အဘမိႈင္းျပတိုက္
၁၉.၇.၂၀၁၁ (အဂၤါ) ေန႔တြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)သို႔ ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ ကြယ္လြန္ျခင္း (၄၇) ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္အား ရည္စူး၍ ေျမးျဖစ္သူ ေဒၚျမျမေအး (မိသားစု)တို႔မွ အလွဴေငြ (၁၀၀၀၀၀/-) က်ပ္တိတိကို လာေရာက္၍ လွဴဒါန္းခဲ့သည္။
ေ႐ႊတိဂံုဘုရားလမ္းေပၚ႐ွိ ကန္ေတာ္မင္ ပန္းၿခံေျမကြက္လပ္တြင္ ဂူသြင္းသၿဂႋဳလ္ၿပီး ဆရာႀကီး ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္လိုက္ေလ်ာေအာင္ ဂုဏ္အဂၤါရပ္ (၄) ရပ္ကို ထြင္းထုထားေသာ တံဆိပ္ႀကီးခပ္ႏွိပ္ ထားသည့္ ဂူဗိမာန္ကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ -
(၁) စာေပယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဆင္ႏႊဲခဲ့လို႔ တံဆိပ္မွာ စာအုပ္ကတစ္ကန္႔။
(၂) အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့လို႔ ေဒါင္းကတစ္ကန္႔။
(၃) ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ကမ႓ာ့ၿငိမ္းခ်မ္းရးကိုေဆာင္႐ြက္ခဲ့လို႔ ခ်ိဳးငွက္ကတစ္ကန္႔။
(၄) အဖိအႏွိပ္ခံ ျပည္သူေတြဘက္က ထာ၀စဥ္ရပ္တည္ခဲ့ၿပီး အထူးသျဖင့္ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ႕ ဆင္းရဲတြင္းနက္မႈက လြတ္ေျမာက္ေစလိုတဲ့ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တူ တံစဥ္ကတစ္ကန္႔ တံဆိပ္ခပ္ႏွိပ္ထား႐ွိသည္။
ဂူတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လိုက္သည္ျဖင့္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ ကိုယ္တစ္ပိုင္းေၾကး သြန္း႐ုပ္ပံုအား ပန္းပုဆရာႀကီး ဦးဟန္တင္၏ လက္ရာကိုျမင္ ေတြ႔ရမွာျဖစ္ၿပီး ဗိမာန္အေနာက္ဘက္ နံရံတြင္ “တျပည္သား နယ္ခ်ဲ႕ အစြန္းရန္ကုိ တကယ္ တကယ့္ တြန္းလွန္ဖို႔ အေရးကလည္း မေ၀းေတာ့ၿပီမို႔၊ အေရးႀကီးလွ်င္ျဖင့္ ေသြးစည္းၿပီး ေသြးနီးရာ ဆိုသည့္အတိုင္း ကိုင္း ထထၾကြၾကြႏွင့္ ၀ိုင္းၾကေပေရာ့” (၁၃၁၄ ခု) (၁၉၅၂) ဆိုသည့္ ဆရာႀကီး၏ ေလးခ်ိဳးႀကီး တစ္ပုဒ္ကို ေကာက္ႏႈတ္ ခ်က္ ေရးထားပါ သည္။ ေတာင္ဘက္ နံရံဘက္တြင္ “ေကာင္းမ်ိဳး အေထြေထြရယ္ႏွင့္ ခၽြန္ေစျမေစေစာ။ ေဒါင္းအိုးေ၀ရယ္လို႔ တြန္ေစ ကေစေသာ” (၁၂၈၁ ခု) ၁၉၂၀) လို႔ ေရးသားထားပါသည္။ ေျမာက္ဘက္ နံရံတြင္လည္း “ဆရာမေသခင္ တိုင္းျပည္မွာ တကယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအစစ္ကို ေတြ႔သြားခ်င္တယ္” (၁၃၁၈ - ၁၃၂၆) (၁၉၅၇) (၁၉၆၄) ဟု ဆရာႀကီးေရးခဲ့ ေျပာခဲ့သည့္ စကားလံုးမ်ားကို ထြင္းထား ပါသည္။
၁၂၃၇ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလတြင္ အဖ ဦးစံဒြန္း၊ အမိ ေဒၚအုန္းတို႔မွ ျပည္ခ႐ိုင္၊ ေ႐ႊေတာင္ၿမိဳ႕အပိုင္ ၀ါးလည္႐ြာတြင္ ေမြးဖြားသန္႔စင္ခဲ့သည္။ ငယ္အမည္မွာ ေမာင္လြန္းျဖစ္ၿပီး (၉) ႏွစ္သားအ႐ြယ္တြင္ မႏၲေလး႐ွိ ဦးေလးဘုန္းႀကီးမ်ားႏွင့္လိုက္ပါၿပီး ျမေတာင္တိုက္တြင္ စာေပပညာသင္ယူခဲ့သည္။ ကေလး အ႐ြယ္ဘ၀၌ အ႐ွင္ (၂) ပါး ပါေတာ္မူတာကို မ်က္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ သီေပါမင္း ပါေတာ္မူစဥ္ (၁၁) ႏွစ္သားအ႐ြယ္သို႔ ေရာက္႐ွိေနသည္။ ရန္ကုန္သုိ႔ အလုပ္လုပ္ရန္ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ဇဗၺဴက်က္သေရ ပံုႏွိပ္တိုက္တြင္ စာစီအလုပ္သမားဘ၀မွ အယ္ဒီတာျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ျပဇာတ္ (၈၀) ခန္႔ကိုေရးသားၿပီး ၾကည့္ျမင္တိုင္သူ ေဒၚ႐ွင္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္တိုင္း သတင္းစာတြင္ ျမန္မာအယ္ဒီတာအျဖစ္၄င္း၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕႐ွိ ျမန္မာတိုင္း သတင္းစာ တြင္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ေမာင္သမာဓိ အမည္ျဖင့္လည္း ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသား ခဲ့သည္။ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္တြင္လည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အဂၢိရတ္ထိုးခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္သြားၿပီး သူရိယ သတင္းစာတြင္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ျပန္ခဲ့သည္။
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ ေနာက္ဆံုးစကားျဖစ္သည့္ “အင္း ဆရာေတာ့ မေသခင္ ဆရာတို႔ တိုင္းျပည္ႀကီးမွာ တကယ့္ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ညီညီညြတ္ညြတ္ ျဖစ္တာကိုပဲ ျမင္သြားခ်င္တာပါပဲ” လို႔ တစ္လံုးစီ ပီပီသသ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး (၂၂) ရက္အၾကာ ၂၂.၇.၁၉၆၄ ရက္ေန႔တြင္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့သည္။
ဆရာႀကီး အဘသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ ကမၻာ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီဟူ၍ မေပၚေပါက္ခင္ တစ္ႏွစ္ကတည္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းအား သူ႔အျမင္၊ သူ႔ေမတၱာ၊ သူ႔ေစတနာႏွင့္ သူ႔ဘာသာ ဦးေဆာင္မႈယူၿပီး ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သူတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ စတာလင္ၿငိမ္းခ်မ္းဆုႀကီးအားလည္း ပထမဦးဆံုး ခ်ီးျမႇင့္ခံခဲ့ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။
႐ွင္ဘုရင္ေခတ္၊ နယ္ခ်ဲ႕အရင္း႐ွင္ေခတ္ႏွင့္ ဆို႐ွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္သစ္ တည္ေဆာက္ မည့္ ေခတ္ႀကီးသံုးေခတ္ အတြင္းတြင္ မေဖာက္မျပန္ ေတာ္လွန္သည့္ျပည္သူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲမျဖဳတ္ လုပ္ေဆာင္သြား႐ွာ သည့္ ျပည္သူ႔ ဖခင္ ဆရာႀကီးကို ၾကည္ၾကည္ညိဳညိဳ ေလးေလးျမတ္ျမတ္ ကန္ေတာ့ရင္း ဆရာႀကီးတစ္သက္လံုး ႀကိဳးပမ္းသြား႐ွာတဲ့ . . .
(၁) အမ်ိဳးသား လြတ္လပ္ေရး၊
(၂) လြတ္လပ္တဲ့ အမ်ိဳးသားေတြ ဆင္းရဲတြင္းက ထြက္ႏိုင္ေရး၊
(၃) တစ္မ်ိဳးသားလံုး စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေရးတို႔ကို ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္သြားဖို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ထို႔အျပင္ အဘ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ ေျမးျဖစ္သူ ေဒၚျမျမေအး၏ မြန္ျမတ္ေသာ ဆႏၵျဖစ္ သည့္ အဘ သခင္ကို္ယ္ေတာ္မႈိင္းျပတိုက္ ျဖစ္ေျမာက္ေရးကိုလည္း သမိုင္းပညာ႐ွင္မ်ား၊ အဖိုးတန္ သမိုင္းအတၳဳပၸတိ ကို ေဖာ္ထုတ္လိုေသာ အလွဴ႐ွင္မ်ား၊ ျပည္သူျပည္သားမ်ားႏွင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္/႐ြယ္မ်ားက တာ၀န္သိစြာ၊ တာ၀န္႐ွိစြာျဖင့္ ၀ိုင္း၀န္းအေကာင္အထည္ ေဖာ္အပ္ပါေၾကာင္း တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။
(အေမ လူထုေဒၚအမာ၏ “ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း” စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္။)ေ႐ႊတိဂံုဘုရားလမ္းေပၚ႐ွိ ကန္ေတာ္မင္ ပန္းၿခံေျမကြက္လပ္တြင္ ဂူသြင္းသၿဂႋဳလ္ၿပီး ဆရာႀကီး ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္လိုက္ေလ်ာေအာင္ ဂုဏ္အဂၤါရပ္ (၄) ရပ္ကို ထြင္းထုထားေသာ တံဆိပ္ႀကီးခပ္ႏွိပ္ ထားသည့္ ဂူဗိမာန္ကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ -
(၁) စာေပယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဆင္ႏႊဲခဲ့လို႔ တံဆိပ္မွာ စာအုပ္ကတစ္ကန္႔။
(၂) အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့လို႔ ေဒါင္းကတစ္ကန္႔။
(၃) ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ကမ႓ာ့ၿငိမ္းခ်မ္းရးကိုေဆာင္႐ြက္ခဲ့လို႔ ခ်ိဳးငွက္ကတစ္ကန္႔။
(၄) အဖိအႏွိပ္ခံ ျပည္သူေတြဘက္က ထာ၀စဥ္ရပ္တည္ခဲ့ၿပီး အထူးသျဖင့္ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ႕ ဆင္းရဲတြင္းနက္မႈက လြတ္ေျမာက္ေစလိုတဲ့ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တူ တံစဥ္ကတစ္ကန္႔ တံဆိပ္ခပ္ႏွိပ္ထား႐ွိသည္။
ဂူတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လိုက္သည္ျဖင့္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ ကိုယ္တစ္ပိုင္းေၾကး သြန္း႐ုပ္ပံုအား ပန္းပုဆရာႀကီး ဦးဟန္တင္၏ လက္ရာကိုျမင္ ေတြ႔ရမွာျဖစ္ၿပီး ဗိမာန္အေနာက္ဘက္ နံရံတြင္ “တျပည္သား နယ္ခ်ဲ႕ အစြန္းရန္ကုိ တကယ္ တကယ့္ တြန္းလွန္ဖို႔ အေရးကလည္း မေ၀းေတာ့ၿပီမို႔၊ အေရးႀကီးလွ်င္ျဖင့္ ေသြးစည္းၿပီး ေသြးနီးရာ ဆိုသည့္အတိုင္း ကိုင္း ထထၾကြၾကြႏွင့္ ၀ိုင္းၾကေပေရာ့” (၁၃၁၄ ခု) (၁၉၅၂) ဆိုသည့္ ဆရာႀကီး၏ ေလးခ်ိဳးႀကီး တစ္ပုဒ္ကို ေကာက္ႏႈတ္ ခ်က္ ေရးထားပါ သည္။ ေတာင္ဘက္ နံရံဘက္တြင္ “ေကာင္းမ်ိဳး အေထြေထြရယ္ႏွင့္ ခၽြန္ေစျမေစေစာ။ ေဒါင္းအိုးေ၀ရယ္လို႔ တြန္ေစ ကေစေသာ” (၁၂၈၁ ခု) ၁၉၂၀) လို႔ ေရးသားထားပါသည္။ ေျမာက္ဘက္ နံရံတြင္လည္း “ဆရာမေသခင္ တိုင္းျပည္မွာ တကယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအစစ္ကို ေတြ႔သြားခ်င္တယ္” (၁၃၁၈ - ၁၃၂၆) (၁၉၅၇) (၁၉၆၄) ဟု ဆရာႀကီးေရးခဲ့ ေျပာခဲ့သည့္ စကားလံုးမ်ားကို ထြင္းထား ပါသည္။
၁၂၃၇ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလတြင္ အဖ ဦးစံဒြန္း၊ အမိ ေဒၚအုန္းတို႔မွ ျပည္ခ႐ိုင္၊ ေ႐ႊေတာင္ၿမိဳ႕အပိုင္ ၀ါးလည္႐ြာတြင္ ေမြးဖြားသန္႔စင္ခဲ့သည္။ ငယ္အမည္မွာ ေမာင္လြန္းျဖစ္ၿပီး (၉) ႏွစ္သားအ႐ြယ္တြင္ မႏၲေလး႐ွိ ဦးေလးဘုန္းႀကီးမ်ားႏွင့္လိုက္ပါၿပီး ျမေတာင္တိုက္တြင္ စာေပပညာသင္ယူခဲ့သည္။ ကေလး အ႐ြယ္ဘ၀၌ အ႐ွင္ (၂) ပါး ပါေတာ္မူတာကို မ်က္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ သီေပါမင္း ပါေတာ္မူစဥ္ (၁၁) ႏွစ္သားအ႐ြယ္သို႔ ေရာက္႐ွိေနသည္။ ရန္ကုန္သုိ႔ အလုပ္လုပ္ရန္ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ဇဗၺဴက်က္သေရ ပံုႏွိပ္တိုက္တြင္ စာစီအလုပ္သမားဘ၀မွ အယ္ဒီတာျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ျပဇာတ္ (၈၀) ခန္႔ကိုေရးသားၿပီး ၾကည့္ျမင္တိုင္သူ ေဒၚ႐ွင္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္တိုင္း သတင္းစာတြင္ ျမန္မာအယ္ဒီတာအျဖစ္၄င္း၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕႐ွိ ျမန္မာတိုင္း သတင္းစာ တြင္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ေမာင္သမာဓိ အမည္ျဖင့္လည္း ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသား ခဲ့သည္။ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္တြင္လည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အဂၢိရတ္ထိုးခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္သြားၿပီး သူရိယ သတင္းစာတြင္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ျပန္ခဲ့သည္။
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ ေနာက္ဆံုးစကားျဖစ္သည့္ “အင္း ဆရာေတာ့ မေသခင္ ဆရာတို႔ တိုင္းျပည္ႀကီးမွာ တကယ့္ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ညီညီညြတ္ညြတ္ ျဖစ္တာကိုပဲ ျမင္သြားခ်င္တာပါပဲ” လို႔ တစ္လံုးစီ ပီပီသသ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး (၂၂) ရက္အၾကာ ၂၂.၇.၁၉၆၄ ရက္ေန႔တြင္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့သည္။
ဆရာႀကီး အဘသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ ကမၻာ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီဟူ၍ မေပၚေပါက္ခင္ တစ္ႏွစ္ကတည္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းအား သူ႔အျမင္၊ သူ႔ေမတၱာ၊ သူ႔ေစတနာႏွင့္ သူ႔ဘာသာ ဦးေဆာင္မႈယူၿပီး ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သူတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ စတာလင္ၿငိမ္းခ်မ္းဆုႀကီးအားလည္း ပထမဦးဆံုး ခ်ီးျမႇင့္ခံခဲ့ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။
႐ွင္ဘုရင္ေခတ္၊ နယ္ခ်ဲ႕အရင္း႐ွင္ေခတ္ႏွင့္ ဆို႐ွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္သစ္ တည္ေဆာက္ မည့္ ေခတ္ႀကီးသံုးေခတ္ အတြင္းတြင္ မေဖာက္မျပန္ ေတာ္လွန္သည့္ျပည္သူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲမျဖဳတ္ လုပ္ေဆာင္သြား႐ွာ သည့္ ျပည္သူ႔ ဖခင္ ဆရာႀကီးကို ၾကည္ၾကည္ညိဳညိဳ ေလးေလးျမတ္ျမတ္ ကန္ေတာ့ရင္း ဆရာႀကီးတစ္သက္လံုး ႀကိဳးပမ္းသြား႐ွာတဲ့ . . .
(၁) အမ်ိဳးသား လြတ္လပ္ေရး၊
(၂) လြတ္လပ္တဲ့ အမ်ိဳးသားေတြ ဆင္းရဲတြင္းက ထြက္ႏိုင္ေရး၊
(၃) တစ္မ်ိဳးသားလံုး စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေရးတို႔ကို ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္သြားဖို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ထို႔အျပင္ အဘ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ ေျမးျဖစ္သူ ေဒၚျမျမေအး၏ မြန္ျမတ္ေသာ ဆႏၵျဖစ္ သည့္ အဘ သခင္ကို္ယ္ေတာ္မႈိင္းျပတိုက္ ျဖစ္ေျမာက္ေရးကိုလည္း သမိုင္းပညာ႐ွင္မ်ား၊ အဖိုးတန္ သမိုင္းအတၳဳပၸတိ ကို ေဖာ္ထုတ္လိုေသာ အလွဴ႐ွင္မ်ား၊ ျပည္သူျပည္သားမ်ားႏွင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္/႐ြယ္မ်ားက တာ၀န္သိစြာ၊ တာ၀န္႐ွိစြာျဖင့္ ၀ိုင္း၀န္းအေကာင္အထည္ ေဖာ္အပ္ပါေၾကာင္း တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။
ေက်ာ္သူ
ေပးပို႔ ေပးေသာ ကိုေက်ာ္သူအား ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္.။
