31 December 2013
ႏွစ္ေပါင္း ၆၇ ခုႏွစ္အတြင္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ႏွင့္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ျပကၡဒိန္ရက္စြဲမ်ား တူညီေနေႀကာင္း။
ႏွစ္ေပါင္း(၆၇) ခုႏွစ္ရဲ.ထူးၿခားခ်က္
==================
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ နဲ. ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ရက္လေန.မ်ားတူညီ
=================================
ႏွစ္ေပါင္း ၆၇ ခုႏွစ္အတြင္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ႏွင့္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ျပကၡဒိန္ရက္စြဲမ်ား တူညီေနေႀကာင္း။
ကမာၻေပၚမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူသားတိုင္း ေျပာေလ့ေျပာထရွိသည့္ စကားတစ္ခြန္းမွာ အခ်ိန္ကို ေနာက္ျပန္လည္လို႕မရေတာ့ဘူး၊ ဒီေန႔ဒီလ လို ရက္စြဲမ်ဳိး တူညီမႈေတြ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ လက္သံုးစကားကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ျပကၡဒိန္ ရက္စြဲမ်ားက ေတာ္လွန္လိုက္တာကို ေတြ႕ရပါသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၂၀၁၄ခုႏွစ္ထဲက ရက္လမ်ားက ၿပီးခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း (၆၇)ႏွစ္က ျပကၡဒိန္ရက္စြဲမ်ားအတိုင္း ထပ္တူထပ္မွ် က်ေစတာေတြေၾကာင့္ပါ။
ကမာၻေလာကႀကီးထဲ ထူးျခားမႈေတြဟာ အံ့ၾသတုန္လႈပ္စရာအျဖစ္ အၿမဲျဖစ္ေပၚေနသည့္အတြက္ အခုလည္း မထင္ထားတဲ့ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္တစ္ခုစီက ရက္စြဲကို ျပန္လည္၍ တစ္ထပ္တည္း က်ေရာက္ေစေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မ်ားေသာအားျဖင့္ မည္သူမွ် မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ တခုျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါသည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ျပကၡဒိန္ ႏွင့္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ျပကၡဒိန္တို႕ရဲ႕ ေန႔လရက္ေတြ တြက္ခ်က္ပံု သြားတူေနေပမဲ့လည္း မတူညီသည္က လျပည့္/လကြယ္ရက္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္အရလည္း သိရပါသည္။
"၁၉၄၇ ခုႏွစ္က ျပကၡဒိန္ရက္စြဲနဲ႔ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ျပကၡဒိန္ရက္စြဲ တူတယ္ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ေျပာရရင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုး ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တယ္။ အဲ့လိုပဲ ၁၉၄၇ခုႏွစ္က ဒီမိုကေရစီ အေရးနဲ႔ ၂၀၁၄ ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအေရးေရာ တူညီႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာေလးကိုေတာ့ စိတ္၀င္စားမိတယ္ "ဟု ျပည္ပေရာက္ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးမွ တာခ်ီလိတ္အြန္လိုင္း သို႔သံုးသပ္ေျပာဆိုလာသည္။
"တကယ့္ကို အံ့ၾသစရာေကာင္းပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း မယံုႏိုင္လို႕ ေသခ်ာတိုက္ၾကည့္ေတာ့ လျပည့္လကြယ္က လြဲရင္ေန႕ ရက္ လ ေတြကအစ သြားတူေနတာကို ေတြ႕ရတယ္"ဟု တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕မွ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ တစ္ဦးကလည္း တာခ်ီလိတ္အြန္လိုင္းသို႔ အံ့ၾသမႈျဖင့္ ေျပာၾကားလာသည္။
ေလ့လာတင္ျပသူ ။ ။ ကိုေဇာင္း
Tachileik Online News.
30.12.2013
30 December 2013
မိေက်ာင္းကန္သပိတ္စခန္းဆႏၵျပမႈတြင္ မိုးသီးဇြန္ ရိုက္စားေနျပီလား သိခ်င္ေနၾကျပီ
``မိေက်ာင္းကန္
ေျမသိမ္းခံရတဲ့ထဲမွာ ပါ၀င္ၿပီး ဆႏၵျပရာမွာ ဦးေဆာင္တဲ့
မုိးသီးဇြန္၏တပည့္ျဖစ္သူကုိယ္တုိင္ ကၽြန္မတုိ႔ကုိ လာေခၚ တာပါ။ တစ္ေန႔ကုိ
ရွစ္ေထာင္ေပးမယ္ဆုိၿပီး ေခၚလာတာပါ။ ဆႏၵျပပြဲလည္းၿပီးေရာ ငါးေထာင္ပဲေပးတယ္ေလ´´ ဟု ေန႔တြက္ဆႏၵျပရာတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူ မခုိင္မာက ေျပာသည္။
သပိတ္စခန္းဖြင့္ဆႏၵျပသူမ်ားတြင္ မိေက်ာင္းကန္ရပ္ကြက္အပုိင္း(၁၊၂၊၃) တြင္ေနထုိင္သူမ်ား အပါအ၀င္ အျခားၿမိဳ႕နယ္မ်ား မွလည္း ေန႔တြက္စရိတ္ျဖင့္ လာေရာက္ဆႏၵျပသူမ်ားလည္း ပါ၀င္ေၾကာင္း၊ ေန႔တြတ္စရိတ္ေငြေၾကး အရႈပ္အရွင္းမ်ားေၾကာင့္ သတင္းထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္ဟု သကၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရုံးမွ တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးက ဆုိသည္။
``တစ္ခ်ိဳ႕က အစအဆုံး ဆႏၵျပတ့ဲအထဲပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ စသျဖင့္ေပါ့၊ တစ္ေန႔ရွစ္ေထာင္ ေပးမယ္ေျပာလုိ႔ လာၿပီးဆႏၵျပၾကတာပါ။ ဆႏၵျပပြဲၿပီးေတာ့ ေငြရွစ္ေထာင္ မဟုတ္ဘဲ၊ ငါးေထာင္ပဲေပးတယ္။ က်န္တဲ့ သုံးေထာင္က တစ္ေန႔စားစရိတ္နဲ႔ တူညီ၀တ္စုံ ဖုိးဆုိၿပီးေတာ့ ျဖတ္တယ္ အမွန္ဆုိရင္ ကၽြန္မတုိ႔က စားစရိတ္မွ မလုိတာ။ အျပင္က လာလွဴ တဲ့ထမင္းဗူးေတြနဲ႔ ေရသန္႔ဗူးေတြက အလွ်ံ ပယ္ဘဲေလ။ အဲဒါ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူကုိ ရွစ္ေထာင္ေပးဖုိ႔ေတာင္းၾက တာေပါ့။ ခုိင္းတဲ့အဖြဲ႕ကို ျပန္ေျပာေပးမယ္ဆုိၿပီး ဒီေန႔အထိ အေၾကာင္းမျပန္ ေသးဘူးေလ´´ ဟု ေန႔တြက္ပါ၀င္ဆႏၵျပခဲ့သူကုိေက်ာ္လင္းေသာင္းက ေျပာျပသြားသည္။
အဆုိပါ မိေက်ာင္းကန္သပိတ္စခန္းဆႏၵျပမႈတြင္ ပါ၀င္သူမ်ားအတြက္ ေန႔တြက္စရိတ္ တစ္ဦးလွ်င္ ရွစ္ေထာင္က်ပ္ႏႈန္းအား မုိးသီးဇြန္မွ ၎၏တပည့္မွတစ္ဆင့္ ရွင္းေပးခုိင္းေၾကာင္း ဆႏၵျပရာတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူတစ္ဦးမွ ေျပာဆုိခဲ့သည္။
ေအာင္ျမင့္(သကၤန္းကၽြန္း)
The Yangon Time via ျမန္မာ့လင္းေရာင္ျခည္.
သပိတ္စခန္းဖြင့္ဆႏၵျပသူမ်ားတြင္ မိေက်ာင္းကန္ရပ္ကြက္အပုိင္း(၁၊၂၊၃) တြင္ေနထုိင္သူမ်ား အပါအ၀င္ အျခားၿမိဳ႕နယ္မ်ား မွလည္း ေန႔တြက္စရိတ္ျဖင့္ လာေရာက္ဆႏၵျပသူမ်ားလည္း ပါ၀င္ေၾကာင္း၊ ေန႔တြတ္စရိတ္ေငြေၾကး အရႈပ္အရွင္းမ်ားေၾကာင့္ သတင္းထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္ဟု သကၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရုံးမွ တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးက ဆုိသည္။
``တစ္ခ်ိဳ႕က အစအဆုံး ဆႏၵျပတ့ဲအထဲပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ စသျဖင့္ေပါ့၊ တစ္ေန႔ရွစ္ေထာင္ ေပးမယ္ေျပာလုိ႔ လာၿပီးဆႏၵျပၾကတာပါ။ ဆႏၵျပပြဲၿပီးေတာ့ ေငြရွစ္ေထာင္ မဟုတ္ဘဲ၊ ငါးေထာင္ပဲေပးတယ္။ က်န္တဲ့ သုံးေထာင္က တစ္ေန႔စားစရိတ္နဲ႔ တူညီ၀တ္စုံ ဖုိးဆုိၿပီးေတာ့ ျဖတ္တယ္ အမွန္ဆုိရင္ ကၽြန္မတုိ႔က စားစရိတ္မွ မလုိတာ။ အျပင္က လာလွဴ တဲ့ထမင္းဗူးေတြနဲ႔ ေရသန္႔ဗူးေတြက အလွ်ံ ပယ္ဘဲေလ။ အဲဒါ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူကုိ ရွစ္ေထာင္ေပးဖုိ႔ေတာင္းၾက တာေပါ့။ ခုိင္းတဲ့အဖြဲ႕ကို ျပန္ေျပာေပးမယ္ဆုိၿပီး ဒီေန႔အထိ အေၾကာင္းမျပန္ ေသးဘူးေလ´´ ဟု ေန႔တြက္ပါ၀င္ဆႏၵျပခဲ့သူကုိေက်ာ္လင္းေသာင္းက ေျပာျပသြားသည္။
အဆုိပါ မိေက်ာင္းကန္သပိတ္စခန္းဆႏၵျပမႈတြင္ ပါ၀င္သူမ်ားအတြက္ ေန႔တြက္စရိတ္ တစ္ဦးလွ်င္ ရွစ္ေထာင္က်ပ္ႏႈန္းအား မုိးသီးဇြန္မွ ၎၏တပည့္မွတစ္ဆင့္ ရွင္းေပးခုိင္းေၾကာင္း ဆႏၵျပရာတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူတစ္ဦးမွ ေျပာဆုိခဲ့သည္။
ေအာင္ျမင့္(သကၤန္းကၽြန္း)
The Yangon Time via ျမန္မာ့လင္းေရာင္ျခည္.
29 December 2013
မတရားတာေတြ လုပ္ေနဆဲ လုပ္ေနတုန္းပါပဲ...
ေဇကမၻာဦးခင္ေရႊ႔ႏွင့္ ေရွးေဟာင္းဦးစီးတုိ႔က ေမာင္တီးေစတီေတာ္ကုိသိမ္းထားသျဖင့္ ေမာင္တီးဆရာေတာ္
က သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲျပဳလုပ္လုိပ
မနက္ ကုိးနာရီအေရာက္ ဒလျမိဳ႔ တစ္ဖက္ကမ္းထိပ္ ေဒၚရွမ္း ထမင္းဆုိင္သုိ႔ အေရာက္လုိ႔သိရပါတယ္ ။
ဆက္သြယ္ေမးျမန္းလုိပါက ဖုန္း - 09 420315697
Kyi Naing
06 November 2013
ဗိုလ္ၾကီးေဟာင္းသား မူးရစ္ရမ္းကားျပီး အလုပ္မွျပန္လာသည့္ မိန္းကေလး ၂ ဦး အားရိုက္ႏွက္ ခဲ့မႈအေပၚ ေရႊေပါက္ကံရဲတပ္ဖြဲ ့ ထိေရာက္စြာအေရးယူႏိုင္ျခင္းမရွိ
၃၀.၁၀.၂၀၁၃ရက္ေန႔ည ၁၀ နာရီခန္႔တြင္ မမ်ိဳးခ်ိဳခ်ိဳခိုင္ ( ဘ ) ဦးမ်ိဳး၀င္း ႏွင့္
အတူေန ညီအမ၀မ္းကြဲေတာ္စပ္သူ မႏွင္းသက္ေ၀ခိုင္ ( ဘ ) ဦးသက္ခိုင္ဦး တို ့
ႏွစ္ဦးသည္ ၎တို ့ အလုပ္တည္ရွိရာ ေျမာက္ဥကၠလာပျမိဳ ့နယ္မွေန၍ ေနအိမ္ရွိရာ
ေရႊေပါက္ကံျမိဳ႔နယ္ ၊ ၂၀ ရပ္ကြက္ ၊
က်န္စစ္သားလမ္းရွိ ၎တို ့ ေနအိမ္သို ့ ျပန္လာၾကစဥ္ တလမ္းထဲေန
ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္ ( ဘ ) ဦးေမာင္ေမာင္ ( ဗိုလ္ၾကီး- ျငိမ္း ) သည္
အရက္မူးေနျပီး လမ္းမထက္တြင္ ၎၀တ္ဆင္ထားေသာ ပုဆိုးအား ေပါင္းရင္းအထိ
လွန္တင္ကာ ယိမ္းယိုင္ေနသျဖင့္ ဆက္လက္မသြားရဲပဲရွိေနစဥ္
အျခားလမ္းသြားလမ္းလာျဖစ္သည္ ့ လူငယ္ ၁ ဦးမွ အဆိုပါ မိန္းကေလး ၂ ဦးအား ၀င္ေရာက္ ကူညီီရာမွ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည ္ ဟု သိရသည္ ။
အခင္းျဖစ္ပြားစဥ္က ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္သည္ ၀င္ေရာက္ကူညီသူ( အမည္မသိ ) အား ထိုးက်ိတ္ခဲ့သျဖင့္ အဆိုပါလူငယ္မွလည္း ျပန္လည္လံုးေထြးသတ္ပုတ္ျပီး
ထြက္ခြာသြားခဲ့ရာ မမ်ိဳးခ်ိဳခ်ိဳခိုင္ႏွင့္ မႏွင္းသက္ေ၀ခိုင္တို ့ ၂
ဦးသည္လည္း ေနအိမ္သို့ အျခားလမ္းမွ ပါတ္ျပန္လာခဲ့ၾကရာတြင္ ၎
ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္မွ မိန္းကေလးမ်ား၏ေနအိမ္ အနီးမွ ထပ္မံေစာင့္ဆိုင္းကာ
အသင့္ယူေဆာင္လာေသာ သံျပားပိုင္းကဲ့သို ့ ေသာ အရာ၀တၱဳျဖင့္
အခ်က္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ရိုက္ႏွက္ခဲ့သျဖင့္ မိန္းကေလး ႏွစ္ဦးမွာ
ဦးေခါင္းႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္အႏွံတြင္ ဓါတ္ပံုပါအတိုင္း ဒါဏ္ရာမ်ား
ရရွိခဲ့ျပီး ေျမာက္ဥကၠလာပ ေဆးရံုတြင္ ေဆးကုသမႈခံယူခဲ့ရသည္ ။
အဆိုပါ မိန္းကေလး ၂ ဦးအနက္မွ မမ်ိဳးခ်ိဳခ်ိဳႏိုင္၏ ဖခင္ျဖစ္သူမွာ ေလငန္းေရာဂါသည္ျဖစ္သျဖင့္ သမီးျဖစ္သူအား ရိုက္ႏွက္ခံေနရျခင္းကို ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ္လည္း ၀င္ေရာက္တားဆီးႏိုင္ျခင္းမရ ွိဟု သိရသည္ ။
အခင္းျဖစ္ပြားစဥ္က ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္သည္ ၀င္ေရာက္ကူညီသူ( အမည္မသိ ) အား ထိုးက်ိတ္ခဲ့သျဖင့္ အဆိုပါလူငယ္မွလည္း ျပန္လည္လံုးေထြးသတ္ပုတ္ျပီး
အဆိုပါ မိန္းကေလး ၂ ဦးအနက္မွ မမ်ိဳးခ်ိဳခ်ိဳႏိုင္၏ ဖခင္ျဖစ္သူမွာ ေလငန္းေရာဂါသည္ျဖစ္သျဖင့္ သမီးျဖစ္သူအား ရိုက္ႏွက္ခံေနရျခင္းကို ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ္လည္း ၀င္ေရာက္တားဆီးႏိုင္ျခင္းမရ
ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္သည္ ၎ ေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္တြင္း ခံ၀န္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ေနထိုင္ရသူျဖစ္ျပီး မၾကာေသးမီအခ်ိန္ကလည္း မူးရစ္ရမ္းကားသျဖင့္ ခံ၀န္ခ်က္ထိုးခဲ့ရသူတဦးျဖစ
ယခုျဖစ္ရပ္အား ကာယကံရွင္မိန္းကေလးမ်ား၏ မိခင္ျဖစ္သူမွ ေရႊေပါက္ကံရဲစခန္းသို ့ အေၾကာင္းၾကားတိုင္ၾကားခဲ့ျပ
၎ မိန္းကေလး ၂ ဦးႏွင့္ မိသားစု သည္ နယ္ျမိဳ ့ တခုမွ ရန္ကုန္ျမိဳ ့သို ့ မၾကာေသးမီကမွ ေျပာင္းေရႊ႔အေျခခ်လာၾကျခင္း
22 October 2013
စိတ္မေျပာင္း၊ စိတ္မေကာင္းတဲ့၊ အပါယ္ေဂ်ာင္းမယ့္သူ
စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕၏ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပၿမဲဲျဖစ္ေသာ ရာဇာမဏိစူဠာ ေကာင္းမႈေတာ္ျမတ္စြာဘုရားပြဲေတာ္သို႔ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ရွိ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာ အသီးသီးမွ ဆြမ္းေတာ္ႀကီး အရုဏ္ေတာ္အသင္းအဖြဲ႕မ်ားက ၀တ္အသင္းမ်ားႏွင့္ ေဖ်ာ္ေျဖေရး ကားမ်ား၊အလွျပယာဥ္မ်ား စုံလင္စြာျဖင့္ သြားေရာက္၍ ဆြမ္း၊ ပန္း၊ ေရခ်မ္းမ်ား ကပ္လွဴပူေဇာ္ ၾကသည္မွာ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕၏ အစဥ္အလာတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသို႔ ကပ္လွဴပူေဇာ္ၿပီး ေနာက္တေန႔ အျပန္တြင္ လမ္းတေလွ်ာက္လုံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးျဖင့္ သီဆို၊ တီးမႈတ္၊ ကခုန္ၾကရာ ၿမိဳ႕လူထုကလည္း ေစာင့္ၾကည့္အားေပးၾကပါသည္။ ယခုႏွစ္ပြဲတြင္ ပန္းဘဲတန္းရပ္ကြက္ လူငယ္မ်ားက ဇာတိမာန္ေတးသီခ်င္းျဖင့္ ဧည့္ခံေဖ်ာ္ေျဖရာ ပန္းဘဲတန္းရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးခင္ေမာင္ခ်ဳိ မွ လာေရာက္တားျမစ္ၿပီး ယင္းသီခ်င္းကို ဆက္လက္ဆိုခြင့္မျပဳဘဲ ခ်က္ခ်င္းရပ္ရန္ ပိတ္ပင္၍ ဆက္ဆိုပါက ကားႏွင့္အတူ တစ္ဖြဲ႕ လုံးအား ဖမ္းဆီးအေရးယူမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုခဲ့သျဖင့္ ပန္းဘဲတန္းလူငယ္မ်ား၊ ရပ္ကြက္သူရပ္ကြက္သားမ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္၊ အလွဴရွင္ ၿမိဳ႕ခံလူထုမ်ားမွာ စိတ္အေႏွာက္ အယွက္ ျဖစ္ရေၾကာင္း သိရပါသည္။ ယခုကဲ့သို႔ ဘာသာေရးပြဲမ်ားတြင္ အာဏာျဖင့္ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မႈမ်ား မျဖစ္သင့္ ေၾကာင္း၊ အာဏာအလြဲသုံးစားျပဳလုပ္မႈမ်ား ေအာက္ေျခကအစ ရွိေနေသးေၾကာင္း အမ်ားက ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာရွင္းလင္းေဟာေျပာပြဲႏွင့္ ျပည္သူ႕ဆႏၵသေဘာထားရယူပြဲ
၂၂၊၁၀၊၂၀၁၃ အဂၤါေန႔ ကစစ္ကိုင္းၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမတြင္ ၂၀၀၈
ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာရွင္းလင္းေဟာေျပာပြဲႏွင့္
ျပည္သူ႕ဆႏၵသေဘာထားရယူပြဲ ကို
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကႀကီးမွဳးက်င္းပရာ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ပါတီ၀င္မ်ား၊ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးႏွင့္
ရပ္ကြက္၊ေက်းရြာအသီးသီးရွိအလႊာေပါင္းစုံ မွလူထုအမ်ား၊ တက္ေရာက္ၾကၿပီး
အမ်ိဳးသာဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ မွ ဦးၾကည္၀င္း(လပၸတၱာ)
ကေနၿပီးရွင္း လင္းေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ၄င္း ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ
ရွင္းလင္းေဟာေျပာ ပြဲႏွင့္ ျပည္သူ႕ဆႏၵသေဘာထားရယူပြဲသို႕
စာရင္းရွိအင္အား(၁၀၁၇) ဦးတက္ေရာက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္
ဆႏၵျပဳ စနစ္ျဖင့္ဆႏၵခံယူရာ၊
ျပင္ဆင္ေရးအတြက္(၁၀၁၃) ေယာက္ ႏွင့္ အသစ္ေရးဆြဲေရးအတြက္(၄) ဦး ဆႏၵျပဳခဲ့
ၾကပါသည္။'
20 October 2013
11 October 2013
မုိးစက္၀ိုင္ အစား မည္သူကိုမွ ေရြးခ်ယ္မႈထပ္လုပ္မည္မဟုတ္ဟု ပြဲစီစဥ္သူေျပာ
မယ္စၾကာ၀ဠာျမန္မာ အျဖစ္ တရား၀င္ေရြးခ်ယ္ခံထားရတဲ့ မိုးစက္၀ိုင္ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးဟာ တ႐ုတ္
လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ဟုဆိုကာ တျခားျမန္မာအမ်ဳိးသမီးအလွမယ္တစ္ဦးကို အစားထိုး
သြားေရာက္ေစဖို႔ လူတစ္စုမွ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြဟာ ဒီေန႔ (ေအာက္တိုဘာ
လ ၉ ရက္) အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ ပ်ံ႕ႏွံေနေပမယ့္ ပြဲစီစဥ္သူဘက္မွ လူေရြးခ်ယ္ပြဲကို ထပ္
လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ျမန္မာတိုင္းမ္ကို ေျပာပါတယ္။
လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ဟုဆိုကာ တျခားျမန္မာအမ်ဳိးသမီးအလွမယ္တစ္ဦးကို အစားထိုး
သြားေရာက္ေစဖို႔ လူတစ္စုမွ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြဟာ ဒီေန႔ (ေအာက္တိုဘာ
လ ၉ ရက္) အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ ပ်ံ႕ႏွံေနေပမယ့္ ပြဲစီစဥ္သူဘက္မွ လူေရြးခ်ယ္ပြဲကို ထပ္
လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ျမန္မာတိုင္းမ္ကို ေျပာပါတယ္။
"အစ္မတို႔က မိုးစက္၀ိုင္ကို Miss Universe Organization ရဲ႕အႀကီးအကဲေရွ႕နဲ႔ ပရိသတ္ေတြ
ေပးတဲ့ မဲအေရအတြက္၊ ဒိုင္ေတြရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ေတြေပၚမွာ အားလံုးေပါင္းၿပီး အေကာင္းဆံုးေရြး
ခ်ယ္ထားတဲ့ အလွမယ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထပ္ေရြးဖို႔အစီအစဥ္မရိွပါဘူး။ လူသိရွင္ၾကား၊ ေငြကုန္ေၾကး
က်ခံၿပီး ဂုဏ္သိကၡာရိွရိွလုပ္ခဲ့တဲ့ပြဲျဖစ္ပါတယ္"လို႔ မယ္စၾကာ၀ဠာျမန္မာပြဲႀကီးကို စီစဥ္သူ တစ္ဦး
ျဖစ္တဲ့ Hello Madam မီဒီယာမွ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ မသိန္းယုေ၀က ေျပာပါတယ္။
ေပးတဲ့ မဲအေရအတြက္၊ ဒိုင္ေတြရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ေတြေပၚမွာ အားလံုးေပါင္းၿပီး အေကာင္းဆံုးေရြး
ခ်ယ္ထားတဲ့ အလွမယ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထပ္ေရြးဖို႔အစီအစဥ္မရိွပါဘူး။ လူသိရွင္ၾကား၊ ေငြကုန္ေၾကး
က်ခံၿပီး ဂုဏ္သိကၡာရိွရိွလုပ္ခဲ့တဲ့ပြဲျဖစ္ပါတယ္"လို႔ မယ္စၾကာ၀ဠာျမန္မာပြဲႀကီးကို စီစဥ္သူ တစ္ဦး
ျဖစ္တဲ့ Hello Madam မီဒီယာမွ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ မသိန္းယုေ၀က ေျပာပါတယ္။
ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း သူက "ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ကေတာ့ ဘာမွေျပာ
စရာမရိွပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔က လြတ္လပ္စြာဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရိွပါတယ္။
အဲသလိုမလုပ္ၾကပါနဲ႔လို႔ အစ္မတို႔ဘက္က ေတာင္းဆိုခြင့္မရိွဘူးေလ။ အစ္မတို႔ ၿပိဳင္ပြဲအတြက္
ဆက္လုပ္ စရာရိွတာေတြကို ဆက္လုပ္သြားမွာပါ"လို႔ေျပာပါတယ္။ မိုးစက္၀ိုင္ရဲ႕ဖခင္ျဖစ္သူမွာ
တ႐ုတ္စပ္ျဖစ္ၿပီး မိခင္ျဖစ္သူမွာ ရွမ္းတ႐ုတ္ျဖစ္ကာ မိုးစက္၀ိုင္ေရာ သူ႔အေမပါ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
ေမြးဖြားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသာျဖစ္တယ္လို႔လည္း မသိန္းယုေ၀က ေျပာပါတယ္။
စရာမရိွပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔က လြတ္လပ္စြာဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရိွပါတယ္။
အဲသလိုမလုပ္ၾကပါနဲ႔လို႔ အစ္မတို႔ဘက္က ေတာင္းဆိုခြင့္မရိွဘူးေလ။ အစ္မတို႔ ၿပိဳင္ပြဲအတြက္
ဆက္လုပ္ စရာရိွတာေတြကို ဆက္လုပ္သြားမွာပါ"လို႔ေျပာပါတယ္။ မိုးစက္၀ိုင္ရဲ႕ဖခင္ျဖစ္သူမွာ
တ႐ုတ္စပ္ျဖစ္ၿပီး မိခင္ျဖစ္သူမွာ ရွမ္းတ႐ုတ္ျဖစ္ကာ မိုးစက္၀ိုင္ေရာ သူ႔အေမပါ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
ေမြးဖြားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသာျဖစ္တယ္လို႔လည္း မသိန္းယုေ၀က ေျပာပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး အေသးစိတ္သိရွိႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကာယကံရွင္ျဖစ္တဲ့ မိုးစက္၀ိုင္ကို
ျမန္မာတိုင္းမ္က ဆက္သြယ္ခဲ့ေပမယ့္ ဖုန္း လက္ခံေျဖဆိုမႈကို မရရွိခဲ့ပါဘူး။ မယ္စၾကာ၀ဠာ
ျမန္မာၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပြဲစဥ္ကို ေအာက္တိုဘာလ ၃ ရက္ေန႔က အမ်ဳိးသားဇာတ္႐ံုမွာ
က်င္းပခဲ့တာျဖစ္ၿပီး မိုးစက္၀ိုင္မွာ ကမၻာ့မယ္စၾကာ၀ဠာၿပိဳင္ပြဲႀကီးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳ
အျဖစ္ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာတိုင္းမ္က ဆက္သြယ္ခဲ့ေပမယ့္ ဖုန္း လက္ခံေျဖဆိုမႈကို မရရွိခဲ့ပါဘူး။ မယ္စၾကာ၀ဠာ
ျမန္မာၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပြဲစဥ္ကို ေအာက္တိုဘာလ ၃ ရက္ေန႔က အမ်ဳိးသားဇာတ္႐ံုမွာ
က်င္းပခဲ့တာျဖစ္ၿပီး မိုးစက္၀ိုင္မွာ ကမၻာ့မယ္စၾကာ၀ဠာၿပိဳင္ပြဲႀကီးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳ
အျဖစ္ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
သတင္း....ျမန္မာတုိင္း (မ္)
09 October 2013
03 October 2013
“ နယူးဇီလန္္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ Hon. David Carter ဦးေဆာင္ေသာ ပါလီမန္အမတ္မ်ား အဖြဲ. ျမန္မာႏိုင္ငံသို.သြားေရာက္မည္။”
( Ref: New Zealand Parliament )
လက္ရွိလုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိေသာ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္စဥ္ မ်ားအားေလ့လာရန္ႏွင့္မၾကာခင္ ကလာေရာက္ခဲ့ေသာ ျမန္မာသမၼတႏွင့္္္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌတို.ႏွင့္ဆက္စပ္ေသာအျပန္အလွန္ခရီးစဥ္
ျဖစ္ျပီး၊ေနုုျပည္ေတာ္တြင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္၊
ႏိုဘယ္ျငိမ္းေရးဆုရွင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊
၄င္းအျပင္ အထက္ႏွင့္ေအာက္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌမ်ားအားလည္းေတြ.ဆံုမည္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရွိရသည္။
ရန္ကုန္ုျမိဳ့တြင္ နယူးဇီလန္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ ပညာရွင္မ်ားအားေတြဆံုရန္ ရွိကာ ေထာက္ၾကံစစ္ သခ်ိုဳင္း သို.လည္းဂါ၀ရျပဳသြားေရာက္မည္ျဖစ္သည္။
ထိုခရီးစဥ္တြင္ ျမန္မာ့အေရးအစဥ္ေထာက္ခံအားေပးလ်က္ရွိေသာ Dr Rajen Prasad (Labour)။ David Clendon (Green) တို.ပါ၀င္ကာ Hon Philip Heatley (National) ။ Tracey Martin (NZ First) တို.လိုက္ပါသြားၾကသည္။
01 October 2013
ဆူးေလတြင္ သပိတ္စခန္းဖြင့္သည့္ ဟုန္ရွင္း အလုပ္ သမား ေခါင္းေဆာင္ေလးဦး ကို ေက်ာက္တံတား ရဲစခန္းက အမႈဖြင့္
မဟာ
ဗႏၶဳလပန္းၿခံေရွ႕တြင္ သပိတ္စ ခန္းဖြင့္ခဲ့သည့္ ဟုန္ရွင္းအေအး ခန္းစက္႐ုံမွ
အလုပ္သမားေခါင္း ေဆာင္ေလး ဦး ကို ေက်ာက္တံ တားရဲစခန္းမွ
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာစုေဝး ခြင့္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာစီ တန္းလွည့္ လည္ခြင့္
ဥပေဒပုဒ္မ ၁၈ျဖင့္အ မႈဖြင့္ထားေၾကာင္း သိရသည္။
အဆိုပါ
သပိတ္စခန္းဦး ေဆာင္ဖြင့္သူေလးဦးကို စက္တင္ ဘာ ၂၈ရက္တြင္ အမႈဖြင့္ခဲ့ျခင္း
ျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕ နယ္ရဲစခန္းမွ တာဝန္ရွိသူတစ္ ဦးက
ရန္ကုန္တိုင္းမ္သတင္းစာသို႔ ေျပာသည္။
ယင္းက ''သူတို႔ေလးဦးကို လဲ အျခားလူေတြလိုပဲ ဥပေဒအရ အမႈဖြင့္ရတာပါ။ ဥပေဒကို အား လုံးလိုက္နာေလးစားဖို႔လိုတယ္ဆို တာ သိေစခ်င္လို႔ပါ''ဟု ေျပာ သည္။
ဟုန္ရွင္းစက္႐ုံမွ အလုပ္သ မားေခါင္းေဆာင္ ဦးမင္းမင္းက ''ကၽြန္ေတာ္
တို႔ေတာ့ ဘာမွ မသိရ ေသးပါဘူး။ ရဲစခန္းက ေခၚယူစစ္ ေဆး တာလဲမရွိေသး ပါဘူး။ သ
ပိတ္စခန္းဖြင့္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေတာ့ လာၿပီးေျဖရွင္းေပးတဲ့ လူ
ႀကီးေတြအကုန္လုံးက ဘာမွမျဖစ္ ေစရပါဘူး။ တရားလဲမစြဲပါဘူးလို႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္သမားေတြ အားလုံးေရွ႕မွာ ေျပာထားခဲ့ပါ တယ္''ဟု ေျပာသည္။
အလုပ္သမားမ်ားအေန ျဖင့္ အမႈဖြင့္ထားျခင္းႏွင့္ ပတ္ သက္၍
လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚစႏၵာမင္းႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕
ဝန္ႀကီးတို႔ကိုသာ အ ကူအညီေတာင္းခံသြားရန္ရွိ ေၾကာင္း၊ အလုပ္သမားမ်ားအ
ေနျဖင့္ အမႈဖြင့္တရားစြဲဆိုပါက လည္း အကူအညီေတာင္းခံသြား ျခင္းမွအပ
မည္သည့္တုံ႔ျပန္ခ်က္ မွ ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္သြားမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း
အမႈဖြင့္ခံရျခင္း ႏွင့္ပတ္သက္၍ေျပာသည္။
လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္
ေဒၚစႏၵာမင္းက ''ကၽြန္မကိုေတာ့ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လုံးဝအ
ေၾကာင္းၾကားလာျခင္းမရွိတဲ့အ တြက္ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ကေတာ့အ တည္ မျပဳေသးပါဘူး။
အလုပ္သ မားေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ သူတို႔ က်ဴးလြန္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္
သူတို႔ကိုေခၚရင္ သြားရမွာပါပဲ။ ကၽြန္မကို အကူအညီေတာင္းလာ ရင္ေတာ့
ဥပေဒလမ္းေၾကာင္းအ တိုင္း အကူအညီေပးသြားမွာပါ'' ဟုေျပာသည္။
အဆိုပါဟုန္ရွင္းစက္႐ုံမွ အလုပ္သမားမ်ားသည္လည္း စက္တင္ဘာ ၂၂ရက္မွ စတင္ကာ
မဟာဗႏၶဳလပန္းၿခံေရွ႕တြင္ ႏွစ္ရက္ တာ သပိတ္စခန္းဖြင့္၍ေတာင္း ဆိုခဲ့ၿပီး
အလုပ္သမားမ်ားအေရး ကို ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုး ရအဖြဲ႕မွဝန္ႀကီး
ဦးစိုးမင္း၊ အလုပ္ သမားညႊန္ၾကားမႈဦးစီးဌာန ဒုတိ ယညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးေစာ
နိုင္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္ ေဒၚစႏၵာမင္းႏွင့္ တာဝန္ရွိ သူမ်ား
လာေရာက္ညႇိႏွိုင္းေပးမႈ ျဖင့္ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီမႈရရွိခဲ့ ျခင္းျဖစ္ၿပီး
ယခုတြင္ ခြင့္ျပဳမိန႔္မ တင္ဘဲ သပိတ္စခန္းဖြင့္၍ေတာင္း ဆိုခဲ့ျခင္းေၾကာင့္
ေက်ာက္တံ တားၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းမွ အမႈဖြင့္ ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
သတင္း.... Yangon Media Group
သံတြဲတြင္ အၾကမ္းဖက္မည့္ သတင္းေၾကာင့္ ေစ်းဆိုင္မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းမ်ား ပိတ္ထား
မီး႐ိႈ႕မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ သံတြဲၿမဳိ႕တြင္ အၾကမ္းဖက္မည္ ဆိုသည့္ ေကာလာဟလ သတင္းမ်ားေၾကာင့္ စက္တင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္းမွ စတင္ကာ ေစ်းမ်ားရွိ ေစ်းဆိုင္မ်ားႏွင့္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား ပိတ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း သံတြဲခ႐ိုင္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) ဥကၠ႒ ဦးဝင္းႏိုင္က ေျပာၾကားသည္။
သံတြဲၿမဳိ႕ရွိ အံေတာ္ရပ္ကြက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကို ယင္းေနရာက ထြက္ေပးရန္၊ ယင္းေနရာကို အၾကမ္းဖက္မည္ဆိုသည့္ သတင္းႏွင့္ ေရႊေခ်ာင္းျပင္ ေက်းရြာတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကို အၾကမ္းဖက္မည္ဆိုသည့္ သတင္းမ်ားေၾကာင့္ ယင္းသို႔ ေစ်းဆိုင္မ်ား၊ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား ပိတ္ထားလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းမွန္ ေဖာ္ထုတ္ေရး အဖြဲ႕၏ အဖြဲ႕ဝင္လည္းျဖစ္သူ ၎ကဆိုသည္။
“ေစ်းမွာ ငါးေတြေတာင္ မတက္ေတာ့ဘူး။ ေျခာက္ကပ္ေနတယ္” ဟု ဦးဝင္းႏိုင္က ေျပာၾကားသည္။
သံတြဲတြင္ ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြားႏိုင္သည့္ ေကာလာဟလ သတင္းမ်ားေၾကာင့္ လုံၿခံဳေရး အင္အားကို တိုးျမႇင့္ထားေၾကာင္း သံတြဲၿမဳိ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ရွင္းျပသည္။
သံတြဲၿမဳိ႕တြင္ စက္တင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔က ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ့အလံကို ငပလီ အေထြေထြ ေရာင္းဝယ္ေရးပုိင္ရွင္ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ ကမန္လူမ်ဳိး ဦးေက်ာ္ဇံလွက ဖ်က္ဆီးသည္ဆိုကာ လူစုလူေဝးျဖင့္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ဦးေက်ာ္ဇံလွကို ရဲတပ္ဖြဲ႕က ဖမ္းဆီးခဲ့ေၾကာင္း၊ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ဦးေက်ာ္ဇံလွကို အာမခံျဖင့္ ျပန္လႊတ္လိုက္သျဖင့္ ေဒသခံမ်ား မေက်နပ္ျဖစ္ကာ ယင္းျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ဆက္စပ္ၿပီး လုံၿခံဳေရး တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားကို ခဲႏွင့္ေပါက္မႈ၊ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္မ်ား ေနထိုင္သည့္ ေနအိမ္ကို ခဲျဖင့္ ပစ္ေပါက္ၿပီးေနာက္ မီး႐ိႈ႕မႈ ထပ္မံျဖစ္ပြားခဲ့ရာ အိမ္ႏွစ္လုံး မီး႐ိႈ႕ခံခဲ့ရေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာ ေဒသအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ေဒသခံမ်ားကို ေမးျမန္းခ်က္မ်ားအရ သိရွိရသည္။
မီး႐ိႈ႕မႈ က်ဴးလြန္ခဲ့သူမ်ားကို အေရးယူရန္ ရွာေဖြေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း သံတြဲ ၿမဳိ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ဆိုသည္။
သံတြဲၿမဳိ႕တြင္ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ပဋိပကၡတြင္ ဦးေက်ာ္ဇံလွ ေနအိမ္ကို ခဲႏွင့္ ပစ္ေပါက္မႈျဖင့္ သံတြဲၿမဳိ႕ခံ ႏွစ္ဦးကို ပုဒ္မ ၃၃၆/၄၂၇ အမႈဖြင့္ထားေၾကာင္း၊ ကမန္အမ်ဳိးသား တိုးတက္ေရးပါတီ၏ အလုပ္အမႈေဆာင္လည္းျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္ဇံလွကိုမႈ ဆဲဆိုမႈ၊ သာသနာကို အၾကည္ညဳိ ပ်က္ေစမႈ ပုဒ္မ ၂၉၄/၅၀၆ တို႔ျဖင့္ အမႈဖြင့္ အေရးယူထားေၾကာင္း သံတြဲၿမဳိ႕နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႕စခန္းက ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ တစ္ဦးက ေျပာၾကားသည္။
သံတြဲၿမဳိ႕တြင္ ေတာင္ကုတ္ၿမဳိ႕သူတစ္ဦး ဇြန္လ ၃၀ ရက္ေန႔က မုဒိမ္းက်င့္ ခံရသည့္ ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ေနအိမ္အခ်ဳိ႕ မီး႐ိႈ႕ခံခဲ့ရရာမွ ပဋိပကၡအရွိန္ ျမင့္လာသျဖင့္ ညမထြက္ရအမိန္႔ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ က်င့္ထုံးဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၄၄ ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ရေၾကာင္း ရခိုင္ျပည္နယ္ အစိုးရအဖြဲ႕က ထုတ္ျပန္ထားသည္။
သတင္း.... The Voice Weekly
27 September 2013
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ၏ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ျပည့္ ေငြရတု အခမ္းအနားတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ ေျပာၾကားေသာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ မိန္႔ခြန္း အျပည့္အစံု..
(ရိုက္ကူး . တည္းျဖတ္ .. ေမာေျပ (ခ) ခြန္ေခါင္)
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ၏ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ျပည့္ ေငြရတု အခမ္းအနားတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ ေျပာၾကားေသာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ မိန္႔ခြန္း အျပည့္အစံု...
(ရိုက္ကူး . တည္းျဖတ္ .. ေမာေျပ (ခ) ခြန္ေခါင္)
26 September 2013
အာဏာအားကိုး နဲ႔ မေတာ္မတရားေတြလုပ္ေနၾကတုန္းပါလား..
မႏၱေလးတိုင္းေဒသၾကီး သပိတ္က်င္းၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မွဴးက အုန္းဇုန္းေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ ွဴးကို ပါးရုိက္မွဳ စက္တင္ဘာလ၂၅ ရက္ ေန႔လည္ ၁နာရီက ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။
သတၱဳတြင္း၀န္ႀကီးဌာနမွ အရာရွိတစ္ဦး အုန္းဇုန္းေက်းရြာ အုပ္စု၊ ၀က္ေသေက်းရြာကို လာေရာက္ကြင္းဆင္းတာကို ရာအိမ္မွဴး၊ဆယ္အိမ္မွဴးေတြ ဆင့္ေခၚရာမွာ လာေရာက္ဖို႔ ေနာက္က်တာေၾကာင့္ ယခုလို ပါးရိုက္ခံရတာျဖစ္ တယ္လို႔ အရိုက္ခံရတဲ့ အုန္းဇုန္းေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ ွဴး ဦးျမင့္ က ေျပာပါတယ္။
" ငါးမိနစ္၊ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲေနာက္က ်တယ္။
ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ပါးရိုက္တယ္။ ေလာေလာဆယ္အမႈသြားဖြင့္တယ္။ ရဲစခန္းက
အမႈဖြင့္ မေပးေသးဘဲ ေဆးစာေတာင္းလို႔ မနက္ျဖန္ ေဆးစာရမယ္" လို႔ ဦးျမင့္က
ေျပာပါတယ္။
ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ပါးရိုက္ခံရတဲ့အမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သပိတ္က်င္းၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာ ဆက္သြယ္လို႔မရခဲ့ပါ။ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရံုးကိ ု ဆက္လက္ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းရာ ပါးရိုက္ခံရမႈျဖစ္စဥ္ကို ၾကားသိရေၾကာင္းေျဖၾကားပါတယ္။
သတၱဳတြင္း၀န္ႀကီးဌာနမွ အရာရွိတစ္ဦး အုန္းဇုန္းေက်းရြာ အုပ္စု၊ ၀က္ေသေက်းရြာကို လာေရာက္ကြင္းဆင္းတာကို ရာအိမ္မွဴး၊ဆယ္အိမ္မွဴးေတြ ဆင့္ေခၚရာမွာ လာေရာက္ဖို႔ ေနာက္က်တာေၾကာင့္ ယခုလို ပါးရိုက္ခံရတာျဖစ္ တယ္လို႔ အရိုက္ခံရတဲ့ အုန္းဇုန္းေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ
" ငါးမိနစ္၊ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲေနာက္က
ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ပါးရိုက္ခံရတဲ့အမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
The Modern News Journal
25 September 2013
စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ မွာ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ရွိတယ္ဆုိျပီး ဥပေဒမဲ႔ေတြ က်င္႔သုံးေနတာ မ်က္ျမင္ သက္ေသနဲ႔ တကြ အေထာက္အထားခုိင္လုံစြာျဖင္႔ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္..
ယေန႔အခ်ိန္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မွ ဒီမိုကေရစီစနစ္သ ို႔ ကူးေျပာင္းေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ပါ သည္ ၊ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ေစာ္ကားခဲ႔ေသာ ယခင္စနစ္ဆိုးကို အမ်ားရြံရွာ မုန္းတီးခဲ႔ၾကသည္ ။
ဥပေဒမဲ့လုပ္ရပ္မ ်ားကိုစက္ဆုပ္ခဲ ့ၾကသည္၊ထို႔ေၾကာင့္ယေန႔ ကာလတြင္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင္ ့ တရားေရးမ႑ဳိင္ တည့္မတ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီ းအကဲမ်ားမွ စီမံခ်က္ ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္
ေဖာ္ေဆာင္ေနေသာ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
အထက္အဖြဲ႔အစည္း မ်ား၏ လမ္းညႊန္လုပ္ေဆာ င္ခ်က္မ်ား ဘယ္ေလာက္ပင္ ေကာင္းေကာင္း ယခုအခ်ိန္ထိ အခြင့္အာဏာကို လက္လြတ္ စပယ္တလြဲ အသုံးခ်ေနသူမ်ား ရွိေနရာ၊ ၎စုံးျပဴး မ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ ၏ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ေျပာင္းေရးအား၊ ထိခိုက္ ေနလ်ွက္ရွိပါသည္ ..။
ေဖာ္ေဆာင္ေနေသာ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
အထက္အဖြဲ႔အစည္း မ်ား၏ လမ္းညႊန္လုပ္ေဆာ
ထို႔နည္းတူ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ရ
မ ည္ ခံ ဥပေဒမဲ့ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်မႈမ်ား မၾကာခဏဆိုသလို ျမင္ေတြ႔ၾကားသိေ နရသည္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီ းအကဲမ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဦးေဆာင္မႈတို႔အ ား မထီမဲ့ျမင္ျပဳလု ပ္ရာျဖစ္ေနပါသည္ ။
ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳ ပ္ေရး၊ ပညာေရး၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္စည္ းကမ္းထိန္းသိမ္း ေရး၊စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖြဲ ႔မႈးႏွင့္ အဖြဲ႔ အပါအ၀င္ ေန႔တြက္ေပး ေၾကးစား လူမိုက္မ်ားပါ၀င ္ေသာ အဖြဲ႔သည္ ျပစ္မႈျပစ္ဒဏ္ ဆီေလ်ာ္ ေအာင္ မေဆာင္ ရြက္ဘဲ ဥပေဒမဲ့ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ျပဳလုပ္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းကို
ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာအာဏာပ ိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ ်ား သိရွိၿပီး ထိေရာက္စြာ အေရးယူ အျပစ္ေပးႏိုင္ရန ္အတြက္ သက္ေသအျဖစ္ ဗီဒီယိုဖိုင္ကို တင္ျပအပ္ပါသည္။
စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖြဲ ႕သည္ လမ္းဆုံ၊ လမ္းခြမ်ား၊ ေက်ာင္းပတ္၀န္း က ်င္ မ်ားႏွင့္ လူစည္ကားရာ ေနရာမ်ား တြင္ ယာဥ္တိုက္ခိုက္မ ႈ မျဖစ္ေပၚေရးအတြက ္တာ၀န္ခ်ထားျခင္း လုံး၀ မရွိဘဲ၊ လူမျမင္ ကြယ္ရာ (ေက်ာ္ထက္ေကြ႔ ႏွင့္ ရြာေထာင္ သူဇာ စားေသာက္ဆိုင္အနီး) တြင္ ေန႔စဥ္ ေနရာယူၿပီး အဓမၼေငြေၾကး ေတာင္းခံလ်ွက္ ရွိေနပါသည္။
ဒီလုိ ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ ကို လူျမင္ကြင္းမွာ ေခတ္သစ္ သူေတာင္းစားေတြလုိ ေတြသမွ် လူေတြကို ေပးမလား မေပးဘူးလား မေပးရင္ ဒီလုိလုပ္တယ္ကြာ ဘာျဖစ္လဲ ဆုိသလုိ လုပ္ေနတဲ႔ေခတ္ၾကီးျမိဳ႔လယ္ေခါင္ၾကီးမွာေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္းလုပ္ေနတာ သက္ေသ အေထာက္အထား ေတြ နဲ႔ တင္ျပလုိက္ပါတယ္..။
ယခုလုိျမင္ကြင္းမ်ိဳးေတြ ဘယ္နယ္ေတြမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေနပါလိမ္႔မလဲ..
ထို႔အတြက္ေၾကာင္ ့ အထက္ပါျဖစ္စဥ္အာ း ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူေပးပါရန္ တိုင္ၾကားအပ္ပါ
ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳ
ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာအာဏာပ
စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖြဲ
ဒီလုိ ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ ကို လူျမင္ကြင္းမွာ ေခတ္သစ္ သူေတာင္းစားေတြလုိ ေတြသမွ် လူေတြကို ေပးမလား မေပးဘူးလား မေပးရင္ ဒီလုိလုပ္တယ္ကြာ ဘာျဖစ္လဲ ဆုိသလုိ လုပ္ေနတဲ႔ေခတ္ၾကီးျမိဳ႔လယ္ေခါင္ၾကီးမွာေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္းလုပ္ေနတာ သက္ေသ အေထာက္အထား ေတြ နဲ႔ တင္ျပလုိက္ပါတယ္..။
ယခုလုိျမင္ကြင္းမ်ိဳးေတြ ဘယ္နယ္ေတြမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေနပါလိမ္႔မလဲ..
ထို႔အတြက္ေၾကာင္
သ ည္..။
ေအာက္ေျခ ျပည္သူမ်ား ကိုယ္စား (စစ္ကိုင္းသား)
20 September 2013
ျမန္မာ့အေျပာင္းအလဲ နယူးဇီလန္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး သံရံုးသစ္ဖြင့္လွစ္
ျမန္မာႏုိင္ငံက ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတာေတြကို အသိမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ပထမဆံုး နယူးဇီလန္ အစိုးရသံရံုးကို ဖြင့္လွစ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္း ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး Murray McCully က ေၾကညာလိုက္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံက ႏုိင္ငံေရး စီးပြားေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြမွာ တိုးတက္မႈေတြရွိခဲ့တာကို တံု႔ျပန္ေဆာင္ရြက္တဲ့အေနနဲ႔ သံရုံးဖြင့္လွစ္တာျဖစ္ေၾကာင္း၊ နယူးဇီလန္အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အကူအညီေတြကို တိုးျမင့္ေပးအပ္ခဲ့ၿပီး ႏုိ႔ထြက္ပစၥည္းလုပ္ငန္းနဲ႔ နည္းပညာအေထာက္အကူေတြ ေပးအပ္ခဲ့ေၾကာင္း Mr. McCully က မေန႔က ေျပာပါတယ္။
Mr. McCully ဟာ မႏွစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလည္အပတ္ လာေရာက္ခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး အဲဒီခရီးစဥ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။
အခုႏွစ္ ဧၿပီလအထိ ျမန္မာႏုိင္ငံကို နယူးဇီလန္ႏုိင္ငံက တင္သြင္းတဲ့ ကုန္ပစၥည္းပမာဏဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၉ သန္းနီးပါးရွိခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
သတင္း... RFA
19 September 2013
အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလ်ံႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး Mr.Jelson Garcia ေျပာၾကားခဲ့ေသာ အသံဖိုင္
BIC (Bank Information Center) ၏ Asia Programမန္ေနဂ်ာ Mr.Jelson Garcia က
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလ်ံ ရွိေသာ ေငြစာရင္းငါးခု ျပည္ပတြင္
ရွိေနေၾကာင္း စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္က ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔
ေျပာၾကားခဲ့သည့္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလ်ံႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ သတင္းစာ
ရွင္းလင္းပြဲ တစ္ရပ္ကို စက္တင္ဘာ ၂၀ ရက္တြင္ ေနျပည္ေတာ္၌ ျပဳလုပ္ရန္
ရွိပါသည္။ ထိုသတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ၌ The Daily Eleven အပါအ၀င္ မီဒီယာ
အသီးသီးမွ ေမးခြန္း တစ္ခု (သို႔မဟုတ္) ႏွစ္ခု ေမးျမန္းခြင့္
ရရွိႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလ်ံ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး
မိမိတို႔ သိရွိလိုသည္မ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ၾကီးဌာနသို႔ ေမးျမန္းလိုသူမ်ား
အေနျဖင့္ ယခု ပို႔စ္၏ ေအာက္ေျခရွိ Comment Box ၌ ျဖစ္ေစ၊ သီးျခား Private
Message ေပးပို႔၍ ျဖစ္ေစ ေမးျမန္းႏိုင္ပါ သည္။ ေမးျမန္းလာသည့္
ေမးျမန္းခ်က္မ်ားကို အေျခခံျပီး The Daily Eleven သတင္းစာ၏ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္
ဦးေ၀ျဖိဳး ကိုယ္တိုင္ ေမးခြန္း ေမးျမန္း ေပးမည္ ျဖစ္ပါ သည္။
ေမးခြန္းေမးျမန္းလိုသူမ်ား အေနျဖင့္ အျခား မီဒီယာမ်ားထံသို႔လည္း
ေမးခြန္းမ်ား ေပးပို႔ ေမးျမန္းႏိုင္ပါသည္။
ထို႔အတူ အေမရိကန္ေဒၚလာ
၁၁ ဘီလ်ံႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္က Mr.Jelson Garcia ၏
ေျပာၾကားမႈႏွင့္ ဘာသာျပန္ေပးခဲ့သူ၏ အသံဖိုင္ကိုလည္း အမ်ားျပည္သူ
သိရွိႏိုင္ရန္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
16 September 2013
ဘာသာေရးပဋိအကၡမ်ား ရပ္တန္႔သြားေစရန္အတြက္ မိမိတစ္ဦးတည္းမတက္ႏိုင္ဟုေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ေျပာၾကား
တိုင္းျပည္၏
ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းရာတြင္ ဟန္ခ်က္ပ်က္ေစခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံအတြင္း
မြတ္စလင္ဆန္႕က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈ ပဋိပကၡမ်ားကို ၎တစ္ဦးတည္း၏ အင္အားျဖင့္
ရပ္တန္႔ရန္ မတက္ႏိုင္ေၾကာင္း ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္း ေဆာင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာၾကားလိုက္သည္။
စက္တင္ဘာလ
၁၂ ရက္ေန႔က ပိုလန္ႏိုင္ငံ ဝါေဆာင္ၿမိဳ႕တြင္ ပိုလန္သမၼတေဟာင္းႏွင့္
ေတြ႕ဆံုၿပီးေနာက္ ျပဳလုပ္ခဲ့ သည့္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ဘာသာေရးအသြင္ေဆာင္ေနေသာ ပဋိပကၡမ်ားကို ေဒၚေအာင္ဆန္း
စုၾကည္အေနျဖင့္ ရပ္တန္႔ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္းမရွိမရွိ ဆိုသည့္
သတင္းေထာက္တစ္ဦး၏ ေမးျမန္းမႈကို ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
“
တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ကၽြန္မတို႔လိုအပ္တယ္။ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈရွိမွသာ
ကၽြန္မတို႔ျပည္သူေတြဟာ လံုၿခံဳမႈကို ခံစားႏုိင္မယ္။ လံုၿခံဳစိတ္ခ်မႈကို
ရရွိထားတဲ့ျပည္သူေတြသာလွ်င္ မတူညီတဲ့ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းအခ်င္းခ်င္းၾကားက
အျပန္အ လွန္ ရင္းႏီွးခ်စ္ခင္မႈေတြကို ျပန္လည္စတင္တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္။
ဒီအခ်က္က ကၽြန္မတို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ဆိုတာ
အခိုင္အမာေျပာလိုပါတယ္” ဟုေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ကစ၍
ရခိုင္ျပည္နယ္မွ စတင္ခဲ့ေသာ ပဋိပကၡမ်ားမွာ ယခုအခ်ိန္ထိ
ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနၿပီး ေနရာအႏွံ႕တြင္လည္း ဆူပႈမႈကို ျဖစ္ေပၚေစသည့္
ေကာလဟာလမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစသည့္ အမုန္းတရား
အေျခခံေျပာဆိုမႈမ်ား မၾကာခဏျဖစ္ေပၚေနကာ ႏိုင္ငံတြင္း
အၾကမ္းဖက္မႈျဖစ္စဥ္မ်ားေၾကာင့္ လူေပါင္း ႏွစ္ရာေက်ာ္ ေသဆံုး
ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။
ကမၻာ့ႏိုင္ငံအမ်ားစု၏
ေလးစားမႈကိုရရွိထားၿပီး လူ႕အခြင့္အေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ား အတြက္ေပးအပ္ေသာ
ႏိုဗယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုကိုလည္း ရရွိထားသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အား
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္၍
ႏႈတ္ဆိတ္ေနျခင္း အေပၚ သတင္းေထာက္အမ်ားစုက ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း
(CAN) သတင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္
စက္တင္ဘာလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံသို႕ ဆက္လက္ထြက္ခြာသြားၿပီး
ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံ ဘူဒါပက္တကၠသိုလ္တြင္ “ေတာ္လွန္ေရးမွသည္
အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးသို႔” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဟာေျပာ သြားမည္ျဖစ္သည္။
သတင္း.... Transparency Myanmar
14 September 2013
ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ေကအိုင္ေအတိုက္ ပြဲတြင္ဦးေတဇအား ေရခဲေတာင္ မွ ကယ္ထုတ္ခဲ့သူ တပ္မေတာ္အရာရွိတစ္ဦး ေခါင္းျဖတ္သတ္ခံရ
ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္နွင့္ ေကအိုင္ေအတိုက္ ပဲြတြင္ ဦးေတဇအား ေရခဲေတာင္ မွ ကယ္ထုတ္ခဲ့သူ တပ္မေတာ္ အရာရိွတစ္ဦး ေခါင္းျဖတ္အသတ္ ခံရျပီး တျခားအဆင့္နွစ္ဦးတို့ အ သတ္ခံရေၾကာင္း နိုင္ငံေတာ္ သမၼတ ရံုးမွ သိရိွရသည္။
''ဗိုလ္ေဇာ္မိ်ဳးထက္ရဲ့ မ်က္ နွာကို ဓားနဲ့အမွြန္းခံရျပီးေခါင္း ျဖတ္ျပီးေတာ့ ဗိုက္ထဲခဲြထည့္ထား တယ္။ တျခားအဆင့္နွစ္ဦးကေတာ့ အသတ္ခံထားရတယ္။ ဒီကိစၥနဲ့ ပတ္သက္လို့ ျပည္ေထာင္စုဝန္ၾကီး ဦးေအာင္မင္း ဦးေဆာင္တဲ့ ျငိမ္း ခ်မ္းေရး ေကာင္စီ က ေကအိုင္အို ကို ဥပေဒနဲ့အညီ ေျဖရွင္းေဆာင္ ရြက္ေပးဖို့ တရားဝင္စာေပးပို့ထား တယ္။ သူတို့ဆီကျပန္ၾကားတာ မလာေသးဘူး။ ေကအိုင္အိုအေန နဲ့ ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးမလဲဆိုတဲ့ အေပၚမူတည္ျပီး ဆက္လက္ ေဆာင္ ရြက္သြား ပါမယ္'' ဟု နိုင္ငံေတာ္ သမၼတရံုးမွ တာဝန္ရိွသူတစ္ဦးက ေျပာသည္။
အဆိုပါစစ္ပဲြျဖစ္ပြားရာ ပူတာအိုခရိုင္ မခ်မ္းေဘာျမိဳ႔နယ္ အတြင္းေနရာသည္ စစ္စခန္းနယ္ ေျမသတ္မွတ္မႈအရ ေကအိုင္အိုနယ္ ေျမမဟုတ္ေၾကာင္း အဆိုပါတာ ဝန္ရိွသူမွ ဆက္လက္ေျပာၾကား ခဲ့သည္။ က်ဆံုးသြားေသာအရာရိွ မွာ ဗိုလ္ေဇာ္မိ်ဳးထက္၊ ဒုတပ္ၾကပ္ စိုးနိုင္ဦးနွင့္ တပ္သားခင္ေမာင္ သန့္တို့ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဩဂုတ္ ၃၀ ရက္တြင္ ကြယ္လြန္သြားျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း သိရသည္။
''ေအာက္ေျခမွာ ထိေတြ့ မႈေတြျဖစ္လို့ တစ္ဘက္နဲ့တစ္ဘက္ ပစ္ခတ္မႈေတြျဖစ္တာ လက္ခံလို့ ရေပမယ့္ ဒီလိုဖမ္းဆီးသြားျပီး ရက္ ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္တာမို်း ေတာ့လက္မခံနိုင္ပါဘူး''ဟု သမၼတ ရံုးမွ တာဝန္ရိွသူက ဆက္လက္ ေျပာသည္။
''ဗိုလ္ေဇာ္မိ်ဳးထက္ရဲ့ မ်က္ နွာကို ဓားနဲ့အမွြန္းခံရျပီးေခါင္း ျဖတ္ျပီးေတာ့ ဗိုက္ထဲခဲြထည့္ထား တယ္။ တျခားအဆင့္နွစ္ဦးကေတာ့ အသတ္ခံထားရတယ္။ ဒီကိစၥနဲ့ ပတ္သက္လို့ ျပည္ေထာင္စုဝန္ၾကီး ဦးေအာင္မင္း ဦးေဆာင္တဲ့ ျငိမ္း ခ်မ္းေရး ေကာင္စီ က ေကအိုင္အို ကို ဥပေဒနဲ့အညီ ေျဖရွင္းေဆာင္ ရြက္ေပးဖို့ တရားဝင္စာေပးပို့ထား တယ္။ သူတို့ဆီကျပန္ၾကားတာ မလာေသးဘူး။ ေကအိုင္အိုအေန နဲ့ ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးမလဲဆိုတဲ့ အေပၚမူတည္ျပီး ဆက္လက္ ေဆာင္ ရြက္သြား ပါမယ္'' ဟု နိုင္ငံေတာ္ သမၼတရံုးမွ တာဝန္ရိွသူတစ္ဦးက ေျပာသည္။
အဆိုပါစစ္ပဲြျဖစ္ပြားရာ ပူတာအိုခရိုင္ မခ်မ္းေဘာျမိဳ႔နယ္ အတြင္းေနရာသည္ စစ္စခန္းနယ္ ေျမသတ္မွတ္မႈအရ ေကအိုင္အိုနယ္ ေျမမဟုတ္ေၾကာင္း အဆိုပါတာ ဝန္ရိွသူမွ ဆက္လက္ေျပာၾကား ခဲ့သည္။ က်ဆံုးသြားေသာအရာရိွ မွာ ဗိုလ္ေဇာ္မိ်ဳးထက္၊ ဒုတပ္ၾကပ္ စိုးနိုင္ဦးနွင့္ တပ္သားခင္ေမာင္ သန့္တို့ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဩဂုတ္ ၃၀ ရက္တြင္ ကြယ္လြန္သြားျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း သိရသည္။
''ေအာက္ေျခမွာ ထိေတြ့ မႈေတြျဖစ္လို့ တစ္ဘက္နဲ့တစ္ဘက္ ပစ္ခတ္မႈေတြျဖစ္တာ လက္ခံလို့ ရေပမယ့္ ဒီလိုဖမ္းဆီးသြားျပီး ရက္ ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္တာမို်း ေတာ့လက္မခံနိုင္ပါဘူး''ဟု သမၼတ ရံုးမွ တာဝန္ရိွသူက ဆက္လက္ ေျပာသည္။
ယင္းနွင့္ ပတ္သက္ျပီး ဗိုလ္ ေဇာ္မိ်ဳးထက္၏ဖခင္ ဦးမိ်ဳးဦးက ''မိသားစုထဲမွာ အၾကီးဆံုးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေတဇကို ေရခဲ ေတာင္မွ ကယ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ တစ္ဦးဆိုတာလဲ ဟုတ္ပါတယ္။ ျဖစ္ပံုကေတာ့ တိုက္ပဲြမွာ တိုက္ ရင္းနဲ့ ေပ်ာက္သြား တယ္လို့ ဆို ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့သားကိစၥ ကို ယခုလ ၅ရက္ကမွ သိရတာ ျဖစ္ပါတယ္''ဟု အတည္ျပဳေျပာ ၾကားခဲ့သည္။
သတင္း....Yangon Media Group
13 September 2013
ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာမ်ားကို Mobile Phone မ်ားတြင္ ၾကည့္႐ႈႏုိင္
ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာန သတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္း လုပ္ငန္းမွ ေန႔စဥ္ ထုတ္ေဝလ်က္ရွိသည့္ ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမံုႏွင့္ The New Light of Myanmar ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာမ်ားကို အြန္လိုင္း အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ မိမိတုိ႔၏ ကြန္ပ်ဴတာ၊ Tablet ႏွင့္ Mobile Phone မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ၾကည့္႐ႈႏုိင္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ကြန္ပ်ဴတာမွတစ္ဆင့္ ဖတ္႐ႈလုိသူမ်ားႏွင့္ Download ခ်ၿပီး သိမ္းဆည္းထားလုိသူမ်ားအတြက္ www.moi.gov.mm/npe/mal၊ www.moi.gov.mm/npe/km၊ www.moi.gov.mm/npe/nlm Website လိပ္စာမ်ားမွတစ္ဆင့္ ဖတ္႐ႈ သိမ္းဆည္း ထားႏုိင္ပါသည္။ Android Mobile Phone မ်ားႏွင့္ Tablet မ်ားမွတစ္ဆင့္ ဖတ္႐ႈလုိသူမ်ားအတြက္ m.moi.gov.mm/npe/mal၊ m.moi.gov.mm/npe/km၊ m.moi.gov.mm/npe/nlm Website လိပ္စာမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ၿပီးမိမိ၏ Android Mobile Phone မ်ားႏွင့္ Tablet မ်ားမွ အလြယ္တကူ တုိက္႐ုိက္ဖတ္႐ႈႏိုင္ရန္ apk အတြက္ google playstore ၏ Categories တြင္ news and magazines ကို ေရြးခ်ယ္၍ ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမံုႏွင့္ The New Light of Myanmar စာသား အမွတ္တံဆိပ္ပါ Application Icon မ်ားကို ႏွိပ္၍ Install လုပ္ယူကာ မိမိ Mobile Phone မ်ားႏွင့္ Tablet မ်ားေပၚတြင္ တုိက္႐ိုက္ ဖတ္႐ႈျခင္းႏွင့္ Download ခ်၍ ဖတ္႐ႈျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါသည္။ Download ခ်၍ ဖတ္႐ႈရန္အတြက္ မိမိ Mobile Phone မ်ားႏွင့္ Tablet မ်ားေပၚတြင္ Acrobat Reader Version ကို ဦးစြာ Install လုပ္ထားရန္ လုိအပ္ပါသည္။ ipad ႏွင့္ iPhone မ်ားအတြက္ The Apple Store တြင္ Mobile app ကို Free Download ခ်၍ ဖတ္႐ႈႏုိင္ရန္ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔ထုတ္ ေၾကးမံု သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ "
08 September 2013
.ျမန္မာတိုင္းရင္းသူေတြထဲ မွာေခါင္းျမီးျခံဳတဲ့လူမ်ိဳးရွိပါသလား?
မသိလို႕ေမးပါရေစ...သိသူမ်ားေျဖေပးၾကပါ.. မေန႕ည(6.9.2013) Sky Net ရုပ္သံကလႊင့္တဲ့ mntv လိုင္းမွာ ခ်မ္းခ်မ္းဆိုထားတဲ့ လံုံ႕ေဆာ္ေရးသီခ်င္းေတးသရုပ္ေဖာ္ မွာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသူေပါင္းစံု လက္တြဲျပီးကၾကတယ္.အဲဒီအထဲမွာ ေခါင္းျမီးျခံဳတဲ့တစ္ေယာက္ပါလာတယ္.ျမန္မာတိုင္းရင္းသူေတြထဲ
မွာေခါင္းျမီးျခံဳတဲ့လူမ်ိဳးရွိပါသလား?.....မရွိဘူးဆိုရင္ အဲသီခ်င္းကိုရိုက္တဲ့ ဒါရိုက္တာကဘာ၇ည္ရြယ္ ခ်က္နဲ႕ ေခါင္းျမီးျခံဳေတြကို တိုင္းရင္းသူေတြနဲ႕အတူထည့္ရိုက္ရတာလဲ?...
သိသူမ်ားမွ်ေ၀ေပးၾကပါ....
07 September 2013
ေရႊဝါေရာင္မ်ိဳးဆက္ သံဃာတစ္ပါး နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈျဖင့္ ေက်ာင္းတိုက္မွ ထုတ္ပယ္ခံရ
သာသနာ ပိုင္ေျမေရာင္းစားမႈျဖင့္ ေက်ာင္း
ထိုင္ဆရာေတာ္ကို တရားစြဲခဲ့ ေသာ သံဃာေတာ္တစ္ပါးအား နိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက
အဖြဲ႕မွ နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားျပဳ လုပ္သည္ဟု ဆိုကာ ေက်ာင္းတိုက္
အတြင္းမွထုတ္ပယ္လိုက္ေၾကာင္း ထုတ္ပယ္ခံရေသာ သံဃာေတာ္
၏မိန႔္ၾကားခ်က္အရသိရသည္။
ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ငါး/ ေျမာက္ရပ္
ကြက္ လိပ္ျပာ ကန္ေက်ာင္း တိုက္ အ လယ္ေက်ာင္းႀကီးေန ဦးေဃာသိ တမွာ ၂၀၁၂
ခုႏွစ္တြင္ ေက်ာင္း ထိုင္ဆရာေတာ္မွ ေက်ာင္းတိုက္ အတြင္းမွ သာသနာ ပိုင္ေျမေပ
(၃၀*၇၀)အား ေရာင္းခ်မႈျပဳသည္ ကို သံဃာေတာ္အပါး ၃၁ပါးခန႔္
လက္မွတ္ျဖင့္ကန႔္ကြက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ စာကိုနိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယ
ကအဖြဲ႕သို႔စာတင္ခဲ့ေသာ္လည္း ဦးဇင္းေဃာသိတအား ေက်ာင္း တိုက္အတြင္းမွ
အျမန္ဆုံးဖယ္ရွား ေပးပါရန္ နိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာ နာယကသို႔ ေလၽွာက္ထားလိုက္
သည့္အတြက္ ေက်ာင္းမွ ထုတ္ပယ္ ျခင္းခံလိုက္ရေၾကာင္း ေရႊဝါေရာင္
သံဃာအေရးအခင္းတြင္ လႈပ္ရွား ခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးေဃာသိတ ကမိန႔္သည္။
ဦးေဃာသိတက ''ဦးဇင္း က သာသနာေျမေရာင္းစားတာ မေက်နပ္လို႔ေလၽွာက္ထားခဲ့ေပ မယ့္ ဦးဇင္းကိုနိုင္ငံေရးလႈပ္ရွား မႈေတြျပဳလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီး နိုင္ငံ ေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ကို ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကကေလၽွာက္ ထားတယ္။ အခုလဲနိုင္ငံေတာ္သံ ဃမဟာနာယကအဖြဲ႕က ရန္ကုန္ တိုင္းေဒသႀကီး သံဃမဟာနာယ ကအဖြဲ႕ကိုေက်ာင္းတိုက္က ဖယ္ ရွားဖို႔အမိန႔္ေပးလို႔ ဦးဇင္းေက်ာင္း ကေနထုတ္ပယ္လိုက္တယ္''ဟု မိန႔္သည္။ ဦးေဃာသိတသည္ လိပ္ျပာ ကန္ေက်ာင္းတိုက္အလယ္ေက်ာင္း ျကီး၏ စာခ်ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ျပီး သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁ရက္ (၂၀ -၁၀-၂၀၁၃ ရက္) ညေန ၄နာရီေနာက္ဆုံးထားျပီး ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းမွ ထြက္ခြာ ရမည္ျဖစ္ေျကာင္း စက္တင္ဘာ ၆ ရက္တြင္ နိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာ နယကအဖြဲ့ ၄ရ ပါးစုံညီဒုတိယ အစည္းအေဝးဆုံးျဖတ္ခ်က္နွင့္ အညီဩဝါဒခံယူကာ ဝန္ခံကတိ ျပုခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။
ဦးေဃာသိတက ''ဦးဇင္းကို ေခၚယူစစ္ေဆးတုန္းက လုံးဝကိုေ ျမယာကိစၥကိုမေဖာ္ပါဘူး၊ေ ျမ ယာကိစၥကိုမေျပာဘဲနဲ့ ဦးဇင္းကို သာလ်ွင္ ဒီေက်ာင္းထဲမွာ နိုင္ငံေရး ေတြလုပ္ေနပါတယ္ဆိုျပီး ပုဒ္မ ျကီးေတြ တပ္ျပီးထုတ္ပယ္တာပါ။ ဦးဇင္းက ေျမယာကိစ္စတုန္းကလဲ ေခါင္းေဆာင္ျပီး ကန့္ကြက္လို့ ဦးဇင္းကိုပဲထုတ္ပယ္တာျဖစ္မယ္'' ဟု မိန့္သည္။
ဆက္လက္ျပီး ''က်ောင္းတိုက္ ကို ေမာ္ရြွေျပည္ရွမ္းက်ောင္းဆရာ ေတာ္ကို ေရာင္းစားခဲ့တယ္။ ဦး ဇင္းတို့ရွေ့မွာတင္ က်ောင္းတိုက္ နွစ္ေက်ာင္းကို ေရာင္းစားခဲ့တာ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ အမွန္တကယ္ဆို နိုင္ငံေတာ္ကခြင့္ျပုခ်က္ရမွ သာ လ်ွင္ အဲ့ဒီေက်ာင္းကက်န္တဲ့ တစ္ ပါးကို လက္ဆင့္ကမ္းခြင့္ရတယ္။ အခုဟာကအဲ့လိုမဟုတ္ဘဲ သူတို့ ဘာသာေရာင္းစားသြားတာျဖစ္ တယ္''ဟု ဦးေဃာသိတကမိန့္ သည္။
ဦးေဃာသိတသည္ေရႊဝါ ေရာင္သံဃာအေရးအခင္းတြင္ လွုပ္ရွားခဲ့ဖူးသူျဖစ္ျပီး ၂၀၀၈ခု နွစ္တြင္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရကာေထာင္ ခုနစ္နွစ္က်ခဲ့ျပီး ၂၀၁၀ ျပည့္နွစ္ တြင္ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ လြတ္ျေမာက္ခဲ့ျေကာင္း သိရသည္။ ''ဦးဇင္းအေန နဲ့နိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ့က ဆရာ ေတာ္ျကီးမ်ားအေနနဲ့ အမွားကို အမွန္တရားျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ ေပးဖို့လိုသလို သာသနာေရးဝန္ ျကီးဌာနက တာဝန္ရွိပုဂၢဳိလ္ေတြ ကလဲ ျပန္လည္စစ္ေဆးျပီး အမွန္ တရားကိုေဖာ္ ေဆာင္ဖို့လို ပါတယ္'' ဟုမိန့္သည္
သတင္း.... Yangon Media Group
ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ငါး/
ဦးေဃာသိတက ''ဦးဇင္း က သာသနာေျမေရာင္းစားတာ မေက်နပ္လို႔ေလၽွာက္ထားခဲ့ေပ မယ့္ ဦးဇင္းကိုနိုင္ငံေရးလႈပ္ရွား မႈေတြျပဳလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီး နိုင္ငံ ေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ကို ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကကေလၽွာက္ ထားတယ္။ အခုလဲနိုင္ငံေတာ္သံ ဃမဟာနာယကအဖြဲ႕က ရန္ကုန္ တိုင္းေဒသႀကီး သံဃမဟာနာယ ကအဖြဲ႕ကိုေက်ာင္းတိုက္က ဖယ္ ရွားဖို႔အမိန႔္ေပးလို႔ ဦးဇင္းေက်ာင္း ကေနထုတ္ပယ္လိုက္တယ္''ဟု မိန႔္သည္။ ဦးေဃာသိတသည္ လိပ္ျပာ ကန္ေက်ာင္းတိုက္အလယ္ေက်ာင္း ျကီး၏ စာခ်ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ျပီး သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁ရက္ (၂၀ -၁၀-၂၀၁၃ ရက္) ညေန ၄နာရီေနာက္ဆုံးထားျပီး ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းမွ ထြက္ခြာ ရမည္ျဖစ္ေျကာင္း စက္တင္ဘာ ၆ ရက္တြင္ နိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာ နယကအဖြဲ့ ၄ရ ပါးစုံညီဒုတိယ အစည္းအေဝးဆုံးျဖတ္ခ်က္နွင့္ အညီဩဝါဒခံယူကာ ဝန္ခံကတိ ျပုခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။
ဦးေဃာသိတက ''ဦးဇင္းကို ေခၚယူစစ္ေဆးတုန္းက လုံးဝကိုေ ျမယာကိစၥကိုမေဖာ္ပါဘူး၊ေ ျမ ယာကိစၥကိုမေျပာဘဲနဲ့ ဦးဇင္းကို သာလ်ွင္ ဒီေက်ာင္းထဲမွာ နိုင္ငံေရး ေတြလုပ္ေနပါတယ္ဆိုျပီး ပုဒ္မ ျကီးေတြ တပ္ျပီးထုတ္ပယ္တာပါ။ ဦးဇင္းက ေျမယာကိစ္စတုန္းကလဲ ေခါင္းေဆာင္ျပီး ကန့္ကြက္လို့ ဦးဇင္းကိုပဲထုတ္ပယ္တာျဖစ္မယ္'' ဟု မိန့္သည္။
ဆက္လက္ျပီး ''က်ောင္းတိုက္ ကို ေမာ္ရြွေျပည္ရွမ္းက်ောင္းဆရာ ေတာ္ကို ေရာင္းစားခဲ့တယ္။ ဦး ဇင္းတို့ရွေ့မွာတင္ က်ောင္းတိုက္ နွစ္ေက်ာင္းကို ေရာင္းစားခဲ့တာ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ အမွန္တကယ္ဆို နိုင္ငံေတာ္ကခြင့္ျပုခ်က္ရမွ သာ လ်ွင္ အဲ့ဒီေက်ာင္းကက်န္တဲ့ တစ္ ပါးကို လက္ဆင့္ကမ္းခြင့္ရတယ္။ အခုဟာကအဲ့လိုမဟုတ္ဘဲ သူတို့ ဘာသာေရာင္းစားသြားတာျဖစ္ တယ္''ဟု ဦးေဃာသိတကမိန့္ သည္။
ဦးေဃာသိတသည္ေရႊဝါ ေရာင္သံဃာအေရးအခင္းတြင္ လွုပ္ရွားခဲ့ဖူးသူျဖစ္ျပီး ၂၀၀၈ခု နွစ္တြင္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရကာေထာင္ ခုနစ္နွစ္က်ခဲ့ျပီး ၂၀၁၀ ျပည့္နွစ္ တြင္ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ လြတ္ျေမာက္ခဲ့ျေကာင္း သိရသည္။ ''ဦးဇင္းအေန နဲ့နိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ့က ဆရာ ေတာ္ျကီးမ်ားအေနနဲ့ အမွားကို အမွန္တရားျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ ေပးဖို့လိုသလို သာသနာေရးဝန္ ျကီးဌာနက တာဝန္ရွိပုဂၢဳိလ္ေတြ ကလဲ ျပန္လည္စစ္ေဆးျပီး အမွန္ တရားကိုေဖာ္ ေဆာင္ဖို့လို ပါတယ္'' ဟုမိန့္သည္
သတင္း.... Yangon Media Group
05 September 2013
မီဒီယာေတြကိုေၾကာက္ေနတဲ့ ေရႊတိဂံုေဂါပက
ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္၏ သတင္းထုတ္ျပန္ေရး ကိစၥႏွင့္ ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း
ေကာလာဟလမ်ား ထြက္ေပၚလ်က္ ရွိခ်ိန္တြင္ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္သည့္
ေဂါပကအဖြဲ႕ဝင္မ်ား အစည္းအေဝးတြင္ မီဒီယာမ်ားသို႔ သတင္းအခ်က္အလက္ မ်ားကို
တိုက္႐ိုက္ထုတ္ျပန္ ေတာ့မည္မဟုတ္ ဟု အတည္ျပဳဆုံးျဖတ္ လိုက္ေၾကာင္း ေစတီေတာ္ေဂါပကအဖြဲ႕ တာဝန္မွဴး ဦးျမင့္ဦးက စက္တင္ဘာ ၄ ရက္ ေန႔တြင္ ေျပာၾကားသည္။
ကမၻာလွည့္ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ား စိတ္ဝင္စားမႈအရွိဆုံး ေနရာျဖစ္ေသာ ေရႊတိဂုံေစတီရွိ သတင္းအခ်က္အလက္ မ်ားကို သတင္းမီဒီယာမ်ားကို ေတြ႔ဆုံရွင္းလင္းၿပီး တိုက္႐ိုက္သတင္း ထုတ္ျပန္ေတာ့မည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ သတင္းမ်ားကို တိုက္႐ိုက္ေျဖၾကားမႈမ်ားပါ ျပဳလုပ္ေတာ့ မည္မဟုတ္ ဘဲ သတင္းအခ်က္အလက္ မ်ားကို ေစတီေတာ္ ဝက္ဘ္ဆိုက္တြင္သာ ေဖာ္ျပေပးသြား မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၄င္းက ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။
သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားအား သတင္းမီဒီယာမ်ားသို႔ ဆက္လက္လက္ခံ ေျဖၾကားေပးသြားမည္ဟု စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔က The Voice ၏ ေမးျမန္းခ်က္ကို ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ ေဂါပကအဖြဲ႕ဝင္ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးဝင္းႀကဳိင္က ျပန္လည္ေျဖၾကား ခဲ့ၿပီး ေနာက္တြင္ ယခုကဲ႔သို႔ အတည္ျပဳ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ထြက္ရွိလာျခင္းျဖစ္သည္။
"ေမးျမန္းခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ ေမးခြန္းေတြကို စာတင္ၿပီးေတာ့ ေမးခြင့္ရွိပါတယ္။ ၿပီးရင္ ေရႊတိဂုံ ဝက္ဘ္ဆိုက္ကေန ျပန္လည္ ေျဖၾကားေပးသြားပါမယ္။ အရင္လိုေတာ့ လက္ခံမေျဖၾကားေတာ့ ဘူး။ ေဂါပကအဖြဲ႕ လူႀကီးေတြက အလုပ္မ်ားတဲ့အတြက္ ဒီလိုမ်ဳိးလုပ္ရတာပါ" ဟု ယင္းေစတီ၏ လုပ္ငန္းဌာနမွ တာဝန္ရွိသူ တစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒၚသင္းသင္းေအးက ေျပာၾကားသည္။
ကမၻာလွည့္ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ား စိတ္ဝင္စားမႈအရွိဆုံး ေနရာျဖစ္ေသာ ေရႊတိဂုံေစတီရွိ သတင္းအခ်က္အလက္ မ်ားကို သတင္းမီဒီယာမ်ားကို ေတြ႔ဆုံရွင္းလင္းၿပီး တိုက္႐ိုက္သတင္း ထုတ္ျပန္ေတာ့မည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ သတင္းမ်ားကို တိုက္႐ိုက္ေျဖၾကားမႈမ်ားပါ ျပဳလုပ္ေတာ့ မည္မဟုတ္ ဘဲ သတင္းအခ်က္အလက္ မ်ားကို ေစတီေတာ္ ဝက္ဘ္ဆိုက္တြင္သာ ေဖာ္ျပေပးသြား မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၄င္းက ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။
သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားအား သတင္းမီဒီယာမ်ားသို႔ ဆက္လက္လက္ခံ ေျဖၾကားေပးသြားမည္ဟု စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔က The Voice ၏ ေမးျမန္းခ်က္ကို ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ ေဂါပကအဖြဲ႕ဝင္ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးဝင္းႀကဳိင္က ျပန္လည္ေျဖၾကား ခဲ့ၿပီး ေနာက္တြင္ ယခုကဲ႔သို႔ အတည္ျပဳ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ထြက္ရွိလာျခင္းျဖစ္သည္။
"ေမးျမန္းခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ ေမးခြန္းေတြကို စာတင္ၿပီးေတာ့ ေမးခြင့္ရွိပါတယ္။ ၿပီးရင္ ေရႊတိဂုံ ဝက္ဘ္ဆိုက္ကေန ျပန္လည္ ေျဖၾကားေပးသြားပါမယ္။ အရင္လိုေတာ့ လက္ခံမေျဖၾကားေတာ့ ဘူး။ ေဂါပကအဖြဲ႕ လူႀကီးေတြက အလုပ္မ်ားတဲ့အတြက္ ဒီလိုမ်ဳိးလုပ္ရတာပါ" ဟု ယင္းေစတီ၏ လုပ္ငန္းဌာနမွ တာဝန္ရွိသူ တစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒၚသင္းသင္းေအးက ေျပာၾကားသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ပိုက္ဆံ သိန္း ၃၀ ျပန္ရဖို႔ ဦးေလးတို႔ ကူညီၾကပါ
ပဲခူး တိုင္းေဒသႀကီး ေတာင္ငူၿမိဳ႕ နယ္ ေသာက္ေရခပ္ဆည္ စီမံကိန္းနယ္ ေျမမွ ဖယ္ရွားခံခဲ့ရေသာ ထုံးဘို ေက်းရြာ အိမ္ေၿခ ၉၃အိမ္အတြက္ သက္ဆိုင္ရာကုမၸဏီမွ နစ္နာေၾကး အျဖစ္ တစ္အိမ္ေထာင္လၽွင္ က်ပ္ သိန္း၃ဝ ႏႈန္းျဖင့္ ကာယကံရွင္မ်ား လက္ဝယ္သို႔ အတိအက်ေပးအပ္ ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း အသက္၁၃ ႏွစ္ အရြယ္ ရွိ ေမာင္ေဇာ္ဝင္းေမာင္ ဆိုသူမွာ ၎တို႔အိမ္ အတြက္ရရွိ ခဲ့ေသာက်ပ္သိန္း၃ဝအား သက္ ဆိုင္ရာေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး က ျပန္လည္ ေတာင္းယူသြားျခင္း ကို ခံလိုက္ရေၾကာင္း သိရသည္။
''ကုမၸဏီက လူႀကီးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို တျခားလူေတြလိုပဲ သိန္း၃ဝေပးခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္လက္နဲ႔သြား ယူခဲ့ရတာပါ။ ရြာလူႀကီး ဦးေအာင္ ထြန္းဝင္းက အဲဒီေငြေတြ မင္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ လာျပန္ေပးလို႔ေတာင္း တာနဲ႔ သိန္း ၃ဝလုံး သြားေပးလိုက္ ရတယ္။ သုံးသိန္းကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ေပး တယ္။ ကၽြန္ေတာ္မေက်နပ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖက တျခားမွာအ လုပ္သြားလုပ္ရင္း ေနာက္ အိမ္ ေထာင္ျပဳ သြားၿပီ။ ရြာကို ျပန္မလာ ေတာ့ဘူး။ အေမကလဲဆုံးသြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ မွာ အသက္ ၁၀ ႏွစ္အ ရြယ္ ညီမေလးတစ္ဦးရွိတယ္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွ မႏွစ္ဦး အေဒါ့္ အိမ္မွာကပ္ေနရတယ္။ စီးပြားေရး က အဆင္မေျပဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ေငြ သိန္း ၃ဝကိုျပန္လိုခ်င္တယ္။ ဦးေလးတို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီေပး ၾကပါ''ဟု ေမာင္ေဇာ္ဝင္းေမာင္ က ေျပာသည္။
04 September 2013
အေမ အားလပ္ရက္ ကုိ နားနားေနေန စိတ္အပန္းေျဖေစဘုိ႔ အတြက္ အေဝးေရာက္ သား တေယာက္ ရဲ႔ ရင္ထဲက လာတဲ႔ စကား....
ဒီတပတ္ထုတ္ ဒီလႈိင္းဂ်ာနယ္မွာ
အံတီကိုယ္တိုင္ေရးထားတဲ့ အားလပ္ရက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ထားတာကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့
ဘ၀ေပးအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အံတီအပါးမွာ မေနႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ က်ဥ္ကနဲခံစားလိုက္ရပါတယ္။ အံတီရင္ထဲကိုလဲ ၀င္ေရာက္ခံစားနားလည္လိုက္ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ဒါဟာ ၂၅ႏွစ္တာၾကာၿပီး ပထမဆံုးျပန္ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားတခြန္း သို႔မဟုတ္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ျမင္းကြင္းတခုျဖစ္ေနပါတယ္။ အသစ္မဟုတ္ေပမယ့္ တကယ့္ကိုအဆန္းတခုပါ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးထဲ စိတ္ဒံုးဒံုးခ်ၿပီး ရွိသမွ် ကာယအား ဥာဏအား အကုန္လံုးကို အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ သြန္ခ်ၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုအတြက္ ထမ္းရြက္ေနခဲ့တဲ့ အံတီ..
မိသားစုအေရး စီးပြားေရး အမ်ဳိးေဆြသဟာအေရး ဘာအေရးကိုမွ် ၀တ္ေက်တန္းေက်ေတာင္ဂရုမထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ အံတီ..
ေနအိမ္ျပင္ပ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွာလဲ အသက္အႏၱရယ္ ရန္ျပဳခံရမႈေတြကို သတိ သတၱိ ပညာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရင္း၊ ေနအိမ္တြင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာလဲ အထီးက်န္ဆန္မႈ သိကၡာခ်ဖန္တီးလုပ္ၾကံခံရမႈေတြကို ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ရင္ဆိုင္ရင္း တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ မမွိတ္မသုန္ ယေန႔တိုင္ လံု႔လမေလွ်ာ့ေသးတဲ့ အံတီ….
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိပါတယ္..။ တကယ္ကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ ေနပါၿပီ..။
လူထုက လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ စနစ္တခုကို လူထုလက္ထဲေရာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ၾကတဲ့အခါ ေပးဆပ္မႈေတြအမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ သူရဲေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးေပၚထြန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အထင္ကရေတြေကာ အညတရေတြေကာ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ တာ၀န္သိသူအေနကေန တာ၀န္ရွိသူေတြျဖစ္ေအာင္ အနစ္နာခံ ေပးဆပ္ၾကံဆခဲ့ၾကတာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားၾကာခဲ့ပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္ အံတီလို တာ၀န္ယူရဲသူအျဖစ္ သတၱိရွိရွိဆက္လက္ထိန္းသိမ္းၾကဘို႔အတြက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုနည္းေနပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လဲ တာ၀န္မယူရဲသူေတြက ကိုယ့္ဂုဏ္ပုဒ္ေလးေတြ ထိခိုက္မွာစိုးလို႔ ေ၀ဘန္တိုက္ခိုက္တာေတြခံေနရတာမို႔ ….ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ တကယ္ကို ႏြမ္းနယ္ေနမွာပါ..။
တကယ္ကို ဘာအပူအပင္မွမေတြးရ မၾကားရ မျမင္ရတဲ့ေနရာမ်ဳိးမွာ တရက္ သို႔မဟုတ္ ၂ရက္ ဒါမွမဟုတ္ ရသေလာက္အခ်ိန္ေလးတခု လိုခ်င္ေနမွာ အမွန္ပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၄ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေန႔ အံတီရဲ႕ ၄၄ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွာပါ..။ အဲဒီေန႔ဟာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ အံတီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအားလပ္ရက္ျဖစ္ခဲ့မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။
အဲဒီကာလမွာ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာအေနနဲ႔ အာဏာဖီဆန္ေရး၊ တိုက္ပြဲ၀င္ႏွစ္ပတ္လည္အခမ္းအနားေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းျပန္တက္ေရး မတက္ေရး သေဘာထားေတြနဲ႔အတူ စစ္အစိုးရနဲ႔ အတင္းမာဆံုး တိုက္ပြဲရွိန္အျမင့္မားဆံုးအခ်ိန္လဲျဖစ္ပါတယ္။ အံတီအေနနဲ႔ " မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက "ဆိုတဲ့ေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႔အတူ ၿမိဳ႕နယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စည္းရုံးလွည့္လည္ေဟာေျပာရေနခ်ိန္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(လူငယ္) ပထမအႀကိမ္ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ မ်က္ႏွာစံုညီအစည္းအေ၀းက်င္းပဘို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကခ်ိန္ ေန႔မအား ညမအား အလုပ္လုပ္ေနၾကရတဲ့အခ်ိန္ပါ။
အဲဒါေၾကာင့္ အံတီအေနနဲ႔ အဲဒီေမြးေန႔က်ရင္ အိမ္မွာေအးေအးလူလူ နားဘို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အံတီရဲ႕နားရက္က အမ်ားတကာလို စေန တနဂၤေႏြမဟုတ္ဘဲ တနလၤာေန႔ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေမြးေန႔မနက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔အေစာႀကီးႏိုးေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေရာင္ျခယ္က ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ေက်ာ္သူရ၊ ဘန္နီ၊ ကိုမ်ဳိးသိန္း၊ ထင္ေက်ာ္၊ ေနလြင္၊ ေအာင္ေလး တို႔နဲ႔အတူ ဗိုလ္ႀကီး၀င္းထိန္၊ မသိဂႌ၊ ကိုစိန္အုန္း၊ ဦးနီ၊ ကိုေပၚလြင္၊ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးတို႔ေလာက္ဘဲ အိမ္မွာရွိၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေတြ ဆုေတာင္းေတြနဲ႔အတူ ကိတ္မုန္႔ေတြ လာပို႔ၾကပါတယ္။ အမွတ္အရဆံုး လက္ေဆာင္ကေတာ့ အခုကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ပန္းဘဲတန္းၿမိဳ႕နယ္က ဦးသိန္းဟန္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အလံ ကိတ္မုန္႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ တာအစားဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အံတီရဲ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ စုထိုင္ၾကၿပီး ဗူေဘာင္းေလးေတြကို ေလမႈတ္ၾကပါတယ္။ ဗူေဘာင္းေတြ ေလတင္းၿပီးေပါက္သြားတာ၊ ေပါက္မွာစိုးလို႔ ရဲရဲေလမႈတ္မသြင္းရဲၾကတာ၊ ေလမႈတ္သြင္းရင္း လြတ္ထြက္သြားတာ ရီၾကေမာၾကရင္း ဗူေဘာင္းေလးေတြေပၚမွာ ပံုေလးေတြဆြဲၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တဖက္ျခံမွာရွိတဲဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေလးက ကေလးေတြကို ဗူေဘာင္းေလးေတြ သြားေ၀ၾကပါတယ္။ လက္ေဆာင္ရရွိတဲ့ ေမြးေန႔မုန္႔ေလးေတြကို စားၾကၿပီး ကဒ္ထူစာရြက္လြတ္တခုမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး အံတီအတြက္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလးေတြရယ္ လက္မွတ္ေတြရယ္ထိုးၿပီး အမွတ္တရေပးအပ္လိုက္ၾကပါတယ္။ ကိုစိန္အုန္းကေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ပါတယ္။ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားပါတယ္။ အဲဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀မွာ ကို္ယ္ကေန ေပးဘူးတဲ့ ပထမဆံုးေမြးေန႔လက္ေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး အံတီနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းေလးေတြအပါအ၀င္ ရီစရာ ေမာစရာ စကားေတြေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗဟုသုတရမယ့္ ဗီြဒီယိုအေခြေလးေတြလဲ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါေတာ့သိပ္မမွတ္မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အံတီအတြက္ တကယ့္ကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ စိတ္အပန္းေျပသြားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အံတီက အေပၚထပ္တက္သြားၿပီး တေယာက္တည္း စာဖတ္အနားယူပါတယ္။
အဲဒီလိုမ်ဳိးအားလပ္ရက္ဟာ ေနာင္ ၂၄ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ ျပန္မရႏိုင္ဘူးဆိုတာ အဲဒီတုန္းက ဘယ္သူမွထင္မိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားသမီးေလးေတြရလာေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ မ်က္ႏွာငယ္ရမွာစိုးလို႔ သူတို႔ေတြ အတြက္ ပူလိုက္ရတာ၊ အလုပ္ေတြလုပ္လိုက္ရတာ၊ အားလပ္ရက္ေတြမွာ ဗဟုသုတရ အပန္းလဲေျပေအာင္ ကမ္းေျခပို႔၊ ဟိုသြား ဒီသြားေလးေတြ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္လိုက္ရတာ။ ကိုယ္အလုပ္သြားတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ သူတို႔မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔က်န္ခဲ့ၾကၿပီး ကို္ယ္အလုပ္ကျပန္လာလို႔ သူတို႔ေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာကိုၾကည့္ၿပီး သနားၿပီး အခ်စ္ပိုရတာ….။
အံတီေကာ…..သူ႔သားေတြနဲ႔…အဲဒီလို မေနခ်င္ဘဲ…မခ်စ္ခ်င္ဘဲ…မသြားခ်င္ မလာခ်င္ဘဲ….အခုလို ေ၀းကြာေနခ်င္ပါ့မလား..? ဘာအတြက္ေၾကာင့္ကို ဘယ္လိုသတၱိမ်ဳိးနဲ႔…အခုလို ဆံုးျဖတ္ခဲ့သလဲ..? အေျဖက ရွင္းပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္..ပါ။ တိုင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူေတြကို အက်ဳိးျပဳဘို႔ဆိုရင္ အနစ္နာခံ အပင္ပန္းခံၿပီး အခြင့္အလမ္းကိုရေအာင္ရွာတယ္။ ကိုယ့္ကိုအသက္အႏၱရယ္ျပဳခဲ့တာေတြကိုေတာင္ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ဥပေကၡာျပဳထားပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ အံတီအေနန႔ဲ အခုလိုအားလပ္ရက္မ်ဳိးေလးတခါေလာက္ ေတာင့္တမိတာဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အသစ္မဟုတ္ေပမယ့္ တကယ့္ကို ဆန္းလွပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အားလံုးအတြက္အပူ ကိုယ္သာယူမယ္ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္မို႔လို႔ပါ။ တာ၀န္ယူရဲသူ တာ၀န္ယူရသူ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ခံယူထားသူတေယာက္အေနနဲ႔ တိုင္းျပည္မွာႏွစ္ရွည္လမ်ား ရႈပ္ေထြးေပြလီေနတဲ့ ျပႆနာေတြ ျပည္သူလူထုရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြက လႊတ္ေတာ္ပိတ္လို႔လဲ ရပ္ထားလို႔မရ၊ စေန တနဂၤေႏြမို႔လို႔ မျဖစ္ရဘူးဆိုၿပီး အမိန္႔ထုတ္လို႔မရ ေနာက္ဆံုး အိပ္ရင္ေတာင္ အိမ္မက္ထဲမွာ စဥ္းစားအေျဖရွာေနရတာမဟုတ္လား..? အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀ေတြနဲ႔ကြာတဲ့ ထူးျခားခ်က္ျဖစ္ေနလို႔ အျမဲတန္းဆန္းေနရတာပါ..။
ဒီအေၾကာင္းေလး စဥ္းစားေနရင္း အံတီ ၄၄ႏွစ္ေမြးေန႔မတိုင္ခင္ တလ၀န္းက်င္မွာ အတူတူရွိခဲ့ၾကတဲ့ အျဖစ္ကေလးတခုကိုလဲ ျပန္လည္ ေအာင့္ေမ့မိပါတယ္။ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ေမလမွာပါ။ အဲဒီတုန္းက ယေန႔အထိအံတီရဲ႕ခရီးစဥ္ေတြထဲမွာ အၾကာျမင့္ဆံုးနဲ႔ အေအာင္ျမင္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကခ်င္ျပည္နယ္ခရီးစဥ္ကာလပါ။ ကၽြန္ေတာ့ဇာတိ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ကေန မိုးေကာင္းအထိ ရထားနဲ႔ မိုးေကာင္းကေန ကသာၿမိဳ႕အထိ ကားနဲ႔ ရက္သတၱပတ္ ၁ပတ္ေက်ာ္ ခရီးဆက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ေရလမ္းကေနတဆင့္ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကစီးခဲ့ရတဲ့ကားေတြဆိုတာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဂ်စ္ကားေတြပါ။ လမ္းေတြဆိုတာကလဲ ေႏြရာသီသံုးသာသာပါ။ အဲဒီေတာ့ ကားစီးရတယ္ဆိုတာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးဇိမ္နဲ႔ထိုင္စီးလို႔မရပါဘူး။ ကားအခုန္မွာ ဟန္ခ်က္မပ်က္ေအာင္ ျမဲျမဲကိုင္ၿပီး အလိုက္သင့္ထိန္းစီးရတာပါ။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အဲလိုခရီးသြားခဲ့ရလို႔ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္တဲ့အခါ အရမ္းကို ပင္ပန္းေနပါၿပီ။ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကိုမေရာက္ခင္ညကတည္းက အာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ႔ အံတီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဂုဏ္သိကၡာခ်တဲ့စာေတြကို စစ္ကားေတြအသံုးျပဳၿပီး ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ညဘက္မွာတၿမိဳ႕လံုးကို က်ဲထားပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲတေလွ်ာက္ အံတီသြားေလရာကိုလဲ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြနဲ႔ လူစုလူေ၀းမလုပ္ဘို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတြၾကားကေန လုပ္စရာရွိတာေတြကိုလုပ္ၿပီး မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ တည္းခိုအနားယူရမယ့္အိမ္ကို ေရာက္လာပါတယ္။
တေနကုန္ ပင္ပန္းထားလို႔ လန္းဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ဳိးသန္႔စင္ဘို႔ အံတီကေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ လိုက္လာၾကပါတယ္။ ေရခ်ဳိးခန္းေတြက အိမ္အေနာက္ဖက္မွာျဖစ္ၿပီး လမ္းမွာ မီးေခ်ာင္းေတြ လင္းထိန္ေနေအာင္ထြန္းထားပါတယ္။ ခ်က္ျပဳတ္ၾကတဲ့အဖြဲ႔၀င္ေတြ လံုျခံဳေရးယူေပးၾကတဲ့ လူငယ္အဖြဲ႔ေတြအားလံုးက အိမ္ေရွ႕ျခံအျပင္တ၀ိုက္မွာရွိၾကေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးေတြေရခ်ဳိးခန္းဘက္မွာေတာ့ ရွင္းေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ခံလူငယ္တေယာက္သာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အံတီက ျမစ္ဆိပ္မွာခ်ဳိးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ၿမိဳ႕ခံေတြသိရင္ အလုပ္ပိုမွာစိုးလို႔ အသိမေပးခ်င္ေၾကာင္းေျပာလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ အနီးမွာရွိေနတဲ့လူငယ္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ျမစ္ဆိပ္က မေ၀းေၾကာင္းေျပာလို႔ သူ႔ကိုဦးေဆာင္ခိုင္းၿပီး အိမ္ေနာက္ေပါက္ကေန ျမစ္ဆိပ္ကိုေရာက္ၿပီး ေရဆင္းစိမ္ၾကပါတယ္။ ျမစ္ဆိပ္အဆင္းမွာ ကုန္းျမင့္ေလးျဖစ္ေနလို႔ အံတီနဲ႔မသိဂႎကို တြဲကူဆင္းေပးရပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားကေနတေလွ်ာက္လံုး ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္လာတဲ့ ေထာက္လွန္းေရးေတြလဲ မသိလိုက္ပါဘူး။
ညမိုးခ်ဳပ္ခ်ိန္ ဧရာ၀တီျမစ္ေရေအးေအးေလးစိမ္လိုက္ရတဲ့အတြက္ အံတီေတာ္ေတာ္ေလးလန္းဆန္းၿပီး စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားပံုရပါတယ္။ အသံမက်ယ္ေအာင္ ထိန္းၿပီးေျပာၾကရင္း မီးေရာင္ထိန္ထိန္နဲ႔ ျမစ္လယ္ကေန ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ ခရီးသည္တင္သေဘၤာႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ ပါလာတဲ့လူငယ္ေလးကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ ေရလိုက္စိမ္ရင္း အဲဒီသေဘၤာနဲ႔တဖက္ကမ္းက ရြာတခ်ဳိ႕အေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ဘဲ ၾကာမယ္ထင္ပါတယ္။ အဖြဲ႔၀င္တခ်ဳိ႕ လိုက္လာၾကလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္တက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔သတိထားမိခ်ိန္မွာ အံတီအပါအ၀င္ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေတြ႔တဲ့အျပင္ တာ၀န္က်လူငယ္ပါေပ်ာက္ေနလို႔ အရမ္းစိတ္ပူၿပီး ရွာၾကတာပါ။ အဲဒီလူငယ္ပါမေတြ႔ေတာ့ ျမစ္ဆိပ္ဆင္းမယ္လို႔တြက္ၿပီး လိုက္လာၾကတာပါ။ အဲဒီလူငယ္ကို အျပစ္တင္စကားေျပာၾကလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အက်ဳိးအေၾကာင္းရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
၂၅ႏွစ္တာကာလတခုလံုး တိုင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူလူထုလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနရင္း လြတ္လပ္စြာအနားယူခြင့္ဆံုးရႈံုးေနတဲ့ အံတီကို တကမၻာလံုးမွာရွိေနၾကတဲ့ သားေတြ သမီးေတြက စာနာေလးစားခ်စ္ခင္ေနၾကမွာပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ သမုဒၵရာႏွစ္ခု ၀န္းရံထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ရွိေနေနတဲ့ နယူးဇီလန္က ေပါမ်ားလွတဲ့ကမ္းေျခတခုကို ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းေခၚသြား၊ ၿပီးေတာ့ ယာယီတဲေလးထိုး၊ အံတီစားခ်င္တာေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုက ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးခ်င္ပါတယ္။ အံတီက စာအုပ္ဖတ္လိုက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ေငးၾကည့္ၿပီး ေတြးခ်င္တာေတြး ဗိုက္စာလာရင္ ပူပူေႏြးေႏြးစားလိုက္..။ အဲဒီလိုမွ ပ်င္းလာရင္ ရီစရာေလးေတြေျပာ ေနာက္ၿပီး… အံတီကိုယ္တိုင္ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္ အပ္ႏွင္းထားဘူးေသာ အထာမက်တဲ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ဦးေရႊရိုးအကနဲ႔လဲ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ႏိုင္ပါတယ္..။
တခ်ိန္ခ်ိန္ျပန္ဆံုႏိုင္ဘို႔ အခြင့္အေရးကို ေတာင့္တလ်က္
အေ၀းေရာက္သား
မိုးမိုး(မိုးျမတ္သူ)
ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ဒါဟာ ၂၅ႏွစ္တာၾကာၿပီး ပထမဆံုးျပန္ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားတခြန္း သို႔မဟုတ္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ျမင္းကြင္းတခုျဖစ္ေနပါတယ္။ အသစ္မဟုတ္ေပမယ့္ တကယ့္ကိုအဆန္းတခုပါ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးထဲ စိတ္ဒံုးဒံုးခ်ၿပီး ရွိသမွ် ကာယအား ဥာဏအား အကုန္လံုးကို အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ သြန္ခ်ၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုအတြက္ ထမ္းရြက္ေနခဲ့တဲ့ အံတီ..
မိသားစုအေရး စီးပြားေရး အမ်ဳိးေဆြသဟာအေရး ဘာအေရးကိုမွ် ၀တ္ေက်တန္းေက်ေတာင္ဂရုမထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ အံတီ..
ေနအိမ္ျပင္ပ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွာလဲ အသက္အႏၱရယ္ ရန္ျပဳခံရမႈေတြကို သတိ သတၱိ ပညာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရင္း၊ ေနအိမ္တြင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာလဲ အထီးက်န္ဆန္မႈ သိကၡာခ်ဖန္တီးလုပ္ၾကံခံရမႈေတြကို ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ရင္ဆိုင္ရင္း တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ မမွိတ္မသုန္ ယေန႔တိုင္ လံု႔လမေလွ်ာ့ေသးတဲ့ အံတီ….
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိပါတယ္..။ တကယ္ကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ ေနပါၿပီ..။
လူထုက လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ စနစ္တခုကို လူထုလက္ထဲေရာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ၾကတဲ့အခါ ေပးဆပ္မႈေတြအမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ သူရဲေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးေပၚထြန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အထင္ကရေတြေကာ အညတရေတြေကာ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ တာ၀န္သိသူအေနကေန တာ၀န္ရွိသူေတြျဖစ္ေအာင္ အနစ္နာခံ ေပးဆပ္ၾကံဆခဲ့ၾကတာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားၾကာခဲ့ပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္ အံတီလို တာ၀န္ယူရဲသူအျဖစ္ သတၱိရွိရွိဆက္လက္ထိန္းသိမ္းၾကဘို႔အတြက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုနည္းေနပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လဲ တာ၀န္မယူရဲသူေတြက ကိုယ့္ဂုဏ္ပုဒ္ေလးေတြ ထိခိုက္မွာစိုးလို႔ ေ၀ဘန္တိုက္ခိုက္တာေတြခံေနရတာမို႔ ….ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ တကယ္ကို ႏြမ္းနယ္ေနမွာပါ..။
တကယ္ကို ဘာအပူအပင္မွမေတြးရ မၾကားရ မျမင္ရတဲ့ေနရာမ်ဳိးမွာ တရက္ သို႔မဟုတ္ ၂ရက္ ဒါမွမဟုတ္ ရသေလာက္အခ်ိန္ေလးတခု လိုခ်င္ေနမွာ အမွန္ပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၄ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေန႔ အံတီရဲ႕ ၄၄ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွာပါ..။ အဲဒီေန႔ဟာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ အံတီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအားလပ္ရက္ျဖစ္ခဲ့မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။
အဲဒီကာလမွာ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာအေနနဲ႔ အာဏာဖီဆန္ေရး၊ တိုက္ပြဲ၀င္ႏွစ္ပတ္လည္အခမ္းအနားေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းျပန္တက္ေရး မတက္ေရး သေဘာထားေတြနဲ႔အတူ စစ္အစိုးရနဲ႔ အတင္းမာဆံုး တိုက္ပြဲရွိန္အျမင့္မားဆံုးအခ်ိန္လဲျဖစ္ပါတယ္။ အံတီအေနနဲ႔ " မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက "ဆိုတဲ့ေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႔အတူ ၿမိဳ႕နယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စည္းရုံးလွည့္လည္ေဟာေျပာရေနခ်ိန္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(လူငယ္) ပထမအႀကိမ္ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ မ်က္ႏွာစံုညီအစည္းအေ၀းက်င္းပဘို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကခ်ိန္ ေန႔မအား ညမအား အလုပ္လုပ္ေနၾကရတဲ့အခ်ိန္ပါ။
အဲဒါေၾကာင့္ အံတီအေနနဲ႔ အဲဒီေမြးေန႔က်ရင္ အိမ္မွာေအးေအးလူလူ နားဘို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အံတီရဲ႕နားရက္က အမ်ားတကာလို စေန တနဂၤေႏြမဟုတ္ဘဲ တနလၤာေန႔ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေမြးေန႔မနက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔အေစာႀကီးႏိုးေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေရာင္ျခယ္က ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ေက်ာ္သူရ၊ ဘန္နီ၊ ကိုမ်ဳိးသိန္း၊ ထင္ေက်ာ္၊ ေနလြင္၊ ေအာင္ေလး တို႔နဲ႔အတူ ဗိုလ္ႀကီး၀င္းထိန္၊ မသိဂႌ၊ ကိုစိန္အုန္း၊ ဦးနီ၊ ကိုေပၚလြင္၊ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးတို႔ေလာက္ဘဲ အိမ္မွာရွိၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေတြ ဆုေတာင္းေတြနဲ႔အတူ ကိတ္မုန္႔ေတြ လာပို႔ၾကပါတယ္။ အမွတ္အရဆံုး လက္ေဆာင္ကေတာ့ အခုကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ပန္းဘဲတန္းၿမိဳ႕နယ္က ဦးသိန္းဟန္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အလံ ကိတ္မုန္႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ တာအစားဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အံတီရဲ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ စုထိုင္ၾကၿပီး ဗူေဘာင္းေလးေတြကို ေလမႈတ္ၾကပါတယ္။ ဗူေဘာင္းေတြ ေလတင္းၿပီးေပါက္သြားတာ၊ ေပါက္မွာစိုးလို႔ ရဲရဲေလမႈတ္မသြင္းရဲၾကတာ၊ ေလမႈတ္သြင္းရင္း လြတ္ထြက္သြားတာ ရီၾကေမာၾကရင္း ဗူေဘာင္းေလးေတြေပၚမွာ ပံုေလးေတြဆြဲၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တဖက္ျခံမွာရွိတဲဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေလးက ကေလးေတြကို ဗူေဘာင္းေလးေတြ သြားေ၀ၾကပါတယ္။ လက္ေဆာင္ရရွိတဲ့ ေမြးေန႔မုန္႔ေလးေတြကို စားၾကၿပီး ကဒ္ထူစာရြက္လြတ္တခုမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး အံတီအတြက္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလးေတြရယ္ လက္မွတ္ေတြရယ္ထိုးၿပီး အမွတ္တရေပးအပ္လိုက္ၾကပါတယ္။ ကိုစိန္အုန္းကေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ပါတယ္။ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားပါတယ္။ အဲဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀မွာ ကို္ယ္ကေန ေပးဘူးတဲ့ ပထမဆံုးေမြးေန႔လက္ေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး အံတီနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းေလးေတြအပါအ၀င္ ရီစရာ ေမာစရာ စကားေတြေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗဟုသုတရမယ့္ ဗီြဒီယိုအေခြေလးေတြလဲ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါေတာ့သိပ္မမွတ္မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အံတီအတြက္ တကယ့္ကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ စိတ္အပန္းေျပသြားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အံတီက အေပၚထပ္တက္သြားၿပီး တေယာက္တည္း စာဖတ္အနားယူပါတယ္။
အဲဒီလိုမ်ဳိးအားလပ္ရက္ဟာ ေနာင္ ၂၄ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ ျပန္မရႏိုင္ဘူးဆိုတာ အဲဒီတုန္းက ဘယ္သူမွထင္မိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားသမီးေလးေတြရလာေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ မ်က္ႏွာငယ္ရမွာစိုးလို႔ သူတို႔ေတြ အတြက္ ပူလိုက္ရတာ၊ အလုပ္ေတြလုပ္လိုက္ရတာ၊ အားလပ္ရက္ေတြမွာ ဗဟုသုတရ အပန္းလဲေျပေအာင္ ကမ္းေျခပို႔၊ ဟိုသြား ဒီသြားေလးေတြ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္လိုက္ရတာ။ ကိုယ္အလုပ္သြားတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ သူတို႔မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔က်န္ခဲ့ၾကၿပီး ကို္ယ္အလုပ္ကျပန္လာလို႔ သူတို႔ေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာကိုၾကည့္ၿပီး သနားၿပီး အခ်စ္ပိုရတာ….။
အံတီေကာ…..သူ႔သားေတြနဲ႔…အဲဒီလို မေနခ်င္ဘဲ…မခ်စ္ခ်င္ဘဲ…မသြားခ်င္ မလာခ်င္ဘဲ….အခုလို ေ၀းကြာေနခ်င္ပါ့မလား..? ဘာအတြက္ေၾကာင့္ကို ဘယ္လိုသတၱိမ်ဳိးနဲ႔…အခုလို ဆံုးျဖတ္ခဲ့သလဲ..? အေျဖက ရွင္းပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္..ပါ။ တိုင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူေတြကို အက်ဳိးျပဳဘို႔ဆိုရင္ အနစ္နာခံ အပင္ပန္းခံၿပီး အခြင့္အလမ္းကိုရေအာင္ရွာတယ္။ ကိုယ့္ကိုအသက္အႏၱရယ္ျပဳခဲ့တာေတြကိုေတာင္ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ဥပေကၡာျပဳထားပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ အံတီအေနန႔ဲ အခုလိုအားလပ္ရက္မ်ဳိးေလးတခါေလာက္ ေတာင့္တမိတာဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အသစ္မဟုတ္ေပမယ့္ တကယ့္ကို ဆန္းလွပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အားလံုးအတြက္အပူ ကိုယ္သာယူမယ္ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္မို႔လို႔ပါ။ တာ၀န္ယူရဲသူ တာ၀န္ယူရသူ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ခံယူထားသူတေယာက္အေနနဲ႔ တိုင္းျပည္မွာႏွစ္ရွည္လမ်ား ရႈပ္ေထြးေပြလီေနတဲ့ ျပႆနာေတြ ျပည္သူလူထုရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြက လႊတ္ေတာ္ပိတ္လို႔လဲ ရပ္ထားလို႔မရ၊ စေန တနဂၤေႏြမို႔လို႔ မျဖစ္ရဘူးဆိုၿပီး အမိန္႔ထုတ္လို႔မရ ေနာက္ဆံုး အိပ္ရင္ေတာင္ အိမ္မက္ထဲမွာ စဥ္းစားအေျဖရွာေနရတာမဟုတ္လား..? အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀ေတြနဲ႔ကြာတဲ့ ထူးျခားခ်က္ျဖစ္ေနလို႔ အျမဲတန္းဆန္းေနရတာပါ..။
ဒီအေၾကာင္းေလး စဥ္းစားေနရင္း အံတီ ၄၄ႏွစ္ေမြးေန႔မတိုင္ခင္ တလ၀န္းက်င္မွာ အတူတူရွိခဲ့ၾကတဲ့ အျဖစ္ကေလးတခုကိုလဲ ျပန္လည္ ေအာင့္ေမ့မိပါတယ္။ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ေမလမွာပါ။ အဲဒီတုန္းက ယေန႔အထိအံတီရဲ႕ခရီးစဥ္ေတြထဲမွာ အၾကာျမင့္ဆံုးနဲ႔ အေအာင္ျမင္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကခ်င္ျပည္နယ္ခရီးစဥ္ကာလပါ။ ကၽြန္ေတာ့ဇာတိ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ကေန မိုးေကာင္းအထိ ရထားနဲ႔ မိုးေကာင္းကေန ကသာၿမိဳ႕အထိ ကားနဲ႔ ရက္သတၱပတ္ ၁ပတ္ေက်ာ္ ခရီးဆက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ေရလမ္းကေနတဆင့္ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကစီးခဲ့ရတဲ့ကားေတြဆိုတာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဂ်စ္ကားေတြပါ။ လမ္းေတြဆိုတာကလဲ ေႏြရာသီသံုးသာသာပါ။ အဲဒီေတာ့ ကားစီးရတယ္ဆိုတာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးဇိမ္နဲ႔ထိုင္စီးလို႔မရပါဘူး။ ကားအခုန္မွာ ဟန္ခ်က္မပ်က္ေအာင္ ျမဲျမဲကိုင္ၿပီး အလိုက္သင့္ထိန္းစီးရတာပါ။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အဲလိုခရီးသြားခဲ့ရလို႔ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္တဲ့အခါ အရမ္းကို ပင္ပန္းေနပါၿပီ။ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကိုမေရာက္ခင္ညကတည္းက အာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ႔ အံတီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဂုဏ္သိကၡာခ်တဲ့စာေတြကို စစ္ကားေတြအသံုးျပဳၿပီး ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ညဘက္မွာတၿမိဳ႕လံုးကို က်ဲထားပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲတေလွ်ာက္ အံတီသြားေလရာကိုလဲ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြနဲ႔ လူစုလူေ၀းမလုပ္ဘို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတြၾကားကေန လုပ္စရာရွိတာေတြကိုလုပ္ၿပီး မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ တည္းခိုအနားယူရမယ့္အိမ္ကို ေရာက္လာပါတယ္။
တေနကုန္ ပင္ပန္းထားလို႔ လန္းဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ဳိးသန္႔စင္ဘို႔ အံတီကေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ လိုက္လာၾကပါတယ္။ ေရခ်ဳိးခန္းေတြက အိမ္အေနာက္ဖက္မွာျဖစ္ၿပီး လမ္းမွာ မီးေခ်ာင္းေတြ လင္းထိန္ေနေအာင္ထြန္းထားပါတယ္။ ခ်က္ျပဳတ္ၾကတဲ့အဖြဲ႔၀င္ေတြ လံုျခံဳေရးယူေပးၾကတဲ့ လူငယ္အဖြဲ႔ေတြအားလံုးက အိမ္ေရွ႕ျခံအျပင္တ၀ိုက္မွာရွိၾကေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးေတြေရခ်ဳိးခန္းဘက္မွာေတာ့ ရွင္းေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ခံလူငယ္တေယာက္သာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အံတီက ျမစ္ဆိပ္မွာခ်ဳိးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ၿမိဳ႕ခံေတြသိရင္ အလုပ္ပိုမွာစိုးလို႔ အသိမေပးခ်င္ေၾကာင္းေျပာလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ အနီးမွာရွိေနတဲ့လူငယ္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ျမစ္ဆိပ္က မေ၀းေၾကာင္းေျပာလို႔ သူ႔ကိုဦးေဆာင္ခိုင္းၿပီး အိမ္ေနာက္ေပါက္ကေန ျမစ္ဆိပ္ကိုေရာက္ၿပီး ေရဆင္းစိမ္ၾကပါတယ္။ ျမစ္ဆိပ္အဆင္းမွာ ကုန္းျမင့္ေလးျဖစ္ေနလို႔ အံတီနဲ႔မသိဂႎကို တြဲကူဆင္းေပးရပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားကေနတေလွ်ာက္လံုး ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္လာတဲ့ ေထာက္လွန္းေရးေတြလဲ မသိလိုက္ပါဘူး။
ညမိုးခ်ဳပ္ခ်ိန္ ဧရာ၀တီျမစ္ေရေအးေအးေလးစိမ္လိုက္ရတဲ့အတြက္ အံတီေတာ္ေတာ္ေလးလန္းဆန္းၿပီး စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားပံုရပါတယ္။ အသံမက်ယ္ေအာင္ ထိန္းၿပီးေျပာၾကရင္း မီးေရာင္ထိန္ထိန္နဲ႔ ျမစ္လယ္ကေန ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ ခရီးသည္တင္သေဘၤာႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ ပါလာတဲ့လူငယ္ေလးကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ ေရလိုက္စိမ္ရင္း အဲဒီသေဘၤာနဲ႔တဖက္ကမ္းက ရြာတခ်ဳိ႕အေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ဘဲ ၾကာမယ္ထင္ပါတယ္။ အဖြဲ႔၀င္တခ်ဳိ႕ လိုက္လာၾကလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္တက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔သတိထားမိခ်ိန္မွာ အံတီအပါအ၀င္ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေတြ႔တဲ့အျပင္ တာ၀န္က်လူငယ္ပါေပ်ာက္ေနလို႔ အရမ္းစိတ္ပူၿပီး ရွာၾကတာပါ။ အဲဒီလူငယ္ပါမေတြ႔ေတာ့ ျမစ္ဆိပ္ဆင္းမယ္လို႔တြက္ၿပီး လိုက္လာၾကတာပါ။ အဲဒီလူငယ္ကို အျပစ္တင္စကားေျပာၾကလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အက်ဳိးအေၾကာင္းရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
၂၅ႏွစ္တာကာလတခုလံုး တိုင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူလူထုလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနရင္း လြတ္လပ္စြာအနားယူခြင့္ဆံုးရႈံုးေနတဲ့ အံတီကို တကမၻာလံုးမွာရွိေနၾကတဲ့ သားေတြ သမီးေတြက စာနာေလးစားခ်စ္ခင္ေနၾကမွာပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ သမုဒၵရာႏွစ္ခု ၀န္းရံထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ရွိေနေနတဲ့ နယူးဇီလန္က ေပါမ်ားလွတဲ့ကမ္းေျခတခုကို ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းေခၚသြား၊ ၿပီးေတာ့ ယာယီတဲေလးထိုး၊ အံတီစားခ်င္တာေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုက ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးခ်င္ပါတယ္။ အံတီက စာအုပ္ဖတ္လိုက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ေငးၾကည့္ၿပီး ေတြးခ်င္တာေတြး ဗိုက္စာလာရင္ ပူပူေႏြးေႏြးစားလိုက္..။ အဲဒီလိုမွ ပ်င္းလာရင္ ရီစရာေလးေတြေျပာ ေနာက္ၿပီး… အံတီကိုယ္တိုင္ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္ အပ္ႏွင္းထားဘူးေသာ အထာမက်တဲ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ဦးေရႊရိုးအကနဲ႔လဲ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ႏိုင္ပါတယ္..။
တခ်ိန္ခ်ိန္ျပန္ဆံုႏိုင္ဘို႔ အခြင့္အေရးကို ေတာင့္တလ်က္
အေ၀းေရာက္သား
မိုးမိုး(မိုးျမတ္သူ)
03 September 2013
အေျခခံပညာအဆင့့္ အဂၤလိပ္စာသင္႐ိုး အဆင့္ျမႇင့္မည္
အေျခခံပညာအဆင့္ အဂၤလိပ္စာ သင္႐ုိးမ်ားကို အဆင့္ျမႇင့္တင္ရန္အတြက္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ ၿဗိတိသွ်ေကာင္စီတုိ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိၿပီး ၂၀၁၄-၂၀၁၅ ပညာသင္ႏွစ္တြင ္စတင္သင္ၾကား ေပးႏုိင္ရန္ စီစဥ္လ်က္ရွိေၾကာင္း ၿဗိတိသွ် ေကာင္စီမွ ၂-၉-၂၀၁၃ ရက္က သိရသည္။ “ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ ၿဗိတိသွ် ေကာင္စီတုိ႔ပူးေပါင္းၿပီး သင္႐ုိးအဆင့္ျမႇင့္တင္ ေရးဆြဲမွာျဖစ္ပါတယ္။ လုိအပ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ သင္ခန္းစာ ထပ္ျဖည့္တာေတြ ျဖည့္မယ္၊ ျဖဳတ္သင့္တာေတြ ျဖဳတ္မယ္။ သင္႐ုိးက ေျပာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဆင့္ျမႇင့္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ သင္႐ုိးေတြ ပိုေကာင္းလာမွာပါ။ အေျပာစြမ္းရည္တုိးတက္ဖုိ႔ သင္ခန္းစာေတြ ထပ္ထည့္ေပးသြားမွာပါ” ဟု ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ အေျခခံပညာ ဦးစီးဌာနမွ အဆင့္ျမင့္အရာရွိ တစ္ဦးက ေျပာသည္။ “ ၿဗိတိသွ်ေကာင္စီအေနနဲ႔ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္း ေရးဆြဲတဲ့ေနရာမွာ ႏုိင္ငံျခားက ပညာရွင္ေတြ၊ Unicef က ပညာေရးဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ေတြ ဖိတ္ေခၚၿပီး ပေရာဂ်က္ေတြ ျပဳလုပ္ၿပီး အေျခခံပညာအဆင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြ အဂၤလိပ္စာ အရည္အေသြး ျမင့္မားေစဖုိ႔ ဦးတည္ ေရးဆြဲသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ၿဗိတိသွ်ေကာင္စီမွ ေဒါက္တာ ခုိင္ျဖဴထြဋ္က ေျပာသည္။ အဂၤလိပ္စာ ဘာသာရပ္ အဆင့္ျမႇင့္တင္ရန္ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္း၊ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ သင္ၾကားမႈ အပိုင္း၊ သင္ေထာက္ကူ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၏ အေနအထားေပၚမူတည္၍ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္းအျပင္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားပါ တစ္ပါတည္း ေရးဆြဲသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္ျမန္မာ ဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ "
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေျမအသံုးခ်မႈကို အေရာင္ ၁၁ ေရာင္ခြဲၿပီး သတ္မွတ္မည္
ၿမိဳ႕ျပစည္းမ်ဥ္းနဲ႔ မေလ်ာ္ညီတဲ့ ေျမအသံုးခ်မႈေတြမရွိဘဲ ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သိႏုိင္ေအာင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေျမအသံုးခ်မႈေတြ မရွိဘဲ ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သိႏုိင္ေအာင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေျမအသံုးခ်မႈကို အေရာင္ ၁၁ ေရာင္နဲ႔ မ်ဥ္းက်ားတစ္ခု သတ္မွတ္မယ္လို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီမွ သိရပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္း ေရးဆြဲေရးဌာနမွ ဦးတိုးေအာင္က “ဒီလို သတ္မွတ္ရတာက ေျမအသံုးခ်မႈေတြ မရွိဖို႔နဲ႔ ကန္႔သတ္ခ်က္နဲ႔အညီ အေဆာက္အအံု တည္ေဆာက္ႏုိင္ဖုိ႔၊ လူတိုင္း ထင္သာျမင္သာရွိေအာင္ ၾကည့္႐ုံနဲ႔ သိႏုိင္ဖို႔ အဓိက ရည္ရြယ္တယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီမွ လူေနထိုင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သတ္မွတ္ထားတဲ့ အေရာင္ ၁၁ ေရာင္နဲ႔ မ်ဥ္းက်ားတစ္ခုကေတာ့ လူေနသိပ္သည္းမႈနည္းတဲ့ အဝါႏုေရာင္ကို ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ေတြကို သတ္မွတ္မွာ ျဖစ္ၿပီး အင္းလ်ား၊ ေရႊေတာင္ၾကား စတဲ့ လူေနတိတ္ဆိတ္တဲ့ ေနရာေတြ၊ လူေနသိပ္သည္းမႈ အသင့္အတင့္ရွိတဲ့ အဝါေရာင္ကေတာ့ အထပ္ျမင့္ေတြ မမ်ားတဲ့ ေတာင္ဥကၠလာ၊ သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္တို႔လို ေနရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဝါရင့္က လူေနသိပ္သည္းမႈမ်ားတဲ့ ၿမိဳ႕ထဲလို ေနရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေျမမ်ဳိးစံု ေရာေႏွာပါဝင္တဲ့ ပန္းေရာင္က ၿမိဳ႕တြင္းေနရာေတြျဖစ္ၿပီး ႐ုံးေတြ၊ စီးပြားေရး အေဆာက္အအံု၊ လူေနသိပ္သည္းမႈ မ်ားတဲ့ ေနရာေတြကို အဓိကထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကုန္သြယ္မႈနဲ႔ စီးပြားေရးဇုန္ အနီေရာင္က စီးပြားေရး အေဆာက္အအံုေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မ်ားတဲ့ေနရာျဖစ္ၿပီး ေတာ္ဝင္စင္တာ၊ စိန္ေဂဟာ၊ ဂ်န္းရွင္းစကြဲတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ စက္မႈနဲ႔ ကုန္ေလွာင္လုပ္ငန္းဇုန္ ခရမ္းေရာင္က စက္မႈဇုန္ထဲမွာ ကုန္ေလွာင္႐ုံေတြ ထားတဲ့ေနရာကို သတ္မွတ္တာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ မီးခိုးေရာင္က ဆိပ္ကမ္းနဲ႔ ဆိပ္ကမ္းဆက္စပ္ ဝန္ေဆာင္မႈေနရာေတြကို သတ္မွတ္ပါတယ္။ စိမ္းလန္းေျမနဲ႔ ေရျပင္မ်ားဇုန္ အစိမ္းေရာင္က အစိမ္းနဲ႔ အျပာဇုန္လို႔ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ ကန္ေတာ္ႀကီး၊ ျပည္သူ႔ရင္ျပင္၊ မဟာဗႏၶဳလပန္းၿခံ၊ အင္းလ်ားကန္တို႔ကို သတ္မွတ္တယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ အေျခခံအေဆာက္အအံု အျပာေရာင္ဇုန္က လႊတ္ေတာ္အစိုးရ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြကို သတ္မွတ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျပအေမြအႏွစ္မ်ား ထိန္းသိမ္းမႈဇုန္ အညိဳေရာင္က ၿမိဳ႕ထဲမွာရွိတဲ့ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အအံုေတြ ရွိတဲ့ေနရာေတြကို သတ္မွတ္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အေရာင္သီးသန္႔ မဟုတ္ဘဲ ပန္းေရာင္မ်ဥ္းက်ားနဲ႔ သတ္မွတ္တဲ့ ကမ္းနားအထူး ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဇုန္က ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းလို ေနရာမ်ဳိးကို သတ္မွတ္မွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာျပခဲ့ေၾကာင္း ကုမုျဒာ ဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ "
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ႏုိင္ငံျခားသား ခရီးသြားမ်ား ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ မတင္ဘဲ သြားလာခြင့္ ျပဳရမည့္ေဒသ ႏိုင္ငံဧရိယာ၏ ရာခိုင္ႏႈန္း ၂၀ ခန္႔ က်န္ရႇိေန
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ႏုိင္ငံျခားသား ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ား
ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ မတင္ဘဲ သြားေရာက္ ေလ့လာခြင့္ရႇိသည့္ ေဒသမ်ားသည္
ႏုိင္ငံဧရိယာ၏ ရာခုိင္ႏႈန္း ၈၀ ေက်ာ္အထိ ရႇိလာၿပီး ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္
မတင္ဘဲ သြားလာခြင့္ျပဳရမည့္ ေဒသသည္ ႏုိင္ငံဧရိယာ၏ ရာခိုင္ႏႈန္း ၂၀ ခန္႔
က်န္ရႇိေနေၾကာင္း သိရသည္။
ႏုိင္ငံျခားသား ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ား ႏုိင္ငံတြင္း လည္ပတ္မႈမ်ားႏႇင့္
ပတ္သက္၍ ယခင္က ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ မလိုအပ္ဘဲ သြားလာရန္ ခြင့္ျပဳသည့္
ၿမိဳ႕နယ္မ်ား၊ ၿမိဳ႕ေပၚသာ သြားလာခြင့္ျပဳသည့္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ား၊
ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံရသည့္ၿမိဳ႕နယ္မ်ား၊ ခရီးသြားမ်ား
လုံး၀သြားေရာက္ခြင့္ မရႇိသည့္ ကန္႔သတ္ေဒသမ်ားဟု ရႇိခဲ့သည္။
အစုိးရသစ္ လက္ထက္တြင္ ယခင္သတ္မႇတ္ခဲ့သည့္ သတ္မႇတ္နယ္ေျမ ေဒသမ်ား၌
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္လာျခင္းႏႇင့္ နယ္ေျမအေနအထားတို႔ေပၚ မူတည္၍
ကမၻာလႇည့္ ခရီးသည္မ်ားႏႇင့္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား အတြက္
ျပည္တြင္းသြားလာမႈႏႇင့္ ပတ္သက္ေသာ နယ္ေျမေဒသ သတ္မႇတ္ခ်က္မ်ားအား ျပည္ထဲေရး
၀န္ႀကီးဌာနမႇ ယခုႏႇစ္အတြင္း အသစ္ျပန္လည္ သတ္မႇတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
''ျပည္ထဲေရးက ထုတ္ထားတဲ့ စာပါ ၿမိဳ႕နယ္ေတြကို ေရတြက္ၾကည့္ၿပီး
တြက္ခ်က္မယ္ဆိုရင္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး (စာပါၿမိဳ႕နယ္) အတိုင္းအတာအရ
သြားလာခြင့္ျပဳ နယ္ေျမ ၇၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၿမိဳ႕ေပၚခြင့္ျပဳ၊
ၿမိဳ႕ျပင္ခြင့္ျပဳ ခ်က္ ေတာင္းခံရမယ့္ နယ္ေျမ ၁၆ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔
ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံဖို႔ လိုအပ္တဲ့နယ္ေျမ ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ဆိုၿပီးေတာ့
တြက္လို႔ရပါတယ္။ ျခံဳေျပာရရင္ေတာ့ ရာခုိင္ႏႈန္း ၈၀ ေက်ာ္ေလာက္
ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ တင္စရာ မလိုဘဲ သြားႏုိင္တယ္လုိ႔ တြက္ဆလို႔ရပါ တယ္'' ဟု
ဟိုတယ္ႏႇင့္ ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္း ၀န္ႀကီးဌာနမႇ တာ၀န္ရႇိသူ တစ္ဦးက
ေျပာၾကားသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း ကမၻာလႇည့္ ခရီးသည္မ်ားႏႇင့္ ႏုိင္ငံျခားသား
ဧည့္သည္မ်ား လည္ပတ္သြားလာ ႏုိင္သည့္ ခရီးစဥ္ေဒသမ်ားတြင္
ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ သြားလာခြင့္ရသည့္ ေဒသမ်ားသည္ ကခ်င္ျပည္နယ္၊
ကယားျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ မႏၲေလးတိုင္း ေဒသႀကီး၊
ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး၊ ရႇမ္းျပည္နယ္၊ ေနျပည္ေတာ္တို႔တြင္ တည္ရႇိေနသည္။
ပဲခူး၊ မေကြးႏႇင့္ ဧရာ၀တီတုိင္း ေဒသႀကီး၊ မြန္ျပည္နယ္တို႔သည္
ရာႏႈန္းျပည့္ သြားလာခြင့္ ျပဳထားေသာ ေဒသမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
က်န္ေဒသမ်ား၌ ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ မလိုအပ္ဘဲ သြားလာခြင့္ ျပဳထားေသာ
ၿမိဳ႕နယ္မ်ား အေနျဖင့္ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီးတြင္ ၉၈ ရာခိုင္ႏႈန္း၊
မႏၲေလးတိုင္း ေဒသႀကီးတြင္ ၉၆ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ၈၈
ရာခိုင္ႏႈန္း၊ စစ္ကုိင္းတိုင္း ေဒသႀကီးတြင္ ၈၁ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ တနသၤာရီတုိင္း
ေဒသႀကီးတြင္ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ကရင္ျပည္နယ္တြင္ ၂၉ ရာခိုင္ႏႈန္း၊
ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ၂၈ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ရႇမ္းျပည္နယ္တြင္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း၊
ခ်င္းျပည္နယ္တြင္ ၂၂ ရာခိုင္ ႏႈန္း၊ ကယားျပည္နယ္တြင္ ၁၄ ရာခိုင္ႏႈန္း
အသီးသီး ရႇိေနသည္။
ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံရသည့္ ေဒသမ်ားအနက္ ေနျပည္ေတာ္သည္
ေဒသအားလုံးသို႔ ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ရာႏႈန္းျပည့္ ေတာင္းခံရန္ လိုအပ္ေသာ
ေဒသျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
တစ္ႏုိင္ငံလုံးရႇိ ၿမိဳ႕နယ္ ၃၃၀ အနက္ ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ မလိုအပ္ဘဲ
သြားလာခြင့္ ျပဳထားသည့္ ၿမိဳ႕နယ္ ၂၃၇ ၿမိဳ႕နယ္ျဖင့္ ၇၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊
ၿမိဳ႕ေပၚသာ သြားခြင့္ျပဳထားသည့္ ၿမိဳ႕နယ္ ၅၂ ၿမိဳ႕နယ္ျဖင့္ ၁၆
ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံရမည့္ ၿမိဳ႕နယ္ ၄၁
ၿမိဳ႕နယ္ျဖင့္ ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ရႇိေနသည္ဟု သိရသည္။
သတင္း...news-eleven
01 September 2013
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕၌ပထမဆံုးအေနျဖင့္လယ္သမားတစ္ေယာက္ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံရ
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္
၊ ၀ဲကြ်န္းထိန္သစ္ရပ္ကြက္ ၊ကေျမာကင္းလမ္း ၊ ကေျမာကင္းတံတားနံေဘး ၌လက္ရွိလယ္ စိုက္ပ်ဳိးလွ်က္ရွိေသာလယ္သမား ဦးစံလင္း အား ထား၀ယ္ခရုိင္အုက္ခ်ဳပ္ေရးမႉး
ဦးေက်ာ္ေဆြ မွ ၁၈၇၆ ခုႏွစ္ ေျမယာႏွင့္ အခြန္ေတာ္ဥပေဒ
ပုဒ္မ (ဏ ) ျဖင့္တရားစြဲဆိုကာ၂၆.၈.၂၀၁၃ (တနလၤာေန႕)တြင္ဒဏ္ေငြ (၂၀၀) ႏွင့္ေထာင္ဒဏ္(၁)လကိုထား၀ယ္ၿမိဳ ႕နယ္တရားသူႀကီး
ဦးထြန္းလင္းမွခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ဦးစံလင္းသည္ထား၀ယ္ခရိုင္အတြင္း တရားမွ်တမႈမရွိသည့္လယ္ယာေျမသိမ္ းဆည္းမႈနဲ႔ပတ္သက္၍ ပထမဆံုးေထာင္ က်ခံရေသာလယ္သမားေပါ့လို႔သမီးျ ဖစ္သူမေရႊစင္ယုမွေျပာၾကားသည္။ထာ း၀ယ္အမ်ား
ပိုင္ကုမၸဏီ ကလယ္ေျမကိုသိမ္းတယ္မူလပိုင္ရွင္ ဆိုတာရွိေပမယ့္ကြ်န္မအေဖကိုသူကိ ုယ္တိုင္ လယ္မ လုပ္ႏိုင္ လို႔ လယ္လုပ္ ပိုင္ခြင့္ကိုလြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္ ခန္႕ေလာက္ကတည္းကလႊဲေျပာင္းေပးထာ းၿပီးကြ်န္မတို႔ တစ္မိသားစုလံုး ဒီ လယ္ကို စိုက္လာခဲ့တာပတ္၀န္းက်င္ကလယ္သမာ းေတြအကုန္လံုးလည္းအသိဘဲကြ်န္မတိ ု႔ကဘာေလွ်ာ္ေၾကးမွ
မယူ ထားေတာ့ထြက္ေပးစရာ လည္းမလိုဘူးသူ တို႔ေပးတဲ့ေလွ်ာ္ေၾကးဆိုတာကြ်န္ မတို႔ဘ၀အတြက္ဘာအာမခံ
ခ်က္ မွမရွိဘဲ ၊ လယ္သမား လယ္ ေပ်ာက္ရင္ ထမင္းငတ္မွာေပါ့၊အခုေတာ့ကုမၸဏီ ကလယ္ကိုမတရားသိမ္းခ်င္တယ္ ကြ်န္မတို႔ကအသိမ္းမခံဘူး ကုမၸဏီကိုေပးခ်င္ေတာ့ခရိုင္အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးမႉးကတရားစြဲတယ္ကြ်န္မအေ ဖေထာင္က် တယ္ ေကာင္းပါတယ္ ကြ်န္မအေဖ က ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ စံျပလယ္သမား
ျဖစ္သြားတာေပါ့ ဟုမေရႊစင္ယု မွဆက္ လက္ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဦးစံလင္းအားေထာင္ခ်ခဲ့သည့္ကိ စၥႏွင့္ပတ္သက္၍
ထား၀ယ္လယ္သမားမ်ားမွလည္းသေဘာ မတူကန္႔ ကြက္ေၾကာင္းထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ ၿပီးလယ္သမားမ်ား၏ဂုတ္ေသြးစုတ္အျ မတ္ထုတ္တဲ့ ထား၀ယ္အမ်ားပိုင္ကု မၸဏီ
အားထား၀ယ္ခရိုင္အတြင္းရွိလယ္သမာ းမ်ားအေနျဖင့္ထား၀ယ္လယ္သမားမ်ား သမိုင္း၏ကုမၸဏီဆိုးအျဖင့္သတ္မွ တ္ကာထား၀ယ္ခရိုင္အတြင္းရွိလယ္ သမားမိသားစု၀င္တိုင္း၏သမိုင္းတာ ၀န္တစ္ရပ္ပမာစဥ္ဆက္မျပတ္သပိတ္
ေမွာက္သြားႏိုင္သည္အထိစည္းရံုး သြားမည္၏ ဟု ထား၀ယ္ လယ္သမားမ်ား အစည္းအေ၀းမွထုတ္ျပန္ေၾကျငာခဲ့
သည္။
(၂၇.၈.၂၀၁၃)အဂၤါေန႕တြင္ဦးစံလင္ းအားဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္လက္ရွိ ဦးစံလင္း၏လယ္ေျမ၌ဦးစံလင္း စိုက္ပ်ဳိးရန္က်န္ေနေသာလယ္ကြက္ မ်ား၌ဦးစံလင္း၏မိသားစုလယ္သမား မ်ားႏွင့္အတူစပါးစိုက္ပ်ဳိး ၾကမည္၏ဟုလယ္သမားမ်ားထံမွသိရပါ သည္။
မေရႊစင္ယု
(ဦးစံလင္း၏သမီး)
05023096
09422218788
ကိုထြန္းထြန္း၀င္း
(ထား၀ယ္ေတာင္သူလယ္သမား ကြန္ယက္)
0949851588
31 August 2013
ပဋိပကၡမ်ား ဆက္တိုက္ျဖစ္ပြားပါက ႏိုင္ငံအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ႏိုင္ ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာၾကား
ဘာသာေရးအသြင္ေဆာင္ ပဋိပကၡမ်ား ဆက္တိုက္ျဖစ္ပြားပါက ၂၀၁၅ ခုႏွစ္
ေ႐ြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ႏိုင္ငံအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ျပည္သူ႔
လႊတ္ေတာ္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးေကာ္မတီ ဥကၠ႒
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာၾကားသည္။
ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔က ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္႐ုံးတြင္ ျပဳလုပ္သည့္ သတင္းမီဒီယာမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံပြဲတြင္ လက္ရွိ ျဖစ္ပြားေနေသာ ဘာသာေရးအသြင္ေဆာင္ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၂၀၁၅ အေထြအေထြ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိ မရွိေမးခြန္းကို သတင္းေထာက္အခ်ဳိ႕က ေမးျမန္းရာ ၎က ယင္းသို႔ျပန္လည္ ေျဖၾကားသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
“အခုကေတာ့ ၂၀၁၃ မကုန္ေသးဘူး။ ၂၀၁၅ ေရာက္ဖို႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ က်န္ေသးတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ႏိုင္ငံအေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္” ဟု ၎ကဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ မည္သို႔ေသာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဆိုသည္ကိုမူ ေျပာၾကားျခင္း မရွိေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိသည့္ ပဋိပကၡမ်ားကို ေျဖရွင္းရာတြင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမ်ား ရွိျခင္း မရွိျခင္းကို မစဥ္းစားဘဲ အျမန္ဆုံးျပန္လည္ ေျဖရွင္းသင့္ေၾကာင္း ၎ကဆက္လက္ ေျပာၾကားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ျဖစ္ပြားေနေသာ ပဋိပကၡမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္မႈကို ရည္႐ြယ္လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟူေသာ စြပ္စြဲေျပာဆိုခ်က္မ်ားသည္ အေထာက္အထား ခိုင္လံုမႈ မရွိသျဖင့္ မွန္ကန္သည္ဟုဆို၍ မရေၾကာင္း ၎ကဆက္လက္ ေျပာၾကားသည္။
ယခုျဖစ္ပြားေနေသာ ဘာသာေရး အသြင္ေဆာင္ ပဋိပကၡမ်ားကို ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ႏွစ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ရန္ ကူညီေပးသင့္ေၾကာင္း ၎က ဆက္လက္အႀကံျပဳသည္။
ပဋိပကၡမ်ား ေျဖရွင္းရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္အင္အား၊ အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္းႏွင့္ ပဋိပကၡ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ စြမ္းရည္မ်ား လိုအပ္ေနေသးေၾကာင္း၊ အစိုးရက အျမန္ဆုံး ျဖည့္ေပးရန္ တာဝန္ရွိ ေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေထာက္ျပ ေျပာဆိုသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူမ်ဳိးေရးႏွင့္ ဘာသာေရးအသြင္ေဆာင္ ပဋိပကၡမ်ား ဆက္တိုက္ျဖစ္ပြားပါက ႏိုင္ငံအသြင္ကူးေျပာင္းမႈကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ေၾကာင္း အေမရိကန္အစိုးရ၏ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုင္ရာ အထူးေကာ္မရွင္က ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ခ်က္တစ္ရပ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔က ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္႐ုံးတြင္ ျပဳလုပ္သည့္ သတင္းမီဒီယာမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံပြဲတြင္ လက္ရွိ ျဖစ္ပြားေနေသာ ဘာသာေရးအသြင္ေဆာင္ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၂၀၁၅ အေထြအေထြ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိ မရွိေမးခြန္းကို သတင္းေထာက္အခ်ဳိ႕က ေမးျမန္းရာ ၎က ယင္းသို႔ျပန္လည္ ေျဖၾကားသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
“အခုကေတာ့ ၂၀၁၃ မကုန္ေသးဘူး။ ၂၀၁၅ ေရာက္ဖို႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ က်န္ေသးတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ႏိုင္ငံအေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္” ဟု ၎ကဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ မည္သို႔ေသာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဆိုသည္ကိုမူ ေျပာၾကားျခင္း မရွိေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိသည့္ ပဋိပကၡမ်ားကို ေျဖရွင္းရာတြင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမ်ား ရွိျခင္း မရွိျခင္းကို မစဥ္းစားဘဲ အျမန္ဆုံးျပန္လည္ ေျဖရွင္းသင့္ေၾကာင္း ၎ကဆက္လက္ ေျပာၾကားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ျဖစ္ပြားေနေသာ ပဋိပကၡမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္မႈကို ရည္႐ြယ္လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟူေသာ စြပ္စြဲေျပာဆိုခ်က္မ်ားသည္ အေထာက္အထား ခိုင္လံုမႈ မရွိသျဖင့္ မွန္ကန္သည္ဟုဆို၍ မရေၾကာင္း ၎ကဆက္လက္ ေျပာၾကားသည္။
ယခုျဖစ္ပြားေနေသာ ဘာသာေရး အသြင္ေဆာင္ ပဋိပကၡမ်ားကို ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ႏွစ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ရန္ ကူညီေပးသင့္ေၾကာင္း ၎က ဆက္လက္အႀကံျပဳသည္။
ပဋိပကၡမ်ား ေျဖရွင္းရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္အင္အား၊ အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္းႏွင့္ ပဋိပကၡ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ စြမ္းရည္မ်ား လိုအပ္ေနေသးေၾကာင္း၊ အစိုးရက အျမန္ဆုံး ျဖည့္ေပးရန္ တာဝန္ရွိ ေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေထာက္ျပ ေျပာဆိုသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူမ်ဳိးေရးႏွင့္ ဘာသာေရးအသြင္ေဆာင္ ပဋိပကၡမ်ား ဆက္တိုက္ျဖစ္ပြားပါက ႏိုင္ငံအသြင္ကူးေျပာင္းမႈကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ေၾကာင္း အေမရိကန္အစိုးရ၏ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုင္ရာ အထူးေကာ္မရွင္က ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ခ်က္တစ္ရပ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
28 August 2013
ျမန္မာႏိုင္ငံသားႏွင့္ လက္ထပ္ထားေသာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ျပည္တြင္း၌ အခ်ိန္ အကန္႔အသတ္မရွိ ေနထိုင္ခြင့္ျပဳ
ျမန္မာႏိုင္ငံသားႏွင့္ တရားဝင္ လက္ထပ္ထားသူ ႏိုင္ငံျခားသား ဇနီး၊ ခင္ပြန္း
မ်ားကို ျပည္တြင္း၌ အခ်ိန္ အကန္႔အသတ္မရွိ ေနထိုင္ခြင့္ ျပဳထားေၾကာင္း
လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား ဝန္ႀကီးဌာန ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ သိရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေမြးဖြားၿပီး ျပည္ပ ႏိုင္ငံသား ခံယူထားသည့္ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားႏွင့္ တရားဝင္ လက္ထပ္ထားသူ ျပည္ပ ႏိုင္ငံသား မ်ားသည္ လူမႈေရး ျပည္ဝင္ ဗီဇာျဖင့္ ျပည္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ၿပီး အခ်ိန္ ၾကာျမင့္စြာ ေနထိုင္လိုပါက လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသား မွတ္ပံုတင္ေရး ဦးစီးဌာန တိုင္း ဦးစီးဌာနမွဴး ႐ုံးထံ ေနထိုင္ခြင့္ သက္တမ္း အႀကိမ္ႀကိမ္ တိုးျမႇင့္ ေနထိုင္ႏုိင္ေၾကာင္း ယင္းထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထား သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳထားသည့္ ႏိုင္ငံျခားသား ဇနီး၊ ခင္ပြန္းသည္ (လူမႈေရး) ျပည္ဝင္ဗီဇာျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ ေနခြင့္သက္တမ္း တိုးျမႇင့္လိုပါက မည္သည့္ဌာန အႀကီးအကဲ၏ သေဘာ တူညီခ်က္ကိုမွ် ရယူရန္ မလိုဘဲ ဆႏၵရွိသေရြ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ တိုးျမႇင့္ ေနထိုင္ခြင့္ ျပဳေပးေနေၾကာင္း လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔ အင္အား ဝန္ႀကီးဌာနထံမွ သိရသည္။
“တျခား ႏိုင္ငံသား ခံထားတဲ့ ျမန္မာေတြလည္း အလုပ္ အေျခအေနအရ ဆိုေတာ့ အၾကာႀကီး မေနႏိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားနဲ႔ ယူထားတဲ့ သူကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ သူတို႔အလုပ္ကိစၥရွိတဲ့ အခါမ်ဳိးဆို ၾကာၾကာေန တာပါ” ဟု စင္ကာပူ ႏိုင္ငံသား ခံယူထားသူ ျမန္မာျပည္ဖြား အိုင္တီ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးက ဆိုသည္။
အဆိုပါ ျပည္ပ ႏိုင္ငံသားမ်ား ေနထိုင္ခြင့္ သက္တမ္းအတြက္ ဗီဇာ ခြင့္ျပဳစဥ္ က ၂၈ ရက္ႏွင့္ ပထမအႀကိမ္ ေနခြင့္ သက္တမ္း သုံးလအတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃၆ ေဒၚလာ ေကာက္ခံၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ ေနခြင့္ သက္တမ္း တိုးခ်ိန္မွ စ၍ တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ေနခြင့္ ေျခာက္လအတြက္ ေဒၚလာ ၉၀ ျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ သက္တမ္းတိုးႏိုင္ေၾကာင္း လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား ဝန္ႀကီးဌာနက ထုတ္ျပန္ထားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေမြးဖြားၿပီး ျပည္ပ ႏိုင္ငံသား ခံယူထားသည့္ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားႏွင့္ တရားဝင္ လက္ထပ္ထားသူ ျပည္ပ ႏိုင္ငံသား မ်ားသည္ လူမႈေရး ျပည္ဝင္ ဗီဇာျဖင့္ ျပည္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ၿပီး အခ်ိန္ ၾကာျမင့္စြာ ေနထိုင္လိုပါက လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသား မွတ္ပံုတင္ေရး ဦးစီးဌာန တိုင္း ဦးစီးဌာနမွဴး ႐ုံးထံ ေနထိုင္ခြင့္ သက္တမ္း အႀကိမ္ႀကိမ္ တိုးျမႇင့္ ေနထိုင္ႏုိင္ေၾကာင္း ယင္းထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထား သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳထားသည့္ ႏိုင္ငံျခားသား ဇနီး၊ ခင္ပြန္းသည္ (လူမႈေရး) ျပည္ဝင္ဗီဇာျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ ေနခြင့္သက္တမ္း တိုးျမႇင့္လိုပါက မည္သည့္ဌာန အႀကီးအကဲ၏ သေဘာ တူညီခ်က္ကိုမွ် ရယူရန္ မလိုဘဲ ဆႏၵရွိသေရြ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ တိုးျမႇင့္ ေနထိုင္ခြင့္ ျပဳေပးေနေၾကာင္း လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔ အင္အား ဝန္ႀကီးဌာနထံမွ သိရသည္။
“တျခား ႏိုင္ငံသား ခံထားတဲ့ ျမန္မာေတြလည္း အလုပ္ အေျခအေနအရ ဆိုေတာ့ အၾကာႀကီး မေနႏိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားနဲ႔ ယူထားတဲ့ သူကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ သူတို႔အလုပ္ကိစၥရွိတဲ့ အခါမ်ဳိးဆို ၾကာၾကာေန တာပါ” ဟု စင္ကာပူ ႏိုင္ငံသား ခံယူထားသူ ျမန္မာျပည္ဖြား အိုင္တီ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးက ဆိုသည္။
အဆိုပါ ျပည္ပ ႏိုင္ငံသားမ်ား ေနထိုင္ခြင့္ သက္တမ္းအတြက္ ဗီဇာ ခြင့္ျပဳစဥ္ က ၂၈ ရက္ႏွင့္ ပထမအႀကိမ္ ေနခြင့္ သက္တမ္း သုံးလအတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃၆ ေဒၚလာ ေကာက္ခံၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ ေနခြင့္ သက္တမ္း တိုးခ်ိန္မွ စ၍ တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ေနခြင့္ ေျခာက္လအတြက္ ေဒၚလာ ၉၀ ျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ သက္တမ္းတိုးႏိုင္ေၾကာင္း လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား ဝန္ႀကီးဌာနက ထုတ္ျပန္ထားသည္။
26 August 2013
ႏွစ္ေပါင္း(၂၆)ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ မပုပ္သိုးေသာ ႐ုပ္ကလာပ္ေတာ္
ရွမ္းျပည္နယ္(အေရွ႕ပိုင္း)၊ က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕တြင္ (၁.၁၀.၁၉၈၇)ခုႏွစ္ က ပ်ံလြန္ေတာ္မႈခဲ့ၿပီး ယေန႔တိုင္ မပုပ္မသိုး၊ မပ်က္ယြင္းဘဲ အေကာင္းပကတိအလား သက္ေတာ္ (၇၆)ႏွစ္႐ိွ ဆရာေတာ္ဦးသာဂရ၏ ႐ုပ္ကလာပ္ေတာ္အား နာေရးကူညီမွဳအသင္း(ရန္ကုန္) ဥကၠဌ ဦးေက်ာ္သူ ႏွင့္ မဇၩိမလူမွဳကူညီေရးအသင္း(တာခ်ီလိတ္) ဥကၠဌ ဦးတင့္ေဆြ တို႕ႏွင့္အတူ ၂၀၁၃ခုႏွစ္ ဧၿပီလ(၂၁)ရက္ေန႕က သြားေရာက္ခဲ့စဥ္ တာခ်ီလိတ္အြန္လိုင္းမွ ႐ိုက္ကူးတင္ဆက္ထားတာျဖစ္ပါတယ္
16 August 2013
ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးတြင္ ကေလးေပ်ာက္ဆုံးမႈမ်ား ျပန္ျဖစ္ေန၍ မိဘမ်ား အထူးသတိထားရန္လို
ရန္ကုန္ တိုင္းေဒသႀကီးရွိ အခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕နယ္ မ်ားတြင္ ကေလးေပ်ာက္ဆုံးမႈမ်ား ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚလာေနေၾကာင္း သိရသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ သုံးေလးရက္ အတြင္းက ေျမာက္ဥကၠလာႀကိဳး တံတားအနီးႏွင့္ လွိုင္သာယာ၊ ေရႊ ျပည္သာၿမိဳ႕နယ္တို႔၌ ဆယ္ေက်ာ္ သက္အရြယ္ကေလး ေလးဦးေပ်ာက္ ဆုံးခဲ့ေၾကာင္း၊ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားအ ေနျဖင့္လည္း သက္ဆိုင္ရာရဲစခန္း မ်ားသို႔မတိုင္ၾကားဘဲ ရွာေဖြမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း အေရွ႕ပိုင္း ခရိုင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မႉး႐ုံးမွ တာဝန္ရွိသူ တစ္ဦးက ေျပာသည္။
ယင္းက ''ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဲ ဒီသတင္းကို စုံစမ္းၿပီးသြားၿပီ။ ကာယကံရွင္ေတြကိုယ္တိုင္က ရဲ ကိုမတိုင္ၾကေသးဘူး။ ရွာေနၾက တုန္း။ အသက္ကိုးႏွစ္အရြယ္ ေယာက္်ားေလးတစ္ဦးနဲ႔ မိန္းက ေလးတစ္ဦး၊ ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ မိန္း ကေလးတစ္ဦးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ ကစားေနရင္းေပ်ာက္သြား တာလို႔သိရတယ္။ ေနာက္ လွိုင္သာ ယာက ေယာက္်ားေလးတစ္ဦးက ေတာ့ အသက္ ၁၂ႏွစ္ပါ။ အျပင္ သြားရင္းနဲ႔ အိမ္ျပန္မေရာက္လာ ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ကို ရဲစခန္းမွာ လာအမႈဖြင့္ဖို႔ ေျပာထားတယ္''ဟုေျပာသည္။
ကေလးေပ်ာက္မႈမ်ားသည္ လြန္ခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ခန႔္က လြန္ စြာအျဖစ္မ်ားခဲ့ၿပီး ယခုတစ္ဖန္ ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္ သည္ဟု သိရသည္။ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕မွ တာဝန္ ရွိသူက ''ကၽြန္ေတာ္တို႔အစိုးရအ ဖြဲ႕အေနနဲ႔ကေတာ့ မၾကားမိပါ ဘူး။ ေကာလာဟလတစ္ခုလဲ ျဖစ္ နိုင္ပါတယ္။ တကယ္ေပ်ာက္ရင္ လဲ သက္ဆိုင္ရာကိုတိုင္ပါလို႔ေျပာ ခ်င္ပါတယ္။ ျပန္ေတြ႕မွာပါ''ဟု ေျပာသည္။
ကေလးငယ္မ်ားကို ဖမ္းဆီး ကာ အတြင္းကလီစာမ်ားကိုထုတ္ ၿပီး ျပည္ပနိုင္ငံမ်ားသို႔ ေရာင္းစား သည့္ဂိုဏ္းတစ္ခုရွိေၾကာင္း၊ လြန္ ခဲ့သည့္ ေျခာက္လ၊ တစ္ႏွစ္ခန႔္က သတင္းမ်ားေပၚထြက္ခဲ့ဖူးသည္။
ကေလးေပ်ာက္မႈမ်ား ျပန္ လည္ ေပၚေပါက္လာျခင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ ေနေဒၚေထြးၾကည္က ''အရင္တုန္း က ကေလးေပ်ာက္မႈေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔က ေက်ာင္းေရွ႕ အထိ သြားေစာင့္တယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြအေနနဲ႔လဲ ကေလး ေတြကို မသိတဲ့သူေတြနဲ႔ မလိုက္ဖို႔ သတိေပးေျပာဆိုတာေတြ ရွိပါ တယ္''ဟုေျပာသည္။
၂၀၁၁ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းႏွင့္ ၂၀၁၂ခုႏွစ္အတြင္းက ရန္ကုန္ တိုင္းေဒသႀကီး၌ ကေလးေပ်ာက္ မႈ၊ လူေပ်ာက္မႈေပါင္း ၁၀ဝေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ျပန္လည္ေတြ႕ရွိသည့္ျဖစ္ ရပ္မ်ားလည္းရွိေၾကာင္း သိရသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ သုံးေလးရက္ အတြင္းက ေျမာက္ဥကၠလာႀကိဳး တံတားအနီးႏွင့္ လွိုင္သာယာ၊ ေရႊ ျပည္သာၿမိဳ႕နယ္တို႔၌ ဆယ္ေက်ာ္ သက္အရြယ္ကေလး ေလးဦးေပ်ာက္ ဆုံးခဲ့ေၾကာင္း၊ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားအ ေနျဖင့္လည္း သက္ဆိုင္ရာရဲစခန္း မ်ားသို႔မတိုင္ၾကားဘဲ ရွာေဖြမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း အေရွ႕ပိုင္း ခရိုင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မႉး႐ုံးမွ တာဝန္ရွိသူ တစ္ဦးက ေျပာသည္။
ယင္းက ''ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဲ ဒီသတင္းကို စုံစမ္းၿပီးသြားၿပီ။ ကာယကံရွင္ေတြကိုယ္တိုင္က ရဲ ကိုမတိုင္ၾကေသးဘူး။ ရွာေနၾက တုန္း။ အသက္ကိုးႏွစ္အရြယ္ ေယာက္်ားေလးတစ္ဦးနဲ႔ မိန္းက ေလးတစ္ဦး၊ ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ မိန္း ကေလးတစ္ဦးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ ကစားေနရင္းေပ်ာက္သြား တာလို႔သိရတယ္။ ေနာက္ လွိုင္သာ ယာက ေယာက္်ားေလးတစ္ဦးက ေတာ့ အသက္ ၁၂ႏွစ္ပါ။ အျပင္ သြားရင္းနဲ႔ အိမ္ျပန္မေရာက္လာ ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ကို ရဲစခန္းမွာ လာအမႈဖြင့္ဖို႔ ေျပာထားတယ္''ဟုေျပာသည္။
ကေလးေပ်ာက္မႈမ်ားသည္ လြန္ခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ခန႔္က လြန္ စြာအျဖစ္မ်ားခဲ့ၿပီး ယခုတစ္ဖန္ ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္ သည္ဟု သိရသည္။ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕မွ တာဝန္ ရွိသူက ''ကၽြန္ေတာ္တို႔အစိုးရအ ဖြဲ႕အေနနဲ႔ကေတာ့ မၾကားမိပါ ဘူး။ ေကာလာဟလတစ္ခုလဲ ျဖစ္ နိုင္ပါတယ္။ တကယ္ေပ်ာက္ရင္ လဲ သက္ဆိုင္ရာကိုတိုင္ပါလို႔ေျပာ ခ်င္ပါတယ္။ ျပန္ေတြ႕မွာပါ''ဟု ေျပာသည္။
ကေလးငယ္မ်ားကို ဖမ္းဆီး ကာ အတြင္းကလီစာမ်ားကိုထုတ္ ၿပီး ျပည္ပနိုင္ငံမ်ားသို႔ ေရာင္းစား သည့္ဂိုဏ္းတစ္ခုရွိေၾကာင္း၊ လြန္ ခဲ့သည့္ ေျခာက္လ၊ တစ္ႏွစ္ခန႔္က သတင္းမ်ားေပၚထြက္ခဲ့ဖူးသည္။
ကေလးေပ်ာက္မႈမ်ား ျပန္ လည္ ေပၚေပါက္လာျခင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ ေနေဒၚေထြးၾကည္က ''အရင္တုန္း က ကေလးေပ်ာက္မႈေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔က ေက်ာင္းေရွ႕ အထိ သြားေစာင့္တယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြအေနနဲ႔လဲ ကေလး ေတြကို မသိတဲ့သူေတြနဲ႔ မလိုက္ဖို႔ သတိေပးေျပာဆိုတာေတြ ရွိပါ တယ္''ဟုေျပာသည္။
၂၀၁၁ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းႏွင့္ ၂၀၁၂ခုႏွစ္အတြင္းက ရန္ကုန္ တိုင္းေဒသႀကီး၌ ကေလးေပ်ာက္ မႈ၊ လူေပ်ာက္မႈေပါင္း ၁၀ဝေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ျပန္လည္ေတြ႕ရွိသည့္ျဖစ္ ရပ္မ်ားလည္းရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ရင္းျမစ္... Yangon Media Group
12 August 2013
ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ား ေရာင္းစားခံေနရေသာ ဘ၀မွ လြတ္ကင္းၾကပါေစ
“ဒိုင္း၊ ဒိုင္း”
လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကိုယ္စီမွာ ေသြးစအသီးသီး စြန္းထင္းသြားခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္လက္ေတြ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ေျခရင္းမွာမီွခုိၿပီး သင္လာသမွ်ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာသည္ သူ႔အသက္မသတ္ဖို႔၊ အထူးသျဖင့္ လူ႔အသက္မသတ္ဖို႔ကို အတန္တန္ဆံုးမခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ကို ဤဒြႏၷယာထဲအေရာက္ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သူမွာ အျခားမဟုတ္၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ မခံခ်င္စိတ္။ ဒီစိတ္ေၾကာင့္ပင္ က်ေနာ္ လူသတ္သမားဘ၀ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူခဲ့မိသည္။ က်ေနာ္လူသတ္ခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္။ ႏွစ္ေယာက္ေတာင္မွ။ မယားကိုလည္းသတ္သည္။ လင္ကိုလည္းသတ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း။ ဒီလင္၊ ဒီမယားအသက္ရွင္ေနေသးသမွ် မ်ားစြာေသာသမီးပ်ိဳတို႔၏ ဘ၀ပန္းေလးမ်ား ဆက္လက္ ေက်ႏြမ္းေနၾကရေပဦးမည္။ က်ေနာ္ သူတို႔ေလးေတြ၏ ဘ၀ပန္းမ်ား ဆက္လက္လန္းဆန္းခြင့္ရၾကေစဖို႔ ေသြးစြန္းေသာ လက္ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ကို ခံယူလိုက္သည္။ က်ေနာ္ ေနာင္တမရပါ။ လုပ္သင့္သည္ကို က်ေနာ္လုပ္ခဲ့ျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္။ ဒီအတြက္ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ကိုလည္းမခံယူလို၊ လူမုိက္ျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုခ်င္ဆို။ က်ေနာ့္အေၾကာင္းႏွင့္ က်ေနာ္ပင္။
ေျပာရလွ်င္ က်ေနာ့္ဘ၀၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကိုပင္ အျပစ္တင္ရေတာ့့မည္ထင့္။ က်ေနာ္လူပ်င္းတစ္ေယာက္မဟုတ္သည္ကို က်ေနာ့္ရြာတစ္ရြာလံုးသိသည္။ မိသားစုဆင္းရဲပံုကို အက်ယ္မခ်ဲ႕လိုေတာ့။ အေဖက ပ်ံက်အလုပ္သမား။ အေမက ေခါင္းရြက္ျဗတ္ထိုးေစ်းသည္။ ဖရဲသီးေပၚခ်ိန္ဖရဲသီး၊ ႀကံေပၚခ်ိန္ ႀကံ၊ ရရာအလုပ္လုပ္ရင္း မိသားစုဘ၀ေလး ၿပိဳကြဲမသြားေအာင္ ရွာေကြ်းသည္။ တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္နပ္စာမွ်ရေသာ၀င္ေငြသည္ မိသားစုတစ္ခုလံုး၏ ၀မ္းဗိုက္ကို ၾကာေလကပ္ေလ ျဖစ္လာေစေသာအခါ က်ေနာ္မေနႏိုင္ေတာ့။ အိမ္ေထာင္ျပဳေလၿပီျဖစ္ေသာ က်ေနာ့္အမေတြက ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါ ေယာကၡအိမ္ေပၚ အခန္႔သားတက္ေနႏိုင္ၾကခ်ိန္တြင္ လူပ်ိဳလူလြတ္ျဖစ္ေသာ က်ေနာ့္တစ္ေယာက္တည္း မိဘႏွစ္ပါး၏ အရိပ္ေအာက္က မခြါႏိုင္ေသး။ တစ္သက္လံုး မိဘလုပ္စာကို ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ့ငဲ့ကပ္စားခဲ့ရသမွ် အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ရွက္တတ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္က်န္မိသားစု၏ စား၀တ္ေနေရးကို တာ၀န္ယူဖို႔ က်ေနာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သို႔ေသာ္------။
ဆင္းရဲေသာႏံုခ်ာေသာ က်ေနာ့္ဘ၀ကို အဘယ္သူက ကယ္တင္ပါ့မည္နည္း။ ရြာမွာ အရြယ္ေရာက္သူတိုင္း ႏိုင္ငံျခားပိုးထုိးေနခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္မွာ စိတ္ပင္မကူးရဲေသး။ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ယုိးဒယား ဆိုတဲ့ အသံေတြ နားႏွင့္မဆံ့ ၾကားေနရေပသည့္ က်ေနာ့္ႏွင့္ လားလားမွ်သက္္ဆိုင္သည္ဟု မေအာင့္ေမ့ခဲ့။ ရြာမွာပင္ ရရာအလုပ္လုပ္ရင္း ၀င္ေငြရွာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ သို႔ႏွင့္ ထမင္းေကြ်းမည့္အလုပ္လိုက္ရွာျဖစ္သည္။ လူျဖစ္ေလာက္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုမွ ရြာမွာမရွိ။ ရရစားစား ကုန္သြားသည္ခ်ည္းပင္။ တစ္ခါတစ္ရံ အေႂကြးပင္ တင္လိုက္ေသးသည္။ ထိုေရာအခါ အေႂကြးဆပ္ဖို႔ပါ အလုပ္ပိုလုပ္လာရေတာ့သည္။ သမင္ေမြးဘိ၊ က်ားစား၏သို႔ က်ေနာ္လုပ္သမွ် လုပ္အားခသည္ အိပ္ကပ္ထဲ ခုိေအာင္းေနသည္ဟု တစ္ခါဖူးမွ်မရွိခဲ့။ မနက္စာ၊ ေန႔လည္စာ၊ ညစာဆိုေသာ ထမင္းသံုးနပ္အတြက္ ရွာရသည္မွာ မသက္သာလွ။
အလုပ္ကျပန္လာတိုင္း အေမက က်ေနာ့္နဖူးေပၚက ယုိစီးက်ေနေသာေခြ်းစေလးမ်ားကို ယုယညင္သာစြာသုတ္ေပးရွာသည္။ အေမ့ေမတၱာတစ္ခုတည္းကသာ က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ အေမာမွန္သမွ်ကို ေျပေပ်ာက္ေစသည္ဟု ခံစားရသည္။ အေမ့ကို သနားသည္။
“အေမ ေစ်းထဲထြက္ၿပီး ဖရဲသီးမေရာင္းပါနဲ႔ေတာ့လား၊ က်ေနာ္လုပ္ေကြ်းႏိုင္ေနၿပီပဲဟာ”။ အေမ့ကို မခ်ိတင္ကဲ ေျပာျဖစ္သည္။
“ေအာ္ သားရယ္၊ ဒီအလုပ္က အေမ့အတြက္ မပင္ပန္းပါဘူးကဲြ႔၊ ငါ့သားေလး မေမြးခင္ကတည္းက အေမဒီအလုပ္လုပ္ၿပီး ရွာေကြ်းလာခဲ့တာပဲဟာ၊ သားလည္း သားလုပ္ႏိုင္သေလာက္ပဲလုပ္ပါ၊ အေမလည္း အလုပ္လုပ္မွာေပါ့ကြယ္၊ ဒီအလုပ္က အေမ့တို႔ကို ဂုဏ္မငယ္ေစပါဘူး သားေလးရယ္၊ ဒီအလုပ္နဲ႔ပဲ အေမတို႔ မိသားဘ၀ေလး ရပ္တည္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား”။ အေမရဲ႕ တုန္႔ျပန္စကား။
က်ေနာ့္ႏွလံုးသားက မခံယူႏိုင္ေသာ စကားမ်ားပင္။ အေမ့အသက္ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။ အခုထိ မနားရေသး။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ခန္႔ကတည္းက လုပ္ခဲဲ့ေသာအလုပ္ကို အေမ့ခမွ်ာ အခုထိ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေသး။ တျခားလည္း အေမဘာမွ မလုပ္တတ္။
က်ေနာ္ဒီအတိုင္းေနလို႔ မျဖစ္မွန္း တေျဖးေျဖးသိလာသည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် နားမဆံ့ၾကားေနရသည့္ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ယိုးဒယားဆုိေသာ စကားလံုးမ်ားကို သတိျပဳမိလာသည္။ “ရြာက ဘယ္သူက ယုိးဒယားမွာ အလုပ္သြားလုပ္ၿပီး အိမ္ကို ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ျပန္ပို႔ႏိုင္သတဲ့” ဆိုေသာ သတင္းမ်ားကို အားက်လာသည္။ ႏံံုခ်ာလြန္းတဲ့ က်ေနာ့္မိသားစုႏွင့္ က်ေနာ့္ဘ၀၏ ေရွ႕ေရးကို ေတြးၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ထိုသတင္းမ်ားသည္ က်ေနာ့္အတြက္ အားေဆးသဘြယ္ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ က်ေနာ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု မရဲတရဲခ်မိသည္။ “ငါ ယိုးဒယား သြားအလုပ္လုပ္မည္” ဟူ၍။ သို႔ေသာ္ အဘယ္သို႔ သြားရမည္နည္း။ ႏံံုခ်ာတဲ့ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ အေပါင္းအသင္းဆိုသူမ်ားမွာလည္း က်ေနာ့္ႏွင္ႏွင္ ခ်ာတူးလန္မ်ားပင္ျဖစ္ေလရာ သူတို႔ကိုလည္း အားကိုးလို႔ မျဖစ္ႏိုင္။ ထိုေရာအခါ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ပင္ လိုက္စံုစမ္းရေတာ့သည္။
“ေမးပါမ်ား စကားရ” ဆိုသလို ရြာတစ္ပတ္လည္ ဟုိေမးသည္ေမးလုပ္လုိက္ေသာအခါ လမ္းစတစ္ခု သြားေတြ႔သည္။ ေကာ့ေသာင္ကို သြားတဲ့အဖြဲ႔နဲ႔လိုက္သြားၿပီး ယင္းမွတစ္ဆင့္ ဟုိဘက္ကမ္း ကူးႏိုင္သတဲ့။ ဟုတ္ေပၿပီ။ ဒီလမ္းေၾကာင္းသည္ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ တိုးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း လမ္းေၾကာင္းပင္ျဖစ္ေခ်မည္။ က်ေနာ္ မလိမ္မိုးမလိမ္မာ ဆံုးျဖတ္သည္။ ယင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ အေမ့ကို အရင္တုိင္ပင္သည္။ အေမ့က မသြားေစလို။ သို႔ေသာ္လည္း အတန္တန္ေျပာဖန္မ်ားေသာအခါ အေမလည္းမတားႏိုင္ေတာ့။ က်ေနာ့္သေဘာဟု အခြင့္ေပးလိုက္သည္။ အေမ့ခါးၾကားမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္လိပ္ထားေသာေစ်းေရာင္းရေငြ အနည္းငယ္ကို က်ေနာ့္လက္ထဲထည့္ေပးသည္။ က်ေနာ္မယူခ်င္ပါ။ သို႔ေသာ္ ျငင္းဆိုဖို႔ရန္ ခြန္အားလည္း က်ေနာ့္မွာမရွိ။ က်ေနာ္သြားမည့္ခရီးက ေငြလိုသည္။ က်ေနာ့္လက္ထဲ ဘာမွမယ္မယ္ရရ စုေဆာင္းထားသည္ဟုမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမ့ေခြ်းနည္းစာကိုပင္ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ လက္ဖ်န္႔ယူခဲ့ရသည္။
အိမ္အိုေပၚရွိ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္အိုေလးထဲတြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ေလးတစ္ဆူ သီတင္းသံုးေတာ္မူသည္။ ကိုးကြယ္သူက ဆင္းရဲရွာသျဖင့္ ဘုရားစဥ္သည္လည္း ေတာက္ပခြင့္မရရွာေပ။
“တပည့္ေတာ္ မိဘႏွစ္ပါးကို ခ်မ္းသာစြာထားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသြားၿပီး အလုပ္လုပ္မွာမို႔ တပည့္ေတာ္အား သနားသျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါဘုရား”။ ဘုရားေရွ႕ က်ဳံ႕က်ံ႕ေလးထိုင္ကာ ေလသံတိုးတုိးျဖင့္ မရဲတရဲ အသနားခံလိုက္သည္။
ဘုရားကို ဦးသံုးႀကိမ္ခ်ၿပီး ျပန္အထတြင္ အေမေနာက္က ရပ္ေနသည္။ အေမ့မ်က္ႏွာကို ေမာ္ၾကည့္လုိက္မိသည္။ အေမ့မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြ စိုေနသည္။ က်ေနာ္အေမ့ကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ခဲြခြါျခင္းျဖစ္သည္။ အေမ့ကို ကန္ေတာ့လိုက္သည္။
“ငါ့သားေလး သြားေလရာမွာ ေဘးမသီရန္မခပါေစနဲ႔ကြယ္”။ အေမဆုေပးသည္။
အဆံုးသတ္စကားလံုးမွာ အေမ့အသံအနည္းငယ္ တိတ္၀င္သြားသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ က်ေနာ္ရင္ဘတ္ ကြဲအက္သည္သို႔ ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီေမ၊ ဒီေရနဲ႔ ဒီေျမကို စြန္႔ခြါၿပီး က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ထူေထာင္ဖို႔ ဒီခရီးကို က်ေနာ္သြားရေတာ့မည္။
“သား သြားေတာ့မယ္ေနာ္ အေမ”။ အေမ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
အ၀တ္အစားအနည္းငယ္ထည့္ထားေသာ အိပ္အေဟာင္းေလးကိုလြယ္ၿပီး အိမ္ေပၚကေႏွးေကြးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ က်ေနာ္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေကာ့ေသာင္သို႔ ထြက္မည့္ကားရွိရာသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္သြားသည္။ က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ကို အေမၾကည့္ေနမည္မွာေသခ်ာသည္။ က်ေနာ္ေနာက္ျပန္မလွည့္ျဖစ္ေအာင္ အားတင္းၿပီး ဆက္သြားခဲ့ရသည္။ ဤသည္ပင္ က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ ခရီးအစ မဟုတ္ပါေလာ။
ကားေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္ေသာအခါ က်ေနာ့္နည္းတူ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုယ္စီျဖင့္ ဘ၀ၾကမ္းကို ျဖတ္သန္းမည့္သူမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ထိုအထဲတြင္ မိန္းကေလးမ်ားလည္းပါသည္။ ဘာသြားလုပ္ၾကမည္နည္း၊ က်ေနာ္ မသိ။ ေမးလည္း မေမးမိ။ က်ေနာ့္ရြာသားမ်ားကိုလည္းေတြ႔ရသလို အျခားရြာမွလာေသာ မိန္းကေလးမ်ားကိုလည္းေတြ႔ရသည္။ အားလံုးစြန္႔စားၾကမည့္ မ်က္ႏွာကိုယ္စီရွိၾကသည္ခ်ည္း။ က်ေနာ္ အားတက္လာသည္။ လူစံုသေလာက္ရွိေသာအခါ ကားစက္စႏိႈးသည္။ ကားထြက္ခါနီးမွ အေျပးအလႊားေရာက္လာသူမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ကားတစ္စီးလံုးျပည့္ညပ္သြားသည္။
ကားဘီးစလိမ့့္ခ်ိန္တြင္ အေမ့ကို စိတ္ထဲက မွန္းၿပီး ဦးခ်လိုက္သည္။ “ေနရစ္ေပဦးေတာ့ အေမရယ္”။စိတ္ထဲက ေရရြတ္ျဖစ္သည္။ ကားေပၚပါလာသူမ်ားအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ က်ေနာ့္တစ္ေယာက္တည္းကသာ က်န္ရစ္ေသာအေမအိုကို စိတ္မခ်ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ေတြေ၀ေနသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လွပလြန္းေသာ ရႈေမွ်ာ္ခင္းမ်ားကိုလည္း အာရုံမ၀င္စားႏိုင္ခဲ့။ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ခရီးကို မည့္သို႔ရွိေလမည္နည္း၊ က်ေနာ္ ေတြးၾကည့္ေနမိသည္။ မ်က္လံုးမ်ား တေျဖးေျဖး ေမွးစင္းလာသည္။ ေဘးက ေဟးလား၀ါးလား ရယ္သံေမာသံမ်ားလည္း နားထဲမ၀င္လာေတာ့။
“အေမေရ႕----အေမ၊ သားျပန္လာၿပီ၊ အေမ့အတြက္ သား ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးရွာလာခဲ့တယ္သိလား။ အေမ အျပင္ထြက္ၿပီး ေစ်းေရာင္းစရာမလိုေတာ့ဘူး သိလား၊ သားရွာလာတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ အိမ္မွာပဲ ကုန္စံုဆိုင္ေလးတစ္ခုဖြင့္မယ္ေနာ္၊ အေမ အျပင္ထြက္ၿပီး ေစ်းေရာင္းစရာ မလိုေတာ့ဘူးေနာ္၊ ေအးေအးေဆးေဆး အိမ္မွာေနၿပီး အရိပ္ထဲ ေစ်းေရာင္းလို႔ရၿပီ၊ သိလား အေမ”။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်ေနာ္မနားတမ္း အားရ၀မ္းသာ ေျပာလိုက္သည္။ က်ေနာ့္ကို ျမင္ေတာ့ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနသည္။ က်ေနာ့္ဦးေခါင္းကို ဖက္ထားၿပီး “ငါ့သားေလး ေဘးမသီရန္မခ ျပန္ေရာက္လာတာကိုပဲ အေမ၀မ္းသာလွပါၿပီကြယ္”။ အေမစကားဆိုသည္။ ၀မ္းသာလြန္းေသာ အေမ့မ်က္၀န္းတစ္စံုက က်ေနာ့္ကို ေႏြးေထြးေစသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အိမ္နီးခ်င္းမ်ားလည္း က်ေနာ္ျပန္ေရာက္ေၾကာင္း ၾကားသျဖင့္ လာေမးၾကသည္။ အေမ့ရဲ႕ အိမ္အိုေလး က်ေနာ္ျပန္ေရာက္တဲ့မွာ ျပန္လည္စိုေျပလာသည္ ဟုခံစားလိုက္ရသည္။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေမးခြန္းမ်ားကို က်ေနာ္ေျဖေနရသည္။ အားလံုးေပ်ာ္ေနၾကသည္။
ဆူဆူညံညံအသံဗလံမ်ားေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးလာသည္။ “ေအာ္---ငါအိမ္မက္ မက္ေနတာပါလား”။ အိမ္မက္ေလးကို ျပန္တမ္းတေနမိသည္။ အိမ္မႈံစုတ္ဖြါးျဖင့္ အျပင္ဘက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာ့ေသာင္သို႔ပင္ ေရာက္ေနေခ်ၿပီေကာ။ ကားဂိတ္တြင္ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ မြန္လူမ်ိဳးျဖစ္ဟန္တူေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က လာႀကိဳေနသည္။ သူႏွင့္အတူ ရေနာင္းကမ္းဘက္ လိုက္မည့္သူမ်ားကို စာရင္းယူသည္။ က်ေနာ္လည္း စာရင္းေပးလိုက္သည္။ မိန္းကေလးအမ်ားစုျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ က်ေနာ္တို႔အုပ္စု အားလံုးဆယ္ေရာက္ခန္႔ရွိမည္ ထင္သည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးေခၚေဆာင္ရာသို႔ လိုက္ပါသြားၾကသည္။ အိမ္ႀကီးတစ္လံုးေပၚသို႔ ေရာက္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔အုပ္စုကို မိန္းမ၊ ေယာက်္ားခြဲျခားထားသည္။ ႏွစ္အုပ္စုျဖစ္သြားသည္။ သြားရမည့္ခရီးစဥ္ကို ေျပာျပသည္။ ဟုိဘက္ကမ္းေရာက္က မည္သို႔မည္ပံုေနထိုင္ရမည္ကိုလည္း ေျပာျပသည္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားကို သီးသန္႔ေခၚေတြ႔သည္။ ဘာေတြေျပာသလဲ က်ေနာ္မေမးမိ။ က်ေနာ္ႏွင့္ မဆိုင္ဟု တြက္ထားခဲ့သည္။ က်ေနာ့္ပန္းတိုင္မဟုတ္။ က်ေနာ့္ပန္းတိုင္က ဟုိဘက္ကမ္း ေရာက္လွ်င္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရွာမည္၊ ေငြစုမည္၊ ရသမွ် အေမ့ဆီ ျပန္ပို႔မည္။ က်ေနာ့္ပန္းတိုင္က ဤမွ်သာ။
ဟိုဘက္ ရေနာင္းကမ္းသြားမည့္ ေမာ္ေတာ္တစ္စီးေပၚသို႔ တက္ၾကရသည္။ မိန္းမႀကီးလည္းပါသည္။ က်ေနာ္တို႔အားလံုးကို ေလွ၀မ္းဗိုက္ထဲသို႔ ၀င္ေစၿပီး အေပၚက တာလပတ္မ်ားျဖင့္ အုပ္လိုက္သည္။ ေလွ၀မ္းထဲ ဘာမွမျမင္ရ။ ေမွာင္မည္းေနသည္။ မိန္းမေယာက်္ားမကြဲေတာ့။ အတူတူပူးကပ္ေနၾကရသည္။ ဤေလွ၀မ္းမွာ ငါးထည့္ေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ေကာ့ေသာင္ကမ္းမွ ဖမ္းရသမွ် ငါးမ်ားကို ဤေလွ၀မ္းဗိုက္အတြင္းထည့္ၿပီး တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ပို႔ရသည္။ အခုေတာ့ ငါးေနရာတြင္ မႏုႆလူသားမ်ား အစား၀င္ယူေနရသည္။ ငါးပုတ္အနံ႔ျဖင့္ ေလွ၀မ္းတစ္ခုလံုး နံေစာ္ေနသည္။ အထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေအာ့အံခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ လမ္းပင္ မဟုတ္ပါလား။ သည္းခံရေပဦးေတာ့မည္။ ဒုကၡ၏ ဦးစြာႏႈတ္ဆက္သံကို က်ေနာ္မနာခံလို႔ မျဖစ္။ ေရွ႕ဆက္ ဒိထက္ဆိုးမည္ကို ေတြးမိလိုက္သည္။
ေလွစထြက္ေသာအခါ ေမာ္ေတာ္စက္သံေၾကာင့္ နားကြဲမတတ္အူသည္။ အခ်ိဳ႕မိန္းေလးမ်ား လႈိင္းမူးသျဖင့္ ေအာ့အံေနၾကသည္။ ေလေကာင္းေလသန္႔ရွဴရႈိက္ခြင့္မရ။ ေလွ၀မ္းဗိုက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ
တြင္ ငါးပိသိပ္ငါးခ်ဥ္သိပ္ လိုက္ပါခဲ့ရသည္။ တာေမာစခန္းေခၚ ၾကားခံစစ္ေဆးေရးစခန္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ က်ေနာ္တို႔ကို ေခၚလာေသာမြန္မႀကီးက သက္ဆိုင္ရာကို ဘာေတြသြားေျပာေနသည္မသိ။ သက္ဆိုင္ရာက ေလွေပၚဆင္းလာၿပီး စစ္ေဆးျခင္းမျပဳ။ အေပးအယူတစ္ခုခုရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း က်ေနာ္ေတြးမိသည္။ ခဏေနေသာအခါ ေမာ္ေတာ္ျပန္ထြက္လာသည္။ ရေနာင္းကမ္းဘက္သို႔ တေျဖးေျဖးဆိုက္ကပ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။
တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ေမာ္ေတာ္ဆိုက္ကပ္ေလၿပီ။ ကမ္းနဖူးတြင္ မြန္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ရပ္ေစာင့္ေနသည္။ ဟိုအမ်ိဳးသမီး၏ ေယာက်္ားျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္မွသိရသည္။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ကို သူတို႔ေနထိုင္ရာ အိမ္ႀကီးသို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။ အိမ္ႀကီးဆိုေသာ္လည္း သူတို႔ပိုင္သည္ေတာ့ ျဖစ္ဟန္မတူ။ အငွါးအိမ္ျဖစ္ပံုရသည္။ အိမ္ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခါ မြန္လင္မယားက ဇာတိစျပသည္။ က်ေနာ္တို႔ေယာက်္ားေလးမ်ားကို စပ္ဆိုင္ရာမွာ အလုပ္သြင္းေပးမည္၊ လုပ္အားခ သံုးပံုတစ္ပံုကို ေပးရမည္ဟုဆိုသည္။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္၊ သူ႕လက္ခုပ္ထဲကေရဘ၀ေရာက္သြားေလၿပီမို႔ သြန္လိုသြန္ ေမွာက္လိုေမွာက္ေခ်ေတာ့။ ျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ မနီးမေ၀းရွိ ငါးအလုပ္ရံုတစ္ခုတြင္ အလုပ္ရသည္။ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ားစုျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။ ထိုင္းအလုပ္သမားအနည္းငယ္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ မိန္းကေလးမ်ားကိုမူ မည္သည့္အလုပ္ေပးသည္ဟု မသိရေသး။
ငါးအလုပ္ရံုတြင္ အလုပ္လုပ္ရင္း အေပါင္းအသင္းရလာသည္။ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ စုဖို႔ေဆာင္းဖို႔ သတိမရၾက။ ရလာသမွ် လုပ္အားခကို သံုးပစ္ျဖဳန္းပစ္သည္ခ်ည္း။ က်ေနာ့့္မွာ အလြန္ခင္စရာေကာင္းေသာ ထုိင္းမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရသည္။ အစစအရာရာကူညီသည္။ စိတ္သေဘာေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ခမွ်ာ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္မရ။ တပင္တပန္းလုပ္ၿပီး ရလာေသာလုပ္အားခ သံုးပံုတစ္ပံုကို မြန္လင္မယားလက္ထဲ ထည့္ထည့္ေပးေနရသည္။ မေပးလွ်င္ ထိုင္းရဲလက္ထဲအပ္မည္ဟု ခ်ိန္းေျခာက္သည္မွာလည္း အခါခါ။ ေထာင္ထဲေနၿပီး ဘ၀ေသေနသည္ႏွင့့္စာလွ်င္ အျပင္မွာ ရွင္သန္ခြင့္ရသည္ကို အျမတ္ဟု ယူဆကာ ျဖစ္သမွ်ကို က်ိတ္မွိတ္ခံရင္း က်ေနာ္ေနခဲ့ရသည္။
ရက္အတန္ၾကာေသာအခါ သတင္းတစ္ခု ၾကားရသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္အတူပါလာေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို ဇိမ္ခန္းပို႔မည္ တဲ့။ ယင္းအေတာအတြင္း က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ထဲက ရုပ္သန္႔သန္႔မိန္းကေလးသံုးေယာက္ကိုလည္း ထိုင္းရဲလက္သို႔အပ္ကာ ေပ်ာ္ပါးေစသည္ဟုၾကားရသည္။ ဤသို႔ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ လူကုန္ကူးေသာ မြန္လင္မယားတို႔သည္ ထိုင္းရဲႏွင့္ အေပးအယူမွ်လွ်က္ရွိေၾကာင္းလည္း ၾကားသိလိုက္ရသည္။ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားအတြက္ က်ေနာ့္ရင္ေတြ နာက်င္လာသည္။ ႏွမခ်င္းစာနာစိတ္က က်ေနာ့္ကို ေသြးေအးခြင့္မျပဳေတာ့။ က်ေနာ့့္ေသြးေတြ ဆူေ၀လာသည္။ မြန္လင္မယားကို ဆံုးမခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ အႏိုင္က်င့္လြန္းသည္ဟု ခံစားရသည္။ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း လုပ္ရက္ပေလတယ္ ဆိုသည့္အေတြးက က်ေနာ့္ဦးေဏွာက္ကို အဆင္အျခင္မဲ့သြားေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္းသူငယ္ခ်င္းကို အကူအညီေတာင္းရသည္။ ေသနတ္တစ္လက္ရွာေပးဖို႔။
ေလ်ာေလ်ာလွ်ဴလွ်ဴပင္ ကူညီသည္။ ပစ္နည္းခတ္နည္းကိုပါ က်က်နနသင္ေပးသည္။ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္းေျပာသည္။ တစ္ပတ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ က်ေနာ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ လုပ္ရေတာ့သည္။ ေသနတ္ႏွင့္လက္ကို ရင္းႏွီးေအာင္ မၾကာခဏေလ့က်င့္ရသည္။ လြဲေခ်ာ္၍မျဖစ္။ သူ႔အသက္မပါလွ်င္ ကိုယ့္အသက္ေပးလိုက္ရမည့္ကိစၥျဖစ္သည္။ က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္မွာ အသက္တစ္ေခ်ာင္းပါရမည္။ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ ကြက္တိျဖစ္ေအာင္ စဥ္းစားစီစဥ္ရသည္။ တစ္ခါဖူးမွ် လုပ္ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေသာ စြန္႔စားမႈမ်ိဳးကို က်ေနာ္လုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေလရာ ေတြးမိတိုင္း ၾကက္သီးေမႊးညင္းမ်ားပင္ ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာသည္အထိ ေက်ာစိမ့္မိသည္။ ေၾကာက္သည္ေလာ၊ လန္႔သည္ေလာ ေ၀ခဲြမရေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးလည္း ခဏခဏေပၚေပၚလာတတ္သည္။
ညသည္ လေရာင္မႈံျပျပအလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ အိပ္ေမာက်ေနသည္။ ခပ္ေ၀းေ၀းမွ ေခြးအူသံသဲ့သဲ့ၾကားရသည္။ က်ေနာ္စတည္းခ်ရာ တဲစုတ္ေလးထဲမွ အျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ခါတိုင္းထက္ ပိုမိုတိတ္ဆိတ္ေနသေယာင္။ ပတ္၀န္းက်င္က ပုရစ္ေအာ္သံျဖင့္ စည္ေ၀ေနသည္။ လူသံသူသံကား ဘာမွမၾကားရ။ တစ္ေန႔တာ အလုပ္ပင္ပန္းလြန္းသျဖင့္ ၀န္းက်င္ရွိလူသားအားလံုး အိမ္ေမာက်ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ မြန္လင္မယားလည္း အခုေလာက္ဆို သွ်ဴးေနေလာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းတြက္ဆမိသည္။ ဒီေလာက္ေတာင္ လူစိတ္ကင္းမဲ့လြန္းေသာလူမ်ား ဒီဘ၀မွာ ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္မေပးသင့္ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဘ၀အသိက ႏိုးေဆာ္ေနသည္။ ကိုယ့္လုပ္အားခကို ေခါင္းပံုျဖတ္မႈ၊ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေရာင္းစားမႈဆိုေသာ ပုဒ္မမ်ားျဖင့္ က်ေနာ္ ေျဖရွင္းရေတာ့မည္။ ေျခာက္လံုးျပဴးေသနတ္ကို လက္ျဖင့္က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကိုင္လုိက္သည္။ က်ည္ဆန္ေျခာက္ေတာင့္ ျပည့္မျပည့္ျပန္စစ္လိုက္သည္။ ေသခ်ာၿပီဆိုေသာအခါ မြန္လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အိပ္ေမာက်ရာ အိမ္ႀကီးဆီ အသာခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။
ရင္ဘတ္ထဲ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသည္။ သည္ေန႔မွ ေသနတ္ကလည္း ခါတိုင္းထက္ ပိုေလးေနသလို ခံစားရသည္။ လက္ျဖင့္ မၾကာခဏ ဆဆၿပီး ကိုင္ၾကည့္သည္။ ခ်ိန္ၾကည့္သည္။ ေမာင္းျဖဳတ္လုလု စမ္းၾကည့္သည္။ အိုေက။ အိမ္ထဲ၀င္ၿပီး မြန္လင္မယားႏွစ္ေယာက္တို႔စံျမန္းရာ အိပ္ခန္းတံခါးကို အသာတြန္းဖြင့္လိုက္ရာ ကံအားေလ်ာ္စြာ အတြင္းက ဂ်က္ထိုးမထား။ သို႔ေသာ္ တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးႏိုးသြားသည္။ က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ ေသနတ္ကို ေတြ႔ေသာအခါ ျပဴးက်ယ္ေသာ၊ အသနားခံေသာ မ်က္လံုးေလးလံုး က်ေနာ့္ကို စုၿပံဳၾကည့္ေနၾကသည္။ စဥ္းစားခ်ိန္မ်ားမ်ား ေပး၍မျဖစ္။ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသည့္အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖၚလိုက္သည္။ ေယာက်္ား၏ ရင္၀သို႔ ခ်ိန္ကာ က်ည္တစ္ေတာင့္ ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ထထိုင္ေနတဲ့ သူ႔၏ ကိုယ္လံုးမွာ က်ည္တြန္းအားေၾကာင့္ အိပ္ခန္းနံရံသို႔ ကပ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔မယား၏ ရင္ဘတ္သို႔ ေနာက္က်ည္တစ္ေတာင့္ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ လြဲစရာအေၾကာင္းမရွိ။ ေလ့က်င့္ထားေသာ လက္ျဖင့္ အနီးကပ္ျဖဳတ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုး ပဲြခ်င္းပီး ေလ်ာသြားသည္။ အနားမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ငါးႏွစ္အရြယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ အိမ္ယာမွ လန္႔ႏိုးလာသည္။ ေသနတ္ေျပာင္းကို ကေလးဆီ ဦးတည္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ “သူ႔မွာ အျပစ္မရွိ”ဆိုေသာအသိက က်ေနာ့္ကို တားဆီးလိုက္ႏိုင္သည္။ ေနပေစေတာ့။ သူ႕ကံနဲ႔သူ ရွိပေစေတာ့။ ဒီမိသားမွာမွ ညီးကေလးလာၿပီး လူျဖစ္ရွာေပသကိုး။ က်ေနာ္ ထားခဲ့သည္။ အိမ္ေပၚက ဆင္းလာသည္။
သူ႔နာမည္က “ျမတ္ျမတ္”။ အသားျဖဴျဖဴ၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ သမင္မ်က္လံုးပိုင္ရွင္ေလး တစ္ေယာက္။ က်ေနာ္တို႔အုပ္စုထဲမွာ ရုပ္အေခ်ာဆံုးမိန္းကေလးျဖစ္သည္။ အေျပာအဆို သြက္လက္ခ်က္ခ်ာၿပီး လူရည္လည္ဟန္လည္းတူသည္။ မြန္လင္မယားႏွစ္ေယာက္၏ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္ရဲေတြကို မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ လာဒ္ထုိးမႈတြင္ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရသူေလး။ ထိုင္းရဲမ်ား၏ အသံုးေတာ္ခံတျဖစ္လဲ အမ်ားနည္းတူ မၾကာမီ ဇိမ္ခန္းသို႔ အပို႔ခံရေတာ့မည့္ဆဲဆဲ။ က်ေနာ္ ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းကို မဟုတ္။ အျခားမိန္းကေလးမ်ားကိုလည္း က်ေနာ္ ကယ္တင္လိုက္ႏိုင္သည္။ အပင္ေပၚက ေႂကြက်လို႔ ေျမသို႔ခရရွာလင့္ကစား နင္းေျခခံဘ၀မ်ိဳးသို႔ မေရာက္ေသးသည့္အတြက္ ပန္ဆင္လိုသူအဖို႔ ေတာ္၀င္ထုိက္ေနဆဲ။ အဖတ္ဆည္ႏိုင္ေသးတဲ့ဘ၀နဲ႔ ဆက္လက္ရပ္တည္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ က်ေနာ္သည္ သူတို႔ေလးေတြ၏ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
“ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ကိုသက္ရယ္၊ ဒီတစ္သက္ေတာ့ က်မတို႔ဘ၀က ကိုသက္ေပးတဲ့ အရွက္နဲ႔ပဲ ဆက္ၿပီး ရွင္သန္ၾကရေတာ့မွာပါ၊ ဘယ္လို ေက်းဇူးဆပ္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးရွင္”။ ျမတ္ျမတ္က ဆိုလာသည္။
“မင္းတို႔ဘာသာ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ၾကည့္လုပ္ၾကေပေတာ့၊ ငါကေတာ့ ဒီမွာေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး”။ ဗလံုးဗေထြးေျပာလိုက္မိသည္ထင့္။ က်ေနာ့္မွာ စကားမ်ားမ်ားေျပာဖို႔ အခ်ိန္မရွိ။ ေျပးရေပဦးမည္။ အားေပးစကားအနည္းငယ္ေျပာၿပီး အသင့္ေစာင့္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းလက္ထဲ သူ႔ေသနတ္ျပန္အပ္ကာ မိုးမလင္းခင္ ရေနာင္းကမ္းက လစ္ထြက္လာခဲ့သည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ ေကာ့ေသာင္သို႔ ထြက္မည့္ ေမာ္ေတာ္တစ္စီးႏွင့္ေတြ႔သျဖင့္ တက္လိုက္လာခဲ့သည္။
အက်ည္းတန္ေသာ၊ ယုတ္မာေသာ၊ ကိုယ္ခ်င္းမစာေသာ၊ ကိုယ့္အမ်ိဳးကို တိုင္းတစ္ပါးသို႔ျပန္ေရာင္းစားေသာ မြန္လင္မယားကို ကလဲ့စားေခ်ခြင့္ရခဲ့ေသာ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားသည္ အျပန္လမ္းတြင္ ေပါ့ပါးေနသေယာင္။ က်ေနာ့္အိပ္ကပ္ထဲတြင္ကား သံုးစရာေငြတစ္ျပားသားမွ မရွိ။ အေမ့ကို ဘယ္သို႔ေျပာရမည္နည္း။ ကိစၥမရွိ။ အေမသည္ သားေျပာသမွ် ယံုသည္ခ်ည္း။ အေမစိတ္မဆင္းရဲေအာင္ ညာရဦးေတာ့့မည္။
“ခ်စ္စြာေသာအေမနဲ႔ ေအးအတူ၊ ပူအမွ် ေနထိုင္ဖို႔ သားျပန္လာပါၿပီအေမ”၊ က်ေနာ့္ရင္ထဲက တိတ္ဆိတ္စြာ ဆိုျဖင့္ေသာစကား။ စထြက္လာစဥ္က ကားေပၚတြင္ မက္ခဲ့ရေသာ အိမ္မက္လွလွေလးကို ျပန္လည္ သတိရေနမိသည္။
“ေအာ္ အိမ္မက္ေတြသာ တကယ္ျဖစ္လာခဲ့ရင္-------------”။
ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ား ေရာင္းစားခံရေသာ ဘ၀မွ လြတ္ကင္းၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလွ်က္--------------။
မွတ္ခ်က္။ ေၾကကဲြစရာေကာင္းလွေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ရွည္မည္စုိးေသာေၾကာင့္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးထားျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါသည္။ ဓာတ္ပံုကို အင္တာနက္မွ ယူထားပါသည္။
ထုိအျဖစ္အပ်က္ ဇာတ္လမ္း ေလးကို ျပန္လည္ေရးသား ေပးပို႔ ေပးေသာ ကိုမင္းထက္ အားေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္.။
လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကိုယ္စီမွာ ေသြးစအသီးသီး စြန္းထင္းသြားခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္လက္ေတြ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ေျခရင္းမွာမီွခုိၿပီး သင္လာသမွ်ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာသည္ သူ႔အသက္မသတ္ဖို႔၊ အထူးသျဖင့္ လူ႔အသက္မသတ္ဖို႔ကို အတန္တန္ဆံုးမခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ကို ဤဒြႏၷယာထဲအေရာက္ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သူမွာ အျခားမဟုတ္၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ မခံခ်င္စိတ္။ ဒီစိတ္ေၾကာင့္ပင္ က်ေနာ္ လူသတ္သမားဘ၀ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူခဲ့မိသည္။ က်ေနာ္လူသတ္ခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္။ ႏွစ္ေယာက္ေတာင္မွ။ မယားကိုလည္းသတ္သည္။ လင္ကိုလည္းသတ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း။ ဒီလင္၊ ဒီမယားအသက္ရွင္ေနေသးသမွ် မ်ားစြာေသာသမီးပ်ိဳတို႔၏ ဘ၀ပန္းေလးမ်ား ဆက္လက္ ေက်ႏြမ္းေနၾကရေပဦးမည္။ က်ေနာ္ သူတို႔ေလးေတြ၏ ဘ၀ပန္းမ်ား ဆက္လက္လန္းဆန္းခြင့္ရၾကေစဖို႔ ေသြးစြန္းေသာ လက္ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ကို ခံယူလိုက္သည္။ က်ေနာ္ ေနာင္တမရပါ။ လုပ္သင့္သည္ကို က်ေနာ္လုပ္ခဲ့ျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္။ ဒီအတြက္ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ကိုလည္းမခံယူလို၊ လူမုိက္ျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုခ်င္ဆို။ က်ေနာ့္အေၾကာင္းႏွင့္ က်ေနာ္ပင္။
ေျပာရလွ်င္ က်ေနာ့္ဘ၀၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကိုပင္ အျပစ္တင္ရေတာ့့မည္ထင့္။ က်ေနာ္လူပ်င္းတစ္ေယာက္မဟုတ္သည္ကို က်ေနာ့္ရြာတစ္ရြာလံုးသိသည္။ မိသားစုဆင္းရဲပံုကို အက်ယ္မခ်ဲ႕လိုေတာ့။ အေဖက ပ်ံက်အလုပ္သမား။ အေမက ေခါင္းရြက္ျဗတ္ထိုးေစ်းသည္။ ဖရဲသီးေပၚခ်ိန္ဖရဲသီး၊ ႀကံေပၚခ်ိန္ ႀကံ၊ ရရာအလုပ္လုပ္ရင္း မိသားစုဘ၀ေလး ၿပိဳကြဲမသြားေအာင္ ရွာေကြ်းသည္။ တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္နပ္စာမွ်ရေသာ၀င္ေငြသည္ မိသားစုတစ္ခုလံုး၏ ၀မ္းဗိုက္ကို ၾကာေလကပ္ေလ ျဖစ္လာေစေသာအခါ က်ေနာ္မေနႏိုင္ေတာ့။ အိမ္ေထာင္ျပဳေလၿပီျဖစ္ေသာ က်ေနာ့္အမေတြက ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါ ေယာကၡအိမ္ေပၚ အခန္႔သားတက္ေနႏိုင္ၾကခ်ိန္တြင္ လူပ်ိဳလူလြတ္ျဖစ္ေသာ က်ေနာ့္တစ္ေယာက္တည္း မိဘႏွစ္ပါး၏ အရိပ္ေအာက္က မခြါႏိုင္ေသး။ တစ္သက္လံုး မိဘလုပ္စာကို ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ့ငဲ့ကပ္စားခဲ့ရသမွ် အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ရွက္တတ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္က်န္မိသားစု၏ စား၀တ္ေနေရးကို တာ၀န္ယူဖို႔ က်ေနာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သို႔ေသာ္------။
ဆင္းရဲေသာႏံုခ်ာေသာ က်ေနာ့္ဘ၀ကို အဘယ္သူက ကယ္တင္ပါ့မည္နည္း။ ရြာမွာ အရြယ္ေရာက္သူတိုင္း ႏိုင္ငံျခားပိုးထုိးေနခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္မွာ စိတ္ပင္မကူးရဲေသး။ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ယုိးဒယား ဆိုတဲ့ အသံေတြ နားႏွင့္မဆံ့ ၾကားေနရေပသည့္ က်ေနာ့္ႏွင့္ လားလားမွ်သက္္ဆိုင္သည္ဟု မေအာင့္ေမ့ခဲ့။ ရြာမွာပင္ ရရာအလုပ္လုပ္ရင္း ၀င္ေငြရွာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ သို႔ႏွင့္ ထမင္းေကြ်းမည့္အလုပ္လိုက္ရွာျဖစ္သည္။ လူျဖစ္ေလာက္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုမွ ရြာမွာမရွိ။ ရရစားစား ကုန္သြားသည္ခ်ည္းပင္။ တစ္ခါတစ္ရံ အေႂကြးပင္ တင္လိုက္ေသးသည္။ ထိုေရာအခါ အေႂကြးဆပ္ဖို႔ပါ အလုပ္ပိုလုပ္လာရေတာ့သည္။ သမင္ေမြးဘိ၊ က်ားစား၏သို႔ က်ေနာ္လုပ္သမွ် လုပ္အားခသည္ အိပ္ကပ္ထဲ ခုိေအာင္းေနသည္ဟု တစ္ခါဖူးမွ်မရွိခဲ့။ မနက္စာ၊ ေန႔လည္စာ၊ ညစာဆိုေသာ ထမင္းသံုးနပ္အတြက္ ရွာရသည္မွာ မသက္သာလွ။
အလုပ္ကျပန္လာတိုင္း အေမက က်ေနာ့္နဖူးေပၚက ယုိစီးက်ေနေသာေခြ်းစေလးမ်ားကို ယုယညင္သာစြာသုတ္ေပးရွာသည္။ အေမ့ေမတၱာတစ္ခုတည္းကသာ က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ အေမာမွန္သမွ်ကို ေျပေပ်ာက္ေစသည္ဟု ခံစားရသည္။ အေမ့ကို သနားသည္။
“အေမ ေစ်းထဲထြက္ၿပီး ဖရဲသီးမေရာင္းပါနဲ႔ေတာ့လား၊ က်ေနာ္လုပ္ေကြ်းႏိုင္ေနၿပီပဲဟာ”။ အေမ့ကို မခ်ိတင္ကဲ ေျပာျဖစ္သည္။
“ေအာ္ သားရယ္၊ ဒီအလုပ္က အေမ့အတြက္ မပင္ပန္းပါဘူးကဲြ႔၊ ငါ့သားေလး မေမြးခင္ကတည္းက အေမဒီအလုပ္လုပ္ၿပီး ရွာေကြ်းလာခဲ့တာပဲဟာ၊ သားလည္း သားလုပ္ႏိုင္သေလာက္ပဲလုပ္ပါ၊ အေမလည္း အလုပ္လုပ္မွာေပါ့ကြယ္၊ ဒီအလုပ္က အေမ့တို႔ကို ဂုဏ္မငယ္ေစပါဘူး သားေလးရယ္၊ ဒီအလုပ္နဲ႔ပဲ အေမတို႔ မိသားဘ၀ေလး ရပ္တည္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား”။ အေမရဲ႕ တုန္႔ျပန္စကား။
က်ေနာ့္ႏွလံုးသားက မခံယူႏိုင္ေသာ စကားမ်ားပင္။ အေမ့အသက္ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။ အခုထိ မနားရေသး။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ခန္႔ကတည္းက လုပ္ခဲဲ့ေသာအလုပ္ကို အေမ့ခမွ်ာ အခုထိ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေသး။ တျခားလည္း အေမဘာမွ မလုပ္တတ္။
က်ေနာ္ဒီအတိုင္းေနလို႔ မျဖစ္မွန္း တေျဖးေျဖးသိလာသည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် နားမဆံ့ၾကားေနရသည့္ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ယိုးဒယားဆုိေသာ စကားလံုးမ်ားကို သတိျပဳမိလာသည္။ “ရြာက ဘယ္သူက ယုိးဒယားမွာ အလုပ္သြားလုပ္ၿပီး အိမ္ကို ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ျပန္ပို႔ႏိုင္သတဲ့” ဆိုေသာ သတင္းမ်ားကို အားက်လာသည္။ ႏံံုခ်ာလြန္းတဲ့ က်ေနာ့္မိသားစုႏွင့္ က်ေနာ့္ဘ၀၏ ေရွ႕ေရးကို ေတြးၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ထိုသတင္းမ်ားသည္ က်ေနာ့္အတြက္ အားေဆးသဘြယ္ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ က်ေနာ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု မရဲတရဲခ်မိသည္။ “ငါ ယိုးဒယား သြားအလုပ္လုပ္မည္” ဟူ၍။ သို႔ေသာ္ အဘယ္သို႔ သြားရမည္နည္း။ ႏံံုခ်ာတဲ့ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ အေပါင္းအသင္းဆိုသူမ်ားမွာလည္း က်ေနာ့္ႏွင္ႏွင္ ခ်ာတူးလန္မ်ားပင္ျဖစ္ေလရာ သူတို႔ကိုလည္း အားကိုးလို႔ မျဖစ္ႏိုင္။ ထိုေရာအခါ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ပင္ လိုက္စံုစမ္းရေတာ့သည္။
“ေမးပါမ်ား စကားရ” ဆိုသလို ရြာတစ္ပတ္လည္ ဟုိေမးသည္ေမးလုပ္လုိက္ေသာအခါ လမ္းစတစ္ခု သြားေတြ႔သည္။ ေကာ့ေသာင္ကို သြားတဲ့အဖြဲ႔နဲ႔လိုက္သြားၿပီး ယင္းမွတစ္ဆင့္ ဟုိဘက္ကမ္း ကူးႏိုင္သတဲ့။ ဟုတ္ေပၿပီ။ ဒီလမ္းေၾကာင္းသည္ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ တိုးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း လမ္းေၾကာင္းပင္ျဖစ္ေခ်မည္။ က်ေနာ္ မလိမ္မိုးမလိမ္မာ ဆံုးျဖတ္သည္။ ယင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ အေမ့ကို အရင္တုိင္ပင္သည္။ အေမ့က မသြားေစလို။ သို႔ေသာ္လည္း အတန္တန္ေျပာဖန္မ်ားေသာအခါ အေမလည္းမတားႏိုင္ေတာ့။ က်ေနာ့္သေဘာဟု အခြင့္ေပးလိုက္သည္။ အေမ့ခါးၾကားမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္လိပ္ထားေသာေစ်းေရာင္းရေငြ အနည္းငယ္ကို က်ေနာ့္လက္ထဲထည့္ေပးသည္။ က်ေနာ္မယူခ်င္ပါ။ သို႔ေသာ္ ျငင္းဆိုဖို႔ရန္ ခြန္အားလည္း က်ေနာ့္မွာမရွိ။ က်ေနာ္သြားမည့္ခရီးက ေငြလိုသည္။ က်ေနာ့္လက္ထဲ ဘာမွမယ္မယ္ရရ စုေဆာင္းထားသည္ဟုမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမ့ေခြ်းနည္းစာကိုပင္ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ လက္ဖ်န္႔ယူခဲ့ရသည္။
အိမ္အိုေပၚရွိ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္အိုေလးထဲတြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ေလးတစ္ဆူ သီတင္းသံုးေတာ္မူသည္။ ကိုးကြယ္သူက ဆင္းရဲရွာသျဖင့္ ဘုရားစဥ္သည္လည္း ေတာက္ပခြင့္မရရွာေပ။
“တပည့္ေတာ္ မိဘႏွစ္ပါးကို ခ်မ္းသာစြာထားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသြားၿပီး အလုပ္လုပ္မွာမို႔ တပည့္ေတာ္အား သနားသျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါဘုရား”။ ဘုရားေရွ႕ က်ဳံ႕က်ံ႕ေလးထိုင္ကာ ေလသံတိုးတုိးျဖင့္ မရဲတရဲ အသနားခံလိုက္သည္။
ဘုရားကို ဦးသံုးႀကိမ္ခ်ၿပီး ျပန္အထတြင္ အေမေနာက္က ရပ္ေနသည္။ အေမ့မ်က္ႏွာကို ေမာ္ၾကည့္လုိက္မိသည္။ အေမ့မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြ စိုေနသည္။ က်ေနာ္အေမ့ကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ခဲြခြါျခင္းျဖစ္သည္။ အေမ့ကို ကန္ေတာ့လိုက္သည္။
“ငါ့သားေလး သြားေလရာမွာ ေဘးမသီရန္မခပါေစနဲ႔ကြယ္”။ အေမဆုေပးသည္။
အဆံုးသတ္စကားလံုးမွာ အေမ့အသံအနည္းငယ္ တိတ္၀င္သြားသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ က်ေနာ္ရင္ဘတ္ ကြဲအက္သည္သို႔ ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီေမ၊ ဒီေရနဲ႔ ဒီေျမကို စြန္႔ခြါၿပီး က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ထူေထာင္ဖို႔ ဒီခရီးကို က်ေနာ္သြားရေတာ့မည္။
“သား သြားေတာ့မယ္ေနာ္ အေမ”။ အေမ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
အ၀တ္အစားအနည္းငယ္ထည့္ထားေသာ အိပ္အေဟာင္းေလးကိုလြယ္ၿပီး အိမ္ေပၚကေႏွးေကြးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ က်ေနာ္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေကာ့ေသာင္သို႔ ထြက္မည့္ကားရွိရာသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္သြားသည္။ က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ကို အေမၾကည့္ေနမည္မွာေသခ်ာသည္။ က်ေနာ္ေနာက္ျပန္မလွည့္ျဖစ္ေအာင္ အားတင္းၿပီး ဆက္သြားခဲ့ရသည္။ ဤသည္ပင္ က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ ခရီးအစ မဟုတ္ပါေလာ။
ကားေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္ေသာအခါ က်ေနာ့္နည္းတူ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုယ္စီျဖင့္ ဘ၀ၾကမ္းကို ျဖတ္သန္းမည့္သူမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ထိုအထဲတြင္ မိန္းကေလးမ်ားလည္းပါသည္။ ဘာသြားလုပ္ၾကမည္နည္း၊ က်ေနာ္ မသိ။ ေမးလည္း မေမးမိ။ က်ေနာ့္ရြာသားမ်ားကိုလည္းေတြ႔ရသလို အျခားရြာမွလာေသာ မိန္းကေလးမ်ားကိုလည္းေတြ႔ရသည္။ အားလံုးစြန္႔စားၾကမည့္ မ်က္ႏွာကိုယ္စီရွိၾကသည္ခ်ည္း။ က်ေနာ္ အားတက္လာသည္။ လူစံုသေလာက္ရွိေသာအခါ ကားစက္စႏိႈးသည္။ ကားထြက္ခါနီးမွ အေျပးအလႊားေရာက္လာသူမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ကားတစ္စီးလံုးျပည့္ညပ္သြားသည္။
ကားဘီးစလိမ့့္ခ်ိန္တြင္ အေမ့ကို စိတ္ထဲက မွန္းၿပီး ဦးခ်လိုက္သည္။ “ေနရစ္ေပဦးေတာ့ အေမရယ္”။စိတ္ထဲက ေရရြတ္ျဖစ္သည္။ ကားေပၚပါလာသူမ်ားအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ က်ေနာ့္တစ္ေယာက္တည္းကသာ က်န္ရစ္ေသာအေမအိုကို စိတ္မခ်ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ေတြေ၀ေနသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လွပလြန္းေသာ ရႈေမွ်ာ္ခင္းမ်ားကိုလည္း အာရုံမ၀င္စားႏိုင္ခဲ့။ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ခရီးကို မည့္သို႔ရွိေလမည္နည္း၊ က်ေနာ္ ေတြးၾကည့္ေနမိသည္။ မ်က္လံုးမ်ား တေျဖးေျဖး ေမွးစင္းလာသည္။ ေဘးက ေဟးလား၀ါးလား ရယ္သံေမာသံမ်ားလည္း နားထဲမ၀င္လာေတာ့။
“အေမေရ႕----အေမ၊ သားျပန္လာၿပီ၊ အေမ့အတြက္ သား ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးရွာလာခဲ့တယ္သိလား။ အေမ အျပင္ထြက္ၿပီး ေစ်းေရာင္းစရာမလိုေတာ့ဘူး သိလား၊ သားရွာလာတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ အိမ္မွာပဲ ကုန္စံုဆိုင္ေလးတစ္ခုဖြင့္မယ္ေနာ္၊ အေမ အျပင္ထြက္ၿပီး ေစ်းေရာင္းစရာ မလိုေတာ့ဘူးေနာ္၊ ေအးေအးေဆးေဆး အိမ္မွာေနၿပီး အရိပ္ထဲ ေစ်းေရာင္းလို႔ရၿပီ၊ သိလား အေမ”။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်ေနာ္မနားတမ္း အားရ၀မ္းသာ ေျပာလိုက္သည္။ က်ေနာ့္ကို ျမင္ေတာ့ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနသည္။ က်ေနာ့္ဦးေခါင္းကို ဖက္ထားၿပီး “ငါ့သားေလး ေဘးမသီရန္မခ ျပန္ေရာက္လာတာကိုပဲ အေမ၀မ္းသာလွပါၿပီကြယ္”။ အေမစကားဆိုသည္။ ၀မ္းသာလြန္းေသာ အေမ့မ်က္၀န္းတစ္စံုက က်ေနာ့္ကို ေႏြးေထြးေစသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အိမ္နီးခ်င္းမ်ားလည္း က်ေနာ္ျပန္ေရာက္ေၾကာင္း ၾကားသျဖင့္ လာေမးၾကသည္။ အေမ့ရဲ႕ အိမ္အိုေလး က်ေနာ္ျပန္ေရာက္တဲ့မွာ ျပန္လည္စိုေျပလာသည္ ဟုခံစားလိုက္ရသည္။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေမးခြန္းမ်ားကို က်ေနာ္ေျဖေနရသည္။ အားလံုးေပ်ာ္ေနၾကသည္။
ဆူဆူညံညံအသံဗလံမ်ားေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးလာသည္။ “ေအာ္---ငါအိမ္မက္ မက္ေနတာပါလား”။ အိမ္မက္ေလးကို ျပန္တမ္းတေနမိသည္။ အိမ္မႈံစုတ္ဖြါးျဖင့္ အျပင္ဘက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာ့ေသာင္သို႔ပင္ ေရာက္ေနေခ်ၿပီေကာ။ ကားဂိတ္တြင္ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ မြန္လူမ်ိဳးျဖစ္ဟန္တူေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က လာႀကိဳေနသည္။ သူႏွင့္အတူ ရေနာင္းကမ္းဘက္ လိုက္မည့္သူမ်ားကို စာရင္းယူသည္။ က်ေနာ္လည္း စာရင္းေပးလိုက္သည္။ မိန္းကေလးအမ်ားစုျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ က်ေနာ္တို႔အုပ္စု အားလံုးဆယ္ေရာက္ခန္႔ရွိမည္ ထင္သည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးေခၚေဆာင္ရာသို႔ လိုက္ပါသြားၾကသည္။ အိမ္ႀကီးတစ္လံုးေပၚသို႔ ေရာက္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔အုပ္စုကို မိန္းမ၊ ေယာက်္ားခြဲျခားထားသည္။ ႏွစ္အုပ္စုျဖစ္သြားသည္။ သြားရမည့္ခရီးစဥ္ကို ေျပာျပသည္။ ဟုိဘက္ကမ္းေရာက္က မည္သို႔မည္ပံုေနထိုင္ရမည္ကိုလည္း ေျပာျပသည္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားကို သီးသန္႔ေခၚေတြ႔သည္။ ဘာေတြေျပာသလဲ က်ေနာ္မေမးမိ။ က်ေနာ္ႏွင့္ မဆိုင္ဟု တြက္ထားခဲ့သည္။ က်ေနာ့္ပန္းတိုင္မဟုတ္။ က်ေနာ့္ပန္းတိုင္က ဟုိဘက္ကမ္း ေရာက္လွ်င္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရွာမည္၊ ေငြစုမည္၊ ရသမွ် အေမ့ဆီ ျပန္ပို႔မည္။ က်ေနာ့္ပန္းတိုင္က ဤမွ်သာ။
ဟိုဘက္ ရေနာင္းကမ္းသြားမည့္ ေမာ္ေတာ္တစ္စီးေပၚသို႔ တက္ၾကရသည္။ မိန္းမႀကီးလည္းပါသည္။ က်ေနာ္တို႔အားလံုးကို ေလွ၀မ္းဗိုက္ထဲသို႔ ၀င္ေစၿပီး အေပၚက တာလပတ္မ်ားျဖင့္ အုပ္လိုက္သည္။ ေလွ၀မ္းထဲ ဘာမွမျမင္ရ။ ေမွာင္မည္းေနသည္။ မိန္းမေယာက်္ားမကြဲေတာ့။ အတူတူပူးကပ္ေနၾကရသည္။ ဤေလွ၀မ္းမွာ ငါးထည့္ေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ေကာ့ေသာင္ကမ္းမွ ဖမ္းရသမွ် ငါးမ်ားကို ဤေလွ၀မ္းဗိုက္အတြင္းထည့္ၿပီး တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ပို႔ရသည္။ အခုေတာ့ ငါးေနရာတြင္ မႏုႆလူသားမ်ား အစား၀င္ယူေနရသည္။ ငါးပုတ္အနံ႔ျဖင့္ ေလွ၀မ္းတစ္ခုလံုး နံေစာ္ေနသည္။ အထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေအာ့အံခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ လမ္းပင္ မဟုတ္ပါလား။ သည္းခံရေပဦးေတာ့မည္။ ဒုကၡ၏ ဦးစြာႏႈတ္ဆက္သံကို က်ေနာ္မနာခံလို႔ မျဖစ္။ ေရွ႕ဆက္ ဒိထက္ဆိုးမည္ကို ေတြးမိလိုက္သည္။
ေလွစထြက္ေသာအခါ ေမာ္ေတာ္စက္သံေၾကာင့္ နားကြဲမတတ္အူသည္။ အခ်ိဳ႕မိန္းေလးမ်ား လႈိင္းမူးသျဖင့္ ေအာ့အံေနၾကသည္။ ေလေကာင္းေလသန္႔ရွဴရႈိက္ခြင့္မရ။ ေလွ၀မ္းဗိုက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ
တြင္ ငါးပိသိပ္ငါးခ်ဥ္သိပ္ လိုက္ပါခဲ့ရသည္။ တာေမာစခန္းေခၚ ၾကားခံစစ္ေဆးေရးစခန္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ က်ေနာ္တို႔ကို ေခၚလာေသာမြန္မႀကီးက သက္ဆိုင္ရာကို ဘာေတြသြားေျပာေနသည္မသိ။ သက္ဆိုင္ရာက ေလွေပၚဆင္းလာၿပီး စစ္ေဆးျခင္းမျပဳ။ အေပးအယူတစ္ခုခုရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း က်ေနာ္ေတြးမိသည္။ ခဏေနေသာအခါ ေမာ္ေတာ္ျပန္ထြက္လာသည္။ ရေနာင္းကမ္းဘက္သို႔ တေျဖးေျဖးဆိုက္ကပ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။
တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ေမာ္ေတာ္ဆိုက္ကပ္ေလၿပီ။ ကမ္းနဖူးတြင္ မြန္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ရပ္ေစာင့္ေနသည္။ ဟိုအမ်ိဳးသမီး၏ ေယာက်္ားျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္မွသိရသည္။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ကို သူတို႔ေနထိုင္ရာ အိမ္ႀကီးသို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။ အိမ္ႀကီးဆိုေသာ္လည္း သူတို႔ပိုင္သည္ေတာ့ ျဖစ္ဟန္မတူ။ အငွါးအိမ္ျဖစ္ပံုရသည္။ အိမ္ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခါ မြန္လင္မယားက ဇာတိစျပသည္။ က်ေနာ္တို႔ေယာက်္ားေလးမ်ားကို စပ္ဆိုင္ရာမွာ အလုပ္သြင္းေပးမည္၊ လုပ္အားခ သံုးပံုတစ္ပံုကို ေပးရမည္ဟုဆိုသည္။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္၊ သူ႕လက္ခုပ္ထဲကေရဘ၀ေရာက္သြားေလၿပီမို႔ သြန္လိုသြန္ ေမွာက္လိုေမွာက္ေခ်ေတာ့။ ျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ မနီးမေ၀းရွိ ငါးအလုပ္ရံုတစ္ခုတြင္ အလုပ္ရသည္။ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ားစုျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။ ထိုင္းအလုပ္သမားအနည္းငယ္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ မိန္းကေလးမ်ားကိုမူ မည္သည့္အလုပ္ေပးသည္ဟု မသိရေသး။
ငါးအလုပ္ရံုတြင္ အလုပ္လုပ္ရင္း အေပါင္းအသင္းရလာသည္။ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ စုဖို႔ေဆာင္းဖို႔ သတိမရၾက။ ရလာသမွ် လုပ္အားခကို သံုးပစ္ျဖဳန္းပစ္သည္ခ်ည္း။ က်ေနာ့့္မွာ အလြန္ခင္စရာေကာင္းေသာ ထုိင္းမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရသည္။ အစစအရာရာကူညီသည္။ စိတ္သေဘာေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ခမွ်ာ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္မရ။ တပင္တပန္းလုပ္ၿပီး ရလာေသာလုပ္အားခ သံုးပံုတစ္ပံုကို မြန္လင္မယားလက္ထဲ ထည့္ထည့္ေပးေနရသည္။ မေပးလွ်င္ ထိုင္းရဲလက္ထဲအပ္မည္ဟု ခ်ိန္းေျခာက္သည္မွာလည္း အခါခါ။ ေထာင္ထဲေနၿပီး ဘ၀ေသေနသည္ႏွင့့္စာလွ်င္ အျပင္မွာ ရွင္သန္ခြင့္ရသည္ကို အျမတ္ဟု ယူဆကာ ျဖစ္သမွ်ကို က်ိတ္မွိတ္ခံရင္း က်ေနာ္ေနခဲ့ရသည္။
ရက္အတန္ၾကာေသာအခါ သတင္းတစ္ခု ၾကားရသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္အတူပါလာေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို ဇိမ္ခန္းပို႔မည္ တဲ့။ ယင္းအေတာအတြင္း က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ထဲက ရုပ္သန္႔သန္႔မိန္းကေလးသံုးေယာက္ကိုလည္း ထိုင္းရဲလက္သို႔အပ္ကာ ေပ်ာ္ပါးေစသည္ဟုၾကားရသည္။ ဤသို႔ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ လူကုန္ကူးေသာ မြန္လင္မယားတို႔သည္ ထိုင္းရဲႏွင့္ အေပးအယူမွ်လွ်က္ရွိေၾကာင္းလည္း ၾကားသိလိုက္ရသည္။ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားအတြက္ က်ေနာ့္ရင္ေတြ နာက်င္လာသည္။ ႏွမခ်င္းစာနာစိတ္က က်ေနာ့္ကို ေသြးေအးခြင့္မျပဳေတာ့။ က်ေနာ့့္ေသြးေတြ ဆူေ၀လာသည္။ မြန္လင္မယားကို ဆံုးမခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ အႏိုင္က်င့္လြန္းသည္ဟု ခံစားရသည္။ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း လုပ္ရက္ပေလတယ္ ဆိုသည့္အေတြးက က်ေနာ့္ဦးေဏွာက္ကို အဆင္အျခင္မဲ့သြားေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္းသူငယ္ခ်င္းကို အကူအညီေတာင္းရသည္။ ေသနတ္တစ္လက္ရွာေပးဖို႔။
ေလ်ာေလ်ာလွ်ဴလွ်ဴပင္ ကူညီသည္။ ပစ္နည္းခတ္နည္းကိုပါ က်က်နနသင္ေပးသည္။ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္းေျပာသည္။ တစ္ပတ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ က်ေနာ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ လုပ္ရေတာ့သည္။ ေသနတ္ႏွင့္လက္ကို ရင္းႏွီးေအာင္ မၾကာခဏေလ့က်င့္ရသည္။ လြဲေခ်ာ္၍မျဖစ္။ သူ႔အသက္မပါလွ်င္ ကိုယ့္အသက္ေပးလိုက္ရမည့္ကိစၥျဖစ္သည္။ က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္မွာ အသက္တစ္ေခ်ာင္းပါရမည္။ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ ကြက္တိျဖစ္ေအာင္ စဥ္းစားစီစဥ္ရသည္။ တစ္ခါဖူးမွ် လုပ္ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေသာ စြန္႔စားမႈမ်ိဳးကို က်ေနာ္လုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေလရာ ေတြးမိတိုင္း ၾကက္သီးေမႊးညင္းမ်ားပင္ ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာသည္အထိ ေက်ာစိမ့္မိသည္။ ေၾကာက္သည္ေလာ၊ လန္႔သည္ေလာ ေ၀ခဲြမရေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးလည္း ခဏခဏေပၚေပၚလာတတ္သည္။
ညသည္ လေရာင္မႈံျပျပအလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ အိပ္ေမာက်ေနသည္။ ခပ္ေ၀းေ၀းမွ ေခြးအူသံသဲ့သဲ့ၾကားရသည္။ က်ေနာ္စတည္းခ်ရာ တဲစုတ္ေလးထဲမွ အျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ခါတိုင္းထက္ ပိုမိုတိတ္ဆိတ္ေနသေယာင္။ ပတ္၀န္းက်င္က ပုရစ္ေအာ္သံျဖင့္ စည္ေ၀ေနသည္။ လူသံသူသံကား ဘာမွမၾကားရ။ တစ္ေန႔တာ အလုပ္ပင္ပန္းလြန္းသျဖင့္ ၀န္းက်င္ရွိလူသားအားလံုး အိမ္ေမာက်ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ မြန္လင္မယားလည္း အခုေလာက္ဆို သွ်ဴးေနေလာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းတြက္ဆမိသည္။ ဒီေလာက္ေတာင္ လူစိတ္ကင္းမဲ့လြန္းေသာလူမ်ား ဒီဘ၀မွာ ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္မေပးသင့္ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဘ၀အသိက ႏိုးေဆာ္ေနသည္။ ကိုယ့္လုပ္အားခကို ေခါင္းပံုျဖတ္မႈ၊ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေရာင္းစားမႈဆိုေသာ ပုဒ္မမ်ားျဖင့္ က်ေနာ္ ေျဖရွင္းရေတာ့မည္။ ေျခာက္လံုးျပဴးေသနတ္ကို လက္ျဖင့္က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကိုင္လုိက္သည္။ က်ည္ဆန္ေျခာက္ေတာင့္ ျပည့္မျပည့္ျပန္စစ္လိုက္သည္။ ေသခ်ာၿပီဆိုေသာအခါ မြန္လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အိပ္ေမာက်ရာ အိမ္ႀကီးဆီ အသာခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။
ရင္ဘတ္ထဲ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသည္။ သည္ေန႔မွ ေသနတ္ကလည္း ခါတိုင္းထက္ ပိုေလးေနသလို ခံစားရသည္။ လက္ျဖင့္ မၾကာခဏ ဆဆၿပီး ကိုင္ၾကည့္သည္။ ခ်ိန္ၾကည့္သည္။ ေမာင္းျဖဳတ္လုလု စမ္းၾကည့္သည္။ အိုေက။ အိမ္ထဲ၀င္ၿပီး မြန္လင္မယားႏွစ္ေယာက္တို႔စံျမန္းရာ အိပ္ခန္းတံခါးကို အသာတြန္းဖြင့္လိုက္ရာ ကံအားေလ်ာ္စြာ အတြင္းက ဂ်က္ထိုးမထား။ သို႔ေသာ္ တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးႏိုးသြားသည္။ က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ ေသနတ္ကို ေတြ႔ေသာအခါ ျပဴးက်ယ္ေသာ၊ အသနားခံေသာ မ်က္လံုးေလးလံုး က်ေနာ့္ကို စုၿပံဳၾကည့္ေနၾကသည္။ စဥ္းစားခ်ိန္မ်ားမ်ား ေပး၍မျဖစ္။ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသည့္အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖၚလိုက္သည္။ ေယာက်္ား၏ ရင္၀သို႔ ခ်ိန္ကာ က်ည္တစ္ေတာင့္ ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ထထိုင္ေနတဲ့ သူ႔၏ ကိုယ္လံုးမွာ က်ည္တြန္းအားေၾကာင့္ အိပ္ခန္းနံရံသို႔ ကပ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔မယား၏ ရင္ဘတ္သို႔ ေနာက္က်ည္တစ္ေတာင့္ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ လြဲစရာအေၾကာင္းမရွိ။ ေလ့က်င့္ထားေသာ လက္ျဖင့္ အနီးကပ္ျဖဳတ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုး ပဲြခ်င္းပီး ေလ်ာသြားသည္။ အနားမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ငါးႏွစ္အရြယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ အိမ္ယာမွ လန္႔ႏိုးလာသည္။ ေသနတ္ေျပာင္းကို ကေလးဆီ ဦးတည္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ “သူ႔မွာ အျပစ္မရွိ”ဆိုေသာအသိက က်ေနာ့္ကို တားဆီးလိုက္ႏိုင္သည္။ ေနပေစေတာ့။ သူ႕ကံနဲ႔သူ ရွိပေစေတာ့။ ဒီမိသားမွာမွ ညီးကေလးလာၿပီး လူျဖစ္ရွာေပသကိုး။ က်ေနာ္ ထားခဲ့သည္။ အိမ္ေပၚက ဆင္းလာသည္။
သူ႔နာမည္က “ျမတ္ျမတ္”။ အသားျဖဴျဖဴ၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ သမင္မ်က္လံုးပိုင္ရွင္ေလး တစ္ေယာက္။ က်ေနာ္တို႔အုပ္စုထဲမွာ ရုပ္အေခ်ာဆံုးမိန္းကေလးျဖစ္သည္။ အေျပာအဆို သြက္လက္ခ်က္ခ်ာၿပီး လူရည္လည္ဟန္လည္းတူသည္။ မြန္လင္မယားႏွစ္ေယာက္၏ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္ရဲေတြကို မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ လာဒ္ထုိးမႈတြင္ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရသူေလး။ ထိုင္းရဲမ်ား၏ အသံုးေတာ္ခံတျဖစ္လဲ အမ်ားနည္းတူ မၾကာမီ ဇိမ္ခန္းသို႔ အပို႔ခံရေတာ့မည့္ဆဲဆဲ။ က်ေနာ္ ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းကို မဟုတ္။ အျခားမိန္းကေလးမ်ားကိုလည္း က်ေနာ္ ကယ္တင္လိုက္ႏိုင္သည္။ အပင္ေပၚက ေႂကြက်လို႔ ေျမသို႔ခရရွာလင့္ကစား နင္းေျခခံဘ၀မ်ိဳးသို႔ မေရာက္ေသးသည့္အတြက္ ပန္ဆင္လိုသူအဖို႔ ေတာ္၀င္ထုိက္ေနဆဲ။ အဖတ္ဆည္ႏိုင္ေသးတဲ့ဘ၀နဲ႔ ဆက္လက္ရပ္တည္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ က်ေနာ္သည္ သူတို႔ေလးေတြ၏ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
“ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ကိုသက္ရယ္၊ ဒီတစ္သက္ေတာ့ က်မတို႔ဘ၀က ကိုသက္ေပးတဲ့ အရွက္နဲ႔ပဲ ဆက္ၿပီး ရွင္သန္ၾကရေတာ့မွာပါ၊ ဘယ္လို ေက်းဇူးဆပ္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးရွင္”။ ျမတ္ျမတ္က ဆိုလာသည္။
“မင္းတို႔ဘာသာ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ၾကည့္လုပ္ၾကေပေတာ့၊ ငါကေတာ့ ဒီမွာေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး”။ ဗလံုးဗေထြးေျပာလိုက္မိသည္ထင့္။ က်ေနာ့္မွာ စကားမ်ားမ်ားေျပာဖို႔ အခ်ိန္မရွိ။ ေျပးရေပဦးမည္။ အားေပးစကားအနည္းငယ္ေျပာၿပီး အသင့္ေစာင့္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းလက္ထဲ သူ႔ေသနတ္ျပန္အပ္ကာ မိုးမလင္းခင္ ရေနာင္းကမ္းက လစ္ထြက္လာခဲ့သည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ ေကာ့ေသာင္သို႔ ထြက္မည့္ ေမာ္ေတာ္တစ္စီးႏွင့္ေတြ႔သျဖင့္ တက္လိုက္လာခဲ့သည္။
အက်ည္းတန္ေသာ၊ ယုတ္မာေသာ၊ ကိုယ္ခ်င္းမစာေသာ၊ ကိုယ့္အမ်ိဳးကို တိုင္းတစ္ပါးသို႔ျပန္ေရာင္းစားေသာ မြန္လင္မယားကို ကလဲ့စားေခ်ခြင့္ရခဲ့ေသာ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားသည္ အျပန္လမ္းတြင္ ေပါ့ပါးေနသေယာင္။ က်ေနာ့္အိပ္ကပ္ထဲတြင္ကား သံုးစရာေငြတစ္ျပားသားမွ မရွိ။ အေမ့ကို ဘယ္သို႔ေျပာရမည္နည္း။ ကိစၥမရွိ။ အေမသည္ သားေျပာသမွ် ယံုသည္ခ်ည္း။ အေမစိတ္မဆင္းရဲေအာင္ ညာရဦးေတာ့့မည္။
“ခ်စ္စြာေသာအေမနဲ႔ ေအးအတူ၊ ပူအမွ် ေနထိုင္ဖို႔ သားျပန္လာပါၿပီအေမ”၊ က်ေနာ့္ရင္ထဲက တိတ္ဆိတ္စြာ ဆိုျဖင့္ေသာစကား။ စထြက္လာစဥ္က ကားေပၚတြင္ မက္ခဲ့ရေသာ အိမ္မက္လွလွေလးကို ျပန္လည္ သတိရေနမိသည္။
“ေအာ္ အိမ္မက္ေတြသာ တကယ္ျဖစ္လာခဲ့ရင္-------------”။
ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ား ေရာင္းစားခံရေသာ ဘ၀မွ လြတ္ကင္းၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလွ်က္--------------။
မွတ္ခ်က္။ ေၾကကဲြစရာေကာင္းလွေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ရွည္မည္စုိးေသာေၾကာင့္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးထားျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါသည္။ ဓာတ္ပံုကို အင္တာနက္မွ ယူထားပါသည္။
ထုိအျဖစ္အပ်က္ ဇာတ္လမ္း ေလးကို ျပန္လည္ေရးသား ေပးပို႔ ေပးေသာ ကိုမင္းထက္ အားေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္.။
Subscribe to:
Posts (Atom)