အခု ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္လႊတ္ေပး။ သမၼတကိုကန္ေတာ့ျပမယ္။

ဇာဂနာႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း

လူရႊင္ေတာ္ဟာသသရုပ္ေဆာင္ ဇာဂနာ(ခ) ဦးသူရမွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဇြန္လက ပုဒ္မ ခုနစ္ခုႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၅၉ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံခဲ့ရျပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၁၂ ရက္တြင္ သမၼတ၏ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေၾကာင့္ ျမစ္ႀကီးနားေထာင္မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာသည္။ ဇာဂနာမွာ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေထာင္ ေလးႀကိမ္က်ခံခဲ့ရျပီး အႏုပညာလုပ္ကိုင္ခြင့္ကိုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပိတ္ပင္ခံခဲ့ရသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။၎င္းလြတ္ေျမာက္လာၿပီး သုံး ရက္ေျမာက္ျဖစ္ေသာ ေအာက္ တုိဘာ ၁၄ရက္ တြင္ ၎င္း၏ေနအိမ္၌ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းထားသည္မ်ားမွ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။



ေမး- ေထာင္ေလးခါက်တဲ့အ ထဲမွာ ဒီတစ္ႀကိမ္က ေနရထုိင္ရတာ အေျခအေနအေတာ္ႀကီး ေကာင္းမြန္လာတယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္ ဘယ္လိုအခြင့္အေရးေတြ ရရွိခဲ့လို႔ပါလဲ။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္အထိ ေထာင္ထဲမွာေနခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္က ေျမႀကီးေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ လံုး၀မရွိခဲ့ဘူး။ အခု ကၽြန္ေတာ္ မႀကီးေပၚမွာ တစ္ေန႔ ၁၂ နာရီ ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ရတယ္။ ၁၉၉၄ တုန္းက ေထာင္ထဲမွာ ဓရဏပရိတ္သုတ္ဘုရားစာအုပ္ေလး မိတာေတာင္ သံေျခက်င္းခတ္ခံရတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေထာင္ထဲမွာ သတင္းစာနဲ႔ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္ခြင့္ရတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး အခု ထြက္မလာခင္ေလးမွာ ကစ္ဆင္းဂ်ားရဲ႕ On China ဆုိတဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ခြင့္ရတယ္။ စာဖတ္ခြင့္ရတာကိုက တုိးတက္လာတာပဲ။ ေနာက္ျပီး ပတၲျမားအက္ဖ္အမ္နားေထာင္ခြင့္ရလာတယ္။ တီဗီေတာင္ၾကည့္လုိ႔ရတယ္။ ဒါေတြက အရင္တုန္းကဆုိ အိပ္မက္ေတာင္ မက္ခြင့္မရွိခဲ့တာေတြ။ အခုလိုေတြ ျဖစ္လာဖုိ႔ အရင္က လူေတြအမ်ားႀကီးရင္းခဲ့ရတယ္။ အရင္ကနဲ႔ယွဥ္ရင္ အခုအေျခအေနက ေထာင္က်ေနတာနဲ႔ေတာင္ မတူေတာ့ဘူး။ ဓမၼာရံုေရာက္ေနသလိုပဲ။

ေမး- ဦးအထဲမွာ ရွိေနတဲ့သံုးႏွစ္တာကာလအတြင္း မီဒီယာေတြရဲ႕ ေရးသားေဖာ္ျပမႈေတြအေပၚမွာ တကယ့္အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာျပီလို႔ ျမင္ပါသလား။

ေျဖ- ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာတယ္။ ဒါက အေျပာင္းအလဲဘက္ကိုဦးတည္လာတယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ယံုယံုၾကည္ ၾကည္ေျပာရမွာေပါ့။ ဒီထက္ပိုျပီး တုိးတက္ဖုိ႔ေတာ့လိုေသးတယ္။ ဥပမာ ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ထဲမွာ ဖတ္ရတဲ့ ထုတ္တင္ တင္ထုတ္ကိစၥမ်ဳိးေတြ မရွိသင့္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါမရွိရင္ ပုိျပီးေျပာင္းလဲတယ္လုိ႔ ေျပာရမယ္။ ဘာမွတင္ျပီး ထုတ္မေနနဲ႔ေတာ့။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ဟာ ကိုယ္တာ၀န္ယူတယ္။ ျဖစ္လာရင္ကိုယ္ရွင္းမယ္။ ပိုမေကာင္းဘူးလား။ စာေပစိစစ္ေရးဆုိတာ မထားနဲ႔ေတာ့။ လြတ္လပ္ေရးမရွိဘဲနဲ႔ ဘယ္သူက လြတ္လပ္ေရး ကိုကာကြယ္မွာလဲ။ ဒီလိုပဲ ဂ်ာနယ္ေတြဆိုလည္းလြတ္လပ္ခြင့္ေပးမွ ကာကြယ္မွာေပါ့။ ခင္ဗ်ားတ႔ိုတိုက္လို တစ္ပတ္ကိုဂ်ာနယ္ေလးေစာင္ ထုတ္ေနတဲ့တုိက္က ဘာေၾကာင့္ သတင္းစာမထုတ္ႏုိင္ရမွာလဲ။ ပုဂၢလိကသတင္းစာဆုိတာ ရွိကုိ ရွိရမယ္။ လိုကိုလုိတယ္။ စတုတၴ မ႑ိဳင္ဆုိတာ စကားနဲ႔ပဲေျပာေနလုိ႔မရဘူး။ တကယ္လုပ္ျပမွျဖစ္မွာ။

ေမး- အက်ဥ္းက်ေနခ်ိန္အတြင္း ဦးဖတ္ခဲ့ရသမွ် ဂ်ာနယ္ ၁၃ ေစာင္ထဲမွ မွတ္မွတ္ရရအျဖစ္ဆံုး သတင္း၊ ေဆာင္းပါးဆုိရင္ ဘယ္ ဟာေတြကိုေျပာခ်င္ပါသလဲ။

ေျဖ -ေဆာင္းပါးကေတာ့ ဆဲဗင္းေဒးမွာပါတဲ့ လီလီေပါ့။ သတင္းထဲမွာေတာ့ အလဲဗင္းအခ်ပ္ပိုမွာထည့္တဲ့ ျမစ္ဆံုကို ဦးေဇာ္မင္းေျပာထားတာကို ပညာရွင္ေတြရဲ႕အသံနဲ႔ တံု႔ျပန္ထည့္ထားတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေထာင္က ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ထိ အမွတ္ရဆံုးပဲ။ လီလီပန္းေဆာင္းပါးဆုိဖတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္အၾကာႀကီးပဲငိုင္သြားတယ္။ သူ႔ဆီကကၽြန္ေတာ္ ရလုိက္တာေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၁၉၈၈ မွာ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္က ဖမ္းျပီး ထုိးႀကိတ္ခဲ့တာေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမ့ပါဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေမ့လို႔ရမလဲ။ ေအး ဒါဆို လက္စားေခ်ဆုိမလားဆုိရင္ လက္စားမေခ်ေတာ့ပါဘူး။ အျငွိဳးေတြ၊ အာဃာတေတြကိုဘာလုပ္မွာလဲ။ ေမတၲာတရားကို ရလိုက္တယ္။

ေမး-၂၀၀၈ ခုႏွစ္က အဖမ္းခံရၿပီး ျပစ္ဒဏ္ခ်ခံခဲ့ရတဲ့ ပုဒ္မေတြအေပၚ ဘယ္လိုမ်ား တံု႔ျပန္ေျပာၾကားလိုပါသလဲရွင့္။

ေျဖ-ကၽြန္ေတာ့္ကို အီလက္ထေရာနစ္ဥပေဒအရ တစ္မႈကို ၁၅ ႏွစ္နဲ႔ သံုးမႈ ၄၅ ႏွစ္ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒါကလည္း ျဖစ္သင့္လား မျဖစ္ သင့္လားဆုိတာေတာင္ နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အျပင္မွာမျမင္ခ်င္လို႔ကို ထည့္လုိက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေအာင္ဒင္နဲ႔ အီးေမးလ္ပို႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္တစ္ေယာက္ ကိုေစတနာနဲ႔ ေရာ့ေဟ့ေအာင္ဒင္ ေရးတဲ့စာဖတ္လုိက္ပါဦးလုိ႔ ေဖာ္ ၀ပ္ေမးလ္ပို႔လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေဖာ္၀ပ္လုပ္ေပးလုိက္တဲ့လူက အဖမ္းခံရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာဖမ္းတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္တင္ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေလာက္ေလးနဲ႔ေတာ့ ၁၅ ႏွစ္ခ်တာဘာလုပ္မွာလဲ။ တုိင္းျပည္ျပင္ပေရာက္ေနတဲ့ NLD LA ပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ ေအာင္ဒင္ဆုိ USCB၊ မိုးသီးဇြန္တို႔ဆို ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။ သူငယ္ခ်င္းခ်င္း အီးေမးလ္နဲ႔ဆက္သြယ္တာ။ တယ္လီဖုန္းေျပာေနၾကတာ။ နာဂစ္ႀကီးျဖစ္ေတာ့ သူတုိ႔လွဴခ်င္ပါတယ္။ သြားလွဴေပးပါေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေပးရတာေပါ့။ ဒါလည္း ၁၇ ႏွစ္တဲ့။ ေတာတြင္းလက္နက္ကုိင္ျပစ္မႈႀကီးက်ေနတာပဲ။ ကဲ ခ်ပါကြာလုိ ႔သာ ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ေနာက္အရမ္းထူးဆန္းတာရွိေသးတယ္။ ရုပ္ရွင္သမားက ဗီဒီယိုအက္ ဥပေဒနဲ႔ ေထာင္ခ်ခံရတာ။ နာဂစ္ျဖစ္တဲ့ဆီကိုသြားေတာ့ ေရထဲကအေလာင္းေတြ၊ အပ်က္အစီးေတြ ရိုက္လာတာကိုသူတုိ႔ကျပျပီး ဆင္ဆာခြင့္ျပဳခ်က္မရထားလို႔တဲ့။ ဆင္ဆာရံုးကတစ္ေယာက္ သက္ေသလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က တရားရံုးမွာ ျပန္ေမးတယ္။ ေဒြးေသေတာ့ ေဒြးအသုဘေခြဆင္ဆာတင္လားလို႔။ ဦးသန္းေရႊသမီးမဂၤလာေဆာင္ေခြ ဆင္ဆာတင္လားလို႔။ နာဂစ္တုိက္ေနတာကို ခဏရပ္ထားဦး ငါဆင္ဆာသြားတင္ဦးမယ္ဆိုရင္ မုန္တုိင္းက ရပ္ေပးမလားလို႔ေမးေတာ့ သူတုိ႔ဘက္ကေရွ႕ေနက မဆုိင္တာေတြ မေျပာပါနဲ႔ဘာညာထလုပ္ေရာ။ တစ္တုိင္းျပည္လံုး ဆင္ဆာမဲ့ေခြေတြ ရိုက္သတ္လို႔မကုန္တာေတာ့ မိေအာင္မဖမ္းဘဲနဲ႔ ဒီမုန္တိုင္းေခြက်ေတာ့ ဆင္ဆာမဲ့တဲ့။ အဲဒါက သံုးႏွစ္။ ေနာက္တစ္မႈက ၅၀၅ (ခ) နဲ႔ အစိုးရကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ေျပာဆုိမႈတဲ့။ အဲဒါလည္း ေျပာမိလားမသိဘူး။ မေျပာမိဘူးလို႔ထင္တာပဲ။ (ရယ္လ်က္) ေနာက္ပုဒ္မက ၂၉၅၊ သာသနာေတာ္ညိွဳးႏြမ္းေစမႈတဲ့။ ေၾကးသြန္းဘုရားႀကီးမွာ ဘုန္းႀကီးေတြကို ဆြမ္းကပ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြကိုဆြမ္းကပ္ တာဖမ္းခံရတယ္ ဆုိရင္မျဖစ္သင့္ဘူးေလ။ အဲဒီႏွစ္မႈေပါင္းက ေလးႏွစ္ခ်ခံရတယ္။

ေမး- ဦးကို အာဏာပိုင္ေတြက ၂၀၀၉ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ ျပစ္ဒဏ္ စုစုေပါင္း ၅၉ ႏွစ္ကေန ၂၄ ႏွစ္ကိုေလွ်ာ့ခ်ေပးလုိက္တာက ဦးက အယူခံတင္လိုက္လို႔လား။

ေျဖ- ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမေတြက ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕ေနေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ျပီး အယူခံတင္ေတာ့ အီလက္ထေရာနစ္အမႈေတြမွာ တစ္မႈကို ရွစ္ႏွစ္စီ ၂၄ ႏွစ္ေလ်ာ့က်သြားတယ္။ ဒုတိယ အယူခံက်ေတာ့ ပယ္ခ်ခံရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဆက္မတင္နဲ႔ေတာ့ေျပာလိုက္တယ္။

ေမး -ျပန္လြတ္တဲ့အထဲ ခုထိ အမ်ားေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားေတြ မပါလာေသးဘူး။ ဦးက ျပန္လြတ္ တာေတာ့ အဲဒီအေပၚမွာ လိပ္ျပာမသန္႔သလို ျဖစ္မိလား။

ေျဖ-ခံစားရတာေပါ့။ စိတ္လည္း မေကာင္းဘူး။ ရင္ထဲ ဘယ္လုိ ႀကီးျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး။ စလြတ္တဲ့မနက္တည္းက ေဒါသေတြ ထြက္ျပီးစိတ္မေကာင္းဘူး။ လူေတြကငါ့မ်ား အစုိးရနဲ႔အေပးအယူ လုပ္ျပီးလြတ္လာတယ္မ်ား ေျပာၾကမလားမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္လံုပါ တယ္။ ကုိယ္မွမလုပ္ခဲ့ တာကို။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ က်န္လူေတြအားလံုးလြတ္ေအာင္ အတက္ႏုိင္ဆံုးႀကိဳးစားရဦးမယ္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ အျပစ္ႀကီးတစ္ခုလို ျဖစ္သြားတယ္။ လြတ္သာလာရတယ္။ မေပ်ာ္ဘူး။

ေမး- အကုန္လံုးျပန္လြတ္လာမယ္ဆုိရင္ ဦးဘာမ်ားေျပာမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားလဲ။

ေျဖ- တကယ္လို႔အဲဒီေန႔ကသာ အကုန္လံုးျပန္လြတ္လာရင္ေတာ့ သမၼတကုိ ဖင္ပူးေထာင္းေထာင္ေနေအာင္ ကန္ေတာ့လုိက္မယ္။ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔။ အခုလႊတ္ေပးရင္လည္း ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ျပီးကန္ေတာ့မွာပဲ။ အခု ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္လႊတ္ေပး။ သမၼတကိုကန္ေတာ့ျပမယ္။ ေက်းဇူးတင္လြန္းလုိ႔။ ခုက်ေတာ့ ဘာကပ္စီးကုတ္ေနလဲမသိဘူး။ မလႊတ္ေပးဘူး။

ေမး -ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ေတြ႕ဖို႔ရွိပါသလဲ။

ေျဖ- အဲဒါကၽြန္ေတာ့္အျပစ္ပဲ။ မေန႔ကလည္း အန္တီကေျပာျပီးျပီ။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာတစ္ေလွ်ာက္လံုး အင္တာဗ်ဴးေတြလုပ္ေနရလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္မသြားႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အန္တီကလည္းသိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိစာနဲ႔ ဖတ္ဖို႔စာအုပ္ ဦးခြန္သာျမင့္နဲ႔လာေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အန္တီ့ကိုေျပာျပတယ္။ ျမန္မာျပည္ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အခုကာလမွာ ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြကိုမွ ဦးစားေပးျပီး မေတြ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုလူမ်ဳိးေတြကို သြားေတြ႕ရမွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဒီလူေတြနဲ႔ေတြ႕ေနပါတယ္။ အန္တီ့ကိုျပီးမွပဲ ေတြ႕ေတာ့မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္စာေရးျပီး ေျပာလုိက္ေတာ့ရတယ္။ သားႀကိဳက္ သလိုသာလုပ္ပါတဲ့။ စာလည္းေရးျပီးျပီ။ ဖုန္းလည္းေျပာျပီးျပီ။ ေျပာ ခ်င္တဲ့စကားေတြလည္းေျပာျပီးျပီ။ လူခ်င္းမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေတြ႕ဖုိ႔ပဲက်န္ေတာ့တာပါ။ အန္တီက သူလြတ္လာျပီးေနာက္ပိုင္းကတည္းက အပတ္စဥ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို စာအုပ္ေတြပါဆယ္နဲ႔ပို႔ ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေတြ႕ဖို႔ပ်က္ကြက္ေနတာပါ။

ေမး- အခုအစိုးရက Democratic Government လို႔ ေျပာထားတဲ့အတုိင္း ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံဟာ တကယ္ပဲ ဒီမုိကေရစီက်တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနျပီလို႔ ဦးယူဆပါသလား။

ေျဖ- ဒါကို ဒီအတိုင္း ဟုတ္တယ္လို႔ ေျပာဖုိ႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သံသယနည္းနည္းရွိတယ္။ သုိ႔ေသာ္ နည္းနည္းေတာ့့ေရာက္ လာျပီလို႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ သူတုိ႔ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာဒီမုိကေရစီဆိုတာႀကီးက သိပ္မဟုတ္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီက ဒီမုိကေရစီပဲ။ ဘာအထူးျပဳပုဒ္မွတပ္ဖုိ႔မလုိဘူး။ တကယ္လုပ္ရင္ လက္ခုပ္တီးဖုိ႔၀န္မေလးသလို တုိင္းျပည္အတြက္ ဘာအလုပ္ပဲလုပ္ရလုပ္ရ ၀င္လုပ္ေပးဖို႔ ၀န္မေလးဘူး။ အရင္က သိပ္သံသယမရွိဘူးလို႔ထင္ေပမယ့္ လႊတ္တဲ့ေန႔မနက္မွာ နည္းနည္းသံသယ၀င္သြားတယ္။ လူေတြလႊတ္တာ ေတာင္တြန္႕တုိေန ရင္ ေျပာင္းလဲတာကိုတကယ္မ်ားလိုခ်င္ရဲ႕လား ဆုိတဲ့မယံုတဲ့စိတ္၀င္ေနတယ္။ ေစာင့္ၾကည့္ပါရေစဦး။

ေမး- ဦးဇာဂနာဟာ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တည္းက အႏုပညာလုပ္ကိုင္ခြင့္ အပိတ္ခံထားရတယ္လို႔သိရတယ္။ အခု ဦးေျပာထားတာက ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ အႏုပညာကိုတြဲလုပ္သြားမယ္ဆုိေတာ့ အႏုပညာအရ ကန္႔သတ္ထားျခင္းခံရသူက ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ လုပ္သြားမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါလဲ။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္အပိတ္ခံရတာ ခဏခဏ ကၽြန္ေတာ္ပဲရွိတယ္။ ဘယ္လိုပိတ္ပိတ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရွင္သန္ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ အႏုပညာကို ဘယ္သူ ပိတ္လို႔မွမရဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စင္ေပၚမတက္ရဘူးဆို မတက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဇာဂနာရဲ႕အႏုပညာ အလုပ္ေတြရွင္သန္ေနပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနေပါ့။ ဒါစိန္ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စင္ေပၚတက္ခြင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ တည္းကပိတ္တာ။ အျငိမ့္စင္ေပၚ မတက္ရ။ အျငိမ့္မကရ။ ၈၈ မွာ ေထာင္က်တယ္။ အဲဒီကတည္းက ပိတ္လိုက္တာ အခု ၂၀၀၈ ထိ ပိတ္ထားတုန္းပဲ။ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အတြင္းမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ ဇာဂနာ့ ျပက္လံုးကို ခဏခဏၾကားဖူးေနၾကသားပဲ။ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ ကၽြန္ေတာ့္နည္းကၽြန္ေတာ့္ဟန္ နဲ႔ရွင္သန္လုိ႔ရပါတယ္။ အဓိကက ကၽြန္ေတာ့္ျပက္လံုးေတြကို လူသိေစခ်င္တာပဲ။ ပုိက္ဆံလုိခ်င္တာ မွမဟုတ္တာ။ ၁၉၉၄ မွာ ေထာင္ကလြတ္ျပီး ၁၉၉၆ မွာတစ္ခါ ျပန္ပိတ္တယ္။ ရုပ္ရွင္ဗီဒီယိုရိုက္ခြင့္ ပိတ္တယ္။ အျပစ္ေတြတပ္ထားတဲ့စာရြက္ႀကီးနဲ႔ ျပျပီးပိတ္တာ။ အဲဒီစာရြက္ခုထိရွိေသးတယ္။ ကဲ ပိတ္ဟာဆိုျပီး ဗီဒီယိုရုပ္ရွင္မရိုက္ဘဲ ေၾကာ္ျငာသြားရိုက္ေနတယ္။ ေနာက္ရုိက္ခြင့္ေပးလုိက္ျပန္ေတာ့ “ပု႑ားဘကြန္း”တို႔ ဘာတုိ႔ ရိုက္လိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီကေန ၂၀၀၆ မွာ ပိတ္ျပန္ေရာ။ ၂၀၀၅ မွာရံုတင္တဲ့ ရတနာျပေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိပိတ္ေနျပီ။ စိန္ေက်ာ္သူ(မင္းသားေက်ာ္သူ)လည္းပါတယ္ေလ။ ဒီတစ္ခါပိတ္တာကေတာ့ ဘယ္နားကမွပိတ္ထားလို႔မရတဲ့ေကာင္ဆိုျပီး အကုန္လံုးကိုပိတ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ေၾကာ္ျငာမရိုက္ရ၊ အက္ဖ္အမ္မွာလည္း မေျပာရ။ အသံလည္းပိတ္တယ္။ လူလည္းပိတ္တယ္။ ရုပ္လည္းပိတ္တယ္။ နာမည္လည္းမထည့္ရဘူးတဲ့။ အဲဒါလည္းဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ VOA တို႔၊ DVB တို႔ရွိတာပဲ။ ယုတ္စြအဆံုး ကၽြန္ေတာ့္လူေတြစုျပီး သူတုိ႔ကိုလုပ္ခိုင္းေနလဲရတာပဲ။ အႏုပညာဆုိတာ ကန္႔လန္႔ကာ ေနာက္ကြယ္ကေနလည္း လုပ္လို႔ရတာပဲ။ ေနာက္ဆံုး ဘာမွလုပ္စရာမရွိရင္ ပန္းခ်ီေတာ့ ဆြဲလို႔ရတာပဲ။

ေမး-ေရြးေကာက္ပြဲကာလအတြင္းမွာ I Vote ဆုိတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ေလးကို ဦးက ေထာင္ထဲကေန လူႀကံဳနဲ႔ လက္ဆင့္ကမ္းအႀကံေပးလိုက္ တယ္လို႔သိရတယ္။ အဲဒီစိတ္ကူး ေလးရခဲ့ပံုကိုလည္းေျပာပါဦး။

ေျဖ- ဟုတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေထာင္၀င္စာ မပိတ္ခင္ ေနာက္ဆံုး တစ္ေခါက္ေပါ့။ ေရြးေကာက္ပြဲရက္စြဲေတာင္ မသိရေသးဘူး။ ဂ်ပန္မွာ လူငယ္အဖြဲ႕ေလးတစ္ဖြဲ႕က ဘယ္သူ႔ကိုမဲေပးပါလို႔မေျပာဘူး။ သူတို႔က တစ္အိမ္၀င္ တစ္အိမ္ထြက္နဲ႔ မဲရံုကိုသြားပါ။ မဲေပးၾကပါလို႔ဒါပဲေျပာတာ။ ေထာက္ခံပါ၊ ကန္႔ကြက္ပါ ဒါေတြ မေျပာဘူး။ အဲဒီအဖြဲ႕ေလးရွိတာကို နယူး၀ိခ္မဂဇင္းလို႔ထင္တယ္။ အဲဒီမွာဖတ္ရတယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ဒီကျမန္မာအီးဂရက္အဖြဲ႕က လူငယ္ေတြ စုျပီးမဲရံုကိုသြားၾကပါ။ မဲေပးၾကပါ။ I Vote ဆိုတာေလးကို ဒီဇုိင္းေလးနဲ႔လုပ္ရင္မေကာင္းဘူးလားလို႔ အႀကံေပးလုိက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြမွာ မဲေပးတဲ့အေတြ႕အႀကံဳမရွိၾကေသးေတာ့ ဒါေလးကိုထိေတြ႕ေစခ်င္လို႔ အႀကံေပးလိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း အဲဒီအခ်ိန္အျပင္မွာ ရွိေနရင္ မဲေပးမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကုိ မဲေပးတုန္းက မဲစာရင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္မပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္အဖမ္းမခံရေသးဘူးေလ။ မဲစာရင္းထဲမပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုႏုိင္ငံသားအျဖစ္အသိအမွတ္ မျပဳတ့ဲသေဘာေပါ့။(ရယ္လ်ယ္) ေပးမထည့္တာေတာ့မတက္ႏုိင္ဘူး။

ေမး- အခု ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနက ဦးခံယူထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ခံယူခ်က္ေတြအေပၚ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစဖုိ႔ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိပါသလား။

ေျဖ- မရွိဘူး။ တစ္အခ်က္က ကၽြန္ေတာ္ ၈၈ က အေရးေတာ္ပံုထဲကို၀င္လာတယ္။ အဲဒီမတုိင္ခင္တည္းကႏုိင္ငံေရးကိုစိတ္၀င္စားလို႔ ျပက္လံုးေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးလုပ္လာခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ ၈၈ မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္းခဲ့တာ Multi Party Democracy ေလ။ အဲဒီတုန္းက သူတုိ႔ ေျပာေနၾကတဲ့ လမ္းေပၚႏုိင္ငံေရးသမားေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လမ္းေပၚမွာေတာင္းတာ ပ်င္းလုိ႔ေတာင္းတာ။ ေပ်ာ္လုိ႔ေတာင္း တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ လုိခ်င္လုိ႔ ေတာင္းတာ။ ဒါႀကီးကို ကဖ်က္ယဖ်က္ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ၾကေစခ်င္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္းတ့ဲ Multi Party Democarcy ဆိုတာ ရျပီလား။ ကၽြန္ေတာ္က ပါတီစံုဒီမုိကေရစီလို႔ေတာင္မသံုးဘူး။ သူ႔ရဲ႕အဂၤလိပ္စာလံုးက Democracy ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ပါ။ ျမန္မာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားလို အဂၤလိပ္စကားညွပ္ေျပာတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အခု Multi ျဖစ္ျပီလားဆုိရင္မျဖစ္ေသးဘူး။ အခုျဖစ္ေနတာက Mono Party Homo-cracy ျဖစ္ေနတာ။ လိုခ်င္တာ မရေသးတဲ့အတြက္ရေအာင္ဆက္လုပ္ရဦးမယ္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြေရွ႕ကထြက္ျပီးေတာ့ ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္နဲ႔ေအာ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မရရေအာင္လုပ္ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခုေနေသသြားရင္ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကမ်ဳိးဆက္ ေတြဆက္ျပီး ရ ေအာင္လုပ္ၾကပါဦး။ လံုး၀မရေသးဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာခ်င္ဘူး။ အထုိက္အသင့္ေတာ့ရလာျပီ။ သို႔ေသာ္ဆက္လုပ္ရဦးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အႏုပညာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးမွာ ေလာေလာဆယ္ အေရးႀကီးတာက ႏုိင္ငံေရးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးစားေပး အစီအစဥ္ ၁ ကိုႏုိင္ငံေရးထားလိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုိခ်င္တာေလးရေအာင္ လုပ္မွျဖစ္မွာကိုး။ ထုိင္ပဲေျပာေနရံုနဲ႔ေတာ့မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ေမး- ပါတီႏုိင္ငံေရးလုပ္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္သီးပုဂလအေနနဲ႔ ရပ္တည္ဖုိ႔ေရာ ရွိပါသလား။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္က တစ္သီးပုဂၢလလည္းမလုပ္ပါဘူး။ ပါတီလည္း မေထာင္ပါဘူး။ ပါတီလည္းမ၀င္ပါဘူး။ ဒါေတြလုပ္မွ လုပ္ခြင့္ရ မယ္ဆုိတာမဟုတ္ေသးဘူး။ ဒါေတြမလုပ္လည္း ျဖိဳးမင္းသိန္းတုိ႔လို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ညီေတြရွိတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တူအရြယ္ ေဇယ်ာေသာ္ တုိ႔ရွိတာပဲ။ အဲဒီလူေတြကို ပခံုးထမ္းတင္ေပးလို႔မရဘူးလား။

ေမး- ဦးစတင္ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့တဲ့ သီးေလးသီးအဖြဲ႕၀င္အခ်ဳိ႕ရဲ႕ ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးအေပၚ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ ေျပာစကားေတြအေပၚ ေ၀ဖန္မႈႈ ေတြရွိလာခဲ့တယ္။ ဦးက ဒီအဖြဲ႕ကုိ ဘယ္လိုျပန္စုစည္းလုပ္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ရွိပါသလဲ။

ေျဖ- ဒီကိုျပန္လာတာက ႏွစ္သီး။ က်န္ခဲ့တာက ႏွစ္သီးေပါ့။ မနက္က ဟိုမွာက်န္ခဲ့တဲ့ႏွစ္သီးနဲ႔ ေတြ႕ျပီးျပီ။ မေန႔က ဒီမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သီးနဲ႔ေတြ႕ျပီးျပီ။ အကုန္လံုးကို ဆူျပီးျပီ။ သီးေလးသီးသည္ ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ့နာမည္။ ေဆးေရာင္စံုသည္ ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ့နာမည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီနာမည္ေတြကို မွတ္ပံုတင္မထားတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္တယ္လို႔ေတာ့မေျပာခ်င္ဘူး။ သို႔ေသာ္ သီးေလးသီးဟာ အသီးေလးသီးလံုးမရွိဘဲနဲ႔ ႏွစ္သီးတည္းနဲ႔ ဘယ့္ႏွယ္သီးေလးသီးလုပ္ခ်င္ရတာတုန္း။ မရဘူးေလ။ ေလးသီးရွိမွ ေလးသီး လုပ္ေပါ့။ ႏွစ္သီးနဲ႔ကခ်င္ရင္ကပါ။ သီးႏွစ္သီးလို႔က။ ကၽြန္ေတာ္မကန္႔ကြက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကန္႔ကြက္ျပီး ဆူရတဲ့အေၾကာင္းက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အျပင္မွာေနတုန္းကေတာ့ အစုိးရမေကာင္း ေၾကာင္းေျပာလုိက္တာ။ ဒီထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ဟိုဘက္ကလူရဲ႕မေကာင္းေၾကာင္းေျပာတဲ့ သူကိုပရိသတ္က ဘယ္လုိယံုရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္ဆံုးက အဲဒီစိတ္ဓာတ္ပဲ။ ဒါကိုေတာ့ လက္မခံႏုိင္တဲ့အတြက္ ေအာက္တိုဘာ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ ကမယ့္ပြဲကို ကၽြန္ေတာ္အသိအမွတ္မျပဳဘူး။ သူတုိ႔စိတ္ဓာတ္ေတြကိုမျပင္ဘူး။ ဒါေတြကိုျပက္လံုး ဆက္ျပက္ေနမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမလာနဲ႔ေတာ့။ အေမြျပတ္ပါေၾကညာလိုက္တာ။ သူတုိ႔သမုိင္းသူတုိ႔ ေရးၾကမွာဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္မွရမယ္။ အျပင္မွာ ေရာက္ေနတဲ့လူေတြကို အားနာဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သီးကိုလည္းမင္းတို႔ကခ်င္က။ သီးေလးသီးနာမည္မတပ္ရဘူးလုိ႔။ အဲဒီေတာ့သူတုိ႔က သီးညီေနာင္တဲ့။

ေမး -ျပည္ပမွာရွိေနတဲ့ ဦးရဲ႕ဇနီး၊ သားနဲ႔သမီးတို႔နဲ႔ ေတြ႕ဖုိ႔ရွိပါသလား။

ေျဖ- သူတုိ႔နဲ႔ဖုန္းအဆက္အသြယ္ေတာ့ရျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္သားက အင္မတန္မွေတာ္ရွာပါတယ္။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေခၚပါနဲ႔တဲ့။ သူ ဟုိမွာေပ်ာ္ေနတာေလ။ သမီးကလည္းမလာဘူးတဲ့။ မယံုဘူးထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ေတာ့ေနာက္ႏွစ္လသံုးလေလာက္ေနရင္ လာခ်င္လာမယ္လို႔ အရိပ္ အျမြက္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့အတင္းအၾကပ္ျပန္လာပါလို႔ မတုိက္တြန္းခ်င္ေသး ဘူး။ ေျပာရမယ့္အခ်ိန္လည္း မဟုတ္ေသးဘူးလုိ႔ထင္တယ္။


ေမး- ဦးအထဲမွာရွိေနခ်ိန္မွာပဲ ဦးရဲ႕ အေဖနဲ႔အေမ ဆံုးပါးသြားေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးခရီးကို သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဂါ၀ရမျပဳ လုိက္ရျခင္းအေပၚ တႏုံ႕ႏံု႔ခံစားေနရပါသလား။

ေျဖ- ခ်င္လံုးခတ္ေတာင္ မပ်က္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဒီအလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြဟာ ဒီလိုျပႆနာနဲ႔ ရင္ ဆုိင္ရမယ္ဆိုတာ သိျပီးသားပဲ။ ေဌးၾကြယ္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ထဲ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္သတ္ပစ္ထားတဲ့သူမနည္းဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမေတာင္ကၽြန္ေတာ္သတ္ပစ္ထားတာ။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖနဲ႔ အေမလည္းသူတုိ႔လုပ္စရာရွိတဲ့ အလုပ္ကိုအကုန္လုပ္ခဲ့ျပီးပါျပီ။ သူတို႔အတြက္ပူပင္ေၾကာင့္ၾက စရာမရွိဘူး။သူတုိ႔မေသခင္တည္းက ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္သတ္ပစ္ခဲ့ျပီးသား။ ဒီလိုအျဖစ္ မ်ဳိးႀကံဳရမယ္ဆုိတာ သိျပီးျပီေလ။ ဒါမ်ဳိးက ေရွ႕မွာသင္ခန္းစာေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့တာပဲ။ ဒါမထူးဆန္းဘူး။

အခုလုိ ေျဖၾကားေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေအးသူစံ

7Day News