နိုင္ငံေရးသမား ကိုေအာင္ဆန္း
[၁]
လြန္ခဲ့ေသာ ခုနွစ္ နွစ္ခန့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အသက္ ရိွစဥ္က တာရာ မဂၢဇင္း လူကို ေလ့လာျခင္း က႑၌ "ေအာင္ဆန္း သို့မဟုတ္ အရိုင္း" ဟူ၍ ေရးသား ခဲ့သည္။ ထိုအခါ ကပင္ ဗိုလ္ခု်ပ္ ေအာင္ဆန္းက "တာရာ ကေတာ့ ငါ့ကို အရိုင္း တဲ့ကြာ။ ငါဟာ စင္စစ္ေတာ့ ရိုင္းသေလာက္ ရိုင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရိုင္းတဲ့ အခ်က္ကေလး ေတြလည္း ရိွပါ ေသးတယ္ကြာ' ဟု ေျပာခဲ့သည္။
ထိုအခါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကို လူထု တရပ္လံုးက "ေရႊေပၚ ျမတင္" ၾကည္ညို ခ်စ္ခင္ေနခိုက္ ကြ်န္ေတာ္က "အရိုင္း" ဟု ဆိုလိုက္ေသာ အခါ တခိ်ဳ႕က မေက်နပ္ၾက ….။
အမွန္အားျဖင့္ "အရိုင္း" ဟု တင္စား လိုက္ျခင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား နာေစလို၍ နိွမ့္ခ် ေရးသားျခင္း မဟုတ္ဘဲ သူ၏ လူ႕သဘာဝ ပံုဟန္ကို ထင္ရွား ေပၚလြင္ ေလေအာင္ ဥပမာျဖင့္ ေဖာ္ျပ လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။သည္ လူ့သဘာဝ စိတ္ေန စိတ္ထား ရုပ္ပံုလႊာကို မူတည္ကာ "နိုင္ငံေရးသမား ကိုေအာင္ဆန္း" အျဖစ္ကို ေလ့လာ ရေပမည္။
[၂]
သည္ေလာက္ ငယ္ရြယ္ေသာ အသက္နွင့္၊ သည္ေလာက္ ၾကီးက်ယ္ ထင္ရွားေသာ အမိ်ဳးသား ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ နိုင္ငံေရး ေမာ္ကြန္း တင္ထြန္း တည္ရိွ ရျခင္းမွာ သူ့၌ ထူးျခားျခင္း တရပ္ ရိွရေပမည္။
သည္ထူးျခားျခင္းကား အျခား မဟုတ္။ "တခု တည္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္တြင္ စိုက္စိုက္မတ္မတ္ ထားရိွေသာ စိတ္ဓာတ္" ဟု ထင္ျမင္ မိသည္။ တခု တည္းေသာ အာရံု ရိွေသာ ဧကမူ စိတ္ဟု ဆိုရ ေပမည္။သည္ ဧကမူ စိတ္မွာ အျပင္ပ သဏၭာန္ ၌ပင္ ေဖာ္ျပ ထင္လင္းလ်က္ ရိွသည္။
တကၠသိုလ္ ေရာက္စက သမဂၢမွ လူမ်ားစြာနွင့္ ရင္းနီွး ခင္မင္ ခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္မွာ စာေပ ေလာကမွာ ေနေသာ္လည္း စင္စစ္အားျဖင့္ နိုင္ငံေရး သမားမ်ားနွင့္ ပိုမိုရင္းနီွး သိကြ်မ္း ခဲ့သည္သာ မ်ားသည္။သိေသာ လူမ်ား အနက္ ကိုေအာင္ဆန္းမွာ ထူးျခားေသာ ဟန္ျဖင့္ ေပၚလြင္ေန၏ ။ထူးျခားျခင္းကား ခ်စ္စဖြယ္ ျပံဳးမေသာ သခင္ ဗဟိန္း ကဲ့သို့ ခင္မင္စရာ လူတေယာက္ ကဲ့သို့ မဟုတ္။
ကိုၾကီးနုလို႕ မႈန္ေငး ရီေဝေသာ အၾကည့္ျဖင့္ လူတဖက္သားကို ညိွဳ႔ယူေသာ စိတ္ညိွဳ႕ အိပ္ေငြ႕ ခ်သမား ဆန္ဆန္ လူမိ်ဳးလည္း မဟုတ္။ခ်စ္ခင္ စဲြျငိဖြယ္ရာ မိ်ဳးကား လံုးဝ မဟုတ္။ မႈန္ကုတ္ကုတ္။ ေၾကာင္စင္းစင္းနွင့္ ….။မႈန္ကုတ္ကုတ္မွာ တစံုတရာကို အာရံု စိုက္၍ ေတြးေတာ ၾကံဆ ေနသျဖင့္ အတြင္းမွ ေလးနက္ ထက္သန္စြာ ေတြးေတာျခင္းမွာ အျပင္ မ်က္နွာ အမူအရာ၌ မ်က္ေမွာင္ ကုတ္ဟန္ျဖင့္ ထင္ရွား ေဖာ္ျပလ်က္ ရိွေနသည္။ လူတို႔သည္ တစံုတရာကို ေလးနက္စြာ ေတြးေတာ ၾကံဆသည့္ အခါ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ လာတတ္သည္။
ယင္းတို႔ မ်က္ေမွာင္ ကုတ္ကာ ေတြးေတာ ၾကံဆ ေနသည့္ အခိ်န္ မ်ားလာေသာ အခါ မႈန္ကုတ္ကုတ္ ဟန္မွာ သူ၏ သဘာဝ ျဖစ္လာ ေတာ့သည္။ သူ႕ကို ဘယ္အခါ ၾကည့္ၾကည့္၊ မႈန္ကုတ္ကုတ္ ဟန္မူနွင့္သာ ေတြ႔ရသည္။ ၾကာေတာ့ ေၾကာင္စင္းစင္း ျဖစ္လာ ေပသည္။
ေရွ့တည့္တည့္ ၾကည့္ေန ေသာ္လည္း ၾကည့္ရာသို႔ မ်က္လံုးက မျမင္။ သူ၏ အာရံုမွာ အေတြး ၌သာ ဝင္လ်က္ ရိွေန၏။ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူ့ကို နႈတ္ဆက္တာ သိခ်င္မွ သိသည္။ သူက ျပန္၍ နႈတ္မဆက္။ လမ္းတြင္ ေတြ႔က ေခၚခ်င္မွပင္ ေခၚသည္။ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေန၏။
တခါက စိတ္ပညာ ဘက္၌ ေလ့လာ နားလည္ေသာ ဒဂုန္ နတ္ရွင္နွင့္ မႏၱေလးသို႔ အတူ သြားဖူးရာ ကြ်န္ေတာ့္အား ေဝဖန္ ဖူးသည္။
"ဒဂုန္ တာရာ အခန္းထဲ ဝင္လာတာကို အကဲခတ္ ၾကည့္ေန မိတယ္။ ကိုယ္မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာ၊ ဘယ္သူမွ အသိမရိွတဲ့ ေနရာ ဝင္လာ သလိုပဲ။ စိတ္ပညာ အရေတာ့ အတြင္း ဝင္ေနတဲ့ စိတ္လို႔ ေခၚတယ္။ အျပင္ကို ေမ့ေနတာ" ဟု ေျပာဖူးသည္။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ စိတ္ပညာကို နားမလည္၊ အယံုအၾကည္လည္း ရိွသည္ မဟုတ္။ သို႕ေသာ္ ဒဂုန္ နတ္ရွင္ ေျပာျပခ်က္နွင့္ ေမ့တတ္သည့္ အက်င့္ကို သံုးသပ္ မိရင္း ေက်ာင္းတုန္းက ကိုေအာင္ဆန္း၏ မႈန္ကုတ္ကုတ္ ေၾကာင္စင္းစင္း ဟန္ကို ပို၍ နားလည္ သိျမင္ လာမိသည္။
သူသည္ တခုတည္း ကိုသာ ေလးနက္စြာ ေတြးေတာ ၾကံဆ ေနသည္။ တခုတည္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကိုသာ စိုက္မတ္ ေနသည္။ထို့ေၾကာင့္ပင္ လူမ်ားက သူ့ကို နႈတ္ဆက္တာ မျမင္လိုက္။ ေခၚတာ မသိလိုက္။ ေၾကာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။သူေတြးေတာ ၾကံဆ ေနေသာ တခုတည္းကား အဘယ္နည္း။ သူစိုက္မတ္ ေနေသာ အာရံု တခု တည္းကား အဘယ္နည္း။ သည္အခ်က္ပင္ သူ႕အား နိုင္ငံေရး သမား အျဖစ္ ၾကီးက်ယ္ ေစျခင္း ျဖစ္သည္။သည္ အခ်က္ကား အမိ်ဳးသား ေတာ္လွန္ေရး (ဝါ) နယ္ခဲ့်လက္မွ ရုန္းထြက္ေသာ လြတ္လပ္ေရး ပင္တည္း။
[၃]
သူသည္ နိုင္ငံေရး တခုတည္း ကိုသာ အာရံု ထားသည္။ အျခား ဘာကိုမွ် ဂရု မစိုက္။သူနွင့္ စကား ေျပာတိုင္း သူသည္ နိုင္ငံေရး စကား ကိုသာ ေျပာလ်က္ ရိွသည္။ ေရွ့ကို မ်က္လံုးၾကီး စိုက္ကာ "ဗမာျပည္ၾကီး လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္" ဟု ဒလေဟာ စီးက်ေသာ စမ္းေရ အဟုန္ျဖင့္ သြန္ခ်လ်က္ ရိွတတ္သည္။
ထိုအခါ မ်ားတြင္ ဘယ္သူမွ ၾကားျဖတ္ ဝင္ေျပာ၍ မရ။ "ေနဦး၊ က်ဳပ္ေျပာဦးမယ္" ဟူ၍ပင္ လက္ျဖင့္ ကာလ်က္ စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာလ်က္ ရိွေန၏။ ကြ်န္ေတာ္တို့မွာ ျပံဳး၍သာ ေနၾကရသည္။ ဤမွ် နိုင္ငံေရးစိတ္ ျပင္းထန္သည္။
ေျပာသေလာက္ မက ေျပာသည္ထက္ လုပ္သည္။ စိုက္စိုက္ စြပ္စြပ္ ရြပ္ရြပ္ လုပ္သည္။
ဂ်ပန္သို႔ နိုင္ငံျခား လက္နက္ အကူအညီ ရယူရန္ သြားျခင္းကား အေမွာင္ ထဲတြင္ မိုက္မိုုက္ကန္းကန္း စြန့္ရမ္း သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘယ္သူမွ် မသြားခ်င္ေသာ ကိစၥ ျဖစ္၏။ အဆက္အသြယ္ ေကာင္းေကာင္း မရိွ။ မေရမရာနွင့္၊ သူပင္ ဒရြပ္ထိုး သြားခဲ့၏။
အမိ်ဳးသား ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ (ဝါ) နိုင္ငံေရး စိတ္နွင့္ သူ သြားနိုင္ျခင္း ျဖစ္ေပ၏။ သူနွင့္ အတူ ဗိုလ္န္ေအာင္သာ ပါသြား ခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း …. အမိြဳင္တြင္ ငတ္ျပတ္ကာ ေသာင္တင္ ေနခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။နိုင္ငံေရး ကိစၥက လဲြ၍ အျခား ဘာမွ် ဂရုမစိုက္။ ၁၉၄၅ ခုက "အေရွ့နွင့္ အေနာက္ အသင္း" ၌ သူေျပာခဲ့ေသာ စကားရပ္ကို ကိုးကား ျပလိုသည္။ သူ နိုင္ငံျခား သြား၍ နိုင္ငံေရး ဆက္သြယ္ပံု အျဖစ္အပ်က္။ တိုက်ိဳ ေရာက္၍ ကာနယ္ စူဇကီးနွင့္ ေတြ႔ခန္း၌ ….
"တိုကိ်ဳ ေလဆိပ္မွာ မိနာမီလို့ ေခၚတဲ့ ကာနယ္ စူဇကီးက လာၾကိဳျပီး ေဟာ္တယ္ တခု ေခၚသြားတယ္။ သူက မိန္းမ ယူမလားလို့ ေမးတယ္။ (ကြ်န္ေတာ္ဟာ အဲဒီတုန္းက ရာခိုင္နႈန္း တရာျပည့္ လူပိ်ဳစစ္ေပါ့။) ကြ်န္ေတာ္တို့က ၾကားရတာေတာင္ ရွက္ျပီး ျငင္းလိုက္တယ္။ စူဇကီးက ျပန္ေျပာတာ၊ သူ႔စကားနဲ့ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ 'ရွက္စရာ မလိုဘူး၊ ေရခိ်ဳး သလို ပါပဲ' တဲ့…." ဟု ေဖာ္ျပ ခဲ့သည္။
အျခား ရဲေဘာ္ သံုးကိ်ပ္ဝင္မ်ား အနက္ ခင္မင္ သူမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္အား စီကာ ပတ္ကံုး ေျပာျပ ဖူးၾကသည္။ အျခား သူမ်ားကား မေရွာင္နိုင္ ခဲ့ၾက။သူ႔တြင္ နိုင္ငံေရး ဟူေသာ တခုတည္းေသာ အလုပ္ ရည္ရြယ္ခ်က္က လဲြ၍ အျခား ဘာမွ မရိွ၊ မကပ္ျငိ။ သည္ေနရာ၌ "ဓနရွင္ နိုင္ငံေရး သမား" မိ်ဳးနွင့္ ကြာလွ ဘိ၏။
ဝတ္ေကာင္း စားလွ ဝတ္ကာ၊ စကားလံုး အလွ မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ ေဟာေျပာကာ၊ လူအၾကိုက္လိုက္၊ လူမ်ားနွင့္ သင့္ျမတ္ေအာင္ လုပ္ကာ မီးစင္ ၾကည့္ကေသာ က်ပန္း နိုင္ငံေရး သမား မိ်ဳးနွင့္ ကြာသည္။သူ႔တြင္ နိုင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္က လဲြ၍ အျခား ကိုယ္ေရး ၾကီးပြားမႈ၊ ကိုယ္ေရး အာသာ ဆႏၵ၊ ကိေလသာ ရမၼက္ ျဖည့္မႈ တို့နွင့္ ေရာေထြး ကပ္ျငိျခင္း မရိွ။
နိုင္ငံေရး သမား အျဖစ္ ျပည့္ဝ ကံုလံုျခင္း ရိွသည္။ စာေပနွင့္ မကင္းကြာ။ စာေပကို အျမဲတမ္း ေလ့လာ ဖတ္ရႈျခင္း ရိွသည္။ တခါက တကၠသိုလ္ သမဂၢ၌ တေန့လံုး ကြ်န္ေတာ္နွင့္ စာေပ အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၾက ဖူးသည္။
ပင္းယ မဂၢဇင္း၌ ပါရိွေသာ "ကမာၻ စာေပနွင့္ ဗမာ ဂႏၵဝင္" ဟူေသာ ေဆာင္းပါးကို ေရွ့တြင္ပင္ ဖတ္ကာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ကိုးကား၍ ေဝဖန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္၏ ရတု ကဗ်ာနွင့္ ဝတၳဳမ်ား ကိုပင္ သိေနသည္။
"ဒီေဆာင္းပါး ကေတာ့ ဂႏၵေလာကတို႔၊ ဘာတို႔မွာ ထည့္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ဒီမယ္ ခင္ဗ်ား ကဗ်ာတို႔၊ ဝတၳုတို႔ခ်ည္း ေရးမေန ပါနဲ႔ဗ်ာ။ နိုင္ငံေရး လံႈ႕ေဆာ္မႈ လုပ္ေပး ပါဦး။ စာေရး ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္မယ္ ဆိုရင္…." ဟု ဆိုကာ ေဂၚကီ၏ ဝတၳဳ အေၾကာင္း ေရာက္သြား ေတာ့၏။
နိုင္ငံေရး သမားမ်ားတြင္ စာေပနွင့္ မကင္းကြာဖို႔ လိုေပသည္။ လီနင္ ဆိုလွ်င္ စာေပ သေဘာတရားမ်ား ေရးနိုင္ခဲ့၏။ ေဂၚကီ၏ ဝတၳဳကို ေကာင္းေကာင္း ဖတ္ကာ ေဝဖန္ ခဲ့၏။ ပလက္ကင္ေနာ့မွာ အနုပညာ သေဘာမ်ား ေရးခဲ့၏။ ေမာ္စီတံုးမွာ ခက္ခဲေသာ ကာရန္ျဖင့္ ကဗ်ာမ်ားပင္ စီကံုး ခဲ့သည္။
သခင္နု၊ သခင္သန္းထြန္း တို႔သည္လည္း စာေရး ေကာင္းသူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။သခင္ ေအာင္ဆန္းသည္ စာေရး ေကာင္းတဦး ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ေခတ္က ေကာ္ပီ စာအုပ္မ်ားျဖင့္ ေရးထားေသာ သူကိုယ္တိုင္ ေရးသည့္ အတၳဳပၸတၱိ လက္ေရးမူကို သူ၏ ေမာ္ေတာ္ကား ေရွ့အံ၌ ထိုးထားသည္ကို မေတာ္မဆ ဖတ္ခဲ့ရ ဖူးသည္။
"ဥႆဟ" ဟု ပါဠိျဖင့္ အမည္ ေပးထားသည္။ အမွာတြင္ စစ္အတြင္း၌ စစ္ေသနာပတိ ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ကာလနွင့္ လုပ္ခြင့္ တိုက္ဆိုင္ ေနပံုကို ေရးထားသည္။ ငယ္စဥ္က အျဖစ္အပ်က္ မ်ားသာ ရိွေသးသည္။ ေရးဟန္ ရိွ၍ ဖတ္ရသည္မွာ သြက္လက္သည္။ ပါဠိကို အေတာ္ သံုးနႈန္းသည္။
[၄]
နိုင္ငံေရး သမား ေအာင္ဆန္းသည္ သည္ထူးျခားေသာ ဧကမူ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ လုပ္ခဲ့ရာ နိုင္ငံေရး၌ ေအာင္ျမင္ ပါသေလာဟု ေဝဖန္ ေစာေၾကာ အပ္သည္။အမိ်ဳးသား ေတာ္လွန္ေရး၌ ဦးေဆာင္ နိုင္ခဲ့သည္မွာ ရာဇဝင္ သက္ေသ ျဖစ္သည္။ အမိ်ဳးသား ေတာ္လွန္ေရး ဒီေရ တက္ၾကြခိ်န္၌ တမိ်ဳးသားလံုးက သူ႔အား ၾကည္ညိဳ ေလးစား ယံုမွတ္ ခဲ့ၾကသည္။
ယေန႔ ေတာ္လွန္ေရး၌ က႑ နွစ္ဆင့္ ရိွသည္။ အမို်းသား ေတာ္လွန္ေရး။ အမိ်ဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး။ အမိ်ဳးသား ေတာ္လွန္ေရးမွာ နယ္ခဲ့်ကို ျခားနားေသာ အေရးေတာ္ပံု ျဖစ္သည္။ အမိ်ဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး သည္ကား နယ္ခဲ့် ၾသဇာခံ ေဖာက္ျပန္ေသာ ေတာ္လွန္ေရး ဆန္႔က်င္ဘက္ အင္အားစု၏ ဖိနိွပ္မႈမွ လြတ္ေျမာက္ေရး ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ အမိ်ဳးသား ေတာ္လွန္ေရး က႑၌ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေပသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကာင့္ အမိ်ဳးသား ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ခဲ့ ပါသေလာ။ ပုဂၢိဳလ္ အားျဖင့္ ေအာင္သည္ကား မဟုတ္ေပ။ လူထု၏ လႈပ္ရွား ထၾကြမႈ ေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သည္လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပဲြ၌ ေရွ့တန္းက ပါဝင္ ခဲ့ေပသည္။
လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပဲြတြင္ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီ စာခ်ဳပ္ ျဖင့္ အဆံုးသတ္ ခဲ့သည္ မဟုတ္ေပ။ နု - အက္တလီ စာခ်ဳပ္ ျဖင့္သာ အဆံုး သတ္ခဲ့သည္။ တိုုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္မွ အေျခခံ ဖဲြ႕စည္းပံု စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒကို ေဆြးေႏြး ညိွနိႈင္း ေရးဆဲြလ်က္ ရိွစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းမွာ က်ဆံုး ခဲ့ရ ရွာေပသည္။
သခင္ ေအာင္ဆန္း၏ နိုင္ငံေရးတြင္ အမွားမ်ား ရိွသေလာဟု ေဝဖန္မႈျဖင့္ ေမးဖြယ္ ရိွသည္။သခင္ ေအာင္ဆန္း၏ နိုင္ငံေရးမ်ားကို အစဥ္တစိုက္ ေလ့လာ အကဲခတ္ လာခဲ့သည္။ "ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လုပ္တာ အကုန္ မွန္တယ္" ဟု ယံုစား သူေတြလည္း ရိွၾကသည္။ "ဘာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လဲ၊ နယ္ခဲ့်နဲ႔ ေစ့စပ္တာပဲ" ဟု အထင္ေသးသည့္ အယူအဆ ရိွသူေတြလည္း ရိွၾကသည္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို နိုင္ငံေရး သမား အျဖစ္ ေလးစား စိတ္ဝင္စားသူ ျဖစ္သည္။ ဖဆပလ လႈပ္ရွားမႈကို အကဲခတ္ ေနသူ ျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လုပ္ခဲ့သည္မ်ား အနက္ သေဘာ မတူနိုင္သည့္ အခ်က္ မ်ားလည္း ရိွခဲ့သည္။
ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီကို ဖဆပလမွ ထုတ္ပယ္ သည္က တၾကိမ္ စိတ္ပ်က္ မိသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီသည္ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပဲြ (ဝါ) အမိ်ဳးသား ေတာ္လွန္ေရး၌ ေရွ့တန္းက ပါခဲ့သည္။ ဖဆပလ ဟူေသာ ညီညြတ္ေရး တပ္ေပါင္းစု၌ အင္အား တအား ျဖစ္သည္။ စစ္အျပီး၌ ဖဆပလကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဥကၠ႒၊ သခင္ သန္းထြန္းက အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ဦးေဆာင္ ခဲ့ၾကသည္။
ကြ်န္ေတာ့္ သေဘာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနွင့္ သခင္ သန္းထြန္းတို့ တဲြဖက္ ေဆာင္ရြက္ သည္ကို ျမင္လို၏။ တို႔ဗမာ အစည္းအရံုး ေခတ္က တတဲြတဲြ နိုင္ငံေရး အစီအစဥ္မ်ား ေရးဆဲြ သတ္မွတ္ ၾကသည္ကို သတိ ရမိ၏။ညီညြတ္ေရး တပ္ေပါင္းစု ကဲြျပိဳမည္ကို နည္းနည္းမွ မလိုလားခဲ့။ တပ္ေပါင္းစု ကဲြျပိဳမည္ကို နယ္ခဲ့်က အလို ရိွ၏။ ထိုအခါက နွစ္ဖက္ စလံုးကို အျပစ္ တင္ခဲ့၏။
ကြ်န္ေတာ္တို႔က ညီညြတ္ေရး တပ္ေပါင္းစု ျဖင့္သာလွ်င္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ တည္ေဆာက္ နိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္ ထား၏။
တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အတြက္ ေရြးေကာက္ပဲြ လုပ္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ "ပညာ တတ္ေတြ မလိုဘူး၊ လက္ညိွဳး ေထာင္တတ္ရင္ ေတာ္ျပီ" ဟု အမတ္ ေရြးေကာက္ပဲြ မိန္႔ခြန္းကို ဖတ္ရေသာ အခါ စိတ္ပ်က္ မိျပန္သည္။
ဤအခ်က္ မ်ားသည္ အမွားေလာ၊ အမွန္ ေလာဟု ေဝဖန္ စိစစ္ ၾကရန္ လိုသည္။ယေန႔ ျဖစ္ေနေသာ မျငိမ္သက္မႈမ်ား၊ ညီညြတ္ေရးနွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာ မ်ားက အေျဖမ်ား ျဖစ္ၾက ေပသည္။ မညီညြတ္ျခင္း၏ အကိ်ဳး အျပစ္မ်ား၊ တင္မိလွ်င္ ခ်၍ မရတတ္ေသာ နိုင္ငံေရး အာဏာ အကိ်ဳး အျပစ္ သေဘာမ်ားကို လူထုသည္ ခံစား သိျမင္ ၾကေပျပီ။
[၅]
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အခီ်းေျမွာက္ အယံုၾကည္ျခင္း အခံရ ဆံုးေသာ နိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ၏ အရိွန္အဝါသည္ ၾကီးမား လွေပ၏။ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ လမ္းစဥ္ကို လိုက္ခဲ့ ၾကပါ သေလာဟု ေဝဖန္ ၾကရန္ လို၏။
အၾကမ္းဖ်င္းက စ၍ ၾကည့္ၾက ေစလိုသည္။
ယာယီ အာဇာနည္ ဗိမာန္ ေတာင္ကုန္းသို႔ တက္၍ အေလး ျပုၾကေသာ သူတို့၏ ေျခရာမ်ားသည္ မြမြ မ်ားလွ ေပျပီ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လမ္းစဥ္ကို သနၷိ႒ာန္ ခ်ၾက ကုန္ေသာ ပန္းေခြ မ်ားသည္ ပန္းေတာၾကီး တေတာ အျဖစ္ မို႕ေမာက္ ေလာက္ေပျပီ။
သို႔ေသာ္ အာဇာနည္ ဗိမာန္သည္ စကၠဴ ၌ ခဲသားမ်ဥ္း အျဖစ္ပင္ တည္ရိွ ေနေသးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာက္ရုပ္မွာ "မျပီးတတ္ေသး၊ ဝိုးဝါးေထြး" ၍သာ ေနခဲ့ရ ရွာသည္။
၆ နွစ္ပင္ ၾကာခဲ့ ေပျပီ ….။
အတိုးၾကီးစားနွင္ ေငြတိုး ေပးေနေသာ ဘာဘူ တေယာက္ အိမ္၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဓာတ္ပံု ခိ်တ္ထားသည္ကို ေတြ႕ခဲ့ ရ၏။ အမွန္အားျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အတိုးၾကီး စနစ္ကို ဆန္႔က်င္သူ ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပျပီး မေတာ္မတရား လုပ္ျခင္းမိ်ဳး ကိုကား မလိုလားအပ္။ပန္းခီ် ဆရာ ကိုအုန္းလြင္ ေနေသာ ၃၉ လမ္း ၾကိမ္းထိုး ဆိုင္ေရွ့၌ စစ္အက်ီၤရွည္ၾကီး ဝတ္ေပး ထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရုပ္ကို ေတြ႔ရ၏။ စစ္ဦးထုပ္၌ ပန္းမ်ားပင္ ေဝေနတတ္ ေသး၏။ ပြဲေန႔ ဆိုလွ်င္ လမ္းထိပ္ ရာဇမတ္ကြက္ မ႑ပ္တြင္း၌ ေရာက္ေန တတ္ေပသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရုပ္ က်က်နန မရိွ၍ သူတို႔ လုပ္တတ္ သေလာက္နွင့္ လုပ္ျခင္းသာ ျဖစ္ၾက ေပသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ နိုင္ငံေရး သမား အျဖစ္ ဤမွ် အရိွန္အဝါ ပဲ့တင္သံ ၾကီးမား က်ယ္ဝန္း ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး သမား အျဖစ္ကား မဟုတ္ ခဲ့ေပ။
လီနင္သည္ နိုင္ငံေရး သမား အျဖစ္ ဇာဘုရင္ စနစ္ကို တိုက္ခ် ခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရး သမား အျဖစ္နွင့္ ဦးေဆာင္ ခဲ့သည္။ ဆိုရွယ္လစ္ အစိုးရ အဖဲြ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္လည္း နိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ ခဲ့ေပသည္။ သို့ျဖစ္၍ ထူးခြ်န္ေသာ နိုင္ငံေရး သမား လည္းျဖစ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး သမားလည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကား အစိုးရ အဖဲြ႔ကို က်က်နန မလုပ္ရ ေသးခင္ ကြယ္လြန္ သြားခဲ့ ေပသည္။ဂရိတ္ အတၳဳပၸတၱိေရး ဆရာၾကီး ပလူတာက "ေသးငယ္ေသာ အျဖစ္ တရပ္၊ စကား တလံုး၊ ျပက္လံုး တကြက္က ပင္လွ်င္ စစ္ပဲြမ်ား၊ လႈပ္ရွားမႈ မ်ားစြာထက္ လူ၏ သေဘာထားကို ေဖာ္ျပ တတ္သည္" ဟု ေရးဖူးသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မကြယ္လြန္ခင္ ေမလ ေလာက္က "လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့ အခိ်န္ အထိေတာ့ က်ဳပ္ နိုင္ငံေရး လုပ္ရ ဦးမွာပဲ၊ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးလို႔ ပါတီ တိုက္ပဲြေတြ ျဖစ္တဲ့ အခိ်န္မွာ က်ဳပ္က မပါခ်င္ဘူး။ ေဘးဖယ္ ေနမယ္၊ သူမ်ားေတြ လုပ္တာ ထိုင္ၾကည့္ျပီး စာအုပ္ ေရးမယ္" ဟု ေျပာခဲ့တာ ရိွ၏။
သူ၏ နိုင္ငံေရး အျမင္ သေဘာမွ လွစ္ခနဲ အန္က် လာေသာ အစက္ တစက္ ျဖစ္သည္။ေတာ္လွန္ေရးကား မျပီး ေျမာက္ေသးေပ။ တဆင့္ျပီး တဆင့္ သြားရသည္။ ေတာက္ေလွ်ာက္ တက္နိုင္မွ တက္သည္။ စတာလင္က တေကြ႕ျပီး တေကြ႕ ေခြရစ္ တက္ရ တာလည္း ရိွသည္ဟု ေရးဖူး၏။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကား အမိ်ဳးသား ေတာ္လွန္ေရး က႑ အထိ ေအာင္ျမင္ ထူးျခားေသာ နိုင္ငံေရး သမားၾကီး ျဖစ္ေပသည္။
ေမလ္းထဲ မွ ျပန္လည္ မွ်ေဝလုိက္ပါသည္.။