ေမာ္စီတုန္းရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ေဆာင္းပါး ၃ပုဒ္နဲ႕ မည္သို႕မွ မသက္ဆိုင္ပါခင္ဗ်ား။
ေျပာခ်င္လြန္းလို႕/ ေမာင္၀ံသ
သမိုင္းျဖစ္ရပ္အမွန္ ေလ့လာၾကပါေစ (ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး။)
အခုတေလာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ စာအုပ္စာတမ္း အေတာ္ မ်ားမ်ား ျပန္လည္ေပၚထြက္လာေနတာကို ျမင္ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ရႈေထာင့္မ်ိဳးစုံက ေရးသားခဲ့ၾကတဲ့ စာေပမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ျဖန္႕ခ်ိလာၾကတာ အင္မတန္ အားရဖြယ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
အားရဖြယ္လို႔ သံုးႏႈန္းလုိက္ရတာက ၿပီးခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကာလ အတြင္း အရြယ္ေရာက္ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတဲ့ လူငယ္ေတြအဖို႔ ခါးဆက္ျပတ္ ကြင္းဆက္ျပတ္သြားခဲ့ၾကရတဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ အသိပညာ ဗဟုသုတမ်ားကို ့အဲဒီသမိုင္းစာအုပ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ လြယ္လြယ္ကူကူ ဖတ္႐ႈေလ့လာမွတ္သားခြင့္ ရႏိုင္ၾကေတာ့မယ့္ အေရးကို ေတြးၿပီး စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေနမိတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဗ်။
သမိုင္း ျဖစ္ရပ္အမွန္ ျပဳစုေရး
အခုလို သမိုင္းစာအုပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ အျမန္ဆုံး ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ၿပီး လူငယ္ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ဖတ္ရႈေလ့လာေစခ်င္တဲ့ စာအုပ္အတြဲတစ္တြဲ အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တယ္ဗ်ာ။ အဲဒီစာအုပ္ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ အစိုးရက ဖဲြ႕စည္းေပးခဲ့တဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္အမွန္မ်ား ေရးသားျပဳစုေရးအဖြဲ႕က တည္းျဖတ္တဲ့ စာအုပ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕ဟာ အမ်ားေလးစားေလာက္တဲ့ ပညာရွင္မ်ားနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းခဲ့တဲ့ ေကာ္မရွင္တစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေလ့လာ မွတ္သားထားသူတိုင္း အသိျဖစ္တယ္ဗ်။ အဖြဲ႕မွာ ပါ၀င္တဲ့ ပညာရွင္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ဦးတင္အုန္း၊ ဦးထင္ဖတ္၊ ဦးထင္ႀကီး၊ ဦးသန္းထြတ္ (တိုက္စိုး)၊ ဦးေမာင္ေမာင္တင္ (ဦးေမာင္ေမာင္တင္၊ မဟာ၀ိဇာ)၊ ေဒါက္တာအုန္းခိုင္၊ ဦးလွရွိန္၊ ေဒၚခင္စု၊ ေဒၚတင့္စိန္၊ ဦးထြန္းေအာင္ခ်ိန္၊ ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညြန္႕တို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ စာမူမ်ားကို သမိုင္းဌာန၊ သုေတသန က တာ၀န္ယူ ေရးသားျပဳစုၿပီး ေဖာ္ျပပါ အဖြဲ႕၀င္ ပညာရွင္ႀကီးးမ်ားက စိစစ္ တည္းျဖတ္ေပးခဲ့တာပါ။
ထြက္လာမွ အကဲျဖတ္ပါ
၁၉၉၀ျပည့္ႏွစ္ ေမလထဲမွာ အဲဒီ အဖြဲ႕၀င္ပညာရွင္ႀကီးေတြထဲက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ အင္မတန္မွ ခင္မင္ ရင္းႏွီးတဲ့ ဆရာအခ်ိဳ႕နဲ႕ အလွဴတစ္ခုမွာ ဆုံမိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အာဏာသိမ္းၿပီး တက္လာတဲ့ စစ္အစိုးရတစ္ရပ္က ဖဲြ႕စည္းေပးထားတဲ့ အဖြဲ႕ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပည္သူေတြက အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်မႈ မရွိႏိုင္ျဖစ္ေနၾကပံုကို ေျပာျပၿပီး ဆရာတို႕ေတာ့ သမိုင္းတရားခံေတြ ျဖစ္ကုန္ဦးမယ္ေနာလို႕ ရယ္သလို ေမာသလို ေျပာမိေတာ့ ဆရာမ်ားက သူတို႔ေကာ္မရွင္ဟာ စစ္အစိုးရက ဖဲြ႕စည္းေပးထားတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ပါ၀င္တဲ့ အဖဲြ႕၀င္ေတြဟာ မိမိတို႕ရဲ႕ ပညာရွင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိပါးမခံဘဲ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္စြာ ေဆာင္ရြက္ၾကမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပဳစုတဲ့ စာအုပ္ေတြ ထြက္လာမွ သူတို႕ ေျပာသလို ဟုတ္မဟုတ္ အကဲျဖတ္ပါလို႕ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ လူႀကီးပီပီသသ ရွင္းျပခဲ့တယ္ဗ်။
အဲဒီျမန္မာသမိုင္းျဖစ္ရပ္အမွန္မ်ား ေရးသားျပဳစုေရးအဖြဲ႕က ျပဳစုတဲ့ စာအုပ္ေတြထြက္လာေတာ့ ဆရာတို႕ေျပာတဲ့စကား ရာႏႈန္းျပည့္ နီးပါး မွန္တယ္ဆိုတာကို ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကရတယ္ဗ်ာ။ ဒီမွာတင္ ပညာတတ္ ပညာရွင္ ဆိုတာရယ္၊ ပညာတတ္တို႕ရဲ႕ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈ (intellectual honesty) ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ျပည့္ျပည့္၀၀ သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္ဗ်။ တကယ့္ပညာတတ္ပညာရွင္ေတြဆိုတာ ေဗာင္းေတာ္ညိတ္ စိတ္ေတာ္သိ၊ မင္းလိုလိုက္ မင္းႀကိဳက္တင္ရမွာကို အလြန္ စက္ဆုပ္ၾကပါတယ္။ ပညာရွင္ဂုဏ္သိကၡာ ပ်က္ယြင္းေစမယ့္ အျပဳအမူ အေျပာအဆိ္ု အေရးအသားတို႕ကို ဘယ္ေသာအခါမွ မျပဳၾကပါဘူး။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေလးေစာင္တြဲ
ကြၽန္ေတာ္ ယခု ရည္ညႊန္း ေျပာဆိုေနတဲ့ စာအုပ္ေတြြကေတာ့ ]]ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး (၁၉၅၈-၆၂)}} ေလးေစာင္တြဲကို ဆိုလိုတာပါ။ သည္စာအုပ္ေတြ အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးအခ်ိဳ႕မွာ မၾကာခဏ အညႊန္းျပဳခဲ့ဖူး ေလေတာ့ စာဖတ္ပရိသတ္တခ်ိဳ႕က ဖတ္ခ်င္လြန္းလို႕ လိုက္ရွာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ ပန္းဆိုးတန္း ရွားပါးစာအုပ္ ေစ်းကြက္မွာေတာင္ ရွာလို႕မရ ေတာ့ဘူးလို႕ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ စာေရးသူေတြ၊ ဖုန္းဆက္သူေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ရွိတဲ့ ေလးေစာင္တြဲ တစ္စုံကို ငွားလည္းမငွားႏိုင္ေတာ့ ျမင္ဖူးတယ္ရွိရုံ လာၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္ပါလို႕ ဖိတ္ေခၚ ျပသရတယ္ဗ်။ လူငယ္သတင္းေထာက္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အိမ္ကိုလာၿပီး ဓာတ္ပုံရိုက္ယူသြားၾကပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ၁၉၉၁ခုႏွစ္ အတြင္း အင္းစိန္ေထာင္ ၃ တိုက္က ကြၽန္ေတာ့္ေဘးအခန္းမွာ ရွိေနတဲ့ ဆရာေမာင္စူးစမ္းကို သက္ဆိုင္ရာက အဲဒီစာအုပ္ ေလးအုပ္ ေပးဖတ္တယ္။ ဆရာေမာင္စူးစမ္းကို သမိုင္းျပဳစုေရးအဖြဲ႕က ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရး တည္ေဆာက္မႈ ကာလ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ မၾကာခဏ လာေတြ႕ ေမးျမန္းေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာေမာင္စူးစမ္းဟာ စီးပြားေရး ပညာရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ထဲထဲ၀င္၀င္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးေလေတာ့ အဲဒီကာလမ်ားရဲ႕ ျဖစ္ရပ္အမွန္မ်ားနဲ႕ပတ္သက္လို႕ သူ႕အျမင္ကို လာေမးၾက တာပါ။ သုေတသနေမးခြန္းေတြကို ေျဖဆိုရာမွာ နမူနာအျဖစ္ေလ့လာဖို႕ စာျပဳအဖြဲ႕က ၁၉၆၂ ေရွ႕ပိုင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြ ပါရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ေလ့လာဖို႕ ေပးသြားပါတယ္။ ညပိုင္းေတြမွာ ဆရာေမာင္စူးစမ္းက စာေတာ္ဖတ္ တာ၀န္ယူၿပီး အဲဒီစာအုပ္ေတြထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာေတြကို အသံထြက္ ဖတ္ျပ ပါတယ္။ စာဖတ္ခြင့္မေျပာနဲ႕ စာရြက္တစ္ရြက္ေတာင္ ကိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕မွာ စာေတာ္ဖတ္ႀကီး ဖတ္ျပတာကို ၾကားနာၿပီး လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခ်ိန္ကေန ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း အာဏာသိမ္းခ်ိန္အထိ သမိုင္း ျဖစ္ရပ္ေတြထဲမွာ နစ္ေမ်ာခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာေမာင္စူးစမ္း အခန္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္ ႏွစ္ခန္းေက်ာ္ အလုံပိတ္ခန္းမွာ ေနရတဲ့ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ကေတာ့ ညပိုင္း စာဖတ္ခ်ိန္ ဖတ္ျပတာကို သူ႕ဆီက မၾကားရတာေၾကာင့္ ေန႕လယ္ပိုင္း ေရခ်ိဳးခ်တဲ့အခ်ိန္ေလးအတြင္း ဆရာေမာင္စူးစမ္း အခန္းေရွ႕ အေျပးအလႊားလာၿပီး ကမန္းကတန္း ရသေလာက္ ဖတ္ရႈေနတာကို ျမင္ရပါ တယ္။ အဲသလို ကြၽန္ေတာ္တို႕ တိုးတိုးႀကိတ္ႀကိတ္ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ စာအုပ္ ေလးေစာင္တြဲကို ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဆရာခင္ေမာင္ညိဳ ေဘာဂေဗဒက မွတ္မွတ္ရရ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာပါ။ ေက်းဇူးမေမ့ပါ ဆရာေဘာညိဳ။)
အဲဒီ စာအုပ္ေလးအုပ္ကို အစိုးရက ျပန္လည္ ထုတ္ေ၀ဖို႕ တိုက္တြန္း လိုပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးမွာ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ ကာလအပိုင္းအျခား တစ္ခုအတြင္း သမိုင္း ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ အဲဒီစာအုပ္ေလးေစာင္တြဲ ကို ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြေရာ၊ ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္စားတဲ့ ျပည္သူမ်ားေရာ၊ တပ္မေတာ္သားမ်ားေရာ ဖတ္မွတ္ ေလ့လာသင့္တယ္။ ဖတ္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႕ ဖတ္ႏိုင္ၾကရေလေအာင္ အစိုးရက ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ေပးရင္ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္မယ္ဗ်။
စာျမည္းေလးတခ်ိဳ႕ ေပးရရင္
စာျမည္းေလးတခ်ိဳ႕ေပးရရင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလမွ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္အထိ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို စာမ်က္နွာ ၇၃ မ်က္ႏွာအတြင္း တီးမိေခါက္မိ ေအာင္ ေရးသားတင္ျပထားတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ျပည္တြင္းဆူပူေသာင္းက်န္းမႈမ်ား အေၾကာင္း၊ (အဲဒီကာလက ျပည္တြင္းစစ္ လို႕ ေဖာ္ျပျခင္းမျပဳႏိုင္တာကို နားလည္ေပးလိုက္ပါ)။ ၿပီးေတာ့ ဖဆပလအစိုးရ ျပႆနာ၊ ဖဆပလႏွစ္ျခမ္းကြဲပုံ၊ ၁၉၅၈ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ေပၚလာပုံ၊ ၁၉၆၀ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးပုံ၊ ကတိအတိုင္းအာဏာလႊဲေပးပုံ၊ ဖက္ဒရယ္မူကိစၥ ညီလာခံ က်င္းပပုံ (ရွမ္း လူထုေခါင္းေဆာင္ ေတာင္ႀကီး ဦးထြန္းျမင့္ရဲ႕ အသံလႊင့္ရုံမိန္႕ခြန္း အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေလ့လာႏိုင္မယ္။ ဒီေန႕ေခတ္အျမင္နဲ႕ ျပန္လည္ သုံးသပ္ႏိုင္တာေတြ ေတြ႕ရပါမယ္။) ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးးေန၀င္း အာဏာသိမ္းခန္း။
၁၉၆၂ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းအာဏာသိမ္းဖို႕ ၁၉၆၁ ကတည္းက ျပင္ဆင္တာ၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက ထိုစဥ္က ျဖစ္ရပ္ေတြကို ျပန္လည္ သုံးသပ္ၾကတာေတြကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ေစ့ေစ့ေတြး ေရးေရးေပၚ စရာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရလိမ့္မယ္ဗ်။
တိုင္းျပည္အေျခအေန ယိုယြင္းေနလို႕၊ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲေတာ့မွာမို႕ သမိုင္းေပးတာ၀န္အရ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းခဲ့ရတာပါလို႕ ေနာက္မွ သက္ေသထူျပတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာသိမ္းျခင္းအေၾကာင္း ေရးရင္ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းတယ္လို႕ ဘယ္ေတာ့မွ မေရးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက အာဏာသိမ္းတယ္လို႕ပဲ ေရးေလ့ရွိပါတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္ ေျပာေနတဲ့ ေလးေစာင္တြဲကို ဖတ္ရင္ ပို၍ သဲကြဲလာပါလိမ့္မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ လူယုံ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕တို႕က ကြပ္ကဲအေကာင္အထည္ေဖာ္သြားတာပါ။ တိုင္းမွဴးတခ်ိုဳ႕ဆို ရင္ ေရဒီယို ကေန ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဖြဲ႕စည္းျခင္းဆိုၿပီး ေၾကညာတာ ၾကားေတာ့မွ ကိုယ့္နာမည္ ပါေနတာ သိရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
ဘယ္ကိစၥမဆို အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္အက်ိဳးေတြ ျဖစ္ရတာပါ။ သမိုင္း ျဖစ္ရပ္အမွန္ မွတ္တမ္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ ဒီေန႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းခံေတြကို ေလ့လာ ေတြ႕ရွိႏိုင္ၾကပါေစ။
၂၁၊ ၁၀၊ ၂၀၁၁
မွန္တာေျပာသစၥာ/ ေမာင္၀ံသ
(သစၥာဂ်ာနယ္ True News မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ေဆာင္းပါး)
လူေတြ သိပ္မေၾကာက္တတ္ၾကေတာ့ဘူးဆိုရင္
မုတ္သုန္မိုးကို သယ္ေဆာင္လာမယ့္ ေတာင္ေလကေလး သုတ္ျဖဴးစျပဳလာ တယ္ဆိုရင္ပဲ ပူျပင္းေလာင္ၿမိဳက္တဲ့ ေႏြကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ညႇိဳးေလ်ာ္ ႏြမ္းလ်ေနခဲ့ၾကရတဲ့ ျမက္ပင္ကေလးေတြအစ သစ္ပင္ႀကီးေတြအဆံုး ေသြးလာတဲ့ေတာင္ျပန္ေလထဲမွာ ေခါင္းတေမာ့ေမာ့ ရင္တစြင့္စြင့္နဲ႔ လြန္႔လူးႏိုးၾကြလာေနၾကသလိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ ေလခ်ိဳေအး ကေလး ေသြးလာတယ္ဆို႐ံုရွိေသး အပူရွိန္ ထန္ျပင္းတဲ့ ရာစုတစ္၀က္မွ် ေႏြကႏၱာရ တစ္ေလွ်ာက္လံုး အေၾကာက္တရားေအာက္မွာ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပား ေနခဲ့ၾကရတဲ့ သတၱိပုရစ္ဖူးေလးေတြ တစ္ရစ္ခ်င္း ေ၀စျပဳလာေနတာကို ေတြ႕ျမင္ရ တာ ရႊင္လန္းအားရစရာေကာင္းလွတယ္ဗ်ာ။
ေလာကပါလတရားႏွစ္ပါး
အရွက္နဲ႔ အေၾကာက္ဆိုတဲ့ ဟီရိနဲ႔ၾသတၱပၸတရားႏွစ္ပါးဟာ ေလာကႀကီး ပ်က္စီးမသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ေလာကပါလတရားႏွစ္ပါးျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလံုး သိၾက တယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္တဲ့အရွက္တရား ဆိုတာ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရမွာကို ရွက္ျခင္းကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အေၾကာက္တရားဆိုတာ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရမွာကို ေၾကာက္ျခင္းကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္ဆိုတာတြကိုေတာ့ လူတိုင္း တိတိက်က် ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္သေဘာေပါက္ၾကတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ မထင္ဘူး ဗ်ာ။ ဒီလိုျဖစ္ရျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ၾကာ လႊမ္းမိုးတြင္က်ယ္သြားခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ တစ္ခန္း တစ္က႑က ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆိုခ်င္တယ္ဗ်ာ။
မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ
ဒါေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ]]ကြၽန္ေတာ့္လခကေတာ့ ၄၅၀က်ပ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ဆိုက္ကေတာ့ တစ္လတစ္ေသာင္း ေလာက္ ရပါတယ္}} ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးကို လူပံုအလယ္မွာ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကားစြာ ေျပာရဲတဲ့၊ အဲဒီလိုေျပာတဲ့လူကို ပတ္၀န္းက်င္က လူမ်ားစုက အထင္ႀကီးေလးစားအားက်တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၀ိုင္းၾကည့္ၾကတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု အဲဒီကာလအတြင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံမွာ ထြန္းကားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အမ်ားအက်ိဳးကို ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံေဆာင္ရြက္ရမယ့္ကိစၥမ်ိဳးမွာေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕ေနၿပီး အခြင့္အေရးယူတဲ့ေနရာ၊ အမ်ားပိုင္ပစၥည္း အလဲြသံုးစားလုပ္တဲ့ေနရာ ေတြမွာေတာ့ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေရွ႕တန္းထြက္ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ မေၾကာက္မရြံ႕ လုပ္ေဆာင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု ထြန္းကားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အမွန္တကယ္ ရွက္သင့္၊ ေၾကာက္သင့္တဲ့ကိစၥေတြကိုေတာ့ မရွက္မေၾကာက္လုပ္ၾကၿပီး မရွက္သင့္ မေၾကာက္သင့္တဲ့ကိစၥေတြက်ေတာ့ ရွက္ခဲ့ၾက ေၾကာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ]ဖုန္းဆိုးက်တ္တီး} ကာလႀကီးတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။
အခုေတာ့ ေဇာက္ထိုးေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ အဲဒီဟီရိနဲ႔ ၾသတၱပၸတို႔ရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြဟာ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ႕ မၾကာေသးခင္ ရက္ပိုင္း လပိုင္း အနည္းငယ္အတြင္း လွမ္းခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းတခ်ိဳ႕ရဲ႕ တြန္းအားေၾကာင့္ ျပန္လည္ တည့္မတ္စျပဳလာေနတာကို ျမင္ေတြ႕ေနရတယ္ဗ်။
လႊတ္ေတာ္ထဲက ျမင္ကြင္းအခ်ိဳ႕
အဲဒီထဲမွာ အထင္ရွား အျမင္သာဆံုးကေတာ့ လႊန္ေတာ္ထဲက ျမင္ကြင္းေတြပဲဗ်။ ပါတီႀကီးတစ္ခုက မီးေသေအာင္ လႊမ္းမိုးထားတဲ့ အဲဒီလႊတ္ေတာ္အေပၚ ျပည္သူေတြ အျမင္မၾကည္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ အားလံုး အသိျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ သို႔ေသာ္ စစ္မွန္တဲ့ပါတီစံု ဒီမို ကေရစီစနစ္ကို ထင္ဟပ္ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္တစ္ခု ျဖစ္လာဖို႔ အေ၀းႀကီးေလွ်ာက္လွမ္းရဦးမွာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္က ျငင္းမရေသးသည့္ တိုင္ေအာင္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္စတစ္စ ပိုမိုျမင္ေတြ႕လာၾကရတဲ့ လႊတ္ေတာ္တြင္းက ဒီမိုကေရစီျမင္ကြင္းတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ စိတ္အတန္ေျပလာေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ဗ်ာ။ အထူးသျဖင့္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးခ်ဳပ္တစ္ဦးတည္းက ေရြးခ်ယ္ေပးလုိက္တဲ့ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ေတြ မိမိတို႔ရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းက ထူးျခားတဲ့ အေျခအေနေတြကို ေဖာ္ျပေနတယ္ဗ်။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရဲရဲတင္းတင္း
လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏိုင္ငံေရးမွာလည္း ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြဟာ မိမိတို႔ မွန္တယ္ထင္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ ေတြ႕ေနရတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီထဲမွာ ဧရာ၀တီ ကယ္တင္ေရးကိစၥဟာ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာတစ္ခုျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ဒါ့အျပင္ ပရဟိတ စိတ္ ထက္သန္တဲ့ လူငယ္ လူလတ္ေတြဟာ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြကို အရင္ဘယ္တုန္းကမွနဲ႔ မတူေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရဲရဲတင္းတင္း လုပ္ကိုင္လာေနၾကတာကို ျမင္ေတြ႕ရတာ အားရစရာေကာင္းလွတယ္ဗ်ာ။
သတင္းေထာက္ကို ေျပာရဲ ဆိုရဲ
ဒီေနရာမွာ အထူးအေလးထား ေဖာ္ျပရမယ့္ကိစၥတစ္ခုကေတာ့ ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္းမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက တာ၀န္ရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္းပဲ မမွန္ကန္တဲ့ အေၾကာက္တရားေလာင္းရိပ္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္လာေနၾကပံုရတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္တယ္ဗ်။ မၾကာေသးခင္ကအထိ ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ မေတြ႕ရဲ မေျပာရဲ မဆိုရဲ ျဖစ္ခဲ့ၾက။ ႏိုင္ငံျခားအသံလႊင့္ဌာနေတြက ဖုန္းလာရင္ လက္ခံစကားမေျပာရဲခဲ့ၾကတဲ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ေရာ ႏိုင္ငံျခားအသံလႊင့္ဌာနေတြနဲ႔ပါ တာ၀န္သိစိတ္၊ တာ၀န္ယူစိတ္ ရွိရွိနဲ႔ လက္ခံေတြ႕ဆံုေျပာဆိုေနၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဖတ္ေန ၾကားေနၾကရတယ္ဗ်ာ။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္၊ ေငြရွင္ေၾကးရွင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ အဲသလို ေရဒီယိုအင္တာဗ်ဴး မၾကာခဏ လုပ္သူျဖစ္လို႔ သူ႔ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မျပတ္သိရွိေနရတယ္ဗ်ာ။ ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ မွန္တယ္ မွားတယ္ဆိုတာကို ျပည္သူက ဆံုးျဖတ္လိမ့္မယ္။ ကိုယ့္အျမင္ အယူအဆကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရဲရဲတင္းတင္း ေျပာျပဖို႔က ကိုယ့္တာ၀န္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားမ်ိဳးနဲ႔ အခုလို ေျပာျပေနတာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လက္ခုပ္မ်ားမ်ားတီးေပးတယ္ဗ်ာ။
ဒီမိုကေရစီနဲ႕ စာေပစိစစ္ေရး
တစ္ေလွ်ာက္လံုး စာေပေလာကသားေတြနဲ႕ တက်က္က်က္၊ မတည့္အတူေန ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာေပစိစစ္ေရး ဌာနရဲ႕ ဒုၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဆိုရင္လည္း မၾကာေသးခင္က ႏိုင္ငံျခား အသံလႊင့္ဌာနတစ္ခုနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ စာေပစိစစ္ေရးဟာ မအပ္စပ္ပါဘူးလို႔ ရဲရဲတင္းတင္း ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေျပာခ်လုိက္တာ ၾကားလုိက္ရတယ္ဗ်။ စာေပစိစစ္ေရး ဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးတစ္ေယာက္ဆီက အဲဒီလိုစကားမိ်ဳး ၾကားရတယ္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္ကဆိုရင္ေတာ့ ]က်ားသားမိုးႀကိဳး} လို႔ အလန္႔တၾကား ေရရြတ္ရမယ့္
ိကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္လားဗ်ာ။ မၾကာေသးခင္ကပဲ သစၥာဂ်ာနယ္က ကြၽန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာ အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႕ ခေလာက္လိုပါပဲလို႕ ေရးလိုက္တာကို စာေပစိစစ္ေရးက မျဖတ္မေတာက္ ခြင့္ျပဳလိုက္ကတည္းက သူတို႕ေတြလည္း အလားတူ သေဘာထား ရွိၾကလို႕ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ တြက္ဆမိခဲ့ပါတယ္ဗ်။
ဒီအေျခအေနေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အေၾကာက္ တရား လႊမ္းမိုးတဲ့ အေမွာင္ေခတ္ႀကီးထဲက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ထြက္ေျမာက္ ေတာ့မွာလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေ၀ျဖာ ေနမိေၾကာင္း ပါဗ်ာ။
၁၈ ၁၀ ၁၁
ေရွ႕ေနသားအဖပံုျပင္ (ေမာင္၀ံသ)
(Messenger ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး)
ႏိုင္ငံရပ္ျခားဟာသတို႔ ပင္လယ္ရပ္ျခားဟာသတို႔ သူတို႔ဆီက ဟာသမ်ားတို႔ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က စာစုကလးမ်ားကို စာဖတ္သူ အမ်ားစု ဖတ္ဖူးၾက မယ္ထင္ပါတယ္။ အုန္းခနဲ ၀ါးလံုးကဲြေအာင္ရယ္ရတဲ့ ဟာသမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဖတ္႐ႈခဲ့ရၿပီးတဲ့ ေနာက္ႏွစ္ကာလအေတာ္ၾကာတဲ့အထိ တစိမ့္စိမ့္ေတြးေလ တခိြခိြရယ္ရေလဆိုတဲ့ ဟာသမ်ိဳးေတြပါ။ ဆရာတင္ေဆြမိုးတို႔၊ ဆရာခင္ေမာင္တိုး(မိုးမိတ္)တို႔ဆိုရင္ အဲဒီလိုမ်ိဳးဟာသတိုကေလးေတြကို ေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ေတြေတာင္ ႐ိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေ၀ထားၾကၿပီးပါၿပီ။ ဆရာေမာင္ေကာင္းထိုက္ကေတာ့ အဲဒီဟာသစာစုေလးေတြ ဘာသာျပန္ဆို တဲ့အလုပ္ကို စိုက္လုိက္မတ္တတ္လုပ္ေနသူပါ။ သူ႔နာမည္နဲ႔ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ အဲဒီလိုဟာသစာအုပ္ အတဲြ ၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ေတာင္ရွိၿပီ ထင္တယ္ဗ်။
အဲဒီဟာသစာစုကေလးေတြထဲမွာ အမ်ိဳးအစားအစံုပါပါတယ္။ မိန္းမေတြအေၾကာင္း၊ ေယာက္်ားေတြအေၾကာင္း၊ ဆရာ၀န္ေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ယာဥ္ထိန္းရဲေတြ စတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ေတြအေၾကာင္း စသျဖင့္ စံုတကာေစ့ေနတာပါပဲ။ အဲဒီဟာသစာစု ေလးေတြကို တီထြင္ေရးသားသူေတြရဲ႕ မ်က္စိထဲမွာ ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးဟာ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္စရာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနသလိုပါပဲ။ ယမမင္းႀကီးနဲ႔ ေကာင္းကင္ဘံုက တမန္ေတာ္ေတြေတာင္ ခ်န္မထားပါဘူး။
အဲဒီဟာသစုကေလးေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးဟာသေတြလည္း အခ်ိဳးအစားအေတာ္မ်ားမ်ား ပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံေရးဟာသေတြ ထဲမွာမွ အမ်ားစုက ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုကို သေရာ္တဲ့ဟာသေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဟာသေတြဟာ စစ္ေအးေခတ္ထဲမွာ မ်ားမ်ား စားစား ထြက္ေပၚလာၾက တာျဖစ္ၿပီး အဲဒီဟာသစာစုေတြကို တီထြင္ေရးသားခဲ့သူေတြက ဆိုဗီယက္ ဆန္႔က်င္တဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္ၾကတာမို႔ သူတို႔ရဲ႕ အဓိကပစ္မွတ္ဟာ ဆိုဗီယက္ျဖစ္ေနတာ အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒီအခ်က္ကေန ေကာက္ခ်က္ဆဲြႏိုင္တာတစ္ခုက လြတ္လပ္မႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီစတဲ့ လူသားရဲ႕ အေျခခံပိုင္ခြင့္ေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတဲ့ ဒါမွမဟုတ္ ပါးရွားေနတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုေအာက္မွာ ေနထိုင္ေနၾကရတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ အဲဒီျပည္သူေတြရဲ႕ ကာယိက ဒုကၡ ေစတသိကဒုကၡေတြကို စာနာနားလည္ၾကသူေတြဟာ အဲဒီဒုကၡေတြထဲ (ေခတၱခဏပဲျဖစ္ျဖစ္) လြတ္ေျမာက္ရာ စိတ္ထြက္ေပါက္တစ္ခု အျဖစ္ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဟာသပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းေလးေတြကို တီထြင္ျဖန္႔ေ၀တတ္ၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာလည္း အဲသလိုမ်ိဳး ဟာသပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ေထာင္ဂဏန္း ရာဂဏန္း မဟုတ္ေတာင္ ဆယ္ဂဏန္းခ်ီေလာက္ေတာ့ ရွိခဲ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ၾကားဖူးတာတင္ ဆယ္ပုဒ္မကလို႔ အဲသလို အခိုင္အမာေျပာႏိုင္တာပါ။ တစ္ခ်ိန္က ႏြားကိုခိုးသတ္ၿပီး အရပ္ထဲမွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ က်ိတ္ၿပီး ေရာင္းရတဲ့ အသားျဖစ္ခဲ့ဖူးတာမို႔ အဲဒီတုန္းက အမဲသားကို တိုးတိုးသားလို႔ ေခၚခဲ့ၾကသလိုပဲ။ အဲဒီဟာသပံုျပင္ဇာတ္လမ္း ေလးေတြကလည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရပိုင္းက ပုဂၢိဳလ္ေတြ မၾကားေအာင္ ျပည္သူေတြၾကားထဲမွာပဲ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာဆိုရယ္ေမာၾကရတဲ့အရာေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတို႔ကိုလည္း တိုးတိုးပံုျပင္ေတြလို႔ပဲ အသိမွားၾကပါတယ္။
အခုေတာ့ အေၾကာင္းကလည္း တိုက္ဆုိင္ေန၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ေတြကို တစ္ေလွ်ာက္လံုး ထိန္းခ်ဳပ္လာခဲ့တဲ့ စာေပစိစစ္ေရး ဌာနက လြတ္လပ္ခြင့္ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေပးလာတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ၾကားဖူးထားတဲ့ တိုးတိုးပံုျပင္ ေလးတစ္ပုဒ္အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီအမႈနဲ႕ မင္းကို ေက်ာင္းထားခဲ့တာ
ႏိုင္ငံေရးစိတ္၀င္စားတဲ့ ျမန္မာစာဖတ္ ပရိသတ္အမ်ားစုကေတာ့ ၾကားဖူးၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ ပံုျပင္က ေရွ႕ေနသားအဖအေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တိုတိုေလးပဲ။ ပံုျပင္ကို သားေရွ႕ေနက ဖခင္ေရွ႕ေန တစ္သက္လံုးလိုက္ခဲ့ေပမယ့္ မၿပီးျပတ္ခဲ့တဲ့ သူေဌးႀကီးတစ္ဦးရဲ႕အမႈကို သူၿပီးျပတ္ေအာင္ လုိက္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း အေဖကို ဂုဏ္ယူ၀င့္
ျပည္တြင္းစစ္ကို အခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့တာ
အဲဒီပံုျပင္ေလးရဲ႕ သက္တမ္း ဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့ၿပီဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္စၿပီးၾကားဖူးတာတင္ ဆယ္စုႏွစ္ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီမို႔ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အသက္ႀကီးေနေလာက္ပါၿပီ။ ႏိုင္ငံေရးစကား၀ိုင္းေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္စစ္အေၾကာင္း ေရာက္လာတိုင္းလိုလိုမွာ အဲဒီပံုျပင္ေလးကို ၾကားရေလ့ရွိပါတယ္။ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီကို ဖ်က္သိမ္းၿပီးေနာက္ ေပၚေပါက္ လာတဲ့ အစိုးရေတြဟာ (ပုံျပင္ထဲက ဖခင္ ေရွ႕ေနႀကီး အမႈကို အခ်ိန္ဆြဲ လိုက္ေနသလိုမ်ိဳး) ျပည္တြင္းစစ္ကို မၿပီးႏိုင္ေအာင္ တမင္အခ်ိန္ဆဲြေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ ေပၚလြင္ေအာင္ ေဖာ္ျပဖို႔ အဲဒီပံုျပင္ေလးကို တီထြင္ခဲ့တာျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ပံုျပင္တို႔ ျပက္လံုးတို႔ဆိုတာက သူတို႔ရဲ႕ အေျခခံသဘာ၀အရကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ထိထိမိမိ စူးစူးရွရွ ကဲြကဲြျပားျပားျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ျပရတာမ်ိဳး ျဖစ္တာေၾကာင့္ တကယ့္အေျခအေနမွန္ကို ကိုယ္စားျပဳတာကို မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ ေနေနရတယ္ လို႔ ခံစားေနၾကရတဲ့ ျပည္သူတစ္ရပ္ဟာ သူတို႔က ဖိႏွိပ္သူလို႔ျမင္ေနတဲ့ လူတန္းစားအေၾကာင္း ေျပာဆိုရာမွာ လြန္ကဲတဲ့ဥပမာေတြ၊ ဥဒါဟရုဏ္ ေတြ သံုးစဲြၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာမလိုပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ဟာ သူတို႔အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ကို မၿပီးေအာင္ တမင္အခ်ိန္ဆဲြၿပီး ေမြးထား ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ မယံုၾကည္ပါဘူး။ အဲဒီအစား အတၱေတြ၊ မာနေတြ၊ အာဃာတေတြ၊ သံသယေတြ၊ ေဒါသေတြေၾကာင့္သာ ျပည္တြင္း စစ္ အခုအထိ သက္ဆိုးရွည္ေနတာျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆသူပါ။
မၿပီးႏိုင္တဲ့ စစ္ပြဲဆိုတာ မရွိ
ေလာကမွာ ေျဖရွင္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ ျပႆနာဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အဲသလိုပဲ မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ စစ္ပဲြဆိုတာလည္း မရွိပါဘူး။ အနည္းဆံုးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ႏိုင္ငံက ျပည္တြင္းစစ္ဟာ ပါလက္စတိုင္း-အစၥေရးပဋိပကၡနဲ႔ အျခားအနည္းငယ္ေသာ ပဋိပကၡေတြလို ကမၻာနာတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တန္းတူရည္တူ အေျခခံေပၚမွာ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ သေဘာထား ႀကီးႀကီးထားၿပီး ေျဖရွင္းရင္ မေက်လည္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ သေဘာထားႀကီးရမယ္ဆိုရာမွာလည္း မၾကာေသးမီက ေထာင္က လြတ္လာတဲ့ ျပည္သူခ်စ္ ဟာသပညာရွင္ ကိုဇာဂနာ ေျပာသလို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရဘက္က ထားရွိရမယ့္ သေဘာထားပါ။
အထူးသျဖင့္ ကမၻာ့အေျခအေနေရာ ျမန္မာ့အေျခအေနပါ အခြင့္သာမႈ ရွိေနတဲ့ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရအေနနဲ႔ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္ၾကာလာခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကို အၿပီးတုိင္ ရပ္စဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အစိုးရတစ္ရပ္အျဖစ္ ကမၻာသမိုင္း မွာ ေမာ္ကြန္းတင္ခံရမယ့္ အခြင့္အေရး ကို လက္မလႊတ္သင့္ ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ေရရွည္အမႈႀကီးကို အျပတ္ျဖတ္ပစ္တဲ့ သားေရွ႕ေနရဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကိုပဲ လိုလားေၾကာင္းပါဗ်။
၁၈ ၁၀ ၂၀၁၁
ေျပာခ်င္လြန္းလို႕/ ေမာင္၀ံသ
သမိုင္းျဖစ္ရပ္အမွန္ ေလ့လာၾကပါေစ (ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး။)
အခုတေလာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ စာအုပ္စာတမ္း အေတာ္ မ်ားမ်ား ျပန္လည္ေပၚထြက္လာေနတာကို ျမင္ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ရႈေထာင့္မ်ိဳးစုံက ေရးသားခဲ့ၾကတဲ့ စာေပမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ျဖန္႕ခ်ိလာၾကတာ အင္မတန္ အားရဖြယ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
အားရဖြယ္လို႔ သံုးႏႈန္းလုိက္ရတာက ၿပီးခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကာလ အတြင္း အရြယ္ေရာက္ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတဲ့ လူငယ္ေတြအဖို႔ ခါးဆက္ျပတ္ ကြင္းဆက္ျပတ္သြားခဲ့ၾကရတဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ အသိပညာ ဗဟုသုတမ်ားကို ့အဲဒီသမိုင္းစာအုပ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ လြယ္လြယ္ကူကူ ဖတ္႐ႈေလ့လာမွတ္သားခြင့္ ရႏိုင္ၾကေတာ့မယ့္ အေရးကို ေတြးၿပီး စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေနမိတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဗ်။
သမိုင္း ျဖစ္ရပ္အမွန္ ျပဳစုေရး
အခုလို သမိုင္းစာအုပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ အျမန္ဆုံး ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ၿပီး လူငယ္ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ဖတ္ရႈေလ့လာေစခ်င္တဲ့ စာအုပ္အတြဲတစ္တြဲ အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တယ္ဗ်ာ။ အဲဒီစာအုပ္ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ အစိုးရက ဖဲြ႕စည္းေပးခဲ့တဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္အမွန္မ်ား ေရးသားျပဳစုေရးအဖြဲ႕က တည္းျဖတ္တဲ့ စာအုပ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕ဟာ အမ်ားေလးစားေလာက္တဲ့ ပညာရွင္မ်ားနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းခဲ့တဲ့ ေကာ္မရွင္တစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေလ့လာ မွတ္သားထားသူတိုင္း အသိျဖစ္တယ္ဗ်။ အဖြဲ႕မွာ ပါ၀င္တဲ့ ပညာရွင္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ဦးတင္အုန္း၊ ဦးထင္ဖတ္၊ ဦးထင္ႀကီး၊ ဦးသန္းထြတ္ (တိုက္စိုး)၊ ဦးေမာင္ေမာင္တင္ (ဦးေမာင္ေမာင္တင္၊ မဟာ၀ိဇာ)၊ ေဒါက္တာအုန္းခိုင္၊ ဦးလွရွိန္၊ ေဒၚခင္စု၊ ေဒၚတင့္စိန္၊ ဦးထြန္းေအာင္ခ်ိန္၊ ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညြန္႕တို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ စာမူမ်ားကို သမိုင္းဌာန၊ သုေတသန က တာ၀န္ယူ ေရးသားျပဳစုၿပီး ေဖာ္ျပပါ အဖြဲ႕၀င္ ပညာရွင္ႀကီးးမ်ားက စိစစ္ တည္းျဖတ္ေပးခဲ့တာပါ။
ထြက္လာမွ အကဲျဖတ္ပါ
၁၉၉၀ျပည့္ႏွစ္ ေမလထဲမွာ အဲဒီ အဖြဲ႕၀င္ပညာရွင္ႀကီးေတြထဲက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ အင္မတန္မွ ခင္မင္ ရင္းႏွီးတဲ့ ဆရာအခ်ိဳ႕နဲ႕ အလွဴတစ္ခုမွာ ဆုံမိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အာဏာသိမ္းၿပီး တက္လာတဲ့ စစ္အစိုးရတစ္ရပ္က ဖဲြ႕စည္းေပးထားတဲ့ အဖြဲ႕ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပည္သူေတြက အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်မႈ မရွိႏိုင္ျဖစ္ေနၾကပံုကို ေျပာျပၿပီး ဆရာတို႕ေတာ့ သမိုင္းတရားခံေတြ ျဖစ္ကုန္ဦးမယ္ေနာလို႕ ရယ္သလို ေမာသလို ေျပာမိေတာ့ ဆရာမ်ားက သူတို႔ေကာ္မရွင္ဟာ စစ္အစိုးရက ဖဲြ႕စည္းေပးထားတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ပါ၀င္တဲ့ အဖဲြ႕၀င္ေတြဟာ မိမိတို႕ရဲ႕ ပညာရွင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိပါးမခံဘဲ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္စြာ ေဆာင္ရြက္ၾကမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပဳစုတဲ့ စာအုပ္ေတြ ထြက္လာမွ သူတို႕ ေျပာသလို ဟုတ္မဟုတ္ အကဲျဖတ္ပါလို႕ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ လူႀကီးပီပီသသ ရွင္းျပခဲ့တယ္ဗ်။
အဲဒီျမန္မာသမိုင္းျဖစ္ရပ္အမွန္မ်ား ေရးသားျပဳစုေရးအဖြဲ႕က ျပဳစုတဲ့ စာအုပ္ေတြထြက္လာေတာ့ ဆရာတို႕ေျပာတဲ့စကား ရာႏႈန္းျပည့္ နီးပါး မွန္တယ္ဆိုတာကို ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကရတယ္ဗ်ာ။ ဒီမွာတင္ ပညာတတ္ ပညာရွင္ ဆိုတာရယ္၊ ပညာတတ္တို႕ရဲ႕ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈ (intellectual honesty) ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ျပည့္ျပည့္၀၀ သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္ဗ်။ တကယ့္ပညာတတ္ပညာရွင္ေတြဆိုတာ ေဗာင္းေတာ္ညိတ္ စိတ္ေတာ္သိ၊ မင္းလိုလိုက္ မင္းႀကိဳက္တင္ရမွာကို အလြန္ စက္ဆုပ္ၾကပါတယ္။ ပညာရွင္ဂုဏ္သိကၡာ ပ်က္ယြင္းေစမယ့္ အျပဳအမူ အေျပာအဆိ္ု အေရးအသားတို႕ကို ဘယ္ေသာအခါမွ မျပဳၾကပါဘူး။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေလးေစာင္တြဲ
ကြၽန္ေတာ္ ယခု ရည္ညႊန္း ေျပာဆိုေနတဲ့ စာအုပ္ေတြြကေတာ့ ]]ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး (၁၉၅၈-၆၂)}} ေလးေစာင္တြဲကို ဆိုလိုတာပါ။ သည္စာအုပ္ေတြ အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးအခ်ိဳ႕မွာ မၾကာခဏ အညႊန္းျပဳခဲ့ဖူး ေလေတာ့ စာဖတ္ပရိသတ္တခ်ိဳ႕က ဖတ္ခ်င္လြန္းလို႕ လိုက္ရွာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ ပန္းဆိုးတန္း ရွားပါးစာအုပ္ ေစ်းကြက္မွာေတာင္ ရွာလို႕မရ ေတာ့ဘူးလို႕ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ စာေရးသူေတြ၊ ဖုန္းဆက္သူေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ရွိတဲ့ ေလးေစာင္တြဲ တစ္စုံကို ငွားလည္းမငွားႏိုင္ေတာ့ ျမင္ဖူးတယ္ရွိရုံ လာၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္ပါလို႕ ဖိတ္ေခၚ ျပသရတယ္ဗ်။ လူငယ္သတင္းေထာက္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အိမ္ကိုလာၿပီး ဓာတ္ပုံရိုက္ယူသြားၾကပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ၁၉၉၁ခုႏွစ္ အတြင္း အင္းစိန္ေထာင္ ၃ တိုက္က ကြၽန္ေတာ့္ေဘးအခန္းမွာ ရွိေနတဲ့ ဆရာေမာင္စူးစမ္းကို သက္ဆိုင္ရာက အဲဒီစာအုပ္ ေလးအုပ္ ေပးဖတ္တယ္။ ဆရာေမာင္စူးစမ္းကို သမိုင္းျပဳစုေရးအဖြဲ႕က ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရး တည္ေဆာက္မႈ ကာလ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ မၾကာခဏ လာေတြ႕ ေမးျမန္းေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာေမာင္စူးစမ္းဟာ စီးပြားေရး ပညာရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ထဲထဲ၀င္၀င္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးေလေတာ့ အဲဒီကာလမ်ားရဲ႕ ျဖစ္ရပ္အမွန္မ်ားနဲ႕ပတ္သက္လို႕ သူ႕အျမင္ကို လာေမးၾက တာပါ။ သုေတသနေမးခြန္းေတြကို ေျဖဆိုရာမွာ နမူနာအျဖစ္ေလ့လာဖို႕ စာျပဳအဖြဲ႕က ၁၉၆၂ ေရွ႕ပိုင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြ ပါရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ေလ့လာဖို႕ ေပးသြားပါတယ္။ ညပိုင္းေတြမွာ ဆရာေမာင္စူးစမ္းက စာေတာ္ဖတ္ တာ၀န္ယူၿပီး အဲဒီစာအုပ္ေတြထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာေတြကို အသံထြက္ ဖတ္ျပ ပါတယ္။ စာဖတ္ခြင့္မေျပာနဲ႕ စာရြက္တစ္ရြက္ေတာင္ ကိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕မွာ စာေတာ္ဖတ္ႀကီး ဖတ္ျပတာကို ၾကားနာၿပီး လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခ်ိန္ကေန ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း အာဏာသိမ္းခ်ိန္အထိ သမိုင္း ျဖစ္ရပ္ေတြထဲမွာ နစ္ေမ်ာခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာေမာင္စူးစမ္း အခန္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္ ႏွစ္ခန္းေက်ာ္ အလုံပိတ္ခန္းမွာ ေနရတဲ့ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ကေတာ့ ညပိုင္း စာဖတ္ခ်ိန္ ဖတ္ျပတာကို သူ႕ဆီက မၾကားရတာေၾကာင့္ ေန႕လယ္ပိုင္း ေရခ်ိဳးခ်တဲ့အခ်ိန္ေလးအတြင္း ဆရာေမာင္စူးစမ္း အခန္းေရွ႕ အေျပးအလႊားလာၿပီး ကမန္းကတန္း ရသေလာက္ ဖတ္ရႈေနတာကို ျမင္ရပါ တယ္။ အဲသလို ကြၽန္ေတာ္တို႕ တိုးတိုးႀကိတ္ႀကိတ္ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ စာအုပ္ ေလးေစာင္တြဲကို ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဆရာခင္ေမာင္ညိဳ ေဘာဂေဗဒက မွတ္မွတ္ရရ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာပါ။ ေက်းဇူးမေမ့ပါ ဆရာေဘာညိဳ။)
အဲဒီ စာအုပ္ေလးအုပ္ကို အစိုးရက ျပန္လည္ ထုတ္ေ၀ဖို႕ တိုက္တြန္း လိုပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးမွာ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ ကာလအပိုင္းအျခား တစ္ခုအတြင္း သမိုင္း ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ အဲဒီစာအုပ္ေလးေစာင္တြဲ ကို ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြေရာ၊ ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္စားတဲ့ ျပည္သူမ်ားေရာ၊ တပ္မေတာ္သားမ်ားေရာ ဖတ္မွတ္ ေလ့လာသင့္တယ္။ ဖတ္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႕ ဖတ္ႏိုင္ၾကရေလေအာင္ အစိုးရက ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ေပးရင္ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္မယ္ဗ်။
စာျမည္းေလးတခ်ိဳ႕ ေပးရရင္
စာျမည္းေလးတခ်ိဳ႕ေပးရရင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလမွ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္အထိ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို စာမ်က္နွာ ၇၃ မ်က္ႏွာအတြင္း တီးမိေခါက္မိ ေအာင္ ေရးသားတင္ျပထားတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ျပည္တြင္းဆူပူေသာင္းက်န္းမႈမ်ား အေၾကာင္း၊ (အဲဒီကာလက ျပည္တြင္းစစ္ လို႕ ေဖာ္ျပျခင္းမျပဳႏိုင္တာကို နားလည္ေပးလိုက္ပါ)။ ၿပီးေတာ့ ဖဆပလအစိုးရ ျပႆနာ၊ ဖဆပလႏွစ္ျခမ္းကြဲပုံ၊ ၁၉၅၈ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ေပၚလာပုံ၊ ၁၉၆၀ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးပုံ၊ ကတိအတိုင္းအာဏာလႊဲေပးပုံ၊ ဖက္ဒရယ္မူကိစၥ ညီလာခံ က်င္းပပုံ (ရွမ္း လူထုေခါင္းေဆာင္ ေတာင္ႀကီး ဦးထြန္းျမင့္ရဲ႕ အသံလႊင့္ရုံမိန္႕ခြန္း အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေလ့လာႏိုင္မယ္။ ဒီေန႕ေခတ္အျမင္နဲ႕ ျပန္လည္ သုံးသပ္ႏိုင္တာေတြ ေတြ႕ရပါမယ္။) ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးးေန၀င္း အာဏာသိမ္းခန္း။
၁၉၆၂ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းအာဏာသိမ္းဖို႕ ၁၉၆၁ ကတည္းက ျပင္ဆင္တာ၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက ထိုစဥ္က ျဖစ္ရပ္ေတြကို ျပန္လည္ သုံးသပ္ၾကတာေတြကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ေစ့ေစ့ေတြး ေရးေရးေပၚ စရာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရလိမ့္မယ္ဗ်။
တိုင္းျပည္အေျခအေန ယိုယြင္းေနလို႕၊ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲေတာ့မွာမို႕ သမိုင္းေပးတာ၀န္အရ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းခဲ့ရတာပါလို႕ ေနာက္မွ သက္ေသထူျပတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာသိမ္းျခင္းအေၾကာင္း ေရးရင္ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းတယ္လို႕ ဘယ္ေတာ့မွ မေရးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက အာဏာသိမ္းတယ္လို႕ပဲ ေရးေလ့ရွိပါတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္ ေျပာေနတဲ့ ေလးေစာင္တြဲကို ဖတ္ရင္ ပို၍ သဲကြဲလာပါလိမ့္မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ လူယုံ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕တို႕က ကြပ္ကဲအေကာင္အထည္ေဖာ္သြားတာပါ။ တိုင္းမွဴးတခ်ိုဳ႕ဆို ရင္ ေရဒီယို ကေန ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဖြဲ႕စည္းျခင္းဆိုၿပီး ေၾကညာတာ ၾကားေတာ့မွ ကိုယ့္နာမည္ ပါေနတာ သိရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
ဘယ္ကိစၥမဆို အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္အက်ိဳးေတြ ျဖစ္ရတာပါ။ သမိုင္း ျဖစ္ရပ္အမွန္ မွတ္တမ္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ ဒီေန႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းခံေတြကို ေလ့လာ ေတြ႕ရွိႏိုင္ၾကပါေစ။
၂၁၊ ၁၀၊ ၂၀၁၁
မွန္တာေျပာသစၥာ/ ေမာင္၀ံသ
(သစၥာဂ်ာနယ္ True News မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ေဆာင္းပါး)
လူေတြ သိပ္မေၾကာက္တတ္ၾကေတာ့ဘူးဆိုရင္
မုတ္သုန္မိုးကို သယ္ေဆာင္လာမယ့္ ေတာင္ေလကေလး သုတ္ျဖဴးစျပဳလာ တယ္ဆိုရင္ပဲ ပူျပင္းေလာင္ၿမိဳက္တဲ့ ေႏြကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ညႇိဳးေလ်ာ္ ႏြမ္းလ်ေနခဲ့ၾကရတဲ့ ျမက္ပင္ကေလးေတြအစ သစ္ပင္ႀကီးေတြအဆံုး ေသြးလာတဲ့ေတာင္ျပန္ေလထဲမွာ ေခါင္းတေမာ့ေမာ့ ရင္တစြင့္စြင့္နဲ႔ လြန္႔လူးႏိုးၾကြလာေနၾကသလိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ ေလခ်ိဳေအး ကေလး ေသြးလာတယ္ဆို႐ံုရွိေသး အပူရွိန္ ထန္ျပင္းတဲ့ ရာစုတစ္၀က္မွ် ေႏြကႏၱာရ တစ္ေလွ်ာက္လံုး အေၾကာက္တရားေအာက္မွာ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပား ေနခဲ့ၾကရတဲ့ သတၱိပုရစ္ဖူးေလးေတြ တစ္ရစ္ခ်င္း ေ၀စျပဳလာေနတာကို ေတြ႕ျမင္ရ တာ ရႊင္လန္းအားရစရာေကာင္းလွတယ္ဗ်ာ။
ေလာကပါလတရားႏွစ္ပါး
အရွက္နဲ႔ အေၾကာက္ဆိုတဲ့ ဟီရိနဲ႔ၾသတၱပၸတရားႏွစ္ပါးဟာ ေလာကႀကီး ပ်က္စီးမသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ေလာကပါလတရားႏွစ္ပါးျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလံုး သိၾက တယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္တဲ့အရွက္တရား ဆိုတာ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရမွာကို ရွက္ျခင္းကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အေၾကာက္တရားဆိုတာ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရမွာကို ေၾကာက္ျခင္းကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္ဆိုတာတြကိုေတာ့ လူတိုင္း တိတိက်က် ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္သေဘာေပါက္ၾကတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ မထင္ဘူး ဗ်ာ။ ဒီလိုျဖစ္ရျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ၾကာ လႊမ္းမိုးတြင္က်ယ္သြားခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ တစ္ခန္း တစ္က႑က ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆိုခ်င္တယ္ဗ်ာ။
မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ
ဒါေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ]]ကြၽန္ေတာ့္လခကေတာ့ ၄၅၀က်ပ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ဆိုက္ကေတာ့ တစ္လတစ္ေသာင္း ေလာက္ ရပါတယ္}} ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးကို လူပံုအလယ္မွာ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကားစြာ ေျပာရဲတဲ့၊ အဲဒီလိုေျပာတဲ့လူကို ပတ္၀န္းက်င္က လူမ်ားစုက အထင္ႀကီးေလးစားအားက်တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၀ိုင္းၾကည့္ၾကတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု အဲဒီကာလအတြင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံမွာ ထြန္းကားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အမ်ားအက်ိဳးကို ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံေဆာင္ရြက္ရမယ့္ကိစၥမ်ိဳးမွာေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕ေနၿပီး အခြင့္အေရးယူတဲ့ေနရာ၊ အမ်ားပိုင္ပစၥည္း အလဲြသံုးစားလုပ္တဲ့ေနရာ ေတြမွာေတာ့ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေရွ႕တန္းထြက္ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ မေၾကာက္မရြံ႕ လုပ္ေဆာင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု ထြန္းကားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အမွန္တကယ္ ရွက္သင့္၊ ေၾကာက္သင့္တဲ့ကိစၥေတြကိုေတာ့ မရွက္မေၾကာက္လုပ္ၾကၿပီး မရွက္သင့္ မေၾကာက္သင့္တဲ့ကိစၥေတြက်ေတာ့ ရွက္ခဲ့ၾက ေၾကာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ]ဖုန္းဆိုးက်တ္တီး} ကာလႀကီးတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။
အခုေတာ့ ေဇာက္ထိုးေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ အဲဒီဟီရိနဲ႔ ၾသတၱပၸတို႔ရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြဟာ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ႕ မၾကာေသးခင္ ရက္ပိုင္း လပိုင္း အနည္းငယ္အတြင္း လွမ္းခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းတခ်ိဳ႕ရဲ႕ တြန္းအားေၾကာင့္ ျပန္လည္ တည့္မတ္စျပဳလာေနတာကို ျမင္ေတြ႕ေနရတယ္ဗ်။
လႊတ္ေတာ္ထဲက ျမင္ကြင္းအခ်ိဳ႕
အဲဒီထဲမွာ အထင္ရွား အျမင္သာဆံုးကေတာ့ လႊန္ေတာ္ထဲက ျမင္ကြင္းေတြပဲဗ်။ ပါတီႀကီးတစ္ခုက မီးေသေအာင္ လႊမ္းမိုးထားတဲ့ အဲဒီလႊတ္ေတာ္အေပၚ ျပည္သူေတြ အျမင္မၾကည္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ အားလံုး အသိျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ သို႔ေသာ္ စစ္မွန္တဲ့ပါတီစံု ဒီမို ကေရစီစနစ္ကို ထင္ဟပ္ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္တစ္ခု ျဖစ္လာဖို႔ အေ၀းႀကီးေလွ်ာက္လွမ္းရဦးမွာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္က ျငင္းမရေသးသည့္ တိုင္ေအာင္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္စတစ္စ ပိုမိုျမင္ေတြ႕လာၾကရတဲ့ လႊတ္ေတာ္တြင္းက ဒီမိုကေရစီျမင္ကြင္းတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ စိတ္အတန္ေျပလာေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ဗ်ာ။ အထူးသျဖင့္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးခ်ဳပ္တစ္ဦးတည္းက ေရြးခ်ယ္ေပးလုိက္တဲ့ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ေတြ မိမိတို႔ရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းက ထူးျခားတဲ့ အေျခအေနေတြကို ေဖာ္ျပေနတယ္ဗ်။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရဲရဲတင္းတင္း
လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏိုင္ငံေရးမွာလည္း ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြဟာ မိမိတို႔ မွန္တယ္ထင္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ ေတြ႕ေနရတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီထဲမွာ ဧရာ၀တီ ကယ္တင္ေရးကိစၥဟာ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာတစ္ခုျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ဒါ့အျပင္ ပရဟိတ စိတ္ ထက္သန္တဲ့ လူငယ္ လူလတ္ေတြဟာ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြကို အရင္ဘယ္တုန္းကမွနဲ႔ မတူေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရဲရဲတင္းတင္း လုပ္ကိုင္လာေနၾကတာကို ျမင္ေတြ႕ရတာ အားရစရာေကာင္းလွတယ္ဗ်ာ။
သတင္းေထာက္ကို ေျပာရဲ ဆိုရဲ
ဒီေနရာမွာ အထူးအေလးထား ေဖာ္ျပရမယ့္ကိစၥတစ္ခုကေတာ့ ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္းမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက တာ၀န္ရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္းပဲ မမွန္ကန္တဲ့ အေၾကာက္တရားေလာင္းရိပ္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္လာေနၾကပံုရတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္တယ္ဗ်။ မၾကာေသးခင္ကအထိ ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ မေတြ႕ရဲ မေျပာရဲ မဆိုရဲ ျဖစ္ခဲ့ၾက။ ႏိုင္ငံျခားအသံလႊင့္ဌာနေတြက ဖုန္းလာရင္ လက္ခံစကားမေျပာရဲခဲ့ၾကတဲ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ေရာ ႏိုင္ငံျခားအသံလႊင့္ဌာနေတြနဲ႔ပါ တာ၀န္သိစိတ္၊ တာ၀န္ယူစိတ္ ရွိရွိနဲ႔ လက္ခံေတြ႕ဆံုေျပာဆိုေနၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဖတ္ေန ၾကားေနၾကရတယ္ဗ်ာ။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္၊ ေငြရွင္ေၾကးရွင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ အဲသလို ေရဒီယိုအင္တာဗ်ဴး မၾကာခဏ လုပ္သူျဖစ္လို႔ သူ႔ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မျပတ္သိရွိေနရတယ္ဗ်ာ။ ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ မွန္တယ္ မွားတယ္ဆိုတာကို ျပည္သူက ဆံုးျဖတ္လိမ့္မယ္။ ကိုယ့္အျမင္ အယူအဆကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရဲရဲတင္းတင္း ေျပာျပဖို႔က ကိုယ့္တာ၀န္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားမ်ိဳးနဲ႔ အခုလို ေျပာျပေနတာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လက္ခုပ္မ်ားမ်ားတီးေပးတယ္ဗ်ာ။
ဒီမိုကေရစီနဲ႕ စာေပစိစစ္ေရး
တစ္ေလွ်ာက္လံုး စာေပေလာကသားေတြနဲ႕ တက်က္က်က္၊ မတည့္အတူေန ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာေပစိစစ္ေရး ဌာနရဲ႕ ဒုၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဆိုရင္လည္း မၾကာေသးခင္က ႏိုင္ငံျခား အသံလႊင့္ဌာနတစ္ခုနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ စာေပစိစစ္ေရးဟာ မအပ္စပ္ပါဘူးလို႔ ရဲရဲတင္းတင္း ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေျပာခ်လုိက္တာ ၾကားလုိက္ရတယ္ဗ်။ စာေပစိစစ္ေရး ဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးတစ္ေယာက္ဆီက အဲဒီလိုစကားမိ်ဳး ၾကားရတယ္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္ကဆိုရင္ေတာ့ ]က်ားသားမိုးႀကိဳး} လို႔ အလန္႔တၾကား ေရရြတ္ရမယ့္
ိကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္လားဗ်ာ။ မၾကာေသးခင္ကပဲ သစၥာဂ်ာနယ္က ကြၽန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာ အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႕ ခေလာက္လိုပါပဲလို႕ ေရးလိုက္တာကို စာေပစိစစ္ေရးက မျဖတ္မေတာက္ ခြင့္ျပဳလိုက္ကတည္းက သူတို႕ေတြလည္း အလားတူ သေဘာထား ရွိၾကလို႕ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ တြက္ဆမိခဲ့ပါတယ္ဗ်။
ဒီအေျခအေနေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အေၾကာက္ တရား လႊမ္းမိုးတဲ့ အေမွာင္ေခတ္ႀကီးထဲက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ထြက္ေျမာက္ ေတာ့မွာလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေ၀ျဖာ ေနမိေၾကာင္း ပါဗ်ာ။
၁၈ ၁၀ ၁၁
ေရွ႕ေနသားအဖပံုျပင္ (ေမာင္၀ံသ)
(Messenger ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး)
ႏိုင္ငံရပ္ျခားဟာသတို႔ ပင္လယ္ရပ္ျခားဟာသတို႔ သူတို႔ဆီက ဟာသမ်ားတို႔ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က စာစုကလးမ်ားကို စာဖတ္သူ အမ်ားစု ဖတ္ဖူးၾက မယ္ထင္ပါတယ္။ အုန္းခနဲ ၀ါးလံုးကဲြေအာင္ရယ္ရတဲ့ ဟာသမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဖတ္႐ႈခဲ့ရၿပီးတဲ့ ေနာက္ႏွစ္ကာလအေတာ္ၾကာတဲ့အထိ တစိမ့္စိမ့္ေတြးေလ တခိြခိြရယ္ရေလဆိုတဲ့ ဟာသမ်ိဳးေတြပါ။ ဆရာတင္ေဆြမိုးတို႔၊ ဆရာခင္ေမာင္တိုး(မိုးမိတ္)တို႔ဆိုရင္ အဲဒီလိုမ်ိဳးဟာသတိုကေလးေတြကို ေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ေတြေတာင္ ႐ိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေ၀ထားၾကၿပီးပါၿပီ။ ဆရာေမာင္ေကာင္းထိုက္ကေတာ့ အဲဒီဟာသစာစုေလးေတြ ဘာသာျပန္ဆို တဲ့အလုပ္ကို စိုက္လုိက္မတ္တတ္လုပ္ေနသူပါ။ သူ႔နာမည္နဲ႔ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ အဲဒီလိုဟာသစာအုပ္ အတဲြ ၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ေတာင္ရွိၿပီ ထင္တယ္ဗ်။
အဲဒီဟာသစာစုကေလးေတြထဲမွာ အမ်ိဳးအစားအစံုပါပါတယ္။ မိန္းမေတြအေၾကာင္း၊ ေယာက္်ားေတြအေၾကာင္း၊ ဆရာ၀န္ေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ယာဥ္ထိန္းရဲေတြ စတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ေတြအေၾကာင္း စသျဖင့္ စံုတကာေစ့ေနတာပါပဲ။ အဲဒီဟာသစာစု ေလးေတြကို တီထြင္ေရးသားသူေတြရဲ႕ မ်က္စိထဲမွာ ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးဟာ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္စရာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနသလိုပါပဲ။ ယမမင္းႀကီးနဲ႔ ေကာင္းကင္ဘံုက တမန္ေတာ္ေတြေတာင္ ခ်န္မထားပါဘူး။
အဲဒီဟာသစုကေလးေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးဟာသေတြလည္း အခ်ိဳးအစားအေတာ္မ်ားမ်ား ပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံေရးဟာသေတြ ထဲမွာမွ အမ်ားစုက ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုကို သေရာ္တဲ့ဟာသေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဟာသေတြဟာ စစ္ေအးေခတ္ထဲမွာ မ်ားမ်ား စားစား ထြက္ေပၚလာၾက တာျဖစ္ၿပီး အဲဒီဟာသစာစုေတြကို တီထြင္ေရးသားခဲ့သူေတြက ဆိုဗီယက္ ဆန္႔က်င္တဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္ၾကတာမို႔ သူတို႔ရဲ႕ အဓိကပစ္မွတ္ဟာ ဆိုဗီယက္ျဖစ္ေနတာ အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒီအခ်က္ကေန ေကာက္ခ်က္ဆဲြႏိုင္တာတစ္ခုက လြတ္လပ္မႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီစတဲ့ လူသားရဲ႕ အေျခခံပိုင္ခြင့္ေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတဲ့ ဒါမွမဟုတ္ ပါးရွားေနတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုေအာက္မွာ ေနထိုင္ေနၾကရတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ အဲဒီျပည္သူေတြရဲ႕ ကာယိက ဒုကၡ ေစတသိကဒုကၡေတြကို စာနာနားလည္ၾကသူေတြဟာ အဲဒီဒုကၡေတြထဲ (ေခတၱခဏပဲျဖစ္ျဖစ္) လြတ္ေျမာက္ရာ စိတ္ထြက္ေပါက္တစ္ခု အျဖစ္ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဟာသပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းေလးေတြကို တီထြင္ျဖန္႔ေ၀တတ္ၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာလည္း အဲသလိုမ်ိဳး ဟာသပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ေထာင္ဂဏန္း ရာဂဏန္း မဟုတ္ေတာင္ ဆယ္ဂဏန္းခ်ီေလာက္ေတာ့ ရွိခဲ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ၾကားဖူးတာတင္ ဆယ္ပုဒ္မကလို႔ အဲသလို အခိုင္အမာေျပာႏိုင္တာပါ။ တစ္ခ်ိန္က ႏြားကိုခိုးသတ္ၿပီး အရပ္ထဲမွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ က်ိတ္ၿပီး ေရာင္းရတဲ့ အသားျဖစ္ခဲ့ဖူးတာမို႔ အဲဒီတုန္းက အမဲသားကို တိုးတိုးသားလို႔ ေခၚခဲ့ၾကသလိုပဲ။ အဲဒီဟာသပံုျပင္ဇာတ္လမ္း ေလးေတြကလည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရပိုင္းက ပုဂၢိဳလ္ေတြ မၾကားေအာင္ ျပည္သူေတြၾကားထဲမွာပဲ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာဆိုရယ္ေမာၾကရတဲ့အရာေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတို႔ကိုလည္း တိုးတိုးပံုျပင္ေတြလို႔ပဲ အသိမွားၾကပါတယ္။
အခုေတာ့ အေၾကာင္းကလည္း တိုက္ဆုိင္ေန၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ေတြကို တစ္ေလွ်ာက္လံုး ထိန္းခ်ဳပ္လာခဲ့တဲ့ စာေပစိစစ္ေရး ဌာနက လြတ္လပ္ခြင့္ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေပးလာတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ၾကားဖူးထားတဲ့ တိုးတိုးပံုျပင္ ေလးတစ္ပုဒ္အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီအမႈနဲ႕ မင္းကို ေက်ာင္းထားခဲ့တာ
ႏိုင္ငံေရးစိတ္၀င္စားတဲ့ ျမန္မာစာဖတ္ ပရိသတ္အမ်ားစုကေတာ့ ၾကားဖူးၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ ပံုျပင္က ေရွ႕ေနသားအဖအေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တိုတိုေလးပဲ။ ပံုျပင္ကို သားေရွ႕ေနက ဖခင္ေရွ႕ေန တစ္သက္လံုးလိုက္ခဲ့ေပမယ့္ မၿပီးျပတ္ခဲ့တဲ့ သူေဌးႀကီးတစ္ဦးရဲ႕အမႈကို သူၿပီးျပတ္ေအာင္ လုိက္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း အေဖကို ဂုဏ္ယူ၀င့္
ျပည္တြင္းစစ္ကို အခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့တာ
အဲဒီပံုျပင္ေလးရဲ႕ သက္တမ္း ဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့ၿပီဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္စၿပီးၾကားဖူးတာတင္ ဆယ္စုႏွစ္ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီမို႔ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အသက္ႀကီးေနေလာက္ပါၿပီ။ ႏိုင္ငံေရးစကား၀ိုင္းေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္စစ္အေၾကာင္း ေရာက္လာတိုင္းလိုလိုမွာ အဲဒီပံုျပင္ေလးကို ၾကားရေလ့ရွိပါတယ္။ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီကို ဖ်က္သိမ္းၿပီးေနာက္ ေပၚေပါက္ လာတဲ့ အစိုးရေတြဟာ (ပုံျပင္ထဲက ဖခင္ ေရွ႕ေနႀကီး အမႈကို အခ်ိန္ဆြဲ လိုက္ေနသလိုမ်ိဳး) ျပည္တြင္းစစ္ကို မၿပီးႏိုင္ေအာင္ တမင္အခ်ိန္ဆဲြေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ ေပၚလြင္ေအာင္ ေဖာ္ျပဖို႔ အဲဒီပံုျပင္ေလးကို တီထြင္ခဲ့တာျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ပံုျပင္တို႔ ျပက္လံုးတို႔ဆိုတာက သူတို႔ရဲ႕ အေျခခံသဘာ၀အရကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ထိထိမိမိ စူးစူးရွရွ ကဲြကဲြျပားျပားျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ျပရတာမ်ိဳး ျဖစ္တာေၾကာင့္ တကယ့္အေျခအေနမွန္ကို ကိုယ္စားျပဳတာကို မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ ေနေနရတယ္ လို႔ ခံစားေနၾကရတဲ့ ျပည္သူတစ္ရပ္ဟာ သူတို႔က ဖိႏွိပ္သူလို႔ျမင္ေနတဲ့ လူတန္းစားအေၾကာင္း ေျပာဆိုရာမွာ လြန္ကဲတဲ့ဥပမာေတြ၊ ဥဒါဟရုဏ္ ေတြ သံုးစဲြၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာမလိုပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ဟာ သူတို႔အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ကို မၿပီးေအာင္ တမင္အခ်ိန္ဆဲြၿပီး ေမြးထား ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ မယံုၾကည္ပါဘူး။ အဲဒီအစား အတၱေတြ၊ မာနေတြ၊ အာဃာတေတြ၊ သံသယေတြ၊ ေဒါသေတြေၾကာင့္သာ ျပည္တြင္း စစ္ အခုအထိ သက္ဆိုးရွည္ေနတာျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆသူပါ။
မၿပီးႏိုင္တဲ့ စစ္ပြဲဆိုတာ မရွိ
ေလာကမွာ ေျဖရွင္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ ျပႆနာဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အဲသလိုပဲ မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ စစ္ပဲြဆိုတာလည္း မရွိပါဘူး။ အနည္းဆံုးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ႏိုင္ငံက ျပည္တြင္းစစ္ဟာ ပါလက္စတိုင္း-အစၥေရးပဋိပကၡနဲ႔ အျခားအနည္းငယ္ေသာ ပဋိပကၡေတြလို ကမၻာနာတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တန္းတူရည္တူ အေျခခံေပၚမွာ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ သေဘာထား ႀကီးႀကီးထားၿပီး ေျဖရွင္းရင္ မေက်လည္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ သေဘာထားႀကီးရမယ္ဆိုရာမွာလည္း မၾကာေသးမီက ေထာင္က လြတ္လာတဲ့ ျပည္သူခ်စ္ ဟာသပညာရွင္ ကိုဇာဂနာ ေျပာသလို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရဘက္က ထားရွိရမယ့္ သေဘာထားပါ။
အထူးသျဖင့္ ကမၻာ့အေျခအေနေရာ ျမန္မာ့အေျခအေနပါ အခြင့္သာမႈ ရွိေနတဲ့ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရအေနနဲ႔ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္ၾကာလာခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကို အၿပီးတုိင္ ရပ္စဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အစိုးရတစ္ရပ္အျဖစ္ ကမၻာသမိုင္း မွာ ေမာ္ကြန္းတင္ခံရမယ့္ အခြင့္အေရး ကို လက္မလႊတ္သင့္ ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ေရရွည္အမႈႀကီးကို အျပတ္ျဖတ္ပစ္တဲ့ သားေရွ႕ေနရဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကိုပဲ လိုလားေၾကာင္းပါဗ်။
၁၈ ၁၀ ၂၀၁၁