေစာ အေမြခံထုိက္၍
သာ မင္းျဖစ္သည္၊ ေကာင္းမူကို ဆက္ျပဳေလာ ဟု မိန္႔ေလသည္။ က်န္စစ္မင္းၾကီးလည္း
ေရႊစည္းခံုဘုရားကို ဆက္လက္ျပီး မြမ္းမံေလသည္။

ေရႊစည္းခံုဘုရားကို ေန႔တြင္မူ လူမ်ားကလုပ္ေလသည္။ ညတြင္မူ နတ္တုိ႔က ပါ၀င္ကုသိုလ္ယူ
ေလသည္။ ထုိေၾကာင့္ေရႊစည္းခံုဘုရားကိုခုနစ္ရက္ႏွင့္ခုနစ္လတြင္ျပီးေလသည္။က်န္စစ္မင္းလည္း
၀မ္းေျမာက္္၀မ္းသာရွိေလသည္။ တစ္ေန႔ေသာ္ ရဟႏၲာရွစ္ပါးတုိ႔သည္မင္းၾကီးနန္းေတာ္၌ဆြမ္းရပ္
လာေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း သပိတ္ကိုယူျပီး ဆြမ္းပင့္ေလသည္။ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးေနစဥ္ မင္းၾကီးက ''အဘယ္အရပ္ကၾကြေတာ္မူလာသနည္း'ဟုေမးေတာ္မူေလသည္။ရဟႏၲာတုိ႔လည္း''ဂႏၶမာဒနေတာင္
မွၾကြလာျခင္း'' ျဖစ္ေၾကာင္းျပန္ေတာ္မူေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း အလြန္သဒါၶေသာေၾကာင့္ ၀ါဆိုေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ လွ်ဳဒါန္းေလသည္။ တစ္ေန႔ေသာ္မင္းၾကီးက ရဟႏၲာတုိ႔အား
ဂႏၶမာဒနေတာင္၌ ရွိေသာ နႏၵမူလုိဏ္ဂူကဲ့သို႔ သႏၲာန္တူစြာ ဖန္ဆင္းျပေတာ္မူပါဟု
ေလွ်ာက္ၾကားေလသည္။ ရဟႏၲာ တုိ႔လည္း တန္ခိုးျဖင့္ ျဖစ္ေစေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း
နႏၵာလုိဏ္သႏၲာန္ ဂူၾကီးစြာ တည္ေတာ္မူျပီး နႏၵာ ဟူေသာ ဘုရားကိုတည္ေတာ္မူေလသည္။
အာနႏၵာဘုရားကို ေအဒီ ၁၀၉၀ တြင္ တည္ခဲ့ေလသည္။



(အာနႏၵာဘုရား)




(ေရႊစည္းခုံးဘုရား)
---------------------------------------------------------------
(က်န္စစ္မင္းနတ္ရြာစံျပီးေျမးေတာ္အေလာင္းစည္သူနန္းတက္ျခင္းအေၾကာင္း)

က်န္စစ္သားမင္းၾကီးသည္ ပုထိုးေတာ္မ်ားကို တည္ျပီးေသာ္ သိန္းခိုမင္းမွ ဘုရားရွင္ သရီရ
ဓာတ္ေတာ္ ၉ ဆူကို ဆက္သလုိက္သျဖင့္ က်န္စစ္သားမင္းမွ ပုထိုးတစ္လံုးထပ္တည္ေလသည္။
ထုိပုထိုးကို ''မင္းအိုခ်မ္းသာ'' ဟုေခၚေလသည္။ ထုိမွတစ္ပါးလည္း ေျမာက္ဘက္အရပ္၌ အေနာ္ရထာမင္း၏အာဏာေတာ္ကိုေရွာင္ရွားေနစဥ္ လွံကစားရာေနရာတြင္လည္း ဂူတစ္လံုးစီ တည္ေတာ္မူေလသည္။ အ၀ တည္ရာ အရပ္၌လည္း စည္းခုံတစ္ဆူ တည္ေတာ္မူေလသည္။

ထုိသို႔ ပုထိုးမ်ားစြာ တည္ျပီးေသာ္ ျပည္အလံုး၌လည္း ဘုရား၊ဂူ၊ေက်ာင္း၊တန္ေဆာင္း၊သိမ္၊ဇရပ္
တုိ႔ကို မ်ားစြာတည္ေလသည္။ ဤသို႔ ေကာင္းမူမ်ားကို ျပဳရင္း သက္ေတာ္ ၈၅ ေရာက္ေသာ္ နတ္ရြာစံေလသည္။ က်န္စစ္သားမင္းသည္ ရာဇကုမၼာရေက်ာက္စာအရ ေအဒီ ၁၀၃၀ တြင္
ေမြးဖြားျပီး ၁၁၁၃ နစ္တြင္ နတ္ရြာစံသျဖင့္ သမိုင္းဆရာမ်ားက သက္ေတာ္ ၈၅ ဟု ဆိုၾက
ေလသည္။ က်န္စစ္သားမင္းနတ္ရြာစံေသာ္ ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူမင္းနန္းတက္ေလသည္။


အေလာင္းစည္သူမင္းသည္မင္းျဖစ္သည္ႏွင့္နန္းေတာ္တြင္မစံပဲတုိင္းခန္းလွည့္လည္လြန္းသျဖင့္
ေနာက္လုိက္ဗိုလ္ပါ တုိ႔ ပင္ပန္းရေလသည္။ တစ္ေန႔ေသာ္ မင္းၾကီးသည္ သမုဒၵရာ၏ အထူးထူး
ေသာ ရူၾကည့္ဖြယ္တုိ႔ကို ၾကည့္လုိသျဖင့္ မိဖုရား၊ေမာင္းမမိႆံတုိ႔ျဖင့္ ေရအား၊ၾကည္းအားတုိ႔ျဖင့္
စံုေတာ္မူေလသည္။ မြန္ျပည္သို႔ ေရာက္လွ်င္ ေၾကးေလာင္းေခ်ာင္းကို ၀င္ျပီး ပုသိမ္တြင္ ကြန္းေတာ
္ေဆာက္ျပီးေသာ္ မိဖုရား၊ေမာင္းမမိႆံတုိ႔ကို အေစာင့္အေရွာက္တုိ႔ႏွင့္ ထားခဲ့လ်က္ မိမိမူ ခရီးဆက္ေတာ္မူေလသည္။

မင္းၾကီးသည္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ အဆံုးေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ ထုိေနရာ၌ သၾကၤန္ေခၚေတာ္မူျပီး
ဇမၺဴသေျပပင္သုိ႔ခရီးဆက္ေတာ္မူေလသည္။ထုိေနာက္ခရီးလြန္ေသာ္ေဘးေတာ္အေနာ္ရထာမင္းၾကီး
ကုလားျပည္ပင္းကားတြင္္(ယခုဘဂၤလားနယ္)ထားခဲ့ေသာတူရိယာ(၅)ပါးလြယ္ေသာေက်ာက္ရုပ္ကို
ျမင္ေသာ္''ဤအရုပ္ကားအဘယ္နည္း''ဟုဟူးရားတုိ႔အားေမးေလေသာ္ဟူးရားတို႔က''ဘုရားေဘး
ေတာ္အေလာင္းေနာ္ရထာမင္းေစာသည္ငါ့သားေတာ္၊ေျမးေတာ္တုိ႔တုိင္းကားႏိုင္ငံလွည့္လည္၍
ဤအရပ္သို႔ေရာက္ေသာအခါသင္တုိ႔ပတ္၊စည္၊ေစာင္း၊ျငင္းတီးမူတ္ကုန္ဟူျပီးထားခဲ့ေတာ္မူေသာ
ေက်ာက္ရုပ္ေတာ္ဟုေလွ်ာက္ၾကေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း ယင္းသို႔ျဖစ္လ်က္ ''ငါ လာေတာ္မူသည္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ မတီးမမူတ္ကုန္သနည္း '' ဟုမိန္႔ေသာအခါ ေက်ာက္သူရုပ္တုိ႔သည္ အသက္ရွိေသာ သတၱ၀ါကဲ့သုိ႔ တီးမူတ္ကုန္ေလသည္။
မင္းၾကီးလည္း ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္ေလသည္။
--------------------------------------------------------------
(အေလာင္းစည္သူမင္းဇမၺဴသေျပပင္သို႔ေရာက္ရွိျခင္းအေၾကာင္း)

အေလာင္းစည္သူမင္းလည္း ဇမၺဳသေျပပင္သို႔ခရီးဆက္ျပန္ေသာ္ သိန္းခိုကၽြန္းသို႔ေရာက္ေလသည္။ သိန္းခိုမင္းလည္း အစဥ္ကိုးကြယ္ေသာ ရွင္မဟာကႆပ ဓူတင္က်င့္ေတာ္မူဟန္ ရုပ္တုေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ျခင္းဌာ ဆက္သေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ခရီးဆက္ျပန္ေသာ္ ဇမၺဴသေျပပင္သို႔ ေရာက္
ေလသည္။ ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ သေျပပင္ရင္းရွိ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ေနေတာ္မူရာ ျဖစ္ေသာ ခရုသင္း
ပြတ္သစ္ႏွင့္ တူေသာ ေက်ာက္ဖ်ာကို ျမင္ေတာ္မူေလေသာ္ ၾကည္လင္ေသာသဒၵါစိတ္ျဖစ္လ်က
္(၇) လတုိင္တုိင္ ပူေဇာ္ပြဲၾကီးက်င္းပ ေလသည္။ ထုိအခါ သိၾကားမင္းလည္း ဘုရားရွင္ေနရာ
ျဖစ္ေသာ ေက်ာက္ဖ်ာသကၠတန္ဦးကိုလည္း ဘုရားရုပ္တုေတာ္ လုပ္ျပီး အပ္ေလသည္။
ထုိဘုရားကို ရွင္ျဖဴ ဟူ၍ တြင္ေလသည္။

ဇမၺဴသေျပပင္ ဒကၡိဏသာခါခက္ကိုလည္း အပ္ေပ၏။ ထုိလက္ယာခက္ အငုတ္ကိုလည္း
ဘုရားရုပ္ထုျပီးအပ္ေလသည္။ထုိဘုရားကားရွင္လွဟုတြင္ေတာ္မူေလသည္။ထုိေနာက္ျမင္းမိုရ္ေတာင္
သို႔သြားေတာ္မူလုိေသာ စိတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခရီးထြက္ရန္ျပင္ဆင္ေလသည္။ ထုိအခါ
သိၾကားမင္းလည္း ထုိအေၾကာင္းကို ျမင္ေသာ္'' သြား၍ မေရာက္ႏုိင္ေသာ အျဖစ္ကို
မင္းၾကီးၾကံေလသည္''ဟူ၍အထူးထူးေသာပရိယာယ္တုိ႔ျဖင့္ဘုရားရွင္သရီရဓာတ္ေတာ္တုိ႔ကို
အပ္ေလသည္။ထုိေနာက္ကိုယ္ထင္ျပျပီး''မင္းၾကီးသည္ဘုရားရွင္သာသနာေတာ္ျမတ္ကို ရြတ္ေဆာင္စရာမ်ားေသးသည္၊ ျမင္းမိုရ္ေတာင္သို႔ သြားျခင္းငွာ မသင့္''ဟူျပီး တားေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ျပန္လာေလသည္။ ျပန္ေသာလမ္းတြင္ စီးေတာ္မူေသာ
သကၤနက္ေလွေတာ္ တုန္တခိုက္ျဖစ္ျပီး က်ိဳးအံ့သကဲ့သို႔ ျဖစ္္ေလသည္။ သိၾကားမင္းအပ္ေသာ
ရွင္ျဖဴသည္လည္း ေရသို႔က်ေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း အဓိဌာန္ျပဳေလသည္ '' ငါေတာင္းေသာ
ဆုျမတ္ကို ရမည္မွန္လွ်င္ ငါ့ေလွေတာ္ကို ေဘးမဲ့ရာ အရပ္သို႔ ေဆာင္ယူေစေသာ္၀္ ဟု ဆုိလွ်င္
နတ္တုိ႔လည္း ေဆာင္က်ည္းေလသည္။ ထုိအခါ မင္းၾကီးမွ ရွင္ျဖဴဘုရား စဥ္က်ေလသည္ဟု
ၾကားေသာ္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနစဥ္ ရွင္ျဖဴဘုရားသည္ ေကာင္းကင္သို႔ တည္ျပီး
''အေလာင္းစည္သူ ငါ့ကို ယူေလာ'' ဟု မိန္႔ၾကားျပီး ေလွေတာ္ေပၚတြင္ စံပယ္ေလသည္။

ထုိအခါမွ အေလာင္းစည္သူ ဟူေသာနာမည္ထြင္ေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ခရီးဆက္လာရာ
မလႅာယုကၽြန္း (မေလးရွားကၽြန္းဆြယ္) သို႔ေရာက္ေသာ္ နတ္ဘီလူးအေပါင္းတုိ႔သည္လည္း
မင္းၾကီးကိုၾကည့္ၾကေလသည္။ထုိအခါဘီးလူးမသည္မင္းၾကီးကိုအၾကည့္လြန္ျပီးသူ၏သားေရထဲ
က်သြားေလသည္။ ဘီးလူးလည္း သူ၏ တန္ခိုးျဖင့္ မစြမ္းႏုိင္သျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း နတ္တုိ႔ေအာ္သံကို ၾကားေသာ္ ငါသို႔ေသာမင္း ကိုလာေရာက္ၾကည့္ရူျပီး ဘီလူးမ
သား ေရထဲက်သည္ကို သမုဒၵရာေစာင့္နတ္တုိ႔သည္အတုိင္းေနရသေလာ ဟု ဆိုျပီး ေရျပင္ကို
ၾကိမ္ျဖင္ရုိက္ေလသည္။ နတ္တုိ႔လည္း ဘီလူးမသားကို ဆယ္ယူေပးေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း
ခရီးဆက္ျပန္ေလသည္။
----------------------------------------------------------
(အေလာင္းစည္သူမင္း မာရ္ေအာင္ကၽြန္းသို႔ေရာက္ပံု)



(ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း တည္ေနဟန္၊ျမင္းမုိရ္ေတာင္၊အေစာင့္အေရွာက္ႏွင့္ငါးၾကီးအာနႏၵာ၊)



(တာ၀တိသာနတ္ျပည္ပံုပန္းခ်ီ )

အေလာင္းစည္သူမင္းလည္း ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ခရီးႏွင္လာျပီး မာရ္ေအာင္ကၽြန္းသို႔ခရီးႏွင္လာ
ေလသည္။ မာရ္ေအာင္ကၽြန္းကို အစိုးရေသာမင္း၏ အမတ္တုိ႔လည္း မာရ္ေအာင္မင္းကို ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။'' နက္ျဖန္သည္ ေပါကၠရာမျပည္ၾကီး ကိုအစိုးရေသာ နရပတိစည္သူ
အမည္ရွိေသာ မင္းၾကီးသည္ေရာက္ေတာမူလတၱံ့၊ ထုိမင္းႏွင့္ ထုိက္ေသာ ဆက္ကပ္စရာ
ပဏၰာကာရတုိ႔ကို စီမံေတာ္မူမွ သင့္မည္ ထင္သည္'' ဟူ၍ ေလွ်ာက္ၾကကုန္ေလသည္။

မာရ္ေအာင္မင္းလည္း ယခု ၾကြေရာက္ေတာ္မူေသာ မင္းၾကီးကို ငါရွိခုိးရမည္ေလာ ဟု
ေမးေလေသာ္ အမတ္တုိ႔ကလည္း ဘုန္းၾကီးေသာမင္းကို ရွိခိုးသင့္ေၾကာင္း ျပန္ေလွ်ာက္
ေလေသာ္ မာရ္ေအာင္မင္းလည္း''သူ႔ကို ရွိခုိးသည္ထက္ ေသသည္က ျမတ္၏ ဟုဆုိျပီး
အိုးစရည္းကို လည္၀ယ္ဆြဲျပီး ေရတြင္ဆင္း၍ ေသေလသည္။ အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီးလည္း
မာရ္ေအာင္မင္း ဆင္း၍ ေသရာအရပ္တြင္ ေလွေတာ္ဆိုက္မိေလသည္။

မာရ္ေအာင္မင္း၏အမွ်ဳးအမတ္တုိ႔လည္းၾကီးစြာေသာလက္ေဆာင္တုိ႔ျဖင့္ၾကိဳဆိုေလသည္။
အေလာင္းစည္သူလည္း မာရ္ေအာင္မင္းကို မေတြ႔၍ ေမးေလေသာ္ အမတ္တုိ႔လည္း ဘုန္းၾကီးေသာအရွင္မင္းၾကီးကိုရွိခိုးရမည္ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ေရ၀ယ္ဆင္း၍ေသေလ
သည္ဟုေလွ်ာက္ၾကေလသည္။မင္းၾကီးလည္းငါ့အေဆြေတာ္ျဖစ္ေသာ မာရ္ေအာင္မင္းသည္
အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ ေရာက္ေတာ္မူသည္ကို အဖူးအျမင္ မလာသနည္း ဟုေရကို ထုိးျပီး မိန္႔ေသာ္ မာရ္ေအာင္မင္းလည္း အိုးစရည္းကို လည္၀ယ္ဆြဲလ်က္ ရွိခုိးျပီး ေပၚလာေလသည္။

အမတ္တုိ႔လည္း ဆယ္ယူျပီး ေကာင္းစြာျမဳပ္ေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ထုိမွ ခရီးဆက္ေသာ္
ေတာအုပ္တစ္ခုသို႔ေရာက္လာေလသည္။ထုိေတာအုပ္တြင္ကင္းၾကီးတစ္ေကာင္သည္ဆင္တုိ႔က
ိုစားျပီးအစြယ္တုိ႔ကိုအသိုက္လုပ္ျပီးေနေလသည္။မင္းၾကီးလည္းထုိအသိုက္ကိုျမင္လွ်င္ဟူးရားတုိ႔ကို
ေမးျပီးေသာ္ဆင္စြယ္တုိ႔ကိုယူေဆာင္လာေလသည္။ ကင္းၾကီးလည္း မိမိအသိုက္ကို မေတြ႔ေသာ္
ေရထဲဆင္းျပီး အေလာင္းစည္သူ ေနာက္လုိက္ေလသည္။

သို႔ေသာ္အေလာင္းစည္သူမွာဘုန္းၾကီးေသာမင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္မမီသျဖင့္ကင္းၾကီးက
''ငါအသိုက္ေဆာင္ယူသူသည္ ဘုန္းၾကီးေသာသူ ျဖစ္တန္ရာသည္ ထုိေၾကာင့္ ထုိအစြယ္တုိ႔ကို ငါသ႑ာန္ေလွလုပ္စီးေစသတည္း'' ဟု သစၥာျပဳေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ေနျပည္ေတာ္ေရာက္
္ေသာ္ ထုိကင္းအတုိင္းျပဳေလသည္။
-----------------------------------------------------
(အေလာင္းစည္သူမင္းတရုတ္ျပည္သုိ႔စြယ္ေတာ္သြားပင့္ျခင္းအေၾကာင္း)

အေလာင္းစည္သူမင္းလည္း သိၾကားအပ္ေသာ သရကၡန္ကိုလည္း ဘုရားရွင္ရုပ္တုေတာ္၅
ဆူထုျပီးဒကၡိဏသာခါ ေဗာဓိခက္ကို မ်ိဳျပီးလွ်င္ သိၾကားအပ္ေသာ ေမြေတာ္ ၆ ဆူကို
သရကၡနထုစျမတ္ေပါင္းမဥၹဴႏွင့္တကြ၆ဆူတြင္ဌာပနာေတာ္မူေလသည္။ရွင္အရဟံလည္း''
မင္းၾကီးနန္းတြင္ထား၍ကိုးကြယ္သည္ထက္သာသနာေတာ္၅၀၀၀တုိင္တုိင္ခပ္သိမ္းေသာသတၱ၀ါ
အေပါင္းတုိ႔၏စီးပြားအလို႔ဌာဘုရားရွင္သရီရဓာတ္ေတာ္ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူလုိေသာေဒသတြင္
တည္ထားေတာ္မူ '' ဟုမိန္႔ေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း ေလွျဖင့္ ဘုရားကိုတင္ျပီး ''ဘုရားရွင္စံေတာ္မူလိုေသာ ေဒသေရာက္လွ်င္
ၾကီးစြာေသာ နိမိတ္ျပေစသတည္း'' ဟု ဓိဌာန္ေတာ္မူျပီး ေလွကို ဆန္ေတာ္မူေသာ္ ကြမ္းရြာအရပ္
္သို႔ေရာက္လွ်င္ မ်ားစြာေသာ ငွက္တုိ႔က ေကာင္းကင္တြင္ ပ်ံ၀ဲၾကေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း
ဟူးရားတုိ႔ကိုေမးလွ်င္ ဤအရပ္တြင္ ဘုရားရွင္ေတာ္စံပယ္ ေတာ္မူလုိသည္ ဟုေလွ်ာက္ၾကားေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း ဆင္ျဖဴေပၚတြင္ တင္္လ်က္ လႊတ္ေလေသာ္ ဆင္ျဖဴတုိ႔လည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ
္တုိ႔ က်င္လည္ရာ အရပ္တြင္ ရပ္ေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ကြမ္းရြာတြင္တစ္ဆူ၊ ပုခန္းတြင္တစ္ဆူ၊ ဆင္က်ိိဳးတြင္တစ္ဆူ၊ ရွင္ေတာင္မတြင္တစ္ဆူ၊ ေစတီတည္ေတာ္မူေလသည္။ ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴ
တစ္ဆူကိုကား ပုခန္းၾကီးအရပ္တြင္ သီလဂုဏ္တုိ႔ႏွင့္ ျပည္စံုေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ကို အပ္ျပီး ကိုးကြယ္ေစေလသည္။ ထုိေနာက္ မင္းၾကီးသည္ ဘုရား ပုထိုးတုိ႔ကို တည္ထားျပီးေသာ္
တရုတ္ျပည္သုိ႔ စြယ္ေတာ္ေတာင္းရန္ ခ်ီတက္ေလသည္။ ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ တရုတ္ျပည္ကို
အစိုးရေသာ ဦးတည္ဘြားက ထြက္ျပီး ဖူးေတြ႔ေလသည္။

ထုိေနာက္ မင္း ၂ ပါးလည္း ၾကည္ၾကည္သာသာ စကားေျပာၾကကုန္ေလသည္။ ဦးတည္ဘြားလည္္း အေဆြေတာ္ အဘယ္အလုိဌာ ငါတုိ႔တုိင္းႏုိင္ငံသို႔ ေရာက္လာသနည္း ဟုေမးေလေသာ္ မင္းၾကီး
လည္း စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ဖူးေတြ႔လုိေသာေၾကာင့္ လာသည္ဟု မိန္႔ေလသည္။ ဦးတည္ဘြားလည္း
လုိက္၍ျပေလသည္။ အေလာင္းစည္သူမင္းလည္း စြယ္ေတာ္ထားရာသို႔ ေရာက္လွ်င္ ေရႊပန္းခုိင္၊
ေငြပန္းခိုင္ တုိ႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ျပီး ၾကြေတာ္မူရန္ ေတာင္းပန္ေလသည္။

စြယ္ေတာ္ျမတ္လည္း လကၡဏေတာ္ၾကီး ၃၂ ပါး၊ လကၡဏေတာ္ငယ္ ၈၀၊ ေရာင္ျခည္ေတာ္
ေျခာက္သြယ္ တုိ႔ျဖင့္ တန္ဆာဆင္ျပီး ပရိကၡရာရွစ္ပါး လြယ္လ်က္ ေကာင္းကင္တြင္ ၾကြေတာ္မူ
ေလသည္။ မင္းၾကီး ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း စြယ္ေတာ္မွာမူ ေကာင္းကင္မွ မဆင္းဘဲ ေနေတာ္မူ
ေလသည္။ ထုိအခါ ဦးတည္ဘြားမွ'' ဘုရားရွင္သည္ သာသနာေတာ္ ၅၀၀၀ တုိင္တုိင္ ဤတုိင္းတြင္ တည္ရစ္ေစလတၱံ ဟူ၍ ဘုရားရွင္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ရွိသည္ ပင့္ေတာ္လည္း ၾကြမည္မဟုတ္ ''ဟုဆို
လ်က္ ၾကီးစြာေသာ လက္ေဆာင္၊လက္နက္တုိ႔ကို ေပးေလသည္။ အေလာင္းစည္သူလည္း
ဗ်ာဒိတ္ေတာ္မရွိသျဖင့္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ၾကြလာေလသည္။
---------------------------------------------------------
(အေလာင္းစည္သူမင္းေဘးေတာ္တုိ႔ကိုျပစ္မွားသျဖင့္မ်က္လံုးေတာ္ကြယ္ျခင္း)

အေလာင္းစည္သူမင္းသည္ တစ္ေန႔ေသာ္ ဤသို႔ၾကံ့ေတာ္မူေလသည္။ ''ငါကား
ဘုန္းၾကီးေသာမင္း ျဖစ္၍ ဇမၺဳသေျပပင္ရင္းသို႔ေရာက္၍ သိၾကားေပးေသာ သရကၡန္ ၁၅ ပိုင္း၊
ဒကၡိဏသာခါ ေဗာဓိခက္တုိ႔ကိုလည္း ဘုရားရုပ္တုေတာ္ထု၍ ကိုးကြယ္ရသည္၊ သိန္းခိုကၽြန္း၊
မလႅာယုကၽြန္း၊ မာရ္ေအာင္ကၽြန္းသို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၍ အထူးထူးေသာ ရွူဖြယ္ၾကည့္ဖြယ္တုိ႔ကို
ျမင္ေတာ္မူရသည္၊ ေဘးေတာ္၊ဘုိးေတာ္တို႔သည္ ငါကဲ့သို႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမည္ မထင္ ''
ဟူ၍ ၀စီကံ၊မေနာကံ ျပစ္မွားေတာ္မူေလသည္။

ထုိခဏ၌ မ်က္လံုးေတာ္ ၂ ဖက္ ကြယ္ေတာ္မူေလသည္။ ထုိသုိ႔ မ်က္လံုးေတာ္ကြယ္သျဖင့္
ဟူးရားတုိ႔အား ေမးရာ''ေဘးေလာင္းေတာ္၊ ဘုိးေလာင္းေတာ္တုိ႔ကို ျပစ္မွားေတာ္မူေသာေၾကာင့္
မ်က္လံုးကြယ္သည္၊ေဘးေတာ္၊ဘုိးေတာ္တုိ႔ကို ေရႊဖေယာင္းတုိင္၊ေငြဖေယာင္းတုိင္၊ပူေဇာ္ဖြယ္ရာ
တုိ႔ျဖင့္ ျပန္လည္ ေတာင္းပန္ပူေဇာ္လွ်င္ မ်က္လံုးေတာ္ ျမင္လတၱံ့'' ဟုေလွ်ာက္ၾကေလသည္။
မင္းၾကီးလည္း ေပါကၠာရာမျပည္ တည္ေထာင္စ သမုဒၵရာဇ္မင္းမွစ၍ ခမည္းေတာ္ ေစာယြမ္းတုိင္
ေအာင္ မင္း ၄၄ ဆက္တုိ႔အရုပ္ကို ေရႊသြန္းျပီး အင္းပ်ဥ္ထက္ ထားျပီးလွ်င္ ပူေဇာ္ေလသည္။

ထုိသို႔ ပူေဇာ္ေသာအခါ ပ်ဴမင္းထီးအရုပ္၊အေနာ္ရထာမင္းေစာအရုပ္၊က်န္စစ္သားအရုပ္ ၃
ရုပ္သာ ငုတ္လုပ္ ထားျမဲအတုိင္းရွိသည္။ က်န္ေသာ မင္းရုပ္တုိ႔မွာ တုံးရရုံး လဲေလသည္။
မင္းၾကီးလည္း မ်က္လံုးေတာ္ျပန္ျမင္ေလသည္။ ထုိေနာက္ ေဘးေတာ္ အေနာ္ရထာေစာအရုပ္၊
ဘုိးေတာ္ေစာလူးအရုပ္၊ ဘုိးေတာ္ က်န္စစ္သား အရုပ္၊ ခမည္းေတာ္ ေစာယြမ္း အရုပ္၊ ေဘးေတာ္
သူရဲၾကီး ေညာင္ဦးဘီးအရုပ္၊ငေထြးရူး အရုပ္၊ ငလံုးလက္ဖယ္အရုပ္၊ တုိ႔ကို ေရႊဂူၾကီးဘုရား
အတြင္း၀ယ္ကမၸည္းႏွင့္ ထားေတာ္မူေလသည္။
--------------------------------------------
(အေလာင္းစည္သူ နတ္ရြာစံျခင္း)

အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီးတြင္ သားေတာ္ႏွစ္ပါးရွိရာ သားေတာ္ၾကီးမွာ ဖခင္ႏွင့္ မတည့္သျဖင့္
ထြန္တံုး ပူတက္ ( ယခုမႏၲေလးျမိဳ႔ အေရွ့ေတာင္ဘက္အရပ္ ) တြင္ျပည္ရြာျပဳျပီး ေနေလသည္။
မင္းၾကီးက သားေတာ္အလတ္ နရသူကို ျပည္ထဲအမူကို စီရင္ေစသည္။ နရသူမယ္ေတာ္ကား က်န္စစ္သား၏အမတ္ျဖစ္ေသာ ဓမၼက်င္သမီး ျဖစ္ေလသည္။ ထုိအမတ္သမီးကို မင္းၾကီး
နန္းတင္ေတာ္မူ၍ မိဖုရားအရာလည္း မေရာက္၊ ေမာင္းမငယ္လည္း မဟုတ္ေပ။

အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီးသည္ မင္းစည္းစိမ္ အႏွစ္ ၇၀ တုိင္တုိင္ သာသနာေတာ္ျမတ္
အက်ိဳးတုိ႔ကို ျပဳေဆာင္ေတာ္မူရင္း သက္ေတာ္ ၈၅ ေရာက္ေသာ္ သည္းသန္စြာ နာေတာ္မူသည္
ကို သားေတာ္ နရသူက နန္းေတာ္မွ ခ်၍ ေရႊဂူဘုရားတြင္ ထားေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း သတိရေတာ္မူေသာအခါ '' င့ါနန္း မဟုတ္တကား '' ဟုမိန္႔ေတာ္မူေလသည္။
ကိုယ္လုပ္ေတာ္တုိ႔လည္း '' နန္းေတာ္မဟုတ္ ေကာင္းမူေတာ္ '' ဟုေလွ်ာက္ၾကေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း သားေတာ္ နရသူ အစီအရင္ ဟုၾကားေသာ္ ၾကီးစြာေသာ အမ်က္ျဖစ္လ်က္
ကိုယ္လံုးေတာ္ မီးကဲသို႔ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိအေၾကာင္းကို နရသူ ၾကားေသာ္ မင္းၾကီးက
အမတ္တုိ႔အား အမိန္႔ေပးမည္ကို ေၾကာက္သျဖင့္ ထုိညတြင္ မင္းၾကီးဆီသြားျပီး ေခါင္းအံုးျဖင့္
ဖိသျဖင့္ နတ္ရြာစံေလသည္။
-------------------------------
(ရက္စက္ေသာနသူမင္းအေၾကာင္း)

အေလာင္းစည္သူမင္းနတ္ရြာစံေသာ္ သားေတာ္ၾကီးျဖစ္ေသာ မင္းရွင္ေစာသည္ မင္းျပဳအံ့ဟု
ဆိုကာ ပုဂံျပည္သုိ႔ခ်ီလာေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ နရသူက ပုဂံတစ္ျပည္လံုး ဘုရားကဲ့သို႔
ကုိးကြယ္ေသာ သပိတ္သည္သား ပံ့သကူမဟာေထရ္ကို ေလွ်ာက္ေလသည္။'' အရွင္ဘုရား ေနာင္ေတာ္မင္းရွင္ေစာသည္ ခမည္းေတာ္မရွိေသာအေၾကာင္းကို ၾကားေတာ္မူလွ်င္
ေရအား၊ၾကည္အား၊ ျဖင့္ခ်ီလာေတာ္မူေလျပီ ၾကာေသာ္ျပည္ထဲအေရး ျဖစ္ေလျပီ၊
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရွိေသာေၾကာင့္ဓားတစ္စင္း၊ျမင္းတစ္စီးျဖင့္သာအလ်င္ၾကြေတာ္မူ၍ကၽြန္ေတာ္
မ်ိဳးနန္းတက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း''ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ပံ့သကူမဟာေထရ္လည္း''ငါ ေခၚ၍
ေရာက္ေသာအခါ မင္းမေျမွာက္လွ်င္ ငါ အျပစ္ျဖစ္အံ့ ထုိ႔ေၾကာင့္ သင့္ကို ငါမယံု'' ဟု မိန္႔ေလသည္။

နရသူလည္း ''ေနာင္ေတာ္ ေရာက္လွ်င္ ေနာင္ေတာ္ဓားကိုထမ္းျပီး နန္းတင္ပါမည္''ဟု
သစၥာၾကီးစြာျပဳေလသည္။ (တခ်ိဳ႔ ရာဇ၀င္တြင္ ကုန္းပိုး၍ နန္းတက္သည္ ဟုေရးသားၾကပါသည္။)
ပံ့သကူမေထရ္လည္း နရသူ စကားကို ယံုျပီး မင္းရွင္ေစာကို ေဖ်ာင္းျဖေလသည္။ မင္းရွင္ေစာလည္း မဟာေထရ္စကားကို ယံုျပီး မဟာေထရ္ႏွင့္ အတူ နန္းေတာ္သုိ႔လုိက္ေလသည္။ လက္ပံဆိပ္သုိ႔
ေရာက္လွ်င္ နရသူလည္္း သစၥာျပဳသည့္အတုိင္း ေလွသို႔ဆင္း၍ ေနာင္ေတာ္ဓားကိုထမ္းျပီး
နန္းတင္ေလသည္။

ဘိသိက္သြန္းျပီး ထုိညဥ့္တြင္ စားေတာ္၀ယ္ ေဆးခတ္ေသာေၾကာင့္ မင္းရွင္ေစာ အနိစၥ ေရာက္
ေလသည္။ မင္းရွင္ေစာ အနိစၥေရာက္ေသာ္ နရသူ နန္းတက္ေလသည္။ ထုိသို႔ ေဆးခတ္၍ အနိစၥ ေရာက္ေၾကာင္း ၾကားလွ်င္ နန္းေတာ္သုိ႔သြား၍ မင္းဆိုး၊မင္းညစ္၊ နင္ကား သံသရာ၀ယ္ ခံရအံ့
ေသာမေကာင္းမူကိုမေၾကာက္၊ဤစည္းစိမ္ကိုရလွ်င္နင္၏ခႏၶာကိုယ္သည္မအို၊မေသျပီဟူ၍
မွတ္သည္ေလာ၊ေလာကတြင္္နင့္ထက္ပ်က္ေသာ မင္းမည္သည္ကား မရွိ
(ပုဂံေခတ္တုန္းကို ဆိုလိုသည္)ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။

နရသူလည္း '' အရွင္ျမတ္တုိ႔ သစၥာခံသည့္အတုိင္း နန္းတက္ပါသည္ '' ဟုျပန္လည္ ေလွ်ာက္တင္
ေလသည္။ ပံ့သကူမေထရ္လည္း ''လူ႔ျပည္တြင္ နင့္ထက္ ဆိုးရြား ညစ္ညမ္းေသာ သူ မရွိ ''
မိန္႔ေတာ္မူျပီးသိန္းခိုကၽြန္းသို႔ၾကြေလသည္။နရသူသည္ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာမင္းျဖစ္ေလသည္။
မွဴးမတ္၊တုိ႔အေပါင္းလည္း ေၾကာက္ရြံ့ကုန္ေလသည္။

တခ်ိဳ႔ရာဇ၀င္တြင္ နရသူ သည္ ဘုရားရွင္ တန္႔ၾကည့္ေတာ္ဖ်ာတြင္ ၾကြေတာ္မူစဥ္ နရသူအေလာင္း
ကား ေတာင္ေစာင့္ဘီလူးျဖစ္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားကို အင္ဖက္ ၃ ခ်ပ္ ကာဖူးေသာ ေၾကာင့္
ျမတ္စြာဘုရားက ဤဘီလူးသည္ ေနာင္ေသာ္ ဤျပည္၀ယ္ မင္း ၃ ၾကိမ္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု
ဗ်ာဒိတ္ေတာ္မူသည္ဟုဆိုၾကေလသည္။နရသူသည္မင္းျဖစ္လွ်င္အေလာင္းစည္သူေပးေသာ
ၾကဘန္မင္းသမီးကိုလည္းကြပ္မ်က္ေလသည္။စြမ္းသန္ေသာ ရဟန္းပ်ိဳတုိ႔ကို လူထြက္ေစျပီး စစ္ထဲ၀င္ခုိင္းေလသည္။ အခ်ိဳ႔ေသာ ရဟန္းတုိ႔လည္း ေၾကာက္ရြံသျဖင့္ သိန္းခုိကၽြန္းသို႔
ၾကြေလကုန္ေလသည္။

နရသူသည္ သူ႔လက္ထက္တြင္ ေကာင္းမူေတာ္ျဖစ္ေသာ ဓမၼရံၾကီးကို တည္ခဲ့ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ဓမၼရံၾကီးဘုရားသည္ နရသူက အမ်က္အေစာင္းၾကီးမားေသာေၾကာင့္
သူတည္ေသာ ဘုရားသည္ပုဂံတြင္ အထုအထည္အၾကီးမားဆံုး အျဖစ္ရွိေစခဲ့ျပီး လူေပါင္းမ်ားစြာ၊ပန္းရံဆရာေပါင္း မ်ားစြာကိုစေတးျပီး ဘုရားတည္ခဲ့ေလသည္။
ဘုရားၾကီးကိုလည္း ေစ့စပ္ေသခ်ာလြန္းခဲ့သည္။ အဆိုအရ အပ္တစ္ေခ်ာင္း အုတ္ထဲ
၀င္လွ်င္ ထုိေနရာ တာ၀န္ယူေသာ ပန္းရံဆရာကို သတ္ပစ္ေလသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္နရသူသည္ရက္စက္ၾကဳမ္းၾကဳတ္ေသာမင္းအျဖစ္စာရင္းသြင္းခံရေလသည္။
ခမည္းေတာ္လက္ထက္ဆက္သလာေသာကုလားမင္းၾကီးသမီးသည္နရသူမင္းျဖစ္လွ်င္
နရသူကိုလုပ္ေကၽြးရေလသည္။(ကုလားမင္းသမီး)ဟူသည္သီဟိုဠ္မင္းသမီးတစ္ပါးျဖစ္
္ဟန္တူပါသည္၊သီဟိုဠ္ရာဇ၀င္တြင္ကေမၺာဇသို႔ေပးပို႔သည့္သီဟိုဠ္မင္းသမီး တစ္ပါးကို
ပုဂံဘုရင္က လမ္းခရီးမွ ေတာ္ေကာက္ေၾကာင္း ပါရွိ၏။ )

တစ္ရံတစ္ခါ နရသူသည္ ေရအိမ္တက္ျပီး သန္႔သက္ေရ မယူသည္ကို မင္းသမီး ျမင္ေလေသာ္
ရြံသျဖင့္ မခ်ဥ္းမကပ္ေနသည္ကိုမင္းၾကီးကအမ်က္ထြက္သျဖင့္သန္လ်က္ျဖင့္ခုတ္ေလသည္။
ထုိအေၾကာင္းကိုခမည္းေတာ္ ကုလားမင္းၾကီး ၾကားေသာ္ ကုလားသူရဲေကာင္း ရွစ္ေယာက္
ကိုေရြးျပီး '' ဟယ္အခ်င္းတုိ႔ ငါ့သမီးေတာ္ကို သတ္ေသာမင္း ရွိရာ ပုဏၰားအေယာင္အေဆာင္၍
နင္တုိ႔သတ္ေခ်၊ ထုိမင္းေသလွ်င္ နင္တုိ႔ ကိုယ္ကို သန္လ်က္ႏွင့္ထုိး၍ ေသၾကေလ၊ နင္တုိ႔
သား၊မယားတုိ႔ကို သံုးစြဲမကုန္ေသာ စည္းစိမ္ကို ေပးမည္ ဟု ဆုိျပီးလႊတ္ေလသည္။

သူူရဲတုိ႔လည္း ကုလားမင္းၾကီး ဆုိသည့္အတုိင္း ခရုသင္းကို ခါး၀ယ္ပုိက္လ်က္ ေပါကၠာရာမသို႔
လာေလသည္။ေရာက္ေသာ္မင္းၾကီးသည္အလြန္ဘုန္းၾကီးေသာမူေသာေၾကာင့္ကုလားမင္းၾကီးမ
ွဘိသိက္သြန္းမဂၤလာယူေစရန္လႊတ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ေလေသာ္မင္းၾကီးလည္းခြင့္ျပဳသျဖင့္
ပတ္ပတ္ရံျပီးေသာ္မဂၤလာျပဳဟန္လုပ္ျပီးမင္းၾကီးကို သန္လ်က္ျဖင့္ ခုတ္ေလသည္။ ကုလားတုိ႔
လည္းမိမိကိုယ္ကို သန္လ်က္ျဖင့္ထုိးျပီးေသေလသည္။မင္းၾကီးလည္း အနိစၥေရာက္ေလသည္။
ထုိအခါမွ သမိုင္းတြင္ ကုလားလက္ထဲက်သျဖင့္ ကုလားက်မင္းဟု ေခၚဆုိၾကေလသည္။



(ဓမၼာရံၾကီးဘုရား )
---------------------------------------------------------------------------
သမုိင္းထဲကျမန္မာမင္းတုိ႔ရဲ႔ပုံရိပ္္မ်ား ဘေလာ႔ထဲက ထပ္မံတင္ျပလုိက္ပါတယ္။

မ်ွေဝခံစာနူိင္ၾကပါေစ။

*ျမတ္ေလးငုံ*

01 September 2009

*ေစာလူမင္း*

*ေစာလူမင္း*နန္းက်ရျခင္းအေၾကာင္းကိုသမုိင္းထဲကပုံရိပ္မ်ားဘေလာ႔ကေန
ထပ္မံျဖန္႔ေဝေပးလုိက္ပါတယ္။

သကၠရာဇ္ ၃၉၇ တြင္ အေနာ္ရထာမင္း၏ သားေတာ္ျဖစ္ေသာ ေစာလူးမင္းသား
နန္းတက္ေလသည္။ ေစာလူးမင္းသား နန္းတက္ေသာ္ ပညာရွိတုိ႔က
က်န္စစ္သားမင္းကို ျပန္လည္ ေခၚယူခိုင္းရန္ေလွ်ာက္ၾက သျဖင့္
ေစာလူးမင္းလည္း ေခၚေစခဲ့သည္။ ေစာလူမင္းသား မိမိ ငယ္စဥ္ကတည္းက
အထိန္းသား ျဖစ္ေသာ ငရမန္ကိုလည္း ဥႆာပဲကူးျမိဳ႔ကို ေပးသနားေတာ္မူေလသည္။
တစ္ရံေရာအခါ မင္းၾကီးႏွင့္ငရမန္ အန္ကစားၾကရာတြင္ ငရမန္ႏုိင္၍
လက္ခေမာင္းခတ္ေလသည္။ ထုိအခါ မင္းၾကီးက နင္ ငါ့ကို အန္တစ္ပြဲမွ်
ႏုိင္သည္ကို လက္ခေမာင္းခတ္သည္ကား နင္ေယာက်ာ္း ဟုတ္ႏုိးေသာ္
နင္စားေသာ ပဲကူးႏွင့္ ပုန္ကုန္ေလ ဟု မိန္႔ေလသည္။ ငရမန္လည္း
အကယ္ေလာ ဟု ေမး၏။ မင္းၾကီးလည္း ငါတုိ႔မင္း မည္သည္ကား မဟုတ္ေသာ
စကားကို မဆိုဟု မိန္႔ျပီး အတြင္းေတာ္သုိ႔ ၀င္ေလသည္။

ငရမန္သည္ ၾကံ၍ေနေသာသူျဖစ္သည္ႏွင့္ မိမိ စားေသာ ပဲကူးသို႔ သြားေလျပီးေသာ္
ရဲမက္ဗိုလ္ပါတုိ႔ကို ေကာင္းစြာ စုရုံးျပီး ေပါကၠာရာမသို႔ ခ်ီလာေလသည္။
မင္းေစာလူးလည္း ငရမန္ ခ်ီလာျပီဟုၾကားေသာ္ ရဲမက္၊ဗိုလ္ပါ၊တို႔ကို စုရုံးျပီး
က်န္စစ္သား ျဖင့္ အလ်င္ခ်ီေစေလသည္။ မင္းၾကီးကား ေနာက္တပ္မျပဳ၍
ခ်ီေတာ္မူေလသည္။ ငရမန္လည္း ဤသို႔ၾကံ့ေလသည္။ '' က်န္စစ္သားသည္
စစ္အရာ၌ လိမၼာလွသည္၊ ၀ကၤ၀ုတၱိျဖင့္ စီရင္မွသာ ေအာင္ျမင္လြယ္မည္ ''
ဟု ၾကံ့ျပီးေသာ္ ႏီွးျဖင့္ ဆင္ရုပ္၊လူရုပ္မ်ားကို လုပ္ျပီးေသာ္ ၀ွက္ထားေလသည္။
က်န္စစ္သား ႏွင့္ မင္းေစာလူးလည္း ငရမန္ စခန္းခ်ေသာ ျပည္ေတာ္သာကၽြန္းအနီးသို႔
ေရာက္ေသာ္ မိုးခ်ဳပ္သျဖင့္ နံနက္မွ တုိက္မည္ဟု တပ္ခ်၍ ေနေလသည္။
ငရမန္လည္း ပရိယာယ္ျဖင့္ စစ္ငင္သံ ျပဳ၍ ခ်ီတက္လာဟန္ လုပ္သည္ကို
က်န္စစ္သားလည္း မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ ထြက္တုိက္ေလေသာ္ ရႊံတြင္ က်၍
ကၽြံၾကေလသည္။ မင္းေစာလူး၏ ဆင္ေတာ္လည္း မထြက္ႏုိင္ျဖစ္သျဖင့္
ဆင္ထက္က ေျပးျပီး ေတာအုပ္ တစ္ခု၌ ေညာင္ေခါင္းတြင္ ၀င္ျပီး ေနေလသည္။
စစ္သည္တုိ႔လည္း ပ်က္၍ ေျပးရေလသည္။

က်န္စစ္သားလည္း ျမင္းႏွင့္ တစ္ညဥ့္လံုး လာခဲ့ေလသည္။ မိုးေသာက္တြင္
ပုဂံသို႔ေရာက္ေလေသာ္ မွ်ဳးမတ္၊ တုိ႔က ငါရွင္ ေစာလူးမရွိျပီးေသာ္ အရွင္မင္းၾကီးမွ
တစ္ပါး ဤျပည္ကို စိုးအုပ္ထုိက္သူ မရွိျပီ ဟု ဆိုျပီး မင္းေျမာက္တန္ဆာ
တုိ႔ကို ဆက္ေလသည္။ က်န္စစ္သားလည္း'' ငါ့အရွင္ ရွိ၊ မရွိ စူးစမ္းဦးမည္''
ဟု ဆိုကာ မင္းေစာလူး သတင္းစံုစမ္းခိုင္းေလသည္။ မင္းေစာလူးလည္း
စားေတာ္ ၃ နပ္ တုိင္ေအာင္ မစားရသည္ ႏွင့္ ငတ္မြတ္ေတာ္မူလွေသာေၾကာင့္
ေညာင္ေခါင္းမွ ထြက္၍ ေနေလေသာ္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ထင္းေခြလာသည္ကို
ျမင္သျဖင့္ '' အဖုိးအတုိင္းမသိေသာ သည္ လက္စြပ္ကို သင္ယူ၊ သည္ ထမင္းထုပ္ကို
ငါ့အား ေပးပါ၊ ငါ့ကို ေတြ႔သည္ ဟူ၍လည္း မေျပာပါႏွင့္ '' ဟု ႏူတ္ပိတ္ေတာ္မူလုိက္၏။
ထင္းေခြေသာ ေယာက်ာ္းလည္း ကတိေပးျပီး လက္စြပ္ယူကာ ျပန္ေလသည္။
ထုိေယာက်ာ္ကား ငရမန္၏ တပ္သား ျဖစ္လ်က္ တပ္ထဲတြင္ လက္စြပ္ကို
မျပရမေနႏုိင္သျဖင့္ ဟုိလူျပ၊သည္လူျပ ျပီး မည္မွ် တန္ေၾကာင္း ေမးရာက
ငရမန္နားၾကားေသာ္ လက္စြပ္ကုိ ယူၾကည့္ေသာ္ ေစာလူးမင္း လက္စြပ္မွန္းသိသျဖင့္
ထင္းေခြ ေယာက်ာ္အား စစ္၍ ေမးေလသည္။

ေယာက်ာ္လည္း အလြန္နာက်င္သျဖင့္ ေျပာျပေလရာ ေစာလူးမင္းကို ဖမ္းမိေလသည္။
က်န္စစ္သားလည္း ငရမန္ ေစာလူးမင္းကို ဖမ္းမိသည္ ဟု ၾကားေသာ္ အရွင္ကို
ကယ္ရန္ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ က်န္စစ္သားလည္း ေစာလူးမင္းကို ငါ့အရွင္သား
ခ်မ္းေျမ့စြာလုိက္ေတာ္မူ ဟူ၍ ပခံုးထက္တြင္ တင္ျပီး ေျပးေလသည္။ ေစာလူးလည္း
ဤသို႔ ၾကံ့ေလသည္။'' က်န္စစ္သားသည္ ငါ့ခမည္းေတာ္လည္း မ်က္ဖူးသသူ၊
ငါလည္း မ်က္ဖူးသသူ ျဖစ္သည္၊ ငါ့ကိုသတ္လုိ၍ ခုိးသည္ဟု ထင္သည္၊ ငရမန္မူကား
ငါ့အထိန္းသားျဖစ္လ်က္ ငါ့ကို မသတ္တန္ရာ ဟူၾကံျပီးေသာ္ က်န္စစ္သား
ငါ့ကို ခိုးသည္'' ဟူ၍ ေအာ္ေလသည္။ က်န္စစ္သားလည္း မင္းဆိုးမင္းညစ္.....
မြန္တုိ႔လက္တြင္ ေခြးေသ၊၀က္ေသ၊ ေသရစ္ေလေတာ့ ဟုဆုိ၍ ပစ္ခဲ့ေလသည္။
ငရမန္စစ္သည္တုိ႔ လုိက္ေသာေၾကာင့္ ေရသို႔ဆင္းျပီး အေနာက္ဘက္သို႔ ကူးေလသည္။
ယင္းေသာအခါ ပင္ပန္းစြာ ရွိသည္ကို ကၽြန္းငယ္ေတြ႔သျဖင့္ တက္ျပီးနားေလသည္။

ထုိေနာက္ ေလွငယ္ေတြ႔ေသာ္ ေအာင္သာ တစ္ဖက္သို႔ သြားေလသည္။ ဤတြင္
မင္းမဟာဂီရီနတ္က က်န္စစ္သားအား ကၽြန္းမ်ား၊ေလွငယ္မ်ား ဖန္ဆင္းျပီး
ကူညီေၾကာင္း တစ္ခ်ိဳ႔ ရာဇ၀င္မ်ား တြင္ ဆုိထားေလသည္။ ငရမန္လည္း
ေစာလူးမင္းကို ပ်ဴမင္းထီး ငွက္ၾကီးေခါင္းျမွပ္ရာအႏုရာဓ ဟူေသာအရပ္တြင္
ကြပ္ေလရာ ကံကုန္ေလသည္။ ေစာလူးမင္းသည္ နန္းကို စံေသာ သက္တမ္းတြင္
အေနာ္ရထာ တည္ခဲ့ေသာ ေရႊစည္းခံုကိုလည္း ဆက္မတည္ တစ္ေန႔တစ္လံုး
ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ မ်ားျဖင့္သာ ေသစားေပ်ာ္ပါးခဲ့ေလသည္။ ယခု က်န္စစ္သား
ကယ္ေသာအခါတြင္လည္း ဥာဏ္ပညာကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေလေသးသည္။
ထုိေၾကာင့္ သမိုင္းဆရာမ်ားက ေစာလူးအား မင္းယုတ္၊မင္းညစ္၊မင္းညံ့ဟု ဆိုၾကေလသည္။

မွ်ေဝခံစားနူိင္ၾကပါေစ။

*ျမတ္ေလးငုံ*

*ပုံဂံေခတ္ မင္းဆက္မ်ား အေၾကာင္း*

*ပုံဂံေခတ္ မင္းဆက္မ်ား အေၾကာင္း*ကိုထပ္တင္ျပေပးပါမယ္။(သမုိင္းထဲကပုံရိပ္
မ်ားထဲ)ကပါဘဲထပ္ျဖန္႔ေဝေပးလုိက္ပါတယ္။ပုံဂံေခတ္ကမင္းဆက္မ်ားကေတာ႔
အေနာ္ရထာမင္း၊ ေစာလူးမင္း၊ က်န္စစ္သားမင္း၊ အေလာင္းစည္သူမင္း၊ နရသူမင္း၊
က်စြာမင္း၊ နရပတိစည္သူမင္း၊ နရသီဟပေတ့မင္း၊ ေက်ာ္စြာမင္း၊တုိ႔ပါဘဲ။

အေနာ္ရတာမင္းျပဳရျခင္းအေၾကာင္းအေနာ္ရထာမင္းေစာသည္ မိမိအလံုး
အရင္ႏွင့္ျပည္စံုေသာ္ ပုဂံသို႔ခ်ီလာေလသည္။ ေနာင္ေတာ္ကို နန္းကိုတည္း
ေပးမည္ေလာ စစ္ကိုျပဳမည္ေလာဟု ေစေတာ္မူေလသည္။ စုကၠေတးလည္း
ထုိစကား ၾကားေသာ္ ျပင္းစြာေသာ အမ်က္ထြက္လ်က္ ''ခံတြင္းတြင္မွ်
ႏုိ႔ဖတ္မစင္ေသးသူျဖစ္လ်က္ ငါ့ကို တုိက္မည္ အမတ္ ဗိုလ္ပါတုိ႔ ၾကည့္၍သာ
ေနေစ။ ငါႏွင့္ ျမင္းတစ္စီးခ်င္း တုိက္မည္ ''ဟူ၍ ျမင္းႏွင့္ထြက္လာေလသည္။
အေနာ္ရထာေစာလည္း '' ေနာင္ေတာ္ ငါထက္ ၾကီးသသူျဖစ္သည္၊
အလ်င္ထုိးေလ '' ဟု မိန္႔ေလသည္။ ေနာင္ေတာ္ စုကၠေတးလည္း
ညီေတာ္ကို လွံျဖင့္ထုိးေလ၏။ သို႔ေသာ္ အေနာ္ရထာက သၾကားမင္းဆက္ထား
ေသာ အရိႏၵမာလွံျဖင့္ ဆီးတားသျဖင့္ လွံမွာ အေနာ္ရထာကို မထိပဲ ေျမသို႔က်ေလသည္။

စုကၠေတးလည္း မိမိ ထုိးေသာ လွံခ်က္သည္ ညီေတာ္သို႔ မေရာက္ဘဲ
ေျမသို႔ခသည္ကို ျမင္ေသာ္ အလြန္ ေၾကာက္ရြံျခင္း ျပင္းသည္ ျဖစ္ျပီး
တုန္တခိုက္ ရွိေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ အေနာ္ရထာေစာက အရိႏၵာမာလွံျဖင့္
ထုိးရာ ေနာက္ေက်ာမွ အေရွ့ သို႔ေပါက္ထြက္ေလရာ စုကၠေတး၏ ျမင္းလည္း
လန့္သည္ျဖစ္ျပီး ေျပးေလရာ ျမစ္ကမ္း နားတြင္ အနိစၥေရာက္ေတာ္မူေလ၏။
ထုိအရပ္ကို ျမင္းကပါ ဟု ယခုတုိင္ေအာင္တြင္၏။ အေနာ္ရထာမင္း သည္
ေနာင္ေတာ္ကို လုပ္ၾကံ့ျပီးေသာ္ ခမည္းေတာ္ကို မင္းလုပ္ရန္သြားပင့္ေလသည္။
သို႔ေသာ္ ခမည္းေတာ္ က ငါ့ကား အသက္အရြယ္ၾကီးျပီ၊အေမာင္သာျပဳေလာ ဟု
မိန္႔လႊတ္ေလ၏။ သကၠရာဇ္ ၃၆၄ တြင္ အေနာ္ရထာမင္းေစာ နန္းတက္ေလသည္။

အေနာ္ရထာမင္းသည္ ေနာင္ေတာ္ကို ငါ့သတ္မိသည္ဟု စိတ္ဆင္းရဲေနေလသည္။
ေျခာက္လတုိင္ေအာင္ ေကာင္းစြာ စက္ေတာ္မေခၚႏုိင္ပဲ ရွိေနေလသည္။ ထုိအခါ
သိၾကားမင္းမွ လာ၍အိပ္မက္ေပးေလ၏။ မင္းၾကီး ေနာင္ေတာ္ၾကီးအား
ျပစ္မွားမိသည္ကို ေခါင္းပါးေစ လုိေသာ္ ဘုရား၊ဂူ၊ေက်ာင္း၊တန္ေဆာင္း၊
ဇရပ္တုိ႔ကုို မ်ားစြာ ကုသိုလ္ျပဳ၍ ေနာင္ေတာ္အား အမွ်ေ၀ေလ။
ထုိမွ တစ္ပါး ေရတြင္း၊ေရကန္၊ ဆည္ေျမာင္း၊လယ္ေခ်ာင္း တုိ႔ကို
မ်ားစြာစီရင္ေလဟု အိပ္မက္ေပးေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ပုဂံျပည္တြင္
ဗုဒၶသာသနာေတာ္မထြန္းကားေသးေပ။

(မႏူဟာဘုရား )

အေနာ္ရထာမင္းေစာ လလ္ထက္ေတာ္၌ ေပါကၠာရာမ ဟု တြင္ေလ၏။ ထုိျပည္တြင္
မင္းအဆက္ဆက္တုိ႔သည္ သမထီးအရပ္၌ သီတင္းသံုးေသာ အရည္းၾကီးသံုးက်ိပ္ႏွင့္
တပည့္ေျခာက္ေသာင္းတုိ႔ အဆံုးအမကိုခံ၍ မွား ေသာအယူ၌ တည္ၾကကုန္၏။
ထုိအရည္းရဟန္းတို႔ အယူျဖင့္ အသီးသီးယူၾကကုန္၏။ မိမိတုိ႔ ဆႏၵႏွင့္ေလ်ာ္စြာ
က်မ္းျပဳ၍ လူတုိ႔အား လွည့္ပတ္ျဖားေယာင္း၏။ ထုိသူတုိ႔ ေဟာေသာတရားကား
သူ႔အသက္ကို သတ္မိေသာသူ တုိ႔သည္ ပရိတ္ရြတ္ေသာ္ လြတ္၏။
မိဘကို သတ္မိေသာသူသည္လည္း ထုိထုိေသာ ပရိတ္ကိုရြတ္လွ်င္ ေပ်ာက္၏
ဟုစသျဖင့္ မဟုတ္ မတရားေသာ အဓမၼတုိ႔ကို ဓမၼဟူ၍ ေဟာၾကား၏။

ထုိမွတစ္ပါး မင္းမွ အစျပဳ၍ ျပည္သူတုိ႔ သားသမီးတုိ႔ကို ထိမ္းျမားမဂၤလာ
ျပဳအံ့ေသာအခါ ဆရာတုိ႔အား ပန္းဦးေပးသည္ဟူ၍ ညဦးက ထုိသူတုိ႔ အထံသို႔
ပို႔ရေလ၏။ မိုးေသာက္မွ လႊတ္၍ ထိမ္းျမားရေလသည္။ ထုိသို႔ မျပဳေသာ္
ၾကီးစြာေသာ အျပစ္ကို ခံရမည္ဟူ၏။ ဤသို႔ မဟုတ္မတရားေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ကို
မင္းၾကီး သည္္ ပါရမီေတာ္ ရွိသည္ ႏွင့္ အညီယံုေတာ္ မမူေခ်။ အားေပးျခင္းလည္း မျပဳေပ။ ေနရင္းတုိင္းေနေသာ္ တစ္ေန႔၌ မုဆိုးတစ္ေယာက္ လူရုိင္းတစ္ဦးကို ဖမ္းမိလာေၾကာင္း
မင္းၾကီးကို ေလွ်ာက္တင္ေလသည္။ ထုိသူကား ရွင္အရဟံပင္ျဖစ္သည္။

အေနာ္ရထာမင္းလည္း ရွင္အရဟံကို ေတြ႔ေသာ္ လူရုိင္းမဟုတ္တန္ရာ
ျမင့္ျမတ္ေသာလူျဖစ္တန္ရ၏။ ျမင့္ျမတ္ေသာသူ မွန္လွ်င္ ျမင့္ျမတ္ေသာ
ေနရာတြင္ ထုိင္လိမ့္မည္ဟု ၾကံ့့စည္လ်က္ အေဆြ သင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ
ေနရာတြင္ ထုိင္ပါေလာ ဟု မိန္႔ေလေသာ္ ရွင္အရဟံက ရာဇပလႅင္ေပၚသို႔
သီးတင္းသံုးေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း အလြန္ၾကည္ႏူးလ်က္ ငါ့ရွင္ကား
အဘယ္သူ၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ ျဖစ္ေတာ္မူသနည္း၊ ဘယ္အရပ္မွ ၾကြလာေတာ္မူသနည္း၊
အဘယ္သူ၏ အဆံုးအမကို ခံယူေတာ္မူသနည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ရွင္အရဟံလည္း
ငါ့၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ကား ဣတိပိေသာ အစရွိေသာ ဂုဏ္ေတာ္ ၉ ပါး၊ ဣႆရိယ
အစရွိေသာ ဘုန္းေတာ္ ၆ပါး၊ ဥာဏအစိေႏၲယ် အစရွိေသာ အစိေႏၲယ် ၄ ပါးႏွင့္
ျပည္စံုေတာ္မူေသာ သမၼာသမၺဳဒၶ အမ်ိဳးအႏြယ္တည္း ဟု မိန္႔ေလသည္။

အဘယ္သူ၏ အဆံုးအမကို ခံသနည္း ဆိုရာတြင္ သမၼာသမၺဳဒၶ အမည္ေတာ္
ရွိေသာ ဘုရားသခင္၏ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ ခဲခက္နက္နဲလွေသာ
ေဒသနာေတာ္မွ လာေသာ အဆံုးအမေတာ္ကို ခံသည္ ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။
အေနာ္ရထာမင္းလည္း အလြန္ပီတိေသာမနႆ ျဖစ္လ်က္ တရားေဟာရန္
ေလွ်ာက္တင္ေလသည္။ ရွင္အရဟံလည္း သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးအား
နိေျဂာဓသာမေဏ ေဟာေတာ္မူေသာ အပၸမာဒ အစရွိေသာ တရားေတာ္ကို
ေဟာေတာ္မူေလသည္။

ထုိအခါ မင္းၾကီးလည္း ယခုဘုရားရွင္ ဘယ္အရပ္တြင္ သီတင္းသံုးသနည္း၊
ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူေသာတရားကား အေရအတြက္ မည္မွ်နည္း၊
ဘုရားသခင္တပည့္သားေတာ္သည္ ကားငါ့ရွင္မွ တစ္ပါး အျခားရွိသေလာဟု
ေလွ်ာက္တင္ေလသည္။ ထုိအခါ ရွင္အရဟံမွ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတာ္ မူေသာ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ပရိနိဗၺန္ျပဳေတာ္မူေလျပီ။ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ
တရားေတာ္ အေရအတြက္ကား ဓမၼ၀ိနယ အားျဖင့္ ၂ ပါး၊ ပိဋကတ္အားျဖင့္ ၃ ပါး၊
နိကာယ္အားျဖင့္ ၅ပါး၊ အဂၤါအားျဖင့္ ၉ပါး၊ ဓမၼကၡႏၶာအားျဖင့္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ရွိ၏။
ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို ယခု သထံုျပည္တြင္ ပိဋကတ္အစံု ၃၀ ရွိ၏။ ငါမွတစ္ပါး ပရမတၱသံဃာ၊သမၼဳတိသံဃာတုိ႔သည္ အမ်ားရွိၾကကုန္၏ ဟူ၍မိန္႔ေတာ္ မူေလသည္။

ထုိအခါ မင္းၾကီးမွ ငါ့ရွင္မွတစ္ပါး ကိုးကြယ္မရွိေတာ့ျပီ။ ငါ့ရွင္ အဆံုးအမကို
အကၽြႏု္ပ္ ခံယူေတာ့ မည္ဟူ ၍ ရတနာအတိျပီးေသာ ေက်ာင္းေတာ္ကို
ေဆာက္လုပ္လွဴေတာ္မူေလသည္။ တိတၳိျဖစ္ေသာ အရည္းတုိ႔ အယူကိုလည္း
ပယ္ေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ မင္းႏွင့္ ျပည္သူအေပါင္းတုိ႔လည္း ေကာင္းေသာတရား၌
တည္ၾကကုန္ေလသည္။

ရွင္အရဟံလည္း အေနာ္ရထာမင္းေစာအား ဤသို႔မိန္႔ၾကားေလသည္။ ဘုရားရွင္
သာသနာေတာ္ ၃ ပါးတြင္ ပရိယတၱိ သာသနာေတာ္ရွိမွ ပဋိိပတၱိ သာသနာေတာ္ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ပဋိပတၱိသာသနာေတာ္ ျဖစ္မွ ပဋိေ၀ဓ သာသနာေတာ္ျဖစ္သည္။ ပရိယတၱိဟူေသာ
ပိဋကတ္ ၃ ပံုလည္း မရွိေခ်ေသး၊ ဘုရားရွင္ သရီရဓာတ္ေတာ္၊ ေမြေတာ္လည္း
မရွိေခ်ေသးျဖစ္သည္။ ေမြေတာ္၊ဓာတ္ေတာ္၊ ပိဋကတ္က်မ္းဂန္ရွိေသာ
ျပည္ရြာတုိင္းကားသို႔ လက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတာင္းေစ၍ ရသည္ျဖစ္မွ
သာသနာေတာ္ အစဥ္ရွည္စြာ တည္ရာသည္ ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္ မူေလသည္။
အေနာ္ရထာမင္းေစာလည္း အဘယ္တုိင္းႏုိင္ငံ၌ ေတာင္းေသာ္ ရလတၱံ နည္း
ဟူ၍ ေလွ်ာက္ေလ ေသာ္ ရွင္အရဟ့လည္း သထံုျပည္တြင္ ပိဋကတ္ ၃ ပံု ကို
တစ္စံု ေခၚ၍ အစံု ၃၀ ရွိ၏၊ ေမြေတာ္၊ဓာတ္ေတာ္ လည္းမ်ားစြာ ရွိ၏ ဟု မိန္႔ေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း လက္ေဆာင္မ်ားစြာ စီရင္ေတာ္မူျပီး လိမၼာေသာ အမတ္ တစ္ေယာက္ကို
သာယာေခ်ငံစြာေသာ စကားျဖင့္ သထံုျပည္သုိ႔ ေစ၍ ေတာင္းေစ၏။ သို႔ေသာ္
သထံုမင္းသည္ မေကာင္းေသာ စကားမ်ားကို ျပန္လည္ မေခ်မငံေျပာလႊတ္ ေလသည္။
ထိုစကားကို အေနာ္ရထာမင္းၾကားေသာ္ ၾကီးစြာေသာ အမ်က္ျဖစ္လ်က္
ႏုိင္ငံေတာ္ရွိ သူရဲသူခက္ အေပါင္းတုိ႔ကို စုရုံးလ်က္ ေရေၾကာင္း၊ၾကည္းေၾကာင္း ျဖင့္
သထံုျမိဳ႔သုိ႔ ခ်ီေတာ္မူေလသည္။ ရာဇ၀င္ တခ်ိဳ႔တြင္ အေနာ္ရထာ၏ စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္
အလြန္မ်ားျပားျပီး ေရွ့ကခ်ီေသာ တပ္မ်ား သထံုေက်းရြာနား ေရာက္ေသာ္လည္း
ပုဂံမွ တပ္ထြက္၍ မကုန္ေသးဟု ဆိုၾကေလသည္။

သထံုမင္းလည္း အေနာ္ရထာတပ္ခ်ီလာျပီဟုၾကားေသာ္ ေၾကာက္လန္႔ျပီး
ျမိဳ႔ကိုအခိုင္အမာျပဳေလသည္။ သထံုျမိဳ႔ကား ပေယာဂ အစီအရင္မ်ားျဖင့္
စီမံထားသျဖင့္ အေနာ္ရထာတပ္မ်ား မ၀င္ႏုိင္ရွိေနေလသည္။ အေနာ္ရထာမင္း လည္း
အစီအရင္ေၾကာင့္ဟု ၾကားလွ်င္ မိမိနားတြင္ အမူထမ္းေနေသာ ပန္းဆက္ကုလားကို
ေခၚယူကာ ေမးျမန္းေလေသာ္ ကုလားမွ သထံုျပည့္ရွင္က သူ၏အစ္ကို
ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ျဖတ္ပိုင္းျပီး ျမိဳ႔အႏွံတြင္ ျမဳပ္ႏွံထားေသာ
ေၾကာင့္မ၀င္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း
ထုိကုလားအား ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းမ်ားကို သင္ယူေဆာင္ႏုိင္ေလာ ဟု ေမးေသာ္
ကုလားမွ ယူႏုိင္ေၾကာင္း ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ထုိေနာက္ကုလားသည္
သူ၏ အစြမ္းျဖင့္ သူအစ္ကို ကိုရွာေလေသာ္ နတ္စိမ္းျဖစ္ေနေၾကာင္းေတြ႔လွ်င္
ေမးျမန္းေသာ္ သူအစ္ကိုမွ ျမဳပ္ႏွံထားေသာ ေနရာတို႔ကို ေျပာျပေလသျဖင့္
ထုိကုလားမွ ထုတ္ေဖာ္ႏုိင္ျပီး အေနာ္ရထာမင္းၾကီး ဆက္သေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း သမုဒၵတြင္ ပစ္ခုိင္းေလရာ သမုဒၵရာေရသည္ ထန္းပင္ေလာက္
တက္သည္ဟု ဆိုၾကေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း အစီအရင္တုိ႔ကို ဖယ္ရွားျပီးေသာ္
တုိက္ေလရာ သထံုျမိဳ႔ကို ရေလသည္။ ထုိေနာက္ သထုံမင္းပုိင္ဆိုင္ေသာ
ဆင္ျဖဴ ၃၂ စီး၊ ႏွင့္ က်မ္းတက္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၊ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ပုဂံသို႔
ပင့္ေဆာင္လာေလသည္။ ထုိမွ်မကေသး ပန္းပု၊ပန္းရန္၊ပန္းတေမာ့ အစရွိေသာ
ပညာရွင္အမ်ားအျပားကိုလည္း ပုဂံသုိ႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။
မႏူဟာမင္းမွာ မိမိ၏ ႏူတ္ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ပ်က္ခဲ့ရသည္။ ပုဂံသို႔ ေရာက္ေသာ္
မႏူဟာမင္းကို ျမင္းကပါအရပ္၌ ထားေလသည္။ မႏူဟာမင္း၏ အာႏုေဘာ္ကား
စကားေျပာေသာ္ ခံတြင္းမွ စက္ေျပာင္ေျပာင္ထြက္သည္ဟု ဆုိၾကသည္။

အေနာ္ရထာမင္းေစာလည္း မႏူဟာမင္း အဖူးအျမင္လာ၍ ဦးခ်ေသာအခါ
ၾကက္သီးေမြးညင္းထ၍ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ ရွိေတာ္မူေခ်၏။ ရွည္လတ္ေသာ္
မႏူဟာမင္း ဘုန္းတန္းခိုးအာႏုေဘာ္ကို ညံ့ေစျခင္းငွာ မေနာလင္ပန္းႏွင့္
စားေတာ္ျပင္ျပီး ေသာ္ ဘုရားမွာ တင္ေစ၍ ထုိစားေတာ္ျဖင့္ မႏူဟာမင္းကို
ေကၽြးေတာ္မူေလ၏။ ၾကာေသာ္ မႏူဟာမင္း၏ စက္ေရာက္သည္ ကြယ္ေလသည္္။
မႏူဟာမင္းလည္း သံေ၀ဂၾကီးစြာ ရလ်က္ ေနာင္ေနာင္ငါသည္သာလွ်င္
သူတစ္ပါးႏုိင္ေသာသူ ျဖစ္လို၏ ဟု ဘုရားတည္ကာ ဆုေတာင္းေလသည္။
ယခုအခါ ပုဂံတြင္ မႏူဟာဘုရား ဟုယခုတုိင္ရွိေလသည္။

တစ္ရံေသာအခါ '' ဥႆာပဲကူးသို႔ ဂၽြမး္စစ္သည္ အမ်ားခ်ီလာသည္
စစ္ကူေတာ္မူပါ ဟု '' ဥႆာမင္းက အေနာ္ရထာကို ေလွ်ာက္ေလသည္။
( ဂၽြမ္းစစ္သည္ဆိုသည္မွာ ကေမၺာဒီးယား စစ္သည္ ျဖစ္သည္ )
အေနာ္ရထာမင္းလည္း စစ္သည္ ေလးသိန္း ေစလႊတ္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီးေနာက္
သူရဲေကာင္း ၄ ဦး ျဖစ္ေသာ က်န္စစ္သား၊ငေထြးရူး၊ငလံုးလက္ဖယ္၊ေညာင္ဦးဘီး၊
တုိ႔ကို ေစလႊတ္ေလသည္။ သူရဲေကာင္း ေလးဦးတို႔လည္း ဂၽြမ္းစစ္သည္တုိ႔ကို
ေလးစုကြဲေအာင္လုပ္ျပီး စစ္သူၾကီး တုိ႔ကို ဖမ္းလ်က္ ဥႆာမင္းကို ဆက္ေလေသာ္
မင္းၾကီးလည္း အလြန္၀မ္းေျမာက္လွျပီး ဥႆာမင္းတုိ႔အဆက္ဆက္ ကိုးကြယ္ေသာ
ျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေတာ္ျမတ္ႏွင့္ ေရႊေငြလက္ေဆာင္မ်ားအျပင္ မိမိ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ
ေရႊကဲ့သို႔ အဆင္းရွိ ေသာ မဏိစႏၵာ အမည္ရွိ သမီးေတာ္ကို မင္းၾကီးအား ဆက္သေလသည္။

သူရဲေကာင္းေလးဦးတုိ႔သည္ အလွည့္က် မင္းသမီးကို ေစာင့္ေရွာက္ျပီးေသာ္
က်န္စစ္သားအလွည့္တြင္ မင္းသမီးျဖင့္ ခ်စ္ၾကိဳက္မိေလသည္။ က်န္စစ္သားမွာမူ
မင္း၏သစၥာကို ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း အခ်စ္ဆိုေသာ တဏွာကို
မလြန္ႏုိင္ရာ မဏိစႏၵာျဖင့္ ခ်စ္ၾကိဳက္ေလေတာ့သည္။ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ေသာ္
အေနာ္ရထာသည္ က်န္စစ္သားႏွင့္ မဏိစႏၵာ အေၾကာင္းၾကားလွ်င္ ၾကီးစြာေသာ
အမ်က္ျဖစ္လ်က္ အရိႏၵာမာလွံျဖင့္ ပစ္ေလရာ က်န္စစ္သားကို မထိပဲ ခ်ည္ထားေသာ
ၾကိဳးကို ထိေလသျဖင့္ က်န္စစ္သားလည္း လွံကို ကိုင္၍ ေျပးေလသည္။ ဤတြင္
တခ်ိဳ႔ရာဇ၀င္မ်ားက မင္းမဟာဂီရီနတ္က က်န္စစ္သားကို လွံလႊဲေအာင္ေစာင့္ေရွာက္
လိုက္ေၾကာင္းေရးျပီး တခ်ိဳ႔က အေနာ္ရထာသည္ က်န္စစ္သားကို သားကဲ့သို႔ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသျဖင့္ အမတ္ေတြေရွ့တြင္ အျပစ္မေပးလွ်င္ အာဏာမၾကီးရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်န္စစ္သားကို
လွံခ်က္လႊဲသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။

က်န္စစ္သားလည္း နန္းေတာ္မွ ထြက္ေျပးေလသည္။ နန္းေစာင့္တို႔လည္း
က်န္စစ္သားေျပးသည္ကို မသိသမွ ျပဳၾကေလသည္။ မင္းၾကီးမွ ကုလား ၈ ေယာက္အား
က်န္စစ္သားအား ဖမ္းေစရန္ လႊတ္လုိက္ေလသည္။ ကုလားတုိ႔လည္း
က်န္စစ္သားသည္ ေတာ္၏။ သူအိပ္ခ်ိန္တြင္ ငါတုိ႔သူအား ဖမ္းအံ့ဟု အေနာက္မွ
ျဖည္ျဖည္းလုိက္လာေလသည္။ ေတာစပ္သုိ႔ေရာက္ ေသာ္ က်န္စစ္သားသည္
ေမာပန္းသျဖင့္ အိပ္မည္ျပဳရာ လွံကို ေျမသို႔ ပစ္ေသာ္လည္း မစိုက္ျဖစ္ေနေလသည္။
က်န္စစ္သားလည္း စိတ္တုိသျဖင့္ ေတာထဲသို႔ ပစ္လုိက္ျပီးေနာက္၊ ေနာက္မွ
သြားေကာက္မည္ဟု ၾကံ့လ်က္ အိပ္ေလသည္။ ထုိလွံကား ကုလား ၈ ေယာက္တုိ႔အား
စိုက္မိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေလသည္။ က်န္စစ္သားလည္း ႏုိးရာထျပီး လွံရွာေသာ္
ထုိအျခင္းအရာကို ျမင္လွ်င္ ငါ့သခင္သည္င့ါအား အမွန္ပင္ေသေစလိုသည္ဟု
ၾကံျပီး ေၾကာင္းျဖဴအရပ္တြင္ ေရွာင္ပုန္းေလသည္။

အေနာ္ရထာမင္းသည္ တုိင္းျပည္တစ္၀ွမ္းလွည့္ျပီး ဆည္ေျမာင္းမ်ားဖုိ႔ျခင္း၊
ကန္ေခ်ာင္းမ်ားတူးဖူးျခင္းမ်ားကို ႏုိင္ငံေတာ္ အႏွံျပဳလုပ္ေတာ္မူေလသည္။
ထုိေနာက္ ဆည္ေျမာင္းတုိ႔ကို တူးေဖာ္ျပီးေသာ္ ေပေစ့ တုိ႔ကို ဤသို႔ အဓိဌာန္ျပီး
စိုက္ေလသည္။ ငါသည္ ပုဂံျပည္တြင္ မင္းေနာက္တစ္ၾကိမ္ျဖစ္ေသာ္ ေပေစ့တုိ႔သည္
အပင္ေပါက္ ေစေသာ၀္ ဟူ၍ စိုက္ေလသည္။ တစ္ခါေသာ္ မင္းၾကီး ေနေတာ္မူေသာ
တဲေတာ္ေအာက္တြင္ ဖားငယ္တစ္ခု ျမည္ေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ဖားငယ္မည္
ျခင္းသည္ မည့္အေၾကာင္းနည္းဟု ဟူးရာျဖဴ၊ဟူးရားညိဳတုိ႔ကို ေမးေလေသာ္
ဖားဖုိေသ၍ ဖားမငယ္သည္ လင္ေကာင္ကို ပိုး၍ ငိုသည္ ဟု နားေတာ္ေလွ်ာက္
္ေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ဤအေၾကာင္းကား အသို႔နည္း ဟု ေမးရာ ဟူးရားတုိ႔ကို
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေသာ အရွင္သည္ အရိမဒၵနာ ေပါကၠာရာမ ေနျပည္ေတာ္ မေရာက္မီ
ရန္သူလက္တြင္ နတ္ျပည္စံရလိမ့္မည္ ဟု ေလွ်ာက္ေလေသာ္ မင္းၾကီးလည္း
ငါသို႔ေသာမင္းအား ဤသို႔ေလွ်ာက္၀ံ့ရသေလာဟု ဆိုျပီး အပါးေတာ္အား တဲေအာက္တြင္
္ၾကည့္ေစေသာ္ ဖားမလင္ေကာင္ပိုး ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။

မင္းၾကီးလည္း မင္းတုိ႔မာန္ျဖင့္ ဟူးရားတုိ႔ကို သံခ်င္းခတ္ထားေလသည္။
ယင္းသို႔မွ စစ္အဂၤါေလးပါးႏွင့္တကြ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္လာေလသည္။
ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ေသာ္ မုဆိုးတစ္ေယာက္ ကေအာင္ေသာျမစ္ေျခဟူေသာ
အရပ္တြင္ ကၽြဲရုိင္းတစ္ေကာင္ေသာင္းက်န္းေနေၾကာင္း ဘုရင္ကို ေလွ်ာက္ေလေသာ္
မင္းၾကီးလည္း ႏွိမ္နင္းရန္ ထြက္ေတာ္မူေလသည္။ ကၽြဲရုိင္းကို ျမင္ေသာ္
စီးေတာ္ဆင္ကို ခၽြန္းဖြင့္ျပီး လႊတ္ေတာ္မူေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိကၽြဲသည္ကား
ကၽြဲအစစ္မဟုတ္ အေနာ္ရထာ၏ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာေသာ
ကၽြဲျဖစ္လ်က္ ကၽြဲကခတ္ေလေသာ္ မင္းၾကီးလည္း ဆင္ဦးတြင္ပင္ ကံကုန္ေတာ္မူေလသည္


ပထမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေတာ္မူေသာ သာသနာျပဳ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္တြင္ ျမန္မာျပည္သည္ကား အေနာက္သို႔လားေသာ္ ကုလားျပည္၊ အေနာက္ေျမာက္ေထာင္
့္သို႔လားေသာ္ ကတူး( တေကာင္း၊ဗန္းေမာက္ေဒသ)၊ ေျမာက္သို႔လားေသာ္ တရုတ္ျပည္၊ အေရွ့ေျမာက္ေထာင့္သို႔လားေသာ္ ပန္းေသးျပည္ (ပါရ္စီ Parsi လူမ်ိဳးမ်ား ေဒသ ) ၊
အေရွ့သို႔လားေသာ္ ယူနန္နယ္၊ အေရွ့ေတာင္သို႔လားေသာ္ ခမာလူမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ေသာ
ေဒသ အထိ ႏုိင္ငံေတာ္က်ယ္ျပန္႔ခဲ့ေလသည္။ အေနာ္ရထာလက္ထက္ တြင္ႏုိင္ငံေတာ္ကို
ေကာင္းမြန္စြာ ျပဳျပင္ႏုိင္သည့္ အျပင္ ဗုဒၶသာသနာသာသနာကိုလည္း အေနာ္ရထာမင္းက
တုိးတက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့မူူေၾကာင့္ သမုိင္းဆရာမ်ားက အေနာ္ရထာကုိ မင္းေကာင္း၊
မင္းျမတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကေလသည္။

ေစာလူမင္းအေၾကာင္းထပ္မံေဖာ္ျပပါမည္။

မ်ွေဝခံစားနူိင္ၾကပါေစ။

*ျမတ္ေလးငုံ*

31 August 2009

*အဂၤလိပ္တုိ႔က်ဴးေက်ာ္စစ္ ႏွင့္ စစ္ရူံးဘုရင္သီေပါမင္း*


( မႏၱေလးက်ံဳးရူခင္:)



(မင္းတုန္းမင္း)



(သီေပါမင္း-စုဖုရားလတ္နွင္႔စုဖုရားေလး)


(မင္းတုန္းမင္းအုတ္ဂူ)



(သီေပါမင္းပါေတာ္မူပံု )


က်မတုိ႔နူိင္ငံရဲ႔ ဘုရင္အဆက္ဆက္ အေၾကာင္းေလးေတြကို က်မတုိ႔ေတြကသာဖတ္ခဲ႔
သင္ခဲ႔ ၾကရတာပါ။ က်မတုိ႔ေတြက ေမြးဖြားခဲ႔တဲ႔ ရင္ေသြးေလးေတြက
ဖတ္ခဲ႔ၾက သင္ခဲ႔ၾကရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မိဘေတြက ကိုယ္႔တုိင္းျပည္မွာ မင္းဆုိး မင္းညစ္
ေတြက နည္းမ်ိဳးစုံ ကိုသုံး ရက္ရက္စက္စက္ နဲ႔အာဏကိုသုံးျပီး မတရားအနူိင္က်င္႔
တာေတြကိုမခံနူိင္လုိ႔ သူမ်ားတုိင္းျပည္မွာ ေနေနရတဲ႔ဘဝေတြမွာ က်မ တုိ႔ရဲ႔
ဘုရင္အဆက္ဆက္သမုိင္းေတြကို သူတုိ႔ေလးေတြသိေအာင္လုိ႔ က်မ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။

က်မလဲဒီသမုိင္းေတြကို ဖတ္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးဝမ္းသာပါတယ္။
က်မသားေလးကိုဖတ္ျပခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔က်မလုိဘဲ မိဘတုိင္းကလဲ
ကုိယ္သား ကိုယ္သမီးေတြကို အခ်ိန္ရရင္ျဖင္႔ ဖတ္ျပေစခ်င္လုိ႔
တင္ျပလုိက္ပါတယ္။(သမုိင္းထဲက ျမန္မာပံုရိပ္မ်ား )ဆုိတဲ႔ ဘေလာ႔ ေလးထဲကေနျပန္လည္
ျဖန္႔ေဝေပးလုိက္ပါတယ္။

ခုက်မတင္ျပေပးမွာက (ကုန္ေဘာင္ေခတ္) ဘုရင္မင္းမ်ားထဲကေနာက္ဆုံးမင္းဆက္ပါ။
အေလာင္းမင္းတရား။ ေနာင္ေတာ္ၾကီး။ ဆင္ျဖဴရွင္။ဘုိးေတာ္ဘုရား။ ဘၾကီးေတာ္။
သာယာ၀တီမင္း။ပုဂံမင္း။ မင္းတုန္းမင္း။ သီေပါမင္း။

(မင္းတုန္မင္း) ရဲ႔သားေတာ္သီေပါမင္းအေၾကာင္းပါ။ မင္းတုန္းမင္းသည္
မိမိသားေတာ္ ျမင္ကြန္းပုန္ကုန္ျပီးေနာက္မည္သည့္သားေတာ္ကိုမွ် ထီးနန္းအပ္ျခင္း
မရွိေတာ့ေပ။ ဤအခ်က္ကို ဆင္ျဖဴမရွင္္ကိုင္တြယ္ရန္ အၾကံေကာင္းေပၚလာသည္။
ဆင္ျဖဴမရွင္သည္မယ္ႏု၏ သမီးပီပီထက္၏။ သူလုိခ်င္တာကိုရေအာင္ယူေလ့ရွိသည္။

မင္းတုန္းမင္း နာမက်န္းစျပဳလာေသာအခါ ဆင္ျဖဴမရွင္သည္ ၀န္ၾကီးဦးေကာင္းႏွင္
့္တုိင္ပင္ျပီးသူ၏သမီးႏွင့္ ရည္ငံေနေသာ သီေပါမင္းသားေလးကို နန္းတက္လုိသည္။
၀န္ၾကီးဦးေကာင္းကလည္း နန္းေတာ္ကို အဂၤလန္ကဲ့သို႔ပါလီမန္ ႏွင့္ထားလိုသည္။
ဘုရင္ကို စည္းမ်ဥ္းခံစနစ္ေျပာင္းလိုသည္။ ထုိေၾကာင့္ ကိုင္တြယ္ရ လြယ္ကူေသာ
သီေပါမင္းသားေလးကို နန္းတင္ရန္ သေဘာတူေလသည္။ မင္းတုန္းမင္း
ေနမေကာင္းစျပဳေသာအခါ ဦးေကာင္းသည္ နန္းတြင္းနန္းျပင္ မိမိလူမ်ားကို
အေစာင့္အျဖစ္ထားေလသည္။

ထုိေနာက္မင္းၾကီးကို ကာကြယ္ရန္ဟုဆိုျပီး တပ္ေတာ္မ်ားကို မင္းၾကီး၏
နန္းပတ္လည္ လွည့္ေစလ်က္ မည္သည့္မင္းသားမွ် မင္းၾကီးကို ေတြ႔ခြင့္မရ
ေအာင္လုပ္ေလသည္။ ရာဇ၀င္တခ်ိဳ႔တြင္ မင္းတုန္းမင္းကို ဆင္ျဖဴမရွင္က
အဆိပ္ခက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ျပဆိုေလသည္။ ဤသို႔မင္းတုန္းမင္း ေရာဂါေ၀ဒနာ
ခံစားေနခ်ိန္ တြင္ ဆင္ျဖဴမရွင္က ဘုရင္အမိန္႔ျဖင့္ သားေတာ္မ်ားကိုဆင့္ေခၚလ်က္
ေရွ့ေမွာက္ေရာက္ေသာ္ ဖမ္းေလသည္။


ထုိအခါ မိဖုရားတခ်ိဳ႔က မင္းတုန္းမင္းထံသြားျပီး အေၾကာင္းစံုေလွ်ာက္ေသာ္
မင္းတုန္းမင္းမွ သားေတာ္သံုးပါးကိုေခၚေစလ်က္ဘုရင္ခံအျဖစ္ေစလႊတ္ေလသည္။
သို႔ေသာ္မင္းတုန္းမင္းနန္းေဆာင္မွ အထြက္ ဦးေကာင္း၏ လူမ်ားက မင္းသားမ်ားကို
ဖမ္းဆီးေလသည္။ မင္းတုန္းမင္းလည္းမိမိသားေတာ္မ်ား လည္း အဆင္ေျပျပီဟု
ထင္မွတ္ရင္းပင္ နတ္ရြာစံေလသည္။

မိမိ၏ အမိန္႔အား ဆင္ျဖဴမရွင္တုိ႔ ေဖ်ာက္လုိက္သည္ကို မသိရွာပဲ
နတ္ရြာစံေလသည္။ ထုိေနာက္ ဆင္ျဖဴမရွင္တုိ႔သည္ သီေပါမင္းသားကို
ခ်က္ခ်င္းနန္းလ်ာအျဖစ္ ေၾကျငာျပီး မင္းသား၊မင္းသမီးမွန္သမွ်ကို
ဖမ္းဆီးေလသည္။ နန္းတက္မည့္ဘုရင္ ေလာင္းအတြက္ လံုျခံဳေရးဟု
အမိန္႔ေတာ္ထုတ္ျပီး မင္းသား၊မင္းသမီး ေဆြမ်ိဳးမ်ားစြာတုိ႔ကို ဖမ္းဆီးသျဖင့္
ေၾကးတုိက္ျပည့္သြားသည္ဟု ရာဇ၀င္မ်ားကဆိုေလသည္။

ထုိအခ်ိန္ သီေပါမင္းသားမွာ ငယ္ရြယ္သည့္ အျပင္ မိမိမွာ ရဟန္းထြက္စျဖစ္သျဖင့္
မိမိ၏ခ်စ္သူ စုဖုလားလတ္ကိုသာ ေတြ႔ခ်င္လိုစိတ္သာ ရွိေနခဲ့သည္။
မိမိအား ဘုရင္ခန္႔အပ္သည္ကိုပင္ အေလးမထား၊ ေႏွာင္ေတာ္မ်ားအဖမ္းခံရသည္
ကိုလည္း မၾကားပဲ နန္းေတာ္ထဲတြင္စုဖုရားလတ္ကေလးျဖင့္ ေပ်ာ္ေနေတာ့သည္။
ထုိေနာက္ နန္းတက္ပြဲက်င္းပ ေလသည္။

နန္းတက္ပြဲတြင္ စုဖုရားလတ္က မိမိ၏ေမာင္ေတာ္ျဖင့္လက္ဆက္လုိေသာ္လည္း
ခြင့္မရခဲ့ေပ။ မိမိ၏ အစ္မေတာ္ စုဖုရားၾကီးျဖင့္ မယ္ေတာ္ဆင္ျဖဴမရွင္က
စီစဥ္ေလသည္။ ထိုအခ်က္ကို စုဖုရားလတ္လံုး၀ မေက်နပ္ေပ။ သုိ႔ေသာ္
အစဥ္အလာ ရွိသျဖင့္ တိတ္တိတ္ေနေလသည္။ နန္းတက္ပြဲ လုပ္ျပီးေသာ္
သီေပါမင္းႏွင့္ မိဖုရားေခါင္တုိ႔ ပြဲၾကည့္ေလသည္။

ထုိအခ်ိန္ စုဖုရားလတ္ကစာေရးပို႔သျဖင္သီေပါမင္းသားသည္ ခ်က္ခ်င္း
ထကာ စုဖုရားလတ္ အေဆာင္သို႔ ၾကြေလသည္။ ထုိညကား နန္းေတာ္တြင္
ေပ်ာ္ရႊင္သံမ်ား၏ေနာက္ကြယ္ တြင္ မည္သူမွ မသိေသာလူသတ္ပြဲၾကီးကို
ဆင္ႏြဲေနၾကသည္။ မဟာဆီ၊မဟာႏြယ္မ်ားကို ေျမတူးကား အရွင္လတ္လတ္
ေျမဖုိ႔သတ္ၾကေလသည္။

ထုိအစီအစဥ္ကို ဆင္ျဖဴမရွင္က ေစခိုင္းေလသည္။ မင္းသား၊ မင္းသမီး ေပါင္း( ၅၀)
ေက်ာ္ကိုသတ္ပစ္ေလသည္။ ထုိသတင္းကို ဘုရင္သစ္ျဖစ္ေသာ သီေပါမင္းသည္
မၾကား၊ မိမိအား ရုပ္ေသးဘုရင္အျဖစ္ ဦးေကာင္းတုိ႔ လုပ္ေနသည္ကို မသိ
မိမိမွာမူ မိဖုရားစုဖုရားလတ္ျဖင့္ ၆လေက်ာ္ နန္းေတာ္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ျမဴးေနခဲ့သည္။

သီေပါမင္းႏွင့္ စုဖုရားလတ္တုိ႔သည္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို စံေနေတာ္မူရင္း
စုဖုရားလတ္က ရိပ္မိလာသည္။ မိမိတုိ႔သည္ ဘုရင္ႏွင့္မိဖုရားျဖစ္လ်က္
အဘယ္ေၾကာင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းတြင္ မပါ၀င္ရသနည္းဟု သံုးသပ္ကာ
စုဖုရားလတ္ အၾကံ့အစည္ျဖင့္ ဦးေကာင္းထံမွအာဏာမ်ားကို
ဘုရင္ကျပန္လည္ယူေလသည္။

သို႔ေသာ္ တုိင္းျပည္ကား ေကာင္းစားလာသည္မဟုတ္သီေပါမင္းကား
ေစတနာအလြန္ရွိေသာမင္းျဖစ္ရာ သူ၏လက္ ေအာက္ငယ္သားမ်ား
မည္မွ်ပင္အေၾကြးမေပးႏုိင္ပါေစ မည္မွ်ပင္ အသံုးအျဖဳန္းၾကီးေနပါေစ
မိမိ၏ မႈးမတ္တုိ႔ကိုမင္းၾကီးမွစိုက္ထုတ္ေပးသည္။ ထုိမွ်မက ဇာတ္ပြဲတြင
္လည္း ေငြမ်ားကို စည္းမရွိစြာခ်ီးျမွင့္သည္။

တစ္ခါတစ္ေလ နန္းေတာ္တြင္ အ၀တ္အထည္ ေငြထုပ္မ်ားကို ပံုကာၾကိဳက္
သူယူေစ ဆိုျပီး နန္းေတာ္အလယ္တြင္ ပံုထားေလ သည္။ ႏုိင္ငံေတာ္တြင္း
တြင္လည္း ၾကီးႏုိင္ငယ္နူိင္ျဖင့္မည္သည့္အရာကိုမဆို ေကာင္းမြန္စြာ
အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္ ျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ထုိထဲတြင္ စုဖုရားလတ္ကစိတ္ဆက္သည္။
သူလုပ္ခ်င္သည္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး လုပ္သည္။ ဘယ္ေတာ့မွ
ေႏွာင္တ ရတတ္ေသာ မိန္းမမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။

သူသည္ ဘုရင္၏အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္သည့္အလုိက္ နန္းေတာ္တြင္လည္း
ဘုရင္ကိုစုဖုရားလတ္ျပီးလွ်င္ အကုန္ျပီးေလသည္။ အရာအရာတုိင္း
စုဖုရားလတ္အလုိက်လုပ္ေလသည္။ ဤသို႔ မင္းညံ့ျမန္မာျပည္ကို
အုပ္ခ်ဳပ္ျပီဆိုလွ်င္ အျမဲျပသာနာရွာတတ္ေသာအဂၤလိပ္တုိ႔မွာ ျပသာနာ
ရွာေလသည္။ ဘံုေဘာဘားမားသစ္ကိစၥကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး
အဂၤလိပ္တို႔က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ဆင္ႏြဲေလသည္။

အဂၤလိပ္တုိ႔ က်ဴးေက်ာ္စစ္ဆင္ႏြဲလာေသာ္ တုိက္ရန္မတိုက္ရန္ နန္းေတာ္တြင္
ဆံုးျဖတ္ၾကရာ စုဖုရားလတ္တို႔က တုိက္လိုသည္။ ဦးေကာင္း အဂၤလိပ္အလုိက်
ေပးရန္ဘုရင္အား ေလွ်ာက္တင္ေသာ္လည္းေနာက္ဆံုး စုဖုရားလတ္တုိ႔က
အႏုိင္ရျပီး တုိက္ခြင့္ရေလသည္။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာတုိ႔မွာကေနာင္မင္းသားမရွိေတာ့သည့္ ေနာက္ပိုင္း
စစ္ေရးဘက္တြင္ ပိုမိုနိမ့္က်လာကာအဂၤလိပ္ကဲ့သို႔ အဆင့္ျမင့္
ေသနတ္မ်ားကမသံုးႏုိင္ေတာ့ သျဖင့္ က်ရွံးျမဲက်ရွံးကာေနာက္ဆံုး
အဂၤလိပ္တုိ႔သည္ ေနျပည္ေတာ္ကို လြယ္ကူစြာသိမ္းပိုက္ႏုိင္ခဲ့သည္။
သီေပါမင္းႏွင့္မိဖုရားကိုလည္း အိႏၵိယသို႔ပို႔ေဆာင္ခံရေလသည္။

ဤသို႔ ျမန္မာထီနန္းကို ေကာင္းစြာ မထိန္းသိမ္း ႏုိင္ျခင္းမွာ ကိုယ္က်ိဳးရွာ
အမတ္မ်ားႏွင့္ မိမိကိုယ္အထင္ၾကီးေသာစိတ္၊ ထီးနန္းကို ေလာဘျဖင့္
လုိခ်င္ေသာ စိတ္၊ ဘုရင္ကိုယ္တုိင္က အသိဥာဏ္မရွိေသာေၾကာင့္သာ
ျမန္မာထီးနန္းပ်က္ကာအဂၤလိပ္လက္ေအာက္ သို႔ က်ေရာက္သြားေလျခင္းျဖစ္သည္။

အဂၤလိပ္တုိ႔သိမ္းပိုက္ျပီး မႏၲေလးေနျပည္ေတာ္ကား တစ္ေန႔ တစ္ည တိတိ
ေသြးစီးမူေတြျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ခုိးမူ၊ဓားျပမူ၊ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လူသတ္မူ၊
လုယုက္မူ စသျဖင့္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။အဂၤလိပ္တုိ႔သည္ ျမန္မာ့ထီးနန္းကို
သိမ္းပိုက္ျပီးေသာ္လည္း အနယ္အနယ္အရပ္ရပ္က ပုန္ကန္ေသာ
တုိင္းရင္းသားမ်ိဳးခ်စ္တုိ႔ကို လုိက္လံတုိက္ခိုက္ရေသးသည္။
သို႔ေသာ္ ျမန္မာတုိ႔အေရးနိမ့္ခဲ့ ရသည္။ သီေပါမင္းက ျမန္မာနူိင္ငံ
ရဲ႔ေနာက္ဆုံးမင္းဆက္သာျဖစ္ပါတယ္။

က်မတုိ႔ ျမန္မာေတြရဲ႔သမုိင္း အျမဲရွိေနပါတယ္။ စစ္ေခြးမ်ားသမုိင္းလဲ ရာဇဝင္
ေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနွင္႔ လာပါအုံးမည္။ သံဃာေတာ္မ်ားအား ရက္စက္စြာျပဳလုပ္ျခင္း။
ေက်ာင္းသားမ်ားအား ရက္စက္စြာႏွိပ္စက္ျခင္း။ ျပည္သူလူထုအား မတရားသျဖင္႔
အနူိင္က်င္႔ျခင္းမ်ားကိုလဲ သမုိင္းကမေနပါ လာပါအုံးမည္။ လူတုိင္းမွာလဲ
ကိုယ္သမုိင္းကိုယ္ရွိၾကပါတယ္။

မ်ွေဝခံစားနူိင္ၾကပါေစ။

*ျမတ္ေလးငုံ*