ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီး လူဦးေရ ေျခာက္သန္းေက်ာ္။ ေျပာင္းေရႊ႕လာေရာက္ ေနထိုင္သူေတြပါ ေပါင္းရင္ ရႇစ္သန္းေလာက္ရႇိၿပီ ထင္ရဲ႕။ အႏႇီၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ ေစ်း၀ယ္ေစ်းသည္ေတြ အမ်ားႀကီးရႇိတာ မဆန္းပါဘူး။ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ ပလက္ေဖာင္းေတြဟာ ေစ်းေရာင္ဌာန ျဖစ္ေနသည္။
''ဆရာ ပလက္ေဖာင္း ေစ်းေရာင္းတာကို မႀကိဳက္ဘူးလား''ကြၽန္ေတာ္ တပည့္ ခြၽန္တြန္းသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား တြန္းပို႔ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီေကာင့္ကို မေျဖရင္ေတာ့ သိကၡာက်ေပေရာ့မည္။
''ခြၽန္တြန္း၊ မင္းတို႔ကို ေခ်ာက္ခ်ေနတာလား''
''မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာရယ္ ဆရာတုိ႔ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြရဲ႕ သေဘာထားကို သိခ်င္လုိ႔ပါ''
''တို႔သေဘာထားကေတာ့ အမႇန္ကို လိုလားတာေပါ့။ မင္းကို ငါေမးမယ္။ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းဟာ လူသြားဖို႔လား ေစ်းေရာင္းဖို႔လား''
''ေစ်းေရာင္းဖို႔''
''ဘာ''
''ေစ်းေရာင္းဖို႔ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာဖို႔ပါ။ ဆရာက ေဒါသႀကီးပဲ''
''မင္းက လူသြားဖို႔လို ေျဖရင္ ၿပီးေရာ။ တိုက်ဳိမႇာက ပလက္ေဖာင္းမႇာ စက္ဘီး စီးလို႔ရေအာင္ လုပ္ထားေပးတယ္။ စက္ဘီးလာရင္ ဘရိတ္က က်ိက်ိနဲ႔ အသံျမည္တယ္။ ဒီအခါ လူေတြက ေဘးကပ္ေပးရတယ္''
''ပလက္ေဖာင္းေပၚကဆင္း ေပးရေသးလား ဆရာ''
''ငါေျပာၿပီးၿပီေကာ ပလက္ေဖာင္း ဆိုတာ လူေလွ်ာက္ဖို႔''
''ဟာ ဆရာက အခုပဲ၊ စက္ဘီးသြားလုိ႔ ရတယ္ဆို''
''ေအးေလ ေနရာ လုပ္ေပးထားတာကိုး''
''ဒါဆိုလည္း ဆရာရယ္၊ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းမႇာ လူလည္းေလွ်ာက္ ေစ်းလည္းေရာင္းဖို႔ လုပ္ေပးရင္ မေကာင္းဘူးလား''
''ခြၽန္တြန္း၊ မင္းပညာရႇိပဲ။ ကာတြန္း ဆရာတစ္ေယာက္ေတာ့ ေရးဖူးတယ္။ ခုေစ်းေရာင္း ပလက္ေဖာင္း ေတြေတာ့ လံုေလာက္ေနၿပီ။ လူေတြ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ပလက္ေဖာင္းေတြပဲ လုပ္ေပးဖို႔ လိုသတဲ့''
''ဟုတ္ကဲ့ဆရာ။ လူေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး နည္းလမ္းရႇာတယ္နဲ႔ တူတယ္''
''ေအးကြ၊ ရန္ကုန္ကလူေတြက လမ္းက်က်ပဲ ေလွ်ာက္ေတာ့တယ္''
''အင္းဒါကေတာ့ ပလက္ေဖာင္းေတြဟာ လူေလွ်ာက္လို႔ အဆင္မေျပေလာက္ေအာင္ မညီမညာ ျဖစ္ေနတာလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ အက်င့္ပါသြားၿပီေလ၊ Mindset ျဖစ္သြားတာေပါ့''
''ခုပလက္ေဖာင္းေပၚက ေစ်းသည္ေတြ ဖယ္ရႇားတာ ဆရာ ဘယ္လို သေဘာထားလဲလုိ႔ ဆရာ့ကိုေမးတာ ဆရာ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ပဲ ေျဖတယ္''
''ငါေျဖပါ့မယ္ကြာ။ အခ်က္သံုးခ်က္ ပါ၀င္တယ္။ နံပါတ္တစ္က ပလက္ေဖာင္း ကိစၥ''
''ဟုတ္ကဲ့ဆရာ''
''ပလက္ေဖာင္းေတြကို လူေတြေလွ်ာက္ဖို႔ သင့္ေတာ္ေအာင္ လုပ္ထားတာ ျမင့္ေနတယ္။ ရြဲ႕ေနေစာင္းေန၊ အေပါက္ေတြနဲ႔ လမ္းေတြ႕တဲ့ အခါ ေျခတစ္လႇမ္းစာမက တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ လုပ္ေနတာမ်ဳိး ဆိုရင္ အဆင္မေျပဘူးေပါ့။ ဒါကေတာ့ ျဖည္းျဖည္း လုပ္လို႔ရတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ပလက္ေဖာင္းကို မည္သူမႇ အခ်ိန္ျပည့္ အခိုင္အမာ အေဆာက္အဦ မေဆာက္ဖို႔ လိုတယ္။ အျပစ္ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ စဥ္းစားလို႔ ရဖို႔ပါ။ ပလက္ေဖာင္းကို ျပည္သူေတြ သြားလာႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ထားဖို႔ပါပဲ။
လက္တြန္းလႇည္းေတြ စက္ဘီးေတြနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ထားလို႔ မရဘူး။ ပလက္ေဖာင္းေဘး ကားရပ္ရင္ ဒီပလက္ေဖာင္းေတြ ျမင့္ေနရင္ ကားတံခါး မလြတ္တာမ်ဳိးကို သတိထားရမယ္။ အခ်ဳပ္ကေတာ့ ပလက္ေဖာင္း ဆိုတာ လမ္းကို မပ်က္စီးေအာင္ ထိန္းတဲ့ ပုခုန္းသား ျဖစ္ရသလို လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသြားတဲ့ လူေတြ သြားလာေရး အတြက္ အဆင္ေျပေရးကို အေလးေပးတာမ်ဳိး ျဖစ္ရတယ္''
''ဟုတ္က့ဲဆရာ၊ ပလက္ေဖာင္းေတြမႇာ ဂ်ပန္လို စက္ဘီးေတြ သြားလို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေနာ္''
''ေအးကြ၊ ဒါက အဆင့္ဆင့္ လာမႇာေပါ့။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒါက ေစ်းသည္ေတြ ကိစၥပါ။ ေစ်းသည္ေတြက သူတို႔ စား၀တ္ေနေရး အတြက္ ေစ်းေရာင္းတာ သမာအာဇီ၀ါပါ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြသြားတဲ့ ပလက္ေဖာင္းမႇာ ဘာလို႔ လာေရာင္းလဲ သိလား''
''လူေတြ ခလုတ္တိုက္မိတဲ့ေနရာမႇာေရာင္းရင္ ပိုေရာင္းရတာေပါ့ ဆရာ''
''ဒါက အမ်ား ယူဆခ်က္ပါ။ Mindset ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥပါ။ တကယ္ေတာ့ ေနရာသတ္မႇတ္ၿပီး လူလယ္လို႔လြယ္ ကားရပ္လို႔လြယ္တဲ့ ေနရာမႇာ ေစ်းေရာင္းရပါတယ္။ ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားမႇာ Warehouse ဆိုတဲ့ ကုန္ေလႇာင္႐ုံေတြမႇာ ေစ်းေရာင္းတာေတြ ရႇိသလို Outlet Mall ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္ ခပ္လႇမ္းလႇမ္းမႇာ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆိုင္ေတြ ရႇိတယ္။ ေစ်းသက္သာတယ္။ အသံုးတည့္တယ္ ဆိုရင္ လာ၀ယ္ၾကတာပဲ။ ဒီမႇာလည္း ေရႊပုစြန္ဆို သာေကတမႇာ သြားစားတယ္။ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဆို ေတာင္ဥကၠလာထိ သြားစား တာပဲ။ Junction 8 တို႔ Ocean တို႔ကိုလည္း သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သေဘာကို ေျပာျပတာပါ။ ေစ်းသည္ေတြကို ညေနဖက္ ႐ုံးရႇိတဲ့ ပန္းဆိုးတန္း ေအာက္လမ္းလို ေနရာေတြ ဗိုလ္တစ္ေထာင္လမ္းလို ေနရာေတြမႇာ ညေစ်းတန္းလို လုပ္ေရာင္းခိုင္းရင္ လူေတြ ၀ယ္လာၾကမႇာပါ။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္ ၪာဏ္မီသေလာက္ ေျပာတာပါ။ တိုင္တုိင္ပင္ပင္ လုပ္ရင္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အၾကံၪာဏ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚလာမႇာပါ။ လမ္းေဘး ေစ်းေရာင္းသူေတြ အတြက္ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး ေငြေၾကး အေထာက္အပံ့ေတြ အတြက္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားရမႇာပါ''
''ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ အခု လမ္းေဘး ေစ်းမေရာင္းရလို႔ ကေလးေတြ ေက်ာင္းမအပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုတဲ့သူေတြ ရႇိတယ္။ တကယ္ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူးဆရာ''
''ပညာေရး၀န္ႀကီးက မူလတန္း ပညာေရး မသင္မေနရ ျပဳလုပ္ေတာ့မယ္။ လတ္တေလာ ေက်ာင္း၀င္ေၾကးေတြလည္း မေပးရသေလာက္ နည္းေအာင္ ေကာက္ခံေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ဆင္းရဲရင္ သူတို႔မႇာ တကယ္ အခက္အခဲ ရႇိတယ္''
''ဒါအစိုးရမႇာ တာ၀န္ ရႇိတယ္''
''ေဟ့ေကာင္ ခြၽန္တြန္း၊ မင္းက အျပဳသေဘာမ်ဳိး ေျပာေနတာလား၊ ကပ်က္ယပ်က္ လုပ္ေနတာလား''
''ကြၽန္ေတာ္ တကယ့္ ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာပါ''
''ေအး အစိုးရမႇာ တာ၀န္ရႇိသလို တို႔တေတြမႇာလည္း တာ၀န္ရႇိတယ္ကြ၊ အားလံုး ကူညီေဆာင္ရြက္မႇာပဲ''
''ဆရာေကာဆရာ''
''ငါကေတာ့ လူေတြ သေဘာေပါက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေရးေနရတာပဲ။ စာေရးဆရာတို႔ ဂ်ာနယ္လစ္တို႔ ဆိုတာ စတုတၴမ႑ိဳင္ကြ''
''ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ဒီမ႑ိဳင္လည္း ခိုင္မႇ''
''ေခြးေကာင္''
ေရးသားသူ..ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ
''ဟုတ္က့ဲဆရာ၊ ပလက္ေဖာင္းေတြမႇာ ဂ်ပန္လို စက္ဘီးေတြ သြားလို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေနာ္''
''ေအးကြ၊ ဒါက အဆင့္ဆင့္ လာမႇာေပါ့။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒါက ေစ်းသည္ေတြ ကိစၥပါ။ ေစ်းသည္ေတြက သူတို႔ စား၀တ္ေနေရး အတြက္ ေစ်းေရာင္းတာ သမာအာဇီ၀ါပါ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြသြားတဲ့ ပလက္ေဖာင္းမႇာ ဘာလို႔ လာေရာင္းလဲ သိလား''
''လူေတြ ခလုတ္တိုက္မိတဲ့ေနရာမႇာေရာင္းရင္ ပိုေရာင္းရတာေပါ့ ဆရာ''
''ဒါက အမ်ား ယူဆခ်က္ပါ။ Mindset ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥပါ။ တကယ္ေတာ့ ေနရာသတ္မႇတ္ၿပီး လူလယ္လို႔လြယ္ ကားရပ္လို႔လြယ္တဲ့ ေနရာမႇာ ေစ်းေရာင္းရပါတယ္။ ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားမႇာ Warehouse ဆိုတဲ့ ကုန္ေလႇာင္႐ုံေတြမႇာ ေစ်းေရာင္းတာေတြ ရႇိသလို Outlet Mall ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္ ခပ္လႇမ္းလႇမ္းမႇာ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆိုင္ေတြ ရႇိတယ္။ ေစ်းသက္သာတယ္။ အသံုးတည့္တယ္ ဆိုရင္ လာ၀ယ္ၾကတာပဲ။ ဒီမႇာလည္း ေရႊပုစြန္ဆို သာေကတမႇာ သြားစားတယ္။ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဆို ေတာင္ဥကၠလာထိ သြားစား တာပဲ။ Junction 8 တို႔ Ocean တို႔ကိုလည္း သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သေဘာကို ေျပာျပတာပါ။ ေစ်းသည္ေတြကို ညေနဖက္ ႐ုံးရႇိတဲ့ ပန္းဆိုးတန္း ေအာက္လမ္းလို ေနရာေတြ ဗိုလ္တစ္ေထာင္လမ္းလို ေနရာေတြမႇာ ညေစ်းတန္းလို လုပ္ေရာင္းခိုင္းရင္ လူေတြ ၀ယ္လာၾကမႇာပါ။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္ ၪာဏ္မီသေလာက္ ေျပာတာပါ။ တိုင္တုိင္ပင္ပင္ လုပ္ရင္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အၾကံၪာဏ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚလာမႇာပါ။ လမ္းေဘး ေစ်းေရာင္းသူေတြ အတြက္ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး ေငြေၾကး အေထာက္အပံ့ေတြ အတြက္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားရမႇာပါ''
''ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ အခု လမ္းေဘး ေစ်းမေရာင္းရလို႔ ကေလးေတြ ေက်ာင္းမအပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုတဲ့သူေတြ ရႇိတယ္။ တကယ္ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူးဆရာ''
''ပညာေရး၀န္ႀကီးက မူလတန္း ပညာေရး မသင္မေနရ ျပဳလုပ္ေတာ့မယ္။ လတ္တေလာ ေက်ာင္း၀င္ေၾကးေတြလည္း မေပးရသေလာက္ နည္းေအာင္ ေကာက္ခံေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ဆင္းရဲရင္ သူတို႔မႇာ တကယ္ အခက္အခဲ ရႇိတယ္''
''ဒါအစိုးရမႇာ တာ၀န္ ရႇိတယ္''
''ေဟ့ေကာင္ ခြၽန္တြန္း၊ မင္းက အျပဳသေဘာမ်ဳိး ေျပာေနတာလား၊ ကပ်က္ယပ်က္ လုပ္ေနတာလား''
''ကြၽန္ေတာ္ တကယ့္ ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာပါ''
''ေအး အစိုးရမႇာ တာ၀န္ရႇိသလို တို႔တေတြမႇာလည္း တာ၀န္ရႇိတယ္ကြ၊ အားလံုး ကူညီေဆာင္ရြက္မႇာပဲ''
''ဆရာေကာဆရာ''
''ငါကေတာ့ လူေတြ သေဘာေပါက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေရးေနရတာပဲ။ စာေရးဆရာတို႔ ဂ်ာနယ္လစ္တို႔ ဆိုတာ စတုတၴမ႑ိဳင္ကြ''
''ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ဒီမ႑ိဳင္လည္း ခိုင္မႇ''
''ေခြးေကာင္''
ေရးသားသူ..ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ
