09 October 2010

မဂၤလာရွိေသာသတင္းတပုဒ္မွာကျဖင္႔ စစ္အစုိးရ၀ါဒျဖန္႔ အႏုပညာရွင္မ်ားအားလုံးကို အေမရိကန္အစုိးရက ဗီဇာရုတ္သိမ္းလိုက္ျပီးတဲ႔ရွင္.

ယမန္ေန႔ညေနခင္း ရရွိေသာ သတင္းအရ အေမရိကန္အစိုးရ၏ လူ၀င္မႈၾကီးၾကည္ေရးဌာနက ျမန္မာျပည္မွ ေရာက္ရွိေဖ်ာ္ေျဖေနေသာ အိုေဗးရွင္းအဖြဲ႔တခုလုံး၏ ဗီဇာကို ရုတ္သိမ္းေၾကာင္း ထုတ္ျပန္လိုက္သည္ဟု သိရသည္။

လြန္ခဲ့သည္ ၾသဂုတ္လဆန္းကတည္းက ေရာက္ရွိျပီး အေမရိကန္ျပည္အႏွံ႔ လွည့္လည္ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ျပဳေနေသာ လူ ၁၀ ဦး ပါ၀င္သည့္ ျမန္မာဂီတအဖြဲ႔သည္ စစ္အစုိးရ၏ ၀ါဒျဖန္႔သရုပ္ေဆာင္ႏွင့္အတူ ပူးေပါင္းလႈပ္ရွားေနသည့္အတြက္ ျမန္မာဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားက ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈမ်ား ေတာက္ေလ်ာက္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ဆုံး ေအာက္တိုဘာ ၇ ရက္တြင္ ၎အဖြဲ႔ကို ဗီဇာအာမခံေပးခဲ့သူ ဘုနး္ေတာ္ၾကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္က ေမတၱာရပ္ခံ၍ မရသည့္အဆုံး ေရွ႔ေနမ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ျပီး အာမခံမႈကို တရား၀င္ ရုတ္သိမ္းေၾကာင္း အေမရိကန္အစုိးရထံ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ရသည္။

“ဒီေန႔မနက္ကတည္းက ေမရီလင္းျပည္နယ္က ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ Chris Van Holler ၊ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ Charles Schumer တို႔ကိုယ္တိုင္က က်ေနာ္တို႔ကို ေခၚယူျပီး ေမးျမန္းစုံစမ္းတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ဒီဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲနဲ႔ အေမရိကန္ျမန္မာကြန္ျမဴနီတီရဲ့ ပဋိပကၡေတြ၊ အခ်င္းခ်င္း အျငင္းပြားမႈေတြ ျဖစ္ရတာကို ေျပာျပတာေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ဆုံး ၀ါရွင္တန္ဒီစီမက္ထရိုက ျမန္မာေတြရဲ့ သေဘာထား၊ ဗီဇာကို စပြန္ဆာေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ့ သေဘာထားေတြကိုပါ ရွင္းျပတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ အေမရိကန္လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရး အရာရွိေတြ၊ ဌာနဆိုင္ရာေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေျပာဆိုၾကတာေတြ အျပီးမွာ သူတုိ႔အားလုံးကို အေမရိကန္အစုိးရက တရား၀င္ထုတ္ေပးထားတဲ့ P1 visa ေပါ့ေနာ္၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရးျပည္၀င္ခြင့္ကို ဒီကေန႔မွာပဲ ရုတ္သိမ္းလိုက္ျပီဆိုျပီး အေရးယူလိုက္တယ္ လို႔ က်ေနာ့္ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါတယ္”

ဟု ယခုအေရးအခင္းတြင္ ျမန္မာမိသားစု အသိုင္းအ၀န္းမ်ားႏွင့္အတူ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ကိုညီညီေအာင္က မိုးမခကို ေျပာျပသည္။

ထိုသို႔ တရား၀င္ဗီဇာျဖင့္ ေနထိုင္ခြင့္ကို ရုတ္သိမ္းလိုက္သည့္အတြက္ ၎တို႔အားလုံးသည္ တရားမ၀င္ဧည့္သည္မ်ားျဖစ္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားျပီ ျဖစ္သည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ဆိုလ်င္ ၎တို႔သည္ တိုင္းျပည္မွ ခ်က္ျခင္း ထြက္ခြာၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ မထြက္ခြာမီ ၎တို႔ေရာက္ရွိရာတြင္ ေဒသခံျပည္သူတို႔က လက္မခံေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာသို႔ တိုင္ၾကားပါက သက္ဆိုင္ရာတို႔က ထိန္းသိမ္းျပီး မူလႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔အျပင္ ထိုကဲ့သို႔ အေရးယူခံရသူမ်ားကို ေနာင္တြင္ အေမရိကန္ျပည္၀င္ခြင့္ကိုလည္း အခ်ိန္အကန္႔အသတ္ျဖင့္ ပိတ္လိုက္ျပီျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။



“က်ေနာ္တို႔ လက္ခံရရွိတဲ့ စာေတြအရ သူတို႔အေနန႔ဲ ဇူလိုင္ ၁၂ ရက္စြဲနဲ႔ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ဧည့္ဗီဇာကို အာမခံေလ်ာက္ေပးခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔က ေအာက္တိုဘာ ၈ ရက္ ေန႔စြဲနဲ႔ ရုတ္သိမ္းေၾကာင္း ေတာင္းဆိုလာတဲ့အတြက္ ဥပေဒနဲ႔အညီ ထိုဧည့္ဗီဇာေတြကို ရုတ္သိမ္းလိုက္တယ္လို႔ ေရးသားထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ နံမည္စာရင္းေတြအရ - စိုးမိုး၊ မင္းေမာ္ကြန္း၊ ရဲေလး၊ ေမာင္ေမာင္လြင္၊ ပက္ထရစ္ေမလာ၊ ရဲဖုန္း၊ တြတ္ကီ၊ ၀ိုင္းစုခိုင္သိန္း၊ အယ္လ္ဆိုင္းဇီ၊ ေရဘကၠ၀င္း - အားလုံးေပါင္း ၁၀ ဦးစလုံးကို ဗီဇာရုတ္သိမ္းတယ္လို႔ ေရးထားတယ္။ နံမည္ရင္းေတြနဲ႔ ေရးထားတာကို ဖတ္ျပရရင္ - Wyaw Min, Ye Tuk Min, D Myaing, May H Mu, Wyine Thein စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပန္သြားျပီးသား လူေတြကိုေကာပါ ဗီဇာရုတ္သိမ္းျပီး အေရးယူတဲ့ သေဘာေပါ့ေနာ္။ အေမရိကန္အစုိးရအေနနဲ႔ အခုလိုမ်ဳိး ျမန္မာအေမရိကန္ျပည္သူေတြ ကိုယ္တိုင္ အမ်ားစုက လက္မခံတဲ့ကိစၥကို အစုိးရကိုယ္တုိင္လည္း လက္မခံဘူး ဆိုတာကို ျပသတဲ့ သေဘာပါပဲ။”ဟု ကိုညီညီေအာင္က ျဖစ္စဥ္ကို ေျပာျပသည္။



ထုိသတင္းကို ၾကားသိရသည့္ ဆန္ဖရန္ေဘးဧရိယာေန၊ အင္န္အယ္ဒီ (အေ၀းေရာက္နယ္ေျမ) ၏ တာ၀န္ခံတဦး ျဖစ္သူ ကိုတိုးလြင္က ၎၏ သေဘာထားကို ေျပာၾကားရာတြင္ -“ဒီခရီးစဥ္ စတင္ကတည္းက က်ေနာ္တို႔ျမန္မာကြန္ျမဴနီတီအတြင္းမွာ အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆို ေဆြးေႏြးၾကတာေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ရွိခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္အရ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပရတာေတြကို လုပ္ခ့ဲၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မည္သူကိုမွ နစ္နာေအာင္ တမင္ရည္ရြယ္ျပီး လုပ္ခဲ့တာ မရွိပါဘူး။ အေမရိကန္ျမန္မာေတြရဲ့ သေဘာထား၊ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ဒါေတြကို ဥပေဒနဲ႔ အညီ စနစ္တက် ရင္ဆိုင္ တင္ျပႏုိင္ခဲ့လို႔ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့လုိ႔ ျပီးေတာ့ စစ္အစုိးရကို ႏိုင္ငံေရးအရ ပိတ္ဆို႔အေရးယူထားတဲ့ အေမရိကန္အစုိးရရဲ့ မူ၀ါဒ ရပ္တည္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အခုလိုမ်ဳိး အေျဖထြက္ေပၚလာရတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္”
ဟု ေျပာဆိုလိုက္သည္။


ျမန္မာစစ္အစုိးရသည္ ၁၉၈၈ တြင္ တိုင္းျပည္အာဏာကို အၾကမ္းဖက္ သိမ္းယူခဲ့ျပီၤးသည့္ အခ်ိန္မွ စတင္ျပီး ျမန္မာျပည္တြင္းတြင္ စာေပ စာနယ္ဇင္း ရုပ္ရွင္ သဘင္ ဂီတ မီဒီယာမ်ား၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္သည့္အျပင္ ၎တို႔၏ စစ္အာဏာရွင္၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးအတြက္ မီဒီယာကို ဘက္ေပါင္းစုံတြင္ အသုံးခ်ခဲ့သည္။ စစ္အစုိးရ၏ လုပ္ၾကံ၀ါဒျဖန္႔ အႏုပညာရွင္မ်ားကို ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ျပည္သူမ်ားက အတိအလင္း ကန္႔ကြက္ျခင္း မျပဳႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းမ်ား ျဖစ္ပြားတိုင္း ေက်ာင္းသားမ်ားက ၎အႏုပညာရွင္မ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကသည္မ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ျပီး ျပည္ပတြင္ ျမန္မာျပည္သူအမ်ားအျပား ေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္လာၾကရာ ယခုအခ်ိန္တြင္ စစ္အစုိးရ၏ လုပ္ၾကံ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိမႈမ်ားကို ကန္႔ကြက္ရႈတ္ခ်ေၾကာင္း လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျမန္မာျပည္ပတြင္ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ အတိအလင္း ျဖစ္ပြားျခင္းျဖစ္သည္။

ယခု ၂၀၁၀ ႏို၀င္ဘာလတြင္ စစ္အစုိးရ၏ တဖက္သတ္ စိတ္တုိင္းက် ခ်ယ္လွယ္ထားသည့္အတြက္ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရး အင္အားစုမ်ားက ဆန္႔က်င္သပိတ္ေမွာက္ထားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပရန္ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္ရွိ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားက စစ္အစုိးရ၏ လုပ္ၾကံ၀ါဒျဖန္႔မႈမ်ားကို လက္မခံေၾကာင္း၊ ထိုအျပဳအမူမ်ားကို အားေပးကူညီေဆာင္ရြက္သည့္ အႏုပညာရွင္မ်ားကိုလည္း ဆန္႔က်င္ရႈတ္ခ်ေၾကာင္း လႈပ္ရွားမႈတခု ထြက္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။

“အခုလိုမ်ဳိး အေမရိကန္ေရာက္ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ့ ညီညြတ္တဲ့ သေဘာထားကို တေယာက္တလက္၊ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ျပသႏိုင္တဲ့အတြက္ေကာ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ကိုယ္တိုင္ကလည္း တရားသျဖင့္ ရပ္တည္ေပးၾကတဲ့အတြက္ေကာ၊ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အေမရိကန္အစုိးရကိုယ္တိုင္က ဥပေဒနဲ႔ အညီ ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့အတြက္ အမ်ားၾကီး ၀မ္းသာပါတယ္။”ဟု သတင္းၾကားသိရသည့္ အယ္လ္ေအျမန္မာကြန္ျမဴနီတီက ကိုေက်ာ္က မိုးမခသို႔ ေျပာၾကားသည္။

ေပးပို႔ ေပးေသာ ကိုေမာင္ရစ္အားအထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္.။

မဟာရန္ကုန္ ရဲ႔ ျမဳိ႔ေတာ္ဝန္ကေန တိရစာၦန္စိတ္နဲ႔ လူမ်က္ႏွာေတြအုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတဲ႔ ျပည္သူအမ်ားရြံ႔ရွာမွဳရွိေနဆဲၾကံ႔ဖြတ္ပါတီရဲ႔သားသတ္ေကာင္အျဖစ္ခံယူလုိက္ျခင္း



နအဖ လက္ကိုင္ဒုတ္ ေအာင္သိန္းလင္းဟာ ျမိဳ ့ေတာ္၀န္ဘ၀နဲ ့ ျပည္သူပိုင္ဘ႑ာေငြေတြကို ထင္တုိင္းၾကဲ၊ ဘုံးရုံတင္မက ျပည္သူေတြကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာအေႀကာင္းေတြနဲ ့ ေအးဓါးျမတိုက္ကာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားခ်မ္းသာႀကြယ္၀ေနတဲ့အျပင္ ၊ေငြကိုေရလုိသုံးျပီးယခုုလည္းနအဖရဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူ႔ ဘ႑ာေငြေတြနဲ႔ဘဲ၊ျပည္သူေတြကိုစည္းရုံးေနပါအုန္းမယ္။ထုိ႔ေၾကာင္႔ ရန္ကုန္တိုင္း ေတာင္ဥကၠလာပျမဳိ ့နယ္ ႀကံဖြတ္ရုံးအနီးမွာ ႀကီးမားတဲ့ ေနအိမ္တိုက္ကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့ကာ မႀကာခင္က ေျပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္ေႀကာင္း သိရွိရပါတယ္။

ရန္ကုန္တိုင္း ေတာင္ဥကၠလာပျမဳိ ့နယ္က တိုက္သစ္၊ေနအိမ္အသစ္ကို ေျပာင္းေရႊ ့ရတဲ့ သူရဲ ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လာမည့္ ႏို၀င္ဘာလ (၇) ရက္ေန ့မွာ က်င္းပမယ့္ နအဖေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ေတာင္ဥကၠလာပျမဳိ ့နယ္တြင္း မဲအမ်ားအျပား ရရွိဖို ့အတြက္ ေတာင္ဥကၠလာပျမဳိ ့နယ္ႀကံ ့ဖြတ္ရုံးအနီးကေန မဲဆြယ္ေဆာင္ရြက္မွဳေတြ အေလးေပးလုပ္ဖို ့ ျဖစ္ေႀကာင္း သိရွိရပါတယ္။

ေတာင္ဥကၠာပျမဳိ ့နယ္ေန ျပည္သူအေပါင္းတို ့အေနနဲ ့ ႀကံ ့ဖြတ္အေရျခဳံ ေခြးျခေသၤ့ သားသတ္ေကာင္ တိရစာၦန္စိတ္နဲ႔ လူမ်က္ႏွာေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတဲ႔ ေအာင္သိန္းလင္းကေတာ့ စားက်က္ေျပာင္းလာျပီမို ့ ရတဲ့နည္းနဲ ့ ေရွာင္ၾက၊ ရွာၾကပါေတာ႕ရွင္..။အထူးသျဖင္႔ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ား ပိုလုိေတာင္ေရွာင္သင္႔ပါေၾကာင္း သတင္းေပးလုိက္ပါတယ္ရွင္..။

(သတင္းေပးပို ့လာေသာ မိတ္ေဆြတစ္ဦးအား အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္)။

သံလ်င္ျမိဳ႔နယ္ရွိ စာေရးဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းနုိင္ ေနအိမ္ အားအၾကမ္းဖက္အနုၾကမ္းစီးခံရ

သံလ်င္ၿမိဳ႕နယ္ ၊ ဓမၼေရာင္ျခည္လမ္းထဲမွာ ရွိတဲ့ ဆရာႀကီး တကၠသိုလ္ဘုန္းႏုိင္ရဲ႕ ဇနီးအိမ္ကို မေန႔ည(၁၀)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ထုိအိမ္အား စာေရးဆရာႀကီး၏ အမ်ဳိးသမီး ေဒၚနီနီခင္အသက္ (၇၅) ႏွစ္အရြယ္ တေယာက္တည္းရွိေနစဥ္ အမ်ိဳးသား ဟာ အိမ္အတြင္းသုိ႔ဝင္ေရာက္လာျပီ အဘြားအိမ္အား မီးျပဳျပင္ ေပးမည္ဆုိျပီး အႏုၾကမ္းစီးသြားတာလို႔ သတင္းရရွိပါသည္.။

အႏုၾကမ္းစီးတဲ့ သူက အိမ္အတြင္းေမႊေနွာက္ျပီး ေငြသားမ်ားကိုရွာေဖြကာမေတြ႔သျဖင္႔ အဘြားအုိဆီမွ ေတာင္းရမ္းခဲ႔သည္လုိလည္းသိရွိခဲ႔ပါသည္္။စာေရးဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းနုိင္၏အမ်ိဳးသမီးအားထုိသူမွာ“ေခါင္းကို အုတ္ခဲက်ိဳးနဲ႔ထု၊ လည္ပင္းလဲ ၫွစ္၊ ပါးစပ္လဲပိတ္၊ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားမွဳမ်ား ျပဳလုပ္ ခဲ႔ပါသည္.။ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ျပဳလုပ္ခံထားရေသာ အဘြားအုိမွာ ဘာမွျပန္မလုပ္နုိင္ဘဲ ရရွိထားေသာဒဏ္ရာေၾကာင္႔သတိေမ႔သြားစဥ္ ထုိသူလဲ ထြက္ေျပးသြားဟုသိရပါသည္။ စာေရးဆရာ တကၠသုိလ္ဘုန္းနုိင္၏အမ်ိဳးသမီး မွာသတိရရခ်င္း အိမ္းေဘးနားမွလူမ်ားအား အကူအညီ
လွမ္းေတာင္းျပီး သူ၏ ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင္႔ အိမ္နီးနားျခင္းမ်ားက နီးစပ္ရာ သံလ်င္ေဆးရုံသုိ႔ ပို႔ေပးခဲ႔ပါသည္။ အဘြားအုိမွာအသက္အရြယ္ကလည္းၾကီးေနေသာေၾကာင္႔ စိုးရိမ္ရသည္ဟုလည္းသိရွိရပါသည္။ ယခုတြင္ ရန္ကုန္ေဆး႐ုံၾကီး ဦးေႏွာက္ႏွင့္ အာ႐ုံေၾကာတြင္ တက္ေရာက္ ကုသေနရသည္။ုိထုိသတင္းအား ထပ္မံေဖာ္ျပေပးပါအုန္းမည္။

ေအးခ်မ္းသာယာ ျပည္ျမန္မာဆုိေသာ နအဖ ေရႊစစ္သားအာဏာပိုင္ေတြရဲ႕လက္သုံးစကားကေတာ႕ အေျပာနဲ႔
လက္ေတြ႔မွာေတာ႕ တျခားစီဆုိသလုိပါဘဲရွင္.။ျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္အုိးအိမ္ဆုိတာ က်ီးလန္႔စာစာ ေနေနရတဲ႔
ျမန္မာျပည္ၾကီးပါဘဲလား.။ျပည္သူရဲ ေတြလဲ ဘယ္ေတြေရာက္ေနပါသလဲ။ ညကင္းေစာင္႔တဲ႔ လုံျခဳံေရးသမားၾကီး ေတြလည္း ဘယ္ပြဲေတြကိုက္ေနၾကသလဲဆုိတာေတာ႕ မသိရပါလားရွင္.။ကိုယ္အိမ္တည္းမွာေနရတာေတာင္ လုံျခဳံမွဳ မရွိတဲ႔ တုိင္းျပည္ၾကီးပါလားလုိ႔ေတာင္ ျပန္ေမးရေတာ႕မည္လား။

တုိင္းျပည္ၾကီး သာယာဝ ေျပာသည္ဟု ဆုိတဲ႔ စကားၾကီးကေတာ႕ စာတမ္းေတြ မွာဘဲရွိပါေတာ႕ တယ္ရွင္.။တုိင္းျပည္မသာယာလုိ႔ မဝေျပာလုိ႔ ယခုလုိ ကိုယ္႔ မိဘအရြယ္ ေတြကိုယ္လည္း ေစာ္ကားျပီး လုယက္မွဳေတြ၊ေပါသထက္ ေပါေနျခင္းပါလားရွင္.။တခါမွလည္းယခုလုိလုယက္မွဳ၊လူသတ္မွဳမ်ားအား အာဏာပိုင္ေတြရဲ႔ သတင္းဌာနမ်ားတြင္ တရားဝင္ေဖာ္ျပျခင္းမရွိခဲ႔ပါဘူး။မေရွာင္ယာေတြဆီလူးေနမည္႔ အစား ျပည္သူေတြအတြက္ တကယ္လုိအပ္ခ်က္ေတြသာ ျဖည္႔စည္းလုိ႔ေနပါေတာ႕လားရွင္..။

သတင္း ေပးပို႔ ေပးေသာ မိတ္ေဆြအား ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

08 October 2010

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ - ႏိုဘယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုကိုတရုပ္လူမ်ိဳးLiu Xiaobo ရရွိသြားပါသည္.။





၂၀၁၀ ခုႏွစ္ - ႏိုဘယ္လ္္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆု ရရွိသူ တရုတ္အမ်ဳိးသား Liu Xiaobo ျဖစ္ပါတယ္။ Liu Xiaobo ဟာ လူ ့အခြင့္အေရးနဲ ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ႀကဳိးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။

Liu Xiaobo ကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ တ႐ုတ္အစိုးရက ေထာင္ဒဏ္ ( ၁၁ )ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံခဲ႔ရပါသည္။Liu Xiaobo ဟာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ နယ္စည္းမထား သတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႔ရဲ႕ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ႀကိဳးပမ္းမႈဆုကိုလည္း ရရွိခဲ့ပါေသးတယ္။




ဓာတ္ပုံ..AFP

န အ ဖ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္အား ႐ုပ္သံမွ ေဟာေျပာခြင့္ တစ္သီးပုဂၢလအမတ္ေလာင္းမ်ား ေတာင္းဆို

ႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ားႏွင့္ တန္းတူအခြင့္အေရးအျဖစ္ ႐ုပ္သံမီဒီယာမ်ားမွ ေဟာေျပာစည္း႐ံုးခြင့္ ရရန္ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ထံ တစ္သီး ပုဂၢလအမတ္ေလာင္းမ်ားက ေတာင္းဆို မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

တစ္သီးပုဂၢလအမတ္ေလာင္း မ်ားမွာ လႊတ္ေတာ္သံုးရပ္လံုးတြင္ ၀င္ေရာက္ အေရြးခံမည္ျဖစ္ၿပီး အမတ္ေလာင္း ၁၀၀ခန္႔ ရွိကာ စတုတၳအမ်ားဆံုးျဖစ္၍ ယင္းသို႔ ေတာင္းဆုိျခင္းျဖစ္ၿပီး ႐ုပ္သံမီဒီယာမ်ားမွ စည္း႐ံုးခြင့္မရပါက မ်ားစြာနစ္နာမႈရွိ ေၾကာင္း သိရသည္။

''တစ္သီးပုဂၢလကလဲ အင္အား မ်ားပါတယ္။ ကိုယ္စားလွယ္ရာခုိင္ႏႈန္းနဲ႔ တြက္ရင္ စတုတၳအမ်ားဆံုးပါ။ လႊတ္ေတာ္ သံုးရပ္လံုးမွာ ၀င္ၿပိဳင္မွာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ကို လ်စ္လ်ဴမ႐ႈသင့္ဘူး။ တန္းတူအခြင့္ အေရးေတာ့ ေပးသင့္တယ္။ ႐ုပ္သံက စည္း ႐ံုးမႈက ပိုၿပီးထိေရာက္မႈရွိလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတြက္ အမ်ားႀကီးနစ္နာပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခ်င္းခ်င္းတုိင္ပင္ ၿပီး လုပ္ေဆာင္တာပါ''ဟု တစ္သီးပုဂၢလ အမတ္ေလာင္း ေဒါက္တာစိုးႏုိင္ကေျပာ သည္။

႐ုပ္သံမီဒီယာမ်ားမွ ေဟာေျပာ ခြင့္ရရန္ တစ္သီးပုဂၢလအမတ္ေလာင္း ၁၅ ဦးက ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ထံ တင္ျပ ေတာင္းခံျခင္းျဖစ္ၿပီး တစ္သီးပုဂၢလမ်ား အားလံုးကိုယ္စား ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးကို ေဟာေျပာခြင့္ျပဳပါက မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအား ၁၅မိနစ္ေဟာေျပာ ခြင့္ျပဳထားရာ ယင္းတုိ႔အား ၁၀မိနစ္ခန္႔ စည္း႐ံုးေဟာေျပာခြင့္ျပဳက လက္ခံမည္ဟု ဆုိသည္။

ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က ႏုိင္ငံေရးပါတီ ၃၇ပါတီအား စက္တင္ဘာ ၁၄ရက္တြင္ ႐ုပ္သံမီဒီယာမ်ားမွ စည္း႐ံုး ေဟာေျပာခြင့္ျပဳေၾကာင္း သတင္းထုတ္ ျပန္ခဲ့ၿပီး တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရး ပါတီမွ စက္တင္ဘာ ၂၄ရက္တြင္ စတင္ စည္း႐ံုးေဟာေျပာခဲ့ကာ ယင္းေန႔မွစ၍ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအလွည့္က်ေဟာေျပာ စည္း႐ံုးလ်က္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။


သတင္း...YGM

ဥပေဒမရွိတဲ့ မရဏမင္း





ဥပေဒမရွိတဲ့ မရဏမင္း


ရင္ႏွင့္ဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ကေလးတစ္ခု ။ ။ ၇.၁၀.၂၀၁၀ (ၾကာသပေတးေန႔) နံနက္ (၉း၃၀) နာရီအခ်ိန္တြင္ ေတာင္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ေနကြယ္လြန္သူေဒၚအုံုးရီအသက္ (၆၇)ႏွစ္ ႏွင့္ သားျဖစ္သူဦးခင္ဦးအသက္(၄၈) ႏွစ္တို႔၏ ရုပ္အေလာင္းမ်ားကိုနာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)က အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္ႏွင့္ အသင္းသားမ်ား၊ ၀န္ထမ္းမ်ားမွ နိဗၺာန္ယာဥ္ (၂) စီးျဖင့္ သြားေရာက္ သယ္ေဆာင္ကာက်ီစုသုႆန္သို႔ ပို႔ေဆာင္မီးသၿဂၤဳိလ္ေပးခဲ့သည္။

သားျဖစ္သူဦးခင္ဦးသည္ B ေရာဂါေ၀ဒနာရွင္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဦးခင္ဦးသည္ နာတာရွည္ ေရာဂါေ၀ဒနာကို ခံစားေနခဲ့ရာမွ လြန္ခဲ့ေသာ (၅) ရက္ခန္႔က သတိေမ့ေမ်ာေနကာမိခင္ႀကီးေဒၚအံုးရီ မွ အနီးကပ္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္လွ်က္ရွိသည္။ ဇနီးျဖစ္သူသည္ ကေလးငယ္ (၂) ဦးႏွင့္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွား၍ ရွာေဖြေပးေနသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။

မိခင္ႀကီးေဒၚအံုးရီသည္ ( ၆.၁၀.၂၀၁၀ ) ရက္ေန႔ကသားျဖစ္သူအား ရက္ရွည္ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ ေပးခဲ့ရေသာ္လည္းသားျဖစ္သူဦးခင္ဦးသည္ သတိ ျပန္လည္ရရွိျခင္းမရွိသျဖင့္ မိခင္ေမတၱာ၊သားသမီးေဇာ တို႔ျဖင့္ ေပါက္ကြဲၿပီး သတိလစ္ေနေသာသားျဖစ္သူအားလႈပ္ရမ္းကာ “သားေမာင္ခင္ဦး သားေလးေမာင္ခင္ဦး” ဟု ႏွစ္ခြန္းသာေခၚဆို ၍ ႏွလံုးေဖာက္ျပန္ၿပီး ဘ၀တပါးသို႔ ည (၆း၀၀) နာရီတြင္ ကြယ္လြန္သြားရွာခဲ့သည္။

သားျဖစ္သူဦးခင္ဦးသည္ မိခင္၏ ေအာ္ေခၚမႈတို႔ကို ၾကား၊ မၾကားေတာ့ မသိ။ ည (၈း၀၀) နာရီတြင္ မိခင္ႀကီးေဒၚအံုးရီေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားေတာ့သည္။ က်န္ရစ္သူဇနီးႏွင့္ သမီးငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ေလာကႀကီးအလယ္တြင္ ခိုကိုးရာမဲ့၊ အားကိုးရာမဲ့ဘ၀ျဖင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့သည္။

ကမာၻေျမျပင္ေပၚသို႔ ေရာက္ရွိသည့္ ေန႔ရက္၊ အခ်ိန္ကာလမ်ားမတူညီၾကေသာ္လည္းကမာၻ ေျမျပင္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခ်ိန္တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ တူညီတိုက္ဆိုင္ေနၾကပါသလဲဟူ၍ ေတြးမိေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မရဏမင္းသည္ ဥပေဒမရွိ။ လူတန္းစားမခြဲ။ အခ်ိန္ကာလသတ္မွတ္ခ်က္မရွိ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမိတ္ေဆြရန္သူမခြဲေခ်။ အာဏာကိုရူးသြပ္သူမ်ား၊ ဥစၥာပစၥည္းမက္ေမာသူမ်ား၊ မိဘ၊ ဆရာ၊ သားသမီး၊ ဇနီး၊ ခင္ပြန္းစသျဖင့္ သံေယာဇဥ္ တြယ္တာသူမ်ားအဖို႔ သံေ၀ဂရသင့္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဥပေဒမရွိတဲ့ မရဏမင္း၊ လူတန္းစားမခြဲျခားတဲ့ မရဏမင္း၊ အသက္ႀကီးငယ္မေရြးေခၚေဆာင္တတ္တဲ့ မရဏမင္းႏွင့္ မေတြ႔ခင္ စပ္ၾကားသီလလံုၿခံဳရန္၊ ေမတၱာလႊမ္းၿခံဳ၍ ေလာကေကာင္းက်ိဳးထမ္းေဆာင္ေပးရန္၊ သရဏဂံုတည္ၿမဲရန္ အေရးႀကီးလွပါေပသည္။


မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ - ျဗဳန္းကနဲ၊
နာလည္းနာႏိုင္သည္။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ - ျဗဳန္းကနဲ၊
ေသလည္းေသႏိုင္သည္။
ငါသည္မုခ် ေသရမည္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္သာလိုေတာ့သည္။
အေသမဦးခင္ - ဥာဏ္ဦးေအာင္၊
တရားအားထုတ္ၾကပါေလာ့။
(မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၾသ၀ါဒ)

ေပးပို႔ ေပးေသာ ကုိေက်ာ္သူ အားေက်းဇူး တင္ရွိပါသည္.။

ရန္ကုန္-ေက်ာက္ျဖဴလမ္းပုိင္းရွိ ေခြးေတာက္ေခ်ာင္းတံတား ထပ္မံက်ဳိးက်


ရန္ကုန္-ေက်ာက္ျဖဴလမ္းပိုင္းရွိ မအီေတာင္ကုတ္ လမ္းပိုင္းအတြင္းရွိ ေခြးေတာက္ေခ်ာင္းတံတားေပၚမွ ဆယ္ဘီး ယာဥ္တစ္စီးႏွင့္ သယ္ေဆာင္လာေသာ ေျမတူး၊ ေျမေကာ္စက္ ယာဥ္ႀကီးတစ္စီးတို႔ ျဖတ္သန္းေမာင္းႏွင္စဥ္ က်ဳိးက်သြားေၾကာင္း သိရသည္။

ေခြးေတာက္ေခ်ာင္းတံတားမွာ ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ မအီ ၿမိဳ႕ ေမာ္စံျပရြာရွိ လ၀ူးေခ်ာင္းတံတားအနီးတည္ရွိကာ ေပ ၁၅၀ ရွည္ေသာ ေဘလီသံေပါင္သစ္သားၾကမ္းခင္းတံတားျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ စက္တင္ဘာ ၂၈ရက္ နံနက္ ၉နာရီ၄၅မိနစ္တြင္ ေျမတူး ယာဥ္တင္ေဆာင္လာေသာ ဆယ္ဘီးကားက မအီၿမိဳ႕ဘက္မွ လ၀ူးေဖာ္ရြာ(ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕)ဘက္သို႔ ျဖတ္သန္းေမာင္းႏွင္စဥ္ က်ဳိးက်ျခင္းျဖစ္ၿပီး တံတားခံႏိုင္၀န္မွာ ၁၃တန္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

''မႏွစ္ကလဲ ဒီတံတားရဲ႕ ဒီေနရာကပဲ နစ္ဆန္းကင္တာ ေျခာက္ဘီးတစ္စီးက်ဳိးက်ခဲ့တယ္။ ဒီတံတားက်ဳိးတာ သံုးေလး ႀကိမ္ထိရွိသြားၿပီ။ ျဖစ္လုိက္ရင္ အခုလိုႀကီးႀကီးမားမားပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ကံေကာင္းတာက လူအထိအခိုက္မရွိခဲ့ဖူးဘူး''ဟု မထသလိုင္း ခြဲ(၂)မွ ေကာ္မတီ၀င္တစ္ဦးက ေျပာသည္။

သတင္း..YGM

ဟူးေကာင္းေတာင္ၾကား ေဒသခံတို႔ လယ္ေျမ အသိမ္းခံရ


ကခ်င္ျပည္နယ္ တႏိုင္း ဟူးေကာင္းခ်ဳိင့္၀ွမ္းက ေဒသခံေတြရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြကို ယုဇနကုမၸဏီရဲ႕ လုပ္ငန္းတိုးခ်႕ဲမႈမွာ မတရား သိမ္းယူခံထားရတဲ့အတြက္ ေဒသခံေတြ တရားစြဲဆိုထားသူေတြ အခု ထပ္တိုးလာေနပါတယ္။ အဓမၼ လယ္ယာေျမ သိမ္းယူမႈ ျပႆနာေတြ ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚေနဆဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားစြဲသူေတြ ထပ္တုိးလာတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဘာအမႈေတြနဲ႔ ဘယ္လို ထပ္ၿပီး တရားစြဲဆိုထားတယ္ဆိုတာ အျပည့္အစုံကို ထိုင္းအေျခစိုက္ ဗီြအိုေအ သတင္းေထာက္ ႏူးပန္က တင္ျပထားပါတယ္။

စစ္အစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး တႏိုင္း ဟူးေကာင္းခ်ဳိင့္၀ွမ္းမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေနတဲ့ ယုဇန ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးေဌးျမင့္ကို သူ႔ရဲ႕ စိုက္ပ်ဳိးေရးနယ္ေျမ ခ်ဲ႕ထြင္ရာမွာ ေဒသခံေတြရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြကို မတရား သိမ္းယူမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဒသခံေတြက တရားစြဲဆိုထားတာပါ။

ယုဇနကုမၸဏီက သိမ္းယူခဲ့တဲ့ လယ္ယာေျမေတြေၾကာင့္ အဆိုး၀ါးဆုံး ျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ဟူးေကာင္းေတာင္ၾကား ေက်းရြာ ၅ ရြာက လယ္သမားေတြ ၁၀၀ ေက်ာ္ ေလ်ာ္ေၾကးရဖုိ႔အတြက္ စက္တင္ဘာလကတည္းက ျမစ္ႀကီးနားမွာ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ရာကေန အခု ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းသူေတြ ထပ္တိုးလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုအမႈေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ထပ္တုိးလာတယ္ ဆုိတာကို ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လယ္သမားေတြအတြက္ ကူညီေပးေနသူ ေရွ႕ေန ဦးျမင့္သြင္က အခုလို ေျပာပါတယ္။

“ဟုတ္ကဲ့ ေနာက္ထပ္ တုိးပါေသးတယ္၊ ရြာေတြ၊ ရြာသစ္ေတြကေရာ ဒီ ယုဇနကုမၸဏီက ရြာေတြဖ်က္ၿပီးေတာ့ လယ္ေျမ၊ ယာေျမ၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမ အဖ်က္ခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ေနာက္ထပ္ အေယာက္ ၃၀ ရိွေသးတယ္ခင္ဗ်။ ဘာေလ်ာ္ေၾကးမွ မရေသးသူေတြလို႔ ေျပာပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ထပ္ဆြဲေပးဖို႔လည္း ျပင္ဆင္ေနပါတယ္ ခင္ဗ်။ အခုဆိုလို႔ရိွရင္ ၁၇ ေယာက္ တသုတ္ရယ္၊ အေယာက္ ၂၀ တသုတ္ရယ္၊ ေနာက္ထပ္အေယာက္ ၃၀ တသုတ္ရယ္ ေပၚေနပါတယ္ခင္ဗ်။”

တရားၿပိဳင္ဘက္ကေတာ့ ဦးေဌးျမင့္ နာမည္ကို အသုံးျပဳၿပီး တရားမစြဲဘုိ႔ တင္ေပမဲ့ ေဒသခံေတြကေတာ့ ဥကၠ႒တေယာက္ အေနနဲ႔ တာ၀န္ရွိသူျဖစ္တယ္ ဆိုၿပီး လူေတြ ထပ္တိုးၿပီး တရားစြဲလာၾကတာပါ။ စြဲဆိုခြင့္အတြက္ ကိစၥေတြကို ထပ္ၿပီး တရားၿပိဳင္ကို ေခၚထားဆဲျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ အေယာက္ ၃၀ အမႈတင္ထားတာ မတင္ျဖစ္ေသးတဲ့အတြက္ လာမယ့္ တနလၤာ၊ အဂၤါေလာက္မွ ျပန္တင္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ထားတယ္လုိ႔ ေရွ႕ေန ဦးျမင့္သြင္က ေျပာပါတယ္။

“က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ထပ္ ခ်ိန္းထားတာက ၇ ရက္ေန႔ကို တမႈ ခ်ိန္းထားပါတယ္။ ၁၂ ရက္ေန႔ကို တမႈ ခ်ိန္းထားပါတယ္။ ဒီနစ္နာေၾကးေတြ၊ လယ္ေျမ၊ ယာေျမ၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ နစ္နာေၾကးေတြ ဆြဲထားတဲ့ တျပားမွ နစ္နာေၾကး မယူရေသးတဲ့ ၁၇ ေယာက္က ဆြဲတာ တမႈ၊ ဘာမွ မယူရေသးတဲ့ အေယာက္ ၂၀ က ဆြဲထားတာ တမႈ၊ အဲဒီႏွစ္မႈကို ၇ ရက္ေန႔တခ်ိန္း၊ ၁၂ ရက္ေန႔တခ်ိန္း၊ တရားၿပိဳင္လာဖို႔ ခ်ိန္းထားပါတယ္ ခင္ဗ်။”

အခုလို တရားစြဲဆိုရာမွာလည္း အေ၀းက ေရာက္လာၾကတဲ့ ဟူးေကာင္း ေဒသခံေတြကို စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ ႐ုံးခ်ိန္းရက္ေတြ ၾကန္႔ၾကာေအာင္ လုပ္ေနတယ္လုိ႔ ေဒသခံေတြကို ေစတနာ့၀န္ထမ္းအျဖစ္ ပါ၀င္ကူညီေပးေနသူ ေဒၚေဘာက္ဂ်ာက အခုလို ေျပာပါတယ္။

“ဒီကိစၥကေတာ့ သူတို႔လည္း ေတာင္သူေတြကို ညစ္ပတ္တာလည္း ပါတာေပ့ါေလ။ ေတာင္သူေတြ ဒုကၡေရာက္ေအာင္၊ စိတ္ကုန္သြားေအာင္၊ အမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ေနတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးလည္း ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီၾကားထဲမွာလည္း ေတာင္သူေတြကုိ ရြာေတြမွာ လုိက္ညိႇတာလည္း ရိွတယ္။ ပိုက္ဆံယူမလားေပ့ါ။ အဲဒီလို ပိုက္ဆံအထုတ္လုိက္ ေပးၿပီးေတာ့ ထုတ္ေပးမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း လုပ္ေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ၿခိမ္းေျခာက္တာလည္း ရိွေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခုလည္း ႐ံုးခ်ိန္းကို သံုးရက္ခ်ိန္းလိုက္၊ ေလးရက္ခ်ိန္းလိုက္၊ အမ်ဳိးမ်ဳိး လွည့္ပတ္လုပ္ေနတာက သူတို႔ရဲ႕ သက္သက္ ညစ္ပတ္တဲ့ပံုစံပဲ။”

ေဒသခံေတြရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြကို အဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး မေရာင္းမေနရ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြနဲ႔ သိမ္းယူထားတာေတြရွိၿပီး တခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ေပါက္ေစ်းထက္ အဆမတန္ေလွ်ာ့ၿပီး တဧကမွာ က်ပ္ ၈၀,၀၀၀ နဲ႔သာ ခ်ေပးခဲ့တယ္လုိ႔ ေဒသခံေတြက ေျပာပါတယ္။

ခုရက္ပိုင္းမွာလည္း ယုဇနကုမၸဏီ ဝန္ထမ္း ၅ဝဝ ခန္႔ကုိ တႏိုင္းေဒသ ကြပ္ကဲမႈဆုိင္ရာ စစ္ဆင္ေရး ဌာနခ်ဳပ္ ႀကီးၾကပ္မႈနဲ႔ ယုဇန ကုမၸဏီ႐ုံးမွာ ျပည္သူ႔စစ္ သင္တန္းေပးၿပီး လက္နက္ေတြ ထုတ္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ေဒသခံေတြ ထိတ္လန္႔ေနတယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။

အခုလို အခက္အခဲၾကားမွာ ေဒသခံေတြ အေနနဲ႔ တရားစြဲဆိုေနရတဲ့အတြက္ ျပသနာေတြ ရွိေပမဲ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္သြားမွာ ျဖစ္သလို မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး ဆိုရင္လည္း အထက္ကို ဆက္တက္သြားမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေဒၚေဘာက္ဂ်ာက ေျပာပါတယ္။

ယုဇန ကုမၸဏီက ႀကံနဲ႔ ပေလာပီနံ စိုက္ပ်ဳိးေရးအတြက္ ခ်ဲ႕ထြင္ထားတဲ့ ေျမေတြဟာ ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ မိသားစုေပါင္း ၂,ဝဝဝ ေက်ာ္ လုပ္ကိုင္လာခဲ့တဲ့ ေျမစုစုေပါင္း ဧက ၄၀၀,၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိေနၿပီလုိ႔ ေဒသခံေတြက ေျပာပါတယ္။

လယ္သမားေတြအတြက္ ေန႔စဥ္ စားဝတ္ေနေရး လႈပ္ရွားတဲ့ ဘဝေတြ ပ်က္စီးသြားခဲ့႐ံုသာမက ေနအိမ္ေတြလည္း ေျပာင္းေရႊ႕ခံရၿပီး ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖုိ႔အတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ႐ုန္းကန္ေနရပါတယ္။

ဦးေဌးျမင့္ပိုင္ ယုဇန ကုမၸဏီဟာ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကတည္းက တႏိုင္း ဟူးေကာင္းခ်ဳိင့္၀ွမ္းမွာ ၀င္ေရာက္လာတာျဖစ္ၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက စလုိ႔ ေဒသခံေတြရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြကို သိမ္းယူမႈ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ေပၚေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

သတင္းရင္းျမစ္..VOA

ကြၽန္ေတာ္သိတဲ့ ‘အန္ကယ္’ရဲ႔ သမိုင္းဝင္ ပုံရိပ္အခ်ဳိ႔


၁၉၈ဝ ခုႏွစ္တစ္ဝိုက္မွာ ကြၽန္ ေတာ္ဟာ ေက်ာင္းေနဖက္ တကၠသိုလ္သူငယ္ခ်င္း အသိုင္း အဝိုင္းနဲ႔ အေတာ္ကင္းကြာေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္အေတြး အေခၚ မ်က္ႏွာမူရာေနာက္ကို တစိုက္မတ္မတ္ ေလွ်ာက္ေနခဲ့ တယ္။ အဲဒီကာလေတြအတြင္း ဆရာဒဂုန္တာရာဆီကို မၾကာ မၾကာ ေရာက္ျဖစ္တယ္။ တစ္ေန႔ ဆရာတာရာ့ ဆီကို ေရာက္စဥ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသြားဖူးတဲ့ ဆရာ့ထံမွာ ‘ စစ္ၿပီးေခတ္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး’ စာတမ္းအတြက္ အကူအညီေတာင္း၊ လာေရာက္ ေလ့လာတဲ့ သမိုင္း ဌာနက ကြၽန္ ေတာ့္မိတ္ေဆြ MASTER ေက်ာင္း သားအေၾကာင္း စကားစပ္မိတယ္။

ဆရာက အဲဒီစာတမ္းျပည့္စုံေအာင္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ကိုျမတ္ေလး၊ ေဒၚ ခင္ႏုနဲ႔ ဦးအုန္းျမင့္တုိ႔ဆီကိုပါ သြား ေရာက္ေမးျမန္းေရးသားဖို႔ စာေရး ေပးလိုက္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သခင္အုန္းျမင့္ကို ဗမာ့ေခတ္ ဦးအုန္းခင္နဲ႔ မွားၿပီး ေျပာမိ တယ္။ ”ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ က တိုးတက္ေရးဦးအုန္းျမင့္ဗ်” လို႔ ဆရာကေျပာမွ ခပ္ဝါးဝါးသိသလို ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ၁၉ ႏွစ္ ေလာက္အထိ ေတာမွာႀကီးတဲ့ အေကာင္ ဆိုေတာ့ တိုးတက္ေရး သတင္းစာကို မသိ၊ မမီလိုက္။

ကြၽန္ ေတာ္တို႔ရြာကိုလည္း သတင္းစာ အေရာက္အေပါက္နည္းတာကိုး။ ဒီေတာ့ ဆရာက ”အခု ဘီဘီစီ မွာ အဂၤလိပ္စာပို႔ခ်ခ်က္ အသံလႊင့္တဲ့ ကိုေအာင္ခင္ရဲ႕ အေဖေလဗ်ာ”လို႔ ဆိုတယ္။ ဖရက္ဒီအုန္းျမင့္(ေခၚ) ကြၽန္ ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေအာင္ခင္ ဘီဘီစီ မွာ အလုပ္ရၿပီး အသံလႊင့္ေနတာ ကို သိသလို၊ သူ႔အသံကို ဘီဘီစီ ဖြင့္တိုင္း ၾကားေနခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က တကၠသိုလ္ကို တစ္ ႏွစ္တည္းမွာ ေရာက္ၾကၿပီး ‘ဂီးလ္ ဘတ္ျမင့္ေဆြ’ (ဂ်ပန္ေခတ္ ေဆး႐ုံ ႀကီးေပၚဝယ္ စာအုပ္ေရးတဲ့ ဆရာဝန္ ႀကီး ဦးျမင့္ေဆြ၏သား) ၾကားခံၿပီး သိကြၽမ္းရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ သူက လမ္း ၅ဝ ဘက္မွာေနၿပီး ကြၽန္ေတာ္က သံလ်က္စြန္းမွာ ေနတယ္။ အေတာ္ ရင္းႏွီးၾကေပမယ့္ သူ႔မိဘကို ဘယ္ သူဘယ္ဝါမွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိခဲ့။

ဆရာတာရာေျပာျပမွ သခင္အုန္းျမင့္ ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ ဖခင္ မွန္း ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ဒါဟာ သခင္အုန္းျမင့္ (ေခၚ) တိုးတက္ေရး ဦးအုန္းျမင့္ရဲ႕အမည္ကို ကြၽန္ေတာ္ ပထမဦးဆုံး ၾကားသိခဲ့ရဖူးျခင္း ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထဲက လူတခ်ဳိ႕ က သခင္အုန္းျမင့္ကို အဘဦးအုန္း ျမင့္လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ‘အန္ကယ္’ လို႔ပဲ ေခၚေျပာတယ္။ ‘အန္ကယ္’ လို႔ စေခၚရတဲ့ကာလ ဟာ သူ႔အမည္ကို ၾကားသိရၿပီး ေနာက္ ၁ဝ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလေတြမွာ ျဖစ္တယ္။ ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူေတြ အေယာက္ ၁ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ တစ္ေနရာတည္းမွာ စုေနၾကရတဲ့ အခ်ိန္။ အဲဒီထဲမွာ အန္ကယ္လည္း ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပလို႔ ကြၽန္ ေတာ့္ကို ‘ဖရက္ဒီ့’သူငယ္ခ်င္းမွန္း သိသြားတယ္။

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အန္ကယ္ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ေျပာျဖစ္တယ္ ဆုိတာက အန္ကယ္ေျပာျပတာကို ကြၽန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ရတာက ၈ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ရွိပါတယ္။ အန္ကယ္က သူျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ သမိုင္းေခတ္ေတြထဲက သမိုင္းအျဖစ္ အပ်က္ေတြကို ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္က ကြၽန္ေတာ္ မွတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက သမိုင္းအပိုင္းအစ ေလးေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး အန္ကယ္ ေျပာသမွ်ကို မွတ္သားရတယ္။ အန္ကယ့္မွာ စာေတြ႕လက္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကံဳ တစ္ပုံတစ္ပင္ ႀကီး ရွိေနတယ္။ အန္ကယ့္ထံမွ ဆည္း ပူးလို႔မွ အားမရခင္ တစ္ရက္ အန္ကယ္ တစ္ေနရာကို ေျပာင္း ေရႊ႕သြားတယ္။မၾကာခင္ အန္ကယ္ ေဆး႐ုံတက္ရတယ္လို႔ သိရတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ အန္ကယ့္ အတြက္ စိုးရိမ္ခဲ့ၾကတယ္။ အန္ကယ့္က်န္းမာေရးကို ကိုယ့္မိဘ ရဲ႕က်န္းမာေရးကဲ့သို႔ ပူပန္မိခဲ့ၾက တယ္။ ၂ ရက္ေလာက္ အၾကာမွာ သခင္အုန္းျမင့္ ေဆး႐ုံမွာဆုံးသြားၿပီ ဆိုတဲ့သတင္း လြင့္ပ်ံ႕လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ယူက်ံဳးမရ ဝမ္းနည္းၾကရၿပီေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးဟာ ညစဥ္ညတိုင္း တစ္ ေယာက္တစ္လွည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္စီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆိုေနခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိန္။ အန္ကယ့္သတင္းဆိုးကို ၾကားရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အန္ကယ့္ အတြက္ ဝမ္း နည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ သီခ်င္းအဆို တစ္ညရပ္ဖို႔ ကြၽန္ ေတာ္က ေမတၱာရပ္ခံတယ္။ အား လုံးကလည္း သေဘာတူတယ္။ ေနာက္ တစ္ရက္ အၾကာမွာ ကြၽန္ ေတာ့္ဆီကို ေဆးျပင္းလိပ္ အလိပ္ ၅ဝ လူႀကံဳနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ သူ မေသေၾကာင္း၊ သူ႔အေပၚ အေလး အနက္ထားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း အန္ကယ့္စကားလည္း ပါလာတယ္။

ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလုံး အန္ကယ့္အတြက္ ဝမ္း သာေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ေကာလာ ဟလ ျပာပုံထဲက ထပ်ံသန္းတတ္ တဲ့ ‘အန္ကယ္မီးငွက္’။ ခုေတာ့ အန္ကယ္က လမ္းခု လတ္မွာ တကယ့္ကို တာဝန္ေက် စြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေက်ာခိုင္း ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီ။ တစ္နည္းဆိုရရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကို စိတ္ခ်သြားခဲ့ၿပီ။ ၾကယ္တစ္စင္း ေၾကြတိုင္း အလင္း တစ္စနဲ႔ လမ္းျပခဲ့သည္မဟုတ္လား။ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၇ ရက္ နံနက္ ၄ နာရီေလာက္မွာ ဝါရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး၊ သမၻာရင့္ သတင္းစာဆရာႀကီး တိုးတက္ေရး ဦးအုန္းျမင့္ (ေခၚ) သခင္အုန္းျမင့္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာ္လင္းစာေပတိုက္ ပိုင္ရွင္ ကြယ္လြန္ခဲ့တာဟာ မိုး ေသာက္ၾကယ္ တစ္စင္း ေၾကြလင့္ သလိုပင္။

အန္ကယ္ ကြယ္လြန္တဲ့ သတင္းကို ေန႔လယ္ ၂ နာရီမွာ ကြၽန္ေတာ္ ရတယ္။ အန္ကယ့္ကို ရက္မကူးခင္ ဂါရဝျပဳ ကန္ေတာ့ ဖို႔ ၄ နာရီမွာ အန္ကယ့္အိမ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္သြားတယ္။ အန္ကယ္က စူနီယံပတ္ခ္အိမ္မွာ မရွိေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကုလားထိုင္ ေပၚမွာထိုင္ရင္း တျခားဧည့္သည္ ေတြနဲ႔ စကားေျပာေနေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အေတြးက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လ ဇူလိုင္လလယ္ပိုင္း ရက္တစ္ ရက္ဆီကို ေရာက္ေနတယ္။ အန္ ကယ္သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ ကြၽန္ ေတာ္ ေနာက္ဆုံး ဦးခ်ကန္ေတာ့ ခဲ့တဲ့ေန႔။ အန္ကယ့္ခႏၶာကိုယ္က အ႐ိုးေပၚအေရတင္ ျဖစ္ေနတယ္။

သို႔ေသာ္ သူ႔အခန္းက အထြက္မွာ ကြၽန္ေတာ္သြားတြဲေတာ့ အန္ကယ္ က ”ရတယ္..မတြဲနဲ႔..မတြဲနဲ႔” လို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ခ်င္ လို႔ လူ ၂ ေယာက္၊ ၃ ေယာက္ ေလာက္နဲ႔ မွာေနခဲ့တာ။ ၃ ပတ္ ေလာက္ရွိၿပီ။ ကိစၥက ကြၽန္ေတာ္ အန္ကယ့္ကို ေမးျမန္းခဲ့ဖူးတဲ့ကိစၥ။ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးသလိုလိုရွိတဲ့ ‘၃ဝ၃ ဘားဟုမ္း’ ဆိုတဲ့ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာန စာနံပါတ္ ကို ကြၽန္ေတာ္ က ေဝေဝဝါးဝါး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီ အေၾကာင္း အန္ကယ့္ကို ေမးၾကည့္ ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ေရာ အန္ကယ္ပါ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ရွိခဲ့ၾကတယ္။

ဒီစာက ၁၉၄၇ ခုႏွစ္အတြင္း စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္ပိုင္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝး ႏွင့္ ၄င္းႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္ မွာ တြံေတးၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္ တဲ့ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္ပိုင္ႀကီး မ်ား အစည္းအေဝးတို႔ကို ေပးပို႔ တဲ့ ‘ျပည္ထဲေရး’ ရဲ႕စာ။ အဲဒီ စာရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ေနာက္ ႏွစ္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံဟာ ငါးပါးသာမက သံဃာ စင္ပါေမွာက္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုရ ေလာက္တယ္။ ျပည္သူလူထုဆႏၵမဲ ျဖင့္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္တြင္း မွာ တရားဝင္ အတိုက္အခံ လူနည္း စု အမတ္အျဖစ္ ရပ္ခံေနတဲ့ ကြန္ျမဴ နစ္အမတ္ေတြထဲက အခ်ဳိ႕လည္း ကိုယ္လြတ္ေျပးခဲ့ရတယ္။

အထက္ပါ စာနံပါတ္ထဲက ‘ဘား’ ဆိုတာကို ‘BAR’ သို႔မ ဟုတ္ STROKE လို႔ ကြၽန္ေတာ္ က ထင္မွားခဲ့တယ္။ အန္ကယ္နဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတြ႕တဲ့ ထိုေန႔က အန္ကယ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ‘ဘား’ ဆိုတာ BUR ကို ေျပာတာဗ် လို႔ ေျပာျပတယ္။ အဲဒီ စာလံုးတစ္လံုး ေထာက္ျပလိုက္မွ ကြၽန္ေတာ္ ရွင္း သြားတယ္။ ဒီစာနံပါတ္ က ‘303/BUR HOME ‘ ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ သြား တယ္။ အန္ကယ္နဲ႔ေတြ႕ခ်ိန္ သိပ္ မၾကာ။ အန္ကယ့္က်န္းမာေရး အတြက္ အန္ကယ့္ကို နားနားေနေန အနားယူ ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ခ်လာခဲ့တယ္။

အန္ကယ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမွတ္ရစရာေတြ၊ အေလးအနက္ ထား မွတ္သားအတုယူစရာေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီးရွိတယ္။ မွတ္သား အတုယူစရာေတြ မ်ားေလာက္ ေအာင္လည္း အန္ကယ္ဟာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကာလ၊ ဂ်ပန္ေတာ္ လွန္ေရးကာလ၊ ကက်စ္ဘီေခတ္၊ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေခတ္၊ ဖဆပလေခတ္၊ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ေခတ္၊ ပထစ ၂ ႏွစ္တာေခတ္၊ မဆလေခတ္၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီဘက္ ပိုင္းေခတ္မ်ားအထိ ႏိုင္ငံေရး ေရစီး ေၾကာင္းအတြင္း ေအာက္ေရတိုးတဲ့ ေရစီေၾကာင္းမွာ ေရာ၊ အေပၚေရစီး တဲ့ ေရစီးေၾကာင္းမွာပါ ထဲထဲဝင္ဝင္ ရွိခဲ့တဲ့ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရး သမားႀကီး မဟုတ္ပါလား။

၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ထုတ္ ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းမွာပါတဲ့ အန္ကယ့္အင္တာဗ်ဴးကို ဖတ္မိတဲ့ အခါ သတင္းစာဆရာႀကီး ဂ်ာနယ္ ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္နဲ႔ အန္ကယ္တို႔ရဲ႕ ဆရာတပည့္ျဖစ္ခဲ့ပုံကို သိလိုက္ရ တဲ့အျပင္ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္’ ကို ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ စိတ္တူ ကိုယ္တူ ေမြးထုတ္ခဲ့မွန္းလည္း မွတ္ သားမိလိုက္ရတယ္။ အန္ကယ္ ကြယ္လြန္တဲ့ အခါမွ အန္ကယ့္ေျခ လွမ္းကို ေစ့ငုမိတဲ့အခါ သတင္းစာ ဆရာႀကီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ရဲ႕ဟန္ေတြ၊ သဏၭာန္ေတြနဲ႔ပါလား လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိ တယ္။

- ဒီေတာ့လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းနဲ႔ သခင္သန္းထြန္းတို႔၊ ကႏၵီ စာခ်ဳပ္ကိစၥအတြက္ သြားတဲ့အခါ ကႏၵီသြားအဖြဲ႕နဲ႔အတူ သတင္း ေထာက္အျဖစ္ မပါ ပါေအာင္ လိုက္ သြားခဲ့တဲ့ အန္ကယ့္ရဲ႕ပုံရိပ္..

- လက္ပံတန္းကေန ရန္ကုန္ကို အဝတ္အစားျဖစ္သလိုနဲ႔ ဆင္းလာ တဲ့တစ္ေခါက္မွာ သခင္သန္းထြန္း ေနအိမ္ကို ဝင္တည္းခဲ့တဲ့ပုံရိပ္..

- အဲလို ျဖစ္သလို လာခဲ့တဲ့ အတြက္ သခင္သန္းထြန္းက ေျပာ တဲ့အခါ သခင္သန္းထြန္း အျပင္သြား ေနစဥ္မွာ သခင္သန္းထြန္းရဲ႕ အေရာင္ႏုႏုအက်ႌနဲ႔ ပုဆုိးကိုဝတ္ၿပီး သခင္သန္းထြန္း ျပန္အလာကို ထိုင္ေစာင့္ခဲ့တဲ့ပုံရိပ္…

- တိုးတက္ေရး သတင္းစာထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေဝဖန္တဲ့ေဆာင္းပါး ပါၿပီးေနာက္၊ မႏၲေလးအသြား ေလ ယာဥ္ေပၚ တက္စဥ္ ေလယာဥ္မွ ဆင္းလာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘က်ဳပ္ က မေဖာက္ျပန္ဘူးဗ်၊ ဘယ္ေတာ့ မွ မေဖာက္ျပန္ဘူး’ လို႔ လက္ညႇိဳး ထိုးေျပာေနခိုက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေရွာင္တိမ္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဘးကေန ေလယာဥ္ေပၚ အတင္းတိုးတက္ သြားခဲ့တဲ့ပုံရိပ္…

ထိုပုံရိပ္၊ ဤပုံရိပ္ စတဲ့ အန္ကယ္ေျပာျပခဲ့သမွ် သုံးဖက္ ျမင္ပုံရိပ္မ်ားႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အန္ကယ့္ကို လြမ္းဆြတ္ဂါရဝျပဳေန မယ္။


ေအာင္ၿမိဳင္

07 October 2010

ပုဂၢလိကစက္သုံးဆီ အေရာင္း ဆိုင္မ်ားမွလုိ သေလာက္ ေရာင္းခ်ေပးလ်က္ရွိေသာ္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္လာေရာက္ဝယ္ယူသူ မ်ားကိုမူ စိစစ္ေရာင္းခ်ေပးလာ ေၾကာင္း သိရ


ပုဂၢလိကစက္သုံးဆီ အေရာင္း ဆိုင္မ်ားအား စြမ္းအင္ဝန္ႀကီးဌာနမွ ဓာတ္ဆီေရာင္းခ်ေပးေနမႈကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေရာင္းဆိုင္မ်ားမွ လုိ သေလာက္ ေရာင္းခ်ေပးလ်က္ရွိေသာ္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္လာေရာက္ဝယ္ယူသူ မ်ားကိုမူ စိစစ္ေရာင္းခ်ေပးလာ ေၾကာင္း သိရသည္။ စြမ္းအင္ဝန္ႀကီးဌာနမွ ပုဂၢလိ က စက္သုံးဆီဆုိင္မ်ားကို စက္ တင္ဘာ ၉ ရက္ေန႔မွစတင္၍ ဓာတ္ဆီေရာင္း ခ်ေပးေနမႈကို ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ အေရာင္း ဆုိင္မ်ားအေနျဖင့္ ေခါက္ျပန္ ဝယ္ယူ၍ ျပင္ပသို႔ ျပန္ လည္ေရာင္းခ်သူမ်ားဟု ယူဆရ သူမ်ားအား ကားနံပါတ္္ မွတ္သား၍ စိစစ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

”ေရာင္းခ်မႈကို နည္းနည္း ေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္။ အမွန္တကယ္ သုံးစြဲသူေတြကိုေတာ့ လိုသေလာက္ ေရာင္းခ်ေပးၿပီး ျပန္ေရာင္းမယ့္သူ ေတြကိုေတာ့ စိစစ္ေရာင္းတယ္၊ မေရာင္းဘူးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အေခါက္ေရ အရမ္းမ်ားလာရင္ ေတာင္းပန္လႊတ္ရတယ္” ဟု နီလာ ႐ိုးမစက္သုံးဆီေရာင္းဆိုင္မွ တာ ဝန္ရွိသူတစ္ဦးက ေျပာသည္။

ပုဂၢလိက စက္သုံးဆီဆိုင္မ်ား စတင္ဖြင့္လွစ္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဓာတ္ဆီေရာင္းခ်မႈကို အကန္႔ အသတ္မရွိ ခြင့္ျပဳထားျခင္း၊ လက္ လီခြက္ျခင္ဆိုင္မ်ားႏွင့္ ေစ်းႏႈန္း ကြာဟျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျပင္ပ ျပန္ လည္ေရာင္းခ်ရန္ လာေရာက္ ဝယ္ ယူသူမ်ား မ်ားျပားခဲ့ၿပီး ယခုအခါ တြင္ လက္လီခြက္ျခင္ဆုိင္ငယ္မ်ား ႏွင့္ ေစ်းႏႈန္းကြာဟမႈ နည္းပါးသြား ျခင္းေၾကာင့္ ေခါက္ျပန္လာေရာက္ ဝယ္ယူမႈမ်ား ေလ်ာ့က်သြားေၾကာင္း သိရသည္။ ပုဂၢလိကစက္သုံးဆီ အေရာင္းဆိုင္မ်ားတြင္ ဓာတ္ဆီ တစ္ဂါလန္ က်ပ္ ၂၅ဝဝ ရွိၿပီး ျပင္ပေပါက္ေစ်းမွာ က်ပ္ ၂၈ဝဝ ခန္႔ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ စြမ္းအင္ဝန္ႀကီးဌာနအေနျဖင့္ ျပင္တြင္းဓာတ္ဆီထုတ္လုပ္မႈႏွင့္ သုံးစြဲမႈ မွ်တေစရန္အတြက္ ျပည္ပ မွ အဆင့္ျမင့္ဓာတ္ဆီ(ေအာ့တိန္း)ကို လြတ္လပ္စြာ တင္သြင္းခြင့္ျပဳခဲ့ သည္။ ဓာတ္ဆီအသုံးျပဳေမာင္းႏွင္ ရေသာ မည္သည့္ ကားမဆို ေအာ့ တိန္းဆီ အသုံးျပဳ၍ ရေၾကာင္း သိရ သည္။


ေဝယံမိုးျမင့္

မေတာင္းဘဲ ရတဲ့ သံေယာဇဥ္မ်ားႏွင့္ ခိုစာေရာင္းတဲ့အဘြားအို


သခၤါရေလာက၌ အက်ံဳးဝင္ေသာ သက္ရွိသက္မဲ့အားလံုးထဲတြင္ သတၱေလာကသည္ အေရးအႀကီးဆံုး၊ အသံုးအဝင္ဆံုးႏွင့္ ပဓာနအက်ဆံုး ျဖစ္ေၾကာင္း သိခ်ိန္ကစ၍ သဘာဝတရား၏ ေစစားရာအတိုင္း လူမ်ားသည္ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ခဲ့ရသည္။ ထိုထိုေသာ ႀကိဳးစားလႈပ္ရွား ႐ုန္းကန္ခဲ့ရသည့္ ဘဝမ်ားစြာထဲတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈ ရစရာ နည္းနည္းကပင္ ရခဲလွသည

ဘဝအတြက္ အားအင္ျပန္ျဖစ္ခဲ့ရသျဖင့္ ဆံုး႐ံႈးနစ္နာမႈမ်ားကို ဖက္တြယ္မေနဘဲ လုပ္ႏိုင္သမွ် ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးလ်က္ ဘဝခရီးတစ္ေလွ်ာက္ တြန္းလွန္ခ်ီတက္ခဲ့သူက ၇၄ႏွစ္အရြယ္ရွိ အဘြားအို ေဒၚခင္ေရႊ ျဖစ္သည္။ ”အဘြားအလုပ္ေပါင္းကို စံုေနၿပီ။ ဒီအရြယ္ထိ လုပ္ရတုန္း၊ လုပ္ႏိုင္တုန္း။ ေနာက္ဘယ္အခ်ိန္ထိ ဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာေတာ့ မသိေသးဘူး” ဟု အဘြားေဒၚခင္ေရႊ ကဆိုသည္။ငယ္စဥ္ကတည္းက ဘဝကို ႀကံဳရာက်ပန္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ခဲ့သည္။ ေခါင္းရြက္ေစ်းသည္ လုပ္ခဲ့သည္။ ယခုတစ္ဖန္ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေပၚ ခိုစာေရာင္းသည့္ အလုပ္ေရြးခ်ယ္မိျပန္သည္။

ေန႔စဥ္ ဒလေမွာ္စက္မွ သမၺန္စီးခရီးႏွင္၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွံ႕ ခိုစာေရာင္းခဲ့သည္မွာ ၆ႏွစ္တိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ အသက္အရြယ္ႏွင့္ က်န္းမာေရးအရ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ဝမ္းဝ၍ ခါးမလွေတာင္ ေက်နပ္ေနေသးသည္။”အဘြားရဲ႕ တစ္ရက္အျမတ္က က်ပ္ ၁ဝဝဝ၊ ၁၅ဝဝ ပဲ။ မိုးရြာလို႕ မေရာင္းရရင္ အိတ္ထဲက စိုက္ရ တယ္။ မိုးရြာထဲလည္း ၾကာၾကာမေရာင္းႏိုင္ေတာ့ တစ္ခါတေလ ဒီအတိုင္းေကြၽးပစ္ၿပီး ျပန္ရတာရွိတယ္” ဟု လက္ရွိ ခိုစာေရာင္းသည့္ အလုပ္အေၾကာင္း အဘြားအိုက ေျပာျပသည္။ ယခုေတာ့ ၇၄ ႏွစ္ဆိုေသာ သက္တမ္းသည္ အရာရာကို ဥေပကၡာျပဳဖို႔ အခ်ိန္တန္ေနၿပီဆိုတာလည္း သိေနသည္။ ဆံုး႐ံႈးမႈေတြသာမ်ားခဲ့ေသာ ရခဲလွလူ႕ဘဝ လက္ေဆာင္ေၾကာင့္ အေရထူခဲ့သည္။

ထိုအထဲတြင္ ခင္ပြန္းသည္ဆံုးၿပီးေနာက္ ေျပာရလွ်င္ မယံုႏိုင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တုန္လႈပ္ဖြယ္ေျပာင္းလဲမႈက ျပင္းထန္လွသည္။ ”အဘြားေယာက်္ားေသေတာ့ သမီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔က်န္ခဲ့တယ္။ သူတို႕ကိုယ္စီအိမ္ေထာင္က်ေတာ့ အဘြားတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီကေန သမီးတစ္ေယာက္ဆံုးျပန္ေရာ။ က်န္ခဲ့တဲ့ ကေလးကို အဘြားက ေစာင့္ေရွာက္ရျပန္တယ္။ ရွိတဲ့ သမီးတစ္ေယာက္ကလည္း သူ႕အိမ္ေထာင္နဲ႕ သားသမီးနဲ႕ဆိုေတာ့ အဘြားအသက္ႀကီးမွ ပိုပင္ပန္းခဲ့တယ္” ဟု ဆိုသည္။ဘာတစ္ခုမွ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္မလာခဲ့သည့္ ကံၾကမၼာတြင္ အဘြားအိုဘဝဆိုတဲ့ ပုစၧာတစ္ပုဒ္အား ႀကိဳးစားအေျဖရွာခဲ့ျပန္သည္။

တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္၂ဝက ေန႕ရက္တို႕ကို ျပန္လည္ေတြးမိသည္။ ထိုအခ်ိန္က မျပည့္စံုမႈသည္ အင္အားေတြရွိသည္။ ယင္းအခ်ိန္က သူ႕ဘဝေရွ႕ေရးအေတြးမ်ားထဲတြင္ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ အေျခအေနမ်ိဳးေတာ့ မျမင္ခဲ့မိတာအမွန္။ တစ္မနက္တာ ေစ်းေရာင္း၍ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မ်ားတြင္ အမိမဲ့ေျမးမ်ား၏ ၫွိဳးငယ္ႏြမ္းလ်ေသာအသြင္သဏၭာန္ေၾကာင့္ တည္ဆဲေရာက္ရွိသည့္ သက္တမ္းအား အႏွစ္၂ဝေလာက္ ျပန္ငယ္ခ်င္မိသည္။ သမီးအခ်စ္ ေျမးအႏွစ္မို႔ သြားေလသူ သမီး၏ ရင္ေသြးမ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္ကာ ဘဝအေမာေတြ ေျဖရသည္။”အဘြား အခုေနတာက ေဆြမ်ိဳးေတြအိမ္မွာပဲ။ စားတာေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ ရွိတဲ့သမီးတစ္ေယာက္ အိမ္ေပၚတက္စားလို႕အဆင္ေျပပါတယ္။

အၿမဲတမ္းေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ အဘြားဝင္ေငြကေတာ့ အဘြားေဆးဖိုးရယ္၊ သံုးဖို႕ရယ္ ေလာက္င႐ံုရပါတယ္။ ေျမးေတြကို မုန္႕ဖိုးေပးခ်င္ရင္ သမၺန္ဆိပ္ကိုလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီ မစီးဘဲ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ကယ္ရီခက က်ပ္ ၃ဝဝ ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ရက္ေတြဆို မစီးဘူး။ သမၺန္ကေတာ့ အသြား က်ပ္ ၁ဝဝ၊ အျပန္ က်ပ္ ၁ဝဝ မစီးလို႔ မျဖစ္တာေၾကာင့္ စီးရတာ။ ဒီပုဇြန္ေတာင္ထိ ခိုစာလာေရာင္းဖို႕ က ဘတ္စ္ကားထပ္စီးရေသးတယ္” ဟု အဘြားအိုေဒၚခင္ေရႊ က ဝင္ေငြႏွင့္ထြက္ေငြအား အခ်ိဳးခ်ျပသည္။ ယခုအခါ အဘြားအို၏ ေန႔စဥ္ဘဝထဲတြင္ ဒလမွ ရန္ကုန္ကူးခဲ့ရသည့္အခ်ိန္မ်ား၌ အေတြးစတို႕သည္ ေတြးရင္းေမာလို႕ လာသည္။ အစီအစဥ္တက်ရွိေသာ ေန႕ရက္တို႕ကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႕ အခ်ိန္ေတြလည္း ေႏွာင္းခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

မေျပာင္းလဲေသာ ကံၾကမၼာ၌ မေတာင္းဘဲရခဲ့ သည့္ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ ၾကည္ ႏူးခဲ့ရသည္။ တစ္ခ်ိန္က လိႈင္းတံပိုးၾကားဝယ္ ခင္ပြန္းသည္အတြက္ ျဖည့္ဆည္းရင္း သမီးတို႕အတြက္ ပူပန္ခဲ့ရသည္။ ယခုတစ္ဖန္ ေျမးငယ္ေတြအတြက္ ေတြးမိရင္း…တစ္ေန႔တစ္ေန႕ ဒလမွရန္ကုန္ကူးရင္း ႀကီးမားေသာ သေဘၤာ ႀကီးအနီးက သမၺန္ေလးျဖတ္သြားရတိုင္းေတြးမိသည္မွာ လိႈင္းႏွင့္ နီးေလ အႏၲရာယ္ႀကီးေလမို႕ဘဝသည္လည္း တစ္ေန႕တျခား ကယ္သူမဲ့လိႈင္းေတြၾကားမွာ ႐ိုက္ခတ္မႈက ပိုမိုျပင္းထန္လာခဲ့ၿပီ။

မိုးျမင့္ျမတ္(ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္)

သိပ္ကိုေခတ္မွီျပီးတုိးတက္ေနပါတယ္လုိ႔ေျပာေျပာေနတဲ႔နအဖစစ္အာဏာပိုင္မ်ား ဒီလုိေမာ္ေတာ္ကားလမ္းေတြကိုလည္းျပဳျပင္ေပးသင္႔ပါျပီး



ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ လမ္းမႀကီးအခ်ဳိ႕၌ ခ်ဳိင့္ခြက္ႀကီးႏွင့္ ေျမသားပ်က္စီးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသျဖင့္ အဆုိပါလမ္းမ်ားသို႔ ညဘက္သြားလာသည့္ ယာဥ္ေမာင္းမ်ားပိုမို၍ အခက္ေတြ႕ေနေၾကာင္း စံုစမ္းသိရိွရသည္။

လမ္းမႀကီး၌ ခ်ဳိင့္ခြက္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေျမသားပ်က္စီးေၾကာင့္ ကားေမာင္း သူမ်ား ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕ျမင္လာရမႈ အေပၚ ေရွာင္တိမ္းရျခင္းမ်ားေၾကာင့္ မေတာ္တဆ ယာဥ္တိုက္မႈအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ထိခုိက္ဒဏ္ရာရရိွမႈ၊ ေသဆံုးသူ အခ်ဳိ႕ရိွသည္အထိ ျဖစ္ေပၚလ်က္ရိွေၾကာင္း သိရသည္။

ေတာင္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ ၂၀ ရပ္ ကြက္ ေမာင္းမကန္ ကန္သာလမ္း ဧရာ၀ဏ္လမ္း၌ ေနထိုင္သူတစ္ဦးကလည္း "အိမ္ေရွ႕ကလမ္းက ေတာ္ေတာ္ေလးဆိုးတယ္။ လမ္းဆိုးတဲ့ အတြက္ ၃၉ အထူးကားဂိတ္ေတာင္ ႏွစ္မွတ္တိုင္ေလာက္ ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ ဂိတ္ေျပာင္းလဲ ေျပးဆြဲေနရတယ္။ ဒီလမ္းရဲ႕အထာကို မသိတဲ့ ညဘက္ေမာင္းလာတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ကားေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အခက္အခဲျဖစ္တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က ဆိုရင္ တကၠစီကားတစ္စီးက ေမာင္းေနရင္း နဲ႔ထိုးရပ္သြားတယ္။ ကားေအာက္ပိုင္းနဲ႔ လမ္းေပၚကေက်ာက္ခဲႀကီးနဲ႔ ၿငိေနတဲ့အတြက္ ထုခြဲၿပီးမွကားကိုဆက္ သြားရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကားေတြဆိုရင္ ေမွာက္ေတာ့မလို ေစာင္းၿပီးတဲ့အေနထားသြားရတယ္။ လမ္းကိုလာျပင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေသအခ်ာ မျပင္ဘူး။ ခ်ဳိင့္ခြက္ႀကီးထဲကို ဂ၀ံေက်ာက္တုံးႀကီးေတြ ထည့္တယ္။ အေပၚကေန သဲေတြအုပ္သြားတယ္။ အဲလိုနည္းနဲ႔လည္း ခဏခဏျပင္တယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း ခဏခဏ ျပန္ပ်က္ပါတယ္"ဟု သူမ၏အေတြ႕ အၾကံဳအား ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ လမ္းမႀကီးအခ်ဳိ႕၌ ခ်ဳိင့္ခြက္ႀကီးမ်ား၊ ေျမသားပ်က္စီးမႈမ်ား ကို ျပန္လည္ျပဳျပင္မႈ အခ်ဳိ႕ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ေသသပ္မႈမရွိမႈေၾကာင့္ ျပန္လည္၍ ပ်က္စီးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ (၈)ရပ္ကြက္ ဂႏၶာမာလမ္းတြင္ ေနထိုင္သူတစ္ဦးကလည္း "ကြၽန္ေတာ္တို႔လမ္းထဲမွာ ခ်ဳိင့္ခြက္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ ညဘက္ဆိုရင္ ကားေတြျဖတ္သြားတိုင္း အဲဒီခ်ဳိင့္ခြက္ထဲကို ကားဘီးကြၽံက်တဲ့အသံ ခဏခဏၾကားရတယ္။ အဓိကကေတာ့ ခ်ဳိင့္ခြက္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အနားမွာ လွ်ပ္စစ္မီးတိုင္ ေတြကပ်က္ေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီလမ္းကို လာေနက်မဟုတ္တဲ့ ယာဥ္ ေမာင္းေတြလာရင္ ဒီလိုအခက္အခဲေတြကို ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အသံကို ၾကားေနရပါတယ္"ဟု ၎၏ၾကံဳေတြ႕မႈအား ေျပာျပခဲ့သည္။



ေတာင္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္၂၀ ရပ္ကြက္ ေမာင္းမကန္ ကန္သာလမ္းမၾကီး တစ္ေနရာကို ေအာက္တိုဘာလ ၁ ရက္ေန႔က ေတြ႔ရစဥ္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ လမ္းမႀကီးအခ်ဳိ႕တြင္ ခ်ဳိင့္ခြက္မ်ား ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ကားေအာက္ပိုင္း ပ်က္စီးမႈကိုလည္း ကားပိုင္ရွင္မ်ားခဏ ခဏၾကံဳေတြ႕ေနရၿပီး ပ်က္စီးမႈမ်ား အနက္ ေလးက်ဳိးျခင္း၊ ေရွာ့ဘား မ်ားပ်က္ျခင္းတို႔ ျဖစ္လ်က္ရွိေၾကာင္း ကား၀ပ္ေရွာ့တစ္ခုမွ သိရွိရသည္။

ယခုကဲ့သို႔ လမ္းမႀကီးမ်ား၌ ညပုိင္းယာဥ္မ်ားသြားလာပါက ယာဥ္ေမာင္းသူမ်ားအေနျဖင့္ မျမင္ႏိုင္သည့္ အႏၲရာယ္မ်ား ႐ုတ္တရက္ျဖစ္ႏုိင္ျခင္း ႏွင့္အတူ လမ္းမ်ားေပၚ၌ လမ္းပ်က္စီးမႈမ်ား ႐ုတ္တရက္ ၾကံဳေတြ႕ႏုိင္သည့္ အတြက္ ကားေမာင္းရန္ အႏၲရာယ္ရိွေၾကာင္း သတိရိွရန္လိုအပ္သည္ဟု ေလ့လာသူတစ္ဦးက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

"ညပုိင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေန႔ပိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ကားေမာင္းရင္ အျမဲတမ္းဂ႐ု စိုက္ဖို႔လိုတယ္။ ညဘက္ေမာင္းတဲ့ ယာဥ္ေမာင္းေတြက ပိုၿပီးသတိျပဳဖို႔ လိုတယ္။ ကိုယ္သြားေနက်လမ္း မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ပိုၿပီးသတိထားသင့္ တယ္။ တခ်ဳိ႕လမ္းေတြဆိုရင္ အေ၀းကေန လမ္းဆိုးေနတယ္။ ခ်ဳိင့္ခြက္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို အေ၀းကေနႀကိဳၿပီးမေတြ႕ရဘူး။

အနီးကပ္ေရာက္မွပဲ ေတြ႕ရတဲ့အတြက္ ကားေအာက္ပုိင္းပ်က္စီးမႈ၊ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ျပႆနာတခ်ဳိ႕ကိုလည္း ၾကံဳေတြ႕ေနရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ယာဥ္ေတြဆိုရင္ အရိွန္အနည္းငယ္တင္ၿပီး ေမာင္းတဲ့လမ္းမေပၚမွာ ကားတစ္စီးကရပ္ထားတယ္။ အဲဒီကားမွာလည္း ေရာင္ျပန္ေတြမပါတဲ့အတြက္ အနီးကပ္ ေရာက္ေတာ့မွပဲ ျဗဳန္းခနဲဆိုၿပီး ေတြ႕ေတာ့မွ ေရွာင္တိမ္းလို႔မရဘဲ ယာဥ္တိုက္မႈေတြျဖစ္တာ ရိွပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုရင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ေလာက္ ကညဘက္ ခ်ဳိင့္ႀကီးႀကီးတစ္ခြက္ကို အနီးေရာက္မွ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ေရွာင္လို႔မရေအာင္ ခ်ဳိင့္ကႀကီးေနေတာ့ အရိွန္နဲ႔က်သြားတယ္။

ခ်ဳိင့္ရဲ႕အနက္ကရွစ္လက္မနီးပါးရိွေတာ့ ကားက ဂ်ိမ္းဆိုၿပီးက်သြားတာ ကားေအာက္ ပိုင္းေတြက်ဳိးထြက္၊ ျပဳတ္ထြက္ၿပီလို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညဘက္ကားေမာင္းရင္ သတိထားဖို႔လိုပါတယ္။ လမ္းေပၚမွာကားေမာင္းရင္ အႏၲရာယ္ရိွတယ္ဆိုတာ သတိထားသင့္ပါတယ္"ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္း ယာဥ္ေမာင္းသက္တမ္းႏွစ္ ၃၀ေက်ာ္ ရိွသူတစ္ဦးက ဆိုသည္။


အလားတူ လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ ခ်ဳိင့္ခြက္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ လမ္းမႀကီးကိုျဖတ္၍ သြားလာေနသည့္ မီးရထားသံလမ္း အနီး၌လည္း ေက်ာက္တံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ သံတိုင္အခ်ဳိ႕ ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ယင္းေနရာမ်ားကိုလည္း ညဘက္မ်ား၌ မၾကာခဏ မေတာ္တဆ ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိေၾကာင္း ယင္းရပ္ကြက္အနီးတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားက ေျပာၾကားခဲ့သည္႔သတင္းအား news-eleven ဂ်ာနယ္တြင္ေဖာ္ျပထားပါသည္.။

NLD တရားစြဲမႈ တရား႐ုံးခ်ဳပ္ လက္ခံ


အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) ပါတီကို တရားမ၀င္ အသင္းအျဖစ္ ေၾကညာခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စစ္အစိုးရကို NLD ဘက္က တရားစြဲဆိုတာကို ဗဟိုတရား႐ံုးခ်ဳပ္ ရန္ကုန္က ဒီကေန႔ လက္ခံလိုက္ပါၿပီ။ ၾကားနာမႈေတြအတြက္ ခ်ိန္းဆိုမယ့္ရက္ကို ေစာင့္ၿပီး ဥပေဒေၾကာင္းအရ ဆက္ၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားဖို႔ NLD ပါတီဘက္က ေရွ႕ေနေတြ ျပင္ဆင္ေနၾကပါတယ္။ အျပည့္အစုံကုိ ကိုေက်ာ္ေအာင္လြင္က တင္ျပေပးထားပါတယ္။

ဒီႏွစ္ထဲမွာ က်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ၿပိဳင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ မွတ္ပံုတင္တဲ့ကိစၥမွာ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာတုန္းက အႏိုင္ရထားခဲ့တဲ့ NLD ပါတီက မွတ္ပံုမတင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အျဖစ္က ဖ်က္သိမ္းတယ္လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္က ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေဟာင္း တခုဟာ အခုက်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း မွတ္ပံုမတင္ရင္ ဖ်က္သိမ္းစရာ မလိုဘဲ အလိုလို ပ်က္ျပယ္တယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒ ရွိလ်က္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္က NLD ပါတီကို ဖ်က္သိမ္းတယ္လို႔ ေၾကညာခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီလုိလုပ္တာဟာ ဥပေဒအရ မညီၫြတ္ဘူးဆိုၿပီး NLD ဘက္က စစ္အစိုးရကို တရားစြဲဆိုခဲ့တာပါ။

ဒီစြဲဆိုခ်က္ကို တရား႐ံုးက ဒီကေန႔ပဲ လက္ခံလိုက္တဲ့အေၾကာင္း NLD ပါတီရဲ႕ ေရွ႕ေန ဦးဉာဏ္၀င္းက ရွင္းျပပါတယ္။

“က်ေနာ္တုိ႔က တရားစြဲတဲ့ အဆုိလႊာ တင္လုိက္တာ။ တရား႐ုံးက အမႈကို လက္ခံၿပီးေတာ့ မွတ္ပုံတင္မယ္တဲ့။ မွတ္ပုံတင္ၿပီးရင္၊ Register လုပ္ၿပီးရင္ ဆက္သြားမယ္တဲ့။ ၾကားနာတာေတြ ဘာေတြက ေနာက္မွလာမွာေပါ့။ တရားစြဲဆုိခြင့္ ရလုိက္တယ္ဆုိရင္ ဒါ တရားစြဲၿပီးေနၿပီေလ။”

NLD ဘက္က တရားစြဲဆိုလိုက္တဲ့ အမႈကို ေရွ႕ေနခ်ဳပ္႐ံုးရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္က တရား႐ံုးမွာ ရင္ဆိုင္ရမယ့္သေဘာ ဥပေဒမွာ ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အခုအမႈကို ဆက္ၿပီး သြားႏိုင္ေအာင္ ၾကားနာခြင့္ရဖို႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနတယ္လို႔ ဦးဉာဏ္၀င္းက ရွင္းျပပါတယ္။

“က်ေနာ္တုိ႔ တျခားတဘက္က လာရင္ေတာ့ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္႐ုံးက လာမွာေပါ့။ တရား႐ုံးခ်ဳပ္ အမႈေတြဆုိရင္ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ေန႔ ၾကားနာမယ္ဆုိတာ Notice Board ကုိ ၾကည့္ရတယ္။ အခု အဲဒါကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့။”

NLD ပါတီကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့တဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလတုန္းကလည္း တရားစြဲဆိုခဲ့တာ ရွိေပမဲ့ တရား႐ံုးက လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ဒီကိစၥကိုပဲ ဒီကေန႔မွာ ျပန္ၿပီး တရား႐ံုးက လက္ခံရတာက ဘယ္လို ကြာျခားခ်က္ေတြ ရိွလို႔လဲလို႔ ဦးဉာဏ္၀င္းကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။

“ဒီႏွစ္ခုၾကားမွာ ကြာျခားခ်က္က ဥပေဒ အခ်က္အလက္ က်ေနာ္တုိ႔ ေဖာ္ျပတဲ့ ေနရာေတြမွာ ကြာပါတယ္။ သေဘာေတာ့ အတူတူပဲေလ။ အရင္ဟာက သူတုိ႔ ျပန္ေပးထားေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က အခု အသစ္ထပ္တင္တာ။”

အရင္တုန္းက ပယ္တာ ဘာေၾကာင့္ ပယ္တာလဲခင္ဗ်။

“အဲဒါ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းနဲ႔ မကုိက္ညီဘူးဆုိတဲ့ စကားလုံးတလုံးပဲ ပါပါတယ္။ ဘယ္လုပ္ထုံးလုပ္နည္းလဲဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔လည္း မသိပါဘူး။”

အခု လက္ခံလုိက္ၿပီဆုိေတာ့ NLD ပါတီက တရားစြဲဆုိခြင့္ ရလုိက္ၿပီဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္လားခင္ဗ်။

“ဟုတ္ပါတယ္၊ အဲဒီအဓိပၸာယ္ပါ။”

အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) ပါတီ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ၁၀ ခုကို တရား၀င္ ရပ္တည္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္က စက္တင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔တုန္းက ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ NLD ပါတီက လြဲၿပီး တျခားပါတီေတြကေန စစ္အစိုးရကို အခုလို တရားစြဲဆိုတာေတာ့ မေတြ႕ရပါဘူး။

သတင္း....VOA

ေမြးစားပါ့မယ္ဆုိတုိင္း ယုံရမႇာလား

ေရႊဂံုတုိင္ ကေလးျပဳစု ေစာင့္ေရႇာက္ေရး ဌာနမႇ ကေလးအခ်ဳိ႕ကုိ ေတြ႔ရစဥ္

ျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္နံတစ္လ်ားရိႇ အစြန္အဖ်ားမႇ ရြာငယ္ ျမိဳ႕ငယ္မ်ားတြင္သာမက ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးကဲ့သုိ႔ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ပါ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူးမႈ မ်ားစြာသည္ ကမၻာတစ္၀န္းတြင္ ျဖစ္ေပၚလ်က္ရိႇသည့္ ရင္ခြင္ပုိက္ အရြယ္မႇ ဆယ္ ေက်ာ္သက္ အရြယ္အထိ ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ ေမြးစားလုိသူမ်ား တုိးလာေနမႈ၊ ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ အဓမၼခုိင္းေစရန္၊ ေတာင္းရမ္းခုိင္းရန္အတြက္ ၀ယ္ယူေနသည့္ ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူး ေစ်းကြက္ႀကီး ဖြံ႕ျဖိဳးေနမႈလည္း ဆက္စပ္လ်က္ ရိႇေနပါသည္။

ယင္းကဲ့သုိ႔ ႀကီးထြားေနသည့္ ကေလးသူငယ္မ်ား လူကုန္ကူးခံရမႈမ်ားတြင္ မိရင္းဖရင္းမ်ားပင္ ပါ၀င္ ပတ္သက္မႈမ်ား ရိႇလာခဲ့ရသည္ဟု ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူးမႈ ျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ ေလ့လာေနသူမ်ားက ဆုိပါသည္။

သားအရင္း သမီးအရင္း စာရင္းသြင္းလုိသူေတြ . . .


၁၉၉၀ ျပည့္ႏႇစ္ ေႏႇာင္းပုိင္းကာလမ်ားမႇ စ၍ ရင္ခြင္ပုိက္ အရြယ္မႇ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္မ်ားအထိ ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ သားအရင္း၊ သမီးအရင္းႏႇယ္ ေမြးစားလုိသူမ်ား ကမၻာတစ္၀န္းတြင္ တရိပ္ရိပ္ ျမင့္တက္ေနသည္ဟု အစီရင္ခံစာမ်ားက ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။

၁၉၉၅ ခုႏႇစ္က ကမၻာတစ္၀န္းမႇ စြန္႔ပစ္ခံ ကေလးငယ္ မ်ားစြာအနက္ ကေလးဦးေရ ၂၀၀၀၀ ေက်ာ္ကုိ ေမြးစားလုိသူမ်ား ေပၚလာခဲ့သည္။ ၂၀၀၄ ခုႏႇစ္တြင္ေတာ့ စြန္႔ပစ္ခံ ကေလးငယ္ မ်ားစြာအနက္ ကေလးငယ္ ၄၅၀၀၀ ခန္႔ ေမြးစားလုိသူမ်ား လက္၀ယ္သုိ႔ ေရာက္ရိႇသြားရသည္။ ဆယ္ႏႇစ္နီးပါး ကာလအတြင္း ကေလးသူငယ္ ေမြးစားႏႈန္း ႏႇစ္ဆခန္႔ ျမင့္တက္သြားသည္ဟု ယူနီဆက္ အဖြဲ႔ႀကီးက ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါသည္။

ကမၻာတစ္၀န္းလုံးတြင္ စြန္႔ပစ္ခံ ကေလး အေရအတြက္က ႏႇစ္စဥ္ သန္းရာႏႇင့္ခ်ီ၍ ရိႇေနသည္။ ၂၀၀၆ ခုႏႇစ္တြင္ ကမၻာတစ္၀န္းရႇိ စြန္႔ပစ္ခံ ကေလးငယ္ေလးမ်ား အေရအတြက္မႇာ ၁၃၂ သန္းခန္႔ ရိႇသည္။ အဆုိပါ ကေလးမ်ားကုိ ေမြးစားလုိသူမ်ား အေရအတြက္ကလည္း ႏႇစ္စဥ္တုိး၍ ေနျပန္သည္။ ယင္းအခ်က္သည္ပင္လ်င္ ကမၻာေပၚတြင္ ရင္ခြင္ပုိက္မႇစ၍ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ား အထိ ကေလးသူငယ္ အေရာင္းအ၀ယ္ ေစ်းကြက္ ႀကီးႀကီးမားမား ျဖစ္ေပၚေစသည့္ အဓိက အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။

ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲ တတိယႏုိင္ငံမ်ားက မိမဲ့ဖမဲ့ ကေလးငယ္တုိ႔ကုိ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားမႇ ေမြးစားလုိသူမ်ားထံ ေရာင္းခ်သည့္ ေစ်းကြက္က ႀကီးမားလာေလေလ ကမၻာတစ္၀န္းရိႇ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ လုံျခံဳစိတ္ခ်ရမႈမ်ားက နည္းပါးလာေလေလပါပဲ ဟု လူကုန္ကူးမႈမ်ားကုိ ေလ့လာေနသူတုိ႔က ဆုိၾကသည္။ ယူနီဆက္က ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြ အရေတာ့ ဘီလာ႐ုစ္၊ ဘရာဇီးလ္၊ အီသီးယုိးပီးယား၊ ဟြန္ဒူးရပ္စ္၊ ပီ႐ူးႏႇင့္ ႐ိုေမးနီးယားက ကေလးငယ္ တုိ႔ကုိ ကေနဒါ၊ ျပင္သစ္၊ အီတလီ၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုက ေမြးစားလုိသူမ်ားထံ တင္ပုိ႔ေနသည့္ ေစ်းကြက္က ႀကီးႀကီးမားမားပင္ ရိႇေနသည္ဟု သိရသည္။ သည္ေစ်းကြက္ၾကီးထဲကုိ အာရႇႏႇင့္ အာဖရိက က ကေလးငယ္မ်ားပါ ေရာက္ရိႇသြားရသည္ဟု ေလ့လာသူေတြက သုံးသပ္ၾကသည္။

အာရႇတစ္ခြင္မႇာေတာ့ မိရင္းဖရင္း ရိႇၾကေသာ္လည္း ေမြးစားဖုိ႔ အသင့္ ျဖစ္ေနရႇာသည့္ ကေလးငယ္တုိ႔ကုိ အဓိက ရႇာေဖြ၀ယ္ယူေနသည့္ ဂုိဏ္းမ်ား၊ လူပြဲစားမ်ားက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားမႇာ အေျခစုိက္ထားၾကသည္က မ်ားသည္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ မ်ဳိး႐ုိးအေမြ ဆက္ခံႏုိင္သည့္ သားေယာက္်ားေလး မရိႇေသာ ဇနီးေမာင္ႏႇံတုိ႔က အေမြ ဆက္ခံႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ေမြးစားကေလးမ်ားကုိ ပြဲစားေတြက တစ္ဆင့္ လုိက္လံရႇာေဖြရာမႇ ကေလးငယ္ ၀ယ္ယူ ေရာင္းခ်သည့္ ႀကီးမားေသာ ေစ်းကြက္ၾကီး တစ္ခု ေပၚလာျပန္သည္။

တ႐ုတ္ႏႇင့္ထုိင္း နယ္စပ္ရိႇ ကေလးသူငယ္ အေရာင္းအ၀ယ္ ေစ်းကြက္သုိ႔ အဓမၼခုိးယူခံရျခင္း၊ မိခင္ဖခင္ မ်ားႏႇင့္အတူ လူကုန္ကူး ခံလုိက္ရျခင္းႏႇင့္ လူပြဲစားေတြက တစ္ဆင့္ မိရင္းဖရင္းမ်ားထံ ေမြးစားဖုိ႔ ေတာင္းခံရင္း ေရာက္လာၾကသည္က မ်ားသည္ဟု . . .

နယ္စပ္က ၾကီးထြားလာတဲ့ ကေလးေစ်းကြက္ . . .


တ႐ုတ္ႏုိင္ငံကဲ့သုိ႔ ႐ုိးရာဓေလ့အရ ကေလးရႇာေဖြ ေမြးစားလုိသူမ်ား အတြက္ ကေလး အေရာင္းအ၀ယ္ ေစ်းကြက္ ဖြံ႕ျဖိဳးမႈ ရိႇေနသကဲ့သုိ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္လည္း ရင္ခြင္ပုိက္ အရြယ္မႇ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္အထိ ၀ယ္ယူေနသည့္ ဂုိဏ္းမ်ား၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျမန္မာ-ထုိင္း နယ္စပ္စည္း႐ုိး တစ္ေလ်ာက္ အေျခခ်ထားမႈမ်ား ရိႇေနၾကသည္။

ထုိင္းႏႇင့္တ႐ုတ္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ား၏ အစီရင္ခံစာမ်ား အရ ထုိင္း ကေလးငယ္ အေရာင္းအ၀ယ္ ေစ်းကြက္တြင္ ေမြးစအရြယ္ ရင္ခြင္ပုိက္မႇ အသက္ ေျခာက္ႏႇစ္ခန္႔ အထိ ကေလးတစ္ဦးလ်င္ ထုိင္းဘတ္ေငြ ၂၀၀၀၀ ႏႇင့္အထက္တြင္ ရိႇေနျပီး တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၌ ေမြးစအရြယ္မႇ အသက္ေျခာက္ႏႇစ္ခန္႔အထိ ကေလးငယ္တစ္ဦးကုိ တ႐ုတ္ယြမ္ေငြ ၃၀၀၀၀ ႏႇင့္အထက္မႇာ အေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ေလ့ရိႇၾကသည္။

''တ႐ုတ္ႏုိင္ငံက ကေလး ေစ်းကြက္ကေတာ့ ေမြးစားဖုိ႔ သက္သက္ အေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ၾကတာမ်ားတယ္ဗ်။ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဓေလ့အရလည္း မ်ဳိး႐ုိးအေမြ ဆက္ခံဖုိ႔ လုိအပ္ခ်က္အရ ေငြေပးၿပီးေတာ့ကုိ လူပြဲစားေတြက တစ္ဆင့္ ေမြးစားဖုိ႔ ၀ယ္ယူၾကတာ။ လာေရာင္းတဲ့ ဂုိဏ္းေတြကေတာ့ ဒီကေလးေတြကုိ ဘယ္ပုံဘယ္နည္းနဲ႔ ယူခဲ့ၾကသလဲ ဆုိတာကေတာ့ ေတြးေနစရာ မလုိပါဘူး။

လုယက္လာမယ္၊ ခုိးလာမယ္၊ ေငြနည္းနည္းနဲ႔ သူတို႔ မိဘေတြဆီကေန ေမြးစားပါ့မယ္ဆုိျပီး ယူ လာၾကမႇာပါပဲ။ တ႐ုတ္ကေန တစ္ဆင့္ အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊ ျပင္သစ္၊ အီတလီ၊ စပိန္လုိ ႏုိင္ငံႀကီးေတြက ေမြးစားလုိသူေတြဆီကုိ တင္ပုိ႔ေနတဲ့ ဂုိဏ္းေတြ၊ လူပြဲစားေတြ ရိႇေနတဲ့အတြက္ ေစ်းကြက္ထဲကုိ ပုံစံမ်ဳိးစုံနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ က ကေလးေတြ ေရာက္သြားမႇာပဲ။ ထုိင္းႏုိင္ငံက ကေလးေစ်းကြက္က်ေတာ့ ေမြးစားဖုိ႔ ဆုိတာထက္ အဓမၼခုိင္းေစဖုိ႔၊ ေတာင္းစားခုိင္းဖုိ႔ ၀ယ္ယူၾကတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ဂုိဏ္းေတြမ်ားတယ္။ ထုိင္းမႇာေတာ့ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံေတြက ကေလးေတြကုိ ဘန္ေကာက္၊ ရေနာင္း၊ မဲေဆာက္နဲ႔ မယ္ဆုိင္ ၿမိဳ႕ေတြမႇာ ေတာင္းစားခုိင္းဖုိ႔အတြက္ ဂုိဏ္းေတြက ၀ယ္ၾကတယ္။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မႇာ ကေလး သူေတာင္းစား တစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀င္ေငြကလည္း တစ္ေန႔ကုိ ဘတ္ ၃၀၀ေလာက္ကေန ဘတ္ ၁၀၀၀ ေက်ာ္အထိ ရႏုိင္ တဲ့အတြက္ ကေလး၀ယ္တဲ့ ဂုိဏ္းေတြက ကေလးေတြကုိ အသက္ ေျခာက္ႏႇစ္ေလာက္အထိကို ေတာင္းစားခုိင္းဖုိ႔ ၀ယ္ယူတတ္ၾကတယ္။ အသက္ေျခာက္ႏႇစ္ ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ ဒီကေလးေတြကုိ စက္႐ုံေတြ၊ စုိက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ေရလုပ္ငန္းရႇင္ေတြဆီကုိ ကေလးလုပ္သား အေနနဲ႔ ထပ္မံ ေရာင္းခ်တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီကေလးေတြမႇာ ႏႇစ္ခါ နစ္နာရျပန္တယ္''ဟု အစုိးရ မဟုတ္ေသာ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရးႏႇင့္ တုိက္ဖ်က္ေရး အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမႇ တာ၀န္ရိႇသူ တစ္ဦး က ဆုိပါသည္။


ေမြးစားပါ့မယ္ ဆုိေလတုိင္း . . .

ျမန္မာ ကေလးသူငယ္ အမ်ားစုကေတာ့ တ႐ုတ္ႏႇင့္ထုိင္း နယ္စပ္ရိႇ ကေလးသူငယ္ အေရာင္းအ၀ယ္ ေစ်းကြက္သုိ႔ အဓမၼ ခုိးယူခံရျခင္း၊ မိခင္ဖခင္မ်ားႏႇင့္အတူ လူကုန္ကူး ခံလုိက္ရျခင္းႏႇင့္ လူပြဲစားေတြက တစ္ဆင့္ မိရင္းဖရင္းမ်ားထံ ေမြးစားဖုိ႔ ေတာင္းခံရင္း ေရာက္လာၾကသည္က မ်ားသည္ဟု လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ား အရ သိရသည္။

ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူးမႈ ျဖစ္စဥ္ အမ်ားစုက ၿမိဳ႕ငယ္၊ ရြာငယ္မ်ားကုိ ပစ္မႇတ္ထားသည္ ဆုိေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမႇာ ျဖစ္သြားခဲ့တာလည္း ရိႇသည္။ ရႇမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ပုိင္း၊ ဧရာ၀တီတုိင္း ေဒသႀကီးမႇာ ျဖစ္ပြားခဲ့ သည့္ ျဖစ္စဥ္ အခ်ဳိ႕မႇာေတာ့ အမိအရင္း အဖအရင္းက ေဆြနီးမ်ဳိးစပ္ တစ္ရြာတည္း တစ္ရပ္တည္းသား လူပြဲစားကုိ ယုံၾကည္၍ ေမြးစားဖုိ႔ ေပးလုိက္ရာက လူကုန္ကူးမႈတြင္ ေရာင္းစားလုိက္သူေတြ အျဖစ္ ပါ၀င္ ပတ္သက္သြားခဲ့ရသည္ အထိ ျဖစ္စဥ္ေတြလည္း ရိႇေနသည္။

''ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လုိ တတိယႏုိင္ငံေတြ မႇာေတာ့ ၀င္ေငြ နည္းပါးလြန္းၾကတဲ့ အတြက္ မိရင္းဖရင္း ျဖစ္ေပမယ့္လည္း ငါတုိ႔ထက္ စာရင္ေတာ့ ငါတုိ႔ သားသမီးေတြကုိ ပုိလႇေအာင္ ဆင္ႏုိင္မယ္၊ ပုိ၀ေအာင္ ေကြၽးႏုိင္မယ္၊ ပိုသာေအာင္ ထားႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ သားရင္း သမီးရင္းကို ေမြးစားမယ့္ သူေတြဆီ ပုိ႔လုိက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ရတဲ့ပုိက္ဆံ ဆုိတာကလည္း သူတုိ႔ မိသားစုအတြက္ ဘ၀ေျပာင္းေလာက္တဲ့ ပမာဏလည္း မဟုတ္ၾကပါဘူး။ လူပြဲစားေတြကလည္း မ်က္ႏႇာသိေတြ၊ ေဆြနီးမ်ဳိးစပ္ ေတြထဲက ျဖစ္ေန၊ သူတုိ႔ေခၚလာတဲ့ ေမြးစားမိဘေတြ ဆုိတာလည္း ဥပဓိ႐ုပ္ေကာင္း၊ ရည္ရည္မြန္မြန္ေတြ ဆုိေတာ့ ယုံစားမိၾကတာလည္း ပါတယ္။

တမင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရႇိရႇိ ေရာင္းစားၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့မႇ သူတုိ႔သားသမီးကုိ ကေလး ေရာင္းစားတဲ့ဂုိဏ္းက ၀ယ္သြားတာမ်ဳိး၊ ေတာင္းစားခုိင္းခံရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေတြ ၾကံဳေတြ႕ရတာဟာ အင္မတန္ ရင္နာစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္လို႔ ေမြးစားပါ့မယ္လို႔ ဆုိေလတုိင္း အယုံမလြယ္ၾကဖုိ႔ အထူးပဲ အေရးၾကီးပါတယ္''ဟု လူကုန္ကူးမႈ ျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ ေလ့လာေနသူ သုေတသီ စာေရးဆရာ ၀င္းႏုိင္ထြန္း က သတိေပးစကား ဆုိပါသည္။


လူပြဲစားေတြရဲ့ ပစ္မႇတ္ ျဖစ္ေနေလတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ . . .



၂၀၀၆ ခုႏႇစ္တြင္ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလုံး၌ လူကုန္ကူးမႈ ၅၂ မႈ ျဖစ္ပြားခ့ဲရာ ယင္းတြင္ ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူး ခံရမႈမႇာ ၇ ရာခုိင္ႏႈန္းအထိ ပါ၀င္ခဲ့သည္ဟု မႇတ္တမ္းမ်ားက ဆုိပါသည္။ ယင္း လူကုန္ကူး ခံရမႈမ်ားထဲမႇ အသက္ ၁၈ ႏႇစ္ေအာက္ ကေလးသူငယ္ ၂၆ ဦး ကုိ သက္ဆုိင္ရာက ကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ၂၀၀၉ ခုႏႇစ္တြင္ ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူး ခံရမႈမႇာ တစ္ႏုိင္ငံလုံး လူကုန္ကူးခံရမႈ စုစုေပါင္း၏ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔အထိ ပါ၀င္ခဲ့ျပီး ၂၀၁၀ ျပည့္ႏႇစ္ ဇြန္လအထိ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ စာရင္းမ်ားအရ ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူးခံရမႈမႇာ လူကုန္ကူးခံရမႈ စုစုေပါင္း၏ ၆ ဒသမ ၁ ရာခုိင္ႏႈန္း ရိႇခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

၀င္ေငြနည္း မိသားစုမ်ားထံသုိ႔ ကေလးေမြးစားရန္ လူကုန္ကူး ဂုိဏ္းမ်ားက မိသားစု၀င္မ်ားႏႇင့္ ရင္းႏႇီးသည့္ လူပြဲစားမ်ားကုိ အသုံးခ်ကာ ခ်ဥ္းကပ္ေလ့ရိႇသည္ဟု ျဖစ္စဥ္မ်ားအရ သိရၿပီး မိသားစုမ်ားထံသုိ႔ ေမြးစားကေလး ရယူလုိမႈႏႇင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာမႈမ်ားကုိ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇ၀င္ စုံစမ္းမႈမ်ား၊ ေမြးစားကေလး လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကုိ ေလ့လာျပီးမႇသာ ယုံၾကည္ အပ္ႏႇံသင့္ေၾကာင္း ေလ့လာသူ တစ္ဦးကလည္း အၾကံျပဳထားပါသည္။

''မိမိတုိ႔ရဲ့ ဘ၀ရပ္တည္မႈ အေနအထားေတြ အရ မိမိ သားသမီးရင္းကုိ ေမြးစားဖုိ႔ ေပးမႇျဖစ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ေမြးစားမယ့္ မိဘေတြရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းကုိေတာ့ စုံစမ္းဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးရင္ ဘယ္လုိ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ ရိႇသလဲ။ အဲဒါလည္း ေလ့လာရပါ့မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မႇာ လူမႈ၀န္ထမ္း ဦးစီးဌာန လက္ေအာက္မႇာ ကေလးျပဳစုေရး ေက်ာင္းေတြ ရိႇပါတယ္။ ရင္ခြင္ပုိက္ကေန အသက္ သုံးႏႇစ္အထိကုိ ေရႊဂုံတုိင္ ကေလးျပဳစုေရးမႇာ ျပဳစုေပးထားတာ ရိႇပါတယ္။ အဲဒီမႇာ ေမြးစားလုိတဲ့ ေမြးစားမိဘေတြကုိ ဘယ္ပုံဘယ္နည္း ႏုိင္ငံေတာ္ကေန ခြင့္ျပဳေပးေနသလဲ။ အဲဒီ သတ္မႇတ္ခ်က္ေတြထဲမႇာ ေမြးစားကေလးကုိ ဥပေဒအရ အေမြစားအေမြခံ အျဖစ္ ေမြးစားရမယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ ပါရိႇပါတယ္။ ဒါေတြကုိလည္း ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နယ္ၿမိဳ႕ေလးေတြ၊ ေက်းလက္ေဒသေတြ မႇာေတာ့ အဲဒီလို စံုစမ္းေလ့လာဖို႔ ရႇိႏုိင္ၾကမႇာ မဟုတ္ပါဘူး''ဟု ၀ါရင့္ တရား႐ုံးခ်ဳပ္ ေရႇ႕ေနႀကီးတစ္ဦးက သုံးသပ္ အၾကံျပဳထားသည္။

ေအာင္စည္ဟိန္း၊ အိေရႊစင္၀င္း

ျမင္လႊာ ရွက္ေလာက္ တဲ႕ အင္တာနက္ ေပၚက ပံုရိပ္မ်ား

နာမည္ ခိုင္မာ ေနၿပီျဖစ္ေသာ မိန္းကေလး အႏုပညာရွင္(သ႐ုပ္ေဆာင္၊ အဆိုေတာ္)အခ်ဳိ႕သည္ ဓာတ္ပံု႐ုိက္ကူးခံရာတြင္ အလွ အပ သက္သက္ကို ဦးစားေပး လြန္းၿပီး မိမိႏုိင္ငံ၊ မိမိလူမ်ဳိး၏ ပံုရိပ္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳ သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေၾကာင္း အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ မ်ားေပၚရွိ ပံုရိပ္ အခ်ဳိ႕က သက္ေသ ခံေနပါသည္။ ၾကည့္ျမင္ ရသူတို႔၏ ေသြးသား ကို ဆူပြက္ လာေစေသာ ၀တ္စား ဆင္ယင္မႈ၊ ကိုယ္ေန ဟန္ထား တို႔သည္ ျမန္မာ ဟူေသာ အမည္နာမ ႏွင့္ လားလားမွ် မအပ္စပ္ ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပ်ဳိမ်စ္ ႏုနယ္ လွေသြးႀကြယ္ ေနၾကေသာ အႏုပညာရွင္ ငယ္ငယ္ ေခ်ာေခ်ာ မ်ား အေနျဖင့္ ထိုသို႔ေသာ အလွ ပံုရိပ္ မ်ားကို ဆင္ျခင္ သတိျဖင့္ ဖန္တီး တင္ဆက္ ၾကေစ ခ်င္ပါသည္။


မလံုမၿခံဳ၀တ္မွ ေခတ္မီမတဲ႕လား

လြန္ခဲ့ေသာ သံုးရက္ခန္႔က ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္သို႔ ေရာက္ပါသည္။ အေရွ႕ဘက္ ေစာင္းတန္း အထက္ရိွ လံုၿခံဳေရး ဂိတ္တြင္ “ေဘာင္းဘီတုိ၊ စကတ္တုိ၊ စကက္ ေရွ႕ကဲြ၊ ေနာက္ကဲြ ေတြနဲ႔ ဘုရား ေပၚတက္လုိ႔ မရဘူး။ ေရာက္လက္စနဲ႔ တက္ခ်င္ တယ္ဆုိရင္ ေဟာဟို အခန္းမွာ သြားလဲပါ၊ သင့္ေတာ္တဲ့ ၀တ္စံု ေတြ အဆင္သင့္ ထားေပးပါတယ္” ဟု မိန္းကေလးငယ္ ႏွစ္ဦးကို လံုၿခံဳေရး ၀န္ထမ္းက ေျပာေနသံ ၾကားရ သျဖင့္ အမွတ္မထင္ ၾကည့္မိရာ အမွန္ပင္ ထို ကေလးမငယ္ ႏွစ္ဦး ၀တ္ထားထား သည့္ အ၀တ္ အစားမွာ ဘုရား ေက်ာင္းကန္ သြားရန္ မဆုိထားႏွင့္ လူေတာထဲ ၀င္ရန္ပင္ မသင့္ေတာ္ေသာ အ၀တ္အစား မ်ား ျဖစ္ေန ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းကေလး ငယ္မ်ား၏ စိတ္တြင္ မလံုမၿခံဳ ၀တ္မွ ေခတ္မီသည္ ဟု ထင္ေနေရာ့ သလား၊ သို႔တည္း မဟုတ္ ဘယ္လို ေနရာကို ဘယ္ အ၀တ္အစား ၀တ္သြား ရမလဲ ဆိုတာ ေလာက္ကိုပင္ မခဲြျခား ႏုိင္ေအာင္ ဦးေႏွာက္နည္း ေနေရာ့ သလားဟု ေတြးေတာ မိပါသည္။ မိဘ အုပ္ထိန္းသူ မ်ား ဂ႐ုထား ေပးေစ လိုပါသည္။


အျမင္မေတာ္သူ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး

ရန္ကင္း ၿမိဳ႕နယ္၊ ဂြတၱလစ္ ေစ်းေကြ႔ ထိပ္က အမိႈက္ပံု က်န္းမာေရး အတြက္ ရင္သိမ္႕တုန္

ရန္ကင္း ၿမိဳ႕နယ္၊ ဂြတၱလစ္ ေစ်းေကြ႕ မွတ္တိုင္ ရွိ အမႈိက္ပံုႀကီး သည္ စြန္႔ပစ္စားႀကြင္း စားက်န္မ်ား၊ အမႈိက သ႐ုိက္မ်ား ျမင္မေကာင္း ေအာင္ ျပည့္ညပ္ ေနၿပီး ယင္ တေလာင္းေလာင္း၊ ေခြး တေသာေသာ ျဖစ္ေန ပါသည္။ ထိုေနရာ တြင္ရွိေသာ ေစ်းတန္း ေလးတြင္ ေစ်းသည္၊ ေစ်း၀ယ္မ်ား၊ လာေရာက္ ရပ္နား ၾကေသာ ကားႀကီး ကားငယ္ မ်ားျဖင့္ အၿမဲမျပတ္ စည္ကား ႐ႈပ္ေထြး ေသာ ေနရာလည္း ျဖစ္ေနရာ ထိုသူမ်ား အတြက္ လည္း ထို အမႈိက္ပံုႀကီး က အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္သည့္ အျပင္ ပတ္၀န္းက်င္ ေနအိမ္မ်ား အဖို႔လည္း အနံ႔အသက္ ဆိုးကို ေန႔စဥ္ႏွင့္ အမွ် ခံစား ေနရ ပါေသာ ေၾကာင့္ က်န္းမာေရး ထိခိုက္ ေစသည့္ ထို အမႈိက္ပံုႀကီးကို ဖယ္ရွား ရွင္းလင္း ေပး ပါရန္ တင္ျပ လိုက္ ရပါသည္။

အနံ့အသက္ဆိုးဒဏ္မခံႏိုင္သူ

ျမန္မာျပည္တြင္းမွာေစ်းဝယ္ရင္း ႐ုပ္ရွင္ၾကည္႕ႏိုင္ရန္ Junction Centre-Maw Tin ဖြင္႕ၿပီးဆုိပါလား


ကမၻာ့အဆင့္အတန္းမီ နည္းစနစ္မ်ား ေပါင္းစပ္ထားေသာ တမူထူးျခားသည့္ Juncition Centre Maw Tin ဖြင့္ပြဲကို (၁၈၊၉၊၂ဝ၁ဝ)ရက္၊ နံနက္ (၉)နာရီက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ လမ္းမေတာ္ၿမိဳ႕နယ္၊ လမ္းသစ္လမ္းႏွင့္ အေနာ္ရထာလမ္းရွိ Juncition Centre Maw Tin တြင္ျပဳလုပ္ က်င္းပခဲ့ရာ ေရႊေတာင္ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈကုမၸဏီ လိမိတက္မွ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးေအာင္ေဇာ္ႏိုင္၊ Benhurr Co.,Ltd မွအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးေက်ာ္ေအာင္ ဖဲႀကိဳးျဖတ္ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့သည္။

အဆိုပါ Juncition Centre Maw Tin သည္ (၄)ထပ္ အေဆာက္အအံုျဖစ္ၿပီး ပထမထပ္တြင္ စီးတီးမတ္ႏွင့္ ကမၻာ့အဆင့္အတန္းမွီ Branded အိတ္၊ဖိနပ္၊မ်က္မွန္ႏွင့္ ေကာ္ဖီဆိုင္မ်ား၊ ဒုတိယထပ္တြင္ လူငယ္ႀကိဳက္ ဖက္ရွင္အဝတ္အထည္ ဒီဇိုင္းအသစ္အဆန္းမ်ား၊ တတိယထပ္တြင္ လူသံုးကုန္ပစၥည္းမ်ား၊ ကေလးမ်ားအတြက္ အသံုးအေဆာင္မ်ားႏွင့္ အိမ္သံုးလွ်ပ္စစ္ ပစၥည္းမ်ား၊ အသားအရည္ ထိန္းသိမ္းမႈႏွင့္ အလွျပဳျပင္ေရးဆိုင္မ်ား၊ စတုတၴထပ္တြင္ လူႀကီးလူငယ္မ်ားပါ ကစားႏိုင္ေသာ ကစားကြင္းႏွင့္ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြး စားေသာက္ႏိုင္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားႏွင့္ Junction Cineplex ပါရွိၿပီး Cineplex တြင္ ႐ုပ္ရွင္႐ံု(၂)႐ံုပါဝင္ကာ တစ္႐ံုလွ်င္ ခံု(၂၂ဝ)ပါဝင္ၿပီး ႐ံုႏွစ္႐ံုအတြက္ လူဦးေရ (၄၆ဝ)ဝင္ဆံေၾကာင္း သိရသည္။ ၄င္းစင္တာအား ေန႔စဥ္နံနက္ (၉)နာရီမွ ည(၉)နာရီအထိႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္တန္းမ်ားအား ေန႔စဥ္ ည(၁ဝ)နာရီ အထိ ဖြင့္လွစ္ ေရာင္းခ်ေပးသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

ဗမာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီေရးတက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူမ်ား (ဗဒတ) တပ္ေပါင္းစုမွ ႏိုင္ငံတကာသံရံုးမ်ားသို ့ေတာင္းဆိုစာမ်ား ေပးပို ့။

ဗမာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီေရးတက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူမ်ား (ဗဒတ) တပ္ေပါင္းစုမွ EU အပါအ၀င္ႏိုင္ငံတကာသံရံုးမ်ားသို ့ ၄င္းတို ့၏ ေၾကျငာခ်က္ႏွင့္ တပ္ေပါင္းစု၀င္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေပါင္းႏွစ္ရာနီးပါး လက္မွတ္ေရးထိုးေတာင္းဆိုထားေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္စာကို ေပးပို ့ခဲ့ၾကသည္။

ေတာင္းဆိုခ်က္စာတြင္ ႏိုင္ငံၾကီးမ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ စစ္အစိုးရက်င္းပမည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို အသိအမွတ္မျပဳၾကရန္ႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ပါတီမ်ားကုိလည္း ေထာက္ပံ့ကူညီမွဳမ်ား မျပဳလုပ္ၾကရန္ ကန္ ့ကြက္ေတာင္းဆိုထားျပီး ဗဒတတပ္ေပါင္းစု၏ အခ်က္ေျခာက္ခ်က္ပါ ေၾကျငာခ်က္ႏွင့္ လက္မွတ္ေပါင္းႏွစ္ရာနီးပါး ပါ၀င္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္စာကိုပါ တပါတည္းေပးပို ့ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ဗမာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီေရးတက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူမ်ား (ဗဒတ) တပ္ေပါင္းစုကို ၁၉၈၈ျပည္သူ့အေရးေတာ္ပံု ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန ့ျဖစ္သည့္ (၈.၈.၂၀၁၀) ရက္ေန ့တြင္ စတင္ဖြဲ ့စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး (၁၆.၉.၂၀၁၀) ရက္ေန ့တြင္ ၄င္းတို ့၏ အခ်က္ေျခာက္ခ်က္ပါ ေၾကျငာခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခဲ့ၾကသည္။

ယခုျပဳလုပ္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္ေပးပို ့ျခင္းကို EU အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာသံရံုးအေတာ္မ်ားမ်ားသို ့ေပးပို ့ခဲ့ျပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ တပ္ေပါင္းစုျပန္ၾကားေရးေကာ္မတီက ယခုလွဳပ္ရွားမွဳကို သတင္းထုတ္ျပန္ရာတြင္ ႏိုင္ငံတကာအေနျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ ယခုလက္ရွိအေျခအေနႏွင့္ ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္မ်ားကို ေကာင္းစြာနားလည္မွဳမရွိပဲ စစ္အစိုးရ၏ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေထာက္ခံအားေပးေနျခင္းမ်ားကို ေတြ ့ျမင္ေနရသျဖင့္ ယခုကဲ့သို ့သံရံုးမ်ားသို ့စာေရးေတာင္းဆိုရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၄င္းသံရံုးမ်ားမွတဆင့္ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံမ်ား၏အစိုးရမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပကတိအေျခအေနမွန္ကို နားလည္သေဘာေပါက္လာျပီး ၄င္းတို ့၏ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာမူ၀ါဒသေဘာတရားမ်ားကို ျပန္လည္သံုးသပ္ျပဳျပင္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားပါသည္။

ဗမာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီေရးတက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူမ်ား (ဗဒတ) တပ္ေပါင္းစုတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုး ဆိုင္ရာ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစု၊ ၂၀၀၇မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ ေရႊ၀ါေရာင္မ်ိဳးဆက္၊ NEW GENERATION၊ ရန္ကုန္တိုင္း အတြင္း ဒီမိုကေရစီေရး တက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူ ေက်ာင္းသား လူငယ္ အင္အားစုအဖြဲ့ ႏွင့္ ေျမလတ္ေက်ာင္းသား မ်ားအဖြဲ ့မ်ား ပါ၀င္ျပီး အမာခံေက်ာင္းသားလူငယ္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ႏွင့္ တႏိုင္ငံလံုးအေနျဖင့္ တပ္ေပါင္းစုအဖြဲ ့၀င္ေပါင္း ငါးရာေက်ာ္ထိ ရွိသည္။ ၄င္းတို ့တပ္ေပါင္းစုသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျဖဳတ္ခ်ေရးႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆန္ ့က်င္ေရးကို ပံုစံမ်ိဳးစံု နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ မည္သည့္အင္အားစုႏွင့္မဆို ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္သြားၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

Ba Da Ta - Action Announcement

ေပးပို႔ ေပးေသာ မိတ္ေဆြ အားေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္.။

ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းက GSM ဖုန္းလိုင္းမ်ားကို မြမ္းမံမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေန၍ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ လိုင္းအနည္းငယ္က်ဆင္း

ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းက GSM ဖုန္းလိုင္းမ်ားကို မြမ္းမံမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေန၍ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ လိုင္းအနည္းငယ္က်ဆင္းႏုိင္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္း တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးက ေျပာၾကားသည္။ GSM ဖုန္းလိုင္းမ်ားအားလံုးအတြက္ မြမ္းမံမႈမ်ားကို ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးအတြင္းရွိ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ အိတ္ခ်ိန္း႐ုံး၊ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ အိတ္ခ်ိန္း႐ုံး၊ အလံုၿမိဳ႕နယ္ အိတ္ခ်ိန္း႐ုံး စသည့္ အိတ္ခ်ိန္း႐ုံးသံုးခုတြင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၿပီး ယခုအခါ စမ္းေခ်ာင္းႏွင့္ အလံုအိတ္ခ်ိန္း႐ုံးမ်ားတြင္သာ လုပ္ေဆာင္ေပးေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။

“ ဗဟန္းအိတ္ခ်ိန္း႐ုံးက Prepaid စနစ္ကို မြမ္းမံေဆာင္ရြက္ေပးမႈေတြလုပ္တယ္။ က်န္အိတ္ခ်ိန္း႐ုံးနွစ္ခုမွာသာ GSM လိုင္း မြမ္းမံမႈေတြ ေဆာင္ရြက္တယ္။ လက္ရွိကာလမွာ လိုင္းေတြကို အဆင့္ျမင့္ေဆာင္ရြက္မႈေတြ ျပဳလုပ္ေနလို႔ လတ္တေလာ လိုင္းအနည္းငယ္က်ႏုိင္ပါတယ္ ” ဟု ၄င္းက ေျပာသည္။ GSM အိတ္ခ်ိန္း႐ုံးမ်ားသည္ ရန္ကုန္တြင္ ႏွစ္႐ုံး၊ မႏၲေလးတြင္ တစ္႐ုံးရွိၿပီး ျပည္တြင္း GSM Network မ်ား တိုးခ်ဲ႕ရန္အတြက္ GSM ေရဒီယိုစခန္း ၃၀ ခုကို တိုးခ်ဲ႕တည္ေဆာက္လ်က္ရွိၿပီး၊ ႏုိင္ငံအတြင္း GSM မိုဘိုင္းဖုန္းအလံုးေရ ငါးသိန္းနီးပါး ရွိလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္ျမန္မာ ဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

05 October 2010

ဦးဝင္းထိန္ ေျပာတဲ႔ “တပ္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေရာရင္ ငါးပါးတင္မကဘူး ဆယ္ပါးအထိ ေမွာက္တတ္တယ္”

ဦးဝင္းထိန္

က်ေနာ့္ကို ၁၉၄၁ ခုႏွစ္မွာ ေမြးတယ္။ ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္းေတြကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ မသိခဲ့ရဘူး။ ေနာက္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္နဲ႔ လႈပ္ရွားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ လူငယ္ ေတြကိုလည္း မမီခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာကို မီသလဲဆုိေတာ့ တ႐ုတ္ျဖဴအေရးအခင္းကို က်ေနာ္တုိ႔က မီတယ္။ တ႐ုတ္ျဖဴအေရးအခင္း ျဖစ္တဲ့ခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ၅ တန္း၊ ၆ တန္းဆုိေတာ့ အဲဒီမွာ စိတ္ကႏိုးၾကား ေနၿပီ။

အဲဒီလို အခ်ိန္မွာ တရုတ္ျဖဴက ဗမာျပည္ကို ဒီလုိ က်ဴးေက်ာ္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ အဲဒီအေရး အခင္းဟာ တမ်ဳိးသားလုံးရဲ႕ အေရးအခင္း ဆိုၿပီးမွ တပ္မေတာ္က တိုက္ရတယ္။ တပ္မေတာ္က အင္မတန္ လူႀကိဳက္ မ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနတယ္။

က်ေနာ္ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကံအားေလ်ာ္စြာ စစ္တကၠသုိလ္ ဆုိတာ ေပၚလာၿပီး လူငယ္ေတြကို စုေဆာင္းတဲ့ အခါမွာ က်ေနာ္ စစ္တကၠသုိလ္ကို ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွာ ေရာက္သြားခဲ့တာေပါ့။ ဝင္ခြင့္ ေျဖရတယ္၊ ေအာင္တဲ့လူ ေ႐ြးၿပီးမွ OTT (ဗိုလ္ေရြး) ကိုေခၚ၊ အဲဒီအခါက်မွ က်ေနာ္တို႔က စစ္တကၠသုိလ္ အေ႐ြးခံရတာေပါ့။ အပတ္စဥ္ ၅ ေပါ့ေလ။

အပတ္စဥ္ ၁ နဲ႔ ၂ တုန္းကေတာ့ စစ္တကၠသိုလ္က ဗထူးမွာ၊ ဗိုလ္ေလာင္းေတြက ၄ ႏွစ္သင္တန္းတက္တဲ့အခါမွာ အားတဲ့ အခ်ိန္မွာၾကည့္ၾကဖို႔ စာအုပ္ဆုိင္ေတြ၊ ႐ုပ္႐ွင္႐ုံေတြဆုိရင္ ေကာင္းေကာင္း မရွိတဲ့အတြက္ ၄ ႏွစ္သင္တန္းသားေတြ အေနနဲ႔ ျပင္ပ ေလ့လာစရာ ကိစၥေတြနည္းတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အပန္းေျဖစရာေတြ နည္းတယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ ေမၿမိဳ႕ (ျပင္ဦးလြင္) ကုိ ေျပာင္းပစ္လုိက္တာ။

က်ေနာ္တို႔ စစ္တကၠသိုလ္တက္တုန္းက အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ဆိုတာ အေမရိကန္ ဝက္စ္ပြိဳင့္ စစ္တကၠသိုလ္က အုပ္ခ်ဳပ္ပုံအတုိင္း ဗိုလ္ေလာင္းအခ်င္းခ်င္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့စနစ္ (Senior Junior system) လုပ္ထားပါတယ္။ အဲဒီလုိ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါမွာ စၿပီးေတာ့ လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မို႔လို႔လား မသိဘူး။ အခုေခတ္လိုေတာ့ အေပၚက senior ကေန junior ကိုဖိတာ အင္မတန္ နည္းတယ္။ အမိန္႔အတုိင္းပဲ လုပ္ၾကတယ္။ တိတိက်က် လုပ္ၾကတယ္။

အခုက်ေတာ့ Senior က Junior ကို ညႇင္းဆဲတာေတြ အလြန္အကၽြံေတြ ၾကားရေနတယ္။ Senior က မ်က္မုန္းက်ဳိးတဲ့ေကာင္ ဆုိရင္ ေန႔ေရာ ညေရာ အေၾကာင္းရွာၿပီး အျပစ္ေပးေတာ့တာပဲ။

လက္ေထာက္ေမွာက္ခုိင္းတယ္။ ဂၽြမ္းထုိးခုိင္းတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့မွ ထုပ္တန္းခုန္ၿပီးေတာ့ တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ေပါ့ေလ ဆုိးဆုိးရြားရြား ဒဏ္ရာရၿပီးေတာ့ ထြက္သြားတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းေတြေတာင္႐ွိတယ္။ ဒါမျဖစ္သင့္ဘူူး။ ဒါမ်ဳိးေတြကို ဘယ္လုိ ကာကြယ္ သင့္သလဲဆုိရင္ သက္ဆုိင္ရာ ဗုိလ္ေလာင္းတာဝန္က်ေတြမွာ တာဝန္႐ွိတယ္။ တပ္ခြဲအရာ႐ိွေတြမွာ တာဝန္ ႐ွိတယ္။ ဒါကို တားကုိ တားျမစ္ရမယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္တုန္းက အျပစ္ေပးတယ္ဆုိတာအလြန္အကၽြံမဟုတ္ဘူး။ ခါးပတ္မေျပာင္တာတို႔၊ ဖိနပ္မေျပာင္တာ တုိ႔ဆိုရင္ အျပစ္ေပးတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္လဲဆိုေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ အုတ္ခဲေလးလုံးထည့္ ၿပီးေတာ့ ညေန နာရီဝက္ေလာက္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရတယ္။ ခံရတဲ့လူကလည္း သက္သာတယ္။ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ ရက္စက္တယ္။

အဲဒီေခတ္က တကၠသုိလ္ေပၚခါစဆုိေတာ့ ေက်ာင္းမွာေရာက္လာတဲ့ စာေပပိုင္းက ဆရာေတြေရာ၊ ေလ့က်င့္ေရးပိုင္းက ဆရာေတြေရာ အင္မတန္ေတာ္ၾကတယ္။ ဆရာေတြဆုိရင္ အေမရိကန္ စစ္တကၠသိုလ္၊ Command and General Staff ေကာလိပ္၊ အဲလိုေနရာေတြက ဆင္းလာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ႐ွိတယ္။ ေတာ္ေပ့ဆုိတဲ့ဆရာေတြကုိ ေခါင္းေခါက္ ေ႐ြးလာတဲ့ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းေတြ မီလုိက္တာေပါ့။

ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေက်ာင္းဆင္းတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းေတြကို ေတာ္ေအာင္၊ ၿပိဳင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ရွိေအာင္ဆိုၿပီးမွ အမွတ္ေတြကို အကဲ ျဖတ္ၿပီး ဆုေတြ ဘာေတြ ေပးၾကတာေပါ့။ အမွန္ေတာ့ ဗိုလ္ေလာင္းတုိင္းက ေတာ္ခ်င္ၾကတယ္၊ ဆုရခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆုရဖို႔အတြက္ ေပၚေပၚထင္ထင္ ႀကိဳးစားတဲ့လူ႐ွိသလုိ ႀကိတ္ၿပီးႀကိဳးစားတဲ့ဗိုလ္ေလာင္းေတြ ႐ွိတယ္။

က်ေနာ္ကေတာ့ ႀကိတ္ႀကိဳးစားတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ေပၚေပၚထင္ထင္လည္း ႀကိဳးစားတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခ်တဲ့ စည္းမ်ဥ္းအတိုင္းကုိေတာ့ အလုပ္လုပ္တယ္။ ေနာက္ က်ေနာ္က နည္းနည္းေတာ့ ဉာဏ္ရည္ ထက္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ စာေတြဘာေတြ ရတယ္။

ဒါေပမယ့္ ပထမႏွစ္ မွာတုန္းက ရူပ၊ ဓာတု နဲ႔ အဂၤလိပ္ သင္ရတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔က ေတာေက်ာင္းကလာတာေလ။ ၅ တန္းေလာက္က်မွ အဂၤလိပ္စာ သင္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ ဘယ္လိုမွ စာမလုိက္ႏုိင္ဘူး။ ပထမ လပတ္စာေမးပြဲတုန္းက ၈ ဘာသာမွာ ၄ ဘာသာ က်တယ္။ လူက ေတာ္ေတာ္ ေျခာက္ျခားသြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေျခာက္ျခားသြားလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ senior လည္းျဖစ္၊ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က စာေမးပြဲက်လို႔ ေျခလ်င္တပ္ကို ရဲေဘာ္အျဖစ္နဲ႔ေျပာင္းသြားရတယ္။

ဟာ ဒီမွာ စာေမးပြဲက်ၿပီ၊ ဒုကၡပဲဆိုၿပီး စြက္က်က္လိုက္တာ ဒုတိယ လပတ္စာေမးပြဲမွာေတာ့ က်ေနာ္က ရူပနဲ႔ ဓာတု ႏွစ္ဘာသာပဲ က်ေတာ့တယ္။ က်ေနာ္က ည ၇ နာရီကေန ၉ နာရီ ပုံမွန္က်က္တယ္။ အားတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ စာက်က္တယ္၊ အျပင္လည္းသိပ္မထြက္ျဖစ္ဘူး။ ေအာက္တုိဘာ ႏွစ္ဝက္စာေမးပြဲ ၿပီးတဲ့အခါမွာ ေလ့လာေရး ထြက္ၾကတယ္။ ပုပၸားတုိ႔ မင္းဘူးတုိ႔ ပုဂံတုိ႔မွာ ၂ ပတ္ေနၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္။ ျပန္လာၿပီးေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ က်ေနာ္က ပထမ ရတယ္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္လည္း အံ့ဩသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္က စာက်က္တာ ဘုန္းႀကီးေတြ က်က္သလို က်က္တာကိုး။

ဒုတိယႏွစ္၊ တတိယႏွစ္မွာ က်ေနာ့္ကို မီတဲ့လူ သိပ္မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စာေပဆုရမယ္ဆုိတာ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႂကြားလဲမႂကြားဘူး။ သူမ်ားကုိလည္း ထုတ္မေျပာဘူး။ ေအာင္စစ္သည္ ဆုကိုေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ သိပ္မထင္ဘူး။ အဲဒါက စာေပပိုင္းေရာ၊ ေလ့က်င့္ေရးပိုင္းပါ ေတာ္မွ ရမွာေလ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စာေပဆုရမယ္လို႔ သိေနေတာ့ ေနာက္ထပ္တဆု ရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ တြက္ထားတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းဆင္းပြဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး စန္းယုတက္တယ္။ စစ္ေရးျပနဲ႔ ခ်ီတက္၊ အေလးျပဳၿပီးေတာ့ ဆုေတြကို ဘယ္သူေတြရလဲ ဆိုတာကို ေၾကညာေတာ့မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္သိခ်င္ေနၿပီ။

အဲဒီမွာ ေအာင္စစ္သည္ဆုအတြက္ က်ေနာ့္ နာမည္ ေအာ္ေခၚလုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္အံ့အားသင့္သြားၿပီးေတာ့ တစကၠန္႔ ႏွစ္စကၠန္႔ေလာက္ ငုိင္သြားတယ္။ ငုိင္သြားၿပီးမွ သတိဆြဲ၊ အေလးျပဳ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စန္းယုဆီသြားၿပီးေတာ့မွ အဲဒီဆုကုိယူ၊ အဲဒီခ်ိန္မွာ စိတ္က လမ္းသာေလွ်ာက္ေနရတာ၊ လူက ေလထဲေရာက္ေနသလိုပဲ။ ဟာၿပီး ေျမာက္ေနတယ္။

ဒုတိယအႀကိမ္ ေၾကညာတာက ေလ့က်င့္ေရး ထူးခၽြန္ဆု၊ အဲဒါကိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဆီက ကိုလွၾကည္ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္း ရသြားတယ္။ တတိယ ေခၚတာက စာေပထူးခၽြန္ဆု၊ အဲဒီဆုအတြက္ က်ေနာ့္နာမည္ကို ထပ္ေခၚတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီမွာ ဘာျဖစ္သြားလဲဆုိေတာ့ စိတ္က ေျမာက္သြားတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ ေလွ်ာက္မွန္းမသိေတာ့ဘူး။ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ခ်ီးက်ဴးတာေတာင္မွ ေလထဲမွာ လြင့္သြားသလုိခံစားရတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒါက စစ္တကၠသုိလ္သမုိင္းမွာ က်ေနာ္က ပထမ ဦးဆုံးရလုိက္တာပဲ။

စာေပထူးခၽြန္ဆုအတြက္ ေ႐ႊတံဆိပ္ေပးတယ္။ ေအာင္စစ္သည္ဆုအတြက္ ေပးတဲ့ ေငြဓားကေတာ့ အခုထက္ထိအိမ္မွာ ႐ွိတယ္။ အဲဒီဓားကို အဂၤလန္ႏုိင္ငံ ရွက္ဖီး ကုမၸဏီက လုပ္တာပါ။

က်ေနာ္ ေအာင္စစ္သည္ဆုရတယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း ညစာစားပြဲမွာ အခုေခတ္လိုမ်ိဳး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ စားပြဲတဝိုင္းတည္း ထိုင္ၿပီး စားရတာမ်ိဳးမရွိဘူး၊ စားခ်င္တဲ့ဝိုင္းမွာစား၊ လူႀကီးေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စန္းယုတို႔၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတို႔ ဘာတုိ႔ စားတဲ့ဝုိင္းက သပ္သပ္ ထားတာ။ က်ေနာ္တုိ႔ကို လႊတ္ထားေပးေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းပြဲဟာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ရဲ႕ ေက်ာင္းဆင္းပြဲ ပီပီသသ ျဖစ္သြားတာေပါ့။

ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ က်ေနာ္ စၿပီးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ မိခင္တပ္ရင္းက သနက (၅) က်ံဳေပ်ာ္မွာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွာ သူပုန္ေတြက ျပည့္လုိ႔။ အလံနီ႐ွိတယ္၊ အလံျဖဴ႐ွိတယ္၊ ကရင္႐ွိတယ္။ ၿမိဳ႕ကေနထြက္ နာရီဝက္ အတြင္း သူတုိ႔နဲ႔ တုိက္ပြဲျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ႐ွိတဲ့ ေဒသေပါ့။ အင္မတန္ပဲ ၾကမ္းတမ္းတယ္၊ အင္မတန္လည္း ခက္ခဲတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ သာရင္ က်ေနာ္တုိ႔ တုိက္လို႔ သူတို႔ကခံသြားရတယ္။ သူတို႔သာရင္လည္း တပ္စုလုိက္ျပဳတ္တဲ့အထိ တိုက္တဲ့ တုိက္ပြဲေတြ ႐ွိေသးတယ္။

က်ံဳေပ်ာ္မွာ တႏွစ္ေလာက္ေနၿပီးေတာ့ မအူပင္ေျပာင္းတယ္။ မအူပင္ေျပာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ အေ႐ွ႕ေျမာက္ေဒသ ကြတ္ခုိင္ အခု နမ့္ဖတ္ကာ၊ မုန္းေပၚ၊ တာမိုးညႇင္း မွာဝင္ရတယ္။ အဲတုန္းက ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ (KIA) ေပါ့၊ ဗကပ မေပၚေသးဘူး။

ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွာ ေနရတုန္းကလည္း ေျပာက္က်ား နဲ႔ပဲ အတိုက္ခံရတာ။ အေ႐ွ႕ေျမာက္ပိုင္းကို ဝင္ရေတာ့လည္း KIA က ေျပာက္က်ားလုိ တိုက္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ သိပ္ၿပီးေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ကြာျခားတာမ်ိဳးမ႐ွိဘူး။ ေရေျမ ေတာေတာင္ အေျပာင္းအလဲေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။

အဲဒီတုန္းက ရဲေဘာ္ေတြ၊ အၾကပ္ေတြက ေတာ္ေတာ္႐ုိးတယ္။ ဘယ္လုိ ႐ုိးေျဖာင့္သလဲဆုိရင္ သူပုန္စစ္ေၾကာင္းက ဘိန္းေတြ မိတယ္၊ နည္းတာမွမဟုတ္ဘူးမိတာ၊ ဂုန္နီအိတ္တလုံးဆိုရင္ ၁ ပိႆာ၊ ၂ ပိႆာေလာက္ရွိတဲ့ ဘိန္း ၃၊ ၄၊ ၆ လုံး ေလာက္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဂုန္နီအိတ္ေတြ အလုံး ၂၀၊ ၃၀ မိတယ္။ က်ေနာ္တို႔က အဲဒါေတြကို လာရႈိးမွာရွိတဲ့ တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို သြားၿပီးအပ္လုိက္တာပဲ။ လုံးဝ ကုိယ္ေရးကို္ယ္တာ မသုံးဘူး။

အခုက တပ္မေတာ္ကုိ အရမ္းခ်ဲ႕လုိက္ေတာ့ အေရအတြက္ မ်ားသြားၿပီး အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြက နည္းသြားၿပီ။ ေငြေရးေၾကးေရးကိုလည္း အဓိက ထားလာၾကတယ္။ ေဒသအလိုက္ ေစာင့္ရတဲ့တပ္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းထဲ ကုန္ေတြတင္ၿပီး ျဖတ္သန္းတဲ့ ေထာ္လာဂ်ီ၊ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္၊ ကား မွန္သမွ် ဆက္ေၾကးေပးရတယ္။ အဲဒီဆက္ေၾကးကို သူတုိ႔ခြဲယူၾကသတဲ့။ အဲဒီဆက္ေၾကး ခြဲယူတဲ့စနစ္က ဟုိးတုန္းက သူပုန္ေတြလုပ္တာ။ အခုေခတ္ တပ္မေတာ္ႀကီးက အဲဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္သြားၿပီလား ဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသမိတယ္၊ ဝမ္းလည္း နည္းတယ္။

ေနာက္တခုက က်ေနာ္ စစ္ရံုးမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ အခ်ိန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦး ႏုတ္ထြက္သြားတဲ့အခါမွာ အရာ႐ွိေတြ ပြစိပြစိေျပာလာၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္လည္း ေျပာမိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ က်ေနာ္ေျပာတာက ကိုယ့္အထက္ လူႀကီးကို ႏွေျမာလုိ႔၊ ကိုယ့္ဟာကုိ စိတ္မခ်မ္းသာလို႔ ေျပာမိတာပဲ႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီမွာ ဗုိလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္တို႔ ဗိုလ္စံၾကည္တုို႔က မေက်နပ္လုိ႔ ခ်မယ္၊ ျပဳမယ္ ဘာညာဆိုတာကို သဲ့သဲ့ေတာ့ၾကားတာေပါ့။

ၾကားတဲ့အခါမွာ ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ ကိုေတာ့ က်ေနာ္မေျပာဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔သူနဲ႔ အလွမ္းေဝးလုိ႔ ဗုိလ္စံၾကည္ကိုေတာ့ က်ေနာ္ေျပာတယ္။ ေဟ့ မင္းတို႔ အဲဒါမ်ဳိးေတြ မေျပာနဲ႔။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦးထြက္လု႔ိ မေက်နပ္ရင္ ထြက္။ ဒါေပမယ့္ ငါကေတာ့ မထြက္ခ်င္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တပ္မေတာ္ကို ျမတ္ႏုိးတယ္၊ တပ္မေတာ္ထဲမွာ ဆက္ေနမယ္။ အဲဒီခါးသီးတဲ့ ခံစားခ်က္ကိုေတာ့ ေဖ်ာက္ရမွာပဲလို႔ ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ အုန္းေက်ာ္ျမင့္တုိ႔ စံၾကည္တုိ႔ ေနာက္ထပ္ က်ေနာ့္ကို အဆက္အသြယ္ မလုပ္ေတာ့ဘူး။

၁၉၇၆ ဇူလိုင္ ၂၀ ရက္ေန႔ သတင္းနားေထာင္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အစုိးရအဖြဲ႔နဲ႔ ႏုိင္င့ံေခါင္းေဆာင္မ်ားကို လုပ္ႀကံမယ့္ အရာရွိ ေတြကို ေဖာ္ထုတ္တယ္ဆုိၿပီးေတာ့ေၾကညာတယ္။ အဲဒီမွာပါတဲ့ အုန္းေက်ာ္ျမင့္တုိ႔၊ စံၾကည္တုိ႔၊ ထြန္းေက်ာ္တုိ႔က က်ေနာ္နဲ႔ သိတဲ့ေကာင္ေတြခ်ည္းပဲ အဲဒီမွာအံ့လည္းအံ့ဩသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ႐ွမ္းျပည္ေရာက္ေနၿပီ၊ မုိင္းရႉးခြင္ ေခၚတာေပါ့။

အဲဒီျပႆနာျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ေ႐ွ႕တန္းက ျပန္ေခၚ၊ ေရၾကည္အုိင္ ပို႔၊ အဲဒီကိစၥဘာၾကားသလဲ၊ ပတ္သက္မႈရွိလား၊ အုန္းေက်ာ္ျမင့္တို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးလား၊ အစံုပဲ က်ေနာ့္ကို စစ္ေၾကာေရးလုပ္တယ္။

အမႈလည္းၿပီးေရာ က်ေနာ့္ကို တပ္ထဲမွာ ဆက္မေနရေတာ့ဘူးဆုိၿပီးမွ ပင္စင္ေပးလိုက္တာ။ အဲဒါ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ေပါ့။

က်ေနာ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ မိန္႔ခြန္းတခုဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘဝနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးလုပ္လုိ႔မရဘူး၊ တပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ေရာရင္ ငါးပါးမကဘူး၊ ဆယ္ပါးေမွာက္တတ္တယ္လုိ႔ေျပာသြားတာ။ အခုေခတ္ ရဲေဘာ္ေတြလည္း က်ေနာ္ေျပာတာ ၾကားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ေရာလုပ္မယ္ဆုိရင္ ျပႆနာအႀကီးအက်ယ္တက္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ဟာကုိ ထပ္ၿပီး သတိမူေစခ်င္ပါတယ္။

ဦးဝင္းထိန္သည္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထဲတြင္ ၁၅ ႏွစ္ ဝန္းက်င္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ စစ္တကၠသိုလ္ သမုိင္း တေလွ်ာက္တြင္ ေအာင္စစ္သည္ဆုႏွင့္ စာေပထူးခၽြန္ဆုကို ပထမဆံုး ရရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၁၉၇၇ တြင္ တာဝန္မွ အၿငိမ္းစား ေပးခံခဲ့ရၿပီး အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးတင္ဦးႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔၏ ကိုယ္ေရး အရာရွိ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ဦးဝင္းထိန္ကို စစ္အစိုးရက ၁၉၈၉ မွ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္အထိ ေထာင္ဒဏ္ ၅ ႏွစ္ခြဲ၊ ၁၉၉၆ မွ ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္လအထိ ေထာင္ဒဏ္ ၁၄ ႏွစ္ႏွင့္ ၂ လၾကာ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။

ရင္းျမစ္..ဧရာဝတီ

စာေရးဆရာ သုေမာင္ ၏ ေခြးေခ်ာ္လဲ _ အိမ္


ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္ကေလးကို အလြန္ ျမတ္ႏိုးပါသည္။ Home Sweet Home ဆိုသည့္ စကား ကုိယ့္အိမ္ ကိုယ့္ရာဟာ အခ်ိဳၿမိန္ဆံုး ဆိုတာ ကမာၻသံုး စကားသံုးမို႔ ထပ္ေျပာရတာ အားနာပါသည္။

ေနာ့ေပတည့္ ယခုေျပာမည့္ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္အေၾကာင္းမွာ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ရႈေထာင့္မို႔ ၿပံဳးခ်င့္စဖြယ္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္အေၾကာင္း အက္ေဆး ၃ ပုဒ္ေလာက္ ေရးဖူးပါသည္။ ပထမ အပုဒ္က ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္သည္ စာေရးဆရာ အိမ္စစ္စစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျပန္၍ ႏွဴးရပါမူ ထိုအိမ္ေဆာက္ေသာ ကာလမွာ ၁၉၈၀ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆုိရွယ္လစ္ ေခတ္ျဖစ္သျဖင့္ လူသံုးကုန္ ပစၥည္းမ်ား ျပည္သူ႔ဆုိင္မွာ ၀ယ္ရပါသည္။

အျပင္ ေမွာင္ခိုမွာက ၁၀ဆေလာက္ ေစ်းႀကီးသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သမီးဦး ကိုယ္၀န္ရွိၿပီ သိရသည္ႏွင့္ အိမ္ကို အုတ္ျမစ္ စခ်သည္။ေနာင္မွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရာက္ရား ဟု သေဘာ ထားသည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ့္မွာ စာေပ(လံုး ခ်င္း)၊ ဂီတ၊ ႐ုပ္ရွင္တြင္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ ၾကားေနသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း “က်ားႀကီး ေျခရာႀကီး”ဆိုသလို ၀င္ေငြထြက္ေငြ မွ်ေနသည္။ စုစု ေဆာင္းေဆာင္းလည္း ၀ါသနာမပါ၊ ပါေသာ ၀ါသနာကလည္း ေမာ္ေတာ္ကား ျဖစ္သျဖင့္ ရသမွ် ကားအသစ္ ၀ယ္စီးပစ္မိသည္။ မခြၽင္းမခ်န္ အျပစ္ ဖို႔ရပါမူ အရက္ေသစာ အေသာက္ က်ဴးတာလည္းပါသည္။

ဒါေလးမ်ား ဟု မထင္ပါႏွင့္။ တေလာက ဇနီးသည္ ေအးဘံု တြက္ျပမွ ေသာက္သက္ရွည္ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ ယမကာဖိုးမွာ ထိုစဥ္က ေနာက္ဆံုးေပၚ ကား ႏွစ္စီးစာရွိသည္။ ဆိုၾကပါစို႔။ ေနာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာက္ယူမည္။ အိမ္ အုတ္ျမစ္ ခ်သည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ထိုစဥ္က “စာေပ ေဟာေျပာပြဲ”မ်ားက လက္မ လည္ေအာင္ ေျပာခဲ့ရေလရာ ထံုးစံ အတိုင္း တိုက္ပုံ အက်ႌစ၊ ပုဆိုး၊ စက္႐ံု ထြက္ပစၥည္း၊ ေဒသထြက္ အစား အေသာက္ စသျဖင့္ လက္ေဆာင္ရပါ သည္။ ထိုတြင္ ဌာနဆိုင္ရာ စက္႐ံုမ်ားက လက္ေဆာင္ ေပးရာတြင္ သူ႐ို႕စက္႐ံု ထြက္ပစၥည္းမ်ား အစိုးရ ေစ်းျဖင့္ ၀ယ္ယူခြင့္ ပါမစ္မ်ားပါ လက္ေဆာင္ေပး တတ္ပါသည္။ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ပင္ ဘိလပ္ေျမစက္႐ံု၊ အိမ္မိုးေက်ာက္ျပား စက္႐ံု၊ ေကာ္ေဇာစက္႐ံု၊ အုတ္စက္႐ံု၊ ပရိေဘာဂ စက္႐ံု စသျဖင့္ အိမ္ေဆာက္ ပစၥည္း ထုတ္လုပ္သည့္ စက္႐ံုမ်ားမွာ ေဟာေျပာခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။

ထိုအခါ ေစာေစာက ေျပာသလို အစိုးရ ေစ်းျဖင့္ ၀ယ္ယူခြင့္ ရေတာ့သည္။ အျခားစာေရး ဆရာမ်ားေတာ့ ထိုပါမစ္မ်ား မည္သို႔ အသံုးခ်သည္ မသိ။ ကြၽန္ေတာ္ အဖို႔ရာ ကား အုတ္ျမစ္ ခ်ရာက တမံ သလင္းခင္း၊ နံေဘးအုတ္စီ၊ ထုတ္ေယာက္ဒိုင္း ျမားတပ္၊ ေက်ာက္ျပားမိုး၊ စားပြဲကု လားထိုင္ျပင္ဆင္၊ ေကာ္ေဇာခင္း စသည္ ျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အစိုးရေစ်းျဖင့္ အိမ္တစ္လံုး ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။ အျပင္ေစ်းထက္ ၁၀ ဆ သက္သာပါေတာ့သည္။ အလီလီရသမွ် ပစၥည္းကို သံုးရသျဖင့္ အိမ္ပံုစံေတာ့ ေခတ္မမီေပ။ သို႔ေသာ္ အခန္းမ်ားကို ရသည့္ပစၥည္း ေပၚမီၿပီး ဖြဲ႕ရျပဳရသျဖင့္ ေနလို႔ထိုင္ လို႔ေကာင္းေသာ အိမ္တစ္လံုးေတာ့ ျဖစ္သြားပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ဗီဇကလည္း ႐ိုးရာမပ်က္ ေမာ္ဒန္ ဆန္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာ အဂၤလိပ္ေခတ္ အရာရွိ ဘန္ဂလိုႏွင့္ အလိုလို တူသြားပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေပ ေဟာေျပာရာမွ ရေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ေဆာက္သျဖင့္ “စာေရး ဆရာအိမ္”ဟု ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာ ခံတြင္းေတြ႕ ပီတိေ၀့ပါသည္။

စကားမစပ္ ေက်းဇူး ဆပ္ရပါမူ ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ကာရံထားေသာ အုတ္မ်ားမွာ ထိုစဥ္က သမိုင္း အုတ္စက္႐ံုမွာ အမႈ ထမ္းေနေသာ ပိန္ပိန္ မည္းမည္း စာသရဲ၊ စက္႐ံုစာေပပြဲမ်ား အတြက္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ တာ၀န္ခံသူ လူငယ္ တစ္ေယာက္၏ ေက်းဇူးျဖစ္ပါသည္။ သူက ပါမစ္ေပးလို႔ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ ေအာက္ထပ္ အုတ္ပတ္ကား ျဖစ္ရသည္။ အေကာင္းစား စက္အုတ္မ်ားမို႔ လွပ တင့္တယ္ပါသည္။ ထိုမည္းမည္း ပိန္ပိန္ စာသူငယ္ေလးကား ခုႏွယ္ခါ အမ်ဳိးသား စာေပဆု သာမက စာေပဆု မ်ဳိးစံုရ ေခတ္ေပၚ ဂႏၴ၀င္ စာေရးဆရာႀကီး ေန၀င္းျမင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေအာက္ထပ္ေနတိုင္း သူ႕ သတိရ၏။ ဧည့္သည္ ဧည့္ခံတိုင္း သူ႕ေက်းဇူး အမွတ္ရ၏။ ကုန္ကုန္ ေျပာၾကေၾကး၊ အိမ္သာ တက္လွ်င္ပင္ သူ႕ဆီ လွမ္း ေမတၱာပို႔ရပါသည္။ ထို ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္ကေလးသည္ ခုႏွယ္ခါ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ သဏၭာန္ တူေနေပၿပီ။ အိမ္ရွင္ႏွင့္အိမ္ လိုက္ဖက္ညီပါ ေပသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ယခု အခ်ိန္ထိ အိုေသာ္လည္း ႐ုပ္ရွင္ ႐ိုက္ရဆဲ၊ သီခ်င္း ဆိုႏိုင္ဆဲ၊ စာေရး ပိုေတာင္ေကာင္းဆဲ။ ထို႔နည္းတူ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္သည္ အိုမင္း လာေသာ္လည္း ပို၍ တင့္တယ္လာပါ သည္။ ေရွးေဟာင္းဘန္ဂလိုပံုစံမို႔ ေဟာင္းေလေကာင္းေလဆိုသလို ျဖစ္ ေန၏။ ေတာဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကဲ့သို႔ က်က္သေရ ရွိၿပီး လူေနလို႔ ေကာင္းေသာ သေဘာ ေဆာင္ေန၏။ ေခတ္သံုးစကား “အင္းတိတ္”ဟုဆိုရပါမည္။ စက္အုတ္၊ ကြၽန္းသစ္မ်ား သံုးထားေသာေၾကာင့္ ၾကာေလ အဆီတက္ၿပီး တန္ဖိုးတက္ေလ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ပါသည္။

သည္ကေန႔ ေမာ္ေတာ္ ကားေလာကတြင္ ေစ်းအႀကီးမားဆံုးမွာ ဇိမ္ခံကား (မာစီဒီးကဲ့သို႔) မဟုတ္ေတာ့ ပါ။ဘက္စံုသံုးေခၚ ပြဲလည္းတိုး၊ ေတာခရီး ၾကမ္းလည္းႏွင္၊ ပါဂ်႐ိုး ကဲ့ သို႔ ကားမ်ဳိးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္လည္း ဤသို႔ သာလွ်င္တည္း။ အဖိုး တန္လို႔ေတာ့ မဟုတ္။ ရသည့္ ပစၥည္းေပၚ မူတည္ၿပီး လိုရမည္ရ စိတ္ကူးတည့္ သလို တစ္ဆင့္ခ်င္း အခန္း ဖြဲ႕ရေသာ ေၾကာင့္ ခုႏွယ္ခါတြင္ ဘုရားခန္း သီးသန္႕၊ ဧည့္ခန္းသီးသန္႔ အျပင္ ယာယီ ဘက္စံုသံုး ဧည့္ခန္းပါထား ရွိႏိုင္ေနေတာ့ သည္။ ယာယီဘက္စံုသံုး ဧည့္ခန္းဆို၍ ထည္ထည္၀ါ၀ါေတာ့ မဟုတ္၊ သူငယ္ခ်င္း အရက္သမားမ်ား လာလွ်င္ အဆင္ေျပရန္၊ မီးဖိုေဆာင္ႏွင့္ အိမ္သာ ေရခ်ဳိးခန္းၾကားမွာ အရတည္ကာရံ ထားျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ဟုတ္ပါ့။ ထိုသို႔ ရွိသျဖင့္ ေသာက္စားဖို႔ အျမည္းလည္း မီးဖိုခန္းလွမ္းဆြဲ၊ ေအာ့ခ်င္ အန္ခ်င္ေသး ေပါက္ခ်င္လည္း အိမ္သာထဲ ေျပး႐ံုသာ။

ထိုသို႔ ဘက္စံုသံုး ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ ကေလးမွာ ခုႏွယ္ခါ ေမာ္ဒန္သေဘာ စ်ာန္ေလွ်ာခဲ့ ရေလၿပီ။ အေၾကာင္းကား ဖိုးေသာၾကာ လူလူသူသူ ျဖစ္လာလို႔ ေငြယားေလး ေပၚေတာ့ သားက အိမ္ျပင္ ေဆာက္ခ်င္သတဲ့။ ပထမသူက အိမ္ တစ္ခုလံုးၿဖိဳၿပီး ျပန္ေဆာက္ခ်င္တာ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္အိမ္ ရာဇ၀င္ကိုယ္ သိေသာေၾကာင့္ လက္ဖ်ားႏွင့္မွ် အတို႔မခံေၾကာင္း အမိန္႔ထုတ္ ရသည္။ ထိုအခါ သူက အိမ္ျပင္မည္ လုပ္သည္။ အေပၚထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္ကို အုတ္ပတ္ကား တက္ခ်င္သည္။ ဒါလည္း ကြၽန္ေတာ္က လက္မခံပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ႐ိုးရာႏွင့္ ေမာ္ဒန္ကို ေပါင္း စပ္ခ်င္သည္။ ပ်ဥ္ေထာင္အုတ္ခံပဲ ႀကိဳက္သည္။ ေနာက္ဆံုး ဖိုးေသာၾကာက တစ္အိမ္လံုး ေဆးအသစ္ သုတ္မည္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ဒါေတာ့ လက္ခံ ႏိုင္စရာ ရွိသည္။ ေနာ့ေပတည့္ ကြၽန္ေတာ့္ မူလေရြးခ်ယ္မႈ အတိုင္း သုတ္လက္စ အေရာင္သာ ထပ္သုတ္ဟု ေျပာရသည္။

ကြၽန္ေတာ္က အေရာင္ေရြးသည္။ ဧည့္ခန္းဆို ခပ္မိႈင္းမိႈင္း။ အိပ္ခန္းဆို လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း၊ အိမ္သာကိုေတာ့ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႕...စသည္။ သားကလည္း အေဖ့ သေဘာက် လုပ္ေပးရွာသည္။ ေဆးအေကာင္းစား ေတြ သုတ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ကြန္က ရစ္ မႀကိဳက္ေပ။ ထိုေၾကာင့္ အုတ္ကြက္ သာေဖာ္သည္။ အုတ္ကြက္ ေဖာ္ရာ၌လည္း ညီညီညာညာ မဟုတ္။ ျဖစ္သလို ျဖစ္သည္။ ၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ္က ျမန္မာျဖစ္ ဘားနစ္ေတြ ေျပာင္ေနေအာင္သုတ္ ထားသည္။ ဒါလည္း သားက ဘားနစ္ အေကာင္းစားေတြ ၀ယ္ၿပီး ထပ္သုတ္သည္။ ပရိေဘာဂေတြကလည္း ေဟာင္းေနၿပီး သူက အသစ္ လဲခ်င္ေသာ္လည္း သူ႕အေမ ေအးဘံုႏွင့္ လက္ထက္ပြားမို႔ ေကာ္ပတ္တိုက္ၿပီး အေကာင္းစား ေပါလစ္သာ ျပန္တင္ခြင့္ေပးသည္။

သည္မွာတင္ ျပႆနာ ေပၚေတာ့သည္။ ေပါလစ္ အေကာင္းစား ျပႆနာ ျဖစ္သည္။ သားသည္ ပရိေဘာဂမ်ား သာ မက အိမ္ရွိ သစ္သား၊နံရံ၊ ပရိေဘာဂ၊ ေခြးေျခက အစ ေပါလစ္ တင္ေတာ့သည္။ ထို႔ထက္ကား ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ေလာက္ အသား ေသေနၿပီျဖစ္ေသာ အေပၚထပ္ ၾကမ္းခင္းကိုပါ ေကာ္ပတ္စား ေပါလစ္ အေကာင္းစား သုတ္ပါေတာ့သည္။

အေပၚထပ္မွာက အိပ္ခ်ိန္သာ တက္ၾကျပဳၾကတာ ျဖစ္ေသာ္လည္း TV ၾကည့္ခ်ိန္ေတာ့ အေပၚ တက္ၾကသည္။ စကားမစပ္ ေျပာရလွ်င္ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္၊ ေခြးတစ္ေကာင္ ရွိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ခဏခဏ ေရးဖူးေသာ လမ္းေဘးက ေခြးႀကီး ရန္လံုကား ေသေလၿပီ။ သူ ရွိတုန္းကလည္း အိမ္ထဲ ၀င္ခြင့္မရပါ။ သူသည္ အိမ္ႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ စာေရးေသာ ဆင္၀င္ေအာက္ ကုလား ထိုင္နားမွာ ရစ္သီခြင့္၊ အိပ္စက္ခြင့္ ရရွာသည္။ တေလာကေတာ့ ၈ လၾကာ ဒုလႅဘ ရဟန္းခံရာမွ လူျပန္အထြက္ ဆရာေတာ္ စြန္႔လိုက္ေသာ အိမ္တြင္းေမြး ေမြးစုတ္ဖြားမေလး တစ္ေကာင္ ပါလာသည္။

ဘုန္းႀကီးလက္ေပၚ ႀကီးလာခဲ့ရ တာေရာ၊ သူ႔ဗီဇကိုကလည္း အိမ္တြင္း ေနမို႔ လူစကားနားလည္သလိုရွိသည္။ လူမိသားစုမ်ားကဲ့သို႔ အိမ္ထဲ သြားလာ ေနထိုင္ခြင့္ ရွိသည္။ ေစာေစာကေျပာ သလို ဘုန္းႀကီး၏ ေခြးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူေတြနဲ႔ နီးစပ္ၿပီး ပေရာပရီရွိသည္။ ဆိုၾကပါစို႔။ တစ္အိမ္လံုး၏ အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္ေနသည္။

ေခြးဆိုလွ်င္ အိမ္ေစာင့္ဖို႔ ေလာက္သာ တန္ဖိုး ထားတတ္ေသာ ေအးဘံု ပင္လွ်င္ ေခြးေလး အေရာ၀င္ရာ ဖင္တက္ေခါင္းတက္ ခံရေတာ့သည္။ ထိုအခါမ်ဳိးမွာလည္း ေအးဘံုက စိတ္မဆိုးေပ။ ေက်နပ္၍ပင္ ေနေတာ့သည္။ ဟုတ္ပါ့၊ သူဟင္းခ်က္လွ်င္ အနားမွာ ေနသည္။ သူ စာဖတ္လွ်င္ အနားမွာထိုင္ သည္။ ညအိပ္လွ်င္ ေအးဘံုေအာက္ တည့္တည့္ ခုတင္ ေျခရင္းမွာ အိပ္သည္။ ေအာင္မယ္ သူ ေန႔လယ္တစ္ ေရးတစ္ေမာ အိပ္လွ်င္ေတာင္ ေခြးက ခုတင္ေအာက္ ၀င္ၿပီး ေအးဘံုႏွင့္ အၿပိဳင္ အိပ္သည္။

ဆိုလိုတာက ေအးဘံု အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္ေနေပၿပီ။ လူ႕သဘာ၀ကား လစ္လွ်င္ လစ္သလို ျပတတ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ စာေတြ အဖတ္္မ်ားေသာ ပရိသတ္သည္ ေအးဘံုကို သိေန႐ံုမက သူ႕စ႐ိုက္ သဘာ၀ကိုပင္ သေဘာေပါက္ ေနေလာက္ပါၿပီ။ ဆိုၾကပါစို႔။ ဣေႁႏၵႀကီးသည္၊ စိတ္ဓာတ္ မာေက်ာသည္၊ စကား ေျပာျပတ္သည္ စသျဖင့္ လူ႐ိုေသ ရွင္႐ို ေသဟု မတန္မရာ ၀ိေသသ ျပဳရပါလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္ တစ္ေန႔တြင္ အဘြားႀကီးသည္ လူအလစ္ အေပၚထပ္မွာ ထိုေခြးႏွင့္ ေဆာ့ကစားေတာ့သည္။ လိုက္တမ္း ေျပးတမ္းလို ကစားတာျဖစ္သည္။ ထိုအခါ သူ႔သားေတာ္ေမာင္၏ ေလာကြတ္ ေခ်ာ္မႈက သူ႕ေရာေခြးပါ ေခ်ာ္ေတာ ေငါ့ေစေတာ့သည္။ ၀ုန္းဒိုင္း အသံၾကားလို႔ သမီးႀကီးက ေျပးတက္ၾကည့္ေတာ့ ဣေႁႏၵရွင္ ေဒၚေအးဘံုႀကီး ၾကမ္းျပင္ ေပၚမွာ ပိုးလိုးပက္လက္။ ေခြးကေတာ့ ေခ်ာ္လဲေသာ္လည္း ျပန္ထ ေျပးေနၿပီ။ ေအးဘံုက ႐ုတ္တရက္ မထႏိုင္ေတာ့ေပ။ သမီးက တြဲထူရေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ အိမ္မွာ မရွိေပ။ ညေန ထမင္းစားဖို႔ ေအးဘံုကို စားပြဲ ျပင္ခိုင္းေတာ့ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေမးေတာ့လည္း ေယာင္၀ါး၀ါး ေျဖေပမယ့္ မ်က္ႏွာက မခ်ဳိမခ်ဥ္ စပ္ၿဖီး ၿဖီးရယ္။ အသက္ႀကီးမွ ကေလးကလား ျဖစ္ရတာ ရွက္ေနပံုရသည္။ သမီးရည္း စားဘ၀ကပင္ ရွက္ဟန္မျပ၊ ႐ိုးအအ သည္ မိန္းမ၊ ခုမွ။

ဒီမွာတင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဖိုးေသာၾကာ ျပဳသမွ် ႏုခဲ့ရေသာ ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္သစ္လြင္ သြားရျခင္းကို တံု႔ျပန္ဖို႔ အျပစ္ဖြဲ႕ရေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဆိုင္သည္ မဆိုင္ သည္အပထားလို႔ စာေရးဆရာ စကား ေျပာေတာ့မည္။ ဒႆန ပါေအာင္လည္း ရွာၾကံ ေလးနက္ၾကရသည္။ “ေဟ့ ဖိုးေသာၾကာ မွတ္ထားကြ။ ေျပာင္ေစခ်င္လို႔ ေပါလစ္တင္တိုင္း မေကာင္းဘူး။ “ျပင္လြန္းရင္ ဖင္ခြၽန္း” တဲ့။ သက္ႀကီးစကား ရွိတယ္။ ခုဟာက မင့္အေမ ဖင္ပြန္းရၿပီး အဲ မလိုအပ္ဘဲ ေပါလစ္ အတင္လြန္သြားေတာ့ ေခြး ေတာင္ ေခ်ာ္လဲတယ္မွတ္”