ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး (၄)ႏွစ္ျပည့္ျပီလုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ ဘာကုိ ေျပးျမင္လုိက္လဲဆုိရင္ ေအာ္ငါနဲ႔အတူတူသြား အတူတူစား အတူတူအစည္းအေ၀းပဲြထုိင္ အတူတူ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေလွ်ာက္ပဲြေတြ ဆင္ႏြဲခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ရဟန္းသံဃာေတြ ၾကံ့ဖြတ္စစ္ အစုိးရရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ အႏွိပ္စက္ခံ အက်ဥ္းက်ခံေနရတာ (၄) ႏွစ္ၾကီးမ်ားေတာင္ ရွိသြားပါျပီလားလုိ႔ ေျပးျမင္မိပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ားကုိ ေမတၱာပုိ႔ရြတ္ဆုိကာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာလမ္းေလွ်ာက္ ရုံျဖင့္ ၀ါးရင္းတုတ္ႏွင့္ အရုိက္ခံၾကရ၊ ေသနတ္ႏွင့္ အပစ္ခံၾကရ၊ ေက်ာင္းတုိက္မ်ားကုိ ညစဥ္ သူပုန္စခန္းစီးသလုိ ၀င္ေရာက္ရုိက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ကာ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားျပီး ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ်ပစ္ၾကတယ္။ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ရဲဘက္စခန္းေတြကုိ ပုိ႔ပစ္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းတုိက္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္ကုိ ခ်ိတ္ပိတ္ပစ္ၾကတယ္။
အရွင္ဣႆရိယနွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ရဟန္းသံဃာအျဖစ္နဲ႔ ငယ္စဥ္ကေလး ဘ၀ကတည္းက ေနလာခဲ့ၾကတာ အလုပ္ၾကမ္းလည္း မလုပ္ဖူးဘူး၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေဒသနာေတာ္ေတြကုိ သင္ယူပုိ႔ခ် ေဟာေျပာဆုံးမျပီး ေနခဲ့ၾကတာ၊ အခုသူတုိ႔ ဘ၀ေတြအလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ေတြက် တစ္ခ်ိဳ႕ေထာင္ထဲမွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၾကရတယ္။သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးဂမၻီရ ဆုိရင္ ေထာင္ဒဏ္ (၆၃)နွစ္နွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးေခမိႏၵ(ဦးေကသရ)ဆုိရင္ ေထာင္ဒဏ္(၃၅)ႏွစ္ က်ခံေနရတယ္။
ဦးေခမိႏၵ (ေထာင္ဒဏ္ ၃၅ ႏွစ္) ဦးေခမိႏၵ ဟာစာေရး သူတုိ႔ထက္ ၀ါၾကီးပါတယ္။ မႏၱေလးျမိဳ႕ ၁၉၉၀ ျပည့္ ဆြမ္းေလာင္းပဲြၾကီးမွာ ေအးေဆးစြာ ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ့သံဃာေတာ္ေတြကုိ စစ္အစုိးရက ေသနတ္ႏွင့္ပစ္ စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ကန္ေက်ာက္ ေထာင္ထဲပို႔ခဲ့တာမုိ႔ ဒီေလာက္ၾကမ္းၾကဳတ္ ေစာ္ကားတဲ့ စစ္အစုိးရကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဓမၼစက္နဲ႔ ဆုံးမမွသာလွ်င္ရမယ္ဆုိျပီး ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကုိယ္တုိင္ ဦးေဆာင္၍ ပတၱနိကၠဳဇၹန ကမၼ၀ါရြတ္ဆုိကာ စစ္အစုိးရကုိ မည္သည္႕သံဃာမွ အေပါင္းေဖၚမျပဳရ ပစၥည္းေလးပါး အလွဴမခံရ စသည္ျဖင့္ အမိန္႔ထုတ္ကာ ရဲရဲရင့္ရင့္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလုိ သပိတ္ေမွာက္ထားတဲ့အတြက္ စစ္အစုိးရ အုပ္စုေတြဘက္က ဆြမ္းစား သာေရး နာေရးပင့္တဲ့အခါ မည္သည္႔ သံဃာမွမလုိက္ၾကပါ။ အလွဴမခံၾကပါ။ ဒီျပင္းထန္မႈဟာ တႏိုင္ငံလုံးထိ ပ်ံ႕ႏွံလာပါတယ္။ ဒါကုိ အင္မတန္ေၾကာက္သြားတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ မ ဟ န ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကုိ ေသနတ္နဲ႔ေထာက္ အမိန္႔ထုတ္ခုိင္းကာ သံဃာဖမ္းပဲြ စတင္က်င္းပပါေတာ့တယ္။
သံဃာဖမ္းပဲြမွာ တနုိင္ငံလုံးက ေလးစားရေသာ သံဃာအပါး တစ္ေထာင္ေက်ာ္ကုိ စာခ်ေပးေနတဲ့ နာယက ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ၊ တိပိ႗ကဓရ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ၊သက်သီဟ ဓမၼာစရိယဘဲြ႕ရ ဘိ၀ံသ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ေထာင္က် ခံႏွိပ္စက္ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ေထာင္ထဲမွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား ေထာင္ကလြတ္ျပီး မၾကာမီမွွာ ေထာင္ထဲက ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ၾကရပါတယ္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ သပိတ္မွာ ေရွ႕တန္းကေန မားမားမတ္မတ္ ပါ၀င္ခဲ့လုိ႔ ေထာင္က်သြားတဲ့အထဲမွာ အခု ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ထပ္မံေထာင္ဒဏ္ (၃၅)နွစ္အက်ခံရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးေခမိႏၵ(ဦးေကသရ)ဟာ တစ္ပါး အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေခမိႏၵဟာ အင္မတန္ သတၱိေျပာင္ေျမာက္သူ တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆုိင္ရာ သံဃာသမၼဂၢီအဖဲြ႔ (မႏၱေလး)အရွင္ဣႆရိယ၊ အရွင္ၾသဘာသ၊ အရွင္ေခမိႏၵ၊ အရွင္ပညာသီရီ စာေရးသူတုိ႔ မႏၱေလးမွာ ျမန္မာနုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ သံဃာသမဂၢီ ကုိျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းေတာ့ ေရွ႕တန္းကေန မားမားမတ္မတ္ ဦးေဆာင္ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ သံဃာသမဂၢီအသင္းဖဲြ႔စဥ္မွာ သူေျပာသြားတဲ့ စကားေလးကုိ ယေန႔ထက္ထိ ၾကားေယာင္ေနမိပါတယ္။’’ ဒုိ႔တေတြသတၱိရွိရမယ္.. ဒုိ႔နုိင္ငံသူ၊ နုိင္ငံသားေတြအတြက္ ဒုိ႔ဘ၀ကုိ စေတးရမယ္ အရင္ကလည္း စေတးခဲ့တယ္။ အခုလည္းပဲ စေတးအုံးမယ္တဲ့’’ သူေျပာတဲ့အတုိင္း ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ၂ ရက္ေန႔မွာ ဦးဂမၻီရ မႏၱေလးကုိေရာက္လာေတာ့ ဦးေခမိႏၵ၊ ဦးပညာသီရိ၊ ဦးလင္း အပါအ၀င္ သံဃာေတာ္ ၁၀ ပါးနွင့္ စာေရးသူတုိ႔ ထပ္မံအစည္းအေ၀း လုပ္ၾကပါတယ္။ ဦးဂမၻီရ ရန္ကုန္မွပါလာေသာ သံဃာေတာ္မ်ား ပန္ၾကားလႊာနွင့္ စာေရးသူတုိ႔ ထုတ္ေ၀ထားေသာ သံဃာေတာ္မ်ားသုိ႔ ပန္ၾကားလႊာမ်ားကုိ ဆက္လက္ျဖန္႔ေ၀ေရးမ်ားကုိ ညွိနုိင္းတုိင္ပင္ၾကပါတယ္။ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ၅ ရက္ေန႔မွာ ပခုကၠဴျမိဳ႕တြင္ သံဃာေတာ္ အပါး ၅၀၀ ေက်ာ္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္စဥ္ စစ္အုပ္စုမွ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ တိရိစၦာန္မ်ားဖမ္းသလုိ ၾကိဳးကြင္းနဲ႔ပစ္ဖမ္း ဓါတ္တုိင္မွာ ၾကိဳးနဲ႔တုတ္ ေသနတ္ဒင္နဲ႔ထု စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ကန္ေက်ာက္ လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ သံဃာနဲ႔ န အ ဖ ၾကားျပင္းထန္မႈ ျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီသတင္းၾကားၾကားခ်င္း ေနာက္တစ္ေန႔မွာ စာေရးသူ၊ ဦးဂမၻီရ၊ ဦးေခမိႏၵ၊ ဦးလင္း နဲ႔အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ား ပခုကၠဴအေရးအခင္းနွင့္ ပက္သတ္ျပီး အစည္းအေ၀း ထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အစည္းအေ၀း သေဘာတူညီခ်က္အရ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ စစ္အုပ္စုမွ ယခုလုိ အၾကမ္းဖက္ ေစာ္ကားသည္႔အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ျပန္လည္ေတာင္းပန္ရန္ ေတာင္းပန္ျခင္းမျပဳပါက မႏၱေလး သံဃာသမၼဂၢီအသင္းၾကီးမွ ဦးေဆာင္ကာ သပိတ္ေမွာက္ပါမည္ဆုိတဲ့ စတိတ္မင့္တစ္ေစာင္ကုိ စာေရးသူကုိယ္တုိင္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဒီစတိတ္မင့္ကိုီ ဦးေခမိႏၵမွ ဘီဘီစီ သတင္းဌာနသုိ႔ အင္တာဗ်ဴးကာ အသံလႊင့္ ဖတ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ စာေရးသူနဲ႔ ဦးဂမၻီရက အီးေမးလ္မ်ားမွတဆင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီသုိ႔ ျဖန္႔ေ၀ေပးပါတယ္။ ထုိစတိတ္မင့္မ်ားကုိ ေကာ္ပီစဲြကာ စာေရးသူရဲ႕ တပည့္မ်ားနွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ ေက်ာင္းတုိက္မ်ားသုိ႔ လုိက္လံျဖန္႔ေ၀ေပးျခင္း၊ နံရံမ်ားတြင္ လုိက္လံကပ္ျခင္းမ်ားကုိ ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ မႏၱေလးမွာ စတိတ္မင့္ စာရြက္ပ်ံ႕နွံလာမႈ ေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕အင္ေဖၚမာမ်ား က စာေရးသူကုိ သံသယျဖစ္ကာ ေနာက္ေယာင္ခံ လုိက္လာၾကပါတယ္။ စာေရးသူကမန္းမွာ စာၾကည့္တုိက္ႏွင့္ ဘာသာေဗဒ သင္တန္း၊ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းမ်ား ဖြင့္ထားသည္႔အတြက္ စာေရးသူကုိ သံသယရွိၾကပါတယ္။ စာေရးသူမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ ရွင္းျပကာ ရန္ကုန္ကုိသြားမည္ ရန္ကုန္မွာလည္း အေရးၾကီးသည္။ ဒီစတိတ္မင့္စာရြက္မ်ားကုိ ရန္ကုန္မွာသြား ျဖန္႔ေ၀ေပးပါမည္။ အေၾကာင္းရွိက ဖုန္း၊ အင္တာနက္၊ မက္ဆင္ခ်ာမ်ားျဖင့္ ဆက္သြယ္ပါမည္။ အကယ္၍ အဆက္အသြယ္မရပဲ ဆုံးျဖတ္စရာမ်ားရွိပါက မႏၱေလးအဖဲြ႔က လုပ္တာကုိ ရန္ကုန္က သေဘာတူပါသည္။ ရန္ကုန္ကလုပ္တာကုိ မႏၱေလးကလည္း သေဘာတူပါဟု ေျပာဆုိညွိႏွဳိင္းၾကကာ စာေရးသူ ရန္ကုန္ကုိ ဆင္းသြားျပီး စတိတ္မင့္ စာရြက္မ်ား မိတၱဴကူးကာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္လ်က္ ေက်ာင္းတုိက္မ်ား အသိီးသီးသုိ႔ လုိက္လံျဖန္႔ေ၀ ေပးခဲ့ၾကပါသည္။
မႏၱေလးမွ ဦးပညာသီရီ ရန္ကုန္သုိ႔ လုိက္လာပါသည္။ ရန္ကုန္မွာ စတိတ္မင့္ စာရြက္မ်ားကုိ သူ၏မိတ္ေဆြမ်ားနွင့္ တုိင္ပင္ကာ ၀ိုင္း၀န္းျဖန္႔ေ၀ ေပးခဲ့ပါသည္။ မႏၱေလးမွ ဦးဂမၻီရက ဖုန္းဆက္ေခၚသျဖင့္ ဦးပညာသီရီ မႏၱေလးသုိ႔ ျပန္ၾကြသြားရသည္။ ပထမ စတိတ္မင့္မွာ စက္တင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႕ထိအခ်ိန္ေပးခဲ့သည္မွာ အခ်ိန္နည္းေနေသးသျဖင့္ ေနာက္စတိတ္မင့္တြင္ ၁၇ရက္ေန႔ထိ ေနာက္ဆုံးထား ေတာင္းပန္ရန္ ရက္ေရြ႕ေပးခဲ့ပါသည္။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း စစ္အစုိးရမွ လုံး၀မေတာင္းပန္သျဖင့္ ဦးဂမၻီရမွ စာေရးသူထံ ပတၱနိကၠဴဇၹနကမၼ၀ါစာကုိ အီးေမးလ္ျဖင့္ ပုိ႔ေပးခဲ့ပါသည္။ စာေရးသူသည္ အီးေမလ္းမွ စတစ္ျဖင့္ကူးလာကာ ပရင့္ထုတ္၍ ဦးၾသဘာသကုိလည္း ၀ုိင္းျဖန္႔ ေ၀ေပးပါရန္ ေျပာခဲ့ပါသည္။ စာေရးသူတုိ႔လည္း ေက်ာင္းတုိက္မ်ားသုိ႔ ကမၼ၀ါစာ ရြတ္ဖတ္နုိင္ရန္ လုိက္လံ ေ၀ေပးခဲ့ၾကပါသည္။
၁၈ရက္ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇ နံနက္၉ နာရီအခ်ိန္တြင္ သံဃာေတာ္ ၁၅ ပါး ေရႊတိဂုံဘုရားအနီးရွိ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတြင္ ကမၼ၀ါ စုေပါင္း ရြတ္ဖတ္ၾကပါသည္။ ထုိအသံ ဖမ္းထားေသာဖုိင္ကုိ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးေသာပါက (ဂ်ာမဏီ)ထံသုိ႔ မီဒီယာမ်ားမွ တဆင့္ျဖန္႔ေ၀ေပးပါရန္ အီးေမးလ္မွတဆင့္ ပုိ႔ေပးခဲ့ပါသည္။ အျခားေက်ာင္းတုိက္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားတြင္လည္း ကမၼ၀ါစာမ်ား ရြတ္ဖတ္ၾကပါသည္။ ထုိေန႔မွစတင္ကာ သံဃာေတာ္မ်ား ေမတၱာပုိ႔ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ပဲြမ်ား ဆင္ႏြဲခဲ့ၾကပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ျငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေလွ်ာက္ပဲြသည္ တေန႔ထက္တေန႔ သံဃာေတာ္မ်ား၊ သီလရွင္ဆရာေလးမ်ား၊ ေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ား ပူးေပါင္း ပါ၀င္လာမွဳမွာ မ်ားသည္ထက္ မ်ားလာပါသည္။ သံဃာထုနွင့္ လူထုအားမွာ သိန္းခီ်မ်ားျပား လာပါသည္။ ျမိဳ႕နယ္တုိင္းမွာ သံဃာေတာ္မ်ား ျပည္သူလူထုမ်ား လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပလာၾကပါသည္။ ဒါကိုေၾကာက္တဲ့ နအဖ စစ္အုပ္စုဟာ သ႔ူအာဏာ မစြန္႔ရေရးအတြက္တနုိင္ငံလုံး၊ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကုိပင္ ၂၆ ရက္စက္တင္ဘာမွ စတင္ကာ ၀ါးရင္းတုတ္နွင့္ရုိက္ ေသနတ္နွင့္ပစ္သတ္ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ျခင္းမ်ားကုိ စတင္ျပဳလုပ္လာပါေတာ့ သည္။ ညစဥ္ေက်ာင္းတုိက္မ်ားသုိ႔ သူပုန္စခန္းစီး သလုိ၀င္စီးကာ ေသနတ္နွင့္ပစ္သတ္ ကားေပၚပစ္တင္ ႔ေထာင္ထဲပုိ႔ပါေတာ့သည္။
သံဃာေတာ္ၾကီးမ်ားကုိလည္း မိမိေက်ာင္းတုိက္မွ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ရြာျပန္ပုိ႔ရန္ အမိန္႔ထုတ္္ခဲ့ပါသည္။ ျပန္မပို႔ေသာ ေက်ာင္းတုိက္မ်ားကုိ ညစဥ္သူပုန္စခန္း စီးသလုိ၀င္စီးကာ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားကာ ေထာင္ထဲကုိ ပုိ႔ခဲ့ၾကပါသည္။ ေထာင္ထဲမွာ အနွိပ္စက္ခံ အညွင္းပန္းခံ ေနၾကရပါသည္။ ဦးဣႆရိယ၊ ဦးၾသဘာသ၊ ဦးပညာသီရိ၊ ျမန္မာနုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ သဃာ့သမၼဂၢီအသင္း(မႏၱေလး) ဒါကုိ စာေရးသူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ေထာင္ထဲမွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္လာသူ ဦးပညာသီရီ ေျပာျပလုိ႔ သိခဲ့ရပါသည္။ စာေရးသူက သူငယ္ခ်င္းကုိေမးပါတယ္။ …သူငယ္ခ်င္း မင္းေထာင္က ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ျပီး နယူးေဒလီျမိဳ႕ အိႏၵိယနုိင္ငံကုိ ေရာက္ေတာ့ ေန႔တုိင္း တပည့္ေတာ္ဆီကုိ အီးေမးလ္ပုိ႔တယ္…။ သူငယ္ခ်င္းအထဲမွာ မေနနဲ႔ေတာ့ အျပင္ကုိထြက္ေတာ့နဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ အဲဒီလုိပုိ႔တာလဲ ေမးေတာ့ အရွင္ဘုရား ေထာင္အေၾကာင္း မသိဘူးတဲ့…။ ေထာင္ထဲမွာ ေနတုိင္း တပည္႔ေတာ္ကုိ နည္းမ်ိဳးစုံ နွိပ္စက္ျပီးေမးတယ္။ ဦးဂမၻီရဘယ္မွာလဲ... အရွင္ဘုရား(မင္းသုည) ဘယ္မွာလဲ..။ ဦးလင္းဘယ္မွာလဲနဲ႔ အျမဲတမ္းရုိက္ျပီး ေမးတယ္ဘုရား။ စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ရင္ဘက္ကုိ ေစာင့္ကန္တယ္။ နားရင္းရုိက္တယ္။ ပါးရုိက္တယ္။ နည္းမ်ိဳးစုံ နွိပ္စက္တယ္ဘုရား ေနာက္ဆုံး မခံနုိင္ေတာ့လုိ႔ ေသတာက ေကာင္းေသးတယ္ဆုိျပီး တပည့္ေတာ္ အုတ္နံရံကုိ ေခါင္းနဲ႔ ေျပးေစာင့္တာ ရဲတစ္ေယာက္က လွမ္းဖမ္းဆဲြတာ ျမန္လုိက္လုိ႔ဘုရား.. ဒါမွမဟုတ္ရင္ တပည႔္ေတာ္ေသျပီဘုရား။ တပည႔္ေတာ္ အနွိပ္စက္ ခံရတာေတြမ်ားေတာ့ စိတ္ေတြလည္း ပုံမွန္မျဖစ္ဘူးဘုရား။ တပည္ေတာ္အျပင္ေရာက္လုိ႔ ၾကည္႔လုိက္ေတာ့ အရွင္ဘုရားကုိ အင္တာနက္မွာ ေတြ႔လုိက္ တာ့ အရွင္ဘုရားက ရန္ကုန္မွာ နုိင္ငံေရး ဆက္လုပ္ေနတုန္း ဆုိတာကုိ သိရေတာ့ တပည့္ေတာ္ အရမ္းစုိးရိမ္သြားတာနဲ႔ အျမဲအီးေမးလ္ ပို႔ေပးတာပါလုိ႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕သံဃာေတြလည္း အလုပ္ၾကမ္းဒဏ္ကုိ မခံနုိင္လုိ႔ ေထာင္ထဲမွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူ သြားတာေတြရွိတယ္လုိ႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယေန႔ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးဟာ (၄)နွစ္ျပည့္ခဲ့သလုိ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ အသက္စြန္႔ကာ ပါ၀င္ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ေထာင္က်ခံ အႏွိပ္စက္ ခံေနရတာလည္း (၄)ျပည့္ပါျပီ။ မိမိတုိ႔နုိင္ငံသူ၊ နုိင္ငံသားအားလုံး စစ္ကြ်န္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တုိက္ပဲြ၀င္ အက်ဥ္းက်ခံ အနွိပ္စက္ခံေနၾကတဲ့ သာသနာ့အာဇာနည္မ်ားလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပ မွာရွိၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သားတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သီလရွင္ ဆရာေလးမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးသည္ တစ္နုိင္ငံလုံး လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပကာ ေတာင္းဆုိမွသာလွ်င္ လြတ္ေျမာက္နုိင္ေပမည္။ ဒီတာ၀န္ကုိ အားလုံး တက္ညီလက္ညီ တာ၀န္သိသိ သစၥာရွိရွိျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ေပးၾကပါဟု တုိက္တြန္း ႏွဳိးေဆာ္လုိက္ပါသည္။………..
ေဆာင္းပါးရွင္ မင္းသုည(ဗုဒၶတကၠသုိလ္)
