၁၉၈ဝ ခုႏွစ္တစ္ဝိုက္မွာ ကြၽန္ ေတာ္ဟာ ေက်ာင္းေနဖက္ တကၠသိုလ္သူငယ္ခ်င္း အသိုင္း အဝိုင္းနဲ႔ အေတာ္ကင္းကြာေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္အေတြး အေခၚ မ်က္ႏွာမူရာေနာက္ကို တစိုက္မတ္မတ္ ေလွ်ာက္ေနခဲ့ တယ္။ အဲဒီကာလေတြအတြင္း ဆရာဒဂုန္တာရာဆီကို မၾကာ မၾကာ ေရာက္ျဖစ္တယ္။ တစ္ေန႔ ဆရာတာရာ့ ဆီကို ေရာက္စဥ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသြားဖူးတဲ့ ဆရာ့ထံမွာ ‘ စစ္ၿပီးေခတ္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး’ စာတမ္းအတြက္ အကူအညီေတာင္း၊ လာေရာက္ ေလ့လာတဲ့ သမိုင္း ဌာနက ကြၽန္ ေတာ့္မိတ္ေဆြ MASTER ေက်ာင္း သားအေၾကာင္း စကားစပ္မိတယ္။
ဆရာက အဲဒီစာတမ္းျပည့္စုံေအာင္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ကိုျမတ္ေလး၊ ေဒၚ ခင္ႏုနဲ႔ ဦးအုန္းျမင့္တုိ႔ဆီကိုပါ သြား ေရာက္ေမးျမန္းေရးသားဖို႔ စာေရး ေပးလိုက္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သခင္အုန္းျမင့္ကို ဗမာ့ေခတ္ ဦးအုန္းခင္နဲ႔ မွားၿပီး ေျပာမိ တယ္။ ”ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ က တိုးတက္ေရးဦးအုန္းျမင့္ဗ်” လို႔ ဆရာကေျပာမွ ခပ္ဝါးဝါးသိသလို ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ၁၉ ႏွစ္ ေလာက္အထိ ေတာမွာႀကီးတဲ့ အေကာင္ ဆိုေတာ့ တိုးတက္ေရး သတင္းစာကို မသိ၊ မမီလိုက္။
ကြၽန္ ေတာ္တို႔ရြာကိုလည္း သတင္းစာ အေရာက္အေပါက္နည္းတာကိုး။ ဒီေတာ့ ဆရာက ”အခု ဘီဘီစီ မွာ အဂၤလိပ္စာပို႔ခ်ခ်က္ အသံလႊင့္တဲ့ ကိုေအာင္ခင္ရဲ႕ အေဖေလဗ်ာ”လို႔ ဆိုတယ္။ ဖရက္ဒီအုန္းျမင့္(ေခၚ) ကြၽန္ ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေအာင္ခင္ ဘီဘီစီ မွာ အလုပ္ရၿပီး အသံလႊင့္ေနတာ ကို သိသလို၊ သူ႔အသံကို ဘီဘီစီ ဖြင့္တိုင္း ၾကားေနခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က တကၠသိုလ္ကို တစ္ ႏွစ္တည္းမွာ ေရာက္ၾကၿပီး ‘ဂီးလ္ ဘတ္ျမင့္ေဆြ’ (ဂ်ပန္ေခတ္ ေဆး႐ုံ ႀကီးေပၚဝယ္ စာအုပ္ေရးတဲ့ ဆရာဝန္ ႀကီး ဦးျမင့္ေဆြ၏သား) ၾကားခံၿပီး သိကြၽမ္းရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ သူက လမ္း ၅ဝ ဘက္မွာေနၿပီး ကြၽန္ေတာ္က သံလ်က္စြန္းမွာ ေနတယ္။ အေတာ္ ရင္းႏွီးၾကေပမယ့္ သူ႔မိဘကို ဘယ္ သူဘယ္ဝါမွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိခဲ့။
ဆရာတာရာေျပာျပမွ သခင္အုန္းျမင့္ ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ ဖခင္ မွန္း ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ဒါဟာ သခင္အုန္းျမင့္ (ေခၚ) တိုးတက္ေရး ဦးအုန္းျမင့္ရဲ႕အမည္ကို ကြၽန္ေတာ္ ပထမဦးဆုံး ၾကားသိခဲ့ရဖူးျခင္း ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထဲက လူတခ်ဳိ႕ က သခင္အုန္းျမင့္ကို အဘဦးအုန္း ျမင့္လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ‘အန္ကယ္’ လို႔ပဲ ေခၚေျပာတယ္။ ‘အန္ကယ္’ လို႔ စေခၚရတဲ့ကာလ ဟာ သူ႔အမည္ကို ၾကားသိရၿပီး ေနာက္ ၁ဝ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလေတြမွာ ျဖစ္တယ္။ ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူေတြ အေယာက္ ၁ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ တစ္ေနရာတည္းမွာ စုေနၾကရတဲ့ အခ်ိန္။ အဲဒီထဲမွာ အန္ကယ္လည္း ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပလို႔ ကြၽန္ ေတာ့္ကို ‘ဖရက္ဒီ့’သူငယ္ခ်င္းမွန္း သိသြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အန္ကယ္ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ေျပာျဖစ္တယ္ ဆုိတာက အန္ကယ္ေျပာျပတာကို ကြၽန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ရတာက ၈ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ရွိပါတယ္။ အန္ကယ္က သူျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ သမိုင္းေခတ္ေတြထဲက သမိုင္းအျဖစ္ အပ်က္ေတြကို ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္က ကြၽန္ေတာ္ မွတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက သမိုင္းအပိုင္းအစ ေလးေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး အန္ကယ္ ေျပာသမွ်ကို မွတ္သားရတယ္။ အန္ကယ့္မွာ စာေတြ႕လက္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကံဳ တစ္ပုံတစ္ပင္ ႀကီး ရွိေနတယ္။ အန္ကယ့္ထံမွ ဆည္း ပူးလို႔မွ အားမရခင္ တစ္ရက္ အန္ကယ္ တစ္ေနရာကို ေျပာင္း ေရႊ႕သြားတယ္။မၾကာခင္ အန္ကယ္ ေဆး႐ုံတက္ရတယ္လို႔ သိရတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ အန္ကယ့္ အတြက္ စိုးရိမ္ခဲ့ၾကတယ္။ အန္ကယ့္က်န္းမာေရးကို ကိုယ့္မိဘ ရဲ႕က်န္းမာေရးကဲ့သို႔ ပူပန္မိခဲ့ၾက တယ္။ ၂ ရက္ေလာက္ အၾကာမွာ သခင္အုန္းျမင့္ ေဆး႐ုံမွာဆုံးသြားၿပီ ဆိုတဲ့သတင္း လြင့္ပ်ံ႕လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ယူက်ံဳးမရ ဝမ္းနည္းၾကရၿပီေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးဟာ ညစဥ္ညတိုင္း တစ္ ေယာက္တစ္လွည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္စီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆိုေနခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိန္။ အန္ကယ့္သတင္းဆိုးကို ၾကားရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အန္ကယ့္ အတြက္ ဝမ္း နည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ သီခ်င္းအဆို တစ္ညရပ္ဖို႔ ကြၽန္ ေတာ္က ေမတၱာရပ္ခံတယ္။ အား လုံးကလည္း သေဘာတူတယ္။ ေနာက္ တစ္ရက္ အၾကာမွာ ကြၽန္ ေတာ့္ဆီကို ေဆးျပင္းလိပ္ အလိပ္ ၅ဝ လူႀကံဳနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ သူ မေသေၾကာင္း၊ သူ႔အေပၚ အေလး အနက္ထားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း အန္ကယ့္စကားလည္း ပါလာတယ္။
ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလုံး အန္ကယ့္အတြက္ ဝမ္း သာေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ေကာလာ ဟလ ျပာပုံထဲက ထပ်ံသန္းတတ္ တဲ့ ‘အန္ကယ္မီးငွက္’။ ခုေတာ့ အန္ကယ္က လမ္းခု လတ္မွာ တကယ့္ကို တာဝန္ေက် စြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေက်ာခိုင္း ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီ။ တစ္နည္းဆိုရရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကို စိတ္ခ်သြားခဲ့ၿပီ။ ၾကယ္တစ္စင္း ေၾကြတိုင္း အလင္း တစ္စနဲ႔ လမ္းျပခဲ့သည္မဟုတ္လား။ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၇ ရက္ နံနက္ ၄ နာရီေလာက္မွာ ဝါရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး၊ သမၻာရင့္ သတင္းစာဆရာႀကီး တိုးတက္ေရး ဦးအုန္းျမင့္ (ေခၚ) သခင္အုန္းျမင့္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာ္လင္းစာေပတိုက္ ပိုင္ရွင္ ကြယ္လြန္ခဲ့တာဟာ မိုး ေသာက္ၾကယ္ တစ္စင္း ေၾကြလင့္ သလိုပင္။
အန္ကယ္ ကြယ္လြန္တဲ့ သတင္းကို ေန႔လယ္ ၂ နာရီမွာ ကြၽန္ေတာ္ ရတယ္။ အန္ကယ့္ကို ရက္မကူးခင္ ဂါရဝျပဳ ကန္ေတာ့ ဖို႔ ၄ နာရီမွာ အန္ကယ့္အိမ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္သြားတယ္။ အန္ကယ္က စူနီယံပတ္ခ္အိမ္မွာ မရွိေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကုလားထိုင္ ေပၚမွာထိုင္ရင္း တျခားဧည့္သည္ ေတြနဲ႔ စကားေျပာေနေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အေတြးက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လ ဇူလိုင္လလယ္ပိုင္း ရက္တစ္ ရက္ဆီကို ေရာက္ေနတယ္။ အန္ ကယ္သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ ကြၽန္ ေတာ္ ေနာက္ဆုံး ဦးခ်ကန္ေတာ့ ခဲ့တဲ့ေန႔။ အန္ကယ့္ခႏၶာကိုယ္က အ႐ိုးေပၚအေရတင္ ျဖစ္ေနတယ္။
သို႔ေသာ္ သူ႔အခန္းက အထြက္မွာ ကြၽန္ေတာ္သြားတြဲေတာ့ အန္ကယ္ က ”ရတယ္..မတြဲနဲ႔..မတြဲနဲ႔” လို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ခ်င္ လို႔ လူ ၂ ေယာက္၊ ၃ ေယာက္ ေလာက္နဲ႔ မွာေနခဲ့တာ။ ၃ ပတ္ ေလာက္ရွိၿပီ။ ကိစၥက ကြၽန္ေတာ္ အန္ကယ့္ကို ေမးျမန္းခဲ့ဖူးတဲ့ကိစၥ။ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးသလိုလိုရွိတဲ့ ‘၃ဝ၃ ဘားဟုမ္း’ ဆိုတဲ့ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာန စာနံပါတ္ ကို ကြၽန္ေတာ္ က ေဝေဝဝါးဝါး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီ အေၾကာင္း အန္ကယ့္ကို ေမးၾကည့္ ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ေရာ အန္ကယ္ပါ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ရွိခဲ့ၾကတယ္။
ဒီစာက ၁၉၄၇ ခုႏွစ္အတြင္း စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္ပိုင္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝး ႏွင့္ ၄င္းႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္ မွာ တြံေတးၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္ တဲ့ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္ပိုင္ႀကီး မ်ား အစည္းအေဝးတို႔ကို ေပးပို႔ တဲ့ ‘ျပည္ထဲေရး’ ရဲ႕စာ။ အဲဒီ စာရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ေနာက္ ႏွစ္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံဟာ ငါးပါးသာမက သံဃာ စင္ပါေမွာက္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုရ ေလာက္တယ္။ ျပည္သူလူထုဆႏၵမဲ ျဖင့္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္တြင္း မွာ တရားဝင္ အတိုက္အခံ လူနည္း စု အမတ္အျဖစ္ ရပ္ခံေနတဲ့ ကြန္ျမဴ နစ္အမတ္ေတြထဲက အခ်ဳိ႕လည္း ကိုယ္လြတ္ေျပးခဲ့ရတယ္။
အထက္ပါ စာနံပါတ္ထဲက ‘ဘား’ ဆိုတာကို ‘BAR’ သို႔မ ဟုတ္ STROKE လို႔ ကြၽန္ေတာ္ က ထင္မွားခဲ့တယ္။ အန္ကယ္နဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတြ႕တဲ့ ထိုေန႔က အန္ကယ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ‘ဘား’ ဆိုတာ BUR ကို ေျပာတာဗ် လို႔ ေျပာျပတယ္။ အဲဒီ စာလံုးတစ္လံုး ေထာက္ျပလိုက္မွ ကြၽန္ေတာ္ ရွင္း သြားတယ္။ ဒီစာနံပါတ္ က ‘303/BUR HOME ‘ ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ သြား တယ္။ အန္ကယ္နဲ႔ေတြ႕ခ်ိန္ သိပ္ မၾကာ။ အန္ကယ့္က်န္းမာေရး အတြက္ အန္ကယ့္ကို နားနားေနေန အနားယူ ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ခ်လာခဲ့တယ္။
အန္ကယ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမွတ္ရစရာေတြ၊ အေလးအနက္ ထား မွတ္သားအတုယူစရာေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီးရွိတယ္။ မွတ္သား အတုယူစရာေတြ မ်ားေလာက္ ေအာင္လည္း အန္ကယ္ဟာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကာလ၊ ဂ်ပန္ေတာ္ လွန္ေရးကာလ၊ ကက်စ္ဘီေခတ္၊ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေခတ္၊ ဖဆပလေခတ္၊ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ေခတ္၊ ပထစ ၂ ႏွစ္တာေခတ္၊ မဆလေခတ္၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီဘက္ ပိုင္းေခတ္မ်ားအထိ ႏိုင္ငံေရး ေရစီး ေၾကာင္းအတြင္း ေအာက္ေရတိုးတဲ့ ေရစီေၾကာင္းမွာ ေရာ၊ အေပၚေရစီး တဲ့ ေရစီးေၾကာင္းမွာပါ ထဲထဲဝင္ဝင္ ရွိခဲ့တဲ့ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရး သမားႀကီး မဟုတ္ပါလား။
၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ထုတ္ ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းမွာပါတဲ့ အန္ကယ့္အင္တာဗ်ဴးကို ဖတ္မိတဲ့ အခါ သတင္းစာဆရာႀကီး ဂ်ာနယ္ ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္နဲ႔ အန္ကယ္တို႔ရဲ႕ ဆရာတပည့္ျဖစ္ခဲ့ပုံကို သိလိုက္ရ တဲ့အျပင္ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္’ ကို ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ စိတ္တူ ကိုယ္တူ ေမြးထုတ္ခဲ့မွန္းလည္း မွတ္ သားမိလိုက္ရတယ္။ အန္ကယ္ ကြယ္လြန္တဲ့ အခါမွ အန္ကယ့္ေျခ လွမ္းကို ေစ့ငုမိတဲ့အခါ သတင္းစာ ဆရာႀကီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ရဲ႕ဟန္ေတြ၊ သဏၭာန္ေတြနဲ႔ပါလား လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိ တယ္။
- ဒီေတာ့လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းနဲ႔ သခင္သန္းထြန္းတို႔၊ ကႏၵီ စာခ်ဳပ္ကိစၥအတြက္ သြားတဲ့အခါ ကႏၵီသြားအဖြဲ႕နဲ႔အတူ သတင္း ေထာက္အျဖစ္ မပါ ပါေအာင္ လိုက္ သြားခဲ့တဲ့ အန္ကယ့္ရဲ႕ပုံရိပ္..
- လက္ပံတန္းကေန ရန္ကုန္ကို အဝတ္အစားျဖစ္သလိုနဲ႔ ဆင္းလာ တဲ့တစ္ေခါက္မွာ သခင္သန္းထြန္း ေနအိမ္ကို ဝင္တည္းခဲ့တဲ့ပုံရိပ္..
- အဲလို ျဖစ္သလို လာခဲ့တဲ့ အတြက္ သခင္သန္းထြန္းက ေျပာ တဲ့အခါ သခင္သန္းထြန္း အျပင္သြား ေနစဥ္မွာ သခင္သန္းထြန္းရဲ႕ အေရာင္ႏုႏုအက်ႌနဲ႔ ပုဆုိးကိုဝတ္ၿပီး သခင္သန္းထြန္း ျပန္အလာကို ထိုင္ေစာင့္ခဲ့တဲ့ပုံရိပ္…
- တိုးတက္ေရး သတင္းစာထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေဝဖန္တဲ့ေဆာင္းပါး ပါၿပီးေနာက္၊ မႏၲေလးအသြား ေလ ယာဥ္ေပၚ တက္စဥ္ ေလယာဥ္မွ ဆင္းလာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘က်ဳပ္ က မေဖာက္ျပန္ဘူးဗ်၊ ဘယ္ေတာ့ မွ မေဖာက္ျပန္ဘူး’ လို႔ လက္ညႇိဳး ထိုးေျပာေနခိုက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေရွာင္တိမ္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဘးကေန ေလယာဥ္ေပၚ အတင္းတိုးတက္ သြားခဲ့တဲ့ပုံရိပ္…
ထိုပုံရိပ္၊ ဤပုံရိပ္ စတဲ့ အန္ကယ္ေျပာျပခဲ့သမွ် သုံးဖက္ ျမင္ပုံရိပ္မ်ားႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အန္ကယ့္ကို လြမ္းဆြတ္ဂါရဝျပဳေန မယ္။
ေအာင္ၿမိဳင္
ဆရာက အဲဒီစာတမ္းျပည့္စုံေအာင္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ကိုျမတ္ေလး၊ ေဒၚ ခင္ႏုနဲ႔ ဦးအုန္းျမင့္တုိ႔ဆီကိုပါ သြား ေရာက္ေမးျမန္းေရးသားဖို႔ စာေရး ေပးလိုက္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သခင္အုန္းျမင့္ကို ဗမာ့ေခတ္ ဦးအုန္းခင္နဲ႔ မွားၿပီး ေျပာမိ တယ္။ ”ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ က တိုးတက္ေရးဦးအုန္းျမင့္ဗ်” လို႔ ဆရာကေျပာမွ ခပ္ဝါးဝါးသိသလို ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ၁၉ ႏွစ္ ေလာက္အထိ ေတာမွာႀကီးတဲ့ အေကာင္ ဆိုေတာ့ တိုးတက္ေရး သတင္းစာကို မသိ၊ မမီလိုက္။
ကြၽန္ ေတာ္တို႔ရြာကိုလည္း သတင္းစာ အေရာက္အေပါက္နည္းတာကိုး။ ဒီေတာ့ ဆရာက ”အခု ဘီဘီစီ မွာ အဂၤလိပ္စာပို႔ခ်ခ်က္ အသံလႊင့္တဲ့ ကိုေအာင္ခင္ရဲ႕ အေဖေလဗ်ာ”လို႔ ဆိုတယ္။ ဖရက္ဒီအုန္းျမင့္(ေခၚ) ကြၽန္ ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေအာင္ခင္ ဘီဘီစီ မွာ အလုပ္ရၿပီး အသံလႊင့္ေနတာ ကို သိသလို၊ သူ႔အသံကို ဘီဘီစီ ဖြင့္တိုင္း ၾကားေနခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က တကၠသိုလ္ကို တစ္ ႏွစ္တည္းမွာ ေရာက္ၾကၿပီး ‘ဂီးလ္ ဘတ္ျမင့္ေဆြ’ (ဂ်ပန္ေခတ္ ေဆး႐ုံ ႀကီးေပၚဝယ္ စာအုပ္ေရးတဲ့ ဆရာဝန္ ႀကီး ဦးျမင့္ေဆြ၏သား) ၾကားခံၿပီး သိကြၽမ္းရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ သူက လမ္း ၅ဝ ဘက္မွာေနၿပီး ကြၽန္ေတာ္က သံလ်က္စြန္းမွာ ေနတယ္။ အေတာ္ ရင္းႏွီးၾကေပမယ့္ သူ႔မိဘကို ဘယ္ သူဘယ္ဝါမွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိခဲ့။
ဆရာတာရာေျပာျပမွ သခင္အုန္းျမင့္ ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ ဖခင္ မွန္း ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ဒါဟာ သခင္အုန္းျမင့္ (ေခၚ) တိုးတက္ေရး ဦးအုန္းျမင့္ရဲ႕အမည္ကို ကြၽန္ေတာ္ ပထမဦးဆုံး ၾကားသိခဲ့ရဖူးျခင္း ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထဲက လူတခ်ဳိ႕ က သခင္အုန္းျမင့္ကို အဘဦးအုန္း ျမင့္လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ‘အန္ကယ္’ လို႔ပဲ ေခၚေျပာတယ္။ ‘အန္ကယ္’ လို႔ စေခၚရတဲ့ကာလ ဟာ သူ႔အမည္ကို ၾကားသိရၿပီး ေနာက္ ၁ဝ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလေတြမွာ ျဖစ္တယ္။ ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူေတြ အေယာက္ ၁ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ တစ္ေနရာတည္းမွာ စုေနၾကရတဲ့ အခ်ိန္။ အဲဒီထဲမွာ အန္ကယ္လည္း ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပလို႔ ကြၽန္ ေတာ့္ကို ‘ဖရက္ဒီ့’သူငယ္ခ်င္းမွန္း သိသြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အန္ကယ္ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ေျပာျဖစ္တယ္ ဆုိတာက အန္ကယ္ေျပာျပတာကို ကြၽန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ရတာက ၈ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ရွိပါတယ္။ အန္ကယ္က သူျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ သမိုင္းေခတ္ေတြထဲက သမိုင္းအျဖစ္ အပ်က္ေတြကို ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္က ကြၽန္ေတာ္ မွတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက သမိုင္းအပိုင္းအစ ေလးေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး အန္ကယ္ ေျပာသမွ်ကို မွတ္သားရတယ္။ အန္ကယ့္မွာ စာေတြ႕လက္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကံဳ တစ္ပုံတစ္ပင္ ႀကီး ရွိေနတယ္။ အန္ကယ့္ထံမွ ဆည္း ပူးလို႔မွ အားမရခင္ တစ္ရက္ အန္ကယ္ တစ္ေနရာကို ေျပာင္း ေရႊ႕သြားတယ္။မၾကာခင္ အန္ကယ္ ေဆး႐ုံတက္ရတယ္လို႔ သိရတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ အန္ကယ့္ အတြက္ စိုးရိမ္ခဲ့ၾကတယ္။ အန္ကယ့္က်န္းမာေရးကို ကိုယ့္မိဘ ရဲ႕က်န္းမာေရးကဲ့သို႔ ပူပန္မိခဲ့ၾက တယ္။ ၂ ရက္ေလာက္ အၾကာမွာ သခင္အုန္းျမင့္ ေဆး႐ုံမွာဆုံးသြားၿပီ ဆိုတဲ့သတင္း လြင့္ပ်ံ႕လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ယူက်ံဳးမရ ဝမ္းနည္းၾကရၿပီေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးဟာ ညစဥ္ညတိုင္း တစ္ ေယာက္တစ္လွည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္စီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆိုေနခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိန္။ အန္ကယ့္သတင္းဆိုးကို ၾကားရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အန္ကယ့္ အတြက္ ဝမ္း နည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ သီခ်င္းအဆို တစ္ညရပ္ဖို႔ ကြၽန္ ေတာ္က ေမတၱာရပ္ခံတယ္။ အား လုံးကလည္း သေဘာတူတယ္။ ေနာက္ တစ္ရက္ အၾကာမွာ ကြၽန္ ေတာ့္ဆီကို ေဆးျပင္းလိပ္ အလိပ္ ၅ဝ လူႀကံဳနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ သူ မေသေၾကာင္း၊ သူ႔အေပၚ အေလး အနက္ထားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း အန္ကယ့္စကားလည္း ပါလာတယ္။
ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလုံး အန္ကယ့္အတြက္ ဝမ္း သာေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ေကာလာ ဟလ ျပာပုံထဲက ထပ်ံသန္းတတ္ တဲ့ ‘အန္ကယ္မီးငွက္’။ ခုေတာ့ အန္ကယ္က လမ္းခု လတ္မွာ တကယ့္ကို တာဝန္ေက် စြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေက်ာခိုင္း ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီ။ တစ္နည္းဆိုရရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကို စိတ္ခ်သြားခဲ့ၿပီ။ ၾကယ္တစ္စင္း ေၾကြတိုင္း အလင္း တစ္စနဲ႔ လမ္းျပခဲ့သည္မဟုတ္လား။ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၇ ရက္ နံနက္ ၄ နာရီေလာက္မွာ ဝါရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး၊ သမၻာရင့္ သတင္းစာဆရာႀကီး တိုးတက္ေရး ဦးအုန္းျမင့္ (ေခၚ) သခင္အုန္းျမင့္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာ္လင္းစာေပတိုက္ ပိုင္ရွင္ ကြယ္လြန္ခဲ့တာဟာ မိုး ေသာက္ၾကယ္ တစ္စင္း ေၾကြလင့္ သလိုပင္။
အန္ကယ္ ကြယ္လြန္တဲ့ သတင္းကို ေန႔လယ္ ၂ နာရီမွာ ကြၽန္ေတာ္ ရတယ္။ အန္ကယ့္ကို ရက္မကူးခင္ ဂါရဝျပဳ ကန္ေတာ့ ဖို႔ ၄ နာရီမွာ အန္ကယ့္အိမ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္သြားတယ္။ အန္ကယ္က စူနီယံပတ္ခ္အိမ္မွာ မရွိေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကုလားထိုင္ ေပၚမွာထိုင္ရင္း တျခားဧည့္သည္ ေတြနဲ႔ စကားေျပာေနေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အေတြးက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လ ဇူလိုင္လလယ္ပိုင္း ရက္တစ္ ရက္ဆီကို ေရာက္ေနတယ္။ အန္ ကယ္သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ ကြၽန္ ေတာ္ ေနာက္ဆုံး ဦးခ်ကန္ေတာ့ ခဲ့တဲ့ေန႔။ အန္ကယ့္ခႏၶာကိုယ္က အ႐ိုးေပၚအေရတင္ ျဖစ္ေနတယ္။
သို႔ေသာ္ သူ႔အခန္းက အထြက္မွာ ကြၽန္ေတာ္သြားတြဲေတာ့ အန္ကယ္ က ”ရတယ္..မတြဲနဲ႔..မတြဲနဲ႔” လို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ခ်င္ လို႔ လူ ၂ ေယာက္၊ ၃ ေယာက္ ေလာက္နဲ႔ မွာေနခဲ့တာ။ ၃ ပတ္ ေလာက္ရွိၿပီ။ ကိစၥက ကြၽန္ေတာ္ အန္ကယ့္ကို ေမးျမန္းခဲ့ဖူးတဲ့ကိစၥ။ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးသလိုလိုရွိတဲ့ ‘၃ဝ၃ ဘားဟုမ္း’ ဆိုတဲ့ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာန စာနံပါတ္ ကို ကြၽန္ေတာ္ က ေဝေဝဝါးဝါး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီ အေၾကာင္း အန္ကယ့္ကို ေမးၾကည့္ ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ေရာ အန္ကယ္ပါ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ရွိခဲ့ၾကတယ္။
ဒီစာက ၁၉၄၇ ခုႏွစ္အတြင္း စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္ပိုင္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝး ႏွင့္ ၄င္းႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္ မွာ တြံေတးၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္ တဲ့ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္ပိုင္ႀကီး မ်ား အစည္းအေဝးတို႔ကို ေပးပို႔ တဲ့ ‘ျပည္ထဲေရး’ ရဲ႕စာ။ အဲဒီ စာရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ေနာက္ ႏွစ္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံဟာ ငါးပါးသာမက သံဃာ စင္ပါေမွာက္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုရ ေလာက္တယ္။ ျပည္သူလူထုဆႏၵမဲ ျဖင့္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္တြင္း မွာ တရားဝင္ အတိုက္အခံ လူနည္း စု အမတ္အျဖစ္ ရပ္ခံေနတဲ့ ကြန္ျမဴ နစ္အမတ္ေတြထဲက အခ်ဳိ႕လည္း ကိုယ္လြတ္ေျပးခဲ့ရတယ္။
အထက္ပါ စာနံပါတ္ထဲက ‘ဘား’ ဆိုတာကို ‘BAR’ သို႔မ ဟုတ္ STROKE လို႔ ကြၽန္ေတာ္ က ထင္မွားခဲ့တယ္။ အန္ကယ္နဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတြ႕တဲ့ ထိုေန႔က အန္ကယ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ‘ဘား’ ဆိုတာ BUR ကို ေျပာတာဗ် လို႔ ေျပာျပတယ္။ အဲဒီ စာလံုးတစ္လံုး ေထာက္ျပလိုက္မွ ကြၽန္ေတာ္ ရွင္း သြားတယ္။ ဒီစာနံပါတ္ က ‘303/BUR HOME ‘ ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ သြား တယ္။ အန္ကယ္နဲ႔ေတြ႕ခ်ိန္ သိပ္ မၾကာ။ အန္ကယ့္က်န္းမာေရး အတြက္ အန္ကယ့္ကို နားနားေနေန အနားယူ ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ခ်လာခဲ့တယ္။
အန္ကယ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမွတ္ရစရာေတြ၊ အေလးအနက္ ထား မွတ္သားအတုယူစရာေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီးရွိတယ္။ မွတ္သား အတုယူစရာေတြ မ်ားေလာက္ ေအာင္လည္း အန္ကယ္ဟာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကာလ၊ ဂ်ပန္ေတာ္ လွန္ေရးကာလ၊ ကက်စ္ဘီေခတ္၊ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေခတ္၊ ဖဆပလေခတ္၊ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ေခတ္၊ ပထစ ၂ ႏွစ္တာေခတ္၊ မဆလေခတ္၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီဘက္ ပိုင္းေခတ္မ်ားအထိ ႏိုင္ငံေရး ေရစီး ေၾကာင္းအတြင္း ေအာက္ေရတိုးတဲ့ ေရစီေၾကာင္းမွာ ေရာ၊ အေပၚေရစီး တဲ့ ေရစီးေၾကာင္းမွာပါ ထဲထဲဝင္ဝင္ ရွိခဲ့တဲ့ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရး သမားႀကီး မဟုတ္ပါလား။
၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ထုတ္ ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းမွာပါတဲ့ အန္ကယ့္အင္တာဗ်ဴးကို ဖတ္မိတဲ့ အခါ သတင္းစာဆရာႀကီး ဂ်ာနယ္ ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္နဲ႔ အန္ကယ္တို႔ရဲ႕ ဆရာတပည့္ျဖစ္ခဲ့ပုံကို သိလိုက္ရ တဲ့အျပင္ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္’ ကို ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ စိတ္တူ ကိုယ္တူ ေမြးထုတ္ခဲ့မွန္းလည္း မွတ္ သားမိလိုက္ရတယ္။ အန္ကယ္ ကြယ္လြန္တဲ့ အခါမွ အန္ကယ့္ေျခ လွမ္းကို ေစ့ငုမိတဲ့အခါ သတင္းစာ ဆရာႀကီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ရဲ႕ဟန္ေတြ၊ သဏၭာန္ေတြနဲ႔ပါလား လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိ တယ္။
- ဒီေတာ့လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းနဲ႔ သခင္သန္းထြန္းတို႔၊ ကႏၵီ စာခ်ဳပ္ကိစၥအတြက္ သြားတဲ့အခါ ကႏၵီသြားအဖြဲ႕နဲ႔အတူ သတင္း ေထာက္အျဖစ္ မပါ ပါေအာင္ လိုက္ သြားခဲ့တဲ့ အန္ကယ့္ရဲ႕ပုံရိပ္..
- လက္ပံတန္းကေန ရန္ကုန္ကို အဝတ္အစားျဖစ္သလိုနဲ႔ ဆင္းလာ တဲ့တစ္ေခါက္မွာ သခင္သန္းထြန္း ေနအိမ္ကို ဝင္တည္းခဲ့တဲ့ပုံရိပ္..
- အဲလို ျဖစ္သလို လာခဲ့တဲ့ အတြက္ သခင္သန္းထြန္းက ေျပာ တဲ့အခါ သခင္သန္းထြန္း အျပင္သြား ေနစဥ္မွာ သခင္သန္းထြန္းရဲ႕ အေရာင္ႏုႏုအက်ႌနဲ႔ ပုဆုိးကိုဝတ္ၿပီး သခင္သန္းထြန္း ျပန္အလာကို ထိုင္ေစာင့္ခဲ့တဲ့ပုံရိပ္…
- တိုးတက္ေရး သတင္းစာထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေဝဖန္တဲ့ေဆာင္းပါး ပါၿပီးေနာက္၊ မႏၲေလးအသြား ေလ ယာဥ္ေပၚ တက္စဥ္ ေလယာဥ္မွ ဆင္းလာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘က်ဳပ္ က မေဖာက္ျပန္ဘူးဗ်၊ ဘယ္ေတာ့ မွ မေဖာက္ျပန္ဘူး’ လို႔ လက္ညႇိဳး ထိုးေျပာေနခိုက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေရွာင္တိမ္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဘးကေန ေလယာဥ္ေပၚ အတင္းတိုးတက္ သြားခဲ့တဲ့ပုံရိပ္…
ထိုပုံရိပ္၊ ဤပုံရိပ္ စတဲ့ အန္ကယ္ေျပာျပခဲ့သမွ် သုံးဖက္ ျမင္ပုံရိပ္မ်ားႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အန္ကယ့္ကို လြမ္းဆြတ္ဂါရဝျပဳေန မယ္။
ေအာင္ၿမိဳင္
