ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ စာေပေရးသားျခင္းပါ တြဲဖက္လုပ္ေဆာင္သူ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပား ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုက စာေပေရးသားတဲ့အခါ ရိုးရိုးစကားေျပမ်ဳိးကိုသာ ေရးသားေလ့ရွိေပမယ့္ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ရသဆန္တဲ့ အေရးအသားေတြလည္း ေရးဖြဲ႔တတ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရးသားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစာေပမ်ားက ရသပါဝင္တဲ့ အေရးအသားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔စာေတြက စာဖတ္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးအိမ္ကို ပိုၿပီး ဆြဲယူႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလို ရသဆန္တဲ့အေရးအသားမ်ဳိးေတြက စာမ်ားမ်ား ဖတ္ရႈထားျခင္းနဲ႔ ဘာသာစကား ကြၽမ္းက်င္မႈေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ အေလ့အထတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘာသာစကား ပိုင္ႏိုင္မႈျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဂၤလိပ္စာ အဂၤလိပ္စကား ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ျမန္မာေတြက စကားေျပာတဲ့အခါ ျမန္မာလိုေျပာေပမယ့္ အဂၤလိပ္စကားေတြ ညွပ္ၿပီး သံုးႏႈန္းေလ့ရွိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ အဲဒီလို မရွိပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အဂၤလိပ္လို ေျပာေနပါေစ ျမန္မာလို ေျပာတဲ့အခါတုိင္း လံုးဝ အဂၤလိပ္စကားကို ေရာေႏွာမသံုးပါဘူး။ တခါတရံ သူ႔နံေဘးမွာ ရွိေနသူက ျမန္မာလိုဘယ္လိုေျပာရမယ္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းမသိလို႔ သူ႔ကို ေမးျမန္းတာမ်ဳိးေတြေတာင္ ရွိပါတယ္။
တဆက္တည္း ေျပာရမယ့္အရည္အခ်င္းကေတာ့ ရိုးသားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူမသိတဲ့ အေၾကာင္းအရာဆို ဘယ္ေတာ့မွ သိသလိုမလုပ္ပါဘူး။ မသိဘူးလို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ မွတ္တမ္းမွတ္ရာကို ျပန္ၾကည့္ၿပီးမွ ေျဖရမယ့္ ေမးခြန္းမ်ဳိးဆိုရင္လည္း သူျပန္ၿပီး အေျဖေပးမယ့္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့သလို ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္း အခ်က္အလက္ ရွာေဖြၿပီး ျပန္လည္ေျဖဆိုခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ သူဟာ ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ၿပီး လုပ္တဲ့အတိုင္းလည္း ေျပာသူျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစာေပမ်ားကို ဖတ္ရႈတဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္၊ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ လိုလားခ်က္နဲ႔ ေခတ္စနစ္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္ေနမွာျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ရဲ႕ ေလ့လာအားထုတ္မႈ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာေတြကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္။
‘ျမန္မာျပည္က လာတဲ့စာ’၊ ‘ျမန္မာျပည္မွ ေပးစာမ်ား’ လို႔ ဘာသာျပန္ထားၾကတဲ့ Letters from Burma စာအုပ္မွာ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလကေန ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလအထိ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာထုတ္ေဝတဲ့ မအိနိခ်ိ သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး ၅၂ ပုဒ္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီေပးစာ ေဆာင္းပါးေတြဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ၾသဇာရွိတဲ့ ဂ်ပန္သတင္းစာအသင္းႀကီးက ေပးအပ္တဲ့ ဆုကို ၁၉၉၆ ခုႏွစ္မွာ ရရွိခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လူမႈဘဝေတြ၊ ပြဲလမ္းသဘင္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဓေလ့ထံုးစံေတြ၊ အဲန္အယ္လ္ဒီ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား အေၾကာင္း စသျဖင့္ အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးစံု ပါဝင္ၿပီး သူစဥ္းစားမိတဲ့အေတြးေတြ၊ သူ႔အေတြ႔အႀကံဳေတြနဲ႔ ဖတ္ရႈမွတ္သားဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကိုပါ ေရာေႏွာ ေရးသားထားပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမ်ားမွာ အဲဒီအခ်ိန္က လတ္တေလာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ပါဝင္ေပမယ့္ အျပစ္ဖို႔ေရးသားတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အေကာင္းျမင္တဲ့ ရႈေထာင့္ကေန ဆင္ျခင္ ေရးသားထားတာေတြ႔ရပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအေၾကာင္း ေရးသားတဲ့အခါမွာေတာင္ ဘယ္သူေၾကာင့္ ဘယ္ဝါေၾကာင့္ဆိုတာမ်ဳိး စြပ္စြဲေရးသားတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ “အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့သူေတြရဲ႕ အေရအတြက္ အတိအက်ကို ရဖို႔ရာ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေရအတြက္က မနည္းသလို အခ်ိန္နဲ႔အမွ် တိုးေနပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈအတြက္ ေပးဆပ္ရတဲ့ အဖိုးအခဟာ နည္းပါးတယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အထူးပဲ ျမင့္မားလွပါတယ္”လို႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
၁၉၈ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရးသားခဲ့တဲ့ Let's Visit Burma စာအုပ္နဲ႔ Aung San စာအုပ္ကို ရွာေဖြမေတြ႔ႏိုင္သူေတြအတြက္ Freedom From Fear စာအုပ္ရွိရင္ အဆင္ေျပပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ မူရင္း Aung San လို႔ေရးထားတဲ့စာမူကို My Father လို႔ ေဖာ္ျပထားၿပီး Let's Visit Burma ကိုေတာ့ My Country and People ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အျပည့္အစံု ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုလိုနီစနစ္ေအာက္က ျမန္မာနဲ႔ အိႏၵိယ ပညာတတ္ေတြအေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စာေပနဲ႔ အမ်ဳိးသားေရး အေၾကာင္းေတြ ေရးသားထားတဲ့ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ဖတ္ရႈႏိုင္သလို ျပည္တြင္းကေန ေပးပို႔ခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းမ်ားကိုလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး ျမန္မာျပန္စာအုပ္မွာေတာ့ မူရင္းအဂၤလိပ္စာအုပ္ထဲမွာ ပါဝင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာအားလံုးကို ေဖာ္ျပမထားဘဲ တခ်ဳိ႔ကို ခ်န္လွပ္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မူရင္းစာအုပ္မွာမပါတဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လကေန ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လအထိ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းေတြ၊ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ မွတ္တမ္းေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ျမန္မာျပန္စာအုပ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အမွာစာ ေရးထားၿပီး စာေရးတာ၊ မိန္႔ခြန္းေျပာတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ ယူဆခ်က္ကို အခုလို ေရးသားထားပါတယ္။
“စာေရးျခင္း၊ မိန္႔ခြန္းေျပာျခင္း၊ စကားေျပာျခင္း စေသာ လုပ္ရပ္မ်ား၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုကား လူအခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈတိုးပြားေစရန္ျဖစ္သည္ဟု က်မ ယူဆပါသည္။ ျမန္မာ့ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအေရးတို႔ကို ကမာၻက ပိုမို၍ သိရွိနားလည္ေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ဤစာအုပ္ပါ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေရးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံကို အမွန္တကယ္ အက်ဳိးျပဳႏိုင္မည့္ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ရန္ ျပည္သူျပည္သားအေပါင္းတြင္ ပြင့္လင္းျပတ္သားစြာ သံုးသပ္ေဝဖန္ပိုင္ခြင့္ႏွင့္ အသိအျမင္၊ အေတြးအေခၚမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးဖလွယ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ရွိရမည္ဟုလည္း က်မ ယံုၾကည္ပါသည္။”
အမွာစာမွာ ေျပာထားသလိုပါပဲ။ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ ပါဝင္တဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး၊ ‘ဗိုလ္’၏ အဓိပၸာယ္အစစ္အမွန္ စတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြဟာ သူ႔အယူအဆမ်ားကို ေဆြးေႏြးတင္ျပထားတဲ့ ေဆာင္းပါးမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး ေဆာင္းပါးမွာ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔မႈမ်ားအေၾကာင္း၊ အေၾကာက္တရားေတြ ရွိေနတဲ့ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ရွင္းလင္းေရးသားထားၿပီး ရက္စက္တဲ့ အာဏာစက္ကို တြန္းလွန္ဖို႔ သစၥာတရား၊ ကရုဏာတရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈတို႔ကို ကိုင္စြဲသင့္တဲ့အေၾကာင္း ေရးသားထားပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲဲ႕ တျခားစာအုပ္ကေတာ့ The Voice of Hope စာအုပ္ျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္စာေရးဆရာ Alan Clements နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို စုစည္းေဖာ္ျပထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္မွာ အခန္း ၁၃ ခန္း ပါဝင္ၿပီး အေမးအေျဖမ်ားအျဖစ္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကိုေတာ့ ျမန္မာျပန္ဆိုထားျခင္း မရွိေသးပါဘူး။
ဒီလို လံုးခ်င္းမဟုတ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ တျခားစာမူေတြလည္း ျပည္ပမွာထုတ္ေဝတဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပဖူးပါလိမ့္မယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ထုတ္ေဝတဲ့ Parade သတင္းစာမဂၢဇင္းမွာလည္း ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ All We Want Is Our Freedom ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး အဲဒီေဆာင္းပါးထဲမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ လြတ္လပ္မႈလိုလားၾကတယ္ဆိုတာ ေရးသားထားပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစာေပေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္တည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဖာ္ျပႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေနာင္အလ်ဥ္းသင့္တဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕စာေပေတြအေၾကာင္း ဆက္လက္ တင္ျပေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ။
ရင္းျမစ္..မုိးမခမွ ဆရာ ထိန္းလင္းျပန္လည္ေရးသားခဲ႔ျခင္းကို တင္ျပလုိက္ပါသည္..။
