ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ စိမ္းျမျမေတာေတာင္ေတြ တေလွ်ာက္ ေနျခည္ႏုကျဖာက်ေနတယ္။ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ မိုးေငြ႔ေရာေနတဲ့ နံနက္ခင္းက စိမ့္စိမ့္ေလး ေအးေနတယ္။ ေတာေတာင္ေတြေပၚမွာ ေတာင္က်ေရစီးေၾကာင္း ျဖဴျဖဴတန္းၾကီးကို အစိမ္းေရာင္ေတြၾကားမွာ ေတြ႔ရတယ္။
ဒီလို ေတာေတာင္စိမ္းစိမ္း ျဖစ္ေအာင္ ထုိင္းျပည္သူေတြက ဘုရင့္သစ္ေတာ၊ ဘုရင္မသစ္ေတာ ဆိုၿပီး ထိန္းသိမ္းထားၾကတယ္။ က်မတို႔ ဒုကၡသည္ေတြလဲ ေတာေတာင္ကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးရတယ္။
ေတာေတာင္ထဲမွာ ရာသီအလိုက္ သဘာဝတရားၾကီးကေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ကိုဘဲ ဒုကၡသည္ေတြက ယူပါတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး မယူပါဘူး။ ယူခြင့္လဲ မရွိပါဘူး။`ပါမိုက္`လို႔ေခၚတဲ့ ထိုင္းသစ္ေတာ တာဝန္ရွိသူက ဓားမကိုင္ထားသူကို ဝါးစိမ္း၊ သစ္စိမ္းနဲ႔ တြဲျမင္ရင္ ဖမ္းတတ္တယ္။က်မတို႔ ဒုကၡသည္ေတြကလဲ ထိုင္းဘုရင္၊ ဘုရင္မေမြးေန႔ေတြမွာ သစ္ပင္စိုက္ ေပးရတယ္။
ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ထိုင္းဘုရင္ေမြးေန႔၊ ဘုရင္မေမြးေန႔ဆို၂ဝ၁ဝ စက္တင္ဘာ ၁ရက္ကစၿပီး ဒုကၡသည္ ေတြက ေမြးတဲ့ ရင္ေသြးေလးေတြကို ထုိင္း ႏို္င္ငံသား အျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳေပးမယ္။ မိဘေတြက ကေလးကို မွီခိုၿပီး ထို္င္းႏုိင္ငံမွာ ေနခြင့္ရွိတယ္။
ဆုေတာင္းပြဲေတြ လုပ္ၾကတယ္။ သစ္ပင္အရိပ္ ခိုရင္ေတာင္ သစ္ပင္ရဲ့ ေက်းဇူးကို နားလည္ သိတတ္ရတယ္ဆိုတဲ့ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက ေက်းဇူးတရား တန္ဖိုးကို ပိုၿပီး သိနားလည္ၾကတယ္။
ဖိအားေပးလို႔ လုပ္ရတာ၊ ဟန္ေဆာင္လုပ္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တကယ့္ကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔ေပးၾကတယ္။ ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔သံ၊ ထြန္းညိွေပးတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ မီးအလင္းက ထိုင္းျပည္သူေတြနဲ႔အတူ ထိုင္းဘုရင္မင္းျမတ္နဲ႔ ဘုရင္မၾကီးကို သက္ေရာက္ေစခဲ့တယ္။
ေမတၱာေရာင္ျပန္ ဟပ္တယ္ဆိုတဲ့ စကား လက္ေတြ႔ သိနားလည္ခဲ့ရပါၿပီ။ ထုိင္းဘုရင္မင္း ျမတ္က ၂ဝ၁ဝ စက္တင္ဘာ ၁ ရက္ကစၿပီး ဒုကၡသည္ေတြကေမြးတဲ့ ရင္ေသြးေလးေတြကို ထုိင္းႏို္င္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳေပးမယ္။ မိဘေတြက ကေလးကို မွီခိုၿပီး ထို္င္းႏုိင္ငံမွာ ေနခြင့္ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံျခား သြားခ်င္လဲရတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေမြးလာတဲ့ ကေလးေတြက ႏုိင္ငံမဲ့ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ ထိုင္းဘုရင္မင္းျမတ္က ဒီစီမံကိန္းကို ခ်ေပးတာလို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒီရွင္းလင္းပြဲကို ဒုကၡသည္ စခန္းထဲအထိ ထိုင္းႏိုင္ငံ တာဝန္ရွိသူေတြက တရားဝင္ လာေျပာပါတယ္။ “စက္တင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ ေန႔လယ္၁နာရီ ေမြးတဲ့ကေလးေတြကစၿပီး ထို္င္းနု္ိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳေပးမယ္။ ထိုင္းႏို္င္ငံထဲမွာဘဲ ေမြးတဲ့ကေလး ျဖစ္ရမယ္။ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာဘဲ ေမြးေမြး၊ အုန္းဖ်န္၊ မဲေဆာက္ေဆး႐ုံမွာဘဲ ေမြးေမြး သက္ေသရွိရမယ္။ သက္ေသက မိဘႏွစ္ပါး၊ အိမ္နီးနားခ်င္း ၁ေယာက္၊ ရပ္ကြက္မႉး၊ ေဆး႐ုံ၊ ေဆးခန္းက သက္ေသ၁ေယာက္။ သူတို႔အားလံုးက ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္မွာ ေမြးတယ္ဆိုတာကို သက္ေသ ထြက္ဆိုေပးရမယ္။ ထိုင္းႏို္င္ငံသား အခြင့္အေရး အလားတူရႏုိင္မယ္” လုိ႔သံုးႏႈန္းသြားပါတယ္။
ဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိၿပီဆိုတာနဲ႔ကိုယ္ဝန္၂လ ရွိၿပီဆိုတာနဲ႔ ကေလးအတြက္ ရိကၡာ ေပးပါတယ္။ ပဲတကီလို၊ ငါး ေသတၱာ ၈ဗူး၊ ဆီလစ္ဝက္ကို ၁လ တၾကိမ္ေပးပါတယ္။
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္က ေဆးခန္းကိုသြားျပရပါတယ္။ ကိုယ္ဝန္ ၂လ ရွိၿပီဆိုတာနဲ႔ ကေလးအတြက္ ရိကၡာေပးပါတယ္။ ပဲတကီလို၊ငါး ေသတၱာ ၈ဗူး၊ ဆီလစ္ဝက္ကို ၁လ တၾကိမ္ ေပးပါတယ္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အားေဆးကို ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေပၚ မူတည္ၿပီး ေပးတတ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ထင္တယ္။ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာ ေမြးတဲ့ ကေလးေတြက ဖြံ႔ဖြံ႔ထြားထြားနဲ႔ ဉာဏ္ရည္ျပည့္မီၾကတယ္။ ရႊင္ရႊင္ျမဴးျမဴး လန္းလန္းဆန္းဆန္း ရွိၾကတယ္။ ရင္ေသြးေလးနဲ႔ အက်ည္းတန္ ဘဝကို တနည္းတဖန္ အလွဆင္ၾကတယ္။ ဝါးေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ ေဆးခန္းမွာ ကုလသမဂၢက တာဝန္ယူထားတာမို႔ ေမြးဖြားစရိတ္ ေငြမလိုဘူး။ ရင္ေသြးထက္ မိခင္က အရင္ပုခက္စီးရတာ ဒုကၡသည္ဘဝပါ။
ဒုကၡသည္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ ေဆးခန္းက အေတာ္ေလး ေဝးပါတယ္။ ကို္ယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ အာေဝဏိက ဒုကၡကို ခံစားရၿပီဆိုရင္ လမ္းမေလွ်ာက္ ႏို္င္ေတာ့ပါဘူး။ ေဆးခန္းဆီသြားဖုိ႔ ဘာယာဥ္မွ မရွိေတာ့ ဝါးလံုးေတာင့္ေတာင့္ကို ေစာင္နဲ႔ တြဲခ်ည္လိုက္ပါတယ္။ ပုခက္ကို ေျမေပၚခ်ေပးလိုက္ရင္ ကို္ယ္ဝန္ေဆာင္သည္က လွဲအိပ္လိုက္႐ုံပါ။ ပုခက္ကို တဲအိမ္နီးခ်င္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေယာက္်ားေတြက ထမ္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ေမြးၿပီးျပန္လာေတာ့လဲ ပုခက္နဲ႔ ျပန္လာရတယ္။
သိကၡာနဲ႔ ရိကၡာလဲရတဲ့၊ အင္တာဗ်ဴး အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာ အမိ်ဳးမ်ိဳး ဆန္းၾကယ္ေထြျပားလွတဲ့ ဒုကၡသည္ စခန္းေလးက ရင္ေသြးေလးကို ႏႈတ္ဆက္ ၾကိဳဆိုလိုက္တယ္။ မိခင္၊ ဖခင္ကလဲ ရင္ေသြးေလးကို ဒုကၡသည္အတြက္ ေပးတဲ့ေစာင္၊ အႏီွးေလးနဲ႔ ေထြးေပြ႔ၿပီး ေလာကၾကီးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။
“ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္။ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ အေဖနဲ႔အေမရွိတယ္။ ေတာေတာင္နဲ႔ေျမ ၾကီးရွိတယ္။ ဒုကၡေတြ ရွိတယ္။ အေဖတို႔ ေခါင္းေပၚမွာ မိုးေကာင္းကင္ၾကီး ရွိတယ္။ တိမ္ေတြရွိတယ္။ အေဖတို႔ ေျခဖဝါးေအာက္မွာ ေျမၾကီးေတြ ရွိတယ္။ အေဖနဲ႔အေမကေပးမယ့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြရွိတယ္”
မိဘေတြက ကိုယ့္သားသမီးကို ဒုကၡသည္ အမည္နဲ႔ေခတ္စနစ္ေၾကာင့္ မွိန္ေဖ်ာ့ခဲ့ရတဲ့ အရာ အားလံုးကို ရင္ေသြးနဲ႔ ျပန္ၿပီး အေရာင္တင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။
အႏွိမ္မခံေစခ်င္ၾကပါဘူး။ ထုိင္းႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳခံရျခင္းေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့ မိဘေတြရဲ့ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ကို က်မပိုလို႔ နားလည္ႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။
ဒုကၡသည္ ဘဝမွာ ဇာတိခ်စ္စိတ္၊ အိမ္လြမ္းစိတ္ တေပြ႔တပို္က္ သယ္ပိုးထားရတဲ့ ရင္ေသြးေတြရဲ့ မိဘေတြက ေခတ္စနစ္ေၾကာင့္ မွိန္ေဖ်ာ့ခဲ့ရတဲ့ အရာအားလံုးကို ရင္ေသြးနဲ႔ျပန္ၿပီး အေရာင္တင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။
က်မတုိ႔ မိ်ဳးဆက္ေလးေတြ ၾကီးျပင္းလာရင္ ကမၻာၾကီးက အသိဉာဏ္ ရွိေကာင္းပါရဲ့……။
ႏွင္းပန္းအိမ္
ဒီလို ေတာေတာင္စိမ္းစိမ္း ျဖစ္ေအာင္ ထုိင္းျပည္သူေတြက ဘုရင့္သစ္ေတာ၊ ဘုရင္မသစ္ေတာ ဆိုၿပီး ထိန္းသိမ္းထားၾကတယ္။ က်မတို႔ ဒုကၡသည္ေတြလဲ ေတာေတာင္ကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးရတယ္။
ေတာေတာင္ထဲမွာ ရာသီအလိုက္ သဘာဝတရားၾကီးကေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ကိုဘဲ ဒုကၡသည္ေတြက ယူပါတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး မယူပါဘူး။ ယူခြင့္လဲ မရွိပါဘူး။`ပါမိုက္`လို႔ေခၚတဲ့ ထိုင္းသစ္ေတာ တာဝန္ရွိသူက ဓားမကိုင္ထားသူကို ဝါးစိမ္း၊ သစ္စိမ္းနဲ႔ တြဲျမင္ရင္ ဖမ္းတတ္တယ္။က်မတို႔ ဒုကၡသည္ေတြကလဲ ထိုင္းဘုရင္၊ ဘုရင္မေမြးေန႔ေတြမွာ သစ္ပင္စိုက္ ေပးရတယ္။
ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ထိုင္းဘုရင္ေမြးေန႔၊ ဘုရင္မေမြးေန႔ဆို၂ဝ၁ဝ စက္တင္ဘာ ၁ရက္ကစၿပီး ဒုကၡသည္ ေတြက ေမြးတဲ့ ရင္ေသြးေလးေတြကို ထုိင္း ႏို္င္ငံသား အျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳေပးမယ္။ မိဘေတြက ကေလးကို မွီခိုၿပီး ထို္င္းႏုိင္ငံမွာ ေနခြင့္ရွိတယ္။
ဆုေတာင္းပြဲေတြ လုပ္ၾကတယ္။ သစ္ပင္အရိပ္ ခိုရင္ေတာင္ သစ္ပင္ရဲ့ ေက်းဇူးကို နားလည္ သိတတ္ရတယ္ဆိုတဲ့ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက ေက်းဇူးတရား တန္ဖိုးကို ပိုၿပီး သိနားလည္ၾကတယ္။
ဖိအားေပးလို႔ လုပ္ရတာ၊ ဟန္ေဆာင္လုပ္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တကယ့္ကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔ေပးၾကတယ္။ ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔သံ၊ ထြန္းညိွေပးတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ မီးအလင္းက ထိုင္းျပည္သူေတြနဲ႔အတူ ထိုင္းဘုရင္မင္းျမတ္နဲ႔ ဘုရင္မၾကီးကို သက္ေရာက္ေစခဲ့တယ္။
ေမတၱာေရာင္ျပန္ ဟပ္တယ္ဆိုတဲ့ စကား လက္ေတြ႔ သိနားလည္ခဲ့ရပါၿပီ။ ထုိင္းဘုရင္မင္း ျမတ္က ၂ဝ၁ဝ စက္တင္ဘာ ၁ ရက္ကစၿပီး ဒုကၡသည္ေတြကေမြးတဲ့ ရင္ေသြးေလးေတြကို ထုိင္းႏို္င္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳေပးမယ္။ မိဘေတြက ကေလးကို မွီခိုၿပီး ထို္င္းႏုိင္ငံမွာ ေနခြင့္ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံျခား သြားခ်င္လဲရတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေမြးလာတဲ့ ကေလးေတြက ႏုိင္ငံမဲ့ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ ထိုင္းဘုရင္မင္းျမတ္က ဒီစီမံကိန္းကို ခ်ေပးတာလို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒီရွင္းလင္းပြဲကို ဒုကၡသည္ စခန္းထဲအထိ ထိုင္းႏိုင္ငံ တာဝန္ရွိသူေတြက တရားဝင္ လာေျပာပါတယ္။ “စက္တင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ ေန႔လယ္၁နာရီ ေမြးတဲ့ကေလးေတြကစၿပီး ထို္င္းနု္ိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳေပးမယ္။ ထိုင္းႏို္င္ငံထဲမွာဘဲ ေမြးတဲ့ကေလး ျဖစ္ရမယ္။ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာဘဲ ေမြးေမြး၊ အုန္းဖ်န္၊ မဲေဆာက္ေဆး႐ုံမွာဘဲ ေမြးေမြး သက္ေသရွိရမယ္။ သက္ေသက မိဘႏွစ္ပါး၊ အိမ္နီးနားခ်င္း ၁ေယာက္၊ ရပ္ကြက္မႉး၊ ေဆး႐ုံ၊ ေဆးခန္းက သက္ေသ၁ေယာက္။ သူတို႔အားလံုးက ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္မွာ ေမြးတယ္ဆိုတာကို သက္ေသ ထြက္ဆိုေပးရမယ္။ ထိုင္းႏို္င္ငံသား အခြင့္အေရး အလားတူရႏုိင္မယ္” လုိ႔သံုးႏႈန္းသြားပါတယ္။
ဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိၿပီဆိုတာနဲ႔ကိုယ္ဝန္၂လ ရွိၿပီဆိုတာနဲ႔ ကေလးအတြက္ ရိကၡာ ေပးပါတယ္။ ပဲတကီလို၊ ငါး ေသတၱာ ၈ဗူး၊ ဆီလစ္ဝက္ကို ၁လ တၾကိမ္ေပးပါတယ္။
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္က ေဆးခန္းကိုသြားျပရပါတယ္။ ကိုယ္ဝန္ ၂လ ရွိၿပီဆိုတာနဲ႔ ကေလးအတြက္ ရိကၡာေပးပါတယ္။ ပဲတကီလို၊ငါး ေသတၱာ ၈ဗူး၊ ဆီလစ္ဝက္ကို ၁လ တၾကိမ္ ေပးပါတယ္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အားေဆးကို ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေပၚ မူတည္ၿပီး ေပးတတ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ထင္တယ္။ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာ ေမြးတဲ့ ကေလးေတြက ဖြံ႔ဖြံ႔ထြားထြားနဲ႔ ဉာဏ္ရည္ျပည့္မီၾကတယ္။ ရႊင္ရႊင္ျမဴးျမဴး လန္းလန္းဆန္းဆန္း ရွိၾကတယ္။ ရင္ေသြးေလးနဲ႔ အက်ည္းတန္ ဘဝကို တနည္းတဖန္ အလွဆင္ၾကတယ္။ ဝါးေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ ေဆးခန္းမွာ ကုလသမဂၢက တာဝန္ယူထားတာမို႔ ေမြးဖြားစရိတ္ ေငြမလိုဘူး။ ရင္ေသြးထက္ မိခင္က အရင္ပုခက္စီးရတာ ဒုကၡသည္ဘဝပါ။
ဒုကၡသည္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ ေဆးခန္းက အေတာ္ေလး ေဝးပါတယ္။ ကို္ယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ အာေဝဏိက ဒုကၡကို ခံစားရၿပီဆိုရင္ လမ္းမေလွ်ာက္ ႏို္င္ေတာ့ပါဘူး။ ေဆးခန္းဆီသြားဖုိ႔ ဘာယာဥ္မွ မရွိေတာ့ ဝါးလံုးေတာင့္ေတာင့္ကို ေစာင္နဲ႔ တြဲခ်ည္လိုက္ပါတယ္။ ပုခက္ကို ေျမေပၚခ်ေပးလိုက္ရင္ ကို္ယ္ဝန္ေဆာင္သည္က လွဲအိပ္လိုက္႐ုံပါ။ ပုခက္ကို တဲအိမ္နီးခ်င္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေယာက္်ားေတြက ထမ္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ေမြးၿပီးျပန္လာေတာ့လဲ ပုခက္နဲ႔ ျပန္လာရတယ္။
သိကၡာနဲ႔ ရိကၡာလဲရတဲ့၊ အင္တာဗ်ဴး အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာ အမိ်ဳးမ်ိဳး ဆန္းၾကယ္ေထြျပားလွတဲ့ ဒုကၡသည္ စခန္းေလးက ရင္ေသြးေလးကို ႏႈတ္ဆက္ ၾကိဳဆိုလိုက္တယ္။ မိခင္၊ ဖခင္ကလဲ ရင္ေသြးေလးကို ဒုကၡသည္အတြက္ ေပးတဲ့ေစာင္၊ အႏီွးေလးနဲ႔ ေထြးေပြ႔ၿပီး ေလာကၾကီးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။
“ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္။ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ အေဖနဲ႔အေမရွိတယ္။ ေတာေတာင္နဲ႔ေျမ ၾကီးရွိတယ္။ ဒုကၡေတြ ရွိတယ္။ အေဖတို႔ ေခါင္းေပၚမွာ မိုးေကာင္းကင္ၾကီး ရွိတယ္။ တိမ္ေတြရွိတယ္။ အေဖတို႔ ေျခဖဝါးေအာက္မွာ ေျမၾကီးေတြ ရွိတယ္။ အေဖနဲ႔အေမကေပးမယ့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြရွိတယ္”
မိဘေတြက ကိုယ့္သားသမီးကို ဒုကၡသည္ အမည္နဲ႔ေခတ္စနစ္ေၾကာင့္ မွိန္ေဖ်ာ့ခဲ့ရတဲ့ အရာ အားလံုးကို ရင္ေသြးနဲ႔ ျပန္ၿပီး အေရာင္တင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။
အႏွိမ္မခံေစခ်င္ၾကပါဘူး။ ထုိင္းႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳခံရျခင္းေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့ မိဘေတြရဲ့ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ကို က်မပိုလို႔ နားလည္ႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။
ဒုကၡသည္ ဘဝမွာ ဇာတိခ်စ္စိတ္၊ အိမ္လြမ္းစိတ္ တေပြ႔တပို္က္ သယ္ပိုးထားရတဲ့ ရင္ေသြးေတြရဲ့ မိဘေတြက ေခတ္စနစ္ေၾကာင့္ မွိန္ေဖ်ာ့ခဲ့ရတဲ့ အရာအားလံုးကို ရင္ေသြးနဲ႔ျပန္ၿပီး အေရာင္တင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။
က်မတုိ႔ မိ်ဳးဆက္ေလးေတြ ၾကီးျပင္းလာရင္ ကမၻာၾကီးက အသိဉာဏ္ ရွိေကာင္းပါရဲ့……။
ႏွင္းပန္းအိမ္
