မတ္လ ၈ ရက္ စစ္အစိုးရက သူ႔ရဲ့စိတ္တိုင္းက် ေရးဆြဲ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ အရပ္ရပ္နဲ႔ အခ်ိန္ဇယားကို ထုတ္ျပန္အျပီး မတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ဆရာဦး၀င္းတင္ရဲ့ ေထာင္စာအုပ္ ထြက္ရွိလာပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြက အမွန္တရားနဲ႔ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားေတြကို အက်ဥ္းစခန္း၊ ငရဲခန္းေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ဳိး နင္းေခ်ႏွိပ္စက္ ဖ်က္ဆီးႏွိမ္နင္းခဲ့တယ္၊ အဲသည္ ငရဲခန္းေတြကို ဆရာဦး၀င္းတင္နဲ႔တကြ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သား ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ဘယ္ကဲ့သို႔ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္း ေက်ာ္လႊားခဲ့ၾကရတယ္ ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ အမွန္အတိုင္း ရဲရဲၾကီး ေဖာ္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မတ္လ ၈ ရက္ေန႔ ေနာက္ပိုင္း စစ္အစုိးရထုတ္ျပန္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒေတြ၊ စည္းကမ္းနည္းလမ္းေတြကို အခ်ိန္အကုန္ခံ ဖတ္ရႈေလ့လာျပီး အေတြးသံသရာလည္ျပီး မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ ျဖစ္ေနၾကမယ့္သူေတြအတြက္ ဆရာဦး၀င္းတင္ရဲ့ ေထာင္တြင္းက လူ႔ငရဲခန္း အေၾကာင္းစာအုပ္ဟာ အျမင္မွန္ အေတြးမွန္ကို အလင္းထိုးျပလိုက္တဲ့ စာအုပ္ပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆရာၾကီး ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ကို ေျပာျပမိေတာ့ ဆရာက ျပဳံးရယ္လို႔သာ ေနပါတယ္။
မတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔မွာ ဆရာနဲ႔ ေခတၱ ခဏ ေတြ႔ဆုံခိုက္ ေျပာဆိုမိသမွ်ကို ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါရေစ။
ေထာင္စာအုပ္ ဘာလို႔ ေရးရတာလဲ ဆိုေတာ့ …
ျမန္မာျပည္မွာ ေထာင္စာအုပ္ မရွိဘူး။ ေထာင္အေၾကာင္း၊ ေထာင္ထဲက အေတြ႔အၾကဳံေတြကို အျပင္ကလူေတြ အမွန္အတိုင္းသိေအာင္ ေရးရတာ ျဖစ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေထာင္ထဲကလူေတြကို အျပင္က မေမ့မေလ်ာ့ သတိရ အားေပးေနၾကတယ္ဆိုရင္ အတြင္းကလူေတြက အားရွိတယ္၊ ၀မ္းသာတယ္။ သူတို႔က အထဲမွာလည္း စိတ္ေတြ မနာဘဲ ျဖတ္သန္းၾကတဲ့အခါ အျပင္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာလည္း ဆက္လက္ျပီး သတၱိရွိရွိ ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မွာလား …
အင္န္အယ္ဒီပါတီက ေရႊဂုံတိုင္ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ထားျပီး ျဖစ္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ္ဆိုရင္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံေၾကာင္း၊ သေဘာတူေၾကာင္း ခံ၀န္ခ်က္ ထုိးရမယ္။ အဲဒါဆိုရင္ စစ္အစုိးရရဲ့ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ညွိႏႈိင္းဖို႔ ေတာင္းဆိုခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး။
ပါတီက မွတ္ပုံျပန္တင္မွာလား
ပါတီ ရွင္သန္ေရးက အဓိကက်တယ္လို႔ ေျပာၾကသလို၊ တခ်ဳိ႔ကက်ေတာ့ ပါတီက ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဆက္ရွိေနဖို႔ လိုေသးလား စသည္ျဖင့္ ေျပာၾကတယ္။ ပါတီကို မွတ္ပုံတင္မယ္ ဆိုရင္ အခုခ်ိန္ကစျပီး ေရတြက္မယ္ ဆိုရင္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ ျပင္ဆင္ဖို႔ ရက္ေပါင္း ၂၉ ရက္ပဲ ရွိတယ္။ ဧျပီလမွာ သၾကၤန္ရက္ေတြ၊ ပိတ္ရက္ေတြ ရွိေနတယ္။ အျခား ရုံးပိတ္ရက္ေတြကိုပါ ႏႈတ္လိုက္ရင္အခုအခ်ိန္မွာ သည္ရက္ အခ်ိန္တိုတိုအကန္႔အသတ္အတြင္း လုပ္ရမွာက ျပသနာျဖစ္တယ္။
ပါတီက မွတ္ပုံျပန္တင္မယ္ဆိုရင္ ပါတီက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံရသူေတြကို ထုတ္ပစ္မွာလား …
ယခင္တုန္းက (အမ်ဳိးသားညီလာခံ) ပါတီက အက်ဥ္းက်ေနသူေတြ၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံေနရသူေတြကို ေပးအပ္ထားတဲ့ တာ၀န္ေတြကေန ဖယ္ရွားခဲ့ရတယ္။ ျပီးေတာ့ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခ်ိန္မွာ မူလတာ၀န္ ၀တၱရားေတြ ျပန္လည္ေပးအပ္ခဲ့တာပါပဲ။ က်ေနာ္သည္လည္း သည္လိုပဲ တာ၀န္ေတြ ျပန္လည္လက္ခံရရွိခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီထက္အေရးၾကီးတာက - ယခင္ကနဲ႔ မတူေတာ့တာက - ခုခ်ိန္မွာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကိုပါ ပစ္ပယ္လိုက္ရေတာ့မွာ ျဖစ္တယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ပါတီကို မွတ္ပုံျပန္တင္လိုက္တာနဲ႔ အဲသည္ ပစ္ပယ္မႈေတြကို ျပန္လည္ရယူလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ျပည္သူလူထုရဲ့ ယုံၾကည္ကိုးစားမႈကိုပါ ပစ္ပယ္ရာ ေရာက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉၀ နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ၂ ခု က ဘာကြာလို႔လဲ …
ေရြးေကာက္ပြဲခ်င္းက မတူဘူး။ ၁၉၉၀ တုန္းက ၈၈ အေရးေတာ္ပုံရဲ့ အရွိန္အ၀ါ ရွိတယ္။ အဲသည္တုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တဦးတည္းကိုပဲ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ကန္႔သတ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ပါတီတခုလုံးက ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တျပည္လုံး အတိုင္းအတာနဲ႔ ပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္ခြင့္ရွိတယ္။ အျခားႏိုင္ငံေရးပါတီ အမ်ားအျပားလည္း ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။
အခု ၂၀၁၀ မွာ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုလို႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီ တခုတည္းသာ ရွိေတာ့တယ္။ အခု ေရြးေကာက္ပြဲက ၈၈ အေရးေတာ္ပုံနဲ႔ ေ၀းသြားခဲ့ျပီ။ ပါတီအေနနဲ႔ကလည္း စစ္အစုိးရရဲ့ အကန္႔အသတ္ အတားအဆီးေတြ အဆင့္ဆင့္ေၾကာင့္ လူထုနဲ႔လည္း ေ၀းကြာေနရတဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိတယ္။
ဘယ္လိုမ်ဳိးေၾကာင့္ လူထုနဲ႔ ေ၀းတယ္လို႔ ေျပာရတာလဲ …
အင္န္အယ္ဒီပါတီက ေက်းလက္ေတာရြာေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာခြင့္ မရွိဘူး။ ပါတီအေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ အလည္အပတ္မ်ဳိးပဲ သြားႏိုင္တယ္။ ျမိဳ႔ေတြကို သြားေရာက္လည္ပတ္ဖို႔က အခြင့္အေရးနည္းနည္း ပိုရွိေသးတယ္။ သို႔ေသာ္ စစ္အစုိးရက သူတို႔ဖက္က အင္အားေတြ၊ စည္းရုံးေရးေတြနဲ႔ ေက်းလက္ေတာရြာ နယ္ေတြမွာ ဖိထား စုထားတယ္။ ၾကံ့ခိုင္ေရး၊ အမ်ဳိးသမီး၊ ၾကက္ေျခနီ၊ ျပည္သူ႔စစ္၊ အရန္မီးသတ္ … နည္းမ်ဳိးစုံပဲ။
လူထုရဲ့ ဆႏၵမဲေတြကို မရႏိုင္ေတာ့ဘူးလား …
လြတ္လပ္သန္႔ရွင္းစြာ မဲေပးႏိုင္ခြင့္က အာမခံခ်က္ ရွိသလား။ ဒီလိုအေျခအန အၾကပ္အတည္းေတြ ဖန္တီးထားမွေတာ့ … ။ ျပီးေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြ၊ ၀န္ထမ္းမိသားစုေတြကို စာရင္းေကာက္ယူျပီး ၾကိဳတင္မဲစာရင္း ေကာက္ယူထားတာ၊ ဒီလုိမ်ဳိးနဲ႔ အျခားအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြဆီက ၾကိဳတင္မဲေတြကို စုေဆာင္းျပီး ထုတ္သုံးတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္။
အဲသည္ၾကားထဲက ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေကာ …
ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ကာလမွာ စစ္အစုိးရအေျခခံဥပေဒအရ အႏိုင္ရတဲ့ ပါတီက အစုိးရဖြဲ႔ခြင့္ မရွိဘူး။ ပါတီ၀င္တဦးက အစုိးရ၀န္ၾကီး (အစုိးရ၀န္ထမ္း) ျဖစ္လာရင္ေတာင္ ပါတီက ထြက္ျပီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရမယ္။ အေျခခံဥပေဒအရ အဲသည္မွာ ကန္႔သတ္တားဆီးထားမႈေတြ အမ်ားၾကီးကို ရင္ဆိုင္ေနရမွာ ျဖစ္တယ္။
အင္န္အယ္ဒီပါတီ ရွိေနဖို႔ …
ပါတီက ခုခ်ိန္မွာ လုပ္စရာေတြ၊ ရင္ဆိုင္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိျပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္က ေျပာလိုက္သလို ပါတီ၀င္ေတြက တရားဥပေဒေတြနဲ႔ အညီ ရင္ဆုိင္ၾကမယ္။ ညီညီညြတ္ညြတ္ ရင္ဆိုင္ၾကမယ္။ စစ္အစုိးရဖက္က ပ်က္ကြက္ခဲ့တာ၊ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ျပစ္မႈေတြ က်ဳးလြန္ခဲ့တာ၊ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပခဲ့ျပီးေနာက္ အႏွစ္ ၂၀ ၾကာတဲ့အထိ ျပည္သူေတြရဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေတြကို ျဖဳံးတီးပစ္ခဲ့တာေတြ ဒါေတြကို စစ္အစုိးရကို ရင္ဆိုင္ျပီး ေမးခြန္းထုတ္သင့္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မွာၾကားလိုက္သလို ပါတီရုံးခန္းေတြမွာ အေျခခံဥပေဒတို႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥေပေဒတို႔ကို ၀ိုင္း၀န္းေဆြးေႏြးၾကပါ၊ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူးဆိုတာ ထင္ရွားသည္ထက္ ထင္ရွားလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပါတီရဲ့ အင္အား၊ လူထုရဲ့ အင္အားေတြက ဘယ္လိုလဲ၊ ဘာလဲ …
အခ်ိန္က အခု စကားေျပာေနခ်ိန္မွာေတာင္ ရုံးဖြင့္ရက္အားျဖင့္ ၂၉ ရက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ အခ်ိန္က လုံး၀ မရွိေတာ့ဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အင္န္အယ္ဒီဟာ လူထုနဲ႔ တသားတည္း ရပ္တည္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ အခုအခ်ိန္ဟာ ေသေရး ရွင္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။ သူေသကိုယ္ေသ လို႔ ဆိုတာထက္၊ သူေသ ကိုယ္ရွင္ ျဖစ္ရမွာေပါ့။ တတ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ သူေသ ကိုယ္ေသ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ အခုခ်ိန္မွာ အင္န္အယ္ဒီနဲ႔ ျပည္သူလူထုဟာ အဖက္ဖက္က ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း ခံထားရတဲ့ၾကားက၊ အစစအရာရာ ဖိႏွိပ္မႈေတြ ၾကားထဲကေနျပီး စိတ္ဓာတ္ခြန္အားတခုတည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အင္န္အယ္ဒီက ဘယ္လိုမ်ဳိး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၾကမွာလဲ …
ယခင္တုံးကဆိုရင္ေတာ့ CEC က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီးေတာ့ ေအာက္ေျခကို ဦးေဆာင္မႈ ေပးရုံျဖစ္တယ္။ သို႔ေသာ္ အခုခ်ိန္မွာ CC အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းျပီးျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ (CC) နဲ႔ ေဆြးေႏြးရမယ္။ အဲသည္လို အားလုံးပါ၀င္တဲ့ ေဆြးေႏြးမႈ၊ ဆုံးျဖတ္မႈေတြကို လုပ္ကိုင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္ပုံတင္မယ္ ဗ်ာ တို႔၊ ဘာတို႔ ဇြတ္လုပ္လို႔ မရပါဘူး။
အင္န္အယ္ဒီပါတီရဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကို သုံးသပ္ရရင္ …
လူငယ္ေတြရဲ့ အခန္းက႑ကို အခုထက္ပိုျပီး ျမွင့္တင္ဖိ္ု႔လိုပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြရဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ တိုးတက္လာေအာင္ အစြမ္းကုန္လုပ္ေနၾကျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ သင္တန္းေတြ၊ စာဖတ္၀ိုင္းေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ့ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈေတြကိုလည္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုေနရမယ္။ အခုဆိုရင္ ေထာင္က်ေနတဲ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္ လူဦးေရေတြထဲက ထက္၀က္ေက်ာ္ဟာ လူငယ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တခုကေတာ့ အင္န္အယ္ဒီကေနျပီးေတာ့ လူထုလူတန္းစားအသီးသီး၊ အလႊာအသီးသီးအေပၚမွာ ဘယ္လိုမ်ဳိး သေဘာထားတယ္၊ ဘယ္လိုမ်ဳိး ရပ္တည္တယ္ ဆိုတာေတြကို အမ်ားသိရွိေအာင္၊ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္ေတြအခ်င္းခ်င္းမွာလည္း သိရွိနားလည္မႈရွိေအာင္ ပိုမိုျပီး ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ - အလုပ္သမားလူတန္းစားေတြအေပၚမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ၊ ရဟန္းသံဃာေတြ အေပၚမွာ စသည္ျဖင့္ သေဘာထားေတြ၊ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ျပသထားဖို႔ ေဆာင္ရြက္ရမယ္။
ျပန္ျပီး ရွင္းျပရရင္ - ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၂၀၀၉က အင္းစိန္ေထာင္မွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျပီး တရားစြဲဆိုေနစဥ္ကဆိုရင္ အင္န္အယ္ဒီက လူထုနဲ႔အတူ အင္းစိန္ေထာင္ေရွ႔မွာ သြားေရာက္ျပီး ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ဖို႔ လုပ္ကိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဆႏၵျပဖို႔ ဆူပူဖို႔ သြားခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ လူထုနဲ႔အတူ၊ လူထုကိုယ္စား ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ၾကမယ္လို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာက္စိတ္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပသခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းမွာကိုယ္တိုင္ ဒါကို ရွင္းရွင္း သိဖို႔လိုပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ ပါတီတြင္းျပန္ၾကားေရးအတြက္ကိုေတာင္ ပါတီျပန္ၾကားေရးစာေစာင္ ထုတ္ႏိုင္ဖို႔ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္။ အတားအဆီးေတြ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတယ္။ အဲသည္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ စကားေျပာလာတဲ့၊ ေမးျမန္းလာတဲ့ မီဒီယာေတြနဲ႔ပဲ စကားေျပာဆိုေနရတယ္။ အမ်ားသိရွိၾကရေအာင္ သူတို႔ကေနတဆင့္ ေဆြးေႏြးျပန္ၾကားေနရတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ေနပါတယ္။
အမ်ားျပည္သူကို ဘာေျပာခ်င္တာလဲ …
နံပါတ္ ၁ ကေတာ့ “မေၾကာက္တရား” ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ မတရားတဲ့စနစ္တခုျဖစ္တယ္။ အဲသည္ မတရားမႈေတြကို မၾကိဳက္ဘူး၊ လက္မခံႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ အဲဒါကို “အေၾကာက္” န႔ဲ မရင္ဆိုင္ဘဲ “မေၾကာက္တရား” နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ ေျပာၾကားခဲ့သလို လူေတြ မေၾကာက္ၾကပါနဲ႔၊ မေၾကာက္တဲ့ အေနအထားကေန ရင္ဆိုင္ပါ။ မရဘူး … ေၾကာက္တာပဲ ဆိုရင္လဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ လုပ္ၾကပါ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း သူမ်ားကို မေၾကာက္နဲ႔ မေၾကာက္ၾကနဲ႔လို႔ ေျပာေနရုံတင္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ မေၾကာက္တရားကို ကိုင္စြဲျပီး အခုလိုမ်ဴိး လုပ္ကိုင္ ရင္ဆိုင္ေနရတာပဲလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
နံပါတ္ ၂ ကေတာ့ “ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး” ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြအားလုံးမွာ စား၀တ္ေနေရးေတြ အလြန္ၾကပ္တည္းလာတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ ေရွ႔ကို သည္အတိုင္း ၾကပ္တည္းဆင္းရဲတဲ့အတုိင္းသြားၾကရင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကပဲ ဆက္လက္ေအာင္ပြဲခံသြားမွာ ျဖစ္တယ္။ အခုခ်ိန္မွာ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ လွည့္ဖ်ားတာေတြ၊ ခ်ိန္းေျခာက္တာေတြ၊ အခ်ဳိသတ္တာေတြ၊ ေက်ာသတ္တာေတြ စတဲ့ ေသြးခြဲမႈေတြ၊ ခြဲျခားမႈေတြ လုပ္လာေနပါတယ္။ အဲသည္အတြက္ က်ေနာ္တို႔အားလုံးက တေသြးတည္း တသားတည္း တသံတည္းျဖစ္မွသာ အဲသည္လက္နက္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
နံပါတ္ ၃ ကေတာ့ “စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေရး” ဆိုတဲ့ တခုတည္းေသာ ပန္းတိုင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေရးအခင္းေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို က်ေနာ္ကေတာ့ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပုံရဲ့ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြ၊ မွတ္တိုင္ေတြ၊ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပီး မီးေမာင္းထိုးျပပါတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးနဲ႔ မေ၀းေသးတဲ့ နီးစပ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္္ပါတယ္။
အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာ ဟိုးအေပၚဆုံးကေနျပီးေတာ့ ေအာက္ေျခအဆုံးက အလႊာအထိ ဘာမွ အစအန မက်န္ရစ္ေအာင္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းဖို႔ လိုအပ္ေနျပီဆိုတာ သေဘာေပါက္ရေတာ့မယ္။ မဆလေခတ္က အာဏာရွင္ေတြဆိုတာ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားအလႊာထဲမွာသာ ရွိခဲ့တာေလ။ အလယ္အလတ္တန္းလႊာမွာ၊ ေအာက္ေျခလူတန္းစားမွာ အာဏာရွင္ေတြ မရွိပါဘူး။ ေန႔စဥ္ ေန႔တဓူ၀ သြားလာလႈပ္ရွားေနလို႔ ရေသးတယ္။ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ မပတ္သက္ေအာင္ ေနလို႔ ရခဲ့ေသးတယ္။
အခုကေတာ့ လူထု လူတန္းစားအလႊာအသီးသီးမွာ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ အက်င့္စရိုက္ဆိုးေတြက တိုးပြား အျမစ္တြယ္လာေနျပီ ျဖစ္တယ္။ ဟိုးေအာက္ေျခက ေထာင္၀န္ထမ္းကလည္း အာဏာရွင္ပဲ။ ရပ္ကြက္ထဲက သာမန္လူတဦးကလည္း စစ္အစုိးရ ေသြးထိုးမႈ၊ ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ သူလည္းပဲ အာဏာရွင္ပဲ။ အဲသလို အေျခခံနဲ႔ ျမန္မာျပည္တ၀ွမ္းလုံးမွာ အာဏာရွင္ေပါက္စေတြ တိုးပြားလာေနျပီ။ သူတလူ ငါတမင္းနဲ႔ မင္းမဲ့စရုိက္ျဖစ္ျပီး မည္းမည္းျမင္ရာ အႏိုင္က်င့္ေန ေစာ္ကားေနၾကျပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခုခ်ိန္မွာ “အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေရး” ဆိုတာ အားလုံးက ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ၾကမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၾကရပါမယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ အပါအ၀င္ အားလုံးေသာ ျပည္သူလူထုက မေၾကာက္တရားလက္နက္ကို ကိုင္စြဲျပီး အားလုံး ေသြးစည္းညီညြတ္စြာန႔ဲ တစုတစည္း တသံတည္း - အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေအာင္ တခုတည္းေသာ ပန္းတိုင္အျဖစ္ ရင္ဆိုင္ၾကဖို႔ ခ်ီတက္ၾကဖို႔ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ရင္းျမစ္..မုိးမခ
ရင္းျမစ္..မုိးမခ
