မေသေဆးစားၾကသူမ်ား
ကြ်ႏု္ပ္ အားငယ္သည္။
ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေလာကတြင္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အသိမ္ငယ္ဆံုး . . . အေသးမႊားဆံုး . . . အင္အားအေသးဆံုးျဖစ္ေတာ့သည္။
ကြ်ႏ္ုပ္ကို ခ်စ္စႏိုး “ကီးကီး” လို႔ေခၚၾကသည္။
ကြ်ႏ္ုပ္၏ဖခင္ႏွင့္ ဘၾကီးမ်ား၊ ဦးေလးမ်ား၊ အစ္ကိုၾကီးမ်ား၏ နာမည္မ်ားကေတာ့ ဖခင္ၾကီး၊ ဦးဇူး၊ အစ္ကိုၾကီး ကိုတာ၊ ဦးေလး ဦးကေရာင္း၊ ဘၾကီးကြန္း တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔ . . . သူတို႔သည္ အလုပ္အင္မတန္ လုပ္ၾကသည္။ မနားမေန၊ မေမာမပန္း တာဝန္ေက်ၾကသည္။
ကြ်ႏ္ုပ္၏ဆရာသည္လည္း ကြ်ႏုပ္ႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ် ေရစက္ေခၚမည္လား၊ ပ႒ာန္းဆက္ေခၚမည္လားပဲ။ ဆရာသည္လည္း ဆရာ၏ေလာက ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္ကဲ့သို႔ ခံစားခဲ့ရဖူးသည္။ ဆရာ၏မိတ္ေဆြမ်ားက ၾကီးက်ယ္စြာလွဴၾက၊ တန္းၾကေသာအခါ ဆရာသည္ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္၊ ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ သိမ္ငယ္စြာ၊ အားငယ္စြာ၊ အားက်စြာ ခံစားရစျမဲပင္။
သို႔ေသာ္ ဆရာသည္ စိတ္မပ်က္စြာ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္အားရင္းျပီး ကုသိုလ္ယူစျမဲ။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း ဆရာ့ကို အားက်သည္။ သို႔ေပမဲ့ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေသးငယ္လွေသာ ခႏၶာႏွင့္ ဝန္ေဆာင္မႈကို ေပးရမည့္တာဝန္သည္ မမွ်။ ကြ်ႏ္ုပ္ထမ္းေဆာင္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္။
ဘာေၾကာင့္မ်ား ကြ်ႏ္ုပ္၏ဆရာသည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား သည္ေလာက၊ သည္ပတ္ဝန္းက်င္၊ သည္အသိုင္းအဝိုင္း၊ သည္အဖြဲ႔အစည္းသို႔ ဇြတ္သြင္းယူခဲ့သနည္း။
ကြ်ႏ္ုပ္ အေျဖရွာမရ . . .
ကြ်ႏ္ုပ္ အားငယ္ရ . . .
ကြ်ႏ္ုပ္ စိတ္ပ်က္ရ . . .
ကြ်ႏ္ုပ္ စိတ္ဓာတ္က်ရ . . .
ရွိေစေတာ့ . . .
ကြ်ႏ္ုပ္ ေစာင့္ၾကည့္မည္။
ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဤေလာက၊ ဤအသိုင္းအဝိုင္း၊ ဤပတ္ဝန္းက်င္သို႔ ေရာက္လာျပီး ဤေလာက အသိုင္းအဝိုင္း ပတ္ဝန္းက်င္၏ ေက်းဇူးကို မဆပ္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္အေဝးတစ္ေနရာသို႔ ထြက္သြားမည္ဟု သႏၷိ႒ာန္ ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ ရိုးသားသည္၊ ၾကိဳးစားသည္၊ ေျဖာင့္မတ္သည္၊ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ လိပ္ျပာသန္႔ၾကသည္။
ဖခင္ၾကီး၊ ဘၾကီး၊ ဦးေလး၊ အစ္ကိုၾကီးတို႔သည္ သူတို႔တာဝန္ သူတို႔ေက်ၾကသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် ဂုဏ္သိကၡာ မညိဳးႏြမ္းေစရ။ မည္သူ႔ကိုမွ် မေစာ္ကား၊ မေမာက္မာၾက။ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္က ရိုးသားၾကိဳးစားစြာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ တစ္ဖက္မွ ျပႆနာရွာျခင္းမ်ား ၾကံဳေတြ႔ရတတ္သည္။ တစ္ဖက္မွ ရမ္းကားမႈ၊ ေစာ္ကားမႈမ်ားကို ၾကံဳေတြ႔ရတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ သည္းခံျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္မႈမဟုတ္ပါလား။
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ တိုက္ခိုက္မႈ ၾကံဳရေသာ္
ရဲရဲသည္းခံ . . .
ရဲရဲရိုးသား . . .
ရဲရဲေျဖာင့္မတ္မႈကို ခိ်ဳးဖ်က္၍ မည္သို႔မွ် မတုန္႔ျပန္ၾက၍ ႏွလံုးသားအမာရြတ္ႏွင့္ လူတစ္စုဟု ေခၚႏိုင္ပါသည္။ ဒဏ္ရာအနာတရာ ရလာေသာ္ . . . ကြ်ႏ္ုပ္ဆရာ၏ အသိုင္းအဝိုင္းက ကုသေပးသည္။ ဘၾကီးကြန္း ဟိုတစ္ေလာက လူၾကီးေရာဂါျဖစ္သည္။ ဇရာေထာင္းလာ၍ ေဝဒနာခံစားလာရသည္။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္၏ဆရာအဖြဲ႔က အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ကုသေပးသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွ ေဆးဝါးမ်ားမွာ၍ ကုသေပးသည္။ ဘၾကီးက်န္းမာသန္စြမ္းလာသည္။ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့သည္။
ကြ်ႏ္ုပ္၏ဖခင္ ဦးဇူးသည္လည္း ထိုနည္းတူ ရိုးသားၾကိဳးစားစြာ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနစဥ္ တစ္ဖက္မွ ရမ္းကားမူးရစ္ကာ ထိုးၾကိတ္မႈကို ခံခဲ့ရ၍ ဒဏ္ရာရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ဆရာအဖြဲ႔သားမ်ားက ကုသေပးျခင္းေၾကာင့္ ေရာဂါဒဏ္မ်ား ေပ်ာက္ကင္းျပီး လုပ္ငန္းခြင္ဆင္းႏိုင္ျပီျဖစ္သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ဆရာအဖြဲ႔အား ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အတြက္ “မေသေဆးေဖာ္သူမ်ား” ဟုပင္ တင္စားခ်င္သည္။
ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္ဆရာ၏ ေလာကၾကီးထဲ စုန္းစုန္းဝင္ေရာက္လာရျပီး မၾကာခင္ ကြ်ႏ္ုပ္အတြက္ ကြ်ႏ္ုပ္ဆရာသည္ ဝတ္စံုတစ္စံု ဆင္ယင္ေပးသည္။ ဘာဝတ္စံုၾကီးပါလိမ့္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္ေတြးမိသည္။ ဟုတ္တယ္ေလ . . . အေဖတို႔၊ ဦးေလးတို႔၊ အစ္ကိုတို႔က်ေတာ့ ဝတ္စံုက တည္တည္တ့ံတံ့ က်က္သေရရွိလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ ကြ်ႏ္ုပ္ဘၾကီးက်ေတာ့ လူၾကီးမို႔လားမသိပါဘူး။ ေရႊေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္ ခံ့ညားလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း . . . ။ ကြ်ႏ္ုပ္က်ေတာ့ အူေၾကာင္က်ား . . . ပန္းပြင့္ေတြ၊ Smile မ်က္ႏွာေတြ၊ ျငိမ္းခ်မ္ေရး Peace ပံုေတြ၊ လိပ္ျပာပံုေတြနဲ႔ ကေလးကလား၊ စိတ္ပ်က္မိတယ္ဗ်ာ . . . ။ ဆရာဘာေတြမ်ား ေလွ်ာက္လုပ္ေနပါလိမ့္။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဆရာ၏ ေလာကပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ လူပိုမျဖစ္ခ်င္၊ ဆန္ကုန္ေျမေလးမျဖစ္ခ်င္။ အဓိပၸာယ္ရွိခ်င္သည္။ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္သည္။ ေပးဆပ္ခ်င္သည္။ တာဝန္ေက်ခ်င္သည္။ ေဟးလားဝါးလားနဲ႔ ေယာင္ဝါးဝါး မျဖစ္ခ်င္။ ဆရာရဲ႔လုပ္ရပ္ေတြ ေယာင္ဝါးဝါး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတြ ျဖစ္ေနျပီလားဟု ေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အျပစ္တင္ေတြးေတာမႈ ေစာသြားသည္။ ဆႏၵေစာသြားသည္။
အဲဒီ့ေန႔က ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔။ မဂၤလာရွိတဲ့ေန႔၊ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ေန႔၊ တာဝန္ေက်တဲ့ေန႔၊ ပီတိအျဖစ္ဆံုးေန႔၊ ပီတိစားရတဲ့ေန႔ . . . ။
ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေလာကတြင္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အသိမ္ငယ္ဆံုး . . . အေသးမႊားဆံုး . . . အင္အားအေသးဆံုးျဖစ္ေတာ့သည္။
ကြ်ႏ္ုပ္ကို ခ်စ္စႏိုး “ကီးကီး” လို႔ေခၚၾကသည္။
ကြ်ႏ္ုပ္၏ဖခင္ႏွင့္ ဘၾကီးမ်ား၊ ဦးေလးမ်ား၊ အစ္ကိုၾကီးမ်ား၏ နာမည္မ်ားကေတာ့ ဖခင္ၾကီး၊ ဦးဇူး၊ အစ္ကိုၾကီး ကိုတာ၊ ဦးေလး ဦးကေရာင္း၊ ဘၾကီးကြန္း တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔ . . . သူတို႔သည္ အလုပ္အင္မတန္ လုပ္ၾကသည္။ မနားမေန၊ မေမာမပန္း တာဝန္ေက်ၾကသည္။
ကြ်ႏ္ုပ္၏ဆရာသည္လည္း ကြ်ႏုပ္ႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ် ေရစက္ေခၚမည္လား၊ ပ႒ာန္းဆက္ေခၚမည္လားပဲ။ ဆရာသည္လည္း ဆရာ၏ေလာက ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္ကဲ့သို႔ ခံစားခဲ့ရဖူးသည္။ ဆရာ၏မိတ္ေဆြမ်ားက ၾကီးက်ယ္စြာလွဴၾက၊ တန္းၾကေသာအခါ ဆရာသည္ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္၊ ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ သိမ္ငယ္စြာ၊ အားငယ္စြာ၊ အားက်စြာ ခံစားရစျမဲပင္။
သို႔ေသာ္ ဆရာသည္ စိတ္မပ်က္စြာ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္အားရင္းျပီး ကုသိုလ္ယူစျမဲ။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း ဆရာ့ကို အားက်သည္။ သို႔ေပမဲ့ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေသးငယ္လွေသာ ခႏၶာႏွင့္ ဝန္ေဆာင္မႈကို ေပးရမည့္တာဝန္သည္ မမွ်။ ကြ်ႏ္ုပ္ထမ္းေဆာင္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္။
ဘာေၾကာင့္မ်ား ကြ်ႏ္ုပ္၏ဆရာသည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား သည္ေလာက၊ သည္ပတ္ဝန္းက်င္၊ သည္အသိုင္းအဝိုင္း၊ သည္အဖြဲ႔အစည္းသို႔ ဇြတ္သြင္းယူခဲ့သနည္း။
ကြ်ႏ္ုပ္ အေျဖရွာမရ . . .
ကြ်ႏ္ုပ္ အားငယ္ရ . . .
ကြ်ႏ္ုပ္ စိတ္ပ်က္ရ . . .
ကြ်ႏ္ုပ္ စိတ္ဓာတ္က်ရ . . .
ရွိေစေတာ့ . . .
ကြ်ႏ္ုပ္ ေစာင့္ၾကည့္မည္။
ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဤေလာက၊ ဤအသိုင္းအဝိုင္း၊ ဤပတ္ဝန္းက်င္သို႔ ေရာက္လာျပီး ဤေလာက အသိုင္းအဝိုင္း ပတ္ဝန္းက်င္၏ ေက်းဇူးကို မဆပ္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္အေဝးတစ္ေနရာသို႔ ထြက္သြားမည္ဟု သႏၷိ႒ာန္ ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ ရိုးသားသည္၊ ၾကိဳးစားသည္၊ ေျဖာင့္မတ္သည္၊ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ လိပ္ျပာသန္႔ၾကသည္။
ဖခင္ၾကီး၊ ဘၾကီး၊ ဦးေလး၊ အစ္ကိုၾကီးတို႔သည္ သူတို႔တာဝန္ သူတို႔ေက်ၾကသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် ဂုဏ္သိကၡာ မညိဳးႏြမ္းေစရ။ မည္သူ႔ကိုမွ် မေစာ္ကား၊ မေမာက္မာၾက။ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္က ရိုးသားၾကိဳးစားစြာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ တစ္ဖက္မွ ျပႆနာရွာျခင္းမ်ား ၾကံဳေတြ႔ရတတ္သည္။ တစ္ဖက္မွ ရမ္းကားမႈ၊ ေစာ္ကားမႈမ်ားကို ၾကံဳေတြ႔ရတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ သည္းခံျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္မႈမဟုတ္ပါလား။
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ တိုက္ခိုက္မႈ ၾကံဳရေသာ္
ရဲရဲသည္းခံ . . .
ရဲရဲရိုးသား . . .
ရဲရဲေျဖာင့္မတ္မႈကို ခိ်ဳးဖ်က္၍ မည္သို႔မွ် မတုန္႔ျပန္ၾက၍ ႏွလံုးသားအမာရြတ္ႏွင့္ လူတစ္စုဟု ေခၚႏိုင္ပါသည္။ ဒဏ္ရာအနာတရာ ရလာေသာ္ . . . ကြ်ႏ္ုပ္ဆရာ၏ အသိုင္းအဝိုင္းက ကုသေပးသည္။ ဘၾကီးကြန္း ဟိုတစ္ေလာက လူၾကီးေရာဂါျဖစ္သည္။ ဇရာေထာင္းလာ၍ ေဝဒနာခံစားလာရသည္။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္၏ဆရာအဖြဲ႔က အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ကုသေပးသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွ ေဆးဝါးမ်ားမွာ၍ ကုသေပးသည္။ ဘၾကီးက်န္းမာသန္စြမ္းလာသည္။
ကြ်ႏ္ုပ္၏ဖခင္ ဦးဇူးသည္လည္း ထိုနည္းတူ ရိုးသားၾကိဳးစားစြာ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနစဥ္ တစ္ဖက္မွ ရမ္းကားမူးရစ္ကာ ထိုးၾကိတ္မႈကို ခံခဲ့ရ၍ ဒဏ္ရာရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ဆရာအဖြဲ႔သားမ်ားက ကုသေပးျခင္းေၾကာင့္ ေရာဂါဒဏ္မ်ား ေပ်ာက္ကင္းျပီး လုပ္ငန္းခြင္ဆင္းႏိုင္ျပီျဖ
ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္ဆရာ၏ ေလာကၾကီးထဲ စုန္းစုန္းဝင္ေရာက္လာရျပီး မၾကာခင္ ကြ်ႏ္ုပ္အတြက္ ကြ်ႏ္ုပ္ဆရာသည္ ဝတ္စံုတစ္စံု ဆင္ယင္ေပးသည္။ ဘာဝတ္စံုၾကီးပါလိမ့္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္ေတြးမိသည္။ ဟုတ္တယ္ေလ . . . အေဖတို႔၊ ဦးေလးတို႔၊ အစ္ကိုတို႔က်ေတာ့ ဝတ္စံုက တည္တည္တ့ံတံ့ က်က္သေရရွိလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင
အဲဒီ့ေန႔က ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔။ မဂၤလာရွိတဲ့ေန႔၊ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ေန႔၊ တာဝန္ေက်တဲ့ေန႔၊ ပီတိအျဖစ္ဆံုးေန႔၊ ပီတိစားရတဲ့ေန႔ . . . ။
အဲဒီ့ေန႔ . . . တစ္သက္ေမ့မရတဲ့ေန႔မွာ ကြ်ႏ္ုပ္ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔အ
“မေသေဆးစားသူမ်ား ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္”
အမည္ - ဆူဇူကီး (SUZUKI)
မွတ္ပံုတင္အမွတ္ - ၁ဂ/၉၄၆၇
တာဝန္ - အျပစ္မဲ့၍ အကုသိုလ္ကင္းရွင္းစြာျဖင့္ ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားရေသာ ကေလးသူငယ္မ်ား၏ ရုပ္ကလာပ္ကို အခမဲ့ကုသိုလ္ျဖစ္ သယ္ေဆာင္ပို႔ေပးရန္။
ရာထူး - ကေလးနိဗၺာန္ယာဥ္။
လိပ္စာ - နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)။
ဆက္သြယ္ရန္ဖုန္း - ၅၈၀၁၃၃၊ ၅၈၁၃၆၃၊ ၇၀၄၇၈၄၊ ၇၀၉၂၇၇၊ ၇၂၈၀၈၉
ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဖခင္ၾကီး ဦးဇူး (ခ) အစ္စ္ဇူးဇူး (ISUZU)၊ ဘၾကီး ဦးကြန္း (ခ) လင္ကြန္း (LINCON)၊ ဦးေလး ဦးကေရာင္း (ခ) တိုယိုတာကေရာင္း (TOYOTA CROWN)၊ အစ္ကိုၾကီး ကိုတာ (ခ) တိုယိုတာဟိုင္းလတ္ (TOYOTA HILUX) တို႔၏ ေျခရာကို ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ရင္း ပန္းတိုင္အထိေရာက္ေအာင္၊ ဇြဲ၊ လံု႔လ၊ ဝီရိယ၊ စိတ္ဓာတ္ခုိင္ခ့ံစြာျဖင့္ လိပ္ျပာသန္႔စြာ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာျဖင့္ ဆက္လက္၍ ေက်းဇူးဆပ္မည့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ဘဝသည္ကား “မေသေဆးစားၾကသူမ်ား” ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
အားလံုးကို ေလးစားဦးညြတ္လ်က္
ကီးကီး (ခ) ဆူဇူကီး (SUZUKI)
ေက်ာ္သူ
ကီးကီး (ခ) ဆူဇူကီး (SUZUKI)
ေက်ာ္သူ
စာႂကြင္း ။ ။ ဤေဆာင္းပါး ျပီးသြားခ်ိန္... ကြၽႏု္ပ္ကီးကီးသည္ လူသားအၾကိဳးျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ေဆာင္ေနဆဲ ... မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အခ်ိန္၊ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ေန႕ရက္တစ္ရက္
ဖိုးဖိုး ခ်က္သည္ ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းမွ အသက္မေသပဲ မိသားစုႏွင့္ကြဲကြာခဲ့ရာမွ ယခုလို ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ ခြင့္ရခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဖိုးဖိုးခ်က္သည္ စစ္၏အနိဌာ႐ံုမ်ားကို ၾကံုေတြ႕ခဲ့ရသူပီပီ ႏြမ္းလ်လ်က္ရွိေနသည္။ သို႕ေသာ္ အသက္အရြယ္ ၾကီးျမင့္ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုကြၽႏု္ပ္တို႕ႏွင့္အတူ လက္တြဲမျဖဳတ္ လူသားအက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ရန္ ကြၽႏု္ပ္ထံ ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႕၏ အဖိုးထံမွ အေတြ႕အၾကံုမ်ား၊ ဗဟုသုတမ်ား၊ ရာဇဝင္ သမိုင္းေၾကာင္းမ်ား ဂဃနဏ သိရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
ကြၽႏု္ပ္အဖိုး၏အမည္ရင္း - ခ်က္ပလက္
မွတ္ပံုတင္အမွတ္ - စ/၃၃၀၀
တာဝန္ - နာေရးလမ္းေၾကာင္းပို႕ရာတြင္
ရာထူး - အသုဘပို႕ေဆာင္ယာဥ္။
လိပ္စာ - နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)။ အမွတ္ (၁၃-က)၊ ဗိုလ္မႉး ဗထူးလမ္း၊ (၄၂)ရပ္ကြက္၊ေျမာက္ဒဂံုျမိဳ
ဖိုးဖိုး ခ်က္ကို ကြၽႏု္ပ္ထံလာေရာက္ ပို႕ေဆာင္ၾကေသာ ဦးဟုန္းတန္+ေဒၚခင္ျမင့္ရီမ
ကီးကီး (ခ) ဆူဇူကီး (SUZUKI)
ေက်ာ္သူ
ေက်ာ္သူ
