အ ျမင္
`ေလစိမ္းေတြ တိုက္ေနျပီ အိမ္ထဲ၀င္ေတာ့` ဆိုတဲ့ အသံတခုရဲ႕ အဆံုးမွာ အိမ္ထဲေျပး၀င္သြားတဲ့ သံုးႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္ရဲ႕`ေလ`ဆိုတာကို ျမင္တဲ့အျမင္။
`သမီးေလးအတြက္ ေလပူေဖာင္း`ဆိုတဲ့ အသံတခုရဲ႕ အဆံုးမွာ လက္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ ေလပူေဖာင္းေလး နိမ့္တုံျမင့္တံု ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္ျပီးေပ်ာ္ေနတဲ့ ငါးႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္ရဲ႕ `ေလ`ဆိုတာကို ျမင္တဲ့အျမင္။
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက ေလထုသိပ္သည္းဆနဲ႕ ေလဖိအားဆိုင္ရာ ေဖာ္ျမဴလာေတြကို လိုက္လံမွတ္သားေနတဲ့ အသက္ဆယ့္ေလးႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသူတေယာက္ရဲ႕ `ေလ`ဆိုတာကို ျမင္တဲ့အျမင္။
ေလထုစြမ္းအင္ ထုတ္လုပ္ေရး စီမံကိန္းလုပ္ငန္းခြင္ထဲက wind turbine ေတြအနီးမွာ ရပ္ေနတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာတေယာက္ရဲ႕ `ေလ`ဆိုတာကို ျမင္တဲ့အျမင္။
ေလထုစြမ္းအင္နဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ ေဘာဂေဗဒ ေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္ေတြကို တကၠသိုလ္ရံုးခန္းထဲမွာ ငုတ္တုပ္ထိုင္လုပ္ေနတဲ့ ပညာရွင္တေယာက္ရဲ႕ `ေလ`ဆိုတာကို ျမင္တဲ့အျမင္။
အႏုျမဴစြမ္းအင္နဲ႕ ေလထုစြမ္းအင္ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒပရိုပိုဆာေတြကိုင္ရင္း ျပင္းခုန္ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ ပါလီမန္ထဲက အမတ္မင္းေတြရဲ႕ `ေလ`ဆိုတာကို ျမင္တဲ့အျမင္။
`ပူလိုက္တာကြာ ေလေအးေအးေလးတိုက္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ`ဆိုတဲ့ အပူပိုင္းေဒသက လူတေယာက္ရဲ႕ `ေလ`ဆိုတာကို ျမင္တဲ့အျမင္။
`ေလေတြကလဲ တိုက္လိုက္တာဟယ္။ သစ္ပင္ေတြလဲရင္ေတာ့ ဒုကၡပါပဲ`ဆိုတဲ့ ေလတိုက္ႏွဳန္းျမင့္မားရာ ေဒသက လူတေယာက္ရဲ႕ `ေလ`ဆိုတာကို ျမင္တဲ့အျမင္။
ေလေပါက္မပါတဲ့ အလံုပိတ္ကားထဲမွာ ပိတ္မိေနတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ `ေလ`ဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တမွဳ။
ေလမုန္တိုင္းဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံေနရတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ `ေလ`တိုက္ႏွဳန္းေတြ ေလ်ာ့နည္းေစလိုမွဳ။
တကယ္ေတာ့ လူတိုင္း၊ လူတိုင္းမွာ အသက္အရြယ္အရ၊ ပညာအရည္အခ်င္းအရ၊ အေတြးအေခၚ အဆင့္အတန္းအရ၊ ရွဳျမင္တဲ့ ရွဳေထာင့္မ်ိဳးစံုအရ မတူညီတဲ့ အျမင္ေတြ ဆိုတာ ရွိၾကစျမဲပါ။
ေလာကၾကီးဆိုတာ မတူညီတဲ့အျမင္၊ မတူညီတဲ့ အေတြးအေခၚ၊ မတူညီတဲ့ လိုအင္ဆႏၵ၊ မတူညီတဲ့ အသက္အရြယ္၊ မတူညီတဲ့ ပညာအဆင့္အတန္း၊ မတူညီတဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း အစရွိတဲ့ မတူညီကြဲျပားမွဳေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ထားတာပါ။
ဒီလို ကြဲျပားမွဳေတြအၾကားမွာ `ငါနဲ႕မတူ၊ ငါ့ရန္သူ`ဆိုတဲ့ စကားပံုကို လက္စြဲျပီး ကိုယ္ေတြးသလို မေတြးရင္ ေတြ႕သမွ်လူနဲ႕ျငင္းခုန္၊ ကိုယ့္အျမင္နဲ႕ ထပ္တူမက်သူေတြကို စြပ္စြဲရန္ေတြ႕၊ တဘက္လူေတြရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို အပုပ္ခ်ရင္း ေ၀ေလေလနဲ႕ အခ်ိန္မျဖဳန္းသင့္ၾကပါ။ ဆိုလိုရင္းနဲ႕ စိတ္ထားအရင္းခံကို မျမင္ပဲ ငါေထာက္ခံတဲ့ ကိစၥကို သူမေထာက္ခံတာနဲ႕၊ ငါမေထာက္ခံတဲ့ ကိစၥကို သူေထာက္ခံတာနဲ႕ ပုဂိၢဳလ္ေရးအရ ဆဲဆို စြပ္စြဲပုတ္ခတ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ရွင္သန္ရပ္တည္မွဳမွာ အဓိကက်တဲ့ `မတူညီမွဳေတြအၾကားမွာ အတူတကြ ယွဥ္တြဲေနထိုင္မွဳ` ကို ထိခိုက္ေစပါတယ္။
လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုရဲ႕ ျမင့္မားတိုးတက္မွဳကို ေႏွာင့္ေႏွးထိခိုက္ေစတဲ့ ေနာက္ထပ္ အေတြးအေခၚတခုကေတာ့ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနသူမ်ားရဲ႕ သေဘာတရားေရးရာ ေလ့လာသူမ်ားကို အဆိုးျမင္အေတြးအေခၚပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သေဘာတရားေတြ၊ သီအိုရီေတြဆိုတာကလဲ ေလ့လာသူေတြက ထင္ရာျမင္ရာ ေတြးျပီး ေရးခ်င္ရာ ေရးေနၾကတာ မဟုတ္ပါ။ ေလ့လာသုေတသနျပဳျပီးမွ ေရးသားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာမွ အေတြးအေခၚအရ၊ အျမင္အရ၊ ေျပာင္းလဲမွဳအေျခအေနေတြအရ မတူညီတဲ့ ရွဳေထာင့္ေတြေပၚ မူတည္ျပီး ေဖာက္ထြက္ေတြးေတာရင္း သေဘာတရားအသစ္ေတြပါ ထပ္မံ ေပါက္ဖြားလာတာေတြလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ ကမၻာ့သမိုင္းသစ္ကို ေသြးနဲ႕ ေရးထားခဲ့တဲ့ အရင္းရွင္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးရဲ႕ အျမဳေတဟာ လန္ဒန္မွာ စာေတြထိုင္ဖတ္၊ ထိုင္ေရးေနခဲ့တဲ့ Karl Marx ရဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ေၾကညာစာတမ္းနဲ႕ အရင္းက်မ္းေၾကာင့္လို႕ ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒီလိုပါပဲ။ လီနင္ဆိုတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ ရွိရံုနဲ႕လဲ ေတာ္လွန္ေရး ၾကီးဟာ ျပီးျပည့္စံုခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူထုရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ႏွိဳးဆြေပးႏိုင္မယ့္ စာေရးဆရာ ေဂၚကီကလဲ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ တာ၀န္ေက်ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ Karl Marx တို႕၊ ေဂၚကီတို႕ကလဲ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေနရာကို မေတာင္းဆိုခဲ့သလို လီနင္ကလဲ မဆီမဆိုင္ Karl Marx ကို လက္ေတြ႕မပါတဲ့ သေဘာတရားေရးသမားၾကီးလို႕ ေျပာေနခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သေဘာတရားထဲက သူလိုအပ္မယ္ထင္တဲ့ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို သူ႕ဘာသာသူ ေရြးခ်ယ္ထုတ္ႏွဳတ္ျပီး ခ်မွတ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာ ကိုယ္လုပ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သေဘာတရားမပါတဲ့ လက္ေတြ႕နဲ႕ လက္ေတြ႕မပါတဲ့ သေဘာတရားႏွစ္မ်ိဳးစလံုးဟာ ေအာင္ပြဲနဲ႕ လြဲတတ္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ သေဘာတရားနဲ႕ လက္ေတြ႕ကို စနစ္တက် ေပါင္းစပ္ဖို႕ လိုအပ္လွပါတယ္။ ဒီေနရာမွာလဲ သေဘာတရားတိုင္းဟာ လက္ေတြ႕နဲ႕ နီးစပ္ခ်င္မွ နီးစပ္မွာပါ။ အခ်ိန္ကာလ၊ ေနရာေဒသနဲ႕ မကိုက္ညီတာေတြလဲ ရွိတတ္စျမဲပါ။ လက္ေတြ႕နဲ႕ ကိုက္ညီမယ့္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ ထုတ္ႏွုတ္ အသံုးျပဳတတ္ဖို႕က လက္ေတြ႕သမားဆိုသူမ်ားအတြက္ အလြန္ အေရးၾကီးပါတယ္။
ဒီလိုမဟုတ္ပဲ စာေတြ႕၊ လက္ေတြ႕ဆိုျပီး ခြဲျခားဆက္ဆံေနၾကလို႕ကေတာ့ အခ်င္းခ်င္း အျငင္းပြားရင္း တစ္နဲ႕ တစ္ေပါင္းျပီး ႏွစ္ျဖစ္ရမယ့္အစား တစ္နဲ႕ တစ္ ဆန္႕က်င္ဘက္ေတြ႕႔ျပီး သုညျဖစ္သြားတာပဲ အဖတ္တင္က်န္ရစ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မတူညီကြဲျပားတဲ့ အျမင္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြကို တခုတည္းျဖစ္ေအာင္ အတင္းအၾကပ္ လိုက္လံစည္းရံုးတာ၊ အုပ္စုဖြဲ႕ျပီး သင္းကြဲကို လိုက္လံတိုက္ခိုက္တာေတြဟာ အရည္မရ၊ အဖတ္မရ အလုပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မတူညီမွဳထဲကေန ဘံုအက်ိဳးစီးပြားကို ရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အေပးအယူျပဳ ညွိႏွိဳင္းျခင္း၊ ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္ေက်ျပြန္ျခင္း တို႕နဲ႕သာ တိုးတက္တဲ့ လူ႕ေဘာင္သစ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
ခင္မမမ်ိဳး (၁၊ ၆၊ ၂၀၁၀)
