မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင္သံ……။
က်မ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ရင္ဖြင္သံ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးကို ဖြင့္ဟ လုိက္ခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်မတုိ႔မိန္းမေတြနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေျပာရမွာမုိ႔လုိ႔ပါ။ က်မ အေတြ႔အၾကဳံေလးတစ္ခုကိုအရင္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ က်မအသက္(၂၁)ေက်ာ္ေက်ာ္ မွာအိမ္က က်မကို ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီး အကိုနဲ႔ေနျပီးအလုပ္လုပ္ဘုိ႔ကို လုပ္ေပးၾကတယ္။ က်မလဲသေဘာက်တယ္။ က်မ သိပ္ကိုစြန္႔စားခ်င္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ပါ။ က်မအကိုကလဲ က်မဘဝတက္လမ္းကို ရွာေပးတာပါဘဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က က်မကစိတ္ျမန္လက္ျမန္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ႔။ က်မဘဝက ႏုိင္ငံျခားသြားဘုိ႔ ကံဘဲမပါတာလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ အားလုံးၿပီးလုိ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတာင္ ဝယ္ျပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕ တဦးတည္းေသာအကိုက မလာ ဘုိ႔ကို ျပန္ၿပီးေျပာလာေတာ့ က်မလဲေတာ္ေတာ္ေလးကို အကိုကိုစိတ္ဆုိးခဲ႔ရပါတယ္္။ အကုိ လုပ္သူက ဒီမွာအဖမ္းဆီးေတြမ်ားေနတယ္ ညီမေလး၊ မလာနဲ႔အံုး ဆုိၿပီး က်မကိုေျပာလုိ႔ မသြားဘဲေစာင္႔ေနလုိက္တာ သိပ္မၾကာပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမသြားျဖစ္ဘူး။ ရန္ကုန္မွာအိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရပါတယ္။
က်မအိမ္ေထာင္ဘက္ကေတာ့ က်မတုိ႔ပါတီ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ပါဘဲ။ သူနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သိပ္မၾကာလုိက္ပါဘူး။ က်မအမ်ိဳးသား ေထာင္ကိုေနာက္ထပ္တခါ က်ခဲ႔ရပါတယ္။ (ပထမ)သူေထာင္က်ေတာ့လဲ က်မစိတ္ထဲမွာ သိပ္ခံစားမႈမရွိခဲ႔ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ သူကိုအမိန္႔ခ်တဲ့ ေန႔မွာေတာ႕ က်မ ေတာ္ေတာ္ဝမ္းနည္းခဲ့ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသားကိုအမိန္႔ခ်တဲ့ သတင္းနားေထာင္ၿပီး က်မနဲ႔ က်မသူငယ္ခ်င္း နီလာသိန္းတုိ႔ အင္းစိန္ေထာင္ၾကီးကေန လမ္းကို ေျဖးေျဖးျခင္းေလ်ွာက္ၿပီး ျပန္လာလုိက္တာ ကားဂိတ္ကို ဘယ္လုိေရာက္မွန္းမသိဘဲ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူ မလြတ္ေတာ႔ဘူးဆုိတာကို သိေတာ့ အိမ္ကိုသာျပန္လာတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ က်မဘဝကိုျဖတ္သန္းဘုိ႔ေတြ၊ ဘယ္လုိ ေထာင္ဝင္စာကိုေတြ႔ဘုိ႔ေတြ၊ ေက်ာင္းကလဲ ဆက္တက္ခ်င္ေသးတယ္။ ကိုယ္လုပ္ရမဲ႔အလုပ္ကို တန္းစီေနတာဘဲေလ။ ဘာကိုလုပ္သင္႔တယ္ ဘာကိုမလုပ္သင္႔ဘူးဆုိတဲ႔ အေတြြးေတြနဲ႔အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားမေျပာေတာ့ဘဲ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ေနတဲ႔ အခန္းေလးထဲကေနၿပီး တေယာက္ထဲ ေတြးေနမိတယ္။ မနက္ေရာက္တဲ့အထိ တေရးမွမအိပ္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုယ္လုပ္သင့္ဆုံး အလုပ္ကို လုပ္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ခုခ်ိန္မွာ အေရးအႀကီးဆုံးက ေထာင္ဝင္စာဆုိတာကိုဘဲလုိ႔ဆုိၿပီး က်မဘဝအတြက္ ဘာတက္လမ္းကိုမွ မလုပ္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္ရဲ႕အမ်ိဳးသားေထာင္ဝင္စာပို႔ဘုိ႔ ငါအလုပ္လုပ္ရမယ္ဆုိတာကိုဘဲ ဆုံးျဖတ္လုိက္မိပါတယ္။
အလုပ္ဆုိတာ တခါမွမလုပ္ဘူးေတာ့ ဘာကိုစလုပ္ရမလဲလုိ႔ ေတြးရတာေပါ႔။ ငါ့အတြက္ကိုခဏထားၿပီး ေယာက်ၤားအတြက္ကို အရင္စဥ္းစားခဲ႔ပါတယ္။ ဘဝဆုိတာကို (၂၂)ႏွစ္မွာစခဲ႔ရပါတယ္။ ငယ္လဲငယ္ေသးတယ္၊ စိတ္ေတြကလဲ တက္ႂကြေနတာေပါ႔။ ဘာမဆုိ လုပ္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူတုိ႔ကုမၼဏီမွာ အလုပ္ေလ်ွာက္ဘုိ႔ေျပာလုိ႔ ပထမဦးဆုံး အလုပ္အင္တာဗ်ဴးကို စဝင္ခဲ႔ရပါတယ္။
လက္ေတြတုန္ ေျခေတြတုန္ေပါ႔ေလ။ ကုမၼဏီလူႀကီးကလဲေမး က်မကလဲေျဖေပါ႔။ သူက က်မအရည္အခ်င္းကို သေဘာက်တယ္။ သူ စဥ္းစားပါမယ္ေပါ႔။ ေနာက္ ဘုိင္အုိကိုသူ ဖတ္အၿပီးမွာ သူ႔မ်က္ႏွာ သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး။ က်မလဲ သူ႔ကို အကဲခတ္ေနတာပါ။ သူကလဲ ရင္ထဲမွာေတာင္မထားဘူး၊ တန္းၿပီး အိမ္ေထာင္သည္ဆုိရင္ ဒီကုမၼဏီက လက္မခံပါဘူးဆုိၿပီး က်မကိုေျပာလုိက္တယ္။
က်မ အရမ္းအ႔ံၾသသြားတယ္။ အလုပ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္းေရးနဲ႔ ဘာဆုိင္လဲ။ ကိုယ္ သူတုိ႔အလုပ္ကို ေသခ်ာလုပ္ႏုိင္ရင္ ၿပီးတာဘဲေလလို႔ က်မထင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကအလုပ္ေတြက အိမ္ေထာင္သည္ဆုိရင္ အပ်ိဳေတြလုိ အခြင့္အေရးမရတာကို သိခဲ႔ရတယ္။ အဲဒီ အင္တာဗ်ဴးတခုနဲ႔တင္ပါဘဲ။
က်မသူငယ္ခ်င္းကလဲ က်မအလုပ္ရမယ္ထင္ထားတာေလ။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူက “အုိေကလား” တဲ႔။ က်မက “မအုိေကပါ သူငယ္ခ်င္းေရ။ အိမ္ေထာင္သည္ဆုိလုိ႔ မခန္႔ႏိုင္ဘူးတဲ႔။” လို႔ေျဖလိုက္တယ္။
သူငယ္ခ်င္းက “ဟယ္..ငါ သတိေပးဘို႔ေမ့သြားတယ္။ နင့္ကို အိမ္ေထာင္သည္လို႔ မေျပာဘုိ႔..အပ်ိဳဘဲလို႔ ေျပာဘ႔ုိ” လို႔ သူကေျပာေတာ့ က်မ အဲဒီစကားကို မခံစားႏုိင္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ “ေတာ္ပါၿပီ..ငါ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္း” ဆုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္လာခဲ႔တယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ပါပါ နဲ႔ ေမေမ့ကိုေျပာျပတာေပါ့။ “သမီး အျပင္အလုပ္ မလုပ္ေတာ့ဘူးေမေမရယ္..ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ဘဲ လုပ္မယ္ေနာ္..” လုိ႔ေမေမကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ပါပါနဲ႔ ေမေမကလဲ “ေကာင္းတယ္..လုပ္” ဆုိၿပီးအားေပးခဲ႔ပါတယ္။ က်မတုိ႔ေမေမက ေက်ာက္ဆည္သူဆုိေတာ႕ စဥ့္ကိုင္ဘက္မွာ ေရွာက္သီးအလုံးလုိက္ကို ယုိထုိးၿပီး ျပန္ေရာင္းတာေတြ ၾကည့္ၿပီး က်မ သိပ္ကိုစိတ္ဝင္စားခဲ႔ပါတယ္.။ ေမေမနဲ႔ ေက်ာက္ဆည္ကျပန္္လာေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္တယ္ ဆုိတာနဲ႔ သြားေရာက္ေလ႔လာခဲ႔တဲ႔ ေရွာက္သီးလုံးယုိကို စၿပီးစမ္းသပ္ၾကည့္လုိက္တာေပါ့။ ၿပီးတာနဲ႔ ျပန္လုပ္ၾကည့္ေပါ႔။
ေနာက္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားတယ္။ က်မတုိ႔နဲ႔ ငယ္ငယ္ကထဲက အကုိေတြလုိေနလာခဲ႔တဲ့ (ယုဇနလက္ဘက္ ပိုင္ရွင္) (ကိုကုိ)ကို ေျပာျပတယ္။ “ညီမ..ဆက္လုပ္”...တဲ့။ ေရွာက္သီးလုံး ယုိထုိးၿပီးသားေတြကို “ဆုိင္မွာတင္ေပးပါ” လုိ႔ ေျပာျပေတာ့ “အုိေက လုပ္..တင္ေပးမယ္။” လို႔ေျပာပါတယ္။ (ယုုဇနလက္ဘက္ဆုိင္ )နဲ႔ က်မတုိ႔အိမ္နဲ႔က နီးနီးေလးေနတာပါ။ အဲဒါနဲ႔ မုိးမခ ေရွာက္တလုံးယုိ ဆုိတဲ႔နံမည္ေလးနဲ႔ စလုပ္ခဲ႔တယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ နာမည္ရလာခဲ့ပါတယ္။
ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္လုပ္ၿပီးခ်ိန္မွာ က်မလို ေရွာက္တလုံးယုိကို က်န္တဲ့သူေတြလဲ လုိက္လုပ္လာၾကေတာ့တာပါဘဲ။ က်မက လူခြဲမရွိဘူး။ က်မတေယာက္တည္း ကိုယ္တုိင္လုပ္ရတာပါ။ အလုပ္သမားလဲက်မ၊ အလုပ္ရွင္လဲက်မ၊ ပစၥည္းပို႔လဲက်မ ေငြသိမ္းလဲက်မ၊ ကုန္ၾကမ္းဝယ္လဲက်မလုပ္ခဲ႔ရတာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းခဲ့ရတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ က်မစီပြားေရးလဲလုပ္ က်မတုိ႔(NLD)ပါတီမွာလဲ လုပ္ေသးတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြက ပါတီမွာလုပ္ေတာ့ “ေမးစရာရွိလုိ႔ လုိက္ခဲ႔ပါဦး”ေတြကလဲ ခဏခဏပါဘဲ။ သူတုိ႔ေခၚရင္တပါတ္၊ တလ၊ တခါခါလဲ၂ရက္၊ ၃ရက္္ဆုိေတာ့ စီပြားေရးအလုပ္ကလဲ ပ်က္ခဲ့ရတာေပါ႔။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔စီးပြားေရး အတူတူလုပ္လုိ႔မရဘူးဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သိလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ စီးပြားေရးကို ေသခ်ာမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလို ေနလုိက္တာ ဆယ္လေလာက္ ၾကာသြား ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမ်ားအလုပ္ကို က်မ အပ်ိဳပါဆုိၿပီး အလုပ္ကိုျပန္ေလ်ွာက္ခဲ႔ရပါတယ္။ အပ်ိဳဆုိတာနဲ႔ အလုပ္ရွင္ ကလဲ တန္းခန္႔ေတာ့တာပါဘဲ။ က်မစိတ္ထဲမွာ အပ်ိဳဆုိတဲ႔ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ဂုဏ္က ဘာနဲ႔မွလဲလုိ႔ မရပါဘူးလုိ႔ေတာင္ စိတ္ထဲမွာ ခံယူထားလုိက္တယ္။
က်မအေနနဲ႔ေျပာရမွာက ေယာက်ၤားကေထာင္ထဲမွာဆုိေတာ့ ဘာအမႈနဲ႔လဲ လို႔ေမးရင္ ေျဖရအုံးမယ္။ ေနာက္အလုပ္လဲ ေပးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ သိတယ္ေလ ေထာင္က်တာလို႔ေမးမွာကလဲ ေၾကာက္ေသးတယ္။ သူတုိ႔ကိုေျပာလုိက္ရင္ ႏုိင္ငံေရးသမားပါဆုိ ေၾကာက္အုံးမယ္၊ဒီလုိနဲ႔က်မရဲ႔ အေဖ(ပါပါ)လဲဆုံးတဲ႔အခ်ိန္ က်မလဲ စိတ္ေတြကို မနည္းစုစည္းေနရ တာေပါ့။ အေဖကလဲဆုံး ေယာက်ၤားကလဲေထာင္ထဲမွာဆုိေတာ့။
ေနာက္ေတာ့ ကုမဏီေတြမွာဘဲ အလုပ္ျပန္လုပ္ဘုိ႔ကို ဆုံးျဖတ္ရပါတယ္။ အပ်ိဳဆုိတာဘဲ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္လုိ႔၊ ေယာက်ၤားေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ၿပီး ေယာက်ၤားမရွိရင္မလုံျခဳံဘူးေလ။ အပ်ိဳဆုိတာကေတာ့ က်မတုိ႔မိန္းမေတြအတြက္အလုံျခဳံဆုံးပါဘဲ။ အရွိန္လဲရွိတယ္။ ေထာင္ဝင္စာကို က်မရုိးသားစြာနဲ႔ပို႔ေပးႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။
ေထာင္ဝင္စာပို႔ဘုိ႔ စေနေန႔ကိုေရာက္လုိ႔ အင္းစိန္ကိုေရာက္တဲ့အခါ က်မအမ်ိဳးသားကိုေတြ႔ခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကလဲ လုိက္လာလုိ႔ က်မအမရဲ႕မွတ္ပုံတင္နဲ႔ ဧည့္ေတြ႔လုပ္ေပးလုိက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ က်မ ပစၥည္းေတြစစ္ေနတုန္း အန္တီရဲ႕ စေန၊ တနဂၤေႏြ ျခံေရွ႕က ေဟာေျပာပြဲအေခြကိုေတြ႔ၿပီး က်မနဲ႔က်မသူငယ္ခ်င္းကို အင္းစိန္ေထာင္ထဲက မိန္းမအခ်ဳပ္ထဲကို တန္းၿပီးထည့္လုိက္ေတာ႔တာပါဘဲ။ က်မကေတာ့ ထင္လုိက္ၿပီ။ ငါေတာ့ အမႈ ႏွစ္ခုဘဲ။ ဧည့္ေတြ႔မွာ အမမွတ္ပုံတင္ကို သံုးတာကတမႈ၊ အေခြကတမႈေပါ့။
ေနာက္ က်မကိုစစ္ေတာ့တာဘဲ။ အမွန္ေတာ့ က်မဒီအေခြကို ကိုယ္တုိင္ျဖန္႔ေနတဲ႔သူပါ။ ဒါကို သူတုိ႔ကလဲသိေနမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်မလဲ လိမ္နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔လိမ္ၿပီးေျပာ၊ က်မလိမ္တယ္ဆုိတာကို သူတုိ႔လဲသိပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၃နာရီရွိေနၿပီ။ ေထာင္ဝင္စာပိတ္ၿပီေပါ့။ ၂ နာရီဆုိ ေထာင္ဝင္စာက ပိတ္တာ။ က်မေမးခ်င္တယ္ ေမးလုိ႔ရမလားဆုိၿပီး က်မကို စစ္ေနတဲ့လူကိုေျပာေတာ့ သူက“ေမး..”တ့ဲ။
“က်မအမ်ိဳးသားကို ေထာင္ဝင္စာေတြ႔လုိ႔ရေသးလား..”လုိ႔ေမးေတာ့ သူတုိ႔က လုပ္ေပးပါမယ္ဆုိၿပီးေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဗုိက္ကလဲဆာေနေတာ့ က်မဗိုက္ဆာတဲ႔အေၾကာင္းထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ က်မကိုမုန္႔ေကၽြးပါတယ္။ က်မကို သူတို႔က “မလိမ္ပါနဲ႔ ..မွန္မွန္ေျပာ”ေပါ့။ က်မလဲ ထပ္လိမ္တာဘဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ဆီကို က်မ အင္းစိန္ေထာင္မွာ အဖမ္းခံထားရတယ္ဆိုတဲ့သတင္းက ေရာက္ေနခဲ႔တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေထာင္ဝင္စာအတူတူလာေတြ႔ၾကတဲ့ တျခားႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမိသားစုေတြက ေထာင္ဝင္စာ ေတြ႔ၿပီးအျပန္ အန္တီျခံထဲကိုသြားၿပီး က်မအေျခအေနကို သတင္းေပးလုိက္ၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ညေန၅နာရီခြဲေလာက္မွာ က်မကို သူတုိ႔က ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ခြင္႔ေပးခဲ႔ပါတယ္။ သီးသန္႔ေထာင္ကိုအသြားလမ္းမွာ က်မအမ်ိဳးသားကို ဘာမွမေျပာဘုိ႔ က်မအေျခအေနေတြကို ေသခ်ာမွာတယ္။ က်မက ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ “သူသိေနၿပီီ.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်မကိုဖမ္းထားတာကို ေထာင္ဝင္စာမိသားစုအားလုံးသိတယ္။ သူေမးရင္ေတာ့ ေျဖမယ္။ မေမးရင္ေတာ့ က်မမေျဖဘူး” ဆုိၿပီးေျပာလုိက္တယ္။
ေထာင္၀င္စာေတြ႔ရတဲ့အခါက်ေတာ့ ေထာက္လွန္းေရးေတြက သ႔ူေနာက္မွာေကာ က်မေနာက္မွာေကာ ေစာင္႔ေနၾကတယ္။ ခဏေနေတာ့ ျပန္ရေတာ့မယ္ဆုိၿပီး က်မကိုကားေပၚတင္တယ္။ က်မအမိ်ဳးသားကေတာ့ “အတြင္းေထာင္ဝင္စာ” ေတြ႔ရၿပီ ေပါ့လို႔ ေျပာပါတယ္။ က်မလဲ အတူတူပါဘဲ၊ သူထင္ထားသလုိ ထင္ထားလုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔က က်မကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးခဲ႔ပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကည္႔ေတာ့ ခုႏွစ္နာရီထုိးေတာ့မယ္။ က်မ ကံေကာင္းလုိ႔ ေထာင္မက်ခဲ႔ရပါဘူး၊ ေထာင္က်ရမယ္ ဆုိတဲ့ကံ မပါလာခဲ႔ဘူးေပါ႔..။
က်မအိမ္အထိ သူတုိ႔လုိက္ပို႔ေပးပါတယ္။ သူတုိ႔ျပန္တာနဲ႔ အိမ္ကေန ကားငွားၿပီးက်မတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ဆီကို ေျပးရတာ။ အန္တီ္ျခံေရွ႕မွာ ေစာင္႔ေနတဲ့ ေထာက္လွန္းေရးေတြနဲ႔ အရင္ေတြ႔ၿပီးအန္တီဆီကိုေရာက္ခဲ႔တယ္။ အန္တီနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ျပန္ေရာက္ပါၿပီ ဆုိၿပီးသတင္းပို႔ခဲ့ပါတယ္။
အန္တီျပန္ေျပာလာတဲ႔စကားေလးကုိ ခုထိမွတ္မိေနဆဲပါဘဲ။ “သမီး သတိရွိပါ ေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့လုပ္ပါ။ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔။ လြယ္လြယ္နဲ႔လုပ္ရင္ ကိုယ္ဘဲနစ္နာရမယ္။ က်မကိုဘာေတြေမးလဲ”ဆုိျပီး သူ ျပန္ေမးခဲ႔ပါတယ္။ စကားနည္းနည္းေျပာၿပီး က်မကိုျပန္နားခုိင္းပါတယ္။ က်မလဲ ေသခ်ာျပန္ေျပာျပၿပီး အန္တီကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
က်မလုိဘဲ တခ်ဳိ႕က ေယာက်ၤားသားေတြေထာင္ထဲမွာ။ တခ်ိဳ႕ဆုိရင္ အိမ္ေထာင္ေတာင္မျပဳရေသးဘဲနဲ႔ေတာင္ ခံယူခ်က္နဲ႔ လုပ္ရပ္ကို ေလးစားတန္းဘုိးထားၿပီး ေထာင္ဝင္စာကို ပို႔ေပးခဲ႔တဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ အမ်ားႀကီးပါဘဲ။
ေယာက်ၤားက ေထာင္ထဲမွာေနေနရခ်ိန္မွာ က်မကိုအာရုံစူးစုိက္ေနတဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္ကတမ်ိဳး။ က်မတေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ က်မအမ်ိဳးသားေနေကာင္းလား..?။ က်မဘယ္လုိေနထုိင္ေနသလဲ..?ဆိုၿပီး က်မကို ေမးေဖာ္မရတဲ႔အျပင္ က်မကိုၾကည့္ၿပီး “ရယ္ခ်င္ရယ္ျပန္ၿပီ ငုိရင္ငုိျပန္ၿပီ”ဆုိတဲ႔ ပါတ္ဝန္းက်င္ကတမ်ိဳး…။
လူေတြကအေကာင္းေျပာဘုိ႔ဆုိတာ သိပ္ကိုဝန္ေလးတတ္ၾကတာဆုိတာေတာ့ သိပါတယ္။ မေကာင္းတာကို ေျပာဘုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ လြယ္ကူစြာ ေျပာမယ္ဆုိတာဘဲေနာ္.။ က်မ အမ်ိဳးသားကို က်မ ယေန႔ထိ ေက်းဇူးတင္တာ တစ္ခုရွိပါ တယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားကို သူသိေနလုိ႔ပါဘဲ.။ သူ ေထာင္က်ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မကို ခုနက ေျပာခဲ႔သလုိေပါ့။ က်မက ဘာျဖစ္ေနျပီ...က်မက ဘယ္လုိေနေနတာ ဆုိတာေတြကုိ က်မ အမ်ိဳသားထံကို အေၾကာင္းၾကားတဲ့ လူေတြကလဲ ရွိပါေသးတယ္။ က်မသိပ္ကို အံ႔ၾသမိတယ္။ တကယ္ပါ.။ က်မ အမ်ိုးသားနဲ႔ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ေတာ့ ေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္.။ သူလဲရယ္ က်မလဲရယ္ၾကတာ။ အမ်ိဳးသားကေျပာပါတယ္။ “ဘာမွ ျပန္မတုန္႔ျပန္ပါနဲ႔။ တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ကိုတေယာက္နားလည္ရင္ ယံုၾကည္မႈရွိရင္ ၿပီးတာဘဲ” ဆုိတဲ႔ သူရဲ႕အားေပးတဲ႔စကားကေတာ့ က်မအတြက္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အားတစ္ခုပါဘဲ.....။
လူ႔ေလာကႀကီးရဲ႕ ဘဝဇာတ္ခံုကို(၇)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီး အဲဒီလုိျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကေတာ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြကိုလဲ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေအာင္ ဖတ္တတ္ခဲ့တာ က်မအတြက္ အျမတ္တခုေပါ႔ေလ….။
၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ဘုိ႔ကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရတာ မလြယ္ပါဘူး။ ဟုိဟာေလးေတ႔ြြလဲ သူ႔အတြက္၊ ဒီဟာ ေလးေတ႔႔ြလဲသူ႔အတြက္၊ ကိုယ့္အတြက္ဆုိတာ မရွိခဲ႔ပါဘူး။ ေၾကာ္ေလွာ္ခ်က္ျပဳတ္၊ အိပ္နဲ႔ထုပ္၊ ျပီးရင္ ျခင္းထဲထည့္၊ ေထာင္ကိုေျပး တခါခါလဲ မမွီမွာစုိးၿပီး ေန႔လည္စာထမင္းကို မစားျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။
သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ အဆင္ေျပလားလို႔ေမးလာေတာ့လဲ ေျပပါတယ္ေပါ႔ေလ။ မေျပဘူးေျပာလုိ႔ သူ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ၊ သူ႔စိတ္ ထဲမွာမေကာင္း႐ံုဘဲရွိမယ္။ ၁၅မိနစ္ေလာက္လဲေတြ႔ၿပီးေရာ “အခ်ိန္ျပည္႔ၿပီ”နဲ႔တုိးေတာ့ ျပန္ခဲ႔ရျပန္တာဘဲ၊ ေထာင္က အျပန္လမ္းမွာ ဟုိေတြးဒီေတြးလုပ္ျဖစ္ျပန္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တရက္၊ တလ၊ တႏွစ္ကုန္လြန္ခဲ့ရတာပါ။
ပင္ပန္းလြန္းေတာ့ ညဆုိဘာမွမစဥ္းစားႏုိင္ပါဘူး။ မနက္ေရာက္တဲ့အထိ တေရးဘဲ။ ႏုိးတာနဲ႔ စက္ရုပ္တရုပ္လုိေပါ့။ အလုပ္သြား၊ အလုပ္ျပန္၊ ျမန္မာနုိင္ငံကလုိင္းကားေတြကို တုိးၿပီးစီးရတာလဲ အက်င့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီၾကားထဲ ကားေပၚမွာ မိန္းခေလးငယ္ငယ္ဆုိရင္ အေနာက္ကေန ေစာ္ကားခ်င္တဲ့ ေယာက်ၤားေတြကရွိေသးတယ္။ ကားစီးလုိ႔ ေဆာင္ရတဲ့ သံခၽြန္ကလဲ မပါမေနေပါ့။ ကိုယ့္လုံျခဳံေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ရေသးတယ္။
အလုပ္ေရာက္ရင္လဲ မ်က္နွာကိုအျမဲခ်ိဳေအာင္ထားရေသးတဲ႔ဒုကၡ.. ။ မိန္းမဆုိရင္ အကဲစမ္းမဲ႔ လူေတြက်ေတာ့ ပညာ သုံးရျပန္တယ္ေလ..။ အဲလုိေတြလုပ္ေနၿပီး ကိုယ့္ဘဝကို အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရပါတယ္။
ေနာက္ဆုံး က်မအမေတြကလဲ က်မကိုဝုိင္းကူညီ၊ က်မကလဲ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ၾကိဳးစားျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့
က်မစီပြားေရးကို ကိုယ္ပိုင္ျပန္လုပ္၊ က်မအမ်ိဳးသား ေထာင္ထဲကျပန္လြတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မသူ႕အတြက္ ဘာမွ မ်က္နွာမငယ္ရေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ေနစရာအိမ္၊ သူလုပ္မယ္ဆုိ သူလုပ္ခ်င္တဲ႔အလုပ္အကိုင္၊ သူ႔ကိုမသိတဲ့ လူေတြကႏုိင္ငံျခားက ျပန္လာတယ္ေတာင္ထင္ခဲ႔ပါေသးတယ္။
တကယ္ပါ က်မ ႂကြားမေျပာပါဘူး။
ေယာက်ၤားျပန္လြတ္လာေတာ့ သူက စီးပြားေရးကိုနားမလည္ဘူး။ တႏွစ္နဲ႔တႏွစ္က မတူၾကဘူးမဟုတ္လား။
သူဆုိရင္ ေထာင္ထဲမွာ ရ ႏွစ္ေနၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး နားလည္မလဲေနာ္.။ က်မလုပ္တာေတြကို သူ ေဘးကဝုိင္းကူညီေပးပါတယ္။ သူနဲ႔စီပြားေရးက အဆက္ျပတ္တာၾကာေတာ့ သူမလုပ္တတ္ခဲ႔ပါဘူး။ က်မသြားေလရာကို သူလုိက္တယ္၊
သူလြတ္လာေတာ့ ေခတ္စနစ္ေတြက ေျပာင္းလဲလာၿပီေလ။ သူေဘးကေနဘဲ လုိက္ေနရတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်မလုပ္တာေတြကို သူစိတ္မဝင္စားဘူး။ သူကႏုိင္ငံေရးသမားပီပီ သူလုပ္ခ်င္တာက ႏုိင္ငံေရးေလ…။
က်မလဲ ေလာဘကရွိေတာ့ အလုပ္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ ကိုယ္လုပ္သေလာက္ လုပ္လုိ႔ရေနေတာ့ ကိုယ္သိေနတာေပါ့။ မိန္းမေတြ အလုပ္ကိုေလာဘႀကီးတာကို က်မကေတာ့ လက္ေတြ႔ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးေတြ ဘယ္ေလာက္ ရွာေဖြႏုိင္ေပမဲ႔ ကိုယ္အရည္အခ်င္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေပမဲ႔…။
တခါတခါေတာ့လဲ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင္႔သံ ဆုိတာေတာ့ ရွိတာပါဘဲ…………။
တခါတခါလဲ ကိုယ္ကမိန္းမတေယာက္ေလ၊ ဘယ္ေလာက္ဘဲခံႏုိင္ပါေစ……….။
တခါတခါေတာ့ က်မေမာပန္းမိတာကို ေျပာျပခ်င္တာပါဘဲ…….…။
မိန္းမဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ဘယ္လုိျဖတ္သန္းလုပ္ကိုင္ရပါေစ...........။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႔ရဲ႕မခံခ်င္စိတ္ကိုဘဲ က်မ အျမဲတမ္းနွလုံးသြင္းထားလုိ႔ အရာအားလုံးကိုျဖတ္သန္းႏုိင္ပါတယ္…….။
ဒါေပမဲ႔ စိတ္အားငယ္တယ္ဆုိတာ လုံးဝမရွိတာကေတာ့ အေသခ်ာဆုံး အေျဖပါဘဲ။
က်မဘဝမွာခုေတာ့……မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ရင္ဖြင္သံေပါ႔ ……။
ဒီလုိမ်ိဳးေတြ ျဖတ္သန္းလာတဲ႔မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင္သံဆုိတာ ဒါပါလားလုိ႔ေတြးရင္းနဲ႔………။
က်မ ရဲ႔ (၃၈)နွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔မွာ က်မ ျဖတ္သန္း ခဲ႔ရေသာ ဘဝပုံရိပ္ တခ်ိဳ႔ကို အမွတ္တရ
ေရးသားလုိက္ပါတယ္..။
ျမတ္ေလးငုံ
က်မအိမ္ေထာင္ဘက္ကေတာ့ က်မတုိ႔ပါတီ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ပါဘဲ။ သူနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သိပ္မၾကာလုိက္ပါဘူး။ က်မအမ်ိဳးသား ေထာင္ကိုေနာက္ထပ္တခါ က်ခဲ႔ရပါတယ္။ (ပထမ)သူေထာင္က်ေတာ့လဲ က်မစိတ္ထဲမွာ သိပ္ခံစားမႈမရွိခဲ႔ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ သူကိုအမိန္႔ခ်တဲ့ ေန႔မွာေတာ႕ က်မ ေတာ္ေတာ္ဝမ္းနည္းခဲ့ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသားကိုအမိန္႔ခ်တဲ့ သတင္းနားေထာင္ၿပီး က်မနဲ႔ က်မသူငယ္ခ်င္း နီလာသိန္းတုိ႔ အင္းစိန္ေထာင္ၾကီးကေန လမ္းကို ေျဖးေျဖးျခင္းေလ်ွာက္ၿပီး ျပန္လာလုိက္တာ ကားဂိတ္ကို ဘယ္လုိေရာက္မွန္းမသိဘဲ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူ မလြတ္ေတာ႔ဘူးဆုိတာကို သိေတာ့ အိမ္ကိုသာျပန္လာတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ က်မဘဝကိုျဖတ္သန္းဘုိ႔ေတြ၊ ဘယ္လုိ ေထာင္ဝင္စာကိုေတြ႔ဘုိ႔ေတြ၊ ေက်ာင္းကလဲ ဆက္တက္ခ်င္ေသးတယ္။ ကိုယ္လုပ္ရမဲ႔အလုပ္ကို တန္းစီေနတာဘဲေလ။ ဘာကိုလုပ္သင္႔တယ္ ဘာကိုမလုပ္သင္႔ဘူးဆုိတဲ႔ အေတြြးေတြနဲ႔အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားမေျပာေတာ့ဘဲ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ေနတဲ႔ အခန္းေလးထဲကေနၿပီး တေယာက္ထဲ ေတြးေနမိတယ္။ မနက္ေရာက္တဲ့အထိ တေရးမွမအိပ္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုယ္လုပ္သင့္ဆုံး အလုပ္ကို လုပ္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ခုခ်ိန္မွာ အေရးအႀကီးဆုံးက ေထာင္ဝင္စာဆုိတာကိုဘဲလုိ႔ဆုိၿပီး က်မဘဝအတြက္ ဘာတက္လမ္းကိုမွ မလုပ္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္ရဲ႕အမ်ိဳးသားေထာင္ဝင္စာပို႔ဘုိ႔ ငါအလုပ္လုပ္ရမယ္ဆုိတာကိုဘဲ ဆုံးျဖတ္လုိက္မိပါတယ္။
အလုပ္ဆုိတာ တခါမွမလုပ္ဘူးေတာ့ ဘာကိုစလုပ္ရမလဲလုိ႔ ေတြးရတာေပါ႔။ ငါ့အတြက္ကိုခဏထားၿပီး ေယာက်ၤားအတြက္ကို အရင္စဥ္းစားခဲ႔ပါတယ္။ ဘဝဆုိတာကို (၂၂)ႏွစ္မွာစခဲ႔ရပါတယ္။ ငယ္လဲငယ္ေသးတယ္၊ စိတ္ေတြကလဲ တက္ႂကြေနတာေပါ႔။ ဘာမဆုိ လုပ္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူတုိ႔ကုမၼဏီမွာ အလုပ္ေလ်ွာက္ဘုိ႔ေျပာလုိ႔ ပထမဦးဆုံး အလုပ္အင္တာဗ်ဴးကို စဝင္ခဲ႔ရပါတယ္။
လက္ေတြတုန္ ေျခေတြတုန္ေပါ႔ေလ။ ကုမၼဏီလူႀကီးကလဲေမး က်မကလဲေျဖေပါ႔။ သူက က်မအရည္အခ်င္းကို သေဘာက်တယ္။ သူ စဥ္းစားပါမယ္ေပါ႔။ ေနာက္ ဘုိင္အုိကိုသူ ဖတ္အၿပီးမွာ သူ႔မ်က္ႏွာ သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး။ က်မလဲ သူ႔ကို အကဲခတ္ေနတာပါ။ သူကလဲ ရင္ထဲမွာေတာင္မထားဘူး၊ တန္းၿပီး အိမ္ေထာင္သည္ဆုိရင္ ဒီကုမၼဏီက လက္မခံပါဘူးဆုိၿပီး က်မကိုေျပာလုိက္တယ္။
က်မ အရမ္းအ႔ံၾသသြားတယ္။ အလုပ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္းေရးနဲ႔ ဘာဆုိင္လဲ။ ကိုယ္ သူတုိ႔အလုပ္ကို ေသခ်ာလုပ္ႏုိင္ရင္ ၿပီးတာဘဲေလလို႔ က်မထင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကအလုပ္ေတြက အိမ္ေထာင္သည္ဆုိရင္ အပ်ိဳေတြလုိ အခြင့္အေရးမရတာကို သိခဲ႔ရတယ္။ အဲဒီ အင္တာဗ်ဴးတခုနဲ႔တင္ပါဘဲ။
က်မသူငယ္ခ်င္းကလဲ က်မအလုပ္ရမယ္ထင္ထားတာေလ။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူက “အုိေကလား” တဲ႔။ က်မက “မအုိေကပါ သူငယ္ခ်င္းေရ။ အိမ္ေထာင္သည္ဆုိလုိ႔ မခန္႔ႏိုင္ဘူးတဲ႔။” လို႔ေျဖလိုက္တယ္။
သူငယ္ခ်င္းက “ဟယ္..ငါ သတိေပးဘို႔ေမ့သြားတယ္။ နင့္ကို အိမ္ေထာင္သည္လို႔ မေျပာဘုိ႔..အပ်ိဳဘဲလို႔ ေျပာဘ႔ုိ” လို႔ သူကေျပာေတာ့ က်မ အဲဒီစကားကို မခံစားႏုိင္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ “ေတာ္ပါၿပီ..ငါ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္း” ဆုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္လာခဲ႔တယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ပါပါ နဲ႔ ေမေမ့ကိုေျပာျပတာေပါ့။ “သမီး အျပင္အလုပ္ မလုပ္ေတာ့ဘူးေမေမရယ္..ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ဘဲ လုပ္မယ္ေနာ္..” လုိ႔ေမေမကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ပါပါနဲ႔ ေမေမကလဲ “ေကာင္းတယ္..လုပ္” ဆုိၿပီးအားေပးခဲ႔ပါတယ္။ က်မတုိ႔ေမေမက ေက်ာက္ဆည္သူဆုိေတာ႕ စဥ့္ကိုင္ဘက္မွာ ေရွာက္သီးအလုံးလုိက္ကို ယုိထုိးၿပီး ျပန္ေရာင္းတာေတြ ၾကည့္ၿပီး က်မ သိပ္ကိုစိတ္ဝင္စားခဲ႔ပါတယ္.။ ေမေမနဲ႔ ေက်ာက္ဆည္ကျပန္္လာေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္တယ္ ဆုိတာနဲ႔ သြားေရာက္ေလ႔လာခဲ႔တဲ႔ ေရွာက္သီးလုံးယုိကို စၿပီးစမ္းသပ္ၾကည့္လုိက္တာေပါ့။ ၿပီးတာနဲ႔ ျပန္လုပ္ၾကည့္ေပါ႔။
ေနာက္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားတယ္။ က်မတုိ႔နဲ႔ ငယ္ငယ္ကထဲက အကုိေတြလုိေနလာခဲ႔တဲ့ (ယုဇနလက္ဘက္ ပိုင္ရွင္) (ကိုကုိ)ကို ေျပာျပတယ္။ “ညီမ..ဆက္လုပ္”...တဲ့။ ေရွာက္သီးလုံး ယုိထုိးၿပီးသားေတြကို “ဆုိင္မွာတင္ေပးပါ” လုိ႔ ေျပာျပေတာ့ “အုိေက လုပ္..တင္ေပးမယ္။” လို႔ေျပာပါတယ္။ (ယုုဇနလက္ဘက္ဆုိင္ )နဲ႔ က်မတုိ႔အိမ္နဲ႔က နီးနီးေလးေနတာပါ။ အဲဒါနဲ႔ မုိးမခ ေရွာက္တလုံးယုိ ဆုိတဲ႔နံမည္ေလးနဲ႔ စလုပ္ခဲ႔တယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ နာမည္ရလာခဲ့ပါတယ္။
ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္လုပ္ၿပီးခ်ိန္မွာ က်မလို ေရွာက္တလုံးယုိကို က်န္တဲ့သူေတြလဲ လုိက္လုပ္လာၾကေတာ့တာပါဘဲ။ က်မက လူခြဲမရွိဘူး။ က်မတေယာက္တည္း ကိုယ္တုိင္လုပ္ရတာပါ။ အလုပ္သမားလဲက်မ၊ အလုပ္ရွင္လဲက်မ၊ ပစၥည္းပို႔လဲက်မ ေငြသိမ္းလဲက်မ၊ ကုန္ၾကမ္းဝယ္လဲက်မလုပ္ခဲ႔ရတာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းခဲ့ရတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ က်မစီပြားေရးလဲလုပ္ က်မတုိ႔(NLD)ပါတီမွာလဲ လုပ္ေသးတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြက ပါတီမွာလုပ္ေတာ့ “ေမးစရာရွိလုိ႔ လုိက္ခဲ႔ပါဦး”ေတြကလဲ ခဏခဏပါဘဲ။ သူတုိ႔ေခၚရင္တပါတ္၊ တလ၊ တခါခါလဲ၂ရက္၊ ၃ရက္္ဆုိေတာ့ စီပြားေရးအလုပ္ကလဲ ပ်က္ခဲ့ရတာေပါ႔။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔စီးပြားေရး အတူတူလုပ္လုိ႔မရဘူးဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သိလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ စီးပြားေရးကို ေသခ်ာမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလို ေနလုိက္တာ ဆယ္လေလာက္ ၾကာသြား ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမ်ားအလုပ္ကို က်မ အပ်ိဳပါဆုိၿပီး အလုပ္ကိုျပန္ေလ်ွာက္ခဲ႔ရပါတယ္။ အပ်ိဳဆုိတာနဲ႔ အလုပ္ရွင္ ကလဲ တန္းခန္႔ေတာ့တာပါဘဲ။ က်မစိတ္ထဲမွာ အပ်ိဳဆုိတဲ႔ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ဂုဏ္က ဘာနဲ႔မွလဲလုိ႔ မရပါဘူးလုိ႔ေတာင္ စိတ္ထဲမွာ ခံယူထားလုိက္တယ္။
က်မအေနနဲ႔ေျပာရမွာက ေယာက်ၤားကေထာင္ထဲမွာဆုိေတာ့ ဘာအမႈနဲ႔လဲ လို႔ေမးရင္ ေျဖရအုံးမယ္။ ေနာက္အလုပ္လဲ ေပးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ သိတယ္ေလ ေထာင္က်တာလို႔ေမးမွာကလဲ ေၾကာက္ေသးတယ္။ သူတုိ႔ကိုေျပာလုိက္ရင္ ႏုိင္ငံေရးသမားပါဆုိ ေၾကာက္အုံးမယ္၊ဒီလုိနဲ႔က်မရဲ႔ အေဖ(ပါပါ)လဲဆုံးတဲ႔အခ်ိန္ က်မလဲ စိတ္ေတြကို မနည္းစုစည္းေနရ တာေပါ့။ အေဖကလဲဆုံး ေယာက်ၤားကလဲေထာင္ထဲမွာဆုိေတာ့။
ေနာက္ေတာ့ ကုမဏီေတြမွာဘဲ အလုပ္ျပန္လုပ္ဘုိ႔ကို ဆုံးျဖတ္ရပါတယ္။ အပ်ိဳဆုိတာဘဲ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္လုိ႔၊ ေယာက်ၤားေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ၿပီး ေယာက်ၤားမရွိရင္မလုံျခဳံဘူးေလ။ အပ်ိဳဆုိတာကေတာ့ က်မတုိ႔မိန္းမေတြအတြက္အလုံျခဳံဆုံးပါဘဲ။ အရွိန္လဲရွိတယ္။ ေထာင္ဝင္စာကို က်မရုိးသားစြာနဲ႔ပို႔ေပးႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။
ေထာင္ဝင္စာပို႔ဘုိ႔ စေနေန႔ကိုေရာက္လုိ႔ အင္းစိန္ကိုေရာက္တဲ့အခါ က်မအမ်ိဳးသားကိုေတြ႔ခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကလဲ လုိက္လာလုိ႔ က်မအမရဲ႕မွတ္ပုံတင္နဲ႔ ဧည့္ေတြ႔လုပ္ေပးလုိက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ က်မ ပစၥည္းေတြစစ္ေနတုန္း အန္တီရဲ႕ စေန၊ တနဂၤေႏြ ျခံေရွ႕က ေဟာေျပာပြဲအေခြကိုေတြ႔ၿပီး က်မနဲ႔က်မသူငယ္ခ်င္းကို အင္းစိန္ေထာင္ထဲက မိန္းမအခ်ဳပ္ထဲကို တန္းၿပီးထည့္လုိက္ေတာ႔တာပါဘဲ။ က်မကေတာ့ ထင္လုိက္ၿပီ။ ငါေတာ့ အမႈ ႏွစ္ခုဘဲ။ ဧည့္ေတြ႔မွာ အမမွတ္ပုံတင္ကို သံုးတာကတမႈ၊ အေခြကတမႈေပါ့။
အန္တီတရားပြဲအေခြကို ေထာင္ဝင္စာမိသားစုေတြက ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ က်မက ယူသြားေပးေနၾကဆုိေတာ႔
မၾကာပါဘူး ေထာင္ဝါဒါမ တေယာက္လာၿပီး က်မတုိ႔နာမည္ကိုေခၚတယ္ လုိက္ခဲ႔ေပါ့။ သူ႔အက်ႌမွာ သူ႔နာမည္ကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ “မသက္မြန္”တဲ့။ ဘုရားကို တလုိက္မိတယ္။ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက ေတာ္ေတာ္ ဆုိးတဲ့ ေထာင္ဝါဒါမဆုိတာကို သိထားတဲ့ က်မကေတာ့ အျခအေနမေကာင္းဘူးဆုိတာကို သိေနလုိ႔ပါ။
မၾကာပါဘူး ေထာင္ဝါဒါမ တေယာက္လာၿပီး က်မတုိ႔နာမည္ကိုေခၚတယ္ လုိက္ခဲ႔ေပါ့။ သူ႔အက်ႌမွာ သူ႔နာမည္ကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ “မသက္မြန္”တဲ့။ ဘုရားကို တလုိက္မိတယ္။ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက ေတာ္ေတာ္ ဆုိးတဲ့ ေထာင္ဝါဒါမဆုိတာကို သိထားတဲ့ က်မကေတာ့ အျခအေနမေကာင္းဘူးဆုိတာကို သိေနလုိ႔ပါ။
ေနာက္ က်မကိုစစ္ေတာ့တာဘဲ။ အမွန္ေတာ့ က်မဒီအေခြကို ကိုယ္တုိင္ျဖန္႔ေနတဲ႔သူပါ။ ဒါကို သူတုိ႔ကလဲသိေနမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်မလဲ လိမ္နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔လိမ္ၿပီးေျပာ၊ က်မလိမ္တယ္ဆုိတာကို သူတုိ႔လဲသိပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၃နာရီရွိေနၿပီ။ ေထာင္ဝင္စာပိတ္ၿပီေပါ့။ ၂ နာရီဆုိ ေထာင္ဝင္စာက ပိတ္တာ။ က်မေမးခ်င္တယ္ ေမးလုိ႔ရမလားဆုိၿပီး က်မကို စစ္ေနတဲ့လူကိုေျပာေတာ့ သူက“ေမး..”တ့ဲ။
“က်မအမ်ိဳးသားကို ေထာင္ဝင္စာေတြ႔လုိ႔ရေသးလား..”လုိ႔ေမးေတာ့ သူတုိ႔က လုပ္ေပးပါမယ္ဆုိၿပီးေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဗုိက္ကလဲဆာေနေတာ့ က်မဗိုက္ဆာတဲ႔အေၾကာင္းထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ က်မကိုမုန္႔ေကၽြးပါတယ္။ က်မကို သူတို႔က “မလိမ္ပါနဲ႔ ..မွန္မွန္ေျပာ”ေပါ့။ က်မလဲ ထပ္လိမ္တာဘဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ဆီကို က်မ အင္းစိန္ေထာင္မွာ အဖမ္းခံထားရတယ္ဆိုတဲ့သတင္းက ေရာက္ေနခဲ႔တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေထာင္ဝင္စာအတူတူလာေတြ႔ၾကတဲ့ တျခားႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမိသားစုေတြက ေထာင္ဝင္စာ ေတြ႔ၿပီးအျပန္ အန္တီျခံထဲကိုသြားၿပီး က်မအေျခအေနကို သတင္းေပးလုိက္ၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ညေန၅နာရီခြဲေလာက္မွာ က်မကို သူတုိ႔က ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ခြင္႔ေပးခဲ႔ပါတယ္။ သီးသန္႔ေထာင္ကိုအသြားလမ္းမွာ က်မအမ်ိဳးသားကို ဘာမွမေျပာဘုိ႔ က်မအေျခအေနေတြကို ေသခ်ာမွာတယ္။ က်မက ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ “သူသိေနၿပီီ.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်မကိုဖမ္းထားတာကို ေထာင္ဝင္စာမိသားစုအားလုံးသိတယ္။ သူေမးရင္ေတာ့ ေျဖမယ္။ မေမးရင္ေတာ့ က်မမေျဖဘူး” ဆုိၿပီးေျပာလုိက္တယ္။
ေထာင္၀င္စာေတြ႔ရတဲ့အခါက်ေတာ့ ေထာက္လွန္းေရးေတြက သ႔ူေနာက္မွာေကာ က်မေနာက္မွာေကာ ေစာင္႔ေနၾကတယ္။ ခဏေနေတာ့ ျပန္ရေတာ့မယ္ဆုိၿပီး က်မကိုကားေပၚတင္တယ္။ က်မအမိ်ဳးသားကေတာ့ “အတြင္းေထာင္ဝင္စာ” ေတြ႔ရၿပီ ေပါ့လို႔ ေျပာပါတယ္။ က်မလဲ အတူတူပါဘဲ၊ သူထင္ထားသလုိ ထင္ထားလုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔က က်မကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးခဲ႔ပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကည္႔ေတာ့ ခုႏွစ္နာရီထုိးေတာ့မယ္။ က်မ ကံေကာင္းလုိ႔ ေထာင္မက်ခဲ႔ရပါဘူး၊ ေထာင္က်ရမယ္ ဆုိတဲ့ကံ မပါလာခဲ႔ဘူးေပါ႔..။
က်မအိမ္အထိ သူတုိ႔လုိက္ပို႔ေပးပါတယ္။ သူတုိ႔ျပန္တာနဲ႔ အိမ္ကေန ကားငွားၿပီးက်မတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ဆီကို ေျပးရတာ။ အန္တီ္ျခံေရွ႕မွာ ေစာင္႔ေနတဲ့ ေထာက္လွန္းေရးေတြနဲ႔ အရင္ေတြ႔ၿပီးအန္တီဆီကိုေရာက္ခဲ႔တယ္။ အန္တီနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ျပန္ေရာက္ပါၿပီ ဆုိၿပီးသတင္းပို႔ခဲ့ပါတယ္။
အန္တီျပန္ေျပာလာတဲ႔စကားေလးကုိ ခုထိမွတ္မိေနဆဲပါဘဲ။ “သမီး သတိရွိပါ ေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့လုပ္ပါ။ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔။ လြယ္လြယ္နဲ႔လုပ္ရင္ ကိုယ္ဘဲနစ္နာရမယ္။ က်မကိုဘာေတြေမးလဲ”ဆုိျပီး သူ ျပန္ေမးခဲ႔ပါတယ္။ စကားနည္းနည္းေျပာၿပီး က်မကိုျပန္နားခုိင္းပါတယ္။ က်မလဲ ေသခ်ာျပန္ေျပာျပၿပီး အန္တီကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
က်မလုိဘဲ တခ်ဳိ႕က ေယာက်ၤားသားေတြေထာင္ထဲမွာ။ တခ်ိဳ႕ဆုိရင္ အိမ္ေထာင္ေတာင္မျပဳရေသးဘဲနဲ႔ေတာင္ ခံယူခ်က္နဲ႔ လုပ္ရပ္ကို ေလးစားတန္းဘုိးထားၿပီး ေထာင္ဝင္စာကို ပို႔ေပးခဲ႔တဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ အမ်ားႀကီးပါဘဲ။
ေယာက်ၤားက ေထာင္ထဲမွာေနေနရခ်ိန္မွာ က်မကိုအာရုံစူးစုိက္ေနတဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္ကတမ်ိဳး။ က်မတေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ က်မအမ်ိဳးသားေနေကာင္းလား..?။ က်မဘယ္လုိေနထုိင္ေနသလဲ..?ဆိုၿပီး က်မကို ေမးေဖာ္မရတဲ႔အျပင္ က်မကိုၾကည့္ၿပီး “ရယ္ခ်င္ရယ္ျပန္ၿပီ ငုိရင္ငုိျပန္ၿပီ”ဆုိတဲ႔ ပါတ္ဝန္းက်င္ကတမ်ိဳး…။
လူေတြကအေကာင္းေျပာဘုိ႔ဆုိတာ သိပ္ကိုဝန္ေလးတတ္ၾကတာဆုိတာေတာ့ သိပါတယ္။ မေကာင္းတာကို ေျပာဘုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ လြယ္ကူစြာ ေျပာမယ္ဆုိတာဘဲေနာ္.။ က်မ အမ်ိဳးသားကို က်မ ယေန႔ထိ ေက်းဇူးတင္တာ တစ္ခုရွိပါ တယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားကို သူသိေနလုိ႔ပါဘဲ.။ သူ ေထာင္က်ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မကို ခုနက ေျပာခဲ႔သလုိေပါ့။ က်မက ဘာျဖစ္ေနျပီ...က်မက ဘယ္လုိေနေနတာ ဆုိတာေတြကုိ က်မ အမ်ိဳသားထံကို အေၾကာင္းၾကားတဲ့ လူေတြကလဲ ရွိပါေသးတယ္။ က်မသိပ္ကို အံ႔ၾသမိတယ္။ တကယ္ပါ.။ က်မ အမ်ိုးသားနဲ႔ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ေတာ့ ေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္.။ သူလဲရယ္ က်မလဲရယ္ၾကတာ။ အမ်ိဳးသားကေျပာပါတယ္။ “ဘာမွ ျပန္မတုန္႔ျပန္ပါနဲ႔။ တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ကိုတေယာက္နားလည္ရင္ ယံုၾကည္မႈရွိရင္ ၿပီးတာဘဲ” ဆုိတဲ႔ သူရဲ႕အားေပးတဲ႔စကားကေတာ့ က်မအတြက္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အားတစ္ခုပါဘဲ.....။
လူ႔ေလာကႀကီးရဲ႕ ဘဝဇာတ္ခံုကို(၇)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီး အဲဒီလုိျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကေတာ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြကိုလဲ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေအာင္ ဖတ္တတ္ခဲ့တာ က်မအတြက္ အျမတ္တခုေပါ႔ေလ….။
၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ဘုိ႔ကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရတာ မလြယ္ပါဘူး။ ဟုိဟာေလးေတ႔ြြလဲ သူ႔အတြက္၊ ဒီဟာ ေလးေတ႔႔ြလဲသူ႔အတြက္၊ ကိုယ့္အတြက္ဆုိတာ မရွိခဲ႔ပါဘူး။ ေၾကာ္ေလွာ္ခ်က္ျပဳတ္၊ အိပ္နဲ႔ထုပ္၊ ျပီးရင္ ျခင္းထဲထည့္၊ ေထာင္ကိုေျပး တခါခါလဲ မမွီမွာစုိးၿပီး ေန႔လည္စာထမင္းကို မစားျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။
သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ အဆင္ေျပလားလို႔ေမးလာေတာ့လဲ ေျပပါတယ္ေပါ႔ေလ။ မေျပဘူးေျပာလုိ႔ သူ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ၊ သူ႔စိတ္ ထဲမွာမေကာင္း႐ံုဘဲရွိမယ္။ ၁၅မိနစ္ေလာက္လဲေတြ႔ၿပီးေရာ “အခ်ိန္ျပည္႔ၿပီ”နဲ႔တုိးေတာ့ ျပန္ခဲ႔ရျပန္တာဘဲ၊ ေထာင္က အျပန္လမ္းမွာ ဟုိေတြးဒီေတြးလုပ္ျဖစ္ျပန္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တရက္၊ တလ၊ တႏွစ္ကုန္လြန္ခဲ့ရတာပါ။
ပင္ပန္းလြန္းေတာ့ ညဆုိဘာမွမစဥ္းစားႏုိင္ပါဘူး။ မနက္ေရာက္တဲ့အထိ တေရးဘဲ။ ႏုိးတာနဲ႔ စက္ရုပ္တရုပ္လုိေပါ့။ အလုပ္သြား၊ အလုပ္ျပန္၊ ျမန္မာနုိင္ငံကလုိင္းကားေတြကို တုိးၿပီးစီးရတာလဲ အက်င့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီၾကားထဲ ကားေပၚမွာ မိန္းခေလးငယ္ငယ္ဆုိရင္ အေနာက္ကေန ေစာ္ကားခ်င္တဲ့ ေယာက်ၤားေတြကရွိေသးတယ္။ ကားစီးလုိ႔ ေဆာင္ရတဲ့ သံခၽြန္ကလဲ မပါမေနေပါ့။ ကိုယ့္လုံျခဳံေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ရေသးတယ္။
အလုပ္ေရာက္ရင္လဲ မ်က္နွာကိုအျမဲခ်ိဳေအာင္ထားရေသးတဲ႔ဒုကၡ.. ။ မိန္းမဆုိရင္ အကဲစမ္းမဲ႔ လူေတြက်ေတာ့ ပညာ သုံးရျပန္တယ္ေလ..။ အဲလုိေတြလုပ္ေနၿပီး ကိုယ့္ဘဝကို အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရပါတယ္။
ေနာက္ဆုံး က်မအမေတြကလဲ က်မကိုဝုိင္းကူညီ၊ က်မကလဲ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ၾကိဳးစားျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့
က်မစီပြားေရးကို ကိုယ္ပိုင္ျပန္လုပ္၊ က်မအမ်ိဳးသား ေထာင္ထဲကျပန္လြတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မသူ႕အတြက္ ဘာမွ မ်က္နွာမငယ္ရေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ေနစရာအိမ္၊ သူလုပ္မယ္ဆုိ သူလုပ္ခ်င္တဲ႔အလုပ္အကိုင္၊ သူ႔ကိုမသိတဲ့ လူေတြကႏုိင္ငံျခားက ျပန္လာတယ္ေတာင္ထင္ခဲ႔ပါေသးတယ္။
တကယ္ပါ က်မ ႂကြားမေျပာပါဘူး။
ေယာက်ၤားျပန္လြတ္လာေတာ့ သူက စီးပြားေရးကိုနားမလည္ဘူး။ တႏွစ္နဲ႔တႏွစ္က မတူၾကဘူးမဟုတ္လား။
သူဆုိရင္ ေထာင္ထဲမွာ ရ ႏွစ္ေနၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး နားလည္မလဲေနာ္.။ က်မလုပ္တာေတြကို သူ ေဘးကဝုိင္းကူညီေပးပါတယ္။ သူနဲ႔စီပြားေရးက အဆက္ျပတ္တာၾကာေတာ့ သူမလုပ္တတ္ခဲ႔ပါဘူး။ က်မသြားေလရာကို သူလုိက္တယ္၊
သူလြတ္လာေတာ့ ေခတ္စနစ္ေတြက ေျပာင္းလဲလာၿပီေလ။ သူေဘးကေနဘဲ လုိက္ေနရတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်မလုပ္တာေတြကို သူစိတ္မဝင္စားဘူး။ သူကႏုိင္ငံေရးသမားပီပီ သူလုပ္ခ်င္တာက ႏုိင္ငံေရးေလ…။
က်မလဲ ေလာဘကရွိေတာ့ အလုပ္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ ကိုယ္လုပ္သေလာက္ လုပ္လုိ႔ရေနေတာ့ ကိုယ္သိေနတာေပါ့။ မိန္းမေတြ အလုပ္ကိုေလာဘႀကီးတာကို က်မကေတာ့ လက္ေတြ႔ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးေတြ ဘယ္ေလာက္ ရွာေဖြႏုိင္ေပမဲ႔ ကိုယ္အရည္အခ်င္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေပမဲ႔…။
တခါတခါေတာ့လဲ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင္႔သံ ဆုိတာေတာ့ ရွိတာပါဘဲ…………။
တခါတခါလဲ ကိုယ္ကမိန္းမတေယာက္ေလ၊ ဘယ္ေလာက္ဘဲခံႏုိင္ပါေစ……….။
တခါတခါေတာ့ က်မေမာပန္းမိတာကို ေျပာျပခ်င္တာပါဘဲ…….…။
မိန္းမဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ဘယ္လုိျဖတ္သန္းလုပ္ကိုင္ရပါေစ...........။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႔ရဲ႕မခံခ်င္စိတ္ကိုဘဲ က်မ အျမဲတမ္းနွလုံးသြင္းထားလုိ႔ အရာအားလုံးကိုျဖတ္သန္းႏုိင္ပါတယ္…….။
ဒါေပမဲ႔ စိတ္အားငယ္တယ္ဆုိတာ လုံးဝမရွိတာကေတာ့ အေသခ်ာဆုံး အေျဖပါဘဲ။
က်မဘဝမွာခုေတာ့……မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ရင္ဖြင္သံေပါ႔ ……။
ဒီလုိမ်ိဳးေတြ ျဖတ္သန္းလာတဲ႔မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင္သံဆုိတာ ဒါပါလားလုိ႔ေတြးရင္းနဲ႔………။
က်မ ရဲ႔ (၃၈)နွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔မွာ က်မ ျဖတ္သန္း ခဲ႔ရေသာ ဘဝပုံရိပ္ တခ်ိဳ႔ကို အမွတ္တရ
ေရးသားလုိက္ပါတယ္..။
ျမတ္ေလးငုံ
