ႏွလံုးသားတြင္ ဘုရားတည္
ေလးဆူဓါတ္ပံု ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ကၽြန္ေတာ္ မဖူးေျမႇာ္ရသည္မွာ ေလးႏွစ္တာ ကာလအတြင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီးေသာကာလ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမတိုင္မီ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ တစ္ပါတ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္အနည္းဆံုး ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသို႔ တက္ေရာက္ ဖူးေျမႇာ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထို႔အျပင္ တက္ေရာက္ၾကည္ညိဳ ဖူးေျမႇာ္ခြင့္ရခဲလွေသာ ေ႐ႊတိဂံု ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ အထြဋ္အထိပ္တြင္ တည္႐ွိေနေသာ စိန္ဖူးေတာ္ႀကီးအားလည္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏သား ျပည္သိမ္းေက်ာ္တို႔ တက္ေရာက္ ဖူးေျမႇာ္ခဲ့ဘူးပါသည္။
ေ႐ႊတိဂံု ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ျမန္မာျပည္သူလူထုတင္မက ကမ႓ာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ပါ မစိမ္းပါ။ လူမ်ိဳးဘာသာ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေ႐ြး လြတ္လပ္စြာတက္ေရာက္ ဖူူးေျမႇာ္ ခြင့္ရ႐ွိသည့္ တန္ခိုးႀကီးမားလွသည့္ ဗုဒၶဘာသာႏြယ္၀င္တို႔၏ အထြဋ္အျမတ္ထား ကိုးကြယ္ရာတည္း ဟူေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေတာ္မ်ားကိန္း၀ပ္ရာ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လူမ်ိဳးဘာသာ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေ႐ြးတို႔၏ နာေရး၊ ေဆးကူညီမႈ၊ ပညာေရးက႑မ်ားအား (အခမဲ့) ေဖးမကူညီေပးေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တက္ေရာက္ ဖူးေျမႇာ္ရာတြင္ လြတ္လပ္မႈမ်ား ဆံုး႐ံႈးခဲ့ေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား တက္ေရာက္ ဖူးေျမႇာ္မည္ဆိုပါက အာဇာနည္ကုန္း ေျမာက္ဘက္မုဒ္မွ ဓါတ္ေလွခါးႏွင့္တက္ကာ ရင္ျပင္ေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ေမတၱာပို႔သမႈကို ေျမာက္ဘက္မုဒ္တြင္႐ွိေသာ ၀ိဇၹာတန္ေဆာင္းေရာက္သည္အထိ ပို႔သကာ ၀ိဇၨာတန္ေဆာင္းတြင္ သမထၳ၊ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္တို႔ကို က်င့္ႀကံအားထုတ္ၿပီး တနလၤာေဒါင့္တြင္ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဆံေတာ္မ်ားကို ေမွ်ာ္မွန္းၾကည္ညိဳသဒၶါပြားကာ ဦးခ်ၿပီးေနာက္ ေစတီေတာ္ျမတ္အား လက်ၤာရစ္တစ္ပါတ္ ပါတ္ကာ ေအာင္ေျမတြင္ဦးခ်၍ ေျမာက္ဘက္မုဒ္မွ ျပန္လည္၍ ဆင္းေလ့႐ွိသည္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလကုန္မွစ၍ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား သြားေရာက္ဖူးေျမႇာ္၍ အဓိ႒ာန္က်င့္စဥ္မ်ား၊ ေမတၱာပြားမ်ားမႈမ်ားကို သြားေရာက္က်င့္ႀကံအားထုတ္ရာတြင္ . . . ကၽြန္ေတာ္၏ ေနာက္မွ မေယာင္မလည္ႏွင့္ ပါလာေသာ လူတစ္ခ်ိဳ႕၊ ၀ိဇၨာတန္ေဆာင္းထဲသို႔၀င္ေရာက္ရာ၌ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္အား တစ္စံုတစ္ဦးမွ ဆက္ကပ္ထားေသာ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ သစ္သီး၀လံမ်ားအား လ်င္ျမန္စြာ သိမ္းႀကံဳး၍ ယူငင္သြားျခင္း၊ အဓိ႒ာန္က်င့္စဥ္ က်င့္ႀကံရာ၌ ပြားမ်ားေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ရာ၌ မည္သည့္ဆုမ်ား ေတာင္းေနသနည္း။ မည္သည့္ဂုဏ္ေတာ္မ်ား အား ႐ြတ္ဖတ္ေနသနည္း ဟူ၍ ကၽြန္ေတာ္၏အနားတြင္ ကပ္၍နားေထာင္ေနေသာ သူတစ္ခ်ိဳ႕၊ အဓိ႒ာန္စ၍ (၁၀) မိနစ္ (၁၅) မိနစ္ခန္႔တြင္ “ဆရာႀကီး ဆရာႀကီး ေနရာကဖယ္ေပးပါေတာ့။ (အဘ) ဧည့္သည္ေတာ္လာေနၿပီ” ဟူ၍ တစ္မ်ိဳး၊ ကၽြန္ေတာ့္အား ဓါတ္ပံုခိုး႐ိုက္ၾကေသာ လံုၿခံဳေရးမ်ားက တစ္ဖန္၊ အခ်ိဳ႕ေသာ ဘုရားဖူးမ်ားက ကၽြန္ေတာ္၏ အဓိ႒ာန္ၿပီးစီး၍ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္အား ႐ွစ္ခိုးကန္ေတာ့အၿပီးတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေဘးမွ၄င္း၊ ေ႐ွ႕မွ၄င္း လာေရာက္၍ ကၽြန္ေတာ့္အား လက္အုပ္ခ်ီမိုးေနၾကျခင္း စသည္စသည္တို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ယေန႔တိုင္ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ ျမတ္ႀကီးႏွင့္ ေ၀းကြာခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ကုသိုလ္ယူ ေမတၱာပြားလို၍ သြားကာမွ အကုသိုလ္ေတြသာ ရျခင္းသည္ မျဖစ္သင့္ေတာ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္သို႔ သြားေရာက္သည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္သာ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား အေ၀းမွ ဖူးေျမႇာ္ကန္ ေတာ္ခြင့္ရခဲ့ေတာ့သည္။
လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္႐ွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ျမတ္ဗုဒၶေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္အား မလြတ္လပ္စြာျဖင့္ မဖူးေျမႇာ္လိုေတာ့ပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ေနအိမ္႐ွိ ဘုရားခန္းထဲမွ ျမတ္ဗုဒၶ ဆင္းတုေတာ္ႏွင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)႐ွိ ဘုရားခန္းတြင္းမွ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္မ်ား ေ႐ွ႕ေမွာက္တြင္သာ မိမိေမတၱာပြားမ်ားမႈႏွင့္ သမထၱ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္မ်ားကို က်င့္ႀကံအားထုတ္ခဲ့ ရပါေတာ့သည္။
၂.၆.၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၾကာသပေတးေန႔သည္ မဂၤလာ႐ွိေသာ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)႐ွိရာ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္သို႔ နံနက္ (၁၁း၀၀) နာရီ အခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂၽြန္မက္ကိန္းႏွင့္အဖြဲ႔ လာေရာက္ေတြ႔ဆံု ေလ့လာ စကားေျပာမည့္ ေန႔ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နံနက္ မိုးလင္းလင္းျခင္း နာေရးကူညီမႈအသင္း သန္႔႐ွင္းမႈ၊ လံုၿခံဳမႈ စသည့္ကိစၥရပ္မ်ားအား ညြန္ၾကားေနစဥ္ Townace Pick-up ကားအျဖဴတစ္စီး ၀င္လာသည္။ လူ (၅) ေယာက္ခန္႔ပါလာသည္။ သစ္သားေဘာင္ ၅ ေပ x ၄ ေပအ႐ြယ္ႀကီးတစ္ခုပါ ကားေပၚမွ ခ်ကာ လူတစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္အား ၀မ္းသာဖက္လွဲႏွင့္ “ဦးေက်ာ္သူေရ … အခုမွပဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဆႏၵ ၿပီးေျမာက္ေတာ့တယ္” ဟု ေျပာကာ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
ထိုသူ၏ အမည္ကား “ဦး၀င္းတင္”။ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး “က်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္” ျဖစ္သည္။ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ကို စတင္ဖြဲ႔စည္းကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္အား ဂုဏ္ျပဳလိုသည္မွာ ယခုမွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကန္)မွ အသင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူ ပန္းခ်ီဆရာ ဦးတင္ဦး အဆက္အသြယ္ ႏွင့္ၿပီးေျမာက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေျပာၾကားကာ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး က်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္မွ သူေရးဆြဲ ထားေသာ ဆီေဆးပန္းခ်ီကားႀကီးအား ကၽြန္ေတာ့္အား ဂုဏ္ျပဳလက္ေဆာင္အျဖစ္ ခ်ီးျမႇင့္သြား ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ကာလ အပိုင္းအျခားအထိ ကၽြန္ေတာ္သည္ အသင္းတြင္ အလုပ္အလြန္မ်ား ေန၍၄င္း၊ ဧည့္သည္ေတာ္ ဂၽြန္မက္ကိန္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေနမႈေၾကာင့္၄င္း၊ လက္ေဆာင္ေပးအပ္ခဲ့ေသာ ပန္းခ်ီကားႀကီးအား ေသခ်ာတိက်စြာ မေလ့လာ၊ မခံစားျဖစ္ခဲ့ေပ။ ဂၽြန္မက္ကိန္း ျပန္သြားၿပီး သည့္ေနာက္ ပင္ပန္းမႈမ်ားအား အနားေပး၍ စိတ္ကုိေလ်ာ့ခ်လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္၏ အခန္းတြင္း႐ွိ ကၽြန္ေတာ္၏ အလုပ္စားပြဲနံရံေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ပန္းခ်ီကားႀကီးအား အေသးစိတ္ ၾကည့္႐ႈနစ္ ေမွ်ာသြားစဥ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ အသင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူ ကို၀ံသ (ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးသန္းေအာင္၏ သား) ျဖစ္သူ၏ စကားသံကို ၾကားလိုက္မိသည္။ “ပန္းခ်ီေလာကမွာ ပန္းခ်ီက်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္ကို ေ႐ႊတိဂံု၀င္းေမာင္လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ဒီဆရာက မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ကို မၾကည့္ဘဲ အလြတ္ ေရးဆြဲႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ေတာ္တယ္ဗ်” တဲ့။ ဟုတ္ပါသည္။ ဆရာႀကီး ေ႐ႊတိဂံု၀င္းေမာင္ (ခ) ပန္းခ်ီက်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္၏ ဆီေဆးလက္ရာ ပန္းခ်ီကားမွာ အသက္၀င္လွသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အလုပ္ခန္း ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ခင္းထားေသာေၾကြျပားအခင္းေပၚတြင္ထိုင္၍ ဖူးေျမႇာ္ၾကည္ညိဳမိပါက တကယ့္ကို ေ႐ႊတိဂံု ေစတီေတာ္ျမတ္ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွ ဖူးေျမႇာ္ရသလို ခံစားရပါေတာ့သည္။
ကို၀ံသေျပာသြားေသာစကားအရ “ဒီဆရာက ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ကို မၾကည့္ပဲ အလြတ္ ဆြဲႏိုင္တယ္” ဟူေသာ စကားရပ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္မ်ားစြာတာသြားေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးမ်ား၏ ဆံုးမၾသ၀ါဒမ်ားတြင္ပါ႐ွိေသာ “ႏွလံုးသားမွာ ဘုရားတည္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္” ဟု ပဲ့တင္သံမ်ားထပ္သြားပါေတာ့သည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ဆရာႀကီးက်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္မွာ ႏွလံုးသားတြင္ ဘုရားတည္၍ ေရးဆြဲထားျခင္းျဖစ္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲျဖစ္မည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္ေတာ့္အား ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမႇင့္လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ ဆီေဆးပန္းခ်ီကား၏ ျမင္ကြင္းသည္ကား ကၽြန္ေတာ္ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ေပၚသို႔ စတင္တက္ေရာက္ရာလမ္း၊ ေ႐ႊတိဂံု ေစတီေတာ္ျမတ္မွ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ား ကြန္႔ျမဴးျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ဖူးေတြ႔မိသည့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေအာင္ေျမေနရာ၊ ကၽြန္ေတာ္အဓိ႒ာန္၀င္သည့္ ၀ိဇၨာတန္ေဆာင္း စသည့္ (၃) ႒ာနဆံုဆည္းရာ ေအာင္ေျမမ်ားပါ႐ွိရာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
လူသားအားလံုး ႏွလံုးသားတြင္ ဘုရားတည္ႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။
ေက်ာ္သူ
