ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း မေနာေျမ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ စစ္အစိုးရတပ္မ်ားက ေကအိုင္အို-ေကအိုင္ေအ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြကို စစ္တိုက္ေနတာေတြ ၾကားသိေနရပါတယ္။ ဒီေဒသေတြမွာ စစ္မျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ အခုေတာ့ ကခ်င္တပ္ဖြဲ႔ေတြက စစ္အစိုးရရဲ႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို လက္မခံလို႔လား။ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္ ဖြဲ႔မလုပ္လို႔လား။ စစ္တိုက္ရတဲ့ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေတြ စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမဲ့ တ႐ုတ္အစိုးရနဲ႔ ျမန္မာႀကံ့ဖြတ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္မိတ္ေဆြဖြဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး ဆိုတာေတြနဲ႔လဲ သက္ဆိုင္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ မိတ္ေဆြျပဳမႈဟာ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ေတာ့ မသက္ဆိုင္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္းသိရွိၾကမွာပါ။ အခုစစ္ပြဲေတြဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ တ႐ုတ္အစိုးရရဲ႕ ျမစ္ဆံုေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းေတြ၊ တာပိန္ျမစ္ေပၚက ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းကိစၥေတြ လမ္းေခ်ာေမြ႔ေအာင္ ကခ်င္တပ္ေတြကို ဖယ္ရွားလိုတဲ့သေဘာနဲ႔ တိုက္ေနတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ အရင္တံုးက ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပည္ၾကီးတ႐ုတ္နဲ႔ သာမန္ အိမ္နီးခ်င္းဆက္ဆံေရးထက္ မပိုခဲ့ေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ၁၉၈၈ အရးေတာ္ပံု လူထုအံုၾကြမႈျဖစ္ၿပီး၊ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ၁၉၈၉ တီယင္နာယင္ျပင္ လူထုအုံၾကြမႈျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနာက္ လူထုကုိဖိႏွိပ္တာျခင္းတူတဲ့ အစိုးရႏွစ္ခုဟာ သူေတာ္အခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႔ေလြ႔ ေပါင္းဖက္ေတြ႔ဘို႔ အေၾကာင္းေတြ ရွာလာခဲ့ၾကပါတယ္။
လူထုဖိႏွိပ္တဲ့ေနရာမွာ အာဏာရွင္ မူ၀ါဒျခင္းတူညီၾကလို႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ ေျပာေနၾကတာက တ႐ုတ္နဲ႔ ျမန္မာမွာ တ႐ုတ္က ဆရာလား။ ျမန္မာက ဆရာလား။ ဘယ္သူက ဆရာ၊ ဘယ္သူကတပည့္လို႔ မသိေပမဲ့ မိတ္ေဆြဆက္ဆံေရးလို႔ မထင္ၾကပါဘူး။ ဆရာ-တပည့္ဆက္ဆံေရးလို႔ဘဲ ထင္ၾကတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုအံုၾကြမႈကို လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ သတ္ၿပီးႏွိမ္နင္းခဲ့တဲ့အတိုင္း တ႐ုတ္အစိုးရက ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားမ်ားအံုၾကြခဲ့တဲ့ တီရင္နမ္ ရင္ျပင္ဆႏၵျပပြဲကို ရက္ရက္စက္စက္ ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီေတာ့ လူထုကို ဖိႏွိပ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ျပည္ႀကီးတ႐ုတ္ရဲ႕ ဆရာလို႔ေတာင္ ေျပာႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၈-၈၉ ခုႏွစ္ေတြမွာ လူထုအံုၾကြမႈကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာျခင္းတူေပမဲ့ ပါးနပ္ၿပီးဥာဏ္ရွိတဲ့ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက စီးပြားေရးအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကိုေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္သူေတြ ေက်နပ္မႈ တစံုတရာရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ကမာၻမွာပါ စီးပြားေရးအင္အားႀကီးႏုိင္ငံတခုအျဖစ္လဲ တက္လွမ္းႏုိင္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြကေတာ့ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြလို မပါးနပ္ဘူး။ ဥာဏ္မရွိဘူး။ ငါတို႔စစ္တပ္မွ စစ္တပ္။ ငါတို႔ဘဲ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္တယ္ဆိုတဲ့ တယူသန္ တေဇာက္ကန္း တဇြတ္ထိုး ဆက္လုပ္ေနလို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ လူမြဲတိုင္းျပည္ -လူရာမ၀င္တဲ့ တိုင္းျပည္ဘ၀က နလံမထူႏုိင္ေသးဘူး။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕အေနအထားနဲ႔ ျမန္မာ့အေနအထားဟာ မိုးနဲ႔ေျမေလာက္ကြာေနပါၿပီ။
စစ္အစိုးရရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ေရာက္သြားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္သန္းေရႊက အင္အားႀကီးတ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို ႏုိင္ငံေရး ကစားကြက္ဆင္ေနတယ္လို႔ ဆိုသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါကို ႏုိင္ငံေရး ကစားတယ္လို႔ မဆိုႏုိင္ပါဘူး။ ေရွ႕ေရး၊ ေနာင္ေရး မေတြးတတ္ မဆင္ျခင္တတ္လို႔ က်ားပါးစပ္ထဲ လက္ထိုးတာ။ အႏၱရာယ္နဲ႔ ကစားတာလို႔ဘဲ ေျပာခ်င္တယ္။ တကယ္လို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊ ဒီလိုကစားခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း ဆိုကၠားနင္းလာတဲ့သူက အရွိန္နဲ႔ေမာင္းလာတဲ့ ဆယ္ဘီးကားကို သြားကစားသလို ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ၁၆ ႏွစ္ မိန္းမပ်ဳိေလးက အိမ္ေထာင္ ဆယ္ခါက်ဘူးတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို သြားကစားသလို ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကိုယ္ကဘာမွ မဟုတ္ဘဲ သြားကစားရင္ ကိုယ္ဘဲ ဘ၀ပ်က္မယ္။ တိဘက္ဟာ ျမန္မာအတြက္ စံထားရမဲ့ ဥပမာဘဲ။ လြတ္လပ္တဲ့တိဘက္ကို တ႐ုတ္က အတင္း၀င္သိမ္းခဲ့တာ ဓားျပသိမ္း။ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုေတာ့ အႏုၾကမ္းစီးသလို လုပ္မွာ။ ပံုစံျခင္း တူခ်င္မွ တူမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္အထိနာႏုိင္တာကို ထည့္စဥ္းစားရမယ္။
အမွန္စင္စစ္ေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရအဖို႔ ျပည္သူလူထုေတာင္းဆိုေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရးေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြအတြက္ ျပည္တြင္းအတိုက္အခံမ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္တာ မလုပ္ဘဲ၊ တ႐ုတ္နဲ႔ေပါင္းတာ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ဆက္သြယ္တာေတြ လုပ္ေနတာဟာ လမ္းလြဲေတြေနာက္ လိုက္ေနတာ။ ထြက္ေပါက္ရွာ မွားေနတာပါဘဲ။ ကိုယ့္ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ညိႇႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ရမွာကိုေတာ့ ၀န္ေလးၿပီး အက်ဳိးမရွိတဲ့ အေပါင္းအသင္း အေထာက္အခံရွာေနတာပါဘဲ။
ဒီလိုလမ္းလြဲႀကီးကို လိုက္ေနေသးသ၍လည္း ကိုယ္အက်ဳိး သူအက်ဳိးမွ်တၾကည့္႐ႈမဲ့ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းႏုိင္ငံေတြနဲ႔ မဟာမိတ္ျဖစ္ဘို႔ ထပ္လြဲေနဦးမယ္။ ကင္းေ၀းေနဦးမယ္ဆိုတာ ေျပာရဲပါတယ္။ ကမာၻ႔ရဲ႕ တျခား-တျခားဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ားနဲ႔ ကင္းကြာလာတာနဲ႔အမွ် ပုလင္းတူ ဗူးဆို႔ အာဏာရွင္တ႐ုတ္ႀကီးကိုဘဲ အားကိုးအားထား ျပဳရေတာ့မွာပါ။ တ႐ုတ္ႀကီးက ေျမာက္ကိုရီးယားလို ႏုိင္ငံဆီက လက္နက္ေမွာင္ခို၀ယ္ႏုိင္ေအာင္လဲ ပြဲစားလုပ္ေပးေဖၚရမယ္။
သူ႔ရဲ႕အေပါစားကုန္ေတြနဲ႔ တန္ဖုိးရွိတဲ့ ျမန္မာ့သယံဇာတေတြနဲ႔လဲ ယူမယ္။ ဒါကလြဲရင္ တ႐ုတ္က ျမန္မာျပည္မွာ တကယ္လိုအပ္တဲ့ နည္းပညာအကူအညီမ်ဳိး မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။ မေပးပါဘူး။ တ႐ုတ္ႀကီးအဖို႔ ႏုိင္ငံႀကီးသားေတြ ဂုဏ္သိကၡာေတြလိုမွ မလိုတာ။ ဂုဏ္သိကၡာထက္ အေရးၾကီးတာက သူ႔တိုင္းျပည္က မ်ားျပားလွတဲ့ မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ ပါးစပ္ေပါက္ေတြေခ်ာင္လည္ေရးနဲ႔ သူ႔တိုင္းျပည္မွာ စီးပြားေရးေကာင္းေနေရးဘဲ။ ဒါမွသူ႔တိုင္းျပည္မွာ ေနာက္ထပ္ ေတာ္လွန္အံုၾကြမႈေတြ မျဖစ္မွာ။ ျမန္မာလို နာမည္ပ်က္ ႏုိင္ငံမ်ဳိးဆီက သူ႔တိုင္းျပည္ သူ႔လူမ်ဳိးေကာင္းစားေရးအတြက္ သူလိုခ်င္တာကို သူခိုးေစ်းနဲ႔ ဝယ္ယူဖို႔ဘဲ သူလုပ္သြားမွာ။
ဒီလို အေခ်ာင္ရဘို႔ သူလုပ္နိုင္တာက ျမန္မာစစ္အစိုးရ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဘယ္လိုဖိႏွိပ္ ဖိႏွိပ္။ ပါးစပ္ပိတ္ေနမယ္။ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို တနည္းနည္းနဲ႔ အေရးယူမယ္ဆို ကန္႔ကြက္မဲ လုပ္ေပးမယ္။ လက္နက္အညံ့စား (Date out) ေတြ ထုတ္ေရာင္းမယ္။ ဒီေလာက္ဘဲ။
ျမန္မာစစ္အစိုးရအဖို႔ေတာ့ ေက်းဇူးရွင္ တ႐ုတ္ႀကီးကို အေၾကာင္းရွိတိုင္း ဗိုလ္သန္းေရႊ ေျပးသြားလိုက္။ ဗိုလ္ေမာင္ေအး ေျပးသြားလိုက္။ ဗိုလ္ေရႊမန္း ေျပးသြားလိုက္။ တခါ လူထုဖိႏွိပ္မႈ လုပ္လိုက္။ ေထာက္ခံဘို႔ တ႐ုတ္ကို ေျပးလိုက္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ထည္လဲနဲ႔ ေျပးၿပီး ေျခသလံုးဖက္ေနၾကတာ။ တခါေျပးတိုင္း တ႐ုတ္ေတာင္းသမွ် အခြင့္အေရးေတြ လိုက္ေလ်ာလိုက္ရ။ အရင္က မသိမသာ။ အခုေတာ့ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း။ ၾကာေနၿပီ။ ၾကာေနၿပီ။ တ႐ုတ္မၿငိဳျငင္ဘို႔ ၾကည္ျဖဴဘုိ႔။ အခြင့္အေရးေတြ ေပးေနရတာ။ ျပည္သူကို ေျပာင္သာ အသိမေပးတာ။ အတြင္းက်ိတ္မွာ တ႐ုတ္အလိုက် ခ်ဳိမိုင္မိုင္ ကျပေနရတာ။
နယ္စပ္ေတြက ယူနမ္တ႐ုတ္ေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ အေျခခ်ေနတာကို လ၀က က ျမန္မာႏုိင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ ထုတ္ေပးရတယ္။ စစ္တပ္က မသိဘဲ လ.၀.က မလုပ္ရဲပါဘူး။ ယခုဆိုု မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးဟာ မူလၿမိဳ႕ခံေတြက အစြန္အဖ်ားေရာက္ကုန္ၾကၿပီ ယူနမ္တ႐ုတ္ၾကီးေတြက ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ဒုတိယရွန္ဟိုင္းလို ေနေနၾကတာ စစ္တပ္နဲ႔ လ.၀.က ေပါင္းၿပီး တ႐ုတ္ေတြ အေျခခ်ေနထိုင္ခြင့္ျပဳေပးေနရတဲ့ သေဘာဘဲ။
ဖားကန္႔လို ေက်ာက္စိမ္းထြက္တဲ့ ေဒသမွာ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးႀကိဳက္ ေက်ာက္စိမ္းတူးခြင့္ေတြ၊ သတၱဳရွာေဖြခြင့္ေတြ ေပးရတယ္။ လူသံုးကုန္ပစၥည္းမ်ဳိးစံု ကုန္သြယ္မႈအတြက္ လမ္းဖြင့္ေပးရတယ္။ လမ္းဖြင့္ေပးတယ္ဆိုေပမဲ့ ျမန္မာအစိုးရက ပါးစပ္ကဘဲ ဖြင့္ေပးႏုိင္တာ။ လက္ေတြ႔မွာ လက္နက္၀ယ္ဘို႔ဘဲ တိုင္းျပည္ေငြကို သံုးၿပီးနယ္စပ္ေဒသ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းခင္းတာမ်ဳိးအတြက္ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ သံုးေလ့သံုး႐ိုး မရွိပါဘူး။ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္လမ္းခင္းဘို႔ ကုန္က်တဲ့စရိတ္ကို တ႐ုတ္က စိုက္ထုတ္ရတယ္။ ထုတ္မွာေပါ့။ သူအက်ဳိးမ်ားတာကိုး။ အလုပ္လုပ္မဲ့ အလုပ္သမားေတြကိုလဲ တ႐ုတ္က သူလူမ်ဳိးသူေခၚလာျပီး ျမန္မာျပည္ထဲ ၀င္လုပ္ေစတာ။ အခုစစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒသေတြက လမ္းေတြကိုတ႐ုတ္က ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက သူ႔လမ္းသူခင္းၿပီး ကုန္သြယ္ေနခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။
ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕က အေရွ႕ဘက္ကို ငါးမိုင္ေလာက္ထြက္တာနဲ႔ (သို႔မဟုတ္) ၀ိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕က အေရွ႕ဘက္ကို ငါးမိုင္ေလာက္ထြက္တာနဲ႔ လမ္းေတြေပၚမွာ ျမန္မာကား မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ ျမန္မာအလုပ္သမား မေတြ႔ရ သေလာက္ပါဘဲ။ ကားနံပတ္ေတြက တ႐ုတ္နံပတ္ျပားတပ္ထားသလို လမ္းေတြေပၚမွာ တဲေတြထိုးၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္အလုပ္သမားေတြဟာ သူ႔တိုင္းသူ႔ျပည္ထဲေနသလို မိသားစုအစံုအလင္နဲ႔ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနၾကတာပါ။ ေတာင္နံရံေတြကို မိုင္းခြဲေနတဲ့ တ႐ုတ္မိုင္းပညာရွင္ေတြကို ေတြ႔ရတတ္သလို အလုပ္သမားေတြကို ေဆးကုေပးနဲ႔တဲ့ တ႐ုတ္ေဆးဆရာေတြကိုေတာင္ ေတြ႔ရတတ္ပါေသးတယ္။
အဂၤလိပ္ေတြ မဟာမိတ္ေတြေဖါက္ခဲ့တဲ့ လီဒိုလမ္းမႀကီးေပၚ ၀ိုင္းေမာ္-ဆဒံုးပါ- ကန္ပိုင္တီ လမ္းတေလ်ာက္မွာဆိုရင္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ၁၀ ဘီးထရပ္ကား ရွည္ႀကီးေပၚ ေျမတူးဘူဒိုဇာ စက္ေတြ ၃-၄ စီးေလာက္တင္ျပီး ျမန္မာျပည္ဘက္ခ်ီတက္လာေနတဲ့ ကားတန္းရွည္ႀကီးေတြကို ေတြးျမင္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျမတူးစက္ေတြက ဖားကန္႔အနီးတ၀ိုက္က ေက်ာက္စိမ္းၾကြယ္၀လွတဲ့ ေတာင္ႀကီးေတြကို ၿဖိဳခ်ဘို႔။ ၁၀ ဘီးကားႀကီးေတြအျပန္မွာေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္က ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ သတၱဳ႐ိုင္းေတြ ပါ၀င္တဲ့ေတာင္ၿဖိဳထားတဲ့ ေျမၾကီးေတြကို သယ္ယူသြားၾကတာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ပါ။ ဒီလို ေတာင္ၿဖိဳ – ေျမသယ္လုပ္ေနတာေတြဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းေတြ႔ေပမဲ့ ျမန္မာစစ္တပ္က အရာရွိတေယာက္တေလကမွ အတားအဆီးမရွိ ခြင့္ျပဳေနခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ဖားကန္႔ေဒသက ေပ ၄- ၅ ေထာင္ အျမင့္ရွိတဲ့ ေတာင္ႀကီးေတြလဲ ကုန္သေလာက္ရွိေနပါၿပီ။ ေတာင္တလံုးကို ဒီတေခါက္ ျမင္ရေပမဲ့ ေနာက္တလေလာက္အၾကာ ေနာက္တခါက္မွာ ဒီေနရာဟာ ကြင္းျပင္ႀကီး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ မၾကာမီ ေတာင္ေတြ ျပဳန္းေတာ့မယ္။ ဧရာ၀တီျမစ္အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွာ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြ လြမ္းမိုးေနတာက ျမန္မာလို ျမန္မာစကားေျပာရင္ နားလည္သူမရွိသေလာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကခ်င္စကား၊ ရွမ္းစကားလဲ ပြဲမတိုးသေလာက္ပါဘဲ။
ျပီးေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္အပါအ၀င္ စစ္ကိုင္းတိုင္းတြင္းက ကၽြန္းနဲ႔သစ္မာမ်ဳိးစံုကို စစ္အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ မိသားစုပိုင္ သစ္ကုမၸဏီေတြက ဆယ္ဘီးကားၾကီးေတြနဲ႔ ၇ မိနစ္ကို တစီးႏႈန္းနဲ႔ တရုတ္ျပည္ဘက္ကို ပို႔ေနတာလဲ လူေျပာမ်ားလွတဲ့ကိစၥပါ။ ဗန္းေမာ္-မန္စိ-ကိုက္ထိပ္-မန္႔၀န္းႀကီး လမ္းတေလ်ာက္မွာဆိုရင္ သစ္တင္တဲ့ ကားႀကီးေတြကို တ႐ုတ္ျပည္ဘက္တန္းစီထြက္ေနတာ ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသခံျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြကိုေတာ့ တေပအရွည္ရွိတဲ့ သစ္တုိကေလးတေခ်ာင္းေတာင္ တေနရာက တေနရာကို သယ္ယူခြင့္ပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ ဟိုရြာက ဒီရြာကို -ဒီရြာက ဟိုရြာကို သယ္ယူခြင့္မေပးလို႔ ေဒသခံေတြမွာ နာေရးရွိလို႔ အသုဘ ေခါင္းလုပ္ဘို႔ေတာင္ သစ္ရွာရခက္တယ္ေျပာၾကပါတယ္။
ျမန္မာဘက္က အဘိုးတန္ ေက်ာက္စိမ္းေတြ -သတၱဳေတြ-ကၽြန္းသစ္နဲ႔ သစ္မာေတြ ထြက္ေနေပမဲ့ တ႐ုတ္ဘက္က ျပန္လာတာေတြက ေပါေခ်ာင္ညံ့ တ႐ုတ္လုပ္ ကုန္ပစၥည္းေတြပါ။
တ႐ုတ္ကုန္ပစၥည္းေတြ တျပည္လံုးအႏွံ႔ေရာက္ရွိေနေပမဲ့ အားလံုးအရည္အေသြး မျပည့္မီတဲ့ ပစၥည္းအညံ့စားေတြဆိုတာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြအားလံုး ကေလးကအစ ေခြးအထိ သိရွိၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို စီမံခန္႔ခြဲေနတဲ့ စစ္တပ္အစိုးရက နားဖာကေလာ္ေတာင္ ေၾကးေရာင္ေျပာင္ေျပာင္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မလုပ္ႏုိင္လို႔ တ႐ုတ္က ၀င္လာတဲ့ စက္ပစၥည္းေတြကို သံုးေနရေပမဲ့ (တ႐ုတ္စက္ တရက္စုတ္) လို႔ လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားက ေျပာေနၾကပါတယ္။ တကယ္လဲ တ႐ုတ္ျပည္က သြင္းလာတဲ့ စက္ပစၥည္းမွန္သမွ်ဟာ တခဏဘဲ အသံုးခံပါတယ္။ အခုတေလာ ၀င္လာတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းေတြျဖစ္တဲ့ လွ်ပ္စစ္ထမင္းေပါင္းအိုးေတြ၊ ေရေႏြးအိုးေတြဆိုရင္ ေန႔၀ယ္ ညပ်က္ေတာင္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တရက္နဲ႔ စုတ္တဲ့ တ႐ုတ္စက္ေလ။ ျမန္မာျပည္က လွ်ပ္စစ္ပညာရွင္ေတြကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆိုရင္ တ႐ုတ္ပစၥည္းမသံုးပါနဲ႔။ ၀ါယာေရွာ့ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ မီးေလာင္ႏုိင္တယ္။ အသက္အႏၱရာယ္ရွိတယ္လို႔ ဆိုေနၾကပါတယ္။
အဲဒီလိုဘဲ။ တ႐ုတ္နယ္စပ္က ၀င္ေနတဲ့ ေဆး၀ါးပစၥည္းေတြဟာ အရည္အေသြးမျပည့္မီဘူး။ သတ္မွတ္ထာတဲ့ မီလီဂရမ္မျပည့္မီွတာေတြကို တင္သြင္းေနတာပါ။ တ႐ုတ္စီးပြားေရးသမားေတြ လုပ္ကိုင္ေနပံုထဲမွာ ေဆး၀ါးေတြက အဆိုးဆံုးထင္ပါတယ္။ ေဆးတမ်ဳိးကို (ဥပမာ ၀မ္းခ်ဴဘူး) တမ်ဳိးကို တံဆိပ္တခုနဲ႔ ထုတ္လုပ္မယ္။ အရည္အေသြးေကာင္းမယ္။ ဒါကို တႏွစ္ေလာက္ထုတ္လို႔ ျမန္မာတျပည္လံုး လူႀကိဳက္မ်ားၿပီး ေစ်းကြက္က်ယ္လာျပီဆိုတာနဲ႔ ဒီတံဆိပ္နဲ႔ဘဲ လံုး၀အာနိသင္ မရွိတဲ့ ပစၥည္းကိုထုတ္ျပီး ေနာက္ထပ္ တႏွစ္ေလာက္ အသားလြတ္ အျမတ္ယူသြားတာပါ။ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ အိတ္ထဲက လူတိုင္းနီးပါးဆီက ေငြကို လိမ္ယူသြားတဲ့ သေဘာပါဘဲ။
ပိုသတ္ေဆး (Antibiotic) ေတြကို ဒီလိုထုတ္လုပ္တင္သြင္းေနလို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေဆးယဥ္ပါးမႈ ျပႆနာကလည္း ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာတရပ္ပါဘဲ။ တ႐ုတ္ေဆးက ေစ်းခ်ဳိေတာ့ တခြက္စာ ကြမ္းယာဆိုင္မွာ ၀ယ္ေသာက္သူေတြအဖို႔ ေဆးယဥ္ပါးမႈ ျပႆနာကို ထည့္မတြက္ႏုိင္ၾကပါဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားဟာ လူထုက်န္းမာေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာမို႔ တ႐ုတ္ေဆးသံုးစြဲရမႈေၾကာင့္ ေရရွည္အမ်ဳိးသား အက်ဳိးစီးပြားထိခိုက္နစ္နာမႈကိုသာ သုေတသနလုပ္ထားရင္ ျမန္မာနဲ႔ တ႐ုတ္ကုန္သြယ္မႈမွာ ျမန္မာအက်ဳိးစီးပြား ဘယ္ေလာက္နစ္နာေနၿပီလဲဆိုတာ မသိႏုိင္ပါဘူး။
တ႐ုတ္-ျမန္မာဆက္ဆံေရးက စစ္အစိုးရအတြက္ အက်ဳိးေက်းဇူးရွိေနေပမဲ့ ျပည္သူေတြဘက္မွာေတာ့ နစ္နာမႈေတြခ်ည္းဘဲ။ ျမန္မာလယ္သမားေတြရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြကို စစ္အစိုးရက သိမ္းယူၿပီး တ႐ုတ္ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းေတြ၊ ဘိနပ္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းေတြ၊ ငါးစည္သြတ္ဘူးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကိုင္ေနတာလဲ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ လယ္ယာေျမဆံုး႐ႈံးရလို႔ ဘ၀ပ်က္ရတဲ့ လယ္သမားသားသမီးေတြက တ႐ုတ္စက္႐ံုေတြမွာ အလုပ္သမားအျဖစ္ ဝင္လုပ္ေနၾကရၿပီး တ႐ုတ္အလုပ္ရွင္ရဲ႕ၿငိဳျငင္မႈကို ခံေနၾကရတဲ့အျဖစ္မ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ယခု လိႈင္သာယာ၊ ေရြျပည္သာ စက္မႈဇံုနယ္ေျမေတြဟာ လယ္ယာေျမကို သိမ္းယူျပီး စက္မႈဇံုလုပ္ထားတာပါ။ အခုေတာ့ လယ္ယာေျမသိမ္းခံေတာင္သူေတြရဲ႕သားသမီးေတြက လယ္မဲ့ယာမဲ့ ဘ၀နဲ႔ မ၀ေရစာ စက္႐ံုအလုပ္သမားေတြေပါ့။
အလုပ္သမားအခြင့္အေရးကာကြယ္ေပးမဲ့ အသင္းအဖြဲ႔ေတြကလည္း မရွိေတာ့ ျမန္မာေတြအဖို႔ တ႐ုတ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ဂုတ္ေသြးစုတ္ေနသမွ် ငံု႔ခံေနၾကရပါတယ္။ စစ္အစိုးရကေတာ့ ဒါေတြလဲ မစဥ္းစားပါဘူး။ သူအာဏာတည္ၿမဲေရး ပံ့ပိုးမဲ့တ႐ုတ္အစိုးရၾကည္ျဖဴေရးဘဲ လုပ္မယ္။ ျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္နစ္နာ နစ္နာ။ တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လို ဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္ ထိခိုက္။ တ႐ုတ္ႀကီး ၾကည္ျဖဴေရး….. ဒို႔အေရး လုပ္ေနၾကတယ္။
အခုအခ်ိန္ကာလမွာေတာ့ ပိုဆိုးျပီေပါ့။ ၂၀၀၃ ခု ဒီပဲယင္းအၿပီး ႏုိင္ငံေရးအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မရွိတဲ့ အစိုးရ။ ျပည္သူေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္တာ မရပ္တဲ့ အစိုးရ။ ဒီပဲယင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD အဖြဲ႔၀င္ေတြကို အၾကမ္းဖက္တာမ်ဳိး လုပ္တတ္တဲ့ အစိုးရ။ ဒီလို မယဥ္ေက်းတဲ့ဟာေတြ ဆက္လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရလို အစိုးရမ်ဳိးနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံဖို႔ တကမာၻလံုးက တြန္႔ဆုတ္ခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရအဖို႔ အားကိုး အားထားရာဟာ တ႐ုတ္အစိုးရဘဲ ရွိေတာ့တယ္။
မွတ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီပဲယင္းျပီးကတည္းက တ႐ုတ္ကို မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးၿပီး စြမ္းအင္လုပ္ငန္းေတြ၊ သတၱဳတြင္းလုပ္ငန္းေတြ၊ ဆည္ေျမာင္းလုပ္ငန္းေတြ၊ ရခိုင္ကမ္းလြန္က ဓါတ္ေငြ႔လုပ္ကိုင္ခြင့္ေတြနဲ႔ ဆက္သခဲ့ရတာ။ ကိုးကန္႔ကိစၥျပီးေတာ့ ေက်ာက္ျဖဴေရနံပိုက္လိုင္း စီမံကိန္း၊ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံု ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္း စတာေတြကို လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ရတယ္။
အခုအစိုးရသစ္ဆိုၿပီး ေပၚလာေတာ့လဲ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္တေယာက္ မစၥတာ၀မ္ၾကာေပါင္က ႀကိမ္စႀကၤာနဲ႔ ႐ိုက္ၿပီးေခၚလိုက္ေလသလား မသိဘူး။ သမတက်မ္းက်ိမ္ပြဲ ျပီးတာနဲ႔ က်မ္းထုတ္ခ်ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ကို သုတ္ေျခတင္ေတာ့တာဘဲ။
စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြ တ႐ုတ္ျပည္တခါသြားတိုင္း ျမန္မာဘက္က ဆက္သလိုက္ရတာ ခ်ည္းပါဘဲ။ ဒီတခါေတာ့ လုပ္ငန္းလုပ္ခြင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးအျပင္ ေက်ာက္ျဖဴက က်ယ္ေခါင္အထိ ရထားလမ္းေဖါက္ေရး စီမံကိန္းပါ၀င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူေတြကေတာ့ ယူနမ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထိ ရာထားလမ္းေဖါက္မယ္လို႔ သတင္းေတြၾကားၿပီး စိုးရိမ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီသတင္းကေတာ့ အေတာ္ေလး ထိတ္လန္႔စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာႏွစ္ႏုိင္ငံနယ္စပ္ဟာ ကီလိုမီတာ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္၊ မုိင္နဲ႔ ေျပာရင္ မိုင္ေပါင္း တေထာင့္ သံုးရာေက်ာ္ရွည္လ်ားတာမို႔ လူဦးေရ သန္းတေထာင့္သံုးရာေက်ာ္ရွိတဲ့ တ႐ုတ္ေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ ႀကိဳက္သလို ၀င္ေနတာကို ဟန္႔တားႏုိင္ဘို႔ ခက္သြားပါၿပီ။ လူဦးေရမ်ားလြန္းလို႔ လူေခ်ာင္တဲ့ေနရာ ဘယ္ကို သြားရ-သြားရ။ ပင္လယ္ျပင္ လက္ျပစ္ကူရမလား။ သမုဒၵရာကို ေလွေပါက္စေလးနဲ႔ေလွာ္ၿပီး ကူးရမလား။ ေလယာဥ္ဘီးဖက္လိုက္ရမလား။ စြန္႔စြန္႔စားစား ထြက္ခြာေနက် တ႐ုတ္ေတြအဖို႔ေတာ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ဖုတ္သြင္းရထားလက္ဆာင္ေပးျပီလို႔ ေအာင္းေမ့ၾကမွာ အမွန္ဘဲ။ (၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေလာက္က တ႐ုတ္လူမ်ဳိးတေယာက္ ဂ်ပန္ကို ေလယာဥ္ဘီးဖက္ျပီး လိုက္လာဘူးပါတယ္။ ဂ်ပန္နာရီတာ ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ေတာ့ ႏွင္းေတြထဲ လူပါခဲေနလို႔ အေတာ္ခြာယူရဘူးပါတယ္။)
၁၉၉၈ ခုေလာက္တုန္းက ယူနမ္နယ္က ျပည္ႀကီးတ႐ုတ္သူေဌးေတြ ရန္ကုန္မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ကေန ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္နဲ႔ ႏုိင္ငံရပ္ျခား ထြက္သြားဖူးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ယူနမ္တ႐ုတ္တေယာက္ကို (မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ ျဖတ္ခ ၀က္တေကာင္ ၂ သိန္း) လို႔ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးဌာနမွာ နာမည္ေက်ာ္ ကိစၥျဖစ္သြားဘူးတယ္။ သိသူေတြ သိၾကပါတယ္။ အဲဒါက ယူနမ္သူေဌးေတြပါ။ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ရထားေပၚမွာကေတာ့ သူေဌးေတြေကာ ဆင္းရဲသားေတြေကာ။ လက္မွတ္၀ယ္ႏုိင္သူမွန္သမွ် မူဆယ္ဘူတာ၊ မႏၱေလး ဘူတာ၊ ေတာင္ငူ ဘူတာ၊ ျပည္ ဘူတာ၊ စစ္ေတြ ဘူတာ၊ ေက်ာက္ျဖဴ ဘူတာ၊ လမ္းက ရြာကေလးေပါက္စ ဘူတာေပါက္စ ေတြမွာပါ တ႐ုတ္ေတြ ဆင္းျပီး အိမ္ေထာင္ရက္သားက်-ျမန္မာႏုိင္ငံသားဘ၀နဲ႔ အေျခခ် ကုန္မယ္။ (လ.၀.က ကလည္းစစ္တပ္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသား လုပ္ေပးမွာပါ)။ ရထားလမ္းက တ႐ုတ္ျပည္က ျမန္မာျပည္ေတာင္ဖ်ားအထိေပါက္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ တ႐ုတ္သန္းတရာေလာက္ ႏွစ္၂၀-၃၀ အတြင္း ေရာက္လာဖို႔ ေသခ်ာသြားၿပီ။ တ႐ုတ္ျပည္အတြက္ တ႐ုတ္သန္းတရာေလွ်ာ့သြားလို႔လဲ ဘာမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ျမန္မာ သန္း ၆၀+ တ႐ုတ္ သန္းတရာ = တ႐ုတ္ျပည္ ျဖစ္ၾကေလသတည္း။ ဒီလိုနဲ႔ ႏုိင္ငံေကာ လူမ်ဳိးပါ ေပ်ာက္သြားမယ္။
အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာလို႔ တဖြဖြေျပာတတ္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ သတိထားသင့္တာက ျမန္မာစစ္အစိုးရ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြဟာ အႏၱရာယ္အဆင့္ကို ေရာက္ေနျပီ။ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးအရ အေရးပါတဲ့ ျမန္မာျပည္ကို ျပည္ၾကီးတ႐ုတ္ေတြဟာ ကုန္းတြင္းပိတ္ ယူနမ္ျပည္နယ္ကိုေက်ာ္ျပီး ေတာင္ဘက္ ဘဂၤလားပင္လယ္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနၿပီ။ ရထားလမ္းက နယ္ခ်ဲ႕မႈ အစ။ က်ဴးေက်ာ္မႈ အစဘဲ ဆိုတာလဲ သေေဘာေပါက္သင့္တယ္။
သမိုင္းအစဥ္အဆက္မွာ ျမန္မာျပည္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္က တန္းတူဆက္ဆံေရးနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳခ့ဲရတဲ့ ႏုိင္ငံတခု ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္တပ္ေတြကေတာ့ ျမန္မာမင္းေတြ အသံုးမက်လို႔ အင္အားေပ်ာ့ညံ့တိုင္း ေသြးတိုးစမ္းျပီး ၀င္လာေလ့ရွိပါတယ္။ အခု ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ၀ိုင္းေမာ္-ဆဒံုပါ ရြာေနရာဟာ အေနာ္ရထာကအစ-ကုန္းေဘာင္မင္းေတြအထိ တ႐ုတ္တပ္ေတြ မက်ဴးေက်ာ္ႏုိင္ေအာင္ ဆင္တပ္-ျမင္းတပ္ေတြ စစ္သည္အင္အားအေျမာက္အမ်ားနဲ႔ ခံတပ္လုပ္ထားတဲ့ ေနရာပါ။ အခုစစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အသံုးမက်လို႔ တ႐ုတ္ၾသဇာခံလို႔ ျဖစ္ေနရတဲ့ အေျခအေနကို ဟန္႔တားႏုိင္ဖို႔ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရတခု အခိုင္အမာေပၚလာေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ တနည္းဘဲ ရွိပါတယ္။
ဒီကိစၥဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအားလံုးရဲ႕အေရးျဖစ္လို႔ လက္ရွိတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ အေျခအေနမွန္ကို စဥ္းစားဆင္ခ်င္ဥာဏ္နဲ႔ လုပ္ကိုင္သင့္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္းကိုယ့္ျပည္အေရးကို ကိုယ့္တိုင္းသူျပည္သား အခ်င္းခ်င္းကို ေက်ာ္ျပီး လြဲမွားတဲ့ အားကိုးလြဲေခ်ာ္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ မေျဖရွင္းသင့္ဘူးဆိုတာ အသိေပးလိုက္ပါတယ္။ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တ႐ုတ္အားကိုး ပုဆိန္႐ိုးလို႔ မေျပာလိုပါ။ တ႐ုတ္အားကိုး ပုဆိန္႐ိုး ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာကို နာက်င္လြန္းလို႔ပါ။
အားလံုးကို ေလးစားေသာ
မမခင္
သူတို႔ရဲ႕မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ မိတ္ေဆြျပဳမႈဟာ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ေတာ့ မသက္ဆိုင္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္းသိရွိၾကမွာပါ။ အခုစစ္ပြဲေတြဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ တ႐ုတ္အစိုးရရဲ႕ ျမစ္ဆံုေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းေတြ၊ တာပိန္ျမစ္ေပၚက ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းကိစၥေတြ လမ္းေခ်ာေမြ႔ေအာင္ ကခ်င္တပ္ေတြကို ဖယ္ရွားလိုတဲ့သေဘာနဲ႔ တိုက္ေနတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ အရင္တံုးက ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပည္ၾကီးတ႐ုတ္နဲ႔ သာမန္ အိမ္နီးခ်င္းဆက္ဆံေရးထက္ မပိုခဲ့ေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ၁၉၈၈ အရးေတာ္ပံု လူထုအံုၾကြမႈျဖစ္ၿပီး၊ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ၁၉၈၉ တီယင္နာယင္ျပင္ လူထုအုံၾကြမႈျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနာက္ လူထုကုိဖိႏွိပ္တာျခင္းတူတဲ့ အစိုးရႏွစ္ခုဟာ သူေတာ္အခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႔ေလြ႔ ေပါင္းဖက္ေတြ႔ဘို႔ အေၾကာင္းေတြ ရွာလာခဲ့ၾကပါတယ္။
လူထုဖိႏွိပ္တဲ့ေနရာမွာ အာဏာရွင္ မူ၀ါဒျခင္းတူညီၾကလို႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ ေျပာေနၾကတာက တ႐ုတ္နဲ႔ ျမန္မာမွာ တ႐ုတ္က ဆရာလား။ ျမန္မာက ဆရာလား။ ဘယ္သူက ဆရာ၊ ဘယ္သူကတပည့္လို႔ မသိေပမဲ့ မိတ္ေဆြဆက္ဆံေရးလို႔ မထင္ၾကပါဘူး။ ဆရာ-တပည့္ဆက္ဆံေရးလို႔ဘဲ ထင္ၾကတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုအံုၾကြမႈကို လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ သတ္ၿပီးႏွိမ္နင္းခဲ့တဲ့အတိုင္း တ႐ုတ္အစိုးရက ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားမ်ားအံုၾကြခဲ့တဲ့ တီရင္နမ္ ရင္ျပင္ဆႏၵျပပြဲကို ရက္ရက္စက္စက္ ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီေတာ့ လူထုကို ဖိႏွိပ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ျပည္ႀကီးတ႐ုတ္ရဲ႕ ဆရာလို႔ေတာင္ ေျပာႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၈-၈၉ ခုႏွစ္ေတြမွာ လူထုအံုၾကြမႈကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာျခင္းတူေပမဲ့ ပါးနပ္ၿပီးဥာဏ္ရွိတဲ့ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက စီးပြားေရးအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကိုေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္သူေတြ ေက်နပ္မႈ တစံုတရာရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ကမာၻမွာပါ စီးပြားေရးအင္အားႀကီးႏုိင္ငံတခုအျဖစ္လဲ တက္လွမ္းႏုိင္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြကေတာ့ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြလို မပါးနပ္ဘူး။ ဥာဏ္မရွိဘူး။ ငါတို႔စစ္တပ္မွ စစ္တပ္။ ငါတို႔ဘဲ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္တယ္ဆိုတဲ့ တယူသန္ တေဇာက္ကန္း တဇြတ္ထိုး ဆက္လုပ္ေနလို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ လူမြဲတိုင္းျပည္ -လူရာမ၀င္တဲ့ တိုင္းျပည္ဘ၀က နလံမထူႏုိင္ေသးဘူး။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕အေနအထားနဲ႔ ျမန္မာ့အေနအထားဟာ မိုးနဲ႔ေျမေလာက္ကြာေနပါၿပီ။
စစ္အစိုးရရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ေရာက္သြားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္သန္းေရႊက အင္အားႀကီးတ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို ႏုိင္ငံေရး ကစားကြက္ဆင္ေနတယ္လို႔ ဆိုသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါကို ႏုိင္ငံေရး ကစားတယ္လို႔ မဆိုႏုိင္ပါဘူး။ ေရွ႕ေရး၊ ေနာင္ေရး မေတြးတတ္ မဆင္ျခင္တတ္လို႔ က်ားပါးစပ္ထဲ လက္ထိုးတာ။ အႏၱရာယ္နဲ႔ ကစားတာလို႔ဘဲ ေျပာခ်င္တယ္။ တကယ္လို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊ ဒီလိုကစားခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း ဆိုကၠားနင္းလာတဲ့သူက အရွိန္နဲ႔ေမာင္းလာတဲ့ ဆယ္ဘီးကားကို သြားကစားသလို ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ၁၆ ႏွစ္ မိန္းမပ်ဳိေလးက အိမ္ေထာင္ ဆယ္ခါက်ဘူးတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို သြားကစားသလို ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကိုယ္ကဘာမွ မဟုတ္ဘဲ သြားကစားရင္ ကိုယ္ဘဲ ဘ၀ပ်က္မယ္။ တိဘက္ဟာ ျမန္မာအတြက္ စံထားရမဲ့ ဥပမာဘဲ။ လြတ္လပ္တဲ့တိဘက္ကို တ႐ုတ္က အတင္း၀င္သိမ္းခဲ့တာ ဓားျပသိမ္း။ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုေတာ့ အႏုၾကမ္းစီးသလို လုပ္မွာ။ ပံုစံျခင္း တူခ်င္မွ တူမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္အထိနာႏုိင္တာကို ထည့္စဥ္းစားရမယ္။
အမွန္စင္စစ္ေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရအဖို႔ ျပည္သူလူထုေတာင္းဆိုေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရးေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြအတြက္ ျပည္တြင္းအတိုက္အခံမ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္တာ မလုပ္ဘဲ၊ တ႐ုတ္နဲ႔ေပါင္းတာ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ဆက္သြယ္တာေတြ လုပ္ေနတာဟာ လမ္းလြဲေတြေနာက္ လိုက္ေနတာ။ ထြက္ေပါက္ရွာ မွားေနတာပါဘဲ။ ကိုယ့္ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ညိႇႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ရမွာကိုေတာ့ ၀န္ေလးၿပီး အက်ဳိးမရွိတဲ့ အေပါင္းအသင္း အေထာက္အခံရွာေနတာပါဘဲ။
ဒီလိုလမ္းလြဲႀကီးကို လိုက္ေနေသးသ၍လည္း ကိုယ္အက်ဳိး သူအက်ဳိးမွ်တၾကည့္႐ႈမဲ့ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းႏုိင္ငံေတြနဲ႔ မဟာမိတ္ျဖစ္ဘို႔ ထပ္လြဲေနဦးမယ္။ ကင္းေ၀းေနဦးမယ္ဆိုတာ ေျပာရဲပါတယ္။ ကမာၻ႔ရဲ႕ တျခား-တျခားဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ားနဲ႔ ကင္းကြာလာတာနဲ႔အမွ် ပုလင္းတူ ဗူးဆို႔ အာဏာရွင္တ႐ုတ္ႀကီးကိုဘဲ အားကိုးအားထား ျပဳရေတာ့မွာပါ။ တ႐ုတ္ႀကီးက ေျမာက္ကိုရီးယားလို ႏုိင္ငံဆီက လက္နက္ေမွာင္ခို၀ယ္ႏုိင္ေအာင္လဲ ပြဲစားလုပ္ေပးေဖၚရမယ္။
သူ႔ရဲ႕အေပါစားကုန္ေတြနဲ႔ တန္ဖုိးရွိတဲ့ ျမန္မာ့သယံဇာတေတြနဲ႔လဲ ယူမယ္။ ဒါကလြဲရင္ တ႐ုတ္က ျမန္မာျပည္မွာ တကယ္လိုအပ္တဲ့ နည္းပညာအကူအညီမ်ဳိး မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။ မေပးပါဘူး။ တ႐ုတ္ႀကီးအဖို႔ ႏုိင္ငံႀကီးသားေတြ ဂုဏ္သိကၡာေတြလိုမွ မလိုတာ။ ဂုဏ္သိကၡာထက္ အေရးၾကီးတာက သူ႔တိုင္းျပည္က မ်ားျပားလွတဲ့ မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ ပါးစပ္ေပါက္ေတြေခ်ာင္လည္ေရးနဲ႔ သူ႔တိုင္းျပည္မွာ စီးပြားေရးေကာင္းေနေရးဘဲ။ ဒါမွသူ႔တိုင္းျပည္မွာ ေနာက္ထပ္ ေတာ္လွန္အံုၾကြမႈေတြ မျဖစ္မွာ။ ျမန္မာလို နာမည္ပ်က္ ႏုိင္ငံမ်ဳိးဆီက သူ႔တိုင္းျပည္ သူ႔လူမ်ဳိးေကာင္းစားေရးအတြက္ သူလိုခ်င္တာကို သူခိုးေစ်းနဲ႔ ဝယ္ယူဖို႔ဘဲ သူလုပ္သြားမွာ။
ဒီလို အေခ်ာင္ရဘို႔ သူလုပ္နိုင္တာက ျမန္မာစစ္အစိုးရ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဘယ္လိုဖိႏွိပ္ ဖိႏွိပ္။ ပါးစပ္ပိတ္ေနမယ္။ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို တနည္းနည္းနဲ႔ အေရးယူမယ္ဆို ကန္႔ကြက္မဲ လုပ္ေပးမယ္။ လက္နက္အညံ့စား (Date out) ေတြ ထုတ္ေရာင္းမယ္။ ဒီေလာက္ဘဲ။
ျမန္မာစစ္အစိုးရအဖို႔ေတာ့ ေက်းဇူးရွင္ တ႐ုတ္ႀကီးကို အေၾကာင္းရွိတိုင္း ဗိုလ္သန္းေရႊ ေျပးသြားလိုက္။ ဗိုလ္ေမာင္ေအး ေျပးသြားလိုက္။ ဗိုလ္ေရႊမန္း ေျပးသြားလိုက္။ တခါ လူထုဖိႏွိပ္မႈ လုပ္လိုက္။ ေထာက္ခံဘို႔ တ႐ုတ္ကို ေျပးလိုက္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ထည္လဲနဲ႔ ေျပးၿပီး ေျခသလံုးဖက္ေနၾကတာ။ တခါေျပးတိုင္း တ႐ုတ္ေတာင္းသမွ် အခြင့္အေရးေတြ လိုက္ေလ်ာလိုက္ရ။ အရင္က မသိမသာ။ အခုေတာ့ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း။ ၾကာေနၿပီ။ ၾကာေနၿပီ။ တ႐ုတ္မၿငိဳျငင္ဘို႔ ၾကည္ျဖဴဘုိ႔။ အခြင့္အေရးေတြ ေပးေနရတာ။ ျပည္သူကို ေျပာင္သာ အသိမေပးတာ။ အတြင္းက်ိတ္မွာ တ႐ုတ္အလိုက် ခ်ဳိမိုင္မိုင္ ကျပေနရတာ။
နယ္စပ္ေတြက ယူနမ္တ႐ုတ္ေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ အေျခခ်ေနတာကို လ၀က က ျမန္မာႏုိင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ ထုတ္ေပးရတယ္။ စစ္တပ္က မသိဘဲ လ.၀.က မလုပ္ရဲပါဘူး။ ယခုဆိုု မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးဟာ မူလၿမိဳ႕ခံေတြက အစြန္အဖ်ားေရာက္ကုန္ၾကၿပီ ယူနမ္တ႐ုတ္ၾကီးေတြက ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ဒုတိယရွန္ဟိုင္းလို ေနေနၾကတာ စစ္တပ္နဲ႔ လ.၀.က ေပါင္းၿပီး တ႐ုတ္ေတြ အေျခခ်ေနထိုင္ခြင့္ျပဳေပးေနရတဲ့ သေဘာဘဲ။
ဖားကန္႔လို ေက်ာက္စိမ္းထြက္တဲ့ ေဒသမွာ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးႀကိဳက္ ေက်ာက္စိမ္းတူးခြင့္ေတြ၊ သတၱဳရွာေဖြခြင့္ေတြ ေပးရတယ္။ လူသံုးကုန္ပစၥည္းမ်ဳိးစံု ကုန္သြယ္မႈအတြက္ လမ္းဖြင့္ေပးရတယ္။ လမ္းဖြင့္ေပးတယ္ဆိုေပမဲ့ ျမန္မာအစိုးရက ပါးစပ္ကဘဲ ဖြင့္ေပးႏုိင္တာ။ လက္ေတြ႔မွာ လက္နက္၀ယ္ဘို႔ဘဲ တိုင္းျပည္ေငြကို သံုးၿပီးနယ္စပ္ေဒသ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းခင္းတာမ်ဳိးအတြက္ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ သံုးေလ့သံုး႐ိုး မရွိပါဘူး။ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္လမ္းခင္းဘို႔ ကုန္က်တဲ့စရိတ္ကို တ႐ုတ္က စိုက္ထုတ္ရတယ္။ ထုတ္မွာေပါ့။ သူအက်ဳိးမ်ားတာကိုး။ အလုပ္လုပ္မဲ့ အလုပ္သမားေတြကိုလဲ တ႐ုတ္က သူလူမ်ဳိးသူေခၚလာျပီး ျမန္မာျပည္ထဲ ၀င္လုပ္ေစတာ။ အခုစစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒသေတြက လမ္းေတြကိုတ႐ုတ္က ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက သူ႔လမ္းသူခင္းၿပီး ကုန္သြယ္ေနခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။
ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕က အေရွ႕ဘက္ကို ငါးမိုင္ေလာက္ထြက္တာနဲ႔ (သို႔မဟုတ္) ၀ိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕က အေရွ႕ဘက္ကို ငါးမိုင္ေလာက္ထြက္တာနဲ႔ လမ္းေတြေပၚမွာ ျမန္မာကား မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ ျမန္မာအလုပ္သမား မေတြ႔ရ သေလာက္ပါဘဲ။ ကားနံပတ္ေတြက တ႐ုတ္နံပတ္ျပားတပ္ထားသလို လမ္းေတြေပၚမွာ တဲေတြထိုးၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္အလုပ္သမားေတြဟာ သူ႔တိုင္းသူ႔ျပည္ထဲေနသလို မိသားစုအစံုအလင္နဲ႔ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနၾကတာပါ။ ေတာင္နံရံေတြကို မိုင္းခြဲေနတဲ့ တ႐ုတ္မိုင္းပညာရွင္ေတြကို ေတြ႔ရတတ္သလို အလုပ္သမားေတြကို ေဆးကုေပးနဲ႔တဲ့ တ႐ုတ္ေဆးဆရာေတြကိုေတာင္ ေတြ႔ရတတ္ပါေသးတယ္။
အဂၤလိပ္ေတြ မဟာမိတ္ေတြေဖါက္ခဲ့တဲ့ လီဒိုလမ္းမႀကီးေပၚ ၀ိုင္းေမာ္-ဆဒံုးပါ- ကန္ပိုင္တီ လမ္းတေလ်ာက္မွာဆိုရင္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ၁၀ ဘီးထရပ္ကား ရွည္ႀကီးေပၚ ေျမတူးဘူဒိုဇာ စက္ေတြ ၃-၄ စီးေလာက္တင္ျပီး ျမန္မာျပည္ဘက္ခ်ီတက္လာေနတဲ့ ကားတန္းရွည္ႀကီးေတြကို ေတြးျမင္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျမတူးစက္ေတြက ဖားကန္႔အနီးတ၀ိုက္က ေက်ာက္စိမ္းၾကြယ္၀လွတဲ့ ေတာင္ႀကီးေတြကို ၿဖိဳခ်ဘို႔။ ၁၀ ဘီးကားႀကီးေတြအျပန္မွာေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္က ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ သတၱဳ႐ိုင္းေတြ ပါ၀င္တဲ့ေတာင္ၿဖိဳထားတဲ့ ေျမၾကီးေတြကို သယ္ယူသြားၾကတာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ပါ။ ဒီလို ေတာင္ၿဖိဳ – ေျမသယ္လုပ္ေနတာေတြဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းေတြ႔ေပမဲ့ ျမန္မာစစ္တပ္က အရာရွိတေယာက္တေလကမွ အတားအဆီးမရွိ ခြင့္ျပဳေနခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ဖားကန္႔ေဒသက ေပ ၄- ၅ ေထာင္ အျမင့္ရွိတဲ့ ေတာင္ႀကီးေတြလဲ ကုန္သေလာက္ရွိေနပါၿပီ။ ေတာင္တလံုးကို ဒီတေခါက္ ျမင္ရေပမဲ့ ေနာက္တလေလာက္အၾကာ ေနာက္တခါက္မွာ ဒီေနရာဟာ ကြင္းျပင္ႀကီး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ မၾကာမီ ေတာင္ေတြ ျပဳန္းေတာ့မယ္။ ဧရာ၀တီျမစ္အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွာ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြ လြမ္းမိုးေနတာက ျမန္မာလို ျမန္မာစကားေျပာရင္ နားလည္သူမရွိသေလာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကခ်င္စကား၊ ရွမ္းစကားလဲ ပြဲမတိုးသေလာက္ပါဘဲ။
ျပီးေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္အပါအ၀င္ စစ္ကိုင္းတိုင္းတြင္းက ကၽြန္းနဲ႔သစ္မာမ်ဳိးစံုကို စစ္အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ မိသားစုပိုင္ သစ္ကုမၸဏီေတြက ဆယ္ဘီးကားၾကီးေတြနဲ႔ ၇ မိနစ္ကို တစီးႏႈန္းနဲ႔ တရုတ္ျပည္ဘက္ကို ပို႔ေနတာလဲ လူေျပာမ်ားလွတဲ့ကိစၥပါ။ ဗန္းေမာ္-မန္စိ-ကိုက္ထိပ္-မန္႔၀န္းႀကီး လမ္းတေလ်ာက္မွာဆိုရင္ သစ္တင္တဲ့ ကားႀကီးေတြကို တ႐ုတ္ျပည္ဘက္တန္းစီထြက္ေနတာ ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသခံျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြကိုေတာ့ တေပအရွည္ရွိတဲ့ သစ္တုိကေလးတေခ်ာင္းေတာင္ တေနရာက တေနရာကို သယ္ယူခြင့္ပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ ဟိုရြာက ဒီရြာကို -ဒီရြာက ဟိုရြာကို သယ္ယူခြင့္မေပးလို႔ ေဒသခံေတြမွာ နာေရးရွိလို႔ အသုဘ ေခါင္းလုပ္ဘို႔ေတာင္ သစ္ရွာရခက္တယ္ေျပာၾကပါတယ္။
ျမန္မာဘက္က အဘိုးတန္ ေက်ာက္စိမ္းေတြ -သတၱဳေတြ-ကၽြန္းသစ္နဲ႔ သစ္မာေတြ ထြက္ေနေပမဲ့ တ႐ုတ္ဘက္က ျပန္လာတာေတြက ေပါေခ်ာင္ညံ့ တ႐ုတ္လုပ္ ကုန္ပစၥည္းေတြပါ။
တ႐ုတ္ကုန္ပစၥည္းေတြ တျပည္လံုးအႏွံ႔ေရာက္ရွိေနေပမဲ့ အားလံုးအရည္အေသြး မျပည့္မီတဲ့ ပစၥည္းအညံ့စားေတြဆိုတာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြအားလံုး ကေလးကအစ ေခြးအထိ သိရွိၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို စီမံခန္႔ခြဲေနတဲ့ စစ္တပ္အစိုးရက နားဖာကေလာ္ေတာင္ ေၾကးေရာင္ေျပာင္ေျပာင္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မလုပ္ႏုိင္လို႔ တ႐ုတ္က ၀င္လာတဲ့ စက္ပစၥည္းေတြကို သံုးေနရေပမဲ့ (တ႐ုတ္စက္ တရက္စုတ္) လို႔ လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားက ေျပာေနၾကပါတယ္။ တကယ္လဲ တ႐ုတ္ျပည္က သြင္းလာတဲ့ စက္ပစၥည္းမွန္သမွ်ဟာ တခဏဘဲ အသံုးခံပါတယ္။ အခုတေလာ ၀င္လာတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းေတြျဖစ္တဲ့ လွ်ပ္စစ္ထမင္းေပါင္းအိုးေတြ၊ ေရေႏြးအိုးေတြဆိုရင္ ေန႔၀ယ္ ညပ်က္ေတာင္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တရက္နဲ႔ စုတ္တဲ့ တ႐ုတ္စက္ေလ။ ျမန္မာျပည္က လွ်ပ္စစ္ပညာရွင္ေတြကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆိုရင္ တ႐ုတ္ပစၥည္းမသံုးပါနဲ႔။ ၀ါယာေရွာ့ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ မီးေလာင္ႏုိင္တယ္။ အသက္အႏၱရာယ္ရွိတယ္လို႔ ဆိုေနၾကပါတယ္။
အဲဒီလိုဘဲ။ တ႐ုတ္နယ္စပ္က ၀င္ေနတဲ့ ေဆး၀ါးပစၥည္းေတြဟာ အရည္အေသြးမျပည့္မီဘူး။ သတ္မွတ္ထာတဲ့ မီလီဂရမ္မျပည့္မီွတာေတြကို တင္သြင္းေနတာပါ။ တ႐ုတ္စီးပြားေရးသမားေတြ လုပ္ကိုင္ေနပံုထဲမွာ ေဆး၀ါးေတြက အဆိုးဆံုးထင္ပါတယ္။ ေဆးတမ်ဳိးကို (ဥပမာ ၀မ္းခ်ဴဘူး) တမ်ဳိးကို တံဆိပ္တခုနဲ႔ ထုတ္လုပ္မယ္။ အရည္အေသြးေကာင္းမယ္။ ဒါကို တႏွစ္ေလာက္ထုတ္လို႔ ျမန္မာတျပည္လံုး လူႀကိဳက္မ်ားၿပီး ေစ်းကြက္က်ယ္လာျပီဆိုတာနဲ႔ ဒီတံဆိပ္နဲ႔ဘဲ လံုး၀အာနိသင္ မရွိတဲ့ ပစၥည္းကိုထုတ္ျပီး ေနာက္ထပ္ တႏွစ္ေလာက္ အသားလြတ္ အျမတ္ယူသြားတာပါ။ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ အိတ္ထဲက လူတိုင္းနီးပါးဆီက ေငြကို လိမ္ယူသြားတဲ့ သေဘာပါဘဲ။
ပိုသတ္ေဆး (Antibiotic) ေတြကို ဒီလိုထုတ္လုပ္တင္သြင္းေနလို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေဆးယဥ္ပါးမႈ ျပႆနာကလည္း ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာတရပ္ပါဘဲ။ တ႐ုတ္ေဆးက ေစ်းခ်ဳိေတာ့ တခြက္စာ ကြမ္းယာဆိုင္မွာ ၀ယ္ေသာက္သူေတြအဖို႔ ေဆးယဥ္ပါးမႈ ျပႆနာကို ထည့္မတြက္ႏုိင္ၾကပါဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားဟာ လူထုက်န္းမာေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာမို႔ တ႐ုတ္ေဆးသံုးစြဲရမႈေၾကာင့္ ေရရွည္အမ်ဳိးသား အက်ဳိးစီးပြားထိခိုက္နစ္နာမႈကိုသာ သုေတသနလုပ္ထားရင္ ျမန္မာနဲ႔ တ႐ုတ္ကုန္သြယ္မႈမွာ ျမန္မာအက်ဳိးစီးပြား ဘယ္ေလာက္နစ္နာေနၿပီလဲဆိုတာ မသိႏုိင္ပါဘူး။
တ႐ုတ္-ျမန္မာဆက္ဆံေရးက စစ္အစိုးရအတြက္ အက်ဳိးေက်းဇူးရွိေနေပမဲ့ ျပည္သူေတြဘက္မွာေတာ့ နစ္နာမႈေတြခ်ည္းဘဲ။ ျမန္မာလယ္သမားေတြရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြကို စစ္အစိုးရက သိမ္းယူၿပီး တ႐ုတ္ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းေတြ၊ ဘိနပ္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းေတြ၊ ငါးစည္သြတ္ဘူးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကိုင္ေနတာလဲ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ လယ္ယာေျမဆံုး႐ႈံးရလို႔ ဘ၀ပ်က္ရတဲ့ လယ္သမားသားသမီးေတြက တ႐ုတ္စက္႐ံုေတြမွာ အလုပ္သမားအျဖစ္ ဝင္လုပ္ေနၾကရၿပီး တ႐ုတ္အလုပ္ရွင္ရဲ႕ၿငိဳျငင္မႈကို ခံေနၾကရတဲ့အျဖစ္မ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ယခု လိႈင္သာယာ၊ ေရြျပည္သာ စက္မႈဇံုနယ္ေျမေတြဟာ လယ္ယာေျမကို သိမ္းယူျပီး စက္မႈဇံုလုပ္ထားတာပါ။ အခုေတာ့ လယ္ယာေျမသိမ္းခံေတာင္သူေတြရဲ႕သားသမီးေတြက လယ္မဲ့ယာမဲ့ ဘ၀နဲ႔ မ၀ေရစာ စက္႐ံုအလုပ္သမားေတြေပါ့။
အလုပ္သမားအခြင့္အေရးကာကြယ္ေပးမဲ့ အသင္းအဖြဲ႔ေတြကလည္း မရွိေတာ့ ျမန္မာေတြအဖို႔ တ႐ုတ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ဂုတ္ေသြးစုတ္ေနသမွ် ငံု႔ခံေနၾကရပါတယ္။ စစ္အစိုးရကေတာ့ ဒါေတြလဲ မစဥ္းစားပါဘူး။ သူအာဏာတည္ၿမဲေရး ပံ့ပိုးမဲ့တ႐ုတ္အစိုးရၾကည္ျဖဴေရးဘဲ လုပ္မယ္။ ျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္နစ္နာ နစ္နာ။ တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လို ဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္ ထိခိုက္။ တ႐ုတ္ႀကီး ၾကည္ျဖဴေရး….. ဒို႔အေရး လုပ္ေနၾကတယ္။
အခုအခ်ိန္ကာလမွာေတာ့ ပိုဆိုးျပီေပါ့။ ၂၀၀၃ ခု ဒီပဲယင္းအၿပီး ႏုိင္ငံေရးအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မရွိတဲ့ အစိုးရ။ ျပည္သူေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္တာ မရပ္တဲ့ အစိုးရ။ ဒီပဲယင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD အဖြဲ႔၀င္ေတြကို အၾကမ္းဖက္တာမ်ဳိး လုပ္တတ္တဲ့ အစိုးရ။ ဒီလို မယဥ္ေက်းတဲ့ဟာေတြ ဆက္လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရလို အစိုးရမ်ဳိးနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံဖို႔ တကမာၻလံုးက တြန္႔ဆုတ္ခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရအဖို႔ အားကိုး အားထားရာဟာ တ႐ုတ္အစိုးရဘဲ ရွိေတာ့တယ္။
မွတ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီပဲယင္းျပီးကတည္းက တ႐ုတ္ကို မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးၿပီး စြမ္းအင္လုပ္ငန္းေတြ၊ သတၱဳတြင္းလုပ္ငန္းေတြ၊ ဆည္ေျမာင္းလုပ္ငန္းေတြ၊ ရခိုင္ကမ္းလြန္က ဓါတ္ေငြ႔လုပ္ကိုင္ခြင့္ေတြနဲ႔ ဆက္သခဲ့ရတာ။ ကိုးကန္႔ကိစၥျပီးေတာ့ ေက်ာက္ျဖဴေရနံပိုက္လိုင္း စီမံကိန္း၊ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံု ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္း စတာေတြကို လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ရတယ္။
အခုအစိုးရသစ္ဆိုၿပီး ေပၚလာေတာ့လဲ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္တေယာက္ မစၥတာ၀မ္ၾကာေပါင္က ႀကိမ္စႀကၤာနဲ႔ ႐ိုက္ၿပီးေခၚလိုက္ေလသလား မသိဘူး။ သမတက်မ္းက်ိမ္ပြဲ ျပီးတာနဲ႔ က်မ္းထုတ္ခ်ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ကို သုတ္ေျခတင္ေတာ့တာဘဲ။
စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြ တ႐ုတ္ျပည္တခါသြားတိုင္း ျမန္မာဘက္က ဆက္သလိုက္ရတာ ခ်ည္းပါဘဲ။ ဒီတခါေတာ့ လုပ္ငန္းလုပ္ခြင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးအျပင္ ေက်ာက္ျဖဴက က်ယ္ေခါင္အထိ ရထားလမ္းေဖါက္ေရး စီမံကိန္းပါ၀င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူေတြကေတာ့ ယူနမ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထိ ရာထားလမ္းေဖါက္မယ္လို႔ သတင္းေတြၾကားၿပီး စိုးရိမ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီသတင္းကေတာ့ အေတာ္ေလး ထိတ္လန္႔စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာႏွစ္ႏုိင္ငံနယ္စပ္ဟာ ကီလိုမီတာ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္၊ မုိင္နဲ႔ ေျပာရင္ မိုင္ေပါင္း တေထာင့္ သံုးရာေက်ာ္ရွည္လ်ားတာမို႔ လူဦးေရ သန္းတေထာင့္သံုးရာေက်ာ္ရွိတဲ့ တ႐ုတ္ေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ ႀကိဳက္သလို ၀င္ေနတာကို ဟန္႔တားႏုိင္ဘို႔ ခက္သြားပါၿပီ။ လူဦးေရမ်ားလြန္းလို႔ လူေခ်ာင္တဲ့ေနရာ ဘယ္ကို သြားရ-သြားရ။ ပင္လယ္ျပင္ လက္ျပစ္ကူရမလား။ သမုဒၵရာကို ေလွေပါက္စေလးနဲ႔ေလွာ္ၿပီး ကူးရမလား။ ေလယာဥ္ဘီးဖက္လိုက္ရမလား။ စြန္႔စြန္႔စားစား ထြက္ခြာေနက် တ႐ုတ္ေတြအဖို႔ေတာ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ဖုတ္သြင္းရထားလက္ဆာင္ေပးျပီလို႔ ေအာင္းေမ့ၾကမွာ အမွန္ဘဲ။ (၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေလာက္က တ႐ုတ္လူမ်ဳိးတေယာက္ ဂ်ပန္ကို ေလယာဥ္ဘီးဖက္ျပီး လိုက္လာဘူးပါတယ္။ ဂ်ပန္နာရီတာ ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ေတာ့ ႏွင္းေတြထဲ လူပါခဲေနလို႔ အေတာ္ခြာယူရဘူးပါတယ္။)
၁၉၉၈ ခုေလာက္တုန္းက ယူနမ္နယ္က ျပည္ႀကီးတ႐ုတ္သူေဌးေတြ ရန္ကုန္မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ကေန ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္နဲ႔ ႏုိင္ငံရပ္ျခား ထြက္သြားဖူးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ယူနမ္တ႐ုတ္တေယာက္ကို (မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ ျဖတ္ခ ၀က္တေကာင္ ၂ သိန္း) လို႔ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးဌာနမွာ နာမည္ေက်ာ္ ကိစၥျဖစ္သြားဘူးတယ္။ သိသူေတြ သိၾကပါတယ္။ အဲဒါက ယူနမ္သူေဌးေတြပါ။ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ရထားေပၚမွာကေတာ့ သူေဌးေတြေကာ ဆင္းရဲသားေတြေကာ။ လက္မွတ္၀ယ္ႏုိင္သူမွန္သမွ် မူဆယ္ဘူတာ၊ မႏၱေလး ဘူတာ၊ ေတာင္ငူ ဘူတာ၊ ျပည္ ဘူတာ၊ စစ္ေတြ ဘူတာ၊ ေက်ာက္ျဖဴ ဘူတာ၊ လမ္းက ရြာကေလးေပါက္စ ဘူတာေပါက္စ ေတြမွာပါ တ႐ုတ္ေတြ ဆင္းျပီး အိမ္ေထာင္ရက္သားက်-ျမန္မာႏုိင္ငံသားဘ၀နဲ႔ အေျခခ် ကုန္မယ္။ (လ.၀.က ကလည္းစစ္တပ္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသား လုပ္ေပးမွာပါ)။ ရထားလမ္းက တ႐ုတ္ျပည္က ျမန္မာျပည္ေတာင္ဖ်ားအထိေပါက္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ တ႐ုတ္သန္းတရာေလာက္ ႏွစ္၂၀-၃၀ အတြင္း ေရာက္လာဖို႔ ေသခ်ာသြားၿပီ။ တ႐ုတ္ျပည္အတြက္ တ႐ုတ္သန္းတရာေလွ်ာ့သြားလို႔လဲ ဘာမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ျမန္မာ သန္း ၆၀+ တ႐ုတ္ သန္းတရာ = တ႐ုတ္ျပည္ ျဖစ္ၾကေလသတည္း။ ဒီလိုနဲ႔ ႏုိင္ငံေကာ လူမ်ဳိးပါ ေပ်ာက္သြားမယ္။
အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာလို႔ တဖြဖြေျပာတတ္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ သတိထားသင့္တာက ျမန္မာစစ္အစိုးရ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြဟာ အႏၱရာယ္အဆင့္ကို ေရာက္ေနျပီ။ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးအရ အေရးပါတဲ့ ျမန္မာျပည္ကို ျပည္ၾကီးတ႐ုတ္ေတြဟာ ကုန္းတြင္းပိတ္ ယူနမ္ျပည္နယ္ကိုေက်ာ္ျပီး ေတာင္ဘက္ ဘဂၤလားပင္လယ္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနၿပီ။ ရထားလမ္းက နယ္ခ်ဲ႕မႈ အစ။ က်ဴးေက်ာ္မႈ အစဘဲ ဆိုတာလဲ သေေဘာေပါက္သင့္တယ္။
သမိုင္းအစဥ္အဆက္မွာ ျမန္မာျပည္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္က တန္းတူဆက္ဆံေရးနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳခ့ဲရတဲ့ ႏုိင္ငံတခု ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္တပ္ေတြကေတာ့ ျမန္မာမင္းေတြ အသံုးမက်လို႔ အင္အားေပ်ာ့ညံ့တိုင္း ေသြးတိုးစမ္းျပီး ၀င္လာေလ့ရွိပါတယ္။ အခု ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ၀ိုင္းေမာ္-ဆဒံုပါ ရြာေနရာဟာ အေနာ္ရထာကအစ-ကုန္းေဘာင္မင္းေတြအထိ တ႐ုတ္တပ္ေတြ မက်ဴးေက်ာ္ႏုိင္ေအာင္ ဆင္တပ္-ျမင္းတပ္ေတြ စစ္သည္အင္အားအေျမာက္အမ်ားနဲ႔ ခံတပ္လုပ္ထားတဲ့ ေနရာပါ။ အခုစစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အသံုးမက်လို႔ တ႐ုတ္ၾသဇာခံလို႔ ျဖစ္ေနရတဲ့ အေျခအေနကို ဟန္႔တားႏုိင္ဖို႔ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရတခု အခိုင္အမာေပၚလာေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ တနည္းဘဲ ရွိပါတယ္။
ဒီကိစၥဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအားလံုးရဲ႕အေရးျဖစ္လို႔ လက္ရွိတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ အေျခအေနမွန္ကို စဥ္းစားဆင္ခ်င္ဥာဏ္နဲ႔ လုပ္ကိုင္သင့္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္းကိုယ့္ျပည္အေရးကို ကိုယ့္တိုင္းသူျပည္သား အခ်င္းခ်င္းကို ေက်ာ္ျပီး လြဲမွားတဲ့ အားကိုးလြဲေခ်ာ္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ မေျဖရွင္းသင့္ဘူးဆိုတာ အသိေပးလိုက္ပါတယ္။ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တ႐ုတ္အားကိုး ပုဆိန္႐ိုးလို႔ မေျပာလိုပါ။ တ႐ုတ္အားကိုး ပုဆိန္႐ိုး ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာကို နာက်င္လြန္းလို႔ပါ။
အားလံုးကို ေလးစားေသာ
မမခင္
