ျမန္မာသေဘၤာသား ၁၁ ဦးအပါအ၀င္ သေဘၤာသား ၂၁ ဦးပါ၀င္ေသာ M.V SAMHO JEWELRY သည္ အာရပ္ေစာ္ဘြားမ်ားႏိုင္ငံမွ သီရိလကၤာႏိုင္ငံသို႔ ဦးတည္ထြက္ခြာလာစဥ္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၅ ရက္ ေန႔က ဆိုမာလီပင္လယ္ဓားျပမ်ား၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံခဲ႕ရသည္။ ယင္းသို႔ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ ေတာင္ကိုရီးယားေရတပ္ကြန္မန္ဒိုမ်ားမွ ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ဆိုမာလီ ပင္လယ္ဓားျပမ်ားလက္တြင္ ေျခာက္ရက္ခန္႔သာ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး သေဘၤာသား ၂၁ ဦးစလံုးမွာ အသက္အႏၱရာယ္ ထိခိုက္မႈ တစ္စံုတစ္ရာမရွိဘဲ ပင္လယ္ဓားျပမ်ားလက္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည္။ အဆိုပါ ျမန္မာသေဘၤာသားမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဆိုမာလီပင္လယ္ဓားျပမ်ား သေဘၤာအား စတင္ဖမ္းဆီးခဲ့ပံု၊ လြတ္ေျမာက္ခဲ့စဥ္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား M.V SAMHO JEWELRY သေဘၤာမွ ျမန္မာသေဘၤာသားတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ကိုထြန္းလင္းက ယခုလိုျပန္လည္ေျပာျပခဲ့ပါသည္။
ဆိုမာလီေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးျခင္းအစ
ဇန္န၀ါရီလ၁၅ ရက္ေန႔နံနက္ ၇ နာရီ ၄၅ ေလာက္မွာအခ်က္ေပး ေခါင္းေလာင္း ျမည္လာပါတယ္။ ပထမေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က မီးေလာင္ တယ္ မွတ္ေနတာ။ ေနာက္မွ ဆိုမာ လီဓားျပေတြ တက္လာမွန္းသိတာ။ အဲဒီေနရာက ဆိုမာလီပင္လယ္ဓား ျပေတြရွိတတ္တဲ့ေနရာ မဟုတ္ေတာ့ Chief Officer တစ္ေယာက္ပဲ ပံုမွန္ ဂ်ဴတီယူထားပါတယ္။ ဆိုမာလီ ေရပိုက္နက္ကို ျဖတ္တုန္းက သံုး ေယာက္အထိ ဂ်ဴတီယူရပါတယ္။ ကံဆိုးတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမယ္ ထင္ တယ္။ ဂ်ဴတီက်တဲ့အရာရွိက ပင္လယ္ဓားျပေတြ သေဘၤာေပၚ တက္ လာမွပဲသိပါတယ္။ ပင္လယ္ဓားျပ ေတြရဲ႕ စပိဘုတ္လာေနတာကို မိနစ္ ၃၀ ေလာက္သာ ႀကိဳတင္သိခဲ့မယ္ဆိုရင္ အစစႀကိဳတင္ျပင္ဆင္လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ကမ္းေျခေစာင့္တပ္ဖဲြ႔ ကို ႀကိဳတင္အသိေပးႏိုင္မွာပါ။ သိသိခ်င္းပဲ ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ပင္လယ္ဓားျပနဲ႔ ၾကံဳခဲ့ရင္ ၀င္ေနရမယ့္အခန္း (Rope Store) ထဲကို ၀င္ပုန္းခဲ့ရတယ္။ သေဘၤာေပၚမွာပါတဲ့ သေဘၤာသား အကုန္လံုးေပါ့။ အဲဒီအခန္းထဲက ေနပဲ စကားေျပာစက္နဲ႔ ကမ္းေျခေစာင့္တပ္ဖဲြ႕ကို အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆက္သြယ္လို႔ မရခဲ့ဘူး။
ဆိုမာလီေတြရဲ႕လက္ထဲမွာ
ပင္လယ္ဓားျပေတြက သေဘၤာေပၚကို တက္လာၿပီးတာနဲ႔ သေဘၤာ အင္ဂ်င္စက္ကို ရပ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခန္းေတြထဲကို ၀င္ၿပီး သူတို႔ယူခ်င္တာေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ရွာၿပီး ယူပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပုန္းေနတာ သံုးနာရီေလာက္ထိ ၾကာပါတယ္။ သူတို႔ ရွာမေတြ႕ဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ရွာေတြ႕သြားပါတယ္။ ရွာေတြ႔တာ နဲ႔လူစုခိုင္းၿပီး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ပါသလဲဆိုတာ ေရတြက္ပါတယ္။ သေဘၤာသားေတြကုိ ပဲ့စင္ Bridge ေပၚမွာထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သေဘၤာေပၚက ဖုန္းနဲ႔ပဲ သူ တို႔ ဆိုမာလီႏိုင္ငံက ေခါင္းေဆာင္ဆီကို ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို ဖမ္းမိသြားၿပီဆိုတာကိုေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ကပၸတိန္ကို ဖုန္းခဏ ဆက္ခိုင္းပါတယ္။ အဲဒီေန႔မနက္ကေတာ့ ထမင္းမစားရပါဘူး။ ညေနက်မွ ထမင္းခ်က္စားခိုင္းပါတယ္။ ပင္လယ္ဓားျပေတြကေတာ့ သူတို႔ အစီအစဥ္နဲ႔ သူတို႔ခ်က္စားပါတယ္။ ပင္လယ္ဓားျပေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကို ေျပာထားတယ္။ သူတို႔ မသကၤာတာ မလုပ္နဲ႔၊ ခုခံဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔ေပါ့။ စဖမ္းၿပီး သံုးရက္ေျမာက္မွာ ေတာင္ကိုရီးယားစစ္သေဘၤာက ေနာက္က လိုက္လာပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာကပၸတိန္နဲ႔လည္း စစ္သေဘၤာနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိပါတယ္။ ကပၸတိန္ကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ သူတို႔စစ္သေဘၤာ က ရေအာင္ကယ္မွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မယံုဘူး။ ဒီေလာက္ လက္နက္ေတြကိုင္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ။ စစ္သေဘၤာသာ ကပ္လာရင္ ဓားျပေတြက ပစ္သတ္မွာပဲ လို႔ ထင္ထားခဲ့တာပါ။
ေတာင္ကိုရီးယား ေရတပ္စစ္သေဘၤာ လိုက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ . . .
ပင္လယ္ဓားျပေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔သေဘၤာရဲ႕ေနာက္မွာ စစ္သေဘၤာလိုက္လာတယ္ဆိုတာ အစက မသိေသးဘူး။ ကပၸတိန္ကလည္း အေမရိကန္သေဘၤာလို႔ပဲ ေျပာထားတာ။ ေနာက္ေတာ့ ဆိုမာလီေတြက ေတာင္ကိုရီးယား ေရတပ္ကစစ္သေဘၤာ ဆိုတာသိသြားေတာ့ သေဘၤာေပၚက ကိုရီးယားလူမ်ဳိးေတြကို ပဲ့စင္ေပၚက ေန ေအာက္ကို လံုး၀မဆင္းခိုင္းေတာ့ဘူး။ သေဘၤာေပၚမွာက ကပၸတိန္အပါအ၀င္ ကိုရီးယား ရွစ္ေယာက္ ပါတယ္။ စစ္သေဘၤာနဲ႔ဆက္သြယ္ေနတဲ့ ကပၸတိန္က စစ္သေဘၤာကေျပာတဲ့ အတိုင္း ဆိုမာလီေတြကိုေျပာပါတယ္။ လက္နက္ခ်ဖို႔၊ သေဘၤာသားေတြကို အႏၲရာယ္မေပးဖို႔။ ဒါေပမယ့္ ဆိုမာလီေတြက နားလည္း မလည္ဘူး၊ နားလည္း မေထာင္ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔သေဘၤာက စက္ပ်က္တယ္ဆိုၿပီး သေဘၤာကို မေမာင္းဘဲနဲ႔ ေမ်ာထားတာေပါ့။ ေတာင္ကိုရီးယားစစ္ေဘၤာလိုက္လာတာကို သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဆိုမာလီေတြက မသကၤာေတာ့ဘူး။ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ကပၸတိန္နဲ႔ Chief Officer ကို အရက္ပုလင္းနဲ႔႐ိုက္ၿပီး သေဘၤာကို သူတို႔ေရပိုင္နက္ထဲေရာက္ေအာင္ ေမာင္းခိုင္းပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔သေဘၤာလည္း အရွိန္နည္းနည္းတင္ၿပီး ေမာင္းျပရတယ္။
ဆိုမာလီပင္လယ္ဓားျပေတြနဲ႔ တိုက္ပဲြစၿပီ
ဆိုမာလီပင္လယ္ဓားျပေတြ ဖမ္းထားၿပီး ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန႔ေပါ့။ ဇန္န၀ါရီလ ၂၁ ရက္ေန႔မနက္ အေစာႀကီး နံနက္ ၄ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ ရဟတ္ယာဥ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာရဲ႕ေရွ႕တည့္တည့္ကေန ဆင္းလာၿပီး စပစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္ကစစ္သေဘၤာကလည္း ပစ္ေနပါတယ္။ သေဘၤာေပၚကလူေတြအကုန္လံုး ၾကမ္းျပင္မွာ ၀ပ္ေနၾကရတယ္။ ရဟတ္ယာဥ္ က ေရွ႕ကေနဆီးၿပီး ပစ္ေနတုန္းမွာ စစ္သေဘၤာက ကြန္မန္ဒိုသံုးေယာက္ က သေဘၤာရဲ႕ေနာက္ကေန တက္လာပါတယ္။ ဒီကြန္မန္ဒိုသံုးေယာက္က တက္လာတာနဲ႔ ဆိုမာလီေတြကို စၿပီး ပစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆိုမာလီေတြ က အရမ္းေၾကာက္ၿပီး မပစ္ဖို႔ ေျပာေပမယ့္ မရေတာ့ပါဘူး။ ဓားျပတခ်ဳိ႕ ေသသြားေတာ့ တခ်ဳိ႕ဆင္းေျပးၾကတယ္။ ကြန္မန္ဒိုေတြက လိုက္ရွာၿပီး ဖမ္းတဲ့အခါ ငါးေယာက္ကို အရွင္မိပါတယ္။ ဓားျပရွစ္ေယာက္ကေတာ့ အေသမိတယ္ေပါ့။ တိုက္ပဲြ ၿပီးသြားေတာ့ သေဘၤာသားေတြ လူစုတယ္။ တိုက္ပဲြျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔သေဘၤာကပၸတိန္ကို ေသနတ္မွန္သြားပါတယ္။ မေသေပမယ့္ ဒဏ္ရာေတာ့ ျပင္းတယ္ေျပာပါတယ္။ တိုက္ပဲြျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ ေသနတ္မွန္တဲ့ ကပၸတိန္ကို ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ေဆး႐ံု ကို ေခၚသြားပါတယ္။ တိုက္ပဲြၿပီး သြားေတာ့ အေလာင္းေတြကို ေဆးျဖန္း၊ သေဘၤာကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တယ္။ အသက္ရွင္လ်က္မိတဲ့ဓားျပ ငါးေယာက္ကိုေတာ့ စစ္သေဘၤာေပၚကို ေခၚသြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သေဘၤာေပၚကို စစ္သေဘၤာ က သတင္းေထာက္ေတြ၊ ဓာတ္ပံု ဆရာေတြ တက္လာၿပီး အရင္ဆံုး သတင္းယူၾကပါတယ္။
ဆိုမာလီပင္လယ္ဓားျပေတြ လက္က လြတ္ခဲ့ေပမယ့္ . . .
ဆိုမာလီပင္လယ္ဓားျပေတြ လက္ကလြတ္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာအိုမန္ႏိုင္ငံကို ဆက္ေမာင္းသြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိုမန္ကိုေရာက္ေတာ့ ကမ္းက အကပ္မခံဘူးဗ်။ အေလာင္းေတြ ေရာ၊ တရားခံေတြေရာပါလို႔ဆိုၿပီး ေတာ့ေပါ့။ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာၿပီးေတာ့မွ သေဘၤာကပ္လို႔ရတယ္။ သေဘၤာကမ္းကပ္လို႔ ရတာနဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယားက တာ၀န္ရွိသူေတြလာ ၿပီး သူတို႔လူမ်ဳိးေတြကို လာေခၚသြားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အစားထိုးမယ့္သူေတြ ေရာက္လာၿပီး ေနာက္ဆံုးမွပဲ သေဘၤာေပၚက ဆင္းခဲ့ရပါတယ္။ ရန္ကုန္ကို ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၅ ရက္ ေန႔မွာျပန္ေရာက္တယ္။
ရင္းျမစ္.. (Weekly Eleven News )
ရင္းျမစ္.. (Weekly Eleven News )
