'' ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထက္ စစ္ေရးက အေလးသာေနေသာ ျမန္မာ..."

 

ေမလ (၁၄) ရက္ေန႔ထုတ္ TRUE NEWS WEEKLY မွ လူသာလင္း၏

'' ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထက္ စစ္ေရးက အေလးသာေနေသာ ျမန္မာ..." သတင္းေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျဖစ္ရပ္မ်ားကားထင္ ထားသကဲ့သို႔ ျမင္တတ္ခဲလွပါသည္။ ဆိုရလွ်င္ ျပင္ပကမၻာမွ နားမလည္ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္ေနဆဲပင္။ မတ္လေစာေစာပိုင္းတြင္ ဥေရာပသို႔ အလည္အပတ္ ခရီးသြားစဥ္ ျမန္မာ သမ္ၼတ ဦးသိန္းစိန္က “ႏိုင္ငံတြင္းမွာ တိုက္ခိုက္မႈေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ လူမ်ဳိးစု လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ အစိုးရတပ္ေတြၾကားမွာျဖစ္ေနတဲ့ ဒီလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေတြကိုကၽြန္ေတာ္တို႔ အဆံုးသတ္ပစ္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ”ဟု အခိုင္အမာဆိုခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ျငား ျပည္တြင္းတြင္မူ ျမန္မာ့ေျမာက္ဖ်ားေဒသမွ ကခ်င္ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ (ေကအိုင္ေအ) ကို ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က အျပင္းအထန္ ထိုးစစ္ဆင္ေနဆဲ။ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ျမန္မာအာဏာပိုင္ မ်ားႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ တပ္မေတာ္ (အက္စ္အက္စ္ေအ) တို႔ ၾကားရယူ ထားခဲ့ေသာ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ အပစ္ အခတ္ရပ္စဲေရးၾကားမွ ထိေတြ႕တိုက္ ခိုက္မႈမ်ားမွာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းလို ျဖစ္ ပြားဆဲ။ ကရင္ျပည္နယ္တြင္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ နယ္ခ်င္းစပ္လ်က္ရွိေသာ ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းမ်ားတြင္ အစိုးရတပ္မ်ားက စခန္းသစ္မ်ား ပိုမိုရယူေနၾကဆဲပင္။ သို႔တေစ ျမန္မာအစိုးရ၏အေျပာ ႏွင့္ အလုပ္မညီမႈက အေနာက္တိုင္း အန္ဂ်ီအိုအဖြ႕ဲမ်ားႏွင့္ ဉာဏ္ႀကီးရွင္ အဖြဲ႕မ်ား၏ အမ်ဳိးမ်ဳိးအေထြေထြေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအက်ဳိးေဆာင္ လုပ္ငန္း မ်ားကို အဟန္႔အတား မျဖစ္ေစခဲ့ပါ။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ သူတို႔ႏွင့္လံုး၀မတူ ေသာ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္ သည့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ ႀကီးမွဴးေနျပန္ သည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံၾကား နယ္စပ္ျဖတ္ ေက်ာ္ကုန္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းအေပၚ အထူးထိခိုက္ေစခဲ့သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာၾကာ လူမ်ဳိးစု ပဋိ ပက္ၡမ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသည္ကို ျမင္လိုပါ ေၾကာင္း သြားေလသူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဟာင္း၀မ္က်ားေပါင္က မတ္၁၃ရက္ တြင္ ေျပာခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေန ျဖင့္ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ၊ တစ္ဦး ျပည္တြင္းေရကို တစ္ဦးမစြက္ဖက္ေရး အပါအ၀င္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ေရးမူႀကီး ၅ခ်က္အေပၚတြင္ အေျခခံ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ခ်စ္ခင္ရင္း ႏွီးေသာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈဆက္ ဆံေရးမ်ားကို ဆက္လက္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုး တက္ေစမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း၀မ္က အာမခံခဲ့သည္။ တကယ့္တကယ္တြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရး၌ ၀င္ ေရာက္စြက္ဖက္ေသာ ရွည္ၾကာသည့္ သမိုင္းတစ္ခု ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ျပန္ ေျပာင္းၾကည့္႐ႈလွ်င္ ၁၉၆၈ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ထိ ယခုအခ်ိန္တြင္ မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ သူပုန္တို႔ကို စစ္ေရးအေထာက္ အပံ့အႀကီးအက်ယ္ ေပးခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်န္အာရွႏိုင္ငံမ်ား သို႔ ေတာ္လွန္ေရးကို တင္ပို႔သည့္ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံ၏ေပၚလစီထက္ ကုန္သြယ္မႈ တိုးျမႇင့္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအမွတ္ တံဆိပ္ တင္ပိ႔ုေရးက ပို၍ေအာင္ျမင္ စရာရွိ ပါလိမ့္မည္။ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း တည္ၿငိမ္မႈက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံအတြက္ တိုက္႐ိုက္အက်ဳိး စီးပြားျဖစ္ေနသည္။ အထူးသျဖင့္ ေဒသတြင္း ေက်ာက္စိမ္းေရာင္း၀ယ္ ေရး၊ ဓာတ္သတၱဳ တူးေဖာ္ေရး၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ေရး၊ လက္လီ ကုန္သြယ္ေရးႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရး ထုတ္ကုန္လုပ္ငန္း မ်ားတြင္ အႀကီးအက်ယ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားေသာ ကခ်င္ျပည္ နယ္တြင္ျဖစ္ပါသည္။ ျပႆနာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရာတြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ နည္းလမ္းမွာအေနာက္ တိုင္းမွ ပါ၀င္ ပတ္သက္သူမ်ား၏ “ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမွ တစ္ဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးသို႔ သြားေသာ သတိႀကီးႀကီးသိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ခ်ဥ္းကပ္မႈႏွင့္ သိသိသာသာ ျခားနားပါသည္။ ေကအိုင္ေအကို ဖိအားေပးၿပီး ျမန္မာစစ္တပ္မ်ားကို တ႐ုတ္နယ္ေျမထဲမွ ေကြ႕ပတ္တိုက္ခြင့္ႏွင့္ ရိကၡာ ျဖည့္တင္းခြင့္ေပးျခင္းျဖင့္ ေနျပည္ေတာ္အစိုးရကို မက္လံုးေပးခဲ့သည္။ ထိုသို႔တစ္ဖက္က “မုန္႔” ျပခဲ့သလို၊ အျခားတစ္ဖက္ကလည္း “တုတ္”ကိုျပခဲ့ေသးသည္။ ဒီဇင္ဘာလအတြင္းက ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ဂ်ိန္းသုေတသန အဖြဲ႕၏ ေထာက္လွမ္းေရးသံုးသပ္ခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အင္အားအႀကီးဆံုး လူမ်ဳိးစုတပ္ျဖစ္ေသာ “၀ျပည္ညီညြတ္ေရး တပ္မေတာ္ (UWSA) ”သို႔ လူသယ္ေဆာင္ႏိုင္ ေသာ ေလေၾကာင္းကာကြယ္ေရး စနစ္မ်ား (MANPADS) ႏွင့္ UWSA ၏ ၂၃ႏွစ္ၾကာသမိုင္းတြင္ ပထမဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံလုပ္သံခ်ပ္ ကာယာဥ္မ်ားအပါအ၀င္ စစ္အသံုး အေဆာင္အေျမာက္အျမား တ႐ုတ္က ေထာက္ပံ့ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ UWSA သည္ ၁၉၈၉ခုႏွစ္က တည္းက ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ အပစ္ အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီမႈတစ္ခု ရယူခဲ့ရာ တ႐ုတ္နယ္စပ္ႏွင့္ကပ္လ်က္ ၀ထိန္းခ်ဳပ္ထားရာ စတုရန္းကီလိုမီတာ ၂၀,၀၀၀ နီးပါးရွိ လူမ်ဳိးစုေဒသ တြင္ တ႐ုတ္က မီးပြား ခ်ရန္ ရည္ရြယ္သည္ဆိုပါက အံ့အားသင့္စရာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ UWSA ကို လက္နက္အႀကီးအက်ယ္ တပ္ဆင္ခြင့္ ေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္ တ႐ုတ္နယ္စပ္အနီး ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ စစ္ဆင္ေရးမ်ား တိုးျမႇင့္ေနေသာ ေနျပည္ေတာ္ကိုအခိုင္အမာ သတင္းစကားတစ္ရပ္ ေပးပို႔ လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ႏွင့္ျဖစ္ ေသာ အေနာက္ႏွင့္ဆက္ဆံေရးမ်ား တိုးတက္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက မေပ်ာ္ပိုက္ႏိုင္ျခင္းမွာ ယခုအခ်ိန္တြင္ အမ်ားသိၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္ တြင္းရွိတ႐ုတ္ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံျပဳသည့္ ေဒၚလာ ၃ ဒသမ ၆ ဘီလီယံ တန္ ဧရာမဆည္ႀကီး တည္ေဆာက္မႈကို ဆိုင္းငံ့ထားရန္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္စက္တင္ ဘာလအတြင္း ျမန္မာအစုိးရ၏ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဘဂ်င္းမွာ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ေနဆဲပင္။ ထိုမွ ၂ လအၾကာတြင္ ထိုစဥ္က အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဟီလာရီကလင္ တန္၏ သမိုင္း၀င္ ျမန္မာႏိုင္ငံခရီးစဥ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ျမန္မာ၏ တ႐ုတ္ႏွင့္ အနီးကပ္ဆက္ဆံေရးတြင္ တေရြ႕ေရြ႕ ခြဲခြာမႈျဖစ္စဥ္ စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အေနာက္ကလည္း စိတ္အားထက္သန္မႈျဖင့္ တံု႕ျပန္ခဲ့ပါသည္။ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈမ်ား ႐ုပ္သိမ္း၍ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ အကူအညီမ်ားကို ေဖာေဖာသီသီကတိ ျပဳခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေဒသမ်ားရွိ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈ ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ားမွာလည္း အေနာက္တိုင္းအစိုးရမ်ား၏ အစီအစဥ္မွ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့ေလေတာ့သည္။ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္တြင္ တ႐ုတ္၏ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈမွာ ဇန္န၀ါရီ ၁၉ရက္တြင္ စတင္လာခဲ့ၿပီး တ႐ုတ္ ကမကထျပဳလုပ္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ယူနန္ျပည္နယ္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ေသာ ေရႊလီၿမဳိ႕၌ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၃ရက္တြင္ စတင္က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ကို ေလ့လာအကဲခတ္ရန္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ တ႐ုတ္သံအမတ္ႀကီးေဟာင္း ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာန အာရွ ေရးရာ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ လ်ဴ ေက်ာက္ေဟြကုိ ေဘဂ်င္းကေစလႊတ္ခဲ့ သည္။ မတ္ ၁၁-၁၂က ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ဒုတိယအေက်ာ့ေဆြးေႏြးပြဲသုိ႔ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး အဆင့္ျမင့္အရာရွိႀကီး တစ္ဦးျဖစ္သူ ၀မ္ယင္ဖန္တက္ေရာက္ ခဲ့ၿပီး ျမန္မာအစုိးရႏွင့္ကခ်င္ အစိုးရတု႔ိၾကား ေနာင္လာမည့္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား အားလံုးကို ၀မ္က ႀကီးမွဴးသြားရန္ တာ၀န္ေပးထားခဲ့ေၾကာင္း ေရႊလီမွ သတင္းရပ္ကြက္မ်ားက ဆိုၾကသည္။ ထိုသတင္းရပ္ကြက္မ်ား၏ အဆိုအရ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ ႁခြင္းခ်က္မရွိ အပစ္ အခတ္ရပ္စဲေရး တစ္ခုရရွိေရး အတြက္ ေကအုိင္ေအကိုလည္း တ႐ုတ္က အႀကီးအက်ယ္ ဖိအားေပးခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ပါ၀င္စြက္ဖက္လာျခင္းႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံျခားၾကား၀င္ ဖ်န္ေျဖ ေရးအားထုတ္မႈမ်ား၏ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ အေပၚတြင္လည္း သံသယပြားစရာ မ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ျမန္မာ့ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ကို လုပ္ငန္းစုႀကီး တစ္ခုသေဘာ၊ အခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ အက်ဳိးအျမတ္မ်ားေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုသေဘာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ ၾကသည့္ အေနာက္တိုင္းအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကလည္း တိုးတက္ပြားမ်ားလာခဲ့သည္။ ပထမဆံုး ေနာ္ေ၀ကမကထျပဳေသာ ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေထာက္အကူအဖြဲ႕ Myanmar Peace Support Initiative) ၏ေနာက္တြင္ အလားတူအဖြဲ႕မ်ား တသီႀကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ဆြစ္ဇာလန္အေျခစိုက္ Center For Humanitasion Dialog ဂ်ပန္မွ Nippon Foundation ၊ ေနာက္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက အလံုးစံု ဖန္တီးထားေသာ ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာ (Myanmar Peace Center) မွတစ္ဆင့္ ဥေရာပ သမဂၢ ကမကထ ျပဳသည့္အဖြဲ႕မ်ား ေရာက္လာသည္။ ဆြီဒင္ဉာဏ္ႀကီးရွင္ အဖြဲ႕တစ္ခုျဖစ္ေသာThe Institute For Security and Development Policy ကတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ “အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ ေဆာက္မႈ” အတြက္အီးယူမွေငြေၾကး ေထာက္ပံ့မႈရရွိထားစဥ္၊ ဖင္လန္အန္ ဂ်ီအိုတစ္ခုျဖစ္သည့္ Pxcta ကလည္း တစ္နည္းတစ္ဖံု ပါ၀င္ခဲ့ျပန္သည္။ ထို႔ျပင္ဖႏြမ္းပင္ အေျခစိုက္ Center for Peace and Conflict Studies ကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး တည္ေဆာက္မႈအတြက္ အခြင့္ အလမ္း ရွာေနၾကသည္။ လူပုဂိ္ၢဳလ္ အနည္းဆံုး ၆ဦးကလည္း သူတို႔ကိုယ္ ပိုင္တစ္ဦးခ်င္း အစီအစဥ္မ်ားျဖင့္ ေရာက္ရွိလာၾကရာ ဤသို႔ေသာ ႀကိဳးပမ္းမႈအစုစုတို႔ အတြက္ေဒၚလာႏွင့္ ယူ႐ိုေငြ သန္းေပါင္းမ်ားစြာရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံထားၾကသည္။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္မ်ားထပ္ကုန္ျခင္း၊ အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးၾကား အၿပိဳင္အဆိုင္ျဖစ္ျခင္း၊ ပဋိပကၡ၏ အရင္းခံအေၾကာင္းမ်ားကို မဆုပ္ကိုင္မိၾကေသာ အေတြ႕အႀကံဳနည္းသည့္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ဳိးေဆာင္မ်ား”၏ နားလည္မႈမရွိ ျခင္းတို႔ျဖစ္ေပၚခဲ့ရသည္။ ဧၿပီ ၂၂ ရက္တြင္ ဘရပ္ဆဲ(လ္) အေျခစိုက္ International Group (ICG) က ဦးသိန္းစိန္ကို နယူးေယာက္ ႏွစ္ပတ္ လည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညစာစားပြဲ၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွာေဖြသူ ဆုခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ၾက သည္။ ဤဆုကို ပဋိပက္ၡေျဖရွင္းေရး ဦးတည္သူ ၿပဳိင္ဘက္မ်ားၾကားတြင္ ေနျပည္ေတာ္ကို ၾသဇာလႊမ္းမိုးရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈတစ္ခုအျဖစ္ ေ၀ဖန္သူတို႔က ႐ႈျမင္ၾကသည္။ အေနာက္တိုင္းျဖစ္ေစ၊ တ႐ုတ္ျဖစ္ေစ၊ ေလာေလာဆယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မေအာင္ျမင္ ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြး ေႏြးပြဲမ်ား၏ ရွည္ၾကာေသာသမုိင္းကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ လူမ်ဳိးစုႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသူပုန္ တပ္မ်ား ၁၂ဖြဲ႕ႏွင့္အတူ ေကအုိင္ေအ သည္ ၁၉၆၃ခုႏွစ္ ကက်င္းပေသာ ပထမဆံုး အက်ယ္အျပန္႔ ျပဳလုပ္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲႀကီးတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲမ်ား မွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က အာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့ ေသာ စစ္အစိုးရက သူပုန္မ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေရး လိုက္ေလ်ာမႈမပါဘဲ လြတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ ေရးသာေပးခဲ့ေသာအခါ မ်က္ႏွာစာ ေပါင္းစံုမွာ အလ်င္အျမန္ၿပိဳကြဲပ်က္စီးသြားခဲ့ရပါသည္။ တစ္ဖန္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္တြင္ ထို အခ်ိန္က တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ၾသဇာျဖန္႔ၾကက္လာသည့္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (CPB) ကိုခုခံရန္ ေကအိုင္ေအက အစိုးရကို ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ျပန္ပါသည္။ အစိုးရက ထိုကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ၂လ တာမွ်စဥ္းစားၿပီး ပယ္ခ်ခဲ့သည္။ ေလးႏွစ္ၾကာေသာ္ ေကအိုင္ေအက CPB ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ ေဆာက္ခ့ဲသျဖင့္ အစိုးရတပ္မ်ားကို ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ႏုိင္ရန္ ကြန္ျမဴ နစ္မ်ားထံမွ တ႐ုတ္လုပ္လက္နက္မ်ား ရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္မူ အေရွ႕ေတာင္ အာရွတစ္လႊား ကြန္ျမဴနစ္သူပုန္မ်ားကို ေထာက္ပံ့ကူညီသည့္ ေပၚလစီ ေဟာင္းကိုေဘဂ်င္းက စြန္႔ပစ္ခဲ့ျပန္ ရာ CPB အျပင္ ေကအိုင္ေအႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရအၾကား လွ်ဳိ႕၀ွက္တစ္ ပိုင္းေဆြးေႏြးပြဲမ်ား တ႐ုတ္ကမကထ ျပဳမႈျဖင့္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ေကအိုင္ ေအေခါင္းေဆာင္ ဘရန္ဆိုင္းကိုယ္တိုင္ ထိုစဥ္က စစ္အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေန၀င္းကို ေတြ႕ဆံုရန္ ရန္ကုန္သို႔ ခရီးထြက္ခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးသေဘာတူညီမႈ တစ္စံုတစ္ရာမွ်မရရွိ ခဲ့ပါ။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အစိုးရသတ္ မွတ္ခ်က္အလိုအရ ျဖစ္ေစကာမူ၊ အတိုက္အခံ တစ္ရပ္လံုးကို တုိင္းျပည္သို႔ ျပန္လာေစရန္ အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္တစ္ခု ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ ျပည္ပေရာက္ အထင္ကရ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားအမ်ားစု အတုိက္ အခံႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံခဲ့ၾကေသာ္လည္း ကခ်င္သို႔မ ဟုတ္ အျခား တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားက အနည္းစုမွ်သာ လက္ခံခဲ့ၾကပါသည္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ေကအိုင္ေအက အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီမႈတစ္ခု ပထမဆံုးအႀကိမ္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ျမန္မာ စစ္အစိုးရႏွင့္ ကခ်င္တို႔ၾကားေဆြးေႏြး ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးအရ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမႈကိုစစ္ အစိုးရက ျငင္းပယ္ခဲ့ျပန္ပါသည္။ စစ္တပ္၏ ဗဟိုအာဏာခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို လက္ခံၿပီး ဖက္ဒရယ္စနစ္ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္အားလံုး စြန္႔လႊတ္မွသာၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရႏိုင္ပါ သည္။ ယခုအခါ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက အတိတ္မွ စစ္အစိုးရမ်ား၏ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈမရွိေသာ အလားတူအေနအထားျဖင့္ ၁၉၆၃ ၊ ၁၉၇၂၊ ၁၉၈၀ ႏွင့္ ၁၉၉၄ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေမာင္းႏွင္မႈမ်ားကိုထပ္ ေက်ာ့လာခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု ျပႆနာမ်ား ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရာတြင္အေနာက္ တိုင္းေရာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံပါ မကၽြမ္း က်င္ မလိမ္မာမႈကို ျပခဲ့ၾကၿပီျဖစ္ သည္။ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ ၿဗိတိသွ် လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ခဲ့ၿပီး ကတည္းက တိုင္းျပည္ကို ကပ္ဆိုက္ေစခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲမ်ားမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမွတစ္ဆင့္ အမ်ဳိး သားရင္ၾကားေစ့ေရး ျပဳလုပ္လိုသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ဦးသိန္းစိန္ပထမဆံုး ေၾကညာခဲ့သည့္ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ အေျခ အေနထက္ ၾကာရွည္ခံမည့္ အေျဖတစ္ ရပ္ရရွိရန္ ပို၍ နီးစပ္လာျခင္းမရွိပါ။ အစိုးရ၏ စကားတန္ဆာႏွင့္ ႏိုင္ငံ တကာက ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳ သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား ရွိေပေသာ္ျငား စစ္ေၾကာင့္ေၾကမြခဲ့ရ ေသာျမန္မာႏိုင္ငံ၏ နယ္စပ္ေဒသမ်ားမွာမူ စိတ္ပ်က္စဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ ယခင္အတိုင္းရွိေနဆဲ။ အရွည္တည္တံ့မည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာလည္း ယခင္လိုပင္ေ၀းဆဲကြာဆဲေတြ႕ႏိုင္ခဲ။ ဤစာစုကိုေရးသားသူ ဘာေတးလ္ လင့္တနာသည္ ယခင္က အေရွ႕ဖ်ား စီးပြားေရးစာေစာင္ (For Easterm Economic Review)၏ သတင္းေထာက္ေဟာင္းတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ စာအုပ္စာတမ္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ေရးသားခဲ့ သည့္စာေရး သူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါသည္။) Ref:War trumps peace in Myanmar by Bertil Lintner. Asia Times Onlines