က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္စဥ္ ၁၉၆၀ ေနွာင္းပုိင္းနဲ႔ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ား ေလာက္က ရန္ကုန္ျမိဳ႕ လမ္းမေတာ္ ျမိဳ႕နယ္မွာ စံျပနဲ႔ ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံု ႏွစ္ရံုရွွွိတဲ့ အနက္က ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံု အေၾကာင္းကို သတိတရ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးအစုိးရ တက္လာျပီးေနာက္ ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုဟာ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းတဲ့ အထဲမွာ ပါသြားခဲ့ပါတယ္။ ကေဌးရုပ္ရွင္ရံုဟာ ရန္ကုန္အေနာက္ပိုင္း ဖေရဇာလမ္းမႀကီး တေလွ်ာက္ ေရႊေတာင္တန္းလမ္း လမ္းတုိ နဲ႔ ၁၄ လမ္း လမ္းတိုၾကားထဲမွာ တည္ရွိပါတယ္။ေရႊေတာင္တန္း လမ္းဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ အေကာင္းဆံုးေၾကးအိုး၊ ေခါက္ဆဲြ စတင္ ေရာင္းခဲ့တဲ့ နာမည္ႀကိီး ေၾကးအုိးဆိုင္လမ္း တလမ္းထဲမွာ ပါ ပါတယ္။
ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုပိုင္ရွင္ဟာ တရုတ္လူမ်ဳိးတေယာက္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုဟာ က်ေနာ့္ အေမေျပာျပ ခ်က္အရ ပထမတုန္းက ျပဇာတ္ရံုလုိ႔ သိရပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးႀကီး ေဒၚၾကည္ၾကည္ေဌး၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ေဌး တုိ႔ဟာ ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုကေန ထြက္ေပၚလာခဲ့တဲ့ သူေတြလို႔ သိရပါတယ္။
အကယ္ဒီမီ ဦးဖုိးပါႀကီး၊ လူရႊင္ေတာ္ ဦးၾကယ္နီ တို႔ဟာလည္း ကေဌး ျပဇာတ္ရံုက စတင္တဲ့ အထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ ျပဇာတ္ရံုကေန ရုပ္ရွင္ရံုအျဖစ္ ေျပာင္းလုိက္တာပါ။ ေရွးေခတ္ ရုပ္ရွင္ရံုသမိုင္းမွာ အပါ အ၀င္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရန္ကုန္ျမိဳ႕က ရုပ္ရွင္ရံုေတြရဲ႕ ျပသခ်ိန္ေတြက ေန႔လ ၁၂ း ၃၀ နာရီ၊ ၃ း ၃၀ နာရီ၊၆ း ၃၀ နာရီ၊ ည ၉ း ၃၀ နာရီ ဆိုၿပီး တေန႔ ၄ ပဲြျပသပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔တုိင္း ရုပ္ရွင္ကား အသစ္လဲပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုကေတာ့ ကားအေဟာင္းေတြ ျပသတာ မ်ားပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔ ေရာက္ျပီဆိုရင္ ကေဌးရံုမွာ ရံုတင္တဲ့ ဇာတ္ကားကို တရုတ္ႀကီးတေယာက္က ရုပ္ရွင္ပိုစတာ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီး ၂ ခုကို ေက်ာခ်င္းပူး၊ လွည္းဘီးေပၚမွာ တင္ျပီး ျမိဳ႕ထဲကို လွည့္ပါေတာ့တယ္။
သူက အဲဒီလုိ လွည္းဘီးကို တြန္းျပီး လွည့္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္ပါေသးတယ္ ။
“နားမူးတန္း၊ နားမူးတန္း” လို႔ ေအာ္ပါတယ္။ သူအမွန္တကယ္ေအာ္တာက “ငါးမူးတန္း၊ ငါးမူးတန္း ” ပါ။
ရုပ္ရွင္ရံု၀င္ေၾကးက ငါးမူးတန္း၊ ၁ က်ပ္တန္း၊ ၁ က်ပ္ခဲြတန္း၊ ၂ က်ပ္တန္း တုိ႔ပါ။ ဒီထက္ပိုျပီး ကားေဟာင္းတယ္ဆုိရင္ ေအာက္ဆံုးတန္းက တမတ္တန္းပါ။ သူက အဲဒီ ငါးမူတန္း တခုကိုပဲ ေအာ္တတ္ပါတယ္။၊ တျခားအတန္းေတြကို မေအာ္ပါဘူး။
အဲဒီ တြန္းလွည္းတြန္းတဲ့ တရုတ္ႀကီးဟာ ေလျဖတ္ထားပံုရပါတယ္။ ေျခေထာက္တဘက္က လမ္းသြားရင္ နည္းနည္း ဆဲြ ဆြဲ သြားပါတယ္။ ကင္းဘတ္ဖိနပ္ကို အၿမဲတမ္းစီးၿပီး အ၀တ္ေပ်ာ့ဦးထုပ္ တလံုးကို အၿမဲေဆာင္းထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
တခါတေလ ရုပ္ရွင္ရံု ဂိတ္ေပါက္မွာ လက္မွတ္ေတြ ျဖတ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ကားလဲတုိင္း သူ အၿမဲ ဒီ ပိုစတာေၾကာ္ျငာကို ျမိဳ႕ထဲ လွည့္ပါတယ္။ လမ္းမေတာ္ ၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ လသာျမိဳ႕နယ္ေတြကို လွည့္တာ မ်ားပါတယ္။ တခါတေလ အလံုျမိဳ႕နယ္ကိုလည္း ေရာက္တာေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီျမိဳ႕နယ္ေတြထက္ ေက်ာ္တာေတာ့ မေတြ႕ရပါဘူး။
ကေဌးရုပ္ရွင္ရံုက ၂ ထပ္ပါ။ ပထမတန္း၊ ဒုတိယတန္း၊ တတိယတန္း ေတြက ေအာက္ထပ္မွာပါ။ အထူးတန္းက အေပၚထပ္မွာပါ။ ပထမတန္းနဲ႔ ဒုတိယတန္းေတြက သစ္သား ထုိင္ခံုေတြပါ။ တတိယတန္းက ႀကိမ္ကုလားထုိင္ေတြပါ။ အထူးတန္းကေတာ့ ဆုိဖာနဲ႔ပါ။ ေအာက္တန္းေတြရဲ႕ ထုိင္ခံုေတြက ၾကမ္းပိုး ကိုက္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ျပေနတုန္း ၾကမ္းပိုးကိုက္ရင္ ၾကည့္တဲ့သူက မၾကာခဏ ထျပီး ခံုကို ထုရုိက္သံကိုလည္း ၾကားရပါတယ္။
ရုပ္ရွင္ျပေနတုန္း ကားကလည္း ခန ခန ျပတ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ျပစက္က ေတာ္ေတာ္ေဟာင္းေနပါျပီ။ အဲဒီလုိ ကားျပတ္ရင္ ပထမတန္းနဲ႔ ဒုတိယတန္းက လူေတြက ထုိင္ခံုေတြကို ရုိက္ၾက၊ ထုၾက၊ ေအာ္ဟစ္ၾကပါတယ္။ ပထမတန္းက လူေတြက ပိုဆုိးပါတယ္။
ကေဌးရံုရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ တခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ရုံတင္လုိက္တဲ့ ကားမေကာင္းဘူး၊ လူမႀကိဳက္လုိ႔ လူမ၀င္ဘူး ဆိုရင္ အဲဒီကားကို ၂ ရက္၊ ၃ ရက္ေလာက္ျပျပီး ေရႊဘ ဇာတ္ကားကို ေျပာင္းျပီး ရံုတင္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လူ ႀကိတ္ႀကိတ္တုိးတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ေလာက္က လမ္းမေတာ္ျမိဳ႕နယ္မွာ ကီလီေစ်းႀကီး ရွိပါတယ္။
ကုန္တင္ ကုန္ခ်သမားေတြ၊ ကုန္စိမ္းဒိုင္ေတြ၊ သားငါး ဒိုင္ေတြကလူေတြက ေရႊဘ ကားဆိုရင္ ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။
ည ၉ း ၃၀ ခဲြပဲြေတာင္ ရံုျပည့္ပါတယ္။ သူတို႔က ည ၉ း ၃၀ ပဲြဆိုရင္အားၾကတယ္။ ရုပ္ရွင္က ည ၁၂ နာရီဆိုျပီးတယ္။ရုပ္ရွင္ျပီးရင္ ဒိုင္ကိုျပန္ၿပီး ခဏ တေရးတေမာအိပ္၊ မနက္၂ နာရိီ၊ ၃ နာရီေလာက္ ဆုိရင္ အလုပ္လုပ္ရပါျပီ။
အဲဒီလုိ ရုပ္ရွင္ျပရင္း ေရႊဘနဲ႔ လူဆိုးေတြ ထုိးၾက ႀကိတ္ၾကတဲ့အခါမွာ ေရႊဘရံႈးရင္ ၀ိုင္းျပီး ေအာ္ဟစ္ၾကၿပီး ေရႊဘႏို္င္ရင္ လက္ခုပ္ ၀ိုင္းတီးၾကပါတယ္။ ဆူညံေနတာပါပဲ။ ေတာကဖုိးတုတ္၊ ဗိုလ္စံဖဲ၊ တို႔ပိုင္တဲ့ေျမ၊ ၀ရမ္းေျပးဖုိးသိန္း ... စတာေတြဟာ ေရႊဘရဲ႕ နာမည္ႀကီး ဇာတ္ကားေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ျပည္မွာ သြားရု္ိက္ခဲ့တဲ့ အေလာင္းေတာ္ ရာမ ေဆးေရာင္စံု ဇာတ္ကားမ်ဳိးလည္း ျပပါတယ္။ “ေဆာင္း” ဆိုတဲ့ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ကရင္၊ ဗမာ ခ်စ္ၾကည္ေရးကို အေျခခံတဲ့ စစ္ကားလည္း ျပသခဲ့ပါတယ္။ ကြယ္လြန္သူ ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးထြန္းေ၀၊ ေဒၚ စံရွားတင္၊ ညြန္႔၀င္းတုိ႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဇာတ္ကားက ၃ နာရီၾကာေအာင္ျပသရတဲ့ ဇာတ္လမ္းရွည္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြယ္လြန္သူ မင္းသားႀကီး ဦးေက်ာ္ေဆြရဲ႕ ဇာတ္ကားေတြလည္း မၾကာခဏျပသပါတယ္။ “ပုလဲမ်က္ရည္” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားဟာ သူကိုယ္တုိင္ ဒါရုိက္တာလုပ္၊ သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ ပါ၀င္ရုိက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ သမုိင္း ၀င္ ဇာတ္ကား တကားပါ။ မင္းသမီးႀကီး ခင္ယုေမနဲ႔ တဲြျပီး ရိုက္ထားပါတယ္။ ေဌး၀င္း၊ စံတင္ စတဲ့ လူၾကမ္း မင္းသားႀကီး ေပါင္းစံု ပါ၀င္တဲ့ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ျမင္ကြင္းက်ယ္ စစ္ကားႀကီး တကားျဖစ္ပါတယ္။
တခါတေလ အဂၤလ္ိပ္ရုပ္ရွင္ ကားေဟာင္းေတြလည္း ျပတတ္ပါတယ္၊ (The Longest Day) ဒုတိယကမၻာစစ္ကို အေျခခံတဲ့ ေနာ္မန္ဒီ ကမ္းတက္ သမုိင္း၀င္ကား၊ (The Guns of Navarone) နဲဗားရြန္း ခံတပ္ စတဲ့ သမိုင္း၀င္ကား ေတြလည္း ရံုတင္တတ္ပါတယ္။
အစုိးရက ကေဌးရုပ္ရွင္ရံုဟာ ရံုေဟာင္းႀကီး တခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ကားေဟာင္းေတြမ်ား တင္တာလားလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ထင္မိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုက္ဆံ တမတ္၊ ငါးမူးေလာက္နဲ႔ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ သမုိင္း၀င္ကားေတြ ၾကည့္ရတာ ထူးျခားမႈ တခုျဖစ္ျပီး ေက်နပ္အားရစရာျဖစ္ပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကေဌးရံုကို ေကသြယ္ရံု ဆိုၿပီး နာမည္ ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။
အခု နအဖ ေခတ္မွာေတာ့ ကေဌးရံုႀကီးကို တရုတ္တေယာက္က ၀ယ္ျပီး ၾကမ္းခင္းဖေယာင္းပုဆိုး စတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းေနတဲ့ ကုန္စံုဆုိင္ႀကီးအျဖစ္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။
သက္ဦး (လမ္းမေတာ္)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးအစုိးရ တက္လာျပီးေနာက္ ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုဟာ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းတဲ့ အထဲမွာ ပါသြားခဲ့ပါတယ္။ ကေဌးရုပ္ရွင္ရံုဟာ ရန္ကုန္အေနာက္ပိုင္း ဖေရဇာလမ္းမႀကီး တေလွ်ာက္ ေရႊေတာင္တန္းလမ္း လမ္းတုိ နဲ႔ ၁၄ လမ္း လမ္းတိုၾကားထဲမွာ တည္ရွိပါတယ္။ေရႊေတာင္တန္း လမ္းဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ အေကာင္းဆံုးေၾကးအိုး၊ ေခါက္ဆဲြ စတင္ ေရာင္းခဲ့တဲ့ နာမည္ႀကိီး ေၾကးအုိးဆိုင္လမ္း တလမ္းထဲမွာ ပါ ပါတယ္။
ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုပိုင္ရွင္ဟာ တရုတ္လူမ်ဳိးတေယာက္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုဟာ က်ေနာ့္ အေမေျပာျပ ခ်က္အရ ပထမတုန္းက ျပဇာတ္ရံုလုိ႔ သိရပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးႀကီး ေဒၚၾကည္ၾကည္ေဌး၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ေဌး တုိ႔ဟာ ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုကေန ထြက္ေပၚလာခဲ့တဲ့ သူေတြလို႔ သိရပါတယ္။
အကယ္ဒီမီ ဦးဖုိးပါႀကီး၊ လူရႊင္ေတာ္ ဦးၾကယ္နီ တို႔ဟာလည္း ကေဌး ျပဇာတ္ရံုက စတင္တဲ့ အထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ ျပဇာတ္ရံုကေန ရုပ္ရွင္ရံုအျဖစ္ ေျပာင္းလုိက္တာပါ။ ေရွးေခတ္ ရုပ္ရွင္ရံုသမိုင္းမွာ အပါ အ၀င္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရန္ကုန္ျမိဳ႕က ရုပ္ရွင္ရံုေတြရဲ႕ ျပသခ်ိန္ေတြက ေန႔လ ၁၂ း ၃၀ နာရီ၊ ၃ း ၃၀ နာရီ၊၆ း ၃၀ နာရီ၊ ည ၉ း ၃၀ နာရီ ဆိုၿပီး တေန႔ ၄ ပဲြျပသပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔တုိင္း ရုပ္ရွင္ကား အသစ္လဲပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကေဌး ရုပ္ရွင္ရံုကေတာ့ ကားအေဟာင္းေတြ ျပသတာ မ်ားပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔ ေရာက္ျပီဆိုရင္ ကေဌးရံုမွာ ရံုတင္တဲ့ ဇာတ္ကားကို တရုတ္ႀကီးတေယာက္က ရုပ္ရွင္ပိုစတာ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီး ၂ ခုကို ေက်ာခ်င္းပူး၊ လွည္းဘီးေပၚမွာ တင္ျပီး ျမိဳ႕ထဲကို လွည့္ပါေတာ့တယ္။
သူက အဲဒီလုိ လွည္းဘီးကို တြန္းျပီး လွည့္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္ပါေသးတယ္ ။
“နားမူးတန္း၊ နားမူးတန္း” လို႔ ေအာ္ပါတယ္။ သူအမွန္တကယ္ေအာ္တာက “ငါးမူးတန္း၊ ငါးမူးတန္း ” ပါ။
ရုပ္ရွင္ရံု၀င္ေၾကးက ငါးမူးတန္း၊ ၁ က်ပ္တန္း၊ ၁ က်ပ္ခဲြတန္း၊ ၂ က်ပ္တန္း တုိ႔ပါ။ ဒီထက္ပိုျပီး ကားေဟာင္းတယ္ဆုိရင္ ေအာက္ဆံုးတန္းက တမတ္တန္းပါ။ သူက အဲဒီ ငါးမူတန္း တခုကိုပဲ ေအာ္တတ္ပါတယ္။၊ တျခားအတန္းေတြကို မေအာ္ပါဘူး။
အဲဒီ တြန္းလွည္းတြန္းတဲ့ တရုတ္ႀကီးဟာ ေလျဖတ္ထားပံုရပါတယ္။ ေျခေထာက္တဘက္က လမ္းသြားရင္ နည္းနည္း ဆဲြ ဆြဲ သြားပါတယ္။ ကင္းဘတ္ဖိနပ္ကို အၿမဲတမ္းစီးၿပီး အ၀တ္ေပ်ာ့ဦးထုပ္ တလံုးကို အၿမဲေဆာင္းထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
တခါတေလ ရုပ္ရွင္ရံု ဂိတ္ေပါက္မွာ လက္မွတ္ေတြ ျဖတ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ကားလဲတုိင္း သူ အၿမဲ ဒီ ပိုစတာေၾကာ္ျငာကို ျမိဳ႕ထဲ လွည့္ပါတယ္။ လမ္းမေတာ္ ၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ လသာျမိဳ႕နယ္ေတြကို လွည့္တာ မ်ားပါတယ္။ တခါတေလ အလံုျမိဳ႕နယ္ကိုလည္း ေရာက္တာေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီျမိဳ႕နယ္ေတြထက္ ေက်ာ္တာေတာ့ မေတြ႕ရပါဘူး။
ကေဌးရုပ္ရွင္ရံုက ၂ ထပ္ပါ။ ပထမတန္း၊ ဒုတိယတန္း၊ တတိယတန္း ေတြက ေအာက္ထပ္မွာပါ။ အထူးတန္းက အေပၚထပ္မွာပါ။ ပထမတန္းနဲ႔ ဒုတိယတန္းေတြက သစ္သား ထုိင္ခံုေတြပါ။ တတိယတန္းက ႀကိမ္ကုလားထုိင္ေတြပါ။ အထူးတန္းကေတာ့ ဆုိဖာနဲ႔ပါ။ ေအာက္တန္းေတြရဲ႕ ထုိင္ခံုေတြက ၾကမ္းပိုး ကိုက္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ျပေနတုန္း ၾကမ္းပိုးကိုက္ရင္ ၾကည့္တဲ့သူက မၾကာခဏ ထျပီး ခံုကို ထုရုိက္သံကိုလည္း ၾကားရပါတယ္။
ရုပ္ရွင္ျပေနတုန္း ကားကလည္း ခန ခန ျပတ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ျပစက္က ေတာ္ေတာ္ေဟာင္းေနပါျပီ။ အဲဒီလုိ ကားျပတ္ရင္ ပထမတန္းနဲ႔ ဒုတိယတန္းက လူေတြက ထုိင္ခံုေတြကို ရုိက္ၾက၊ ထုၾက၊ ေအာ္ဟစ္ၾကပါတယ္။ ပထမတန္းက လူေတြက ပိုဆုိးပါတယ္။
ကေဌးရံုရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ တခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ရုံတင္လုိက္တဲ့ ကားမေကာင္းဘူး၊ လူမႀကိဳက္လုိ႔ လူမ၀င္ဘူး ဆိုရင္ အဲဒီကားကို ၂ ရက္၊ ၃ ရက္ေလာက္ျပျပီး ေရႊဘ ဇာတ္ကားကို ေျပာင္းျပီး ရံုတင္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လူ ႀကိတ္ႀကိတ္တုိးတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ေလာက္က လမ္းမေတာ္ျမိဳ႕နယ္မွာ ကီလီေစ်းႀကီး ရွိပါတယ္။
ကုန္တင္ ကုန္ခ်သမားေတြ၊ ကုန္စိမ္းဒိုင္ေတြ၊ သားငါး ဒိုင္ေတြကလူေတြက ေရႊဘ ကားဆိုရင္ ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။
ည ၉ း ၃၀ ခဲြပဲြေတာင္ ရံုျပည့္ပါတယ္။ သူတို႔က ည ၉ း ၃၀ ပဲြဆိုရင္အားၾကတယ္။ ရုပ္ရွင္က ည ၁၂ နာရီဆိုျပီးတယ္။ရုပ္ရွင္ျပီးရင္ ဒိုင္ကိုျပန္ၿပီး ခဏ တေရးတေမာအိပ္၊ မနက္၂ နာရိီ၊ ၃ နာရီေလာက္ ဆုိရင္ အလုပ္လုပ္ရပါျပီ။
အဲဒီလုိ ရုပ္ရွင္ျပရင္း ေရႊဘနဲ႔ လူဆိုးေတြ ထုိးၾက ႀကိတ္ၾကတဲ့အခါမွာ ေရႊဘရံႈးရင္ ၀ိုင္းျပီး ေအာ္ဟစ္ၾကၿပီး ေရႊဘႏို္င္ရင္ လက္ခုပ္ ၀ိုင္းတီးၾကပါတယ္။ ဆူညံေနတာပါပဲ။ ေတာကဖုိးတုတ္၊ ဗိုလ္စံဖဲ၊ တို႔ပိုင္တဲ့ေျမ၊ ၀ရမ္းေျပးဖုိးသိန္း ... စတာေတြဟာ ေရႊဘရဲ႕ နာမည္ႀကီး ဇာတ္ကားေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ျပည္မွာ သြားရု္ိက္ခဲ့တဲ့ အေလာင္းေတာ္ ရာမ ေဆးေရာင္စံု ဇာတ္ကားမ်ဳိးလည္း ျပပါတယ္။ “ေဆာင္း” ဆိုတဲ့ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ကရင္၊ ဗမာ ခ်စ္ၾကည္ေရးကို အေျခခံတဲ့ စစ္ကားလည္း ျပသခဲ့ပါတယ္။ ကြယ္လြန္သူ ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးထြန္းေ၀၊ ေဒၚ စံရွားတင္၊ ညြန္႔၀င္းတုိ႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဇာတ္ကားက ၃ နာရီၾကာေအာင္ျပသရတဲ့ ဇာတ္လမ္းရွည္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြယ္လြန္သူ မင္းသားႀကီး ဦးေက်ာ္ေဆြရဲ႕ ဇာတ္ကားေတြလည္း မၾကာခဏျပသပါတယ္။ “ပုလဲမ်က္ရည္” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားဟာ သူကိုယ္တုိင္ ဒါရုိက္တာလုပ္၊ သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ ပါ၀င္ရုိက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ သမုိင္း ၀င္ ဇာတ္ကား တကားပါ။ မင္းသမီးႀကီး ခင္ယုေမနဲ႔ တဲြျပီး ရိုက္ထားပါတယ္။ ေဌး၀င္း၊ စံတင္ စတဲ့ လူၾကမ္း မင္းသားႀကီး ေပါင္းစံု ပါ၀င္တဲ့ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ျမင္ကြင္းက်ယ္ စစ္ကားႀကီး တကားျဖစ္ပါတယ္။
တခါတေလ အဂၤလ္ိပ္ရုပ္ရွင္ ကားေဟာင္းေတြလည္း ျပတတ္ပါတယ္၊ (The Longest Day) ဒုတိယကမၻာစစ္ကို အေျခခံတဲ့ ေနာ္မန္ဒီ ကမ္းတက္ သမုိင္း၀င္ကား၊ (The Guns of Navarone) နဲဗားရြန္း ခံတပ္ စတဲ့ သမိုင္း၀င္ကား ေတြလည္း ရံုတင္တတ္ပါတယ္။
အစုိးရက ကေဌးရုပ္ရွင္ရံုဟာ ရံုေဟာင္းႀကီး တခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ကားေဟာင္းေတြမ်ား တင္တာလားလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ထင္မိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုက္ဆံ တမတ္၊ ငါးမူးေလာက္နဲ႔ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ သမုိင္း၀င္ကားေတြ ၾကည့္ရတာ ထူးျခားမႈ တခုျဖစ္ျပီး ေက်နပ္အားရစရာျဖစ္ပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကေဌးရံုကို ေကသြယ္ရံု ဆိုၿပီး နာမည္ ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။
အခု နအဖ ေခတ္မွာေတာ့ ကေဌးရံုႀကီးကို တရုတ္တေယာက္က ၀ယ္ျပီး ၾကမ္းခင္းဖေယာင္းပုဆိုး စတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းေနတဲ့ ကုန္စံုဆုိင္ႀကီးအျဖစ္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။
သက္ဦး (လမ္းမေတာ္)
